Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ελευθερία στην ποίηση και στην τέχνη σημαίνει έμπν...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ελευθερία στην ποίηση και στην τέχνη σημαίνει έμπν...: Aνοίγω τα πανιά μου και τον ορίζοντα μου και γίνομαι θαλασσοπόρος, ανοίγω τα φτερά μου και τον ορίζοντα μου και γίνομαι αεροπόρος. Τέχνη ε...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, ΝΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ, ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, ΝΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ, ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ...: Χαίρε, ω χαίρε Πάναγνε, Πανάχραντε, Πάνσεπτε και Πανύμνητε, Θεόνυμφε και Αειπάρθενε Θεοτόκε! Χαίρε Πανσεβάσμια Παναγία και Θ...

Ως άνθος του αγρού η ομορφιά μαραίνεται, αλλά το πνεύμα κι η ψυχή στους ουρανούς πορεύεται. Και μιά φωνή άγνωστη και γνωστή από ψηλά κι΄από τα βάθη τ΄ουρανού εκπορεύεται. -Τίνα ζητάς αθάνατη ψυχή; -Θεία κοινωνία, αιώνια διαμονή, Θεία ευλογία κ΄αιώνια ζωή.

  

Ελευθερία στην ποίηση και στην τέχνη σημαίνει έμπνευση, πρωτοτυπία και αριστοτεχνία.

Ιδού ο έννους, ο αρχαίος και πολυμήχανος άνθρωπος που ξεκίνησε από τα σπήλαια
και ανέβηκε στη σελήνη, στο διάστημα και στα ουράνια προπύλαια.

Aνοίγω τα πανιά μου και τον ορίζοντα μου και πάνω απ΄τα κύματα περπατώ.
Ιδού ο πρώτος θαλασσοπόρος!   
Ανοίγω τα φτερά μου και τον ορίζοντα μου και πάνω απ΄τα σύννεφα πετώ.  
Ιδού ο πρώτος αεροπόρος! 
Ιδού ο πρώτος πύραυλος κι΄ο πρώτος δορυφόρος!

Παν εφ΄ω τις έραται και αγαπά.
Τέχνη είναι τα ανθρώπινα επινοήματα και τα καλλιτεχνήματα.  
Το κάλλιστο και αγλαό, το ωραίο και θαυμαστό.
Αν βρεις τον παράδεισο σ΄ένα και μόνο Λόγο, αν δεις τον παράδεισο σ΄ένα απειροελάχιστο κόκκο, σ΄ένα κήπο, σ΄ένα δένδρο, σ΄ένα άνθος,  σ΄ένα άστρο, σε μία αστραπή, σε μία προσευχή, σε μία αναλαμπή, σ΄ένα βρέφος, σε μια ευχή, σ΄ένα νεογέννητο παιδί, κράτησες στην παλάμη σου ολόκληρο τον κόσμο, κέρδισες την αιωνιότητα σε μία και μόνο στιγμή. 
Λογοτεχνία, ποίηση και τέχνη είναι η ελεύθερη δημιουργική και καλλιτεχνική έκφραση. 
Tέχνη δεν είναι μόνο η ζωγραφική,  η γλυπτική, η σκηνοθεσία, η ηθοποιία, ο ρυθμός, η κίνηση και ο χορός, το τραγούδι και η μελωδία. Τέχνη είναι και η γεωργική, η κηπουρική, η αρτοποιία και η μαγειρική, η ραπτική, το εργόχειρο και η υφαντική, η αγγειοπλαστική και η χειρουργική. 

Η γιαγιά μου η Μαρία η καλή έγνεθε στη ρόκα του προβάτου το μαλλί και ύφαινε στον αργαλειό την κουβέρτα τη ζεστή και το πολύχρωμο χαλί. 
Η κηρήθρα των μελισσών και το κελάηδισμα των πουλιών. 
Τα έργα των Μουσών και το αγλάισμα των ψυχών. 
Η έμπνευση και η πρωτοτυπία. 
Η μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας.  
Η μίμηση των αισθητών και των νοητών.
Η φιλοκαλία , η φιλοτεχνία και η καλαισθησία. 
Η δεξιοτεχνία και η καλλιτεχνία, η σύνθεση και η ισορροπία, η σύμμετρη διάταξη και η τέλεια αναλογία. 
Η παλίντροπος  αρμονία.
Η έντεχνη κατασκευή  μουσικών οργάνων, η μουσική σύνθεση, η μαεστρία και η αρμονία.
Τα ομηρικά έπη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, η λυρική και η ελεγειακή, η δημοτική και η διδακτική ποίηση. 
Η αρχιτεκτονική και η περίτεχνη κατασκευή.  
Η αξιοσύνη του πνεύματος, των χειρών και των κτιστών. 
Τα παγκόσμια μουσεία, τα καλλιτεχνικά κειμήλια, τα αναμνηστικά ενθύμια, τα αγάλματα και τα ιστορικά μνημεία. 
Τα κλασικά και διαχρονικά, τα περίτεχνα και θαυμαστά του κόσμου κτίσματα και οικοδομήματα. 
Οι πυραμίδες, οι κλίμακες, οι κίονες και οι αψίδες. 
Τα Μινωικά ανάκτορα, τα αρχαιοελληνικά πρωτότυπα και τα υποδειγματικά αριστουργήματα.

Η Ακρόπολη των Αθηνών. 
Ο περικαλής και περίφημος Παρθενών, τ΄αετώματα και τα καλλιτεχνήματα, τα αγάλματα και τα φιλοτεχνήματα. 
Οι τρείς χάριτες, οι κίονες και οι καρυάτιδες. Η Αγλαϊα, η Ευφροσύνη και η Θάλεια. 
Ω, Αρχαίες Ελληνίδες, οι αθάνατες και τρισχαριτωμένες  κόρες!
Ω, γενέες και ανδρείες ψυχές σε γυναικείο σώμα! 
Ω, αρχαίο και ωραίο, το αθάνατο και λαμπερό Ελληνικό πνεύμα! 


