ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟ ΜΑΡΙΑ. (Θεοτοκάριο Αγίου Νεκταρίου ).

'Αξιόν έστιν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.

"Διδαχθείς υπό της αγιωτάτης ημών καθολικής  και Αποστολικής Εκκλησίας, ότι άξιόν εστιν, ως αληθώς, μακαρίζειν την Θεοτόκον και αειπάρθενον Μαρίαν, εποίησα ωδάς τινας και ύμνους προς αίνεσιν και ανύμνησιν της Παναγίας Μητρός του Κυρίου, της Γοργοεπηκόου και ταχείας εις αντίληψιν, βοήθειαν και προστασία των επικαλουμένων αυτήν, και προς έκφρασιν της απείρου προς Αυτήν ευγνωμοσύνης μου δια τας πολλάς προς εμέ Αυτής ευεργεσίας, ας παραπέλαυσα. Τους ύμνους τούτους εδημοσίευσα όπως παράσχω τοις αγαπώσι και τιμώσι την Μητέρα του Κυρίου εγκόλπιόν τι εν ω να ευρίσκωσι διατετυπωμένα τα εαυτών συναισθήματα και ικανοποιώσιν αυτά, άδοντες και υμνούντες την Υπεραγίαν Θεοτόκον, την μητέρα του Θεού ημών. Και η δημοσίευσις μεν εγένετο και διενεμήθη, αλλ΄ο πόθος της ανυμνήσεως της Κυρίας Θεοτόκου υπαγόρευεν ημίν νέας ωδάς και νέους ύμνους, και ο αριθμός αυτών ηυξάνετο και οι ύμνοι και αι ωδαί επολλαπλασιάζοντο. Εποιήθησαν δε νέαι μεν ωδαί 105, ύμνοι δε 53 και κανόνες εννέα, επτά μεν εννεαώδιοι, δύο δε τριώδιοι. 
Τας ωδάς και τους ύμνους και τους κανόνας τούτους απεφάσισα να εκδώσω προς ικανοποίησιν του συναισθήματος των πιστών, να συνεκδώσω δε μετ΄αυτών και τους ήδη εκδεδομένους εις εν σώμα. Εκ του Θεοτοκαρίου της πρώτης εκδόσεως αφηρέσαμεν τας τέσσαρας ξένας ωδάς, ας εν εκείνη εδημοσιεύσαμεν".

Εν Αθήναις, εν τη Ριζαρείω Εκκλησιαστική Σχολή, Τη 24 Ιανουαρίου 1907. 

+Ο ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ.

Ωδή πρώτη.

Ανυμνών μεγαλύνω Σε άχραντε
την το γένος ημών μεγαλύνασαν.
Δυσωπών δυσωπώ Σε Πανύμνητε,
την αεί τον Υιόν δυσωπήσασαν.

Ευλογών μακαρίζω Σε, Δέσποινα,
ην πιστών γενεαί μακαρίζουσιν.
Αναμέλπω την χάριν Σου, Άνασσα,
ην αγγέλων χοροί μεγαλύνουσιν.

Αδιάφθορε νύμφη ανύμφευτε,
ικετεύω, τον νουν μου χαρίτωσον.
Απειρόγαμε κόρη ακήρατε,
δυσωπώ Σε τας κόρας μου φώτισον.

Θεομήτορ Μαρία θεόνυμφε,
τας οδούς μου κατεύθυνον, δέομαι.
Μητροπάρθενε, Δέσποινα άσπιλε,
κινδυνεύοντα Συ διαφύλαττε.

Σωτηρίας ημών το κεφάλαιον,
σωτηρίαν εμοί Συ απέργασαι.
Ευδοκίας ημών το προοίμιον,
ευλογίαν καμοί θείαν δώρησαι.

Η το φως το ανέσπερον τέξασα,
σκοτισθέντα τον νουν φωταγώγησον.
Η τα σκότη πλανών διαλύσασα,
βηματίζειν ορθώς παιδαγώγησον.

Η του κόσμου προστάτις Παντάνασσα,
πειρασμών και κινδύνων με λύτρωσαι.
Η την χάριν τω κόσμω κυήσασα,
την χαράν μοι αϊδιον δώρησαι.

Μυστηρίου φρικτού η φανέρωσις,
μετανοίας μοι πύλας διάνοιξον.
Αμαρτίας βροτών η αναίρεσις,
σωτηρίας υιόν με ανάδειξον.

Η Χριστόν εν ωλέναις βαστάσασα,
Ευμενή τον Κριτήν μοι απέργασαι.
Η ως βρέφος τον Πλάστην θηλάσασα
Τον Δεσπότην των όλων ιλέωσαι.

Θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε,
την ψυχήν μου πτωχεύσασαν πλούτισον.
Φωτοφόρε λυχνία ολόφωτε,
σκοτισθέντα τον νουν μου καταύγασον.

Των καμνόντων ισχύς θεονύμφευτε,
την καμούσαν ψυχήν μου ενίσχυσον.
Ιατρέ ασθενούντων Πανύμνητε,
ασθενούντα δεινώς με θεράπευσον.

Η καλλίρους πηγή η θεόρρυτος,
η αέναος Συ και ακένωτος,
την ψυχήν μου διψώσαν κατάρδευσον,
και κατάρρυτον χώραν ανάδειξον.

Ευδοκίας Θεού το προοίμιον,
λυτρωθήναι αγνή με ευδόκησον.
Των πλεόντων καλόν ορμητήριον,
εκ του κλύδωνος Συ με διάσωσον.

Η τροφή η του μάννα διάδοχος,
την ψυχήν μου λιμώττουσαν έκθρεψον.
Η τρυφής της Αγίας διάκονος,
τρυφής θείας καμέ καταξίωσον.

Φωτοφόρε νεφέλη αείφωτε,
ψυχήν, φρένας και όμματα φώτισον.
Πανακήρατε νύμφη ανύμφευτε,
τους θερμούς υμνητάς Σου ελέησον.

Η τον άρτον τον ζώντα βαστάσασα,
νεκρωθέντα Παρθένε με ζώωσον.
Η τον στάχυν τον θείον βλαστήσασα,
θανατούμενόν με νεοποίησον.

Ουρανίας χαράς η ανέγερσις,
χαρμονής την καρδίαν μου πλήρωσον.
Βασιλείας του Άδου καθαίρεσις,
την ψυχήν και τον νουν μου χαρίτωσον.

Χαριτόβρυτε Μήτηρ Πανύμνητε,
των δεινών και κινδύνων διάσωσον.
Αειπάρθενε νύμφη ανύμφευτε,
διαφύλαξόν με πολεμούμενον.

Παρθενίας στερρόν αμυντήριον
την ψυχήν μου αγνήν διατήρησον.
Παναγία, Θεού οικητήριον,
κινδυνεύοντα Συ διαφύλαξον.

