Περί αθανασίας της ψυχής.

Η ανθρώπινη ψυχή, ως η διψώσα έλαφος, επιποθεί την αιώνιον ζωή.

Πόσα και πόσα δεν έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το ευγενές της ψυχής, για την αθάνατη ψυχή, για το αθάνατο πνεύμα, για την αιώνια ζωή ! 

"Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον χουν από της γης΄ και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν". (Γένεσις Β΄, 7). 

Και όπως ενεφύσησεν ο Θεός πνοή ζωής εις το πρόσωπον του Αδάμ, έτσι και ο αναστάς Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ενεφύσησεν εις τα πρόσωπα των αγίων μαθητών και αποστόλων και τους είπε΄ Λάβετε Πνεύμα Άγιον΄ (Ιωαν. Κ΄, 22). 

Μετά δε την ένδοξον ανάληψίν του εις ουρανούς και αφού εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού Πατρός, κατέπεμψεν αυτοίς, εν είδει πυρίνων γλωσσών, τον ένα της Αγίας Τριάδος, τον Παράκλητον, το Πνεύμα το Άγιον, το Πνεύμα της Αληθείας, το ομοούσιον και ομότιμον τω Πατρί και τω Υιώ, το οδηγούν εις πάσαν την αλήθειαν, το φωτίζον και διδάσκον και αγιάζον τας ψυχάς αυτών. (Πράξεις, κεφ. Β΄).

Και μετέδωσε στις ψυχές τους νέα, θεία και αγία, ουράνια και αιώνια ζωή.

Γήινο και θνητό το σώμα, ουράνια και αθάνατη η ψυχή. 

Η σαρκική γέννηση δίδει φθαρτή και πρόσκαιρη ζωή, 

η πνευματική αναγέννηση δίδει αθάνατη και αιώνια ζωή.

Περί της άυλης πνευματικής φύσης του ανθρώπου, περί της αθανασίας της ψυχής και της αιώνιας ζωής ομιλούν οι σοφοί και οι άγιοι κάθε εποχής.

<<Τι λοιπόν, είναι η ψυχή; είναι δυνατόν με κάποια λόγια να περιγραφεί η φύση της, ώστε να μπορούμε με τον λεκτικό ορισμό ν΄αντιληφθούμε τι είναι;>>  ρώτησε ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης την αδελφή του Αγία Μακρίνα στον υπέροχο διάλογο τους "περί ψυχής και αναστάσεως." 

Και η Αγία Μακρίνα απάντησε: << Η ψυχή είναι κτιστή ουσία, είναι ουσία ζώσα, νοερά, μεταδίδουσα αφ΄εαυτής εις το οργανικόν και αισθητικόν σώμα δύναμιν ζωτικήν και αντιληπτικήν των αισθητών, έως ότου ο δεκτικός τούτων σωματικός οργανισμός συγκρατείται>>.    

Η σωτηρία της ψυχής είναι το παν.

Η Αγία Γραφή  διαπνέεται από το πνεύμα της σωτηρίας της ψυχής και της αιώνιας ζωής. 

"Περί της σωτηρίας των ψυχών εξεζήτησαν και εξηρεύνησαν προφήται οι περί της υμάς χάριτος προφητεύσαντες..." (Α΄Πέτρου, 10).

"Χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία." Χαίρε, της ψυχής μου σωτηρία, ακούμε με χαρμοσύνη, αγαλλίαση και ευφροσύνη εις τους χαιρετισμούς προς την Αειπάρθενο Θεοτόκο Υπεραγία.     

Λέγει ο ενανθρωπήσας Λόγος του Πατρός, ο Υιός του Θεού και Θεός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος και φιλάνθρωπος Σωτήρας και Λυτρωτής, ο πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, ο δους εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, ο σταυρωθείς δι ημών των αμαρτωλών,  ο Αναμάρτητος και  Άγιος, ο Αληθινός και Αθάνατος:"Αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον." (Ιωαν. ΣΤ΄, 47)."Εγώ είμι ο ποιμήν ο καλός΄ ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων...(Ιωαν.Ι΄ 11). 

"Δια τούτο ο Πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν." (Ιωαν. Ι΄, 17).

"Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ΄έχη ζωήν αιώνιον". (Ιωαν. Γ΄, 16). 

"Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα."(Ιωαν. ΣΤ΄, 54).

"Ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε ψυχάς ανθρώπων απωλέσαι, αλλά σώσαι." (Λουκά Θ΄, 56). 

"Τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;"  (Ματθ. ΙΣΤ΄, 26), (Λουκά Θ΄, 25). 

Αλήθεια, πόση μεγάλη αξία έχει η ψυχή κατά την θεία διδασκαλία! Γι αυτό και αξίζει περισσότερη προσοχή και φροντίδα. 

 Καμία άλλη μέριμνα δεν έχει τόση σημασία, καμία άλλη προσοχή και φροντίδα δεν έχει τόση αξία. 

Και όπως η ξηρά και ακαλλιέργητη- χέρσα γη είναι γεμάτη από αγριόκλαδα και αγκάθια και δεν καρποφορεί, έτσι και η ανθρώπινη ψυχή που δεν απολαμβάνει θεία διδασκαλία και πνευματική τροφή. 

"Επουράνιε γεωργέ, Χριστέ ο Θεός, την χερσωθείσαν μου ψυχήν, καρποφόρον ανάδειξον και ελέησόν με."  (Πεντηκοστάριον).

"Θα επεθύμουν να εύρω κάποιο σημείον πολύ υψηλόν, από το οποίον να ημπορώ να διακρίνω όλα τα γένη των ανθρώπων΄ θα ήθελα δε να έχω και τόσον βροντερά φωνήν, ώστε να φθάνη εις του κόσμου τα πέρατα, και να μπορεί να ακουσθή από όλους τους κατοίκους της γης, δια να σταθώ εκεί επάνω και να φωνάξω και να διακηρύξω εκείνον το οποίον είπε και ο Προφήτης Δαβίδ΄ Υιοί ανθρώπων, έως πότε βαρυκάρδιοι ; (Ψαλμός δ΄,3). Δεν είναι δηλαδή ακατανόητον, όταν μεν πρόκειται δια το σώμα, εάν συμβή να το καταλάβη κάποια ασθένεια, και τους ιατρούς να καλούμεν και χρήματα να εξοδεύωμε, και τίποτε να μη παραλείπωμεν να πράξωμεν, έως ότου αποδιώξωμεν την ασθένειαν από επάνω μας, δια δεν την ψυχήν, η οποία καθημερινώς τραυματίζεται, κρημνίζεται εις την αμαρτίαν και με κάθε τρόπον οδηγείται εις την απώλειαν, να μη λέγωμεν ούτε λέξιν; Τίποτε δεν είναι ικανόν να διορθώση την ψυχήν και να την καθιστά διαρκώς καλυτέραν, όσον η αγαθή ελπίς δια τα ουράνια αγαθά. Δι΄αυτό επλάσθη από τον Θεόν αθάνατος η ψυχή μας, αλλά και το σώμα θα γίνη αθάνατον, δια να απολαύσωμεν τα ατελεύητητα αγαθά του ουρανού." (Μικρό απόσπασμα από το λόγο "περί ψυχής" του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου). 

Με την άδεια του Αγίου Νεκταρίου, ας γράψω σε προσιτή και κατανοητή γλώσσα, όπως έγραψε ο ίδιος, μερικά αποσπάσματα από την μελέτη του "περί αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων, περί μετανοίας και εξομολογήσεως." 

Και βέβαια η μελέτη αυτή, όπως και ολόκληρη η Αγία Γραφή, διαπνέεται από το πνεύμα της αθανασίας, της σωτηρίας της ψυχής και της αιωνιότητας, γι αυτό και αξίζει ολόκληρη να διαβαστεί. 

"Εν ω πάσα η κτίσις εκ του μηδενός εις το είναι προέρχεται δια μόνης της εξωτερικεύσεως της θείας βουλής δι ενός λόγου, και εν γενηθήτω παρήγαγε τον κόσμον άπαντα, μόνος ο άνθρωπος δια των χειρών του θείου δημιουργού διαπλάσσεται κατά το σώμα, και μόνος αυτός λαμβάνει ψυχήν ζώσαν πλαστουργουμένην δια του θείου εμφυσύματος, και αποβαίνει κατ΄εικόνα και ομοίωσιν του πλάσαντος αυτόν".

"Ο παντοδύναμος Θεός, ο τα πάντα εν σοφία δημιουργήσας, συνετέλεσε και συνεπλήρωσε το έργον της δημιουργίας δια της πλάσεως του ανθρώπου΄ δι αυτού συνέδεσε την άυλον και υλικήν φύσιν, όπως και η δημιουργηθείσα φύσις γνωρίση τον Θεόν και δοξάση αυτόν".  

"Ο άνθρωπος δεν είναι ύλη άψυχος και άνους, αλλά ον έμψυχον και νοερόν, δεκτικόν θείας αποκαλύψεως".  

"Ο αγαθός Θεός μυστικώς πληροφορεί τον άνθρωπον ότι έχει ψυχήν αθάνατον, ότι μετά το πέρας της παρούσης ζωής υπάρχει ετέρα ζωή." 

"Η ηθική και η πνευματική τελείωσις του ανθρώπου έχει σκοπόν, όστις κείται πέραν του τάφου."  

"Ο άνθρωπος έχει πνεύμα δεκτικόν της γνώσεως του Θεού και επομένως αθάνατον".

"Ο Χριστιανισμός κατέκτησε τα έθνη, διότι διαβεβαίωσεν εις αυτά την σωτηρία της ψυχής, την ανάστασιν και την ύπαρξιν της αιωνίου ζωής."  

"Η θρησκεία μαρτυρεί την αθανασίαν της ψυχής΄ διότι θρησκεία εστίν έμφυτος διάθεσις του ανθρώπου προς πνευματικήν επικοινωνίαν μετά του απολύτου πνεύματος του Θεού." 

"Η ψυχή έχει έμφυτον την συνείδησιν. Την έμφυτον αυτήν συνείδησιν την έλαβεν από τον Θεό."   

"Η συνείδησις είναι μαρτύριον του εν ημίν υπάρχοντος ηθικού γραπτού νόμου, ον ο Θεός ενέγραψεν εν ταις καρδίαις των ανθρώπων προς τελειοποίησιν της αθανάτου αυτών ψυχής". 

"Τον έλεγχον της συνειδήσεως ο των εθνών Απόστολος Παύλος περιγράφει δι΄ορθών συλλογισμών και αποδεικνύει ότι ο θείος ηθικός νόμος είναι γραπτός εν τη καρδία του ανθρώπου, και ότι η συνείδησις ετέθη ο αληθής των πράξεων του ανθρώπου κριτής". 

"Η συνείδησις είναι ο αδέκαστος κριτής, ο τηρητής του γραπτού νόμου, ον ο Θεός εχάραξεν  εν τη καρδία του ανθρώπου΄ έδει ο νόμος να έχει τον φρουρόν του, και αι πράξεις τον κριτήν αυτών΄ η συνύπαρξις των δύο τούτων εν τω ανθρώπω μαρτυρούσι πρώτον την ηθικήν αυτού ελευθερίαν, τον καταλογισμόν των πράξεων του, την αναφοράν αυτού προς τον νομοθέτην του, την αθανασίαν της ψυχής του".

Ο άνθρωπος ορέγεται του ειδέναι. 

"πάντ΄ανοιχτά, παντ΄άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου." Διονύσιος Σολωμός.

Μακάρια τα μάτια και τ΄αυτιά της ψυχής. 

Υπάρχει μέλλουσα και αιώνια ζωή μετά την παρούσα και πρόσκαιρη ζωή; 

Άραγε, που πηγαίνει η ψυχή μετά την αποχώρηση της από το σώμα; 

"Και φωνήσας φωνή μεγάλη ο Ιησούς είπε΄ Πάτερ, εις χείράς σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου΄ και ταύτα ειπών εξέπνευσεν." (Λουκά ΚΓ΄, 46).

Μακάρια τα μάτια που βλέπουν όσα οι άλλοι δε βλέπουν και τα αυτιά που ακούν όσα οι άλλοι δεν ακούν. 

Ω, άγιες και μακάριες, ουράνιες και αθάνατες ψυχές! 

Αιωνία η μνήμη των ηρώων, των αγίων και δικαίων.

Σοφίας Σολομώντος (Γ΄,1) το ανάγνωσμα κατά την εορτή των αγίων πάντων:  

"Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, και η αφ΄ημών πορεία σύντριμμα΄ οι δε είσιν εν ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης΄ και ολίγα  παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται΄ ότι ο Θεός εδοκίμασεν αυτούς και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού..."      

"Ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων". (Ματθ. ΚΒ΄ 32, Μάρκ. ΙΒ΄, 27 ).

"Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται..." (Ιωαν. ΙΑ΄, 26). 

Η εκκλησία του Χριστού μας υπενθυμίζει συνεχώς τη σωτηρία της ψυχής και την αιώνια ζωή με τις ιερές ακολουθίες, με τα ιερά λόγια και τις προσευχές, με τους ύμνους και τα τροπάρια και με τα ιερά μυστήρια, κυρίως με το μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος και Αγίου Χρίσματος και με το  μυστήριο της Θείας Μετάληψις, της Θείας Κοινωνίας και Ευχαριστίας. Την ώρα που μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης κοινωνούμε το θείο και άγιο και τίμιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ιερεύς εύχεται στον καθένα πιστό Χριστιανό << εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον>>. 

Μακάριοι οι καλόπιστοι και οι καλοπροαίρετοι, οι καθαροί στη συνείδηση και στην καρδιά. 

Οίδα και σύνοιδα.  

Κύριε,  Συ πάντα οίδας. 

Έγραψα λίγα λόγια για ένα τόσο σπουδαίο και ανεξάντλητο θέμα, συλλέγοντας λίγα απανθίσματα για τη σωτηρία και την αθανασία της ψυχής, έχοντας συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μου, γνωρίζοντας την μικρότητά μου και την αναξιότητά μου για την αιωνιότητα, την αγιότητα και την θεία μακαριότητα. 

"Κριτού καθεζομένου, και Αγγέλων εστώτων, σάλπιγγος ηχούσης, και φλογός καιομένης, τι ποιήσεις ψυχή μου, απαγομένη εις κρίσιν; τότε γαρ τα δεινά σοι παρίστανται, τα κρυπτά σου ελέγχονται εγκληματα΄ διο προ τέλους βόησον τω Κριτή. Ο Θεός ιλάσθητί μοι  και σώσόν με." 