Με σεβασμό προς τα ιερά, τα όσια και τα θεία.
Η αρχιτεκτονική των ιερών ναών, τα πνευματικά νάματα και τα έργα των πιστών, τα έργα των χειρών και τα οικοδομήματα των κτιστών.
Οι περίλαμπροι, επίγειοι και θαυμαστοί  ναοί της Ορθοδοξίας.
Ο ναός της του Χριστού Αναστάσεως και της του Θεού Αγίας Σοφίας.    
Ο πρόναος κι΄ ο κύριος ναός, ο βασιλικός, ο περικαλλής και λαμπερός ιερός ναός, ο θόλος και ο Παντοκράτωρ, ο τίμιος θρόνος και ο τίμιος του Ιησού Χριστού σταυρός, ο πολύφωτος πολυέλαιος, η εναρμόνιση και η διακόσμηση, τα εντός και τα εκτός, τα ορατά και τα αόρατα, τα βλεπόμενα και τα μη βλεπόμενα.
Πάντα ταύτα ουκ έστιν θέατρον.
Τα νάματα και τα σεβάσματα της πίστεως και της ορθοδοξίας.
Η κλίμακα και το ιερό βήμα, το ιερό θυσιαστήριο, το ιερό εικονοστάσιο, και το προσκυνητάριο, το αναλόγιο, το προσευχητάριο και το υμνολόγιο, τα αγιογραφήματα, τα ψηφιδωτά και τα εικονίσματα, η καλλίφωνη χορωδία και η θεία υμνωδία, η θεία δοξολογία και η θεία ευχαριστία. 
Πάντα ταύτα ουκ έστιν μύθος, φαντασία, θέατρο και υποκρισία, αλλ΄έστιν Θεία δοξολογία και λατρεία, Θεία κοινωνία και Θεία ευχαριστία εν Αγίω Πνεύματι και εν αληθεία. 
Πάντα ταύτα είναι άνωθεν δωρήματα, τάλαντα και χαρίσματα.

Η περίτεχνος και μυστήριος κιβωτός.  
Η πλοήγηση και η ναυπήγηση, η επιτυχής απογείωση και η ομαλή προσγείωση, η ικανότητα και η ευστοχία, η σύνθεση και η αρμονία. 

Η ραδιοφωνία και η τηλεπικοινωνία, τα μικροσκόπια, τα τηλεσκόπια και τα αστεροσκοπεία. 

Ο νους, το πνεύμα, η διάνοια, η σκέψη και η λογική συνδιαλέγονται και συνεργάζονται με τις αισθήσεις, άρα συναποτελούν ένα σύνολο, μία ενότητα, μία αρμονική ομάδα, ένα σώμα, μία καρδιά, μία ψυχή, μία ενιαία  λειτουργική αρμονική μονάδα. 
Πάντα ταύτα είναι άνωθεν δωρήματα, τάλαντα και χαρίσματα.
Χάρισμα είναι ν΄ αγγίζεις την διάνοια, την καρδιά και την ψυχή. 
Ανάστα ψυχή μου. 

Χάρισμα  είναι να αγγίζεις και να συγκινείς τις ανθρώπινες χορδές, να δίνεις αγαλλίαση και χαρά, να εμψυχώνεις και να ενθαρρύνεις, να παρηγορείς και να γλυκαίνεις τις πικραμένες ψυχές.

Χάρισμα  είναι να σμιλεύεις με τα σύνεργα σου την σκληρή πέτρα και την σκληρή καρδιά, να ημερεύεις τ΄ άγρια θεριά, να γαληνεύεις το πνεύμα, την ψυχή και την καρδιά.

Το γλυκόλαλο νανούρισμα και το ευχάριστο ξύπνημα. 

Ο αληθινός, ο γνήσιος και πειστικός, ο χαρισματικός, ο μελίρρυτος και αρμονικός, ο διδακτικός και δημιουργικός ποιητικός λόγος. 
Με ιερό δέος και σεβασμό προς τα Θεία, προς τα επτά σεπτά μυστήρια, στην αλήθεια και στην ορθοδοξία.
Στώμεν καλώς. Στώμεν μετά φόβου Θεού. Στώμεν ευλαβώς. 
Άνω σχώμεν  τας καρδίας.
Η θεία δοξολογία, η θεία ευλογία και η θεία ευχαριστία. Ο επινίκιος αίνος και ο δοξαστικός ύμνος, ο τρισάγιος, ο χερουβικός και ο ευχαριστήριος ύμνος, ο εγκάρδιος και εγκώμιος, ο αληθής και επάξιος θείος λόγος. 
Η υμνογραφία και η αγιογραφία. Η υμνωδία και η ψαλμωδία, η σύνθεση και η εναρμόνιση, η συμφωνία, η επικοινωνία και η αρμονία. 
Η φιλαρμονική και η καλλίφωνη χορωδία.  
Το ωραίο κάλλος, το καλό ποίημα και δοξολόγημα, το αγαστό δημιούργημα, το καλλιτέχνημα και το αριστούργημα.   
Η μουσική επένδυση του ποιητικού λόγου. 
Το εύηχο και ευχάριστο άγγελμα, το γλυκόλαλο άκουσμα, το ευαγγελικό ανάγνωσμα και το ακρόαμα, το θείο άκουσμα και το θείο κήρυγμα. 
Η αρμονία πνεύματος, σώματος και ψυχής. 
Το νάμα και το αγλάισμα  του πνεύματος, το άσμα της ψυχής και το ίαμα του σώματος.

