"Ο Θεός αγάπη εστίν".
Ο Θεός εκ του μη όντος εις το είναι παρήγαγε τα θαυμαστά σύμπαντα΄ τον σύμπαντα κόσμον και τον σύμπαντα άνθρωπον΄ πάντα τα ορατά και τα αόρατα.
Ο Θεός είναι η αρχή και η αιτία των πάντων, ο δημιουργός, ο κτίστης και ο ποιητής του παντός, η πηγή της ζωής, της αγάπης και του φωτός, ο δωρητής και ο χορηγός πάντων των πνευματικών και υλικών αγαθών.
Η ίδια η ζωή και η ύπαρξη μας , το σώμα, η ζώσα ψυχή, και το πνεύμα μας μαρτυρεί την ύπαρξη ζώντος Θεού .
Πως μια άμορφη μάζα αναπτύσσεται εν τη μήτρα και διαμορφώνεται άνθρωπος ;
Ο Θεός αγαπάει τα δημιουργήματα του και γι΄ αυτό επιμελώς τα φροντίζει και αληθώς τα φωτίζει.
Και εις τα μεγάλα και εις τα μικρά δημιουργήματα του εκδηλώνεται η άπειρος και ανεξιχνίαστος σοφία Του και η παντοδυναμία Του, η αγαθότητα Του, η τελειότητα Του και η αγιότηταΤου, η απέραντος αγάπη, η πρόνοια και το μέγα έλεος Του.
Ουδέν απρονόητον εν τοις ούσιν΄ ουδέν χωρίς την θείαν πρόνοιαν και την θείαν μέριμναν, ουδέν έστιν εγκαταλελειμμένον, ουδέν έστιν επιλελησμένον ενώπιον του Θεού.
"Αρχή σοφίας φόβος Θεού" τουτέστιν ο άνθρωπος πρέπει να συναισθάνεται την μικρότητα του και την αδυναμία του και πως η σοφία του είναι πεπερασμένη έναντι του πανσόφου Θεού.
Ο Θεός εκ του μη όντος εις το είναι παρήγαγε τα θαυμαστά σύμπαντα΄ τον σύμπαντα κόσμον και τον σύμπαντα άνθρωπον΄ πάντα τα ορατά και τα αόρατα.
Ο Θεός είναι η αρχή και η αιτία των πάντων, ο δημιουργός, ο κτίστης και ο ποιητής του παντός, η πηγή της ζωής, της αγάπης και του φωτός, ο δωρητής και ο χορηγός πάντων των πνευματικών και υλικών αγαθών.
Η ίδια η ζωή και η ύπαρξη μας , το σώμα, η ζώσα ψυχή, και το πνεύμα μας μαρτυρεί την ύπαρξη ζώντος Θεού .
Πως μια άμορφη μάζα αναπτύσσεται εν τη μήτρα και διαμορφώνεται άνθρωπος ;
Ο Θεός αγαπάει τα δημιουργήματα του και γι΄ αυτό επιμελώς τα φροντίζει και αληθώς τα φωτίζει.
Και εις τα μεγάλα και εις τα μικρά δημιουργήματα του εκδηλώνεται η άπειρος και ανεξιχνίαστος σοφία Του και η παντοδυναμία Του, η αγαθότητα Του, η τελειότητα Του και η αγιότηταΤου, η απέραντος αγάπη, η πρόνοια και το μέγα έλεος Του.
Ουδέν απρονόητον εν τοις ούσιν΄ ουδέν χωρίς την θείαν πρόνοιαν και την θείαν μέριμναν, ουδέν έστιν εγκαταλελειμμένον, ουδέν έστιν επιλελησμένον ενώπιον του Θεού.
"Αρχή σοφίας φόβος Θεού" τουτέστιν ο άνθρωπος πρέπει να συναισθάνεται την μικρότητα του και την αδυναμία του και πως η σοφία του είναι πεπερασμένη έναντι του πανσόφου Θεού.
Τις δύναται να εγγίσει και να εξιχνιάσει την απειροτέλεια σοφία, την παντοδυναμία και την παγγνωσία του πανσόφου Θεού την υπερέχουσα πάσαν διάνοιαν και πάντα ανθρώπινον νουν; τις δύναται να εξερευνήσει και με ακρίβεια να γνωρίσει βουλήν Θεού, πάντα τα μυστήρια και τα κρίματα Αυτού;
Τις δύναται να εξερευνήσει και με ακρίβεια να περιγράψει πάντα τα αστρικά σύμπαντα και τα άπειρα κτίσματα, τα αναρίθμητα των άστρων και των γαλαξιών, τα θαυμαστά έργα και τα ποιήματα του Θεού; δύνασαι να μετρήσεις την άμμο της θαλάσσης; δύνασαι να εξιχνιάσεις πάντα τα εν ουρανοίς και πάντα τα εν της γης; ας μην υπεραίρεται, ας μην αλαζονεύεται και ας μην μεγαλαυχεί ο θνητός άνθρωπος επί της γης.