Μαρίνα Μαθιουδάκη- Ζηδιανάκη.     

"Μία είναι η αλήθεια. Θα φύγουμε. Εδώ κάτω στη γη δε θα μείνουμε για πάντα. Στόχος μας η αιώνιος ζωή".   

"Εγώ, με την χάρη του Θεού, <<βλέπω>> ανθρώπους κεκοιμημένους να ζουν και να χαίρονται μέσα στο θείο και ανέσπερο φως. Είναι πολύ όμορφη η άλλη ζωή! "

"Να εργαζόμαστε ως αθάνατοι και να ζούμε ως ετοιμοθάνατοι.".

"Δεν πρέπει να μας τρομάζει ο θάνατος. Δεν είναι τίποτα φοβερό΄ είναι η πόρτα που μας περνάει στην αιωνιότητα".  (Αποσπάσματα από το βίο και τους λόγους του Αγίου Πορφυρίου). 

"...Μηδείς φοβείσθω θάνατον΄ ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος΄  Που σου, θάνατε το κέντρον; που σου Άδη, το νίκος;  Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι. Ανέστη Χριστός, και πεπτώκασι δαίμονες. Ανέστη Χριστός, και χαίρουσιν Άγγελοι. Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται. Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο.  Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, ουκέτι αποθνήσκει,  θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει. Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν". (Απόσπασμα από τον λόγο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου εις την αγίαν και λαμπροφόρον ημέραν της ενδόξου και σωτηριώδους Χριστού του Θεού ημών Αναστάσεως). 

"...Και ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός, και έθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ΄εμέ λέγων΄ μη φοβού΄ εγώ είμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων είμι εις τους αιώνας των αιώνων, και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου".  (Αποκάλυψις  Ιωάννου , κεφ. Α΄, 17,18).

"Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος". 

"Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν Λαοί΄ Πάσχα Κυρίου, Πάσχα΄εκ γαρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας". 

"Δόξα τη αγία και ομοουσίω και ζωοποιώ και αδιαιρέτω Τριάδι, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν". 

"Πάτερ παντοκράτορ, και Λόγε και Πνεύμα, τρισίν ενιζομένη, εν υποστάσεσι φύσις, υπερούσιε και υπέρθεε, εις σε βεβαπτίσμεθα, και σε ευλογούμεν, εις πάντας τους αιώνας".  

 

  

      

"H εικών ουκ έστιν εικών εάν μη και τους χαρακτήρας του αρχετύπου παριστά".

 

Πως να τολμήσω να προσεγγίσω το αρχέτυπο θείο κάλλος; 

Πως  να το ζωγραφίσω;  πως να το απεικονίσω;  

Δεν είναι καθόλου ακίνδυνο να το επιχειρήσω, 

χωρίς νηστεία και  αδιάλειπτη προσευχή, 

χωρίς πεντακάθαρη καρδιά,

χωρίς αγνή και καθαρή ψυχή,

χωρίς νου φωτισμένο από θείο φως,

χωρίς αφοσίωση, συγκέντρωση και προσήλωση,

χωρίς απερίσπαστη προσοχή.

Μαρίνα.

 

 

 

      

Υπέρ της αλήθειας να ομιλείς κατά τέτοιο τρόπο, ώστε τα λεγόμενά σου να μην μπορούν καθόλου ν΄αναιρεθούν.

 Ο Θεός είναι αλήθεια και φως.

Η αλήθεια είναι από το Θεό, το δε ψέμα από τον πονηρό.

Η αλήθεια είναι ισχυρή, το δε ψεύδος ασθενές.  

"Το άστρο της Βηθλεέμ δεν ήταν ένα από τα πολλά άστρα του ουρανού". Ι. Χρυσόστομος.

"Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εν ημέραις Ηρώδου του βασιλέως, ιδού Μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα λέγοντες΄ που έστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ.". Ματθ. Β΄, 1,2.   

"Και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς, έως ελθών έστη επάνω ου ην το παιδίον. Ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα, και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού, και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ, και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν". Ματθ. Β΄, 9-12.    

"Το άστρον εκείνο δεν ήτο ένα από τα πολλά άστρα του ουρανού, μάλλον δε ούτε καν άστρο δεν ήτο, αλλά κάποια αόρατος δύναμις, η οποία έκαμε την εμφάνισίν της με αυτήν την μορφήν. Είναι δε τούτο φανερόν πρώτον μεν εκ του γεγονότος ότι και ο ήλιος και η σελήνη και όλα τα άστρα βλέπομε να κινούνται από την ανατολή προς την δύσιν΄ ενώ το άστρον εκείνο εκινείτο από βορρά προς νότον, διότι η Παλαιστίνη βρίσκεται  προς νότον της Περσίας. 

Το άστρον εκείνο δεν εφαίνετο μόνον κατά την νύκτα, αλλά εν πλήρει μεσημβρία όταν λάμπη ο ήλιος. 

Το άστρον εκείνο και εφαίνετο και εκρύπτετο. Διότι μέχρι μεν της Παλαιστίνης εφαίνετο και ωδήγει τους μάγους όταν όμως έφθασαν εις τα Ιεροσόλυμα, έπαυσε να διακρίνεται' κατόπιν πάλιν εφανερώθη, όταν έφυγαν από τα ανάκτορα του Ηρώδου. Αυτά όμως δεν είναι γνωρίσματα κοινού άστρου, αλλά μιας Δυνάμεως λογικωτάτης. 

Το άστρον εκείνο έδειξεν εις τους Μάγους τον τόπον όπου είχε γεννηθεί ο Χριστός΄ κατέβη δηλαδή χαμηλά, και έδειξεν εις αυτούς τον τόπον. Έγινε δε τούτο διότι, εάν το άστρον παρέμενεν υψηλά, θα ήτο αδύνατον να επισημάνη ακριβώς τον τόπον, επειδή το ύψος είναι άπειρον, και δεν ήτο δυνατόν να υποδείξη ένα περιωρισμένον τόπον εις εκείνους που ήθελον να τον εύρουν ακριβώς.

Ελκύει δε ο Θεός τους Μάγους δια του αστέρος, καλών αυτούς εις την προσκύνησιν του νεογεννήτου Βασιλέως με τα γνώριμα εις αυτούς άστρα, και παρουσιάζει εις αυτούς ένα άστρον μέγα αλλά και διαφορετικόν από τα άλλα, ώστε και με το μέγεθος και με την ωραιότητά του να προκαλέση την έκπληξίν των, αλλά και με τον τρόπον της κινήσεως του. Αφού λοιπόν τους κατηύθηνε και τους καθωδήγησε και τους έφερε μέχρι της φάτνης, δεν ομιλεί πλέον εις αυτούς δια του αστέρος, αλλά δι΄Αγγέλου, ημάς όμως μας ηξίωσε δι΄Αυτού του Μονογενούς Υιού Του να μάθωμεν τα μυστήρια της θείας οικονομίας, τα οποία είναι ανώτερα από την δύναμιν του νου μας."

Είς την Αγίαν του Χριστού Γέννησιν. Ι. Χρυσόστομος. 

"Πάντα τα έθνη, όσα εποίησας, ήξουσιν και προσκυνήσουσιν ενώπιον σου, Κύριε, και δοξάσουσι το όνομά σου, ότι μέγας ει συ ποιών θαυμάσια, συ ει Θεός μόνος". (Ψαλμός ΠΕ΄(85) στιχ. 9, 12.)

"Θεοδρόμον αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη΄ και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι αυτού ηρεύνων κραταιόν Άνακτα΄ και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν Αυτώ βοώντες΄ Αλληλούϊα". Από του χαιρετισμούς εις την Υπεραγία Θεοτόκο. 

Τον προ αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα, τον συνάναρχον Λόγον Πατρί και Πνεύματι, εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου σαρκωθέντα, τον άχρονον εν χρόνω εκ Παρθένου Μητρός τεχθέντα,  Χριστόν τον Θεόν,  δεύτε προσκυνήσωμεν ευλαβώς.

"Η Γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως΄ εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν τον Ήλιον της Δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν έξ ύψους Ανατολήν, Κύριε δόξα σοι. ". 

 

     

Η ευθύνη των αρχόντων και η ισότητα ενώπιον των νόμων.

Η  ανεξάρτητη και αμερόληπτη Δικαιοσύνη όπως εξετάζει, κρίνει και αποφασίζει για τον ταπεινό και άσημο, έτσι οφείλει να κρίνει και ν΄αποφασίζει για τον αξιωματούχο και επίσημο.   

Τι ζητάει ο "κυρίαρχος" λαός; 

Την άρση της ασυλίας των βουλευτών. 
Να καταργηθεί το νομικό προνόμιο των βουλευτών και των υπουργών, το ποινικά ακαταδίωκτο και ανεύθυνο των υπουργών, των συμμέτοχων και συναυτουργών.

Δίκαιο το αίτημα των πολιτών.   
Σύμφωνα με το άρθρο 62 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος:" Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς την άδεια του Σώματος". 

Το ακαταδίωκτο αίρεται μετά από αίτηση του Εισαγγελέα για δίωξη  προς τον Πρόεδρο της Βουλής και μετά από άδεια της ολομέλειας της Βουλής.  

Η άδεια θεωρείται ότι δεν δόθηκε, αν η Βουλή δεν αποφανθεί μέσα σε τρεις μήνες αφότου η αίτηση του Εισαγγελέα για δίωξη διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο της Βουλής. (άρθρο 62 Σ.). 

Άρση ασυλίας βουλευτή αποτελεί η απόφαση της Βουλής για ποινική δίωξη κατά των προσώπων που εξετάζονται από τη Βουλή σύμφωνα με το άρθρο 86 Σ., παρ. 1 και του ειδικού νόμου περί ευθύνης Υπουργών. 

 

Το ακαταδίωκτο του βουλευτή περιορίζει σημαντικά το δικαίωμα δικαστικής προστασίας του θιγόμενου (άρθρο 20 Σ., παρ.1. ).
Σύμφωνα με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ , Ευρωπαϊκής σύμβασης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη): "κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα η υπόθεσή του να δικαστεί δίκαια, δημόσια και εντός λογικής προθεσμίας από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο που λειτουργεί νόμιμα...".
Επομένως, σύμφωνα με το άρθρο 20, παρ. 1 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος και σύμφωνα με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ, το ακαταδίωκτο του βουλευτή σαφώς αποτελεί παράβαση του δικαιώματος πρόσβασης σε δικαστήριο.
Σύμφωνα με το άρθρο 86 Σ, παρ. 1,2,:
"1. Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει.
2.Δίωξη, ανάκριση, προανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση κατά των προσώπων και για τα αδικήματα που αναφέρονται στην παρ.1 δεν επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής κατά την παράγραφο 3.
 Αν στο πλαίσιο άλλης ανάκρισης, προανάκρισης, προκαταρκτικής εξέτασης ή διοικητικής εξέτασης προκύψουν στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με τα πρόσωπα και τα αδικήματα της προηγούμενης παραγράφου, αυτά διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή από αυτόν που ενεργεί την ανάκριση, προανάκριση ή εξέταση".

Η απόφαση της Βουλής για ποινική δίωξη κατά των προσώπων αυτών αποτελεί άρση της ασυλίας του βουλευτή.   

Ποια η σκοπιμότητα του ειδικού Νόμου 3126/2003 περί ποινικής ευθύνης των υπουργών;
Ποιο σκοπό εξυπηρετεί η διαφοροποίηση της ποινικής ευθύνης των μελών της Κυβέρνησης, των υπουργών, των συμμέτοχων και συναυτουργών έναντι του συνόλου των πολιτών;

Γιατί καμιά κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν εισηγήθηκε την αναθεώρηση, την τροποποίηση ή την κατάργηση της διάταξης του άρθρου 86;    
Γιατί η πρωτοβουλία για ποινική δίωξη ανήκει μόνο στη Βουλή και όχι στην ανεξάρτητη δικαστική αρχή;
Προφανώς γιατί οι ασκούντες την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία σκέφτηκαν:<<Η πολιτική μας δύναμη ας γίνει νόμος δικαιοσύνης. Εμείς είμαστε οι ισχυροί, οι αιρετοί και οι εκλεκτοί του λαού. Η βούληση μας είναι νόμος. Το ανίσχυρο και ασθενές είναι άχρηστο για μας. Ποια είσαι εσύ που θα μας ελέγξει; Το ανίσχυρο και ασθενές θα μας ελέγξει;>>.
Το άρθρο 86 Σ. και ο ειδικός Νόμος 3126/2003 περί ποινικής ευθύνης των μελών της κυβέρνησης αποτελούν νομικό προνόμιο και συνιστούν εξαίρεση στα άρθρα 96 και 97 του Συντάγματος σύμφωνα με τα οποία η δικαιοδοσία αυτή υπάγεται στα τακτικά ποινικά δικαστήρια.

Προνόμιο είναι το δικαίωμα που παρέχεται σε κάποιον κατά παράβαση  αυτού που ισχύει γενικώς.

Προνόμιο είναι η ευνοϊκότερη και η ευμενέστερη μεταχείριση σε σχέση με άλλους.

Τι ζητάει το πλήθος των πολιτών; 

Ίση και δίκαιη μεταχείριση σε προνομιούχους και μη προνομιούχους.  

 Δυο μέτρα και δυο σταθμά;

Το Σύνταγμα φωνάζει καθαρά και δυνατά: "Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις". 

"Καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει σ΄αυτά τις απόψεις του για τα δικαιώματα ή συμφέροντά του, όπως νόμος ορίζει". 

"Η δημοκρατία και η ελευθερία χάνουν την πρακτική της αξία όταν γίνονται προνόμιο".( Α. Μάνεσης)

Προνόμια σε μια ομάδα προσώπων που αποβλέπουν κυρίως στο προσωπικό τους όφελος και στα συμφέροντα των ολίγων και όχι στο κοινό όφελος και στο γενικό συμφέρον είναι ολιγαρχία και όχι δημοκρατία. 

Τι ζητάει το πλήθος των πολιτών ;

Την οργανική διάκριση των εξουσιών (εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής). 

Την αμερόληπτη και χρηστή απονομή δικαιοσύνης από δικαστήρια με πλήρη ανεξαρτησία έναντι των άλλων δυο εξουσιών.