Πανακήρατε κόρη πανάχραντε,
της ψυχής μου τα πάθη θεράπευσον.
Παναγία Παρθένε Πανάρετε,
της ψυχής μου τον τάραχον κόπασον.

Η πολύχοος γη η ανήροτος,
εκ πασών γενεών η θεόλεκτος,
την ψυχήν μου αγνή, αροτρίασον,
και σταχύων κομώσαν ανάδειξον.

Παναγία παρθένε βοήθησον,
εις την Σην προστασίαν κατέφυγον.
Παναγία μου Δέσποιν΄επάκουσον,
εις την Σην παρρησίαν επήλπισα.

Αθεμίτοις Πανάμωμε πταίσμασι
της ψυχής μου το κάλλος ημαύρωσα΄
πλην ευδόκησον πλύναι τοις δάκρυσι
ην αφρόνως ο τάλας ηχρείωσα.

Τον Υιόν και Θεόν Σου ικέτευσον,
και κριτήν ευμενή μοι απέργασαι.
Σαις πρεσβείαις ικέτην οικείωσον
και δεινής καταδίκης με λύτωρσαι.


Ωδή δευτέρα.

Αγνή παρθένε δέσποινα,
άχραντε Θεοτόκε,
Παρθένε μήτηρ άνασσα,
πανένδροσέ τε πόκε.

Υψηλοτέρα Ουρανών,
ακτίνων λαμπροτέρα,
χαρά παρθενικών χορών,
αγγέλων υπερτέρα.

Εκλαμπροτέρα Ουρανών,
φωτός καθαρωτέρα,
των Ουρανίων στρατιών
πασών αγιωτέρα.

Των προπατόρων η ελπίς,
των προφητών το χάρμα,
των εναθλούντων η ισχύς,
του θείου λόγου άρμα.

Παρθένων αγαλλίαμα,
Μητέρων η φαιδρότης,
αγνείας το ωράϊσμα,
ψυχών η καθαρότης.

Προστάτις των αμαρτωλών,
λιμήν χειμαζομένων,
Ρύστις πασχόντων, ασθενών,
Ελπίς απηλπισμένων.

Μήτηρ Χριστόν κυήσασα,
έρεισμα σωφροσύνης,
ράβδος άνθος βλαστήσασα,
δοχείον ευφροσύνης.

Συ ορφανών αντίληψις,
χηρών παραμυθία,
πασχόντων η επίσκεψις
πτωχών η ευθηνία.

Κόρη σεμνή και άσπιλε,
Δέσποινα παναγία,
επάκουσόν με άχραντε
κόσμου παντός Κυρία.

Θερμώς επικαλούμαί Σε
Ναέ ηγιασμένε,
Μεσίτριαν αιρούμαί Σε
ρύσαί με ω Παρθένε.

Ωδή τρίτη. 
Ακροστιχίς δ΄αυτής΄ << Θεοτόκε Παρθένε χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία΄ο Κύριος μετά Σου>>.

Θεοκυήτορ άχραντε, μήτηρ ευλογημένη,
Επουρανίων στρατιών υπερδεδοξασμένη.

Ο τόμος ο θεόγραφος, άσμα των Προπατόρων,
Των Αποστόλων καύχημα, χαρά θεοπατόρων.

Οσίων εγκαλλώπισμα, δικαίων χαρμοσύνη,
Κραταίωμα, καταφυγή, δόξα και ευφροσύνη.

Εύσπλαγχνε, πολυέλεε, παράκλησις πασχόντων,
Παρθένε καταφύγιον των πίστει προστρεχόντων.

Άχραντε, παναμώμητε, άφθορε Παναγία,
Ρύσαι ημάς και φύλασσε τη σκέπη Σου τη θεία.

Θεράπευσον τα τραύματα ψυχών συντετριμμένων,
Ελπίς πιστών Χριστιανών, χαρά των τεθλιμμένων.

Νύμφη, παρθένε, άσπιλε, λιμήν της σωτηρίας,
Επί την Σην προσέφυγον ισχύν της ασφαλείας.

Χαρά του κόσμου, Δέσποινα, Χριστιανών το κέρας,
Ακτίς ηλίου νοητού, φως μυστικής ημέρας.

Ιερόν Λόγου οίκημα, τον κόσμον αγιάζον,
Ρόδον αμάραντον πιστούς αεί ευωδιάζον.

Επικαλούμαι, ρύσαί με, αγνή, ελέησόν με,
Κατάλλαξόν με πρός Θεόν και φίλον ποίησόν με. 

Ευρύχωρον παλάτιον, ναέ της σωτηρίας,
Χώρα ανήροτος σεμνή, άνθος της αφθαρσίας.

Απάλλαξόν με, Δέσποινα, του πλήθους των παθών μου,
Ρώσίν μοι δος και ρύσαί με των βδελυρών εχθρών μου.

Ικάνωσόν με, Δέσοινα, Θεώ ευαρεστήσαι,
Του δε Βελίαρ τας βουλάς ευτόνως πολεμήσαι.

Ω κόρη θεονύμφευτε, αγνή ευλογημένη,
Μαρία μήτηρ του Θεού υπερδεδοξασμένη.

Επίρρωσόν μου, Δέσποινα, τον νουν και την καρδίαν, 
Νέαν μοι δώρησαι ζωήν, ισχύν, παραμυθίαν.

Ηλιακών μαρμαρυγών υπάρχεις λαμπροτέρα,
Μαρία, θείον σκήνωμα, θρόνων υψηλοτέρα.

Αγίασον μου την ψυχήν, καταύγασον τον νουν μου,
Ρίζωσον τη καρδία μου, τον φόβον του Θεού μου.

Ιλέωσαι πρεσβείαις Σου τον πλάστην μου Παρθένε,
Αγίασον τας φρένας μου, ναέ ηγιασμένε.

Όρθρος υπάρχεις φαεινός ημέρας απορρήτου,
Κόρη, μήτηρ του νοητού ηλίου του αδύτου. 

Υψηλοτέρα Ουρανών, ακτίνων λαμπροτέρα.
Ράδαμνος ρίζης Ιεσαί, φωτός καθαρωτέρα.

Ικέτης Σοι παρίσταμαι, οικτρόν οικέτην ρύσαι,
Όλον καταφθειρόμενον ελέησον και φείσαι.

Σε δυσωπώ, επάκουσον προ του με απολέσθαι,
Μηδέ εάσης του Σατάν επίχαρμα γενέσθαι.

Επιλαβού μου ρύσαί με από του πολεμίου,
Ταχέως με απάλλαξον πυρός του αιωνίου.

Αγάθυνον, θεράπευσον τα πάθη της ψυχής μου,
Σεμνόν χάριτος γνώρισμα, κραταίωμα, ισχύς μου.