Κρίμα που μερικοί άνθρωποι όσα δεν φθάνουν αντί να τα θαυμάζουν και να τα αγαπούν, τα καταστρέφουν και τα παραποιούν, τα βεβηλώνουν και τα συκοφαντούν, τα φθονούν και τα λιθοβολούν. 
Με σεβασμό, υπόκλιση και θαυμασμό στην έρευνα και στην επιστήμη, στην τέχνη και στην τεχνολογία, στο αρχαίο και στο νέο ελληνικό πνεύμα, στην ελληνική γραμματεία, στην ελληνική γλώσσα και στην λογοτεχνία. 
Με σεβασμό, υπόκλιση και θαυμασμό στην αφύπνιση και στην εκπαίδευση, στην έμπνευση και στην μύηση, στην ποίηση και στην μελοποίηση, στην εξέλιξη, στην ανάπτυξη και στον πολιτισμό, στην ανθρωποποίηση, στην αναγέννηση και στον ανθρωπισμό. 
Με θαυμασμό, υπόκλιση και σεβασμό στη θεοθέμελη, απέραντη και στεριοθέμελη συμπαντική θεία κτίση και δημιουργία. 
Με σεβασμό, υπόκλιση και συλλογισμό μπροστά"στην κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση"στην τελειοποίηση και στην αγιοποίηση. 
Με βαθιά ευσέβεια, υπόκλιση και θαυμασμό μπροστά στη σεπτή και αχειροποίητη εικόνα της Παναγίας και στον Ευαγγελισμό. 
Με βαθύ συλλογισμό και με βαθιά υπόκλιση, με βαθύτατο δέος και σεβασμό μπροστά στον Κύριον Ιησού Χριστό, στην θεία ενσάρκωση και ενανθρώπηση, στην αναγέννηση και στην ανάσταση, στον Ελληνισμό και στον Χριστιανισμό.
Ύψιστη και τέλεια ποίηση είναι η απέραντη και θαυμαστή θεία κτίση και φύση, τα θεία και μέγιστα Έργα, τα θεία θαύματα, και τ΄ανθρώπινα όντα, τα ζωντανά και έμψυχα πλάσματα, γεννήματα, ποιήματα, κτίσματα και δημιουργήματα. 
Ο δημιουργικός και αιώνιος Θείος Λόγος. 
"Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν. Και Θεός ήν ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. πάντα δι΄Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν." 
Ιωάννην, Α΄.  
Και είπεν ο Θεός: Ας ποιήσωμεν 'Ανθρωπον κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν ημών. Γέννεσις, Α΄. 
Ω, παναγία τριάς!  Ω Θεία και αγία πνοή, ψυχή και ζωή, ω,  άγιο πνεύμα και άγιο φως!
Ο έναστρος ουράνιος θόλος και το απέραντο θείο στερέωμα.  
Η αμηχάνου και η απείρου κάλλους ουράνια περιφορά, ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα, ο μέγας κι΄ο μικρός ενιαυτός, ο χρόνος και ο ρυθμός. 
Η απέραντος και υπέρλαμπρος Θεία κτίσις, η αρρήτου και η αφάτου, η απείρου και η αμηχάνου κάλλους θεία και αρμονική συμπαντική δημιουργία. 
Και είπεν ο Θεός: Γενηθήτω φως' και εγένετο φως.  
Ω θείο και αληθινό, άγιο, αιώνιο και αθάνατο, αϊδιο, απέραντο και ατελεύτητο, άυλο, νοητό και νοερό, αόρατο και ορατό, λαμπερό και ιλαρό, θαυμαστό, εφετό και αγαπητό άγιο πνεύμα και άγι φως! 
O επουράνιος, ο πανάγιος και ο αιώνιος πνευματικός και ιερός ναός. 
Μέγας είσαι Κύριε και Θεέ! πάνσοφα και μυστήρια, μεγάλα και θαυμαστά τα Έργα Σου! Κάποτε, στο παρελθόν, σε χρόνο απροσδιόριστο και αλλοτινό, μία ανεξήγητη και μυστήρια δύναμη μ΄ανέβασε ήπια και απαλά στον ουρανό΄ μου ΄δειξε τα μικρά και τα μεγάλα άστρα΄ μου γνώρισε την Θεία παντοδυναμία, την Θεία μεγαλειότητα και την πανσοφία, την Θεία ποίηση και την δημιουργία και αυτοστιγμεί η ίδια πάλι  δύναμη με κατέβασε απαλά- απαλά στη γη. 

 Με σεβασμό και  αγάπη Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Ω, γλυκύ μου έαρ! ω, θείο και λαμπρό, γλυκύτατο και αναστάσιμο και ιλαρό μου φως! καλό πάσχα, καλή άνοιξη και καλή εν Χριστώ ανάσταση. Η πίστις δυναμούται, η φύσις ανασταίνεται και η χαρά πληρούται.

Υπεράνω πάντων των ορατών και των αοράτων ο Θεός. 

Πάντα τα σύμπαντα, οι άνεμοι και τα ύδατα, η θάλασσα και τα κύματα  υπακούουσι τω  Αγίω  Λόγω του Θεού.

Μέγας ει, Κύριε και Θεέ, και θαυμαστά τα σύμπαντα έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου.

Συ γαρ βουλήσει εξ΄ουκ όντων εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα, τω σω κράτει συνέχεις  την κτίσιν, και τη ση προνοία διοικείς τον κόσμον. 

"Εν αρχή  εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην". Γένεσις, Α΄, 1.

 "Η  δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος΄ και σκότος επάνω της αβύσσου, και Πνεύμα Θεού 

επεφέρετο επάνω του ύδατος".  Γένεσις, Α΄, 2. 

"Το Άγιον Πνεύμα του Θεού έστι το ζωοποιούν" (Ιωάννη, ΣΤ΄, 63).

"Απεκρίθη Ιησούς΄ αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ΄ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού". Ιωάννην Γ΄, 5.

. Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω  φως΄ και εγένετο φως. Γένεσις, Α΄, 3.

   "Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος.

2. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν.

3. πάντα δι΄Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν".

Το κατά Ιωάννην Άγιον Ευαγγέλιον αναγιγνώσκεται κατά την Αναστάσιμη θεία λειτουργία .

Ο άγιος Ιωάννης ο θεολόγος ονομάζει Θεόν Λόγον τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν, ως το δεύτερο πρόσωπο της  παναγίας και ομοουσίου, ομοτίμου και αδιαιρέτου τριάδος.

 Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι΄ και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν.

Μάλλον θα ήταν εαρινή ισημερία, μάλλον θα ήταν άνοιξη όταν είπεν ο Θεός "γενηθήτω φως" και εγένετο φως.

"Και είδεν ο Θεός το φως ότι καλόν". 

Καλόν έστι το φως.

Καλόν 'εστι το αισθητό και το νοητό φως.

Καλόν έστι το φως των οφθαλμών του σώματος  ίνα θαυμάζωμεν τα θαυμαστά έργα  του πανσόφου Θεού Δημιουργού. 

"Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας". 