Η ανάκριση, η εξέταση, η διερεύνηση, η εξακρίβωση αιτιών, η ποινική δίωξη και η πλήρη διαλεύκανση ποινικών αδικημάτων- εγκλημάτων και η δίκαιη απόδοση ποινικών ευθυνών να διενεργείται από την ανεξάρτητη και αρμόδια δικαστική εξουσία, από ανεξάρτητους και αμερόληπτους ανακριτές, εισαγγελείς και δικαστές και όχι από βουλευτές.

Τα πάντα ρει στην αέναη του χρόνου ροή. Οι εποχές και οι καταστάσεις αλλάζουν. 

Η συγκυρία  και οι περιστάσεις απαιτούν την αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος, την τροποποίηση ή την κατάργηση των σχετικών άρθρων.    

Ας ληφθούν σοβαρά υπόψιν τα δίκαια αιτήματα των πολιτών. 

Η Δικαστική εξουσία πρέπει να είναι ανεξάρτητη και αμερόληπτη, αντικειμενική και αδιάβλητη από την εκάστοτε κυβέρνηση και πολιτική εξουσία. 

Η οργανική διάκριση των εξουσιών αποτελεί προϋπόθεση της ύπαρξης "κράτους δικαίου"Α. Μάνεσης.

21-Μάρτη 2024.

Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη. 

Περί ευθύνης.

Οι θέσεις ευθύνης απαιτούν συναίσθηση ευθύνης. 

Ας αναλογιστεί ο καθένας τις ευθύνες του. 

Ας επωμιστεί ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης του.

Ανάλογα με το δημόσιο λειτούργημα και το αξίωμα που έχει κάποιος είναι και οι ευθύνες του.  

Οι θέσεις ευθύνης απαιτούν συνεχή επαγρύπνηση, επίβλεψη και επιστασία επί το έργο και μεγάλη προσοχή.

Στα θέματα ασφάλειας δεν δικαιολογείται καθυστέρηση, αμέλεια και αδιαφορία.  

Οι Κυβερνήτες έχουν ευθύνη απέναντι στους πολίτες. 

Κύριοι υπουργοί και βουλευτές, υφυπουργοί και διευθυντές, οι προηγούμενοι, οι τωρινοί και οι επόμενοι: υψηλή η θέση σας και το αξίωμά σας, μεγάλη και η ευθύνη σας επί το έργον. 

Κύριοι συμμέτοχοι και συνυπεύθυνοι στο έργο, αναλάβετε και το ανάλογο μερίδιο των ποινικών ευθυνών σας και όχι μόνο το οικονομικό κέρδος.

 

Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη. 

  

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Δεν είναι δυνατόν να κάνει κανείς χρήματα από τα ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Δεν είναι δυνατόν να κάνει κανείς χρήματα από τα ...:   "Κοινά" είναι το σύνολο των θεμάτων που έχουν σχέση με το κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό-σύστημα.  Κοινό είναι και το δημόσιο χρή...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί Δικαιοσύνης.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί Δικαιοσύνης.: "Αρχή σοφίας φόβος Θεού." "Αρχή οδού αγαθής το ποιείν δίκαια".  Ο Θεός που είναι Κύριος και πανάγιος, άκτιστος, υπέρχρον...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ένα μικρό αφιέρωμα στον Μέγα Βασίλειο.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ένα μικρό αφιέρωμα στον Μέγα Βασίλειο.:      Ο Μέγας Βασίλειος, ως ένας καλός επιστήμων φυσιολόγος, εξετάζει και παρατηρεί τα μικρά και τα μεγάλα δημιουργήματα στο φυτικό και ζωϊκό...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Το Αυτό (το ίδιο) Θείο και Άγιο Πνεύμα εμπνέει, φωτίζει και...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Το Αυτό Θείο και Άγιο Πνεύμα εμπνέει, φωτίζει και...:     "Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. (Γένεσις, Α΄) 2. Η δε γη ήν αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσ...

'Οσοι σιωπούν και δεν αντιδρούν και δεν αντιλέγουν και δεν μιλούν είναι σαν ν΄αποδέχονται σιωπηλά, είναι σαν να συναινούν στον εκφυλισμό, στα νέα πρότυπα προς μίμηση, στην ηθική κατάπτωση και στη διαφθορά, στη σήψη και στην εξαχρείωση των ηθών .

 

"Εάν ο Θεός ούτε τους αγγέλους δε λυπήθηκε όταν αμάρτησαν, αλλά τους έριξε στο τάρταρο, όπου  φυλάσσονται δέσμιοι στο σκοτάδι, για να δικασθούν κατά την ημέρα της κρίσεως΄ και εάν τον αρχαίο κόσμο, που έζησε προ του κατακλυσμού, δεν τον λυπήθηκε, αλλά το Νώε με επτά άλλους, όγδοον αυτόν της Δικαιοσύνης κήρυκα στη γενιά του, φύλαξε από την καταστροφή, όταν επέφερε κατακλυσμό στον κόσμο των ασεβών΄ και εάν τις πόλεις Σόδομα και Γόμορρα τις έκανε στάχτη και τις καταδίκασε να μένουν δια παντός κατεστραμμένες και τις έθεσε ως φοβερό παράδειγμα σ΄εκείνους που στο μέλλον θα ζούσαν ασεβώς΄ και εάν γλύτωσε τον δίκαιο Λωτ, όταν υπέφερε από την ανήθικη συμπεριφορά εκείνων που με την ασωτία, την ασέλγεια και τη διαστροφή τους παραβίαζαν το φυσικό νόμο, και τον γλύτωσε ο Θεός ....εάν σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έτσι ενήργησε ο Θεός, εξάγεται λοιπόν εκ τούτων, ότι γνωρίζει καλά ο Κύριος να ελευθερώνει από κάθε πειρασμό, δοκιμασίες και  στενοχώριες τους δίκαιους και ευσεβείς, τους δε άδικους και ασεβείς τους κρατάει σε τιμωρία ως την ημέρα της τελικής κρίσεως΄  μάλιστα δε φυλάσσει σε κρίση και καταδίκη εκείνους που σύρονται πίσω από σαρκική επιθυμία που μιαίνει και μολύνει, και που περιφρονούν και υποτιμούν τη δικαιοκρισία, την υπέρτατη εξουσία, τη δύναμη και το μεγαλείο του Θεού". Επιστολή Β΄Πέτρου, κεφ. Β΄, στιχ.4- 10.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Πρέσβευε, Παναγία Θεώ ηγαπημένη, δωρήσασθαι ειρήν...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Πρέσβευε, Παναγία Θεώ ηγαπημένη, δωρήσασθαι ειρήν...: "Χαίρε ευλογημένη παρθένε Θεοτόκε λιμήν και προστασία του γένους των ανθρώπων΄ εκ σού γαρ εσαρκώθη ο λυτρωτής του κόσμου ...

Ω άνθρωποι, έως πότε θα συγκρούεσθε μεταξύ σας;

Ω άνθρωποι, έως πότε θα συγκρούεσθε μεταξύ σας; έως πότε θα τρώτε ο ένας τον άλλο; έως πότε θα μάχεσθε και θα πολεμάτε μεταξύ σας ; έως πότε θα φονεύετε ο ένας τον άλλο;

Λόγος Θεού: "Αγαπάτε αλλήλους."  "Αγαπάτε τους εχθρούς σας". "Καλώς ποιείτε σ΄αυτούς που σας μισούν".

 Τι γλυκύτερο της αγάπης; τι γλυκύτερο της πραότητας και της καλοσύνης; 

 Τι γλυκύτερο της φιλίας και της ειρήνης; 

Τι γλυκύτερο της ομόνοιας και της αδελφοσύνης;

"Μία κατοικία έδωσε σ΄εμάς ο Θεός, τον κόσμο, κι ένα λύχνο άναψε για όλους μας, τον ήλιο, και μια στέγη κατασκεύασε, τον ουρανό, και μια έστρωσε τράπεζα, τη γη." Ι. Χρυσόστομος, Λόγος περί αγάπης.

Η έννοια του πολιτισμού και του χριστιανισμού.

 

Πολιτισμός θεωρείται το σύνολο των πνευματικών, υλικών και τεχνικών επιτευγμάτων, τα έργα τέχνης και λόγου, δράσεων, πράξεων και εκδηλώσεων ενός κοινωνικού συνόλου, μιας ομάδας ανθρώπων, ενός τόπου, μιας χώρας, ενός λαού. 

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε πολιτισμού θεωρούνται : η γλώσσα, η αγωγή και η παιδεία, τα ήθη, τα έθιμα και η θρησκεία, η ιερή παρακαταθήκη, τα ιερά κειμήλια και τα ιστορικά μνημεία,  οι ηθικές αξίες και αρχές, η ηθική καλλιέργεια και η μόρφωση, η ηθική και η πνευματική ανάπτυξη, η επιστήμη και η τεχνολογία, η τέχνη και η τεχνική, η κοινή παράδοση και ιστορία, ο κοινωνικός βίος, η ευπρέπεια και η κοσμιότητα, ο τρόπος ζωής, το δίκαιο και οι θεσμοί, η πολιτική οργάνωση και η κοινωνική διάρθρωση, η μεταξύ των ανθρώπων συμπεριφορά και γενικά ο πνευματικός και ηθικός βίος. 

Την αρχή και την έννοια του πολιτισμού θα μπορούσαμε να τη βρούμε στην ευγένεια, στο μεγαλείο και στην αρετή της ψυχής, στην ανθρωπιά και στην ημερότητα των ηθών, στην έμπρακτη αγάπη και στον αλληλοσεβασμό, στη φιλανθρωπία και στη φιλαλληλία, στην ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων, στην έμπρακτη βοήθεια που δίνει κάποιος στους πάσχοντας και κακώς έχοντας, σ΄αυτούς που έχουν ανάγκη βοήθειας, που βρίσκονται σε δυσκολία και κινδυνεύουν και όχι στην αμέλεια και αδιαφορία, στη σκληροκαρδία, στη βαρβαρότητα και αγριότητα, στη βία και στην αιματοχυσία, στην απανθρωπιά και κτηνωδία, στη κακοποίηση και θηριωδία.

Η έννοια του πολιτισμού και χριστιανισμού περιέχεται στην παραβολή και διδασκαλία του Ιησού Χριστού: 

"Κάποιος άνθρωπος κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ και περιέπεσε σε ληστές. Αυτοί τον χτύπησαν, τον έγδυσαν, τον πλήγωσαν κι έφυγαν παρατώντας τον μισοπεθαμένο.

Κατά σύμπτωση δε κάποιος ιερέας κατέβαινε στο δρόμο εκείνο και παρόλο που τον είδε, απομακρύνθηκε απ΄ αυτόν, χωρίς να του δώσει βοήθεια. Το ίδιο έκανε και κάποιος Λευίτης. 

Ένας Σαμαρείτης όμως, που περνούσε από κείνο το δρόμο, ήρθε προς το μέρος του, τον είδε και τον λυπήθηκε, τον συμπόνεσε, τον σπλαχνίστηκε. Πήγε κοντά του κι έδεσε μ΄επιδέσμους τα τραύματά του, αφού τα έπλυνε και τ΄ άλειψε με λάδι και κρασί. Και αφού τον ανέβασε στο ζώο του, τον μετέφερε στο πανδοχείο και φρόντισε γι αυτόν. Την άλλη μέρα βγήκε από το μέρος που είχε διανυκτερεύσει και αφού έβγαλε δύο δηνάρια τα έδωσε στον πανδοχέα και του είπε: επιμελήθητι αυτού΄ φρόντισέ τον για να γίνει καλά, και ό,τι δαπανήσεις παραπάνω, εγώ, όταν επανέλθω θα σου το αποδώσω."  Ευαγγέλιο Λουκά, Ι΄,25-38.   

Το νόημα, το δίδαγμα και το μήνυμα της παραβολής είναι σαφές: 

"Ο ποιήσας και διδάξας ούτος μέγας κληθήσεται."

Οι ωραιότερες ιδέες και οι άριστες διδασκαλίες μένουν απλά λόγια, χωρίς προσωπικό παράδειγμα, χωρίς καλές πράξεις, χωρίς καλά και θεάρεστα έργα.

Τι μέγα φρονείς ; ότι διδάσκεις δια λόγων; εύκολο είναι τούτο΄ δίδαξέ με δια του βίου σου, δίδαξέ με  δια των έργων  σου, δίδαξέ με δια των έργων σου και των λόγων σου.     

Εύκολη η θεωρία και η διδαχή, δύσκολη η πρακτική εφαρμογή.

Ο Ιουδαίος νομοδιδάσκαλος, που συνδιαλέγεται με τον Ιησού Χριστό, (Λουκά Ι΄, 25-37), γνώριζε καλά τον θείο και τέλειο νόμο:"Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου και τον πλησίον σου ως τον εαυτόν σου". Δευτερονόμιο ΣΤ΄,5, Λευϊτικό ΙΘ΄,19. Γι΄αυτό και ο Κύριος Ιησούς Χριστός του είπε: "Ορθώς απεκρίθης΄ τούτο ποίει και ζήση."  

"Μη νομίσετε, ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας΄ είπεν ο Κύριος Ιησούς Χριστός εις τους Ισραηλίτας'  ουκ ήλθον καταλύσαι, είπεν ο αναμενόμενος κατά τους προφήτας Μεσσίας, αλλά πληρώσαι". Ματθ. Ε΄, 17. 

Μετά τη διήγηση της παραβολής του καλού Σαμαρείτη και τον υπέροχο διάλογο του Κυρίου με τον Ιουδαίο νομοδιδάσκαλο, ο Κύριος τον ρώτησε:

Ποιός, λοιπόν, από τους τρείς αυτούς  σου φαίνεται πλησίον και αδελφός εκείνου που έπεσε στα χέρια των ληστών; 

"Ο ποιήσας το έλεος μετ΄αυτού" απάντησε  ο Ιουδαίος νομοδιδάσκαλος..    

 "Πορεύου και συ ποίει ομοίως", του είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. 

Πήγαινε και συ και κάνε με αγάπη το καλό στον κάθε πάσχοντα και ταλαίπωρο άνθρωπο, χωρίς να εξετάζεις αν είναι φίλος ή εχθρός, συγγενής ή ξένος, Έλληνας ή Ιουδαίος...  

"Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται". 

Ας ελεούμε τους συνανθρώπους μας, για να ελεηθούμε κι εμείς από το Θεό.

Η κοινωνία των ανθρώπων, κάθε φυλής και έθνους, είναι κοινωνία αδελφών.       

Κάθε άνθρωπος, οποιουδήποτε γένους, φύλου ή έθνους, οποιασδήποτε φυλής κι αν είναι, οφείλει να συμπεριφέρεται στον κάθε άγνωστο πάσχοντα, δυστυχούντα και κινδυνεύοντα, στον κάθε τραυματισμένο, καταπληγωμένο και μισοπεθαμένο συνάνθρωπό του με παρόμοιο τρόπο όπως και ο καλός Σαμαρείτης.