Ολόφωτα απέργασαι, ψυχήν νουν και καρδίαν΄
Υπέραγνέ μοι δώρησαι ζωήν την αιωνίαν.

Ωδή τετάρτη.

Χαίρε το άσμα Χερουβίμ,
Χαίρε ύμνος αγγέλων,
Χαίρε ωδή των Σεραφίμ,
χαρά των αρχαγγέλων.

Χαίρε ειρήνη και χαρά,
λιμήν της σωτηρίας,
παστάς του Λόγου ιερά,
άνθος της αφθαρσίας.

Χαίρε παράδεισε τρυφής
ζωής της αιωνίας,
χαίρε το ξύλον της ζωής,
πηγή αθανασίας.

Χαίρε πηγή της χάριτος,
χαίρε θρόνε Κυρίου,
χαίρε κόρη ακήρατος,
χαίρε ναέ του θείου.

Χαίρε αγίου Πνεύματος
κήπε εσφραγισμένε,
χαίρε της θείας χάριτος
ναέ ηγιασμένε.

Χαίρε παρθένων καύχημα,
χαίρε παρθενομήτορ,
χαίρε πιστών ωράϊσμα,
χαίρε Θεοκυήτορ.

Χαίρε το καταφύγιον
των καταπονουμένων,
χαίρε το ορμητήριον
νηών χειμαζομένων.

Χαίρε η Άδου νέκρωσις,
χαίρε αράς η λύσις,
χαίρε μερόπων λύτρωσις,
χαίρε δικαία τίσις.

Χαίρε πιστών παράκλησις,
χαίρε παρθένων φίλτρον,
χαίρε Αδάμ ανάκλησις,
χαίρε της Εύας λύτρον.

Χαίρε αγνή συντρίψασα
το κράτος του θανάτου,
χαίρε την κάραν θλάσασα
δράκοντος αρχεκάκου.

 Ωδή πέμπτη.

Μαρία αειπάρθενε
κόσμου παντός Κυρία,
άχραντε νύμφη πάναγνε
Δέσποινα Παναγία.

Μαρία νύμφη άνασσα
χαράς ημών αιτία,
Κόρη σεμνή, βασίλισσα,
Μήτηρ Υπεραγία.

Υψηλοτέρα ουρανών,
ακτίνων λαμπροτέρα,
ηλιακών μαρμαρυγών
υπερκαθαρωτέρα.

Τιμιωτέρα Χερουβίμ,
υπερενδοξοτέρα
των ασωμάτων Σεραφίμ,
των Θρόνων υπερτέρα.

Των προπατόρων καύχημα,
των προφητών ο αίνος,
των Αποστόλων στήριγμα
και των μαρτύρων σθένος.

Οσίων εγκαλλώπισμα,
των ασκητών λαμπρότης,
Παρθένων αγαλλίαμα, 
χαρίτων η ακρότης.

Θυμιατήρον χρυσούν,
λυχνία φωτοφόρε,
όρος το αλατόμητον,
Παρθένε θεοφόρε.

Ω βάτε ακατάφλεκτε,
νεφέλη φωτοφόρε,
παστάς του Λόγου άμεμπτε,
τράπεζα ζωηφόρε.

Ράβδος άνθος βλαστήσασα,
Σκηνή του Μαρτυρίου,
Στάμνε το μάννα φέρουσα,
θρόν΄ αγλαέ Κυρίου.

Συ βοηθός χριστιανών ,
Συ προστασία κόσμου,
Συ ει κραταίωμα πιστών,
Συ φάος του νοός μου.

Συ ορφανών αντίληψις,
Συ λύτρον αιχμαλώτων,
Συ ασθενών επίσκεψις,
Συ σθένος των καμνόντων.

Συ μοναστών στερέωμα,
πτωχών παραμυθία,
Συ ει χηρών το σκήνωμα,
παρθένων ευτονία.

Συ  ει πιστών οχύρωμα,
Συ ρύστις, προστασία,
Συ σκέπη και κραταίωμα,
Συ χάρις, ευδοκία.

Σε ικετεύω, Δέσποινα,
Σε νυν επικαλούμαι,
Σε δυσωπώ Παντάνασσα,
Σην χάριν εξαιτούμαι.

Ιδού προς Σε κατέφυγον
αγνή διάσωσόν με,
υπό Σην σκέπην κραταιάν
σκέπασον φύλαξόν με.

Φείσαί μου και μεσίτευσον
τω Σω Υιώ, Παρθένε,
και καταδίκης λύτρωσαι
Ναέ ηγιασμένε.

Αντιλαβού μου, ρύσαί με 
από του πολεμίου
και κληρονόμον δείξόν με
ζωής της αιωνίου.

Ύμνος μς'. 

Εις την Κεχαριτωμένην  Μαρίαν.

Ω Μαρία Θεομήτορ,

Δέσποινα Θεοκυήτορ,

υπ΄αγγέλων υμνουμένη

Χαίρε, κεχαριτωμένη.

Προσφώνησις προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

Χαίρε, Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου΄ χαίρε η τον ασπασμόν του Αγγέλου δεξαμένη΄ χαίρε η αξιωθείσα γενέσθαι Μήτηρ Θεού.

Συ ει θεογεννήτρια, της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον,

Συ ει θεομήτορ, η τροφός της ζωής ημών.

Συ ει Αειπάρθενος Κόρη, η ευφροσύνη πασών των γενεών.

"Γνώθι σαυτόν"." Ει γαρ εαυτούς διεκρίνομεν, ουκ αν εκρινόμεθα."

"ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ".
"Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν".  Επιστολή Ιωάννου Α΄, κεφ. Α΄8.
"Κύριε, Συ πάντα οίδας".
"Συ Κύριε, καρδιογνώστα πάντων."
Ο Κύριος και Θεός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο ετάζων νους, καρδίας και νεφρούς είπεν:
"Ουδέν δε συγκεκαλυμμένον εστίν ο ουκ αποκαλυφθήσεται, και κρυπτόν ο ου γνωσθήσεται" Λουκά, ΙΒ΄, 2.
"Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας".
"Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου  και της παροψίδας, ίνα γένηται και το εκτός αυτών καθαρόν".
"εξωθεν μεν φαίνεσθε τοις ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δε μεστοί υποκρίσεως και ανομίας". Ματθ. ΚΓ΄, 25, 26,27,28.
O Xρυσόστομος περί υποκρίσεως λέγει΄<<υπόκρισις έστιν έτερον έχειν και έτερον ποιείν΄ έτερον λέγειν και έτερον ποιείν΄ άλλα διδάσκω και άλλα ποιώ>>. 
Οι νεώτεροι ηθικολόγοι ορίζουσι την υπόκρισιν ούτω΄ υπόκρισίς έστι κλοπή υπολήψεως, ή κακία υπό σχήμα αρετής΄ ώστε εάν η αλήθειά έστι θείόν τι, ο μη έχων ταύτην υποκριτής, άλλο ων και άλλο φαινόμενος, πρόδηλον ότι εναντίος έστί τω Θεώ.
<< Επί ευλαβεία δόξαν έχεις; αν μεν όντως ης ευλαβής και μηδέν εαυτώ σύνοιδας πονηρόν, χαίρειν δει, ουκ επειδή δοκείς, αλλ΄επειδή ει΄ εάν μεν τοι μη ων της πολλών δόξης επιθυμής, εννόησον ότι ουχ ούτοι κρίνουσιν ημίν κατ΄εκείνην την ημέραν, αλλ΄ ο τα λανθάνοντα μετ΄ακριβείας επιστάμενος΄ τιμής απολαύεις; διακρύου ταύτην, ειδώς ότι οφειλέτην σε καθίστησιν΄ ουδείς σοι παρέχει τιμήν; και χαίρειν δε επί τούτω >>. 
Ο Μέγας Βασίλειος λέγει περί του υποκριτού΄<<Αεί το μίσος εν τω βάθει της καρδίας κατέχων ο υποκριτής αγάπην δείκνυσι κατακεχυμένην ανά την επιφάνειαν, κατά αυτάς τας υφάλους πέτρας, αι βραχεί καλυπτόμεναι ύδατι, κακόν απρόοπτον γίνονται τοις αφυλάκτοις>>.
Η υπόκρισις καρπός έστι του φθόνου πάντα συνεπάγουσα τα κακά.
Ο Χρυσόστομος λέγει΄ ως ευλαβής θέλει καλείσθαι άγιος και προσκυνείσθαι υπό πάντων' οράς αυτού το έξωθεν σχήμα και νομίζεις αυτόν κατά θεόν ποιείν τα πάντα, η δε καρδία αυτού φθόνου, ψεύδους και δόλου γέμει και παντός είδους κακών .
Ο δε Νείλος λέγει περί υποκριτού΄ τα της ψυχής αίσχη αλλοτρίας καλύπτειν ενδύμασι.
Ο δε Ιώβ λέγει΄<< λαλεί τω στόματι και τοις χείλεσι τιμά΄ η δε καρδία πόρρω απέχει, μάτην διδάσκει διδασκαλίας, απατά πάντας εν σχήματι σεμνώ.
Ο υποκριτής την μεν διάλεκτον και το πρόσωπον αμνίου έχειν δοκείν, τα δε ένδον ουδέν διαφέρει δράκοντος.
Ο υποκριτής είναι αδικώτατος ανθρώπων απάντων΄διότι το δοκείν είναι δίκαιον μη όντα εσχάτη αδικία εστίν. 
Αποσπάσματα από το "Γνώθι σαυτόν" του Αγίου Νεκταρίου.  

ΓΝΩΘΙ  ΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΣΑΥΤΟΝ.
Άνευ ήχου και φθόγγου τα οστά διαπερνώ και το μεδούλι διερευνώ. 

Μελετώντας το "Γνώθι σαυτόν" του Αγίου Νεκταρίου μελέτησα και εμαυτόν΄ τότε είπα τον λόγον του Κυρίου εις εμαυτόν "τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;

ή πως ερείς τω αδελφώ σου, άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου, και ιδού η δοκός εν τω οφθαλμώ σου;

υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου".

Ματθ. κεφ. Ζ΄3,4,5.
Μνήσθητι, μνήσθητι, μνήσθητι...
"Λέγε συ τας ανομίας σου πρώτος, ίνα δικαιωθής". (Ησ. μγ΄, 26).
"Ει γαρ εαυτούς διεκρίνομεν, ουκ εκρινόμεθα". (Α΄Κορ.. ια΄31).

"Αυτοί που έχουν επίγνωση του εαυτού τους, επαινούνται ως σοφοί στις Παροιμίες. 

Ο συγγραφέας τους, ο Σολομών, λέει: <<Οι εαυτών επιγνώμονες σοφοί>> και συμβουλεύει: 

<<Γνώθι σαυτόν και περιπάτει εν οδοίς καρδίας σου άμωμος>>.
<<Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου>> Ν΄ψαλμός. .
Νουν και ψυχήν, πνεύμα άγιον και αγαθόν, καθαρόν λογισμόν και φωτισμόν κτίσον εν εμοί ο Θεός.

Την ανάγκη να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας, τη δίδαξε τόσο η θρησκεία όσο και η φιλοσοφία.

Ο Θαλής ο Μιλήσιος όρισε σαν αρχή κάθε αρετής το <<γνώθι σαυτόν>>.

Το μαντείο των Δελφών, επίσης, καθόρισε το << γνώθι σαυτόν>> ως εξής: τούτο επιστήμης αληθούς, το πρώτιστον και άριστον>>. Είναι φανερό λοιπόν ότι η βαθιά γνώση του εαυτού είναι όντως η αρχή κάθε αρετής.

Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς συμβουλεύει λέγοντας: << Αν θέλεις να γνωρίσεις τον Θεό, φρόντισε πριν να γνωρίσεις τον εαυτό σου>>.

Ο δε Μέγας Βασίλειος αποφαίνεται: Η ακριβής κατανόηση του εαυτού σου σε χειραγωγεί προς την κατανόηση του Θεού>>. 

Αλλά γι΄αυτούς που αγνοούν τους εαυτούς τους ο θείος Χρυσόστομος μας λέει: << Το να αγνοεί κανείς τον  εαυτό του, είναι χειρότερο από την παραφροσύνη και τη σύγχυση΄ διότι το μεν ένα είναι αρρώστια από ανάγκη, το δε άλλο από διεφθαρμένη θέληση>>.

Το να γνωρίσουμε καλά τον εαυτό μας  είναι κάτι πολύ δύσκολο και απαιτεί συντονισμένη φροντίδα και πολλή επιμέλεια.
"εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός έστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.
εάν είπωμεν ότι ουχ  ημαρτήκαμεν, ψεύστην ποιούμεν αυτόν, και ο λόγος αυτού ουκ έστιν εν ημίν". Ιωάννου Α΄, κεφ. Α΄, 8,9,10.
"Δίκασε συ ο ίδιος τον εαυτόν σου, ζήτησε από τον εαυτόν σου τας ευθύνας των πράξεων σου.
Πένθησε δια τας αμαρτίας σου, αναστέναξε πικρά, ταπείνωσε τον εαυτόν σου, υπενθύμισε εις τον εαυτόν σου τας αμαρτίας σου μίαν-μίαν΄ δεν είναι τούτο μικρά δοκιμασία δια την ψυχήν. Όποιος ενεθυμήθη και ανεγνώρισε πραγματικώς τας αμαρτίας του, γνωρίζει τον ψυχικόν πόνον, ο οποίος προέρχεται εξ΄αυτού. Δια τούτο ο Θεός ορίζει ως βραβείον δια μίαν τοιαύτην μετάνοιαν την δικαίωσιν, λέγων΄ Λέγε συ τας ανομίας σου πρώτος, ίνα δικαιωθής. (Ησ. μγ΄26)." Περί εξαγορεύσεως των αμαρτημάτων . Ιωάννη Χρυσοστόμου.