Καλόν έστι το πρώιμο φως΄ καλόν έστι των αστέρων του ουρανού το φως΄ καλόν έστι του ανατέλλοντος ηλίου το φως ΄καλόν έστι της ημέρας το φως΄ καλόν έστι της λυχνίας το φως΄ καλόν έστι της πίστεως το φως΄ καλόν έστι του Ηλίου της Δικαιοσύνης το φως΄ καλόν έστι του Ευαγγελίου το φως΄ καλόν έστι του Χριστού το φως΄ καλόν έστι της αληθείας το φως΄ καλόν έστι το άγιο, αληθινό και πνευματικό φως΄ καλόν έστι το  νοερό, νοητό και ιλαρό φως΄ καλόν έστι της Θείας γνώσεως το Φως.

"Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν έστι καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, παρ ώ ουκ ένι παραλλαγή ή τροπής αποσκίασμα". Ιακώβου Α, α, 17.

Δόξα της Τρισηλίου Θεότητος το Άγιο Φως.

Ω, απείρου και  αμηχάνου, αρρήτου και αφάτου  κάλλους άκτιστο, υπερουράνιο, υπέρλαμπρο, ανέσπερο, αληθινό, σωτήριο, αϊδιο, αιώνιο και αθάνατο Θείο και Άγιο Πνεύμα, Θείο και Άγιο Φως!

"Και το φως εν τη σκοτία φέγγει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν".

Ο τυφλός ο καθήμενος εν σκότει είδε το μέγα έλεος του Θεού.

      Ο τυφλός ο καθήμενος εν σκότει είδε το σωτήριον φως του Θεού. 

"Kαι στραφείς ο Κύριος προς τους μαθητάς κατ΄ιδίαν είπε:

Μακάριοι οι οφθαλμοί οι βλέποντες α βλέπετε". Λουκά, Ι΄, 23.

Τυφλός: Ο ανοίγων τους ουρανούς  άνοιξόν μου τους οφθαλμούς.

Ο  φωτίζων τους ουρανούς φώτισόν μου τους οφθαλμούς.

-Τις ήνοιξέ σου  τους οφθαλμούς; 

- Άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς.

-Tι εποίησέ σοι; πως ήνοιξέ σου τους οφθαλμούς ;

Πως ανεώχθησαν οι οφθαλμοί σου;

- Ο φωτίζων τους ουρανούς ήνοιξέ μου τους οφθαλμούς. 

Ο φωτίζων τα σύμπαντα φώτισε και της ψυχής μου τα όμματα.

Άνοιξέ μου, Κύριε, τους οφθαλμούς της διανοίας.

-Tις ήνοιξέ σου τους οφθαλμούς; 

 Ο ανασταίνων τους νεκρούς ήνοιξέ μου τους οφθαλμούς.

Ο "Τις" είναι ο αεί Ων, ο αεί ζων Θεός, ο προ των αιώνων, του κόσμου και των ανθρώπων υπάρχων Θεός, η αρχή του παντός, ο εκ του μη όντος τα σύμπαντα  παραγαγών, ο πάνσοφος Κτίστης και Δημιουργός, ο Ποιητής του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος ανθρώπου, πάντων των όντων και των κτισμάτων, ορατών τε πάντων και αοράτων, του ουρανού και της γης, των υδάτων και της θαλάσσης και πάντων των εν αυτοίς, ο αίτιος της ζωής ημών, ο ζωοδότης και φωτοδότης τριαδικός Θεός, ( και είπεν ο Θεός΄ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν), ο μεθ΄ημών Θεός, ο πανταχού παρών, ο προνοών, ο θησαυρός και ο δωρητής πάντων των αιωνίων καλών και αγαθών, ο Κύριος και Θεός, ο Βασιλεύς και Παντοκράτωρ, ο Δεσπότης και Κυβερνήτης του παντός,  ο πανάγιος και πανδίκαιος, ο υπερούσιος και ο υπερουράνιος, ο υπεράγαθος και πανάγαθος, ο παντογνώστης και καρδιογνώστης, ο ζωοποιών, ο ευλογών, ο σώζων, ο φωτίζων, ο αγαπών, ο ελεών, ο αγιάζων, ο θαυμάσια ποιών, ο αποκαλυπτόμενος εν ημίν, ως φιλάνθρωπος και πολυεύσπλαγχνος, μέσω των αγίων, σεπτών και θαυμασίων Αυτού πνευματικών δυνάμεων, μυστηρίων και  ακτίστων ενεργειών Του δια την σωτηρίαν ημών. 

  Ούτος ο Άγιος Τριαδικός Θεός, η πηγή της ζωής, της  αγίας αγάπης, του αγίου πνεύματος και του αγίου φωτός έρχεται εις νοερά και αισθητή, ζώσαν και αγίαν κοινωνίαν μεθ΄ημών των πιστών. 

Ούτος ο απειροδύναμος, ο απρόσιτος και Άγιος Θεός, ως αιώνιος αλήθεια, έρχεται ειρηνικός, πράος και ταπεινός, ως αγία αγάπη και άγιο φως  εν τη καρδία, εν τη ψυχή , εν τη διανοία, εν τω είναι ημών. 

Ο άκτιστος, ο αόρατος και απρόσιτος Θεός γίνεται εν ημίν ορατός και προσιτός, αξιόπιστος, άγιος και ευλογητός .

"Ήκουσεν ο Ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω, και ευρών αυτόν είπεν αυτώ΄

Συ πιστεύεις εις τον Υιόν του Θεού; 

απεκρίθη εκείνος και είπε΄ και τις έστι, Κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν; 

είπε δε αυτώ ο Ιησούς΄ και εώρακας αυτόν και ο λαλών μετά σου εκείνός έστιν. 

ο δε έφη΄ πιστεύω, Κύριε΄ και προσεκύνησεν Αυτώ".

Ευαγγέλιον Ιωάννην Θ΄, 35,36,37,38.

Μακάριοι οι οφθαλμοί  οι είδον και ήκουσαν και επίστευσαν και προσεκύνησαν Αυτόν.

Μακάριοι και οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες.

"Τούτο δε έστι το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός, ίνα πας ο θεωρών τον Υιόν και πιστεύων εις Αυτόν έχει ζωήν αιώνιον, και αναστήσω αυτόν εγώ τη εσχάτη ημέρα". Ιωάννην, ΣΤ΄, 40. 

"πάντα δι΄Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν"

"Ο κόσμος δι΄Αυτού εγένετο".