Έτσι και ο Θεάνθρωπος, ο καλός και αγαθός, ο πανοικτίρμων και ελεήμων, ο πολυεύσπλαχνος, πολυέλεος και φιλάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Ποιμήν ο καλός, ο Υιός του Θεού και Θεός, κατέβηκε από τον ουρανό, από τον επουράνιο Πατέρα Θεό και ήρθε στον κόσμο για να φωτίσει σκοτισμένους από την άγνοια, την πλάνη και την αμαρτία, για να γιατρέψει ψυχή και σώμα ασθενείς, ανίατους και ημιθανείς και θυσίασε τον εαυτό του πάνω στο σταυρό, για να λυτρώσει και για να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αιχμαλωσία, την καταδυνάστευση και τη δουλεία των πονηρών και κακών, την καταπεσμένη και καταπληγωμένη και μισοπεθαμένη από τις αμαρτίες ανθρωπότητα.

"Ο λόγος, που θα πω, είναι αξιόπιστος και άξιος να τον δεχθούν με τη ψυχή τους όλοι: ότι δηλαδή ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο να σώσει αμαρτωλούς, από τους οποίους πρώτος είμαι εγώ." Απόστολος Παύλος. (Προς Τιμοθεον Α΄, 12-17). 

"Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε τον μονογενή και αγαπητό Υιό του, παρέδωκε σε σταυρικό θάνατο, για να μη χαθεί στον αιώνιο θάνατο καθένας που πιστεύει σ΄Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια." Ευαγγέλιο Ιωάννη, Γ΄, 16. 

"Ο Θεός αγάπη εστίν."   

 Μαρίνα.

      

Κανείς δεν είναι παντογνώστης ούτε και παντοδύναμος, ειμή μόνον ο Θεός.

 "Κανείς δεν είναι παντογνώστης ούτε και παντοδύναμος. Όλοι έχουμε ανάγκη απ΄όλους. Κι είναι ωραίο κάποτε και ο μεγάλος και υψηλά ιστάμενος ν΄ακούει πρόθυμα και τη γνώμη των άλλων, των πιο μικρών και ασήμων, και να την αποδέχεται, όταν είναι σωστή. Πολλές φορές άνθρωποι που φαίνονται κοντόφθαλμοι βλέπουν πολύ καλύτερα από τους οξυδερκείς. Δεν πρέπει ν΄αδιαφορούμε για την άποψή τους."  Ι. Χρυσόστομος.

"Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη, ίνα άρτιος η ο του Θεού άνθρωπος προς παν έργον αγαθόν εξηρτισμένος." Β΄επιστολή Αποστόλου Παύλου προς Τιμόθεον.

   

Το αυτό ( το ίδιο) Θείο και Άγιο Πνεύμα εμπνέει, φωτίζει και καθοδηγεί τους ιερούς συγγραφείς ολόκληρης της Αγίας Γραφής (παλαιάς και καινής διαθήκης).

"Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. (Γένεσις, Α΄)

2. Η δε γη ήν αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος.

3. Και είπεν ο Θεός΄γενηθήτω φως΄και εγένετο φως." (Γένεσις, κεφ.Α΄), γράφει στο προοίμιο του ο θεόπνευστος προφήτης Μωϋσής. 

26. Και είπεν ο Θεός: "ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν..." (Γένεσις, Α΄26).

Και διερωτώνται οι ερευνητές και ερμηνευτές  της Αγίας Γραφής : Πρός ποίον ομιλεί ο Πατήρ Θεός;  

Πάντες οι  Άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας και της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας μαρτυρούν ότι ο προαιώνιος, πανάγιος και επουράνιος Πατήρ Θεός απευθύνεται προς τον προαιώνιο και συνάναρχο  Λόγο και μονογενή Υιό του, δι΄ου τα πάντα εγένετο, καθώς μαρτυρεί ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στην αρχή του Ευαγγελίου του και το θεόπνευστο, βραχύλογο και ιερό σύμβολο της χριστιανικής πίστεως, που αρχίζει με το ρήμα "Πιστεύω".  

"Κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν." Με τα θεϊκά αυτά λόγια δηλώνεται ότι είναι μία και αυτή, ίση και ομότιμη η εικόνα Πατρός και Υιού.     

27. Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ΄εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.

28. Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός, λέγων΄ αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην..."   

Στον στίχο αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ευλογείται από τον Θεό το μυστήριο του γάμου μεταξύ ανδρός και γυναικός.   

31.Και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν.  

"Κύριος παρά προφήταις προαναγγέλεται΄  Χριστός εν Καινή κηρύσσεται."  

"Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. 

2. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν.

3. πάντα δι΄αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν.

4. εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. 

5. και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν. 

9. Ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. 

14. Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας.

Γράφει στο προοίμιο του ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο απόστολος και ευαγγελιστής, ο επιστήθιος και αγαπημένος μαθητής του προαιώνιου και συνάναρχου και μονογενή Υιού και Λόγου του Θεού, του ενανθρωπήσαντα  Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, δι ου τα πάντα εγένετο.

Ομόφωνο και σύμφωνο το προοίμιο της αγίας συγγραφής, παλαιάς διαθήκης και καινής.

Όλόκληρη η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη. Είναι το αγαπημένο μου βιβλίο. Τι ιερά γράμματα! τι νάματα! τι παραδείγματα! τι μαθήματα! τι θεία διδάγματα!  

"Δύο Διαθήκες (Παλαιά και Καινή) και δύο νεαρές κόρες και δύο αδελφές ακολουθούν ως δορυφόροι τον ένα Δεσπότη. Κύριος κηρύσσεται και αναγγέλεται από τους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης΄ Χριστός κηρύσσεται στην Καινή Διαθήκη". Ιωάννης Χρυσόστομος. 

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς γράφει στο Ευαγγέλιο του (Λουκά, ΚΔ΄, 13-35) ότι ο από τους νεκρούς αναστημένος Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών  Ιησούς Χριστός, συνεπορευόμενος με δύο από τους μαθητές του προς Εμμαούς, εξηγούσε σ΄αυτούς με το πανάγιο στόμα του όλα όσα αναφέρονταν στις Γραφές για τον εαυτό του, αρχίζοντας από τα βιβλία του Μωϋσή και όλων των προφητών.   

  

    

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Τα πάντα ρει" στην αέναη του χρόνου ροή.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Τα πάντα ρει" στην αέναη του χρόνου ροή.: Αμετάβλητη και σταθερή η δύναμη που τα πάντα κινεί.  Συνεχής η εναλλαγή και των πραγμάτων η μεταβολή στην αέναη του κύκλου ροή. Το παρελθόν ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί Δικαιοσύνης.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί Δικαιοσύνης.: "Αρχή οδού αγαθής το ποιείν δίκαια".  Ο Θεός που είναι Άγιος, Κύριος, άκτιστος, υπέρχρονος, προαιώνιος και υπεραιώνιος, αθάνατος, ...

"Δεν είναι δυνατόν να κάνει κανείς χρήματα από τα κοινά και συνάμα να τιμάται." Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια Θ΄.

 "Κοινά" είναι το σύνολο των θεμάτων που έχουν σχέση με το κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό-σύστημα. 

Κοινό είναι και το δημόσιο χρήμα, το κοινό ταμείο που προορίζεται για τον δημόσιο βίο, για κοινωφελή, καλά και ασφαλή έργα, για την ασφάλεια και την ωφέλεια του συνόλου των πολιτών, για το κοινό όφελος και για το κοινό συμφέρον και όχι για το ίδιον όφελος και το ίδιον συμφέρον. 

Πάντοτε και παντού οι μεθυσμένοι από την επιθυμία του πλούτου, οι παραδόπιστοι, οι υλιστές, οι φιλάργυροι και οι ληστές, οι άρπαγες και οι επιτήδειοι κλέπτες, οι κακοί διαχειριστές και οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος.  

"'Οσοι θέλουν να πλουτίσουν πέφτουν σε πειρασμό, σε παγίδα του διαβόλου και σε πολλές επιθυμίες ανόητες και βλαβερές, που βυθίζουν τους ανθρώπους στην καταστροφή και στο χαμό.  Γιατί η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία". Απόστολος Παύλος.

Ας είμαστε εγκρατείς, αυτάρκεις και ολιγαρκείς, ας αποφεύγουμε την κενοδοξία, την ιδιοτέλεια και τη φιλαργυρία, τον άδικο και αθέμιτο, τον παράνομο και ανήθικο πλουτισμό, την αισχρή εκμετάλλευση, την αισχροκέρδεια και την πλεονεξία. 

"Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί: Δεν εξέλεξε ο Θεός τους πτωχούς κατά τα υλικά αγαθά του κόσμου για να γίνουν πλούσιοι στον πνευματικό κόσμο και κληρονόμοι της βασιλείας του σ΄ εκείνους που τον αγαπούν;  Ενώ λοιπόν ο Θεός τίμησε τον πτωχό, σεις ατιμάσατε τον πτωχό και τιμήσατε τον πλούσιο. 

Δεν είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να αγαπούμε και τους πλούσιους ως πλησίον μας; 

Εάν δεν προσωποληπτείτε, καλώς ποιείτε. Εάν όμως προσωποληπτείτε, εάν κάνετε διακρίσεις αναλόγως των προσώπων, τότε αμαρτίαν εργάζεσθε και αποδεικνύεσθε παραβάτες του νόμου."  Καθολική επιστολή Αγίου Ιακώβου.  

Καλύτερα τα λίγα του δικαίου και φτωχού από τα πολλά του αδίκου πλουτισμού. 

"Μηδέν άγαν." "ουκ εν τω πολλώ το ευ".  

Το πλέον του δέοντος είναι περιττό. 

Μαρίνα Ζηδιανάκη.

  

      

Περί αγάπης, φιλίας και ειρήνης.

 Φίλοι μου, η λέξη και η έννοια "φίλος" είναι από το ρήμα"φιλώ" που σημαίνει αγαπώ.

"Φιλείν και φιλείσθαι". 

 Τι γλυκύτερο της αγάπης, της ομόνοιας και της φιλίας; 

Ας θυμηθούμε μερικές λέξεις, με την αληθινή τους έννοια και τη σημασία, που έχουν σχέση με τη φιλία: Φιλόθεος, φιλάγαθος, φιλαλήθης, φιλάρετος, φιλάνθρωπος, φιλεύσπλαχνος, φιλοστοργία, φιλοτιμία, ειρηνόφιλος, φιλαλληλία, φιλοξενία, φιλότητα, φιλοσοφία, φιλοκαλία...

Δεν αρκούν στην αγάπη μόνο οι λέξεις, τα λόγια και οι ωραίες φράσεις. Η αγάπη πληρούται με  καλά έργα και θεάρεστες πράξεις.

"Τέλεια φιλία είναι η μεταξύ καλών και όμοιων ως προς την αρετή ανθρώπων. Γιατί αυτοί επιθυμούν το καλό ο ένας του άλλου ως καλοί άνθρωποι." Αριστοτέλης. 

"Κανείς δε θα προτιμούσε να ζει χωρίς φίλους, έστω κι αν έχει στην κατοχή του όλα τ΄άλλα αγαθά." 

"Η φιλία προς το παιδί που γεννιέται υπάρχει φυσικά στο γονιό και παράλληλα στο παιδί προς το γονιό, όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα ζώα. Αυτό συμβαίνει επίσης και ανάμεσα σε αυτούς που ανήκουν στο ίδιο γένος και κυρίως μεταξύ των ανθρώπων. Γι αυτό επαινούμε τους φιλάνθρωπους." Αριστοτέλης, λόγος περί φιλίας, Ηθικά Νικομάχεια.

 Ποιος φιλάνθρωπος και ειρηνόφιλος δεν καταδικάζει και δεν παύει τους πολέμους;

 Η κοινωνία των ανθρώπων, κάθε φυλής και έθνους, είναι κοινωνία αδελφών.

 Μην πολεμάτε και μη φονεύετε αλλήλους. "Αγαπάτε αλλήλους". 

"Μια κατοικία έδωσε σε μας ο Θεός, τον κόσμο, κι ένα λύχνο άναψε για όλους μας, τον ήλιο, και μια στέγη κατασκεύασε, τον ουρανό, και μια έστρωσε τράπεζα, τη γη." Ι. Χρυσόστομος, λόγος περί αγάπης. 

Αν η αγάπη πλημμύριζε τον κόσμο, αν αγαπούσε ο ένας τον άλλο, τότε και η κακία και το μίσος, και ο φθόνος και ο θυμός και η οργή και η αυτοδικία και η αδικία και η αντιδικία και η φιλοχρηματία και η πλεονεξία και η έχθρα και η έριδα και η διχόνοια και ο εγωισμός και η φιλαυτία και η έπαρση και η υπεροψία και η υπερηφάνεια και η αλαζονεία και η φιλονικία και οι διαμάχες και οι πόλεμοι και οι φόνοι και οι διαφθορές και οι βαρβαρότητες και οι καταστροφές και όλα τα κακά θα εξαφανίζονταν από τον κόσμο.

"Ασθένεια ψυχής είναι η ψυχρότητα της αγάπης΄ συ όμως ζέστανε με τη φλόγα της αγάπης σου εκείνο που έχει παγώσει". Ιωάννης Χρυσόστομος, λόγος περί αγάπης. 

"Η αγάπη και η φιλία συνδέει τους ανθρώπους κι ευχαριστεί τον Θεό και την ψυχή". 

"Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται". (Ματθ. Ε΄, 9). 

 "Εάν ο ειρηνοποιός θεωρείται υιός του Θεού, πόσον περισσότερο θα θεωρείται εκείνος που δημιουργεί φίλους και συμφιλιώνει τους εχθρούς; Εάν ο διάβολος μας παρακινεί να γινόμαστε προς όλους εχθροί, ο Θεός όμως μας παραγγέλλει να αγαπούμε και να συμπαθούμε, να ελεούμε και να βοηθούμε, να υπηρετούμε και να συγχωρούμε  ο ένας τον άλλο." Ι. Χρυσόστομος, λόγος περί αγάπης.

"Κύριε ο Θεός ημών, ειρήνην δος ημίν".

Συνένωσε τ΄αντίθετα, ειρήνευσε τ΄αντιμαχόμενα, συμφιλίωσε τ΄ασυμφιλίωτα. 