Τι να μετρήσεις και τι να εξερευνήσεις; τα βάθη και τα πλάτη της θαλάσσης και πάντα τα εν αυτής ; το βάθος του ωκεανού; το εύρος και το κάλλος του έναστρου ουρανού; τα μεγέθη και τα πλήθη των θαυμάτων; τα πλήθη των δωρημάτων και των χαρισμάτων, των ναμάτων και των ιαμάτων;
"πάντα δι΄αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ έν ο γέγονεν". (Ιωάννην Α΄, 3).
"πάντα δι΄αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ έν ο γέγονεν". (Ιωάννην Α΄, 3).
Εάν καθ΄εν γραφόταν χωριστά δεν θα χωρούσε ο κόσμος όλα τα γραφόμενα βιβλία.
Ουδέν δημιούργημα αναίτιον΄ ουδέν κτίσμα, ουδέν πλάσμα εγένετο χωρίς της θελήσεως του Θεού΄ ουδέν απρονόητον΄ ουδέν εγκαταλελειμμένον΄ ουδέν επιλελησμένον, ουδέν στρουθίον μονάζον και κράζον, ουδέν κρυπτόν και αφανές ενώπιον του Θεού από τα μεγάλα έως και τα μικρά δημιουργήματα του, από το στερέωμα του ουρανού έως την γην, έως και εις το απειροελάχιστον, έως και εις το μικρό ζωάκι, έως και εις το μικρό παιδάκι, έως και εις το μικρό μελισσάκι, έως και εις το μικρό και ταπεινό ανθάκι του αγρού.
Μετά δέους, σεβασμού και ταπεινοφροσύνης τι να είπω;
"Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας". (Ψαλμός ΡΓ΄ 24).
Μέγας εί, Κύριε και Θεέ, και θαυμαστά τα έργα Σου, και ουδείς ανθρώπινος λόγος εξαρκέσει προς την άρρητον σοφίαν Σου και προς ύμνον των θαυμασίων Σου.
Πάσα η θεία κτίσις και η φύσις, το φως, οι ουρανοί και το στερέωμα, ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα, η γη, οι άνεμοι, η θάλασσα, τα ύδατα, και πάντα τα σύμπαντα υπακούουσιν τω αγίω θελήματι και τω αγίω λόγω Αυτού.
"Και είπεν ο Θεός΄γενηθήτωσαν φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού εις φαύσιν επί της γης. και εγένετω ούτως". (Γένεσις Α΄, 14,15,16).
Και αν ο κτιστός, αισθητός και θαυμαστός ήλιος (ο μέγας φωστήρ, όπως καλείται εις την Αγίαν Γραφή) φωτίζει ολόκληρην την οικουμένην γην και είναι θαυμαστός εν τοις οφθαλμοίς ημών πόσο περισσότερο θαυμαστός είναι ο Κύριος και Θεός του παντός εν τοις αγίοις Αυτού;
Και αν ο κτιστός και αισθητός ήλιος εκ του μεγέθους αυτού καλείται "μέγας" με ποιό ανθρώπινο λόγο, με ποιά ανθρώπινη γλώσσα θα καλέσουμε τον κτίσαντα αυτόν και τον ποιήσαντα πάντα τα θαυμαστά και άπειρα αστρικά σύμπαντα; μέγα; υπεράνω΄ μέγιστον; υπεράνω΄ ύψιστον; υπεράνω΄ υπεράνω παντός ανθρωπίνου λόγου, υπεράνω πάσης ανθρωπίνης διανοίας, υπεράνω πάντων των νων, υπεράνω πάντων των ουρανών.
Άγγελοι εν ουρανοίς και άνθρωποι επί της γης Σε αγαπούσιν και το άγιον θέλημα Σου ποιούσιν, Σε ευαρεστούσιν, Σε αινούσιν, Σε υμνολογούσιν, Σε τιμούσιν, Σε δοξάζουσιν, Σοι ευχαριστούσιν, Σε λατρεύουσιν και προσκυνούσιν.
ΔΟΞΑ ΣΟΙ, ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΕΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ. ΔΟΞΑ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ ΥΙΩ ΚΑΙ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄ αμήν.
"Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών Αυτού αναγγέλει το στερέωμα..."