 Μέγας, ει, Κύριε και Ύψιστε, Πάνσοφε,Υπεράγαθε και Υπεράγιε Θεέ και θαυμαστά τα έργα Σου.

        "εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι Αυτόν ου παρέλαβον".  Ιωάννην, Α΄, 11.

"Τοσαύτα  δε έργα Θεού, τοσαύτα Θεία θαύματα και σημεία εποίησεν και εφανέρωσεν ο Άγιος, ο προ αιώνων, ο προ καταβολής κόσμου,  αγγέλων και ανθρώπων, ο αγαπητός και μονογενής Λόγος και Υιός, "δι΄ου τα πάντα εγένετο" η δύναμις, η σοφία, το απαύγασμα της δόξης του Θεού Πατρός, ο Κύριος και Θεός ημών Ιησούς Χριστός, έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών και ουκ επίστευσαν εις Αυτόν. "

"Αύτη δε έστιν η κρίσις΄ ότι το φως ελήλυθεν εις  τον κόσμον, και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως΄ ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα. 

"Πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού.

Ο ποιών την αλήθειαν έρχεται προς το φως, ίνα φανερωθή αυτού τα έργα, ότι εν Θεώ έστιν ειργασμένα". Ιωάννην, Γ΄, 19,20, 21. 

"Όσοι δε έλαβον Αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα Αυτού". Ιωάννην, Α΄, 12.

Με τα δάκρυα μου σε ποτίζω, με την πνοή μου σε ανοίγω και με το φως μου σε φωτίζω.

"Ανοίξω το στόμα μου εν παραβολαίς".  

"Tα άνθη ώφθη εν τη γη". 

"Κατανοήσατε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουν" Λουκά  ΙΒ΄, 27. 

Στα κάλλιστα, στα εύοσμα και  μοσχοβόλα άνθη οι μέλισσες τριγυρνούν, γύρη γυρεύουν και νέκταρ ρουφούν, τα  άνθη γονιμοποιούν, τον Θεό Κτίστη και την φύση υμνολογούν, μέλι στην κηρήθρα μας κερνούν, την γεύση μας γλυκαίνουν και μας ευχαριστούν.

Αν  βρείς τον παράδεισο σ΄ενα και μόνο λόγο, αν δεις τον παράδεισο σ΄ ένα απειροελάχιστο κόκκο, σ΄ενα κήπο, σ΄ ένα άνθος, σ΄ένα κρίνο, σ΄ενα τριαντάφυλλο, σ ένα νεογέννητο παιδί, σ΄ένα άστρο, σε μια αστραπή, σε μια προσευχή, σε μια αναλαμπή, κράτησες στην παλάμη σου ολόκληρο τον κόσμο, κέρδισες την αιωνιότητα σε μια και μόνο στιγμή. 

"Και είπεν ο Θεός: Βλαστησάτω η γη βοτάνην χόρτου, σπείρον σπέρμα κατά γένος και καθ΄ομοιότητα,  και ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν, ου το σπέρμα αυτού εν αυτώ κατά γένος και καθ΄ ομοιότητα επί της γης. Και εγένετο ούτως." Γένεσις, κεφ. Α,11-12.
Η θεία προσταγή  υπάρχει μέσα εις την γη΄  παράγη βοτάνας και σπέρματα και δένδρα...
Ω θεοθέμελη και στεριοθέμελη τροφομητέρα γη.
Μέγας, ει, Κύριε, και θαυμαστά τα σύμπαντα έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου.

                                           

Πολλοί "ρήτορες" με την ευγλωττία τους μαγεύουν τα πλήθη.
Πολλοί "ρήτορες" με την πολυλογία τους κουράζουν τα πλήθη.
Τα τριαντάφυλλα δεν μιλάνε, αλλά μοσχοβολάνε.

Άνοιξε τα μάτια της η αμυγδαλιά και γιόμισαν με άνθη τα άδεια της κλαδιά. 

Άνοιξε κι΄ η μανόλια τα άσπρα πέταλα της και χάρισε απλόχερα το πλούσιο άρωμα της.  

Άνοιξε κι΄ η πασχαλιά και γιόμισαν με άνθη τα άδεια της κλαδιά.

τι; τι;τι ρογδιά! κελαηδούνε τα πουλιά στα ανθισμένα τα κλαδιά.  

Tα κρίνα αυξάνουν, ανοίγουν και μοσχοβολούν.
Πως από ένα μικρό κόκκο φυτρώνει ένα όμορφο φυτό;
"Καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουν΄ ουδέ νήθουν, ουδέ κοποπιούν."

Και η αθώα πεταλούδα με τα λευκά φτερά στα λούλουδα πετάει με χαρά.

Άνθησε και το χαμομηλάκι..  "Μηδένα καταφρονήσετε".
"Ο ταπεινών εαυτόν υψωθείσετε".


  

 Άνθισαν και τα γιασεμιά.

 Ορέγομαι τον ουρανό, τον ήλιο και την λάμψη, τη φύση και την άνοιξη, τη μυρωδιά και τ΄άνθη.
 μα πιότερο τα ψυχικά και τα πνευματικά τα κάλλη, το άγιο φως, την θεία λάμψη και την χάρη.          

Ο ουρανός αγάλλεται κι΄η γη πανηγυρίζει. 

Πάσα η κτίσις χαίρεται, αγάλλεται και λαμπυρίζει. 

Η πίστις δυναμούται, η φύσις ανασταίνεται και η χαρά πληρούται. 

Το περιβόλι ανοίγει, ανθίζει και μοσχομυρίζει ωσάν ναός λαμπροντυμένος και μοσχομυρισμένος. Του Κυρίου του σύμπαντος η θεία κτίσις και η φύσις, η άγια  πνοή, το πνεύμα, η ψυχή και η ζωή, ο ουρανός και ο αιθέρας, ο ήλιος και τα ύδατα, η θάλασσα και η γη. 

Καιρούς και χρόνους μεταβάλλει, με φως, αγάπη και χαρά τα πλάσματα του περιβάλλει. 

"Μεγας είσαι Κύριε και Θεέ, μεγάλα και θαυμαστά τα εν ανθρώποις έργα Σου."   

"Και ουδέν σπουργιτάκι επιλελησμένον Ενώπιον Σου."

Λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: Εγώ Είμι ο Ποιμήν ο καλός και σεις τα πρόβατά μου.
Ο Ποιμήν ο καλός την ψυχήν Αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων. Καγώ ζωήν αιώνιον δίδωμι αυτοίς, και ου μη απόλωνται εις τον αιώνα, και ουχ αρπάσει τις αυτά εκ της χειρός μου. Ιωάννην Ι΄. 

"Και εκάλεσεν ο Θεός  την ξηράν γην και τα  των υδάτων εκάλεσε "θαλάσσας."  Γένεσις, κεφ. Α΄. Ι΄

Αγγελικές!  "εν τη αναστάσει των νεκρών ως άγγελοι Θεού έσονται".

Φωτογραφία από το όρος των ελαιών.
Και θείς τα γόνατα ο Ιησούς προσηύχετο.
Πάτερ επουράνιε, Πάτερ Άγιε, Πάτερ Δίκαιε, γενηθήτω το θείον, το άγιον και σωτήριον θέλημα Σου.

                                                                    Ω άγια προσευχή!

Μυρτιά! 

                                           Η άνυδρος μάνα γη προσμένει την εξ΄ουρανού βροχή.
                                              Ο κόκκος του σίτου πέφτει και θάβεται στη γη.
                               Κύριε και Θεέ, ανάγαγέ με από το σκότος, από το θάνατο και τη φθορά.
                                                      Ο χρόνος περνά κι΄ο ήλιος ξανά γυρνά.
Ο πεσών σπόρος του σίτου στη γη, από το χώμα ξεπροβάλλει στο φως με νέα εμψυχωμένη μορφή.
Ο στάχυς, ο πράσινος και τρυφερός βλαστός φέρει κατά γένος και καθ΄ομοιότητα του αρχικού, πολλαπλάσιο καρπό του ενός.  Η γη εβλάστησε τον σπόρο κ΄απέδωσε πολύ καρπό.

  

 "Εγώ είμι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου ο γεωργός έστι. Εγώ είμι η άμπελος, υμείς τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Καθώς ηγάπησέ με ο Πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς. Μείνατε εν τη αγάπη τη εμή". Ιωάννην ΙΕ.
Τόσο πολύ  ηγάπησε ο Θεός τον σύμπαντα κόσμον, τόσο πολύ ηγάπησε ο Θεός τον σύμπαντα Άνθρωπον!
"Αγαπητοί, ει ούτως ο Θεός ηγάπησεν ημάς, και ημείς οφείλομεν αλλήλους αγαπάν ". Ιωάννου Α΄, 11.
"Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ  μένει και ο Θεός εν αυτώ".

" Μιά μέρα, ένα πρωινό επροχώρησα μόνος μου στο παρθένο δάσος. ΄Ολα, δροσισμένα από το πρωινό αγιάζι , λαμπύριζαν στον ήλιο. Βρέθηκα  σε μια χαράδρα. Την πέρασα. Κάθισα  σ΄ένα βράχο. Δίπλα μου κρύα νερά κυλούσαν ήσυχα κι έλεγα την ευχή. Ησυχία απόλυτη. Τίποτα δεν ακουγόταν. Σε λίγο, μέσα στην ησυχία ακούω μία γλυκιά φωνή, μεθυστική, να ψάλλει, να υμνεί τον Πλάστη. Κοιτάζω, δεν διακρίνω τίποτα. Τελικά, απέναντι σ΄ένα κλαδί βλέπω ένα πουλάκι΄ ήταν αηδονάκι. Κι΄ακούω το αηδονάκι να κελαηδάει, να σχίζεται.΄μάλλιασε, που λέμε, η γλώσσα του, φούσκωσε απ΄τους λαρυγγισμούς ο λαιμός του. Αυτό το πουλάκι το μικροσκοπικό να κάνει κατά πίσω τα φτερά του, για να έχει δύναμη και να βγάζει αυτούς τους γλυκύτατους τόννους, αυτή την ωραία φωνή και να φουσκώνει ο λάρυγγας του! Πώ, πώ, πώ! Να ΄χα  ένα ποτηράκι με νερό, για να πηγαίνει να πίνει και να ξεδιψάει!  Μου ήλθαν δάκρυα στα μάτια... Δεν μπορώ να σας μεταφέρω αυτά που ένιωσα. Αυτά που αισθάνθηκα. Σας φανέρωσα, όμως, το μυστήριο. " 

Βίος και λόγοι του Αγίου Πορφυρίου στο ΄Άγιο όρος. 

Πάσχα 2015.

Ευχαριστώ την Google γιατί μου ΄δωσε την πρόσβαση, την δυνατότητα και την ευκαιρία να εκφράσω δημόσια κι΄ελεύθερα τις σκέψεις, τις απόψεις και τις αντιλήψεις μου. Έγραψα στον ιστό αντί να γράφω στο χαρτί και χωρίς να προσδοκώ δημόσια προβολή. Έγραψα στον ιστό χωρίς να φιλοδοξώ να γίνω ένας καινοφανής αστέρας, ο πολικός αστέρας, ο αυγερινός, ή ένας αειφανής, λαμπρός και φαεινός αστέρας. Ευχαριστώ και τους φίλους αναγνώστες κι΄ ελπίζω να ωφέλησα και να μην έβλαψα ουδεμία ψυχή με τα λόγια μου και με την συγγραφή μου." το μη καλώς λέγειν ου μόνον εις αυτό τούτο πλημμελές, αλλά και κακόν τι εμποιεί ταις ψυχαίς." "Ευ αγωνίζεθαι και ευ ποιείν, ευ πράττειν και ευ ζην." Μαρίνα Ζηδιανάκη.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! πως να συλλάβει ο νους μου την ασύλληπτη ελευθερία;