Λόγος Κυρίου Ιησού Χριστού: Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν,  προσεύχεστε γι αυτούς που σας επηρεάζουν, δίνετε ευχές σ΄αυτούς που σας δίνουν κατάρες.  Στον καθένα που σου ζητάει κάτι, δίνε το με ειλικρινή αγάπη, κι αν κάποιος σου πάρει αυτό που σου ανήκει, μην ανοίγεις δίκες και μη ζητάς να σου το επιστρέψει.  Αν αγαπάτε μόνο αυτούς που σας αγαπούν, ποια χάρη περιμένετε από το Θεό; Κι αν κάνετε το καλό μόνο σ΄αυτούς που σας κάνουν καλό, ποια χάρη περιμένετε από το Θεό; Αν δανείζετε σ΄όσους ελπίζετε να σας τα επιστρέψουν, ποια χάρη περιμένετε από το Θεό; Ν΄αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτα. Δίνε νερό στον διψασμένο, δίνε ψωμί στον πεινασμένο, δίνε στέγη στον άστεγο και ξένο... Δίνετε, για να σας δώσει κι εσάς ο Θεός. Βοηθάτε όσους έχουν ανάγκη βοήθειας, και θα δοθεί και σε σας βοήθεια από το Θεό. Συγχωρείτε, για να σας συγχωρήσει κι εσάς ο Θεός. Και όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ΄αυτούς. Να είστε λοιπόν οικτίρμονες και ελεήμονες, όπως οικτίρμων και ελεήμων είναι και ο Θεός Πατέρας σας.       

"Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, καθώς εγώ σας αγάπησα, έτσι και σεις να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Με αυτό θα μάθουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας." (Ιωαν. ΙΓ΄,34, 36).  

"Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη, από εκείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του".

"Σεις είστε φίλοι μου, εάν πράττετε όσα εγώ σας παραγγέλω." ( Ιωαν. ΙΕ΄, 12-17). 

Αυτό είναι το αναγνωριστικό σημάδι απ΄όλα, η αλλήλων αγάπη και η συγχώρηση μέσω του οποίου αναγνωρίζονται οι γνήσιοι ακόλουθοι και οι πιστοί φίλοι, οι μαθητές και οι απόστολοι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

Ω, θεία, αγνή και αγία, άδολη και απόλυτη κι αιώνια αγάπη! Συ είσαι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, το αναγνωριστικό σημείο, το διακριτικό σημάδι.  

"Φίλου γνήσιου και πιστού δεν υπάρχει αντάλλαγμα". (Γρηγόριος Θεολόγος).  

"Σ΄εκείνους που αγαπιούνται δεν αρκεί μόνο να είναι συνδεδεμένοι ψυχικά, αλλά έχουν ανάγκη ζώσας επικοινωνίας και σωματικής παρουσίας και αν αυτό δε γίνεται, μεγάλο μέρος της ψυχικής ευφροσύνης εξαφανίζεται". Ι Χρυσόστομος.

"Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αγάπης, ώστε όχι μόνο αυτούς που βρίσκονται κοντά μας και τους βλέπουμε με τα μάτια μας, αλλά κι εκείνους που βρίσκονται μακριά μας να περιλαμβάνει, να  συνδέει και να ενώνει, και ούτε ο πολύς καιρός, ούτε η απόσταση, ούτε ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να διακόψει την αγάπη της ψυχής. Γιατί έτσι πρέπει να αγαπά εκείνος που πραγματικά αγαπά, ώστε, εάν και τη ζωή του ζητήσουν, να μη διστάσει να τη δώσει. Γιατί τίποτε δεν είναι ισάξιο μ΄έναν γνήσιο φίλο ". Ι. Χρυσόστομος.  

 "Η φιλία είναι συνυφασμένη με την αγάπη και την αρετή". 

"Φιλία είναι η ομόνοια υπέρ των καλών και δικαίων΄ θέληση για κοινό τρόπο ζωής, σκέψης και πράξης, ζωή με αρμονία, καλή διάθεση και ομοψυχία, συνοδοιπορία τόσο στα ευχάριστα, όσο και στα δυσάρεστα". Πλάτων.

 "Η φιλία είναι σύνδεσμος δύο όμοιων ψυχών". "Η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα". (Αριστοτέλης).

"Όμοιος ομοίω αεί πελάζει". Πλάτων

 "Όμοιος προς τον όμοιον προστρέχει ". 

 Ο Άγιος Νεκτάριος, στο συγγραφικό έργο του "Γνώθι σαυτόν", μας λέει ότι η φιλία είναι αρετή και, εκτός από τον ιδιοτελή, ανειλικρινή και υποκριτή, τον μοχθηρό και διεστραμμένο, τον αδιάντροπο και επικίνδυνο, τον δόλιο και πονηρό "φίλο", μας περιγράφει και την εικόνα του αληθινού φίλου: "Ο αληθινός φίλος είναι άνθρωπος αγαθός, υγιής στην ψυχή, σκέπτεται σωστά, αγαπάει την αρετή, είναι ακέραιος στο ήθος, πιστός στην αγάπη, ειλικρινής στο λόγο, σταθερός στην ψυχή, έντιμος και καλός σύμβουλος, θαρραλέος, αγαπάει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Ο φίλος ο αληθινός είναι η προσωποποίηση της αρετής και είναι όμοιος σε όλα με το φίλο του. Η χαρά του φίλου του προηγείται από τη δική του και η θλίψη του φίλου του είναι και δική του θλίψη. Είναι βαθιά ευαίσθητος και διαισθάνεται την ψυχική διάθεση του φίλου του΄ πάσχει δε σε ο,τι πάσχει και ο φίλος του. Προλαβαίνει την εξομολόγηση του φίλου του και τρέχει να τον βοηθήσει πριν του το ζητήσει. Είναι πάντα έτοιμος να αντιληφθεί τις ενέργειες του φίλου του και είναι παρών όταν κινδυνεύει. Οι φίλοι του φίλου του είναι και δικοί του φίλοι, οι δε εχθροί του είναι και δικοί του εχθροί. Αμύνεται υπέρ του φίλου του και διακινδυνεύει τη ζωή του γι αυτόν. Στο σώμα του φίλου του κατοικεί η ψυχή του φίλου που αγαπάει. Είναι αγαθός σύμβουλος και λέει πάντα τα καλύτερα γι αυτόν΄ φροντίζει για την τιμή και την υπόληψη του φίλου του. Όσα είναι ιερά και σεβαστά για το φίλο του, είναι και για τον ίδιο ιερά και σεβαστά. Ο αληθινός φίλος επαινεί αυτά που είναι άξια επαίνου και καταδικάζει τα καταδικαστέα. Ο αγαθός και καλός φίλος έχει τάξει τον εαυτό του να αναπληρώνει ό,τι λείπει στον φίλο του, και όταν μεν πράττει καλά, τον επαινεί και τον ευχαριστεί΄ όταν δε σφάλλει, προσπαθεί πάρα πολύ  να τον επαναφέρει. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τον ειλικρινή φίλο. Όταν παρεμβαίνει παρηγορητικά, αυτό επενεργεί δυνατότερα από κάθε φάρμακο στην πάσχουσα και θλιμμένη καρδιά του φίλου του. Τα λόγια του είναι φάρμακο ζωής. Ο αγαθός φίλος και την ψυχή και το σώμα του φίλου του μπορεί να παρηγορήσει. Δεν γίνεται φίλος ο κακός και ο μοχθηρός. Φίλος αληθινός, σκέπη κραταιά και όποιος τον βρήκε, βρήκε έμψυχο θησαυρό." Άγιος Νεκτάριος.  

 "Μεταξύ των φίλων είναι όλα κοινά".

 "Φιλία είναι η συνοδοιπορία τόσο στα ευχάριστα, όσο και στα δυσάρεστα". Πλάτων.

"Χαίρω μετά χαιρόντων, κλαίω μετά κλαιόντων". Απόστολος Παύλος. 

Τα χρόνια και οι δυσκολίες δοκιμάζουν και στεριώνουν τις ακλόνητες φιλίες.

Και βέβαια υπάρχουν πολλών ειδών φιλίες."Τρία είναι τα είδη της φιλίας: αυτή που βασίζεται στην αρετή, αυτή που βασίζεται στο συμφέρον και αυτή που υπάρχει από συνήθεια. Άριστη όμως είναι η χάριν της αρετής φιλία, γιατί τη στεριώνει η αρετή της αγάπης". Άγιος Νεκτάριος.

"Στέργε με αγάπη τον φίλο σου και γίνε έμπιστος σ΄αυτόν. Εάν όμως αποκαλύψεις τα μυστικά του, εάν κοινολογήσεις τις εμπιστευτικές εκμυστηρεύσεις του, τότε  χάνεις την φιλία του φίλου σου". Σοφία Σειράχ.  

Επιθυμία για φιλία αναπτύσσεται γρήγορα, φιλία όμως γρήγορα δεν γίνεται.

Αν η επαφή, η σχέση και η συναναστροφή  με κάποιον σε βλάπτει, τότε απομάκρυνέ τον ή απομακρύνσου απ΄αυτόν και απόφευγέ τον, γιατί: "φθείρουσι  ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί." Α΄Κορ. ΙΕ΄,33. Επηρεάζουν και παρασύρουν προς το κακό  και διαφθείρουν τα καλά και χρηστά ήθη οι κακές παρέες και οι ανήθικες συναναστροφές, η κακή διαγωγή, οι φαύλες πράξεις και οι ανάρμοστες συμπεριφορές, οι βλασφημίες και οι κακολογίες, το κακό πρότυπο και παράδειγμα, οι ατιμίες, οι αδικίες και οι διαφθορές, οι ασέλγειες και οι πορνείες, οι ακολασίες και οι διαστροφές. 

"Εκείνος που μπορεί να διορθώσει και άλλους, ας συναναστρέφεται μ΄εκείνους που πρόκειται να δεχθούν την καλή επιρροή του και ας προσπαθήσει να τους βελτιώσει΄ εκείνος όμως που δεν αισθάνεται τις δυνάμεις του ικανές για μια τέτοια προσπάθεια, ας αποφεύγει τους πονηρούς, ώστε να μην πάθει τη βλάβη που μπορούν να προξενήσουν σ΄αυτόν΄ γιατί έτσι και την παρούσα ζωή θα την περάσει ασφαλής και τα μέλλοντα αγαθά θα κερδίσει". (Ι. Χρυσόστομος, λόγος περί αρετής και κακίας).  

 Έσφαλε, μας λύπησε ο φίλος μας και ο συνάνθρωπος μας, ο σύντροφος και ο συνάδελφος μας; ας τον διορθώσουμε με αγάπη, με συμπάθεια και καλή διάθεση, με γλυκύτητα και ευγένεια, με πραότητα και επιείκεια. Αν πέσει, να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί και να τον περιποιηθούμε΄ αν μετανοήσει και επιστρέψει, να τον συγχωρήσουμε και να τον αγκαλιάσουμε με στοργή και αγάπη. Ας μην αφήνουμε την οργή και το θυμό, το μίσος, την κακία και την κακολογία, τη σκληροκαρδία και τη μνησικακία, την έριδα, τη διχόνοια και την έχθρα να δηλητηριάζουν τις καρδιές μας, τις σχέσεις μας και τις ψυχές μας.

 Ο  καλός και αγαθός, ο έντιμος κι ενάρετος άνθρωπος είναι σύμβουλος καλός και φίλος πιστός. 

Ο αγαθός άνθρωπος από τον αγαθό θησαυρό της καρδιάς του προφέρει το αγαθό. Ο κακός και πονηρός άνθρωπος από τον πονηρό θησαυρό της καρδιάς του προφέρει το πονηρό. (Λουκά ΣΤ΄, 45).  

Τον έμπιστο και καλό φίλο τον έχεις πάντα στο πλευρό σου σαν τον φύλακα άγγελο και φρουρό σου.

 Όποιος βρήκε φίλο θεοφώτιστο, ενάρετο, ειλικρινή και καλότροπο, έντιμο, έμπιστο και αληθινό βρήκε έμψυχο θησαυρό.

 Ο έμπιστος και αληθινός φίλος προσεύχεται και θυσιάζεται για το φίλο του. 

Η φιλία είναι ένας στενός, ιερός και ισόβιος δεσμός μεταξύ δύο ή περισσοτέρων προσώπων, με αγνά συναισθήματα, με ειλικρινή και αμοιβαία αγάπη, με αλληλοεκτίμηση και αλληλοσεβασμό, με ομοψυχία και ομοφροσύνη, με αμοιβαία κατανόηση, αφοσίωση κι εμπιστοσύνη, χωρίς παράλογες επιθυμίες, χωρίς άλογα κι αισχρά πάθη, χωρίς φιλονικία, έριδα και διχόνοια, χωρίς ζηλοφθονία, κακία και μνησικακία... 

"Ποιο τείχος είναι τόσο αρραγές, οχυρωμένο αρμονικά με μεγάλους λίθους, ώστε να μένει ακυρίευτο στις εφόδους των εχθρών, όσο η παράταξη εκείνων που αγαπούν αλλήλους και είναι θωρακισμένοι με την αγάπη και τη φιλία, με την ομόνοια και την ομοψυχία; γιατί η παράταξη αυτή αποκρούει τις επιθέσεις του διαβόλου΄ και πολύ δικαίως η παράταξη αυτή δεν νικιέται.

Κι όπως οι χορδές της κιθάρας, αν και είναι πολλές, σε μια αποβλέπουν αρμονία και δίδουν ευχάριστη μουσική, έτσι και εκείνοι που είναι ενωμένοι σε μια γνώμη, αποδίδουν ευχάριστο τον ήχο της αγάπης. Γιατί τίποτε δεν είναι δυνατόν να υπάρξει γλυκύτερο της αγάπης, της ομόνοιας και της φιλίας." Ι. Χρυσόστομος.  

"Η αγάπη είναι η τέλεια εκπλήρωση των εντολών του Θεού". (Προς Ρωμαίους ΙΓ΄, 8-10).

 "Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακό, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία΄ πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει". (προς Κορινθίους Α΄, ΙΓ΄,4-13). 

 "Αγαπητοί μου, ας αγαπάμε ο ένας τον άλλο,  γιατί η αγάπη προέρχεται από τον Θεό. " 

"Ο Θεός αγάπη εστί."(Κ.Δ. Α΄Ιωάννου, Δ΄, 8 ). 

Με αγάπη Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Ένα μικρό αφιέρωμα στον Μέγα Βασίλειο.