Ο Μέγας Βασίλειος λέει επ΄αυτού τα εξής: << Πράγματι, φαίνεται ότι το να γνωρίζεις τον εαυτό σου σε βάθος είναι το δυσκολότερο όλων. Γιατί όπως ο οφθαλμός που βλέπει προς τα έξω, ο ίδιος δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, έτσι και ο νους μας, ενώ  διακρίνει τόσο καθαρά τα αμαρτήματα των άλλων, αργεί να καταλάβει τα δικά του>>.  

Από το συγγραφικό έργο "Γνώθι σαυτόν" του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως. 

Αθήνα, Ριζάρειος Σχολή, 

ενάτη Σεπτεμβρίου 1904.

΄Ας λάβω την έσχατην θέσιν΄ "ότι πάς ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται".

  

H χάρις και η αλήθεια, η αγάπη, η ειρήνη και η ευλογία του Αγίου Πατρός Θεού και του Αγίου Υιού Θεού και του Αγίου Πνεύματος Θεού μετά της Θεοτόκου Παναγίας και μετά πάντων των αγίων μεθ΄ημών.

Η θεία δύναμις και η δόξα του μονογενούς Υιού του επουρανίου, αληθινού και παναγίου Πατρός Θεού, η χάρις και η αλήθεια, η αγάπη, ειρήνη και η ευλογία του Κυρίου και Θεού ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού μετά πάντων των διακονούντων και λειτουργούντων ιερέων μεθ΄ημών. 

"Και ιδού εγώ μεθ΄ημών είμι πάσας τας ημέρας της ζωής ημών"

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι΄ και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν 

Δόξα Σοι, Κύριε ο Θεός.

Δόξα τη δυνάμει Σου Κύριε ο Θεός.

"Προσεύχεσθε περί ημών".

"ίνα πάντες εν ώσι, καθώς Συ, Πάτερ, εν Εμοί καγώ εν Σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν'' Ιωάννην, ΙΖ΄, 21.

"Εγώ εν αυτοίς και Συ εν Εμοί, ίνα ώσι τετελειωμένοι εις εν"

 Ιωάννην  ΙΖ΄,22. 

"Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει ημάς εις πάσαν την αλήθειαν΄ ου γαρ λαλήσει αφ΄εαυτού, αλλ΄όσα αν ακούση λαλήσει, και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν" Ιωάννην, ΙΣΤ΄, 13.

"Εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν Εμοί έστι. Ιωάννην ΙΔ΄10.

"Εγώ και ο Πατήρ εν έσμεν." Ιωάννην, Ι΄, 30.

"Εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε υμείς ότι εγώ εν τω Πατρί μου και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν." Ιωάννην, ΙΔ΄, 20.

"Και εν τω συμπληρούσθαι την ημέραν της πεντηκοστής ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό."

"ου γαρ υμείς έστε οι λαλούντες, αλλά το Πνεύμα του Πατρός υμών το λαλούν εν υμίν".  Ματθ. Ι΄, 20.

Εν ταις αγίαις και σεπταίς Σου αυλαίς, εκκλησίαις και μοναίς, Κύριε και Θεέ του παντός, του ουρανού και της γης και πάσης σαρκός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ο ποιών τους αγγέλους Αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς Αυτού φλόγα πυρός, οι πιστοί το γόνυ της ψυχής και του σώματος υποκλίναντες, ανυμνούμεν Σε τον άναρχον και Πανάγιον Πατέρα Θεόν και τον συνάναρχον και Πανάγιον Λόγον Σου, τον μονογενή και αγαπητόν Σου Υιόν και Θεόν, Κύριον Ιησού Χριστόν και Σωτήρα ημών και το συναϊδιον και Πανάγιον Πνεύμα, το ζωοποιούν, το φωτίζον και αγιάζον τας ψυχάς ημών.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον, φώτισον, ευλόγησον, αγίασον και σώσον ημάς.
"Πας ο πιστεύων ότι Ιησούς έστιν ο Χριστός, εκ του Θεού γεγέννηται, και πας ο αγαπών τον γεννήσαντα αγαπά και τον γεγεννημένον  εξ΄ Αυτού."
"Ούτός έστιν ο ελθών δι΄ύδατος και αίματος, Ιησούς Χριστός΄ ουκ εν τω ύδατι μόνον, αλλ΄εν τω ύδατι και τω αίματι΄ και το Πνεύμά έστι το μαρτυρούν, ότι το Πνεύμα έστιν η αλήθεια.
ότι τρείς είσιν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιο Πνεύμα, και ούτοι οι τρείς εν είσι.΄
και τρεις είσιν οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και οι τρεις ει το έν είσιν".
Ιωάννου Α΄, κεφ. Ε΄, 6,7, 8.
"Απεκρίθη Ιησούς΄αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού". Ιωάννην ,Γ΄, 5.
(Πέτρος δε έφη προς αυτούς΄ μετανοήσατε, και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και λήψεσθε την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος.
οι με ουν ασμένως αποδεξάμενοι τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν τη ημέρα εκείνη ψυχαί ωσεί τρισχίλιαι.) Πράξεις, Β΄,41.
Ο δε Κύριος προσετίθει τους σωζομένους καθ΄ημέραν τη εκκλησία. Πράξεις Β΄, 47.
"Είπεν αυτοίς ο Ιησούς΄ αμήν, αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του Ανθρώπου και πίητε Αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Ιωάννην, ΣΤ΄, 53.
"Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ". Ιωάννην, ΣΤ΄,56.
"μείνατε εν εμοί, καγώ εν υμίν". Ιωάννην, ΙΕ΄, 4. ( Θεία και Αγία Μετάληψη, Θεία και Αγία κοινωνία, Θεία και Αγία ευχαριστία).
"Ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός υμών έστιν.'" Λουκά, ΙΖ΄, 21.
Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν.
Παναγία τριάς, Πάτερ, Υιέ και Άγιο Πνεύμα δια της Θεοτόκου και Αειπαρθένου Παναγίας, ελέησον, φώτισον, ευλόγησον, αγίασον και σώσον ημάς.
"Εν δε τη εσχάτη ημέρα τη μεγάλη της εορτής ειστήκει ο Ιησούς και έκραξε λέγων΄ εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω. ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος". τούτο δε είπε περί του Πνεύματος ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις Αυτόν΄". Ιωάννην, Ζ΄, 37-52.
"Το Πνεύμά εστι το ζωοποιούν, η σαρξ ουκ ωφελεί ουδέν΄ τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, πνεύμά εστι και ζωή έστιν.' Ιωάννην , ΣΤ΄, 63.
"Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς΄ αγιασθήτω το όνομά Σου΄ ελθέτω η βασιλεία Σου΄ γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης΄  τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον' και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών΄ και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού, ότι Σου έστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και νυν και αεί και εις τους εις τους αιώνας των αιώνων ΄αμήν. Ματθ. ΣΤ΄, 9-13. Λουκά, ΙΑ΄, 2-4.
"Είπε δε αυτοίς ο Ιησούς΄ Εγώ ειμί ο άρτος της ζωής΄ ο ερχόμενος προς με ου μη πεινάση, και ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήση πώποτε. Ιωάννην, ΣΤ΄, 35.
"έστι γεγραμμένον εν τοις προφήταις΄ και έσονται πάντες διδακτοί Θεού. πας ο ακούων παρά τους Πατρός και μαθών έρχεται πρός με." Ιωάννην, ΣΤ΄, 45.
"Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν΄ έρχου. και ο ακούων ειπάτω΄ έρχου. και ο διψών ερχέσθω, και ο θέλων λαβέτω ύδωρ αιωνίου ζωής δωρεάν." Αποκάλυψις Ιωάννου, ΚΒ΄,17.
Μετά φόβου Θεού, μετά καθαράς καρδίας, συνειδήσεως και διανοίας, μετ΄αληθούς πίστεως, σεβασμού και αγάπης. 