Δημοκρατία σε μία κοινωνία-πολιτεία δεν σημαίνει απεριόριστη ελευθερία δράσεως χωρίς αιδώ και σεβασμό. Δημοκρατία δεν σημαίνει κατάχρηση εξουσίας και κατάχρηση του δικαιώματος της ελευθερίας. Δημοκρατία δεν σημαίνει αναρχία. Ελευθερία δεν σημαίνει ανομία και παρανομία. Ελευθερία δεν σημαίνει "λέω και πράττω ο,τι θέλω χωρίς φόβο Θεού, χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή και σεβασμό.""το μη ορθώς και καλώς λέγειν ου μόνον εις αυτό τούτο πλημμελές, αλλά και κακών τι εμποεί ταις ψυχαίς." Ελευθερία δεν σημαίνει αδικοπραξία, κακοποίηση και βλασφημία, ιεροσυλία και ασυδοσία, αδυσώπητη καταστροφή και αυθαιρεσία. Ελευθερία δεν σημαίνει ψυχική και σωματική βία και βιαιοπραγία, κακοποίηση και λεηλασία, διαφθορά και κακουργία. Ελευθερία δεν σημαίνει καταπίεση, υπακοή και υποταγή σ΄έναν σκληρόκαρδο και ασεβή, σ΄εναν διεστραμμένο και ψυχασθενή, σ΄έναν απάνθρωπο και πολεμοχαρή τύραννο, εχθρό και καταπιεστή, σε μία διεφθαρμένη, άδικη και ανήθικη, σκληρή και ανελέητη εξουσία. Ελευθερία δεν σημαίνει η δια των όπλων, η δια πυρός και σιδήρου επιβολή και προσβολή. Ελευθερία δεν σημαίνει σκλαβιά και αιχμαλωσία, αδυσώπητη δουλεία και τυραννία, ανθρωποκτονία, γενοκτονία και παιδοκτονία. Θάρρος, παλληκαριά και γενναιότης δεν σημαίνει θράσος και ασέβεια, αυθάδεια και αναίδεια. Η Ελευθερία έχει και αρχές και μέτρο και κανόνες και όριο. Η ελευθερία είναι προσωπική και συλλογική. Η Ελευθερία μου σταματά στο σημείο που αρχίζουν τα γνωστά και σεβαστά δικαιώματα του πλησίον μου και των συνανθρώπων μου, στο σημείο που δεν βλάπτω μήτε ένα, στο σημείο που δεν βλάπτω το γήινο και παγκόσμιο φυσικό περιβάλλον, στο σημείο που δεν ενοχλώ, στο σημείο που δεν παραβιάζω δημόσιο, ιδιωτικό, αλλότριο και εθνικό χώρο, στο σημείο που δεν διαταράσσω την κοινή ησυχία, την ψυχική γαλήνη, την προσευχή και την ηρεμία, στο σημείο που δεν εμποδίζω και δεν αδικώ, στο σημείο που δεν προκαλώ το κοινό αίσθημα ηθικής και δικαίου, στο σημείο που δεν προκαλώ την δημόσια αιδώ. Ελευθερία στην ποίηση και στην τέχνη σημαίνει έμπνευση και φαντασία. Ανοίγω τα πανιά μου και τον ορίζοντα μου και πάνω στα κύματα περπατώ. Ανοίγω τα φτερά μου και τον ορίζοντα μου και πάνω απ' τα σύννεφα πετώ. Ελευθερία σημαίνει αυτογνωσία και αυτονομία, αυτοδιάθεση και αυτοβουλία, ελεύθερη και υπεύθυνη επιλογή και εκλογή. Επιλέγω, προτιμώ και ακολουθώ εκείνο το οποίο ο νους, το πνεύμα, η καρδιά, η ψυχή και το είναι μου ελκύει,  εκείνο το οποίο κρίνω και θεωρώ κάλλιστο και άριστο, εκλεκτό και σωστό και όχι εκείνο το οποίο οι άλλοι θέλουν να μου υποβάλλουν, να μου σερβίρουν και να μου επιβάλλουν. Αφήνω κάτω τα δυσβάστακτα βάρη και τα ασήκωτα φορτία. Παρατάω το ανώφελο, το άχρηστο, το περιττό και βλαβερό και κρατάω το ωφέλιμο, το χρήσιμο, το εκλεκτό, το καλό και αγαθό. Η ανεξαρτησία, η ανεξικακία και η ανεξιθρησκεία. Ελευθερία σημαίνει ελεύθερη βούληση και συνείδηση, ελεύθερη γνώση, σκέψη και έκφραση, ελεύθερη απόφαση και θέληση, ανάπτυξη και αύξηση, αυτάρκεια και ανεξαρτησία. Ο ελεύθερος χώρος και χρόνος και το ελεύθερο πεδίο. Αν δεν μ΄αρέσει η κοσμική και η πολιτική εξουσία αλλάζω πορεία. Αν δεν μ΄αρέσει  η άσχημη πόλη, o θόρυβος και τα καυσαέρια, η ασχήμια και η ακαθαρσία, πηγαίνω στη φύση, στη θάλασσα και στα όρη. Αν δεν μ΄αρέσουν τα υποχθόνια, τα ανήλεα και σκοτεινά υπόγεια πηγαίνω στα ευήλια και διαυγή ανώγεια. Αν δεν με εκφράζουν οι ανθρώπινοι νόμοι και οι φρουροί, τα ανθρώπινα φρονήματα και τα κατεστημένα, τότε αναζητάω Θεού Λόγο, θεία φώτιση και θείο φρόνημα, θεία φωνή, θεία βοήθεια και θεία αρωγή. Αν δεν μ΄ευχαριστούν τα επίγεια και τα γήινα ανεβαίνω στα αιθέρια και στα ουράνια. Ζήτω η απελευθέρωση απ΄τα δεσμά, τα βάρη και τα δεινά, από τον πόνο και την οδύνη, από την άγνοια και την αγνωσία, από τον στεναγμό και τον σκοταδισμό. Ζήτω η έλευση του φωτός. Ω παίδες Θεών και Ελλήνων, εμπρός βοηθήστε την Πατρίδα. Ίτε, παίδες Ελλήνων ελευθερούτε την Ελλάδα. Εάν μισείτε κι΄αδικείτε ο εις τον άλλο δεν σας πρέπει προκοπή και ελευθεριά."Εν τη ενώσει η ισχύς."Ενωθείτε, αγκαλιασθείτε σαν αδέλφια γκαρδιακά. Χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά! Προσκάλεσα σε σύνοδο και σε δείπνο την Αγάπη και την Ειρήνη, την Αρετή και την Δικαιοσύνη κι΄αμέσως έφυγαν η κακία, η διχόνοια, η έριδα και η αδικία. Ζήτω η παγκόσμια δικαιοσύνη, η αγάπη, η ομόνοια και η καλοσύνη, η φιλία και η ειρήνη. Ανδρών και γυναικών επιφανών και εκλεκτών, καλών και αγαθών πάσα υφήλιος Πατρίς, πάσα η γη Μητρίς. Μαρίνα Ζηδιανάκη. 