  

 

Ο Μέγας Βασίλειος, ως ένας καλός επιστήμων φυσιολόγος, εξετάζει και παρατηρεί τα μικρά και τα μεγάλα δημιουργήματα στο φυτικό και ζωϊκό κόσμο, εξάγει συμπεράσματα από τη συμπεριφορά των ζώων και θαυμάζει την πανσοφία, την απέραντη αγάπη, την πρόνοια και την αγαθότητα του Θεού σε όλα τα δημιουργήματα, ποιήματα και πλάσματά του. 

Απανθίσματα  από τις ομιλίες του Μεγάλου Βασιλείου στην εξαήμερη θεία κοσμογονία και δημιουργία: 

"Αρμόζουσα αρχή, δι΄εκείνον που πρόκειται να ομιλήση περί της δημιουργίας του κόσμου, είναι να είπη εις την αρχήν του λόγου ποίος είναι ο αίτιος της δημιουργίας και διακοσμήσεως των βλεπομένων.  Διότι πρόκειται να αναπτυχθή η δημιουργία του ουρανού και της γης, τα οποία δεν παρήχθησαν και δεν έγιναν τυχαίως και αφ΄εαυτών, όπως εφαντάσθησαν μερικοί, αλλ΄έλαβον την ύπαρξιν παρά του Θεού. Αλλά ποία πρόθυμος ακρόασις είναι αξία και ανάλογος προς το ύψος των λεγομένων; Πως πρέπει να είναι προετοιμασμένη η ψυχή, δια να υποδεχθή την ακρόασιν των τόσων σπουδαίων ακουσμάτων; Πρέπει να είναι καθαρά από τα πάθη της σαρκός, ελευθέρα και ξεσκοτισμένη από μερίμνας βιοτικάς, φιλόπονος, ερευνητική, εξετάζουσα όλας τας πλευράς των ζητημάτων και πραγμάτων, διά να λάβη την αληθή περί του Θεού έννοιαν. " 

"Και στα μεγάλα και στα μικρά εκδηλώνεται η αγάπη, η πρόνοια και η ανεξιχνίαστη σοφία του Θεού". 

"Ποιος λόγος μπορεί όλα να τα εξαντλήσει; ποια ακοή να τα χωρέσει; ποιος χρόνος να φθάσει για να διηγηθούμε όλα του άκτιστου Κτίστη και πάνσοφου Τεχνίτη τα θαύματα;"  

Ας πούμε κι εμείς μαζί με τον προφήτη: <<Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας>> . <<Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνων των θαυμασίων Σου>>.

        

Ο Μέγας Βασίλειος, ο πεφωτισμένος διδάσκαλος και θείος ιεράρχης, διδάσκει με τον υποδειγματικό βίου του, με τα ιερά λόγια του και τα καλά έργα του.                                                              

"Μάθημα που έγινε με βία δεν είναι δυνατό να παραμείνει, όσα όμως εισέρχονται μ΄ευχαρίστηση και χάρη, κάπως σταθερότερα κατοικούν στις ψυχές μας", λέγει ο ίδιος. 

"Ίσως να εύρετε κάποιαν ωφέλειαν εις τα λεγόμενα μου, έλεγε ο Μέγας Βασίλειος εις το ακροατήριο του, αλλά αν δεν εύρετε, κερδίζετε τουλάχιστον το ότι παραμένοντες εδώ δεν αμαρτάνετε. Εάν  σας αφήσω και διαλύσω την σύναξιν, άλλοι θα τρέξουν στα ανήθικα θεάματα και στα πορνικά ακούσματα, άλλοι  θα τρέξουν στα ζάρια, στα καζίνα και στα τυχερά παιγνίδια. Αλλά εκεί γίνονται όρκοι και φιλονικείαι σφοδραί και στενοχωρίαι ένεκα της φιλοχρηματίας. Στέκεται εκεί κοντά ο δαίμων που εξάπτει την μανίαν με τα σημαδεμένα εκείνα κοκκαλάκια΄ και μεταθέτων τα αυτά χρήματα άλλοτε προς τον ένα και άλλοτε προς τον άλλον εκ των παικτών, εις τούτον μεν διεγείρει την υπερηφάνειαν δια την νίκην, εις τον άλλον δε δημιουργεί λύπην διότι έχασε. 

Εκείνος πάλιν που παραμένει αργός και αναπαύεται, τι δεν λέγει από τα μάταια; τι δεν ακούει από τα άτοπα;  Αργία χωρίς φόβον Θεού, γίνεται δάσκαλος πονηρίας και κακίας εις εκείνους που δεν χρησιμοποιούν όπως πρέπει τον καιρόν των.  Ποιά η ωφέλεια να νηστεύει κανείς σωματικώς, ενώ η ψυχή του είναι γεμάτη από πλήθος κακών; Ώστε όσον περισσότερον σας κρατώ εδώ, τόσον περισσότερον σας προφυλάττω από τα κακά". 

 

'Οταν αποβλέψω εις την ποικιλίαν της σοφίας, που υπάρχει εις τα δημιουργήματα, νομίζω ότι δεν έχω αρχίσει καν την διήγησιν. 

 

Πως να σου διηγηθώ όλες τις διαφορές μεταξύ των πτηνών;

Δεν μου φθάνει η ημέρα δια την διήγησιν των εν τω αέρι θαυμάτων.

Εις ποίον γένος πτηνών δεν παρουσιάζει η φύσις και κάτι το ιδιαιτέρως αξιοθαύμαστο; 

Αλλά μου φαίνεται ότι εις τον λόγον περί των θαυμαστών ιδιοτήτων των πτηνών υστερώ περισσότερον, παρά εάν επεχείρουν να τα φθάσω εις την ταχύτητα, τρέχων εγώ με τα πόδια.

Αναρίθμητοι είναι οι μεταξύ των διαφοραί τόσον εις τα μεγέθη, όσο εις τα σχήματα και τους χρωματισμούς και κατά τον βίον και κατά τας πράξεις και κατά τας συνηθείας. 

Μεγίστη διαφορά υπάρχει και εις την ιδιότητα της φωνής εκάστου. Διότι άλλα μεν εκ των πτηνών είναι πολύλαλα και φλύαρα, άλλα δε σιωπηλά. Και άλλα μεν ωδικά και πολύφωνα, άλλα δε παντελώς άμουσα και κακόφωνα. Και άλλα μεν είναι μιμητικά, διότι έχουν την ικανότητα της μιμήσεως ή εξασκήσεως, άλλα δε έχουν μονότονον και αμετάβλητον φωνή. 

Άλλα μεν εξ΄αυτών ζουν κατ΄αγέλας, άλλα δε κατά μόνας, άλλα μεν είναι ήμερα, φρόνιμα και ακέραια όπως η περιστερά, άλλα δε είναι άγρια και αρπακτικά, άλλα μεν ζουν πλησίον του ανθρώπου, άλλα δε κατοικούν στα όρη και αγαπούν την ερημιά. 

Άλλα  πετούν στα χαμηλά κι άλλα πετούν πολύ ψηλά. 

Δες τον αετό με τα γερά και τα γοργά φτερά πόσο ψηλά πετά. 

Άλλα μεν είναι επιδημητικά και εγχώρια, άλλα δε είναι αποδημητικά και όταν προσεγγίζει ο χειμών, αναχωρούν και ταξιδεύουν πολύ μακράν.  

Άλλα μεν είναι άνευ αρχηγού και τρόπον τινά ζουν ανεξάρτητα, άλλα δε καταδέχονται να υποτάσσωνται εις αρχηγόν, όπως οι γέρανοι.   

Πως να σου διηγηθώ με ακρίβειαν όλας τας συνηθείας του βίου των πτηνών;

Πως μεν οι γέρανοι αναλαμβάνουν εκ περιτροπής τας εν καιρώ νυκτός προφυλακάς΄ και άλλοι μεν κοιμώνται, άλλοι δε περιφερόμενοι γύρω παρέχουν εις τους κοιμωμένους πάσαν ασφάλειαν κατά τον ύπνον. Έπειτα όταν συμπληρωθή το ωρισμένον διάστημα της φρουράς, εκείνος μεν (ο γέρανος που εφύλαττεν έως τότε), αφού φωνάξη, πηγαίνει να κοιμηθή, ο άλλος δε που θα τον διαδεχθή (παίρνει την θέσιν του) και ανταποδίδει αμοιβαίως την ασφάλειαν που έλαβε. 

(Τι ωραία διήγηση και περιγραφή για τον άγρυπνο φύλακα και φρουρό, την εναλλαγή και τη διαδοχή φρουράς, για τη βάρδια, την υπηρεσία του νέου και άγρυπνου φρουρού, για την αμοιβαία ανταπόδοση, για την άγρυπνη φρούρηση, την ασφάλεια και τη φύλαξη).

Και συνεχίζει ο Μέγας Βασίλειος:

Την αυτήν ευταξίαν θα ίδης και όταν πετούν. Διότι άλλοτε άλλος αναλαμβάνει την οδηγίαν, και αφού επί ωρισμένον τινά χρόνον προηγηθή της πτήσεως, πηγαίνει εις το τέλος και παραδίδει την αρχηγίαν της πτήσεως εις τον ερχόμενον όπισθέν του".

Πηγαίνει εις το τέλος ο πρώτος και παραδίδει την αρχηγίαν της πτήσεως εις τον ερχόμενον όπισθέν του. Τι ωραία εικονογραφική περιγραφή! τι ωραία και σοφά λόγια! 

Ο μέγας ων ταπεινώνει εαυτόν. Ω, αγία ταπείνωση. 

"Μακάριος αυτός που αν και είναι πρώτος και μέγας ταπεινώνει τον εαυτό του". 

"Τούτο είναι ταπεινοφροσύνη, όταν κανείς ενώ έχει αφορμές να υπερηφανευθεί, συγκρατεί τον εαυτό του, ταπεινώνεται, μετριοφρονεί". 

"Μακάριος αυτός που απέκτησε την αρετή της ταπεινοφροσύνης και, παρότι αξίζει, δεν επιδεικνύεται, δεν αλαζονεύεται, δεν υπερηφανεύεται." Μέγας Βασίλειος. 

Πρόσεξε και την ευγνωμοσύνιν των πελαργών, την ανταπόδοσιν των ευεργεσιών. 

Δεν είναι άξιον αισχύνης η λησμοσύνη των ευεργεσιών; δεν είναι άξιον αισχύνης η έλλειψη αγάπης, η ατιμία, η αχαριστία και η αγνωμοσύνη; Δεν είναι άξιον αισχύνης το να υστερεί ο άνθρωπος κατά την αρετήν και από αυτά τα άλογα πτηνά;   

"Οι πελαργοί, λοιπόν, όταν λόγω του γήρατος πέσουν τα πτερά του πατρός των, στέκονται γύρω και τον ζεσταίνουν με τα δικά των πτερά, και του φέρνουν τροφήν, και τον βοηθούν κατά το δυνατόν εις το πέταγμα, ανακουφίζοντες ελαφρώς αυτόν από τα δύο μέρη με τα πτερά των. Και τόσον πολύ τούτο είναι γνωστόν εις όλους, ώστε μερικοί την ανταπόδοσιν των ευεργεσιών την ονομάζουν αντιπελάργησιν". 

"Μιμήσου και την ιδιαιτέραν συμπεριφοράν της μέλισσας, η οποία χωρίς να βλάπτη κανένα και χωρίς να καταστρέφη ξένον καρπόν, κατασκευάζει τας κηρήθρας. Παρατήρησε με πόσην πολλήν φιλοπονίαν μαζεύει η εργάτρια μέλισσα την τροφήν και με πόσην πολλήν σοφίαν φιλοτεχνεί τας αποθήκας του μέλιτος". 

"Δες και την χελιδόνα πως κατασκευάζει την φωλεά της για τα μικρά της. Ας σε διδάσκουν αυτά, ώστε να μην παρεκτρέπεσαι εις αδίκους πράξεις, επειδή είσαι πτωχός, αλλά να καταφεύγης εις τον Θεόν, ο οποίος εάν χαρίζη τόσα σπουδαία προσόντα εις την χελιδόνα, πόσον μεγαλυτέρα θα δώση εις εκείνους που τον επικαλούνται με όλην των την καρδίαν;"

"Η αλκυών είναι πτηνόν θαλάσσιον. Αυτή συνηθίζει να κλωσσά κοντά εις τους αιγιαλούς, αποθέτουσα τα αυγά της επάνω εις την άμμον. Κλωσσά δε περί το μέσον του χειμώνος, οπότε η θάλασσα από τους πολλούς και ισχυρούς ανέμους κτυπά με ορμήν εις την ξηράν. Αλλ΄όμως κατά τας επτά ημέρας που κλωσσά η αλκυών, κοιμώνται όλοι οι άνεμοι, ησυχάζει δε και το κύμα της θαλάσσης. Διότι εις τόσας μόνον ημέρας βγάζει τα πουλάκια της. Επειδή δε αυτά έχουν ανάγκην και τροφής, ο μεγαλόδωρος Θεός εχάρισεν εις το μικρότατον αυτό ζώον άλλας επτά ημέρας, (τας αλκυονίδας ημέρας) γαλήνης και νηνεμίας, δια την αύξησιν των νεοσσών. Αυτά έχουν κανονισθή τοιουτοτρόπως από την πρόνοιαν του Θεού προς τα άλογα, δια να σε προτρέπουν να ζητής και συ παρά του Θεού, όσα είναι χρήσιμα δια την σωτηρίαν σου. Ποίον παράδοξον δεν θα γίνη προς χάριν σου, ο οποίος εδημιουργήθης κατ΄εικόνα Θεού, όταν δι ένα πτηνόν τόσον μικρόν συγκρατήται η μεγάλη και φοβερά θάλασσα εν τω μέσω του χειμώνος, διαταχθείσα να έχη γαλήνην;"    

"Εάν τα πρόσκαιρα είναι τοιαύτα, οποία θα είναι τα αιώνια;"

"Εάν τα βλεπόμενα είναι τόσο ωραία, οποία θα είναι τα αόρατα;" 

"Εάν ο  ήλιος είναι τόσο ωραίος, τόσο μέγας, εάν δεν χορταίνει κανείς να βλέπει τούτον τον ήλιον, οποίος θα είναι κατά την ωραιότητα ο Ήλιος της Δικαιοσύνης; Εάν ο τυφλός στερείται, επειδή δεν βλέπει τούτον τον υλικόν ήλιον, πόση ζημία θα είναι διά τον αμαρτωλόν, εάν στερηθεί του αληθινού φωτός;"

Πως να μη θαυμάσει κανείς, μέσα από τη θεία κτίση, τη φύση και την πλάση την άπειρη δύναμη και την άρρητη σοφία, την απέραντη αγάπη και την πρόνοια, τη φιλανθρωπία και την αγαθότητα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, του προαιώνιου και άκτιστου Τριαδικού Θεού, του πάνσοφου  Κτίστη και Δημιουργού;  

Πως να μη θαυμάσει κανείς την απλότητα και την καθαρότητα της συγγραφής του θεόπνευστου  προφήτη Μωυσή, του συγγραφέα της θείας κοσμογονίας και δημιουργίας, όπως την περιγράφει στην Αγία Γραφή στο Α΄κεφάλαιο της Γένεσης;

"Εμνήσθην του Θεού και ευφράνθην". "διελογισάμην ημέρας αρχαίας, και έτη αιώνια εμνήσθην και εμελέτησα". "μνησθήσομαι από της αρχής των θαυμασίων του και μελετήσω εν πάσι τοις έργοις του...". Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών; Δόξα σοι Κύριε ο Θεός. Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια..." (76ος Ψαλμός).  

Πως να μη θαυμάσει κανείς τις περίφημες μελέτες και ομιλίες του Μεγάλου Βασιλείου στην εξαήμερη θεία κοσμογονία και δημιουργία, στη θεία κτίση, στη φύση και στην πλάση και σ΄ολόκληρη την Αγία Γραφή; Πως να μη θαυμάσει κανείς τα ιερά λόγια του, τα ιερά συγγράμματά του και  διδάγματά του, τη  θεία πίστη του και την έμπρακτη αγάπη του προς τον Θεό και τους συνανθρώπους του;   

Ο Άγιος ιεράρχης και επίσκοπος της Καισάρειας Βασίλειος, ο σεβαστός και ταπεινός, ο απλός και αγαπητός ιερουργός, ο φίλος και υπηρέτης των πτωχών, των πασχόντων, των αρρώστων και των δυστυχών, ο πλούσιος στην πίστη, στην ευσέβεια και στην αγάπη, στην αρετή και στα καλά έργα, ίδρυσε συγκρότημα φιλανθρωπικών κτιρίων, πτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, νοσοκομείο...,την ονομαζόμενη Βασιλειάδα. Τι θαυμάσιο φιλανθρωπικό συγκρότημα! τι ευγένεια, τι φιλανθρωπία, τι μεγαλείο ψυχής!  

"Ευ εποίησε κι εκπλήρωσε την αποστολή του, την έμπρακτη εκδήλωση αγάπης προς τους μικρούς κι ελαχίστους αδελφούς του Υιού του Ανθρώπου. (Ματθ. 25, 31-46).                                    

"Εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν΄ η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα".

"Ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεόν". 

"Ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός". (Β΄Κορ. Θ΄, 7). Ο Θεός αγαπά εκείνον, που δίδει  με προθυμία και χαρούμενο πρόσωπο. 

"Μακάριόν εστιν μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν". 

Ζει ο Μέγας και Άγιος Βασίλειος. Ζει και μας φέρνει θεόπεμπτα δώρα και θεόπνευστα φώτα. 

Μελέτη κι ερμηνεία στη θεία κοσμογονία, ιερουργία, θεία Λειτουργία και δοξολογία, ιεραρχικές τελετές, άγιες ευχές, προσφορές και προσευχές.  

"δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". (Λουκά, Β΄, 14).

Χαίρουν και δοξολογούν Άγγελοι εν ουρανοίς, χαίρουν και δοξολογούν Άνθρωποι επί της γης. 

Τι χαρά, τι χαρά, ψάλλουν τα παιδιά, ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά.

Ε, σεις αηδόνια και πουλιά, ο Μέγας Βασίλειος ζει;  κι όλα μαζί σιγοντάρουν τα πουλιά στης ελαίας τα κλαδιά:

Ζει "ο ένθεος της οικουμένης φωστήρ", ζει "η των δογμάτων χρυσή αηδών ", ζει "ο μέγας της αληθείας διδάσκαλος της τρισηλίου Θεότητος,", ζει"ο φαεινός και ταπεινός πανεπιστήμων", ζει "ο εκλεκτός μεταξύ των εκλεκτών", ζει"το καύχημα της  ορθοδοξίας και της αγίας του  Χριστού Εκκλησίας"... 

Λέγει ο Κύριος:"Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη ζήσεται." (Ιωαν. ΙΑ΄, 26). 

Εσείς υπάκουα παιδιά, που ΄χετε πίστη, καθαρή και ταπεινή καρδιά, ο Μέγας Βασίλειος ζει; 

"Ζη Βασίλειος και θανών εν Κυρίω. Ζη και παρ΄ημίν, ως λαλών εκ των βίβλων". 

"Ο άνθρωπος όταν τελειοποιηθή, αναβιβάζεται εις την τάξιν των αγγέλων". Μέγας Βασίλειος.

"Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου, ως δεξαμένην τον λόγον σου΄ δι΄ου θεοπρεπώς  εδογμάτισας, την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας. Βασίλειον  ιεράτευμα, Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος". 

Δι΄ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν. 

Με αγάπη, δέος και σεβασμό.

 Μαρίνα.

Τι είναι θαύμα;

Έχετε πίστη Θεού, λέγει ο Ιησούς Χριστός.  Έχετε πίστη θερμή και πεποίθηση στο Θεό και στη δύναμη του. Εκείνος που δεν θα αισθανθεί δισταγμό και αμφιβολία μέσα στην καρδιά του, αλλά θα πιστεύσει ότι εκείνα που λέγει γίνονται δια της δυνάμεως του Θεού, σ΄αυτόν που θα έχει την πίστη αυτή, θα γίνει εκείνο που θα πει. Πάντα όσα θα ζητήσετε, όταν προσεύχεσθε, να πιστεύετε ότι θα τα λάβετε, και θα σας γίνουν αυτά από τον ουράνιο Πατέρα Θεό. 

Θαύμα είναι εκείνο που γίνεται με τη θεία παρέμβαση, με τη δύναμη και την ενέργεια, με την αγάπη και τη χάρη του Θεού. 

Θαύματα είναι τα της πίστεως νάματα και ιάματα. 

Θαύμα είναι η θεία κοσμογονία, το σύμπαν, η θεία κτίση και δημιουργία, ο κόσμος και ο άνθρωπος, η ζωή και η φύση, το κάλλος και η αρμονία. 

Θαύματα είναι τα μεγάλα και θαυμαστά έργα του πάνσοφου και παντοδύναμου Θεού.

 "Το όλο  έργο της δημιουργίας του ορατού σύμπαντος φανερώνει τα αόρατα του Θεού". 

 Από τα θεία ποιήματα και τα κτίσματα, από τα πλάσματα και τα δημιουργήματα, από τα αισθητά και τα γενόμενα, από τα βλεπόμενα και τα μη βλεπόμενα αντιλαμβάνεσαι την άρρητη δύναμη, την παρουσία και την ενέργεια του άκτιστου και αόρατου, του πάνσοφου και υπεράγαθου και θαυμαστού Θεού.                                                                 

 Άραγε δεν είναι θαύμα η ζωή, το είναι και η ύπαρξη μας;                                                             

Ο κόσμος και η ζωή μας είναι γεμάτη από μικρά και μεγάλα θαύματα. 

Θαύμα είναι η διάπλαση, η διαμόρφωση και η ανάπτυξη του κυοφορούμενου εμβρύου, θαύμα είναι η γέννηση του ανθρώπου.  

Θαύμα είναι όταν το στείρο και άγονο γονιμοποιείται, θαύμα είναι όταν το άζωο ζωοποιείται,  θαύμα είναι όταν το άμορφο μορφοποιείται και τελειοποιείται.

Πως μια μικρή και άμορφη σταγόνα σπέρματος αυξάνεται μέσα στη μήτρα και σχηματίζεται το  εύμορφο και έμψυχο ανθρώπινο σώμα; 

Θαύμα είναι το αριστούργημα, το εξαιρετικά ωραίο και καταπληκτικό, το καθαρό και λαμπερό, εκείνο που διεγείρει την προσοχή μας, που προκαλεί θάμβος, δέος και θαυμασμό, κατάνυξη και σεβασμό.  

Θαύμα είναι το απίστευτο, το παράξενο και καταπληκτικό κι΄όμως αληθινό και πραγματικό. 

Θαύμα είναι η πραγματοποίηση και η επαλήθευση  των όσων προανήγγειλαν  οι Άγιοι του Θεού προφήτες.  

Θαύμα είναι η χωρίς σαρκική σχέση, επαφή και ρεύση, η άσπορη σύλληψη, η κύηση και η εκ της παρθένου Μαρίας γέννηση του Υιού του Θεού.

Θαύμα είναι το πρωτοφανές και το πρωτάκουστο, το μοναδικό και εξαιρετικό σημείο, το άρρητο και καταπληκτικό, το υπερφυσικό φαινόμενο, συμβάν και γεγονός, το απροσπέλαστο για τον ανθρώπινο νου, που δεν εξηγείται με την ανθρώπινη λογική και τη φυσική τάξη, αλλά αποδίδεται σε θεϊκή επέμβαση. 

Ω του παραδόξου θαύματος! 

Θαύμα λέμε όταν το αδύνατον γίνεται δυνατό.

Θαύμα είναι το ακατόρθωτο και υπέρτερο των ανθρωπίνων δυνάμεων, εκείνο που γίνεται έξω από τους νόμους και τους όρους της φύσης και της ανθρώπινης  δύναμης.

Γέγραπται γαρ"όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις".

"δεν μπορεί κάτι να παρεκτραπεί ποτέ από την ουράνια τάξη και κίνηση, αν δεν το κινεί σ΄αυτό ο συνοχέας και αίτιος της ύπαρξής της, ... Από αυτόν τον Θεό παίρνουν ο ήλιος κι η σελήνη τον ορισμό να τεθούν σε πλήρη ακινησία ... Τι λέγεις για την έκλειψη του ηλίου που συνέβηκε την ώρα της σταύρωσης  του Σωτήρος;  Βλέπαμε λοιπόν παραδόξως η σελήνη να εμπίπτει στον ήλιο, ενώ δεν ήταν καιρός συνόδου... Αυτά είναι τα υπερφυή γεγονότα που είναι δυνατά μόνο στον Ιησού Χριστό, ο οποίος ενεργεί αναρίθμητα μεγάλα και εξαίσια θαύματα". (Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Φιλοκαλία, επιστολή Ζ΄). 

"Τους φυσικούς νόμους μόνον ο Δημιουργός της φύσεως έχει τη δύναμη να τους καταργήσει και κανείς άλλος. Εάν δεν ήταν παρθένος, εκείνη η οποία επρόκειτο να συλλάβη και να γεννήση υιόν, ούτε και θαύμα θα ήταν το γεγονός, διότι το θαύμα πρέπει να λαμβάνη χώρα έξω από τη λογική ακολουθία των πραγμάτων, και πρέπει να ξεπερνά ο,τι συνήθως και φυσικώς συμβαίνει και να είναι παράδοξο και καταπληκτικό, ώστε καθένας από εκείνους οι οποίοι το βλέπουν ή το      ακούουν να το επισημαίνουν ως θαύμα. Δια τούτο ακριβώς λέγεται και σημείον, διότι αποτελεί κάτι το εξαιρετικό, το μοναδικό. Δεν θα ήταν δε κάτι το εξαιρετικό, εάν επρόκειτο να επικαλυφθή με την συσχέτισί του προς κοινά πράγματα". (Λόγος εις την αγίαν του Χριστού γέννησιν. Ι. Χρυσόστομος).  

Μόνο για τον ύψιστο και παντοδύναμο Θεό τα πάντα είναι δυνατά.

"ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα", είπε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην αγνή και Παρθένο Μαρία, στην κεχαριτωμένη και υπερευλογημένη και αειπάρθενο Θεοτόκο Παναγία. (Λουκά Α΄, 37).  

Θαυμαστός ο Ευαγγελισμός, το χαρμόσυνο άγγελμα και το ακατάληπτο υπερφυσικό γεγονός. "το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός έστιν Αγίου". (Ματθ. Α΄, 20).  

"εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού", λέγει στην ωδή της η Θεοτόκος Παναγία. (Λουκά, Α΄, 49).  

"Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον". 

Άρρητη και θαυμαστή η άσπορη σύλληψη και η ενανθρώπηση  του προαιώνιου Λόγου και Υιού του Θεού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. 

"Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει..."

"Θαύμα θαυμάτων Κεχαριτωμένη, εν σοι θεωρούσα η κτίσις αγάλλεται΄ συνέλαβες γαρ ασπόρως, και έτεκες αφράστως..." 

"Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός..." μας λέγει ο υμνογράφος.

Ας πάω κι εγώ στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, εκεί όπου γεννήθηκε ο Χριστός.

Σκύβω με ιερό δέος, ευλάβεια, ταπείνωση και σεβασμό, κάνω το σταυρό μου, γονατίζω και προσκυνώ. Και καθώς προσκυνούσα στο σημείο της γέννησης άκουσα μια βρεφική φωνή. Ναι, αλήθεια σας λέω, άκουσα μια βρεφική φωνή. Ήταν άραγε η φωνή του θείου βρέφους η φωνή που άκουσα; Ναι! είπα με βεβαιότητα και θαυμασμό. Εδώ στη Βηθλεέμ, σ΄αυτόν τον άγιο τόπο και ιερό χώρο γεννήθηκε ο Χριστός, ο Υιός του Θεού και Θεός. 

Σίγουρα, είπα, οι άνθρωποι που πίστευσαν και αφιέρωσαν τη ζωή τους στον ζώντα και αληθινό τριαδικό Θεό, θα είχαν θείο κάλεσμα, θείο άκουσμα, θείο σκιρτήματα, θείο φώτισμα. 

"Ο μεν ουν Κύριος μετά το λαλήσαι αυτοίς ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού΄ εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων. αμήν" (κατά Μάρκον, κεφ. ΙΣΤ΄, στχ. 19,20). 

"και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας, και επλήρωσεν όλον τον οίκον ου ήσαν καθήμενοι ΄και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισέ τε εφ΄ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι... Εξίσταντο δε πάντες και εθαύμαζον λέγοντες προς αλλήλους΄ ουκ ιδού πάντες ούτοί εισιν οι λαλούντες Γαλιλαίοι; και πως ημείς ακούομεν έκαστος τη ιδία διαλέκτω ημών εν η εγεννήθημεν..."( Πράξεις ,κεφ.Β΄).

"Δια δε των χειρών των αποστόλων εγίνοντο σημεία και τέρατα (θαύματα) τω λαώ πολλά." Πράξεις, κεφ. Ε΄, 12.  

Θεία και πανανθρώπινα, αναρίθμητα και θαυμαστά τα έργα του Θεού. 

Θαύματα είναι τα τελούμενα στα άγια και ιερά, στα θεία και σεπτά μυστήρια.    

Θαύματα είναι τα της πίστεως νάματα, κατορθώματα και ιάματα. 

Θαύμα είναι  η θεία επέμβαση, η ανακαίνιση, η αναμόρφωση και η αναγέννηση, η τελειοποίηση και η αγιοποίηση.

Θαύμα είναι η εκ νεκρών ανάστασις και η εις ουρανούς αποκατάστασις. 

Θαύμα είναι η μετά θάνατον αιώνια ζωή.

Κύριε, τις διηγήσεται την θεία δόξα Σου και την θεία δύναμη Σου, την θεία χάρη Σου και τις θείες ενέργειες Σου, τα μεγάλα και υπέρλαμπρα έργα Σου; 

Τις εξαριθμήσει των θαυμάτων Σου τα πλήθη;  

Εάν γραφτούν όλα, ένα προς ένα, δε θα χωρούσε ο κόσμος όλα τα γραφόμενα βιβλία. (Ιωαν. ΚΑ΄, 25). 

Μέγας είσαι Κύριε και Θεέ, μεγάλα και θαυμαστά τα έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου.  

  

Η ανθρώπινη ψυχή, ως η διψώσα έλαφος, αναζητεί την αιώνια ζωή.

"Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον χουν από της γης΄ και  ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοή ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσα." ( Γένεσις β΄,7).

 Έμψυχο πλάσμα, κτίσμα και ποίημα του Θεού ο άνθρωπος.

Τι θαυμαστό δημιούργημα!

"Ο άνθρωπος τιμάται δι΄όλως υπερφυούς και μοναδικής διαπλάσεως, και ζωογονείται δια της θείας πνοής. Εν ω πάσα η κτίσις εκ του μηδενός εις το είναι προέρχεται δια μόνης της εξωτερικεύσεως της θείας βουλής δι΄ενός λόγου, και εν γενηθήτω παρήγαγε τον κόσμον άπαντα, μόνος ο άνθρωπος δια των χειρών του θείου δημιουργού διαπλάσσεται κατά το σώμα, και μόνος αυτός λαμβάνει ψυχήν ζώσα πλαστουργημένη δια του θείου εμφυσήματος, και αποβαίνει κατ΄εικόνα και ομοίωσιν του πλάσαντος αυτόν. Τι θαυμαστό δημιούργημα! Μεγάλη η τιμή και θαυμασιωτέρα η διάπλασις της τε ψυχής και του σώματος΄ διότι εγένετο κατ΄εικόνα και ομοίωσιν Θεού και επλάσθη, ίνα ζήση αθάνατος, και ομόσκηνος αποβή των ουρανίων πνευμάτων. Ο άνθρωπος κέκτηται ψυχήν αθάνατον". (Απόσπασμα από τη μελέτη περί της αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων του Αγίου Νεκταρίου ). 

 Γήινο το σώμα, ουράνια και αθάνατη η ψυχή. Σύνθετος ο άνθρωπος από σώμα και πνεύμα.

"Ψυχή έστιν ουσία τις ασώματος, νοερά και αθάνατος". Ι. Χρυσόστομος.

" Ο άνθρωπος δεν είναι ύλη άψυχος και άννους, αλλά όν έμψυχον και νοερόν.  Ο άνθρωπος έχει ψυχή αθάνατη. " ΄Αγιος Νεκτάριος. (περί αθανασίας της ψυχής).

 "Ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών αλλά ζώντων". (Ματθ. ΚΒ΄,32). Ο Θεός δεν είναι Θεός των νεκρών, δηλαδή αυτών που πέθαναν και δεν θα υπάρχουν πια, αλλά των ζωντανών, των οποίων οι ψυχές βρίσκονται στα χέρια του, ενώ τα σώματά τους θα ζήσουν πάλι με την ανάστασή τους. 

"Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, και η αφ΄ημών πορεία σύντριμμα΄ οι δε είσιν εν ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης". Σοφίας Σολομώντος το ανάγνωσμα. γ΄,1 το οποίο αναγιγνώσκεται κατά την ετήσια εορτή και μνήμη των Αγίων πάντων).

Είναι γνωστό ότι σώμα χωρίς πνοή και ψυχή είναι νεκρό και ότι το νεκρό σώμα εναποτίθεται μέσα στον τάφο, στο χώμα και στη γη. Η αθάνατη όμως ψυχή δεν είν΄εκεί στον τάφο, στο χώμα και στη γη.

"Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται" (Ιωαν. ΙΑ΄, 26).

Το τέλος της παρούσας επίγειας και πρόσκαιρης ζωής είναι η αρχή μιας νέας, αιώνιας και μακάριας ζωής. 

"Οι ψυχές που είναι αθάνατες, πως θ΄αναστηθούν; Αν πράγματι ορίζουν ως θάνατο το χωρισμό της ψυχής από το σώμα, τότε οπωσδήποτε ανάσταση είναι η ένωση της ψυχής πάλι με το σώμα και δεύτερη ανόρθωση της ύπαρξης που πέθανε και διαλύθηκε. Το ίδιο, λοιπόν, σώμα που φθάρθηκε και διαλύθηκε, θ΄αναστηθεί άφθαρτο. Διότι αυτός που το έπλασε στην αρχή από το χώμα της γης μπορεί και πάλι να το αναστήσει, παρόλο που λύθηκε στα στοιχεία του και επέστρεψε στη γη, από την οποία πλάστηκε με απόφαση του Δημιουργού. Ο Θεός που μετέβαλε το χώμα σε σώμα μόνο με τη βούλησή του, Αυτός που έδωσε εντολή σε μια μικρή σταγόνα του σπέρματος ν΄αυξηθεί μέσα στη μήτρα και να σχηματίσει αυτό το πολυσχιδές και πολύμορφο όργανο του σώματος, δεν θα μπορέσει πάλι με τη βούλησή του ν΄αναστήσει αυτό που δημιουργήθηκε και στη συνέχεια διαλύθηκε;  Πίστευε ότι θα γίνει η ανάσταση των νεκρών με τη θεία βούληση και το θείο πρόσταγμα΄ διότι η δύναμή του Θεού συνεργεί αμέσως με τη βούλησή του. Ο Κύριος στα ιερά Ευαγγέλια ολοφάνερα κήρυξε την ανάσταση των νεκρών σωμάτων, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με έργα. Θ΄αναστηθούν, λοιπόν οι νεκροί με την ένωση πάλι των ψυχών με τα σώματα, τα οποία θ΄αποβάλλουν τη φθορά και θα γίνουν άφθαρτα, όπως λέει και ο Απόστολος Παύλος". Απόσπασμα "για την ανάσταση" από το συγγραφικό έργο του οσίου Ιωάννη του Δαμασκηνού.

Πιστεύουμε, λοιπόν, στην ανάσταση των νεκρών σωμάτων. Γιατί οι ψυχές που είναι αθάνατες, πως θ΄αναστηθούν;       

 

"Τα πάντα ρει" στην αέναη του χρόνου ροή.

Αμετάβλητη και σταθερή η δύναμη που τα πάντα κινεί. 

Συνεχής η εναλλαγή και των πραγμάτων η μεταβολή στην αέναη του κύκλου ροή.

Το παρελθόν παρήλθε, το παρόν είν΄εδώ και το μέλλον ακόμη δεν ήλθε. 

Ο χρόνος και ο κόσμος, οι καιροί και οι εποχές, οι καταστάσεις και οι μορφές διαρκώς μεταβάλλονται.                                                        

 Άλλες γενιές έρχονται κι άλλες γενιές παρέρχονται.

 Άλλοι ανεβαίνουν κι άλλοι κατεβαίνουν.

 Άλλες μορφές ανέρχονται κι άλλες μορφές κατέρχονται.                                      

Και η σελήνη άλλοτε γεμίζει, αυξάνεται και φωτίζει, άλλοτε αδειάζει, ελαττώνεται και σβήνει. 

Άλλοτε ταραχή και τρικυμία, άλλοτε γαλήνη και νηνεμία.     

 Άλλοτε  υψώνουμε τη φωνή, άλλοτε χαμηλώνουμε τη φωνή και άλλοτε μένουμε σιωπηλοί. 

Αστείρευτος η πηγή και των υδάτων η ροή. 

Χαίρε των θαυμάτων σου ζωοδόχος Πηγή.                                                                    

 Μαρίνα.                                                                                                                                                                          

"Και εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη".

"Και εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη" (Ψαλμός 17).

Δονήσεις στον αέρα, δονήσεις και στο έδαφος της κρητικής γης. 

Όση είναι η συχνότητα των ήχων, των δονήσεων και των θορύβων των αεροπλάνων στον αέρα, άλλο τόσο είναι και η συχνότητα των σεισμικών δονήσεων στο έδαφος της κρητικής γης.

Σείεται ο αέρας πάνω από τη γη, σείεται και το έδαφος κάτω από τη γη.

Τι συγχρονισμός και τι συντονισμός, θόρυβος αεροπορικός και ταυτόχρονα να γίνεται σεισμός. 

Χαμηλός ο αεροδιάδρομος, υψηλός ο θόρυβος.   

Είναι τρομερό γι αυτούς που μένουνε κοντά στον αερολιμένα να γίνονται συγχρόνως αεροπορικές πτήσεις, θόρυβοι, σεισμοί και δονήσεις. 

"Και εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη" 

Πόσο μικρός κι αδύναμος είν΄ο άνθρωπος. Μπορεί άραγε ο μικρός κι αδύναμος άνθρωπος να δαμάσει και να παύσει ένα μεγάλο καταστρεπτικό σεισμό; μπορεί να τον προβλέψει, μπορεί όμως και να τον αποτρέψει; Πολύ μικρή και αδύναμη είναι η ανθρώπινη φύση και η ανθρώπινη δύναμη μπροστά στα έντονα καιρικά και φυσικά φαινόμενα, σε πλημμύρες, κεραυνούς, κατακλυσμούς, σεισμούς και λοιπά.

Το ρητό "Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου" (Παροιμ. 1,7),σημαίνει ότι ο άνθρωπος πρέπει να συναισθάνεται τη μικρότητα του και την ταπεινότητα του και πως η δύναμη του και η σοφία του είναι πεπερασμένη έναντι της δύναμης και της σοφίας του Θεού. 

"Ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν"  (Ψαλμός 103,32). 

"Και εσαλέυθη και έντομος εγενήθη η γη". 

Φόβος και τρόμος, θόρυβος και ταραχή. 

Σείστηκαν τα εντός της γης, σείστηκαν και τα εντός μου. 

Σείστηκαν τα επί της γης, σείστηκε  κι΄ο εαυτός μου.

Παναγία μου, φώναζα, Κύριε ελέησέ μας και σώσε μας.

Κύριε ελέησέ μας και σώσε μας, φώναζα κι έκανα το σταυρό μου.

"Ποίησον μεθ΄ημών κατά την επιείκειά σου και κατά το πλήθος του ελέους Σου" Προσευχή των αγίων τριών Παίδων (Δανιήλ, κεφ Γ΄, 26).

Όπου κι αν βρεθείς, μπορείς να ζητήσεις τη θεία βοήθεια και να προσευχηθείς.     

"Και εν τω θλίβεσθαί με επεκαλεσάμην τον Κύριον και προς τον Θεόν μου εκέκραξα."

Να σας πω τα ενδόμυχα μου; να σας πω τι λέω μέσα μου; 

 Είμαι αδύναμος και μικρός άνθρωπος, αλλά ο Θεός είναι απειροδύναμος και μεγάλος.  

Ο Θεός εισακούει την εσωτερική φωνή μας, δεν χρειάζεται δυνατή κραυγή για να μας ακούσει, την εσωτερική φωνή μας την ακούει, την εγκάρδια και θερμή νοερά προσευχή.   

Προς σε καταφεύγομε Κύριε και Θεέ, Συ που "εν αρχή εποίησες τον ουρανόν και τη γην" (Γένεσις, κεφ΄Α, 1), που με την άγια θέληση Σου, την άρρητη σοφία και τη δύναμη Σου, τα δημιούργησες όλα από το μηδέν στην ύπαρξη.   

Συ που"θεμελίωσες την γην επί την ασφάλειαν αυτής". (Ψαλμός 103, 5).  

Συ, Κύριε και Θεέ, που προνοείς για όλα, για τους ανθρώπους και για τα ζώα, που με την απέραντη και αγία αγάπη Σου εξουσιάζεις και κυβερνάς τα σύμπαντα κτίσματα Σου, τον ουρανό και τη γη, την ξηρά και τη θάλασσα, πάντα τα ορατά και αόρατα δημιουργήματά Σου.    

Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο σταυρωθείς υπέρ ημών, ο ταφείς και αναστάς, ο αναληφθείς εις τον ουρανόν,  ελέησον, βοήθησον και σώσον ημάς.

Συ που επιτίμησες την ανεμοθύελλα και την τρικυμία και Σε υπάκουσαν κι έγινε γαλήνη μεγάλη στη θάλασσα.

Συ που ελέησες, συγχώρησες κι έσωσες τους μετανοημένους αμαρτωλούς. 

Συ που θεράπευσες ανίατες αρρώστιες, παράλυτους και τυφλούς.

Συ που έκανες τόσα πολλά υπερφυσικά έργα και θαύματα.

Συ  που ανέστησες από τους τάφους νεκρούς.   

Σε ικετεύομε, Κύριε παντοκράτορα, παντοδύναμε και υπεράγαθε, φιλεύσπλαχνε και φιλάνθρωπε Θεέ, βοήθησέ μας, ελέησέ μας και σώσε μας.

Σε ικετεύομε και Σε παρακαλούμε ας παύσουν οι πόλεμοι, οι επιδημίες και οι λοιμοί, οι τρομεροί και φοβεροί σεισμοί, για να βρούμε την ησυχία, την ηρεμία, τη γαλήνη, την ειρήνη.  

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον και σώσον ημάς. 

Παναγία Τριάς, ελέησον και σώσον ημάς. 

Σ΄ευχαριστούμε, Σώτερ, Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού και Θεέ, φιλεύσπλαχνε, πολυέλεε, υπεράγαθε,  μακρόθυμε και φιλάνθρωπε Θεέ, που μας έσωσες. 

Εν χειρί Θεού τα πέρατα της γης. 

Δόξα Σοι ο Θεός.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων΄Αμήν.