"O Υιός του Ανθρώπου ουκ ήλθε ψυχάς ανθρώπων απολέσαι, αλλά σώσαι." Λουκά κεφ. Θ΄,56.

" Ο φιλών την ψυχήν αυτού απωλέσει αυτήν, και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τουτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν." Ιωάννην, ΙΒ΄, 22.
"Τότε ο Ιησούς είπε τοις μαθηταίς Αυτού΄ ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι.

ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απωλέση αυτήν΄ ος δ΄αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν.

τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; "Ματθαίον, ΙΣΤ΄, 14.
"ουχί η ψυχή πλείόν έστι της τροφής και το σώμα του ενδύματος;" Λουκάν, ΙΒ΄, 23.

"Ο δε τελώνης μακρόθεν εστώς, συναισθανόμενος τας εαυτού αδυναμίας και αμαρτίας, προσευχόμενος άνευ επιδείξεως, εξομολογούμενος μετ΄οδυνωμένης ψυχής, μετά ταπεινώσεως και ταπεινοφροσύνης, έτυπτεν εις το στήθος αυτού λέγων "΄ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.", Λουκά, κεφ. ΙΗ΄,13.

" ο δε Ιησούς έλεγε΄ Πάτερ, άφες αυτοίς΄ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". Λουκά, ΚΓ΄, 34.

"Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου". Λουκά, ΚΓ΄, 42.
Μνήσθητι ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Σωτήρ του κόσμου και Θεός, ώσπερ του ληστού εμνήσθης και καταξίωσον πάντας, μόνε οικτίρμον, της ουρανίου βασιλείας Σου.
Οι Άγιοι Απόστολοι του Κυρίου ημών Ιησού και Σωτήρος Χριστού και Θεού καθόρισαν σήμερον ψυχοσάββατον να επιτελείται εν τη θεία λειτουργία μνημόνευσιν των απ΄αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς επ΄ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου.

Εν ταις αγίαις, ιεραίς και σεπταίς αυλαίς, σκήταις και σκηναίς, εκκλησίαις και μοναίς του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού και εν τη θεία λειτουργία οι ιερείς πρεσβεύουν, δέονται, προσεύχονται και ικετεύουν τον μόνον αληθινόν, επουράνιον, τρισυπόστατον, πανάγιον, αιώνιον και αθάνατον Θεόν, τον ζώντα εις τους αιώνας των αιώνων, τον εν σοφία ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην, τον άνθρωπον και την αιώνιον ζωήν, ως πολυεύσπλαγχνος και φιλάνθρωπος, πανοικτίρμων και παντελεήμων δια την άφεσιν των αμαρτιών, δια την ανάπαυσιν και την σωτηρίαν  ζώντων και κοιμημένων  ψυχών.
"Εγώ είμι ο ποιμήν ο καλός΄ ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν Αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων."