Tης πατρίδας μου Ελλάδας τα γλαυκά και τα γαλάζια περιγιάλια, ο ήλιος ο λαμπρός, τα μικρά και τα μεγάλα της νησιά και τα απάνεμα λιμάνια. Της πατρίδας μου Ελλάδας τα μικρά και τα ψηλά βουνά, οι νεροπηγές και τα τρεχούμενα ποτάμια, τ΄ανθηρά και καταπράσινα λιβάδια. Μεγάλωσα με μέλι και με γάλα, με λίγο ψωμί κ΄ελιά, με λίγα χορταράκια και ψαράκια. Δόξα στον Επουράνιο, δόξα στον Υψιστο και Μέγα Δημιουργό, δόξα στον Πανάγαθο Θεό. Δόξα σοι Κύριε Θεέ στα Έργα Σου, στα αγαθά και στα ελέη Σου.

.

Ελελεύ, ελελεύ, ελελεύ, η πατρίδα μου Ελλάδα ελελίζει.Έλεος ζητάει και στρέφεται προς όλες τις διευθύνσεις. Κράτα γερά ταλαίπωρη πατρίδα, βάστα και μη λιγοψυχάς, κράτα και μη λυγίζεις. Κράτα ψηλά το θείο φρόνημα και το ανάστημα σου, κράτα στην αγκαλιά σου τ΄αθάνατα και ένδοξα παιδιά σου. Κράτα την ασπίδα, την πίστη σου και την ελπίδα, πέρασες και χειρότερα δεινά. Βάστα πατρίδα και μη λιγοψυχάς, κράτα Ελλάδα και μη λυγίζεις.΄Ιτε παίδες Θεών και Ελλήνων. Ευαγγελίζεσθαι και ευλογείν, ευ πράττειν και ευ ποιείν, ευ αγωνίζεσθαι και ευ ζην. Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Ω μάνα και πατέρα, πως το βλαστάρι θα ανθίσει αν το φως δεν το φωτίσει; Ας προσέχουν οι γονείς τα παιδιά. Μακριά τ΄ανήλικα παιδιά από τ΄ανήμερα θεριά. Μακριά τ΄αθώα και απονήρευτα παιδιά από τ΄απάνθρωπα θεριά.

           "Και αν δεν γίνετε όπως τα παιδιά δεν θα εισέλθετε στην βασιλεία των ουρανών."

Στεγαστικά και καταναλωτικά τραπεζικά δάνεια.

Ο σύζυγος και η σύζυγος λογομαχούν. Ο άνδρας θυμωμένος απευθύνεται στη γυναίκα του και φωνάζει: Τις πταίει; Εσύ γυναίκα  φταις. Εσύ απερίσκεπτη και αχόρταγη γυναίκα φταις. Εσύ΄σαι υπαίτια, εσύ με παρέσυρες και πήρα δάνεια και τώρα οι δανειστές με κυνηγούν. 'Ησουν φτωχιά κι΄ήθελα να σε κάνω πλούσια. Εσύ με παρέσυρες και πήρα δάνεια για να σου χτίσω παλάτια και πισίνα. Εσύ με παρέσυρες για ν΄αγοράσω λιμουζίνα και να σε πάω ταξίδια. Εσύ με παρέσυρες για να σου πάρω λούσα, φορέματα και αρώματα, κουστούμια και ταγιέρια, στολίδια, κοσμήματα και δακτυλίδια. Η γυναίκα λυπημένη απευθύνεται στον άνδρα της και του απαντά: Δεν φταίω εγώ, υπαίτια είναι η τράπεζα, η τράπεζα φταίει. Η τράπεζα σε κάλεσε, η τράπεζα σε παρέσυρε. Η Τράπεζα άνοιξε τα συρτάρια της και μας έδωσε τα λεφτά...zidianakimarina@gmail.com    

Ω, Θεέ μου, τι κρίμα να κυβερνάει αυτόν τον κόσμο το χρήμα.

Από την ίδια πηγή, από την ίδια καρδιά κι΄από την ίδια ψυχή, από το ίδιο πνεύμα κι΄από το ίδιο στόμα ρέει και η ευλογία και η βλασφημία; η αγάπη και η κακία; η αλήθεια και το ψέμα; η αγαθοεργία και η κακουργία; η Θεοπιστία και η παραδοπιστία; η Θεοφιλία και η φιλαργυρία; Ο δε Ιησούς έλεγε: Πάτερ, άφες αυτοίς΄ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. 

Σήμερα είναι παγκόσμια εορτή; σήμερα εορτάζει η θεόπλαστη γυνή; Η μνήμη μου και η καρδιά μου εις την πάναγνον και μητροπάρθενον Μαρία και αειπάρθενον Θεοτόκον Παναγία με οδηγεί. "Χαίρε, κεχαριτωμένη' ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.

               

Σπούδασα μαθηματικά,οικονομικά,νομικά,πολιτικά΄και να΄μαι δω μπροστά σε τόσα φώτα, ανήμπορος και φτωχός μπροστά σε τόσα στόματα, σε τόσα όμματα και ώτα.

Λέγεται ότι ακρόπολη του σώματος είναι το κεφάλι και ότι εκεί ψηλά στην κορυφή του σώματος τοποθέτησε ο Θεός τα ευγενέστερα και χρησιμότερα ανθρώπινα όργανα, δηλαδή τον εγκέφαλο, το μυαλό-νου, την διάνοια, τα όμματα-μάτια, τα ώτα και το στόμα. Λυχνάρια δε του σώματος είναι τα γερά και λαμπερά μάτια. O νους, η διάνοια, το πνεύμα, η σκέψη και η λογική συνδιαλέγονται και συνεργάζονται με τις αισθήσεις, άρα συναποτελούν ένα σύνολο, μία ομάδα, ένα σώμα, μία ψυχή, μία ενότητα, μία ενιαία λειτουργική μονάδα. Το πνεύμα και η προσευχή συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό. Το πνεύμα ανήκει στον Θεό. "Πάτερ, εις χείράς Σου παρατίθεμαι το πνεύμά μου."