Ουδέν δημιούργημα αναίτιον΄ ουδέν κτίσμα, ουδέν πλάσμα εγένετο χωρίς της θελήσεως του Θεού΄ ουδέν απρονόητον΄ ουδέν εγκαταλελειμμένον΄ ουδέν επιλελησμένον, ουδέν στρουθίον μονάζον και κράζον, ουδέν κρυπτόν και αφανές ενώπιον του Θεού από τα μεγάλα έως και τα μικρά δημιουργήματα του, από το στερέωμα του ουρανού έως την γην, έως και εις το απειροελάχιστον, έως και εις το μικρό ζωάκι, έως και εις το μικρό παιδάκι, έως και εις το μικρό μελισσάκι, έως και εις το μικρό και ταπεινό ανθάκι του αγρού.
Μετά δέους, σεβασμού και ταπεινοφροσύνης τι να είπω;
"Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας". (Ψαλμός ΡΓ΄ 24).
Μέγας εί, Κύριε και Θεέ, και θαυμαστά τα έργα Σου, και ουδείς ανθρώπινος λόγος εξαρκέσει προς την άρρητον σοφίαν Σου και προς ύμνον των θαυμασίων Σου.
Πάσα η θεία κτίσις και η φύσις, το φως, οι ουρανοί και το στερέωμα, ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα, η γη, οι άνεμοι, η θάλασσα, τα ύδατα, και πάντα τα σύμπαντα υπακούουσιν τω αγίω θελήματι και τω αγίω λόγω Αυτού.
"Και είπεν ο Θεός΄γενηθήτωσαν φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού εις φαύσιν επί της γης. και εγένετω ούτως". (Γένεσις Α΄, 14,15,16).
Και αν ο κτιστός, αισθητός και θαυμαστός ήλιος (ο μέγας φωστήρ, όπως καλείται εις την Αγίαν Γραφή) φωτίζει ολόκληρην την οικουμένην γην και είναι θαυμαστός εν τοις οφθαλμοίς ημών πόσο περισσότερο θαυμαστός είναι ο Κύριος και Θεός του παντός εν τοις αγίοις Αυτού;
Και αν ο κτιστός και αισθητός ήλιος εκ του μεγέθους αυτού καλείται "μέγας" με ποιό ανθρώπινο λόγο, με ποιά ανθρώπινη γλώσσα θα καλέσουμε τον κτίσαντα αυτόν και τον ποιήσαντα πάντα τα θαυμαστά και άπειρα αστρικά σύμπαντα; μέγα; υπεράνω΄ μέγιστον; υπεράνω΄ ύψιστον; υπεράνω΄ υπεράνω παντός ανθρωπίνου λόγου, υπεράνω πάσης ανθρωπίνης διανοίας, υπεράνω πάντων των νων, υπεράνω πάντων των ουρανών.
Άγγελοι εν ουρανοίς και άνθρωποι επί της γης Σε αγαπούσιν και το άγιον θέλημα Σου ποιούσιν, Σε ευαρεστούσιν, Σε αινούσιν, Σε υμνολογούσιν, Σε τιμούσιν, Σε δοξάζουσιν, Σοι ευχαριστούσιν, Σε λατρεύουσιν και προσκυνούσιν.
ΔΟΞΑ ΣΟΙ, ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΕΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ. ΔΟΞΑ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ ΥΙΩ ΚΑΙ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄ αμήν.
"Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών Αυτού αναγγέλει το στερέωμα..."
Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.
Αγαπητοί, αγαπώμεν αλλήλους, ότι η αγάπη εκ του Θεού έστι, και πας ο αγαπών εκ του Θεού γεγέννηται και γινώσκει τον Θεόν. (Ιωάννου Α΄).
Η αγία, η πατρική και στοργική αγάπη, η αγαθότητα, η πρόνοια και το μέγα έλεος του Θεού εκτείνεται και απλώνεται σε όλον τον κόσμον, σ΄ολόκληρη την οικουμένην, σε όλη την ανθρωπότητα, σε όλα τα δημιουργήματα Του, σε όλα τα πλάσματα Του.
Και μόνον εκείνος που αγαπάει με όλη την δύναμη τον Κύριον και Θεόν του μπορεί να αγαπάει και και τον "πλησίον" του, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός, έστω αλλοεθνής, αλλόθρησκος, ή και εχθρός του ακόμα.
"Πάτερ, άφες αυτοίς΄ ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν." έλεγεν ο εν σαρκί σταυρωθείς Ιησούς Χριστός για τους εχθρούς του, για τους ονειδίζοντας και εμπαίζοντας αυτόν, για τους βασανιστές του και τους σταυρωτές του.
"Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς, ευλογείτε τους καταρωμένους υμίν, προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς...
Γίνεσθε ουν οικτίρμονες και ελεήμονες καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος εστί, λέγει ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Πατρός Θεού, ο Κύριος και Θεός και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός.