(Περί κοσμογονίας, Γένεσις, κεφ.Α΄).
"Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος, και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος".
"Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω φως΄ και εγένετο φως΄ και είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν΄ και διεχώρισεν ο Θεός το φως, ότι καλόν΄ και διεχώρισεν ο Θεός αναμέσον του φωτός και αναμέσον του σκότους. και εκάλεσεν ο Θεός το φως "ημέραν" και το σκότος εκάλεσε "νύκτα". και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία".
"Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω στερέωμα εν μέσω του ύδατος, και έστω διαχωρίζον ανά μέσον ύδατος και ύδατος, και εγένετο ούτως. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα΄ και διεχώρισεν ο Θεός ανά μέσον του ύδατος, ο ην υποκάτω του στερεώματος, και αναμέσον του ύδατος του επάνω του στερεώματος . Και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα "ουρανόν . Και είδεν ο Θεός, ότι καλόν, και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα δευτέρα.
"Και είπεν ο Θεός΄ συναχθήτω το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις συναγωγήν μίαν, και οφθήτω η ξηρά. Και εγένετο ούτως΄ και συνήχθη το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις τας συναγωγάς αυτών, και ώφθη η ξηρά. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γην, και τα συστήματα των υδάτων εκάλεσε θαλάσσας. Και είδεν ο Θεός, ότι καλόν". (Γένεσις, Α΄, 9,10.).
"Και είπεν ο Θεός΄ βλαστησάτω η γη...και εγένετο ούτως". ( Γένεσις, Α΄, 11).
Κι΄ένα μικρό παιδάκι, που δεν ήξερε ακόμα να διαβάζει, βλέποντας την απέραντη γαλανόλευκη θάλασσα, την θεοθέμελη και κοσμημένη, την πολυποίκιλη, την ανθοφόρα και καρποφόρα γη, τον απέραντο και πολύαστρο ουρανό, την πανσέληνο και τον ήλιο τον φωτεινό, τον σύμπαντα κόσμο και τον σύμπαντα άνθρωπο με δέος αναφωνεί΄ Παντοδύναμε, πάνσοφε και μεγαλοδύναμε Θεέ! τα έκανες όλα με τόση μεγάλη σοφία! πόσο όμορφα και πόσο θαυμαστά είναι όλα τα έργα σου!
Αληθώς έτσι είπε΄ ποιός του το είπε να το πει έτσι;
Εμείς οι "μεγάλοι" διαβάζομε και επαναλαμβάνομε από τον 103, στιχ. 24 ψαλμό του Δαυίδ και λέμε : "ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε΄ πάντα εν σοφία εποίησας...
Και το παιδάκι εξέφρασε τον θαυμασμό του, κατά τον ίδιο τρόπο, με απλά λόγια.
"Παντοδύναμε, πάνσοφε και μεγαλοδύναμε Θεέ! τα έκανες όλα με τόση μεγάλη σοφία! πόσο όμορφα και πόσο θαυμαστά είναι όλα τα έργα σου!".
"Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος, και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος".
"Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω φως΄ και εγένετο φως΄ και είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν΄ και διεχώρισεν ο Θεός το φως, ότι καλόν΄ και διεχώρισεν ο Θεός αναμέσον του φωτός και αναμέσον του σκότους. και εκάλεσεν ο Θεός το φως "ημέραν" και το σκότος εκάλεσε "νύκτα". και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία".
"Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω στερέωμα εν μέσω του ύδατος, και έστω διαχωρίζον ανά μέσον ύδατος και ύδατος, και εγένετο ούτως. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα΄ και διεχώρισεν ο Θεός ανά μέσον του ύδατος, ο ην υποκάτω του στερεώματος, και αναμέσον του ύδατος του επάνω του στερεώματος . Και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα "ουρανόν . Και είδεν ο Θεός, ότι καλόν, και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα δευτέρα.
"Και είπεν ο Θεός΄ συναχθήτω το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις συναγωγήν μίαν, και οφθήτω η ξηρά. Και εγένετο ούτως΄ και συνήχθη το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις τας συναγωγάς αυτών, και ώφθη η ξηρά. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γην, και τα συστήματα των υδάτων εκάλεσε θαλάσσας. Και είδεν ο Θεός, ότι καλόν". (Γένεσις, Α΄, 9,10.).
"Και είπεν ο Θεός΄ βλαστησάτω η γη...και εγένετο ούτως". ( Γένεσις, Α΄, 11).
Κι΄ένα μικρό παιδάκι, που δεν ήξερε ακόμα να διαβάζει, βλέποντας την απέραντη γαλανόλευκη θάλασσα, την θεοθέμελη και κοσμημένη, την πολυποίκιλη, την ανθοφόρα και καρποφόρα γη, τον απέραντο και πολύαστρο ουρανό, την πανσέληνο και τον ήλιο τον φωτεινό, τον σύμπαντα κόσμο και τον σύμπαντα άνθρωπο με δέος αναφωνεί΄ Παντοδύναμε, πάνσοφε και μεγαλοδύναμε Θεέ! τα έκανες όλα με τόση μεγάλη σοφία! πόσο όμορφα και πόσο θαυμαστά είναι όλα τα έργα σου!
Αληθώς έτσι είπε΄ ποιός του το είπε να το πει έτσι;
Εμείς οι "μεγάλοι" διαβάζομε και επαναλαμβάνομε από τον 103, στιχ. 24 ψαλμό του Δαυίδ και λέμε : "ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε΄ πάντα εν σοφία εποίησας...
Και το παιδάκι εξέφρασε τον θαυμασμό του, κατά τον ίδιο τρόπο, με απλά λόγια.
"Παντοδύναμε, πάνσοφε και μεγαλοδύναμε Θεέ! τα έκανες όλα με τόση μεγάλη σοφία! πόσο όμορφα και πόσο θαυμαστά είναι όλα τα έργα σου!".