"Καθώς γινώσκει με ο Πατήρ καγώ γινώσκω τον Πατέρα, και την ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων." Ιωάννην, κεφ. Ι΄.
"Πάτερ, ους δέδωκας  μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας, ίνα η γραφή πληρωθή. Ιωάννην, ΙΖ΄, 12.
"Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο ην και ο ων και ο ερχόμενος".
Πανάγιος, Πάνσοφος και Πανάγαθος, Παντοδύναμος και Απειροδύναμος, Επουράνιος, Αθάνατος και Αιώνιος, Ευλογητός, Πανθαύμαστος, Πανσεβάσμιος και Αινετός εί ο Κύριος των δυνάμεων και Θεός ημών, ότι Συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημα Σου ήσαν και εκτίσθησαν. 
Άγιος ο Θεός, ΄Αγιος Ισχυρός,  Άγιος Αθάνατος, ελέησον και σώσον ημάς.
Συ ο Πανάγιος των Αγίων,  Συ ει ο Θεός των Θεών, Συ ει ο Κύριος των Κυρίων.
"Συ ει ο Θεός ημών, ο εν σοφία δημιουργήσας το παν, ο και τους Προφήτας εξαποστείλας ημίν, προφητεύσαί Σου την παρουσίαν και Αποστόλους, κηρύξαί Σου τα μεγαλεία΄ και οι μεν, προεφήτευον την έλευσίν Σου, οι δε, τω βαπτίσματι εφώτισαν τα έθνη΄ Μάρτυρες δε έτυχον δόξης εκ τούτων, και πρεσβεύουσιν εκτενώς Σοι τω Δεσπότη συν τη τεκούση Σε Μητρί' Ανάπαυσον ο Θεός ψυχάς, ας προσελάβου, και ημάς καταξίωσον της βασιλείας Σου, ο Σταυρόν υπομείνας δι΄εμέ τον κατάκριτον, ο Λυτρωτής μου και Σωτήρ μου, ο Κύριος μου και Θεός μου."
"Μακάριοι, ους εξελέξω και προσελάβου, Κύριε.'' 
"Και το μνημόσυνον αυτών εις γενεάν και γενεάν.''
"Δοχείον άχραντον, ναόν πανάμωμον, κιβωτόν παναγίαν, παρθενικόν, τόπον αγιάσματος, Σε καλλονήν του Ιακώβ, ο Δεσπότης εξελέξατο".
"Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί΄ ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός και Άγιον το όνομα Αυτού, και το έλεος Αυτού εις γενεάς γενεών τοις φοβουμένοις Αυτόν."Λουκά, Α΄,48,49.
"Τις μη μακαρίσει Σε Παναγία Παρθένε; τις μη ανυμνήσει Σου τον αλόχευτον τόκον; ο γαρ αχρόνως εκ Πατρός εκλάμψας Υιός μονογενής, ο Αυτός εκ Σου της αγνής προήλθεν, Λόγος σεσαρκωμένος, εκ Πνεύματος Αγίου σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, και φύσει γενόμενος τέλειος Άνθρωπος δι΄ημάς΄ ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ΄εν δυάδι φύσεων ασυγχύτως γνωριζόμενος. Αυτόν ικέτευε, Πανάχραντε και Παμμακάριστε και Αειπάρθενε Θεοτόκε Παναγία,  ελεηθήναι και σωθήναι τας ψυχάς ημών".
Συ ει Θεομακάριστη, Παμμακάριστη και Αειμακάριστη, Κεχαριτωμένη, Δεδοξασμένη και Υπερευλογημένη  Αειπάρθενε Θεοτόκε Παναγία, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
"Πρεσβείαις της Τεκούσης Σε, Κύριε, Υπεράγαθε και Πανάγιε, Σώτερ Ιησού Χριστέ και Θεέ και πάντων των Αγίων Μαρτύρων Σου, Προφητών, Ιεραποστόλων, Πατριαρχών, Ιεραρχών, Αρχιερέων και Ιερέων, Διακόνων, Οσίων, Αγνών και Παρθένων, Ασκητών, Μοναχών και Δικαίων, πάντων των ευσεβών και ευλαβών πιστών και ορθοδόξων χριστιανών, ων εμνήσθημεν και ων ουκ εμνήσθημεν, τους κοιμηθέντας δούλους Σου ανάπαυσον".
"Ο γλυκασμός των Αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά, Χριστιανών η προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, αντιλαβού μου και ρύσαι των αιωνίων βασάνων".
"Ο Σταυρός σου Κύριε, τοις Μάρτυσι γέγονεν όπλον αήττητον΄ έβλεπον γαρ τον προκείμενον θάνατον, και προβλέποντες την μέλλουσαν ζωήν, τη ελπίδι τη εις Σε ενεδυναμούντο΄ αυτών ταις παρακλήσεσιν ελέησον ημάς".
"Οι ακολουθήσαντές Σε Κύριε, ουκ ηρνήσαντό Σε, ουκ απέστησαν από των εντολών Σου΄ ταις αυτών πρεσβείαις ελέησον και σώσον ημάς."

"Οι αθλοφόροι Μάρτυρες και άγιοι  ουρανοπολίται, επί γης αθλήσαντες, πολλάς βασάνους και δοκιμασίας  υπέμειναν, και τέλειον απέλαβον τον στέφανον εν ουρανοίς, ίνα πρεσβεύωσιν υπέρ των ψυχών ημών."

"Μετά των Αγίων ανάπαυσον, Κύριε Ιησού Χριστέ και Θεέ, τας ψυχάς των δούλων Σου, ένθα ουκ έστι πένθος και οδύνη, ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου δάκρυον, ου στεναγμός, αλλά ζωή αιώνιος και ατελεύτητος".
"Ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων". Ματθ. ΚΒ΄, 32.
"Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος΄ χάρις και έλεος εν τοις οσίοις Αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς Αυτού."
Πεντηκοστάριον.
"Και ανοίξας το στόμα Αυτού εδίδασκεν αυτούς λέγων΄
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών.
Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται.
Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην. (πράός είμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις  ψυχαίς υμών΄ Ματθ., ΙΑ΄,29).
Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται.
Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται. ( "έλεον θέλω και ου θυσίαν" φωνεί των προφητών ο Θεός. " ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού, αλλ΄οι κακώς έχοντες. πορευθέντες μέθετε τί έστιν, έλεον θέλω και ου θυσίαν. ου γαρ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν." Ματθ. Θ΄, 12- 14).
"Ου χρείαν έχουσιν οι υγιαίνοντες ιατρού, αλλ΄οι κακώς έχοντες". Λυκά, ΣΤ΄, 31. 
Έλεος: ευσπλαχνία, συμπόνια, συμπάθεια, τρυφερότητα, έμπρακτη βοήθεια και προστασία...
"Το έλεος γεννάται εκ της συμπαθούς καρδίας πασχούσης επί τοις παθήμασιν των άλλων.
"Το έλεος μέγα εστί φάρμακον ατυχούντι προσφερόμενον από ψυχής συμπαθούς, το δε συναλγείν γνησίως πολύ τι κουφίζει τας συμφοράς."
"Το έλεος τίκτει την παραμυθίαν, την ελεημοσύνην, την ευεργεσίαν, την αγαθοεργίαν, την χρηστότητα, τον οικτιρμόν, την ανεξικακίαν, την αμνησικακίαν και την συγχώρησιν. 'Αγιος Νεκτάριος. 
"εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο Πατήρ υμών ο ουράνιος΄" Ματθ. ΣΤ΄, 14. 
 Η ελεημοσύνη είναι θεία εντολή. Η ελεημοσύνη είναι η προς τον πλησίον βοήθεια, ευσπλαχνία και αγάπη.  Ο ελεήμων αγαπάται υπό του Θεού. 
"Η ελεημοσύνη είναι δικαιοσύνη αποδιδούσα τα οφειλόμενα τοις χρείαν έχουσιν". 
"ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι, και ο έχων βρώματα ομοίως ποιείτω." Λουκά, Γ΄, 11.
"διεδίδετο δε εκάστω καθότι αν τις χρείαν είχεν". Πράξεις, Δ΄, 35. 
"παντί δε τω αιτούντί σε δίδου".
"Μακάριόν έστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν". Πράξεις, Κ΄, 35.
 Ο ανελεήμων είναι  εγωϊστής, άσπλαχνος, σκληρόκαρδος, άπιστος, ασεβής, ψεύτης, κλέπτης, υλιστής, φιλάργυρος και πλεονέκτης, είναι ο άφρων πλούσιος όστις θησαυρίζει εαυτώ και το ανταπόδωμα της σκληροκαρδίας αυτού θέλει λάβει εν τη ημέρα της ανταποδόσεως.
"είπε δε Αβραάμ΄τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου, και Λάζαρος ομοίως τα κακά΄ νυν δε ώδε παρακαλείται, συ δε οδυνάσαι". Λουκά, ΣΤ΄, 25. 
Ουκ έστιν Θεία φωνή; ουκ έστιν Θεία εντολή ;"αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν Σου και τον πλησίον σου ως τον εαυτόν σου;" διατί μισείτε; διατί αδικείτε; διατί  εχθρεύστε; διατί πολεμάτε; διατί φονεύτε αλλήλους;
"Πηδάλιον της αγάπης η ελεημοσύνη". Γρηγόριος ο Νύσσης.
"βασιλίς των αρετών η ελεημοσύνη." " αύτη μήτηρ αγάπης εστίν". Ι. Χρυσόστομος.
"Πυρ φλογιζόμενον κατασβέσει ύδωρ, και ελεημοσύνη εξιλάσεται αμαρτίας΄ η ελεημοσύνη διαμένει εις τον αιώνα". Σοφία Σειράχ.
"Ο ελεήμων ποιεί την ελεημοσύνην αυτού εν κρυπτώ, διότι ωθείται η καρδία αυτού υπό της αγάπης ουχί της δόξης, αλλά του πλησίον".
"Ο ελεήμων ζη δια την αγάπην του πλησίον και ομολογεί την προς τον Θεόν αγάπην του δια της αγάπης του πλησίον".
"Ο ελεήμων είναι ηλεημένος παρά Θεού". Άγιος Νεκτάριος.
"Προς τους ελεήμονας ο Κύριος ερεί : "δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου΄ επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν΄ εδίψησα, και εποτίσατέ με΄ ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με...
Ματθ. ΚΕ΄, 34.
Εις τα έργα της αγάπης και της ελεημοσύνης ανάγονται τα καλά και αγαθά έργα τα τελούμενα υπέρ της περιποιήσεως της ψυχής, υπέρ της ηθικής, χριστιανικής, πνευματικής μορφώσεως, υπέρ της αναπτύξεως του πλησίον. (πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν΄ και ιδού εγώ μεθ΄ημών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. αμήν.) Ματθ. ΚΗ΄, 18.

Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται.
Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται...  
Ματθαίον, κεφ. Ε΄. 
"Έσεθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειός έστιν". Ματθ.Ε΄, 48.
Ω μακαρία, σεσωσμένη και αγία ψυχή!
"Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο το λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν".
Ιωάννην, Ε΄, 24-30.
Αμήν.

"Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ."

"Ελέησόν με ο Θεός, ελεήσόν με, ότι επί Σε πέποιθεν η ψυχή μου..." 

Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών...

Μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι. 

Μακάριος ανήρ, ω  ου μη λογίζηται ο Κύριος αμαρτίαν, ουδέ έστιν εν τω στόματι αυτού ψεύδος και δόλος.

Μακάριος ο φοβούμενος τον Κύριον.(Ψαλμοί Δαϋίδ).

"Και μακάριός έστιν ος εάν μη σκανδαλισθή εν εμοί". Λουκά, Ζ', 23.

                 

"εργάζεσθε μη την βρώσιν την απολλυμένην, αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, ην ο Υιός του ανθρώπου υμίν δώσει΄τούτον γαρ ο Πατήρ εσφράγισεν ο Θεός." Ιωάννην κεφ. ΣΤ΄, 27.

"Περί ευσεβείας και εικών του ευσεβούς."

Εις το όνομα του Αγίου Πατρός Θεού και του Αγίου Υιού Θεού και του Αγίου Πνεύματος΄ και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
"Ιδού ήλθε Κύριος εν αγίαις μυριάσιν Αυτού, ποιήσαι κρίσιν κατά πάντων και ελέγξαι πάντας τους ασεβείς αυτών περί πάντων των έργων ασεβείας αυτών ων ησέβησαν και περί πάντων των σκληρών ων ελάλησαν κατ΄Αυτού αμαρτωλοί ασεβείς". 
"Δεύτε, τέκνα, ακούσατέ μου΄ φόβον Κυρίου διδάξω υμάς."  33ος ψαλμός Δαυϊδ.
"και το έλεος Αυτού εις γενεάς γενεών τοις φοβουμένοις Αυτόν." Λουκά, Α΄, 50.

Αρχή σοφίας φόβος, δέος, σέβας Κυρίου και Θεού.

"ουδέ φοβή συ τον Θεόν΄;" Λουκά, κεφ.ΚΓ΄,40.

Ο φόβος Θεού είναι συναίσθημα ιερόν και φλογερόν πληρούν την καρδίαν του επιγνώσκοντος τον Θεόν εν τοις θείοις αυτού ιδιώμασιν. 
Ο θείος φόβος εκδηλούται ως άκρα αγάπη προς τον Θεόν, ως αφοσίωσις προς το θείον, ως λατρεία του θείου.
Ο φοβούμενος τον Θεόν αγαπά τον Θεόν εξ΄όλης καρδίας, εξ΄όλης ισχύος και εξ΄όλης διανοίας.
Ο φόβος του Κυρίου εξήγνισεν αυτού την καρδίαν και καθήλωσεν αυτού την σάρκα υποτάξας τας ορμάς αυτής εις την δύναμιν του πνεύματος αυτού.  

Ο  φόβος του Θεού, ως άγιος και ιερός, ως  αγνός και φλογερός είναι απαθής, και ουδέν απειλεί το δεινόν. 

Ο φόβος του Θεού πληροί την καρδίαν πνευματικής τινος χαράς, αγαλλιάσεως  και ευφροσύνης. 

Ο φόβος του Θεού είναι θείον δώρον διότι είναι εν των επτά χαρισμάτων του αγίου Πνεύματος και ενοικεί εν καθαρά καρδία.
"Αρχή αρίστη, πάντων μεν Θεός, αρετών δε ευσέβεια."
"Άνθρωπος ευσεβής εν σοφία μένει ως ο ήλιος." 

"Συ δε, ω άνθρωπε του Θεού, δίωκε αλήθειαν, δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστην, αγάπην, ειρήνην, υπομονήν, πραότητα, αρετήν, εγκράτεια, αυτάρκεια, ανεξικακία, αφιλοχρηματία, ελεημοσύνη, φιλαδελφία...
"έστι δε πορισμός μέγας η ευσέβεια μετά αυταρκείας."

"Τους δε βεβήλους και γραώδεις μύθους παραιτού΄ γύμναζε δε σεαυτόν προς ευσέβειαν΄ η γαρ σωματική γυμνασία προς ολίγον εστίν ωφέλιμος, η δε ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμός εστιν, επαγγελίας έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης.  "

"πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος. "
 (Επιστολή Αγίου Παύλου  προς Τιμόθεον Α΄).

Ευσέβειά έστι πράξις επομένη και ακολουθούσα Θεώ. 

Ευσέβειά έστιν η προς τον ένα και μόνον αληθώς  ομολογούμενόν τε και όντα Θεόν ανάνευσις και η κατά τούτον ζωή. 

Ευσέβειά εστιν η δια πάσης αρετής τω Θεώ ευαρέστησις.

Ευσέβεια, επιστήμη Θεού θεραπείας.

Ευσέβεια, των αγαθών το ακρότατον, και των θείων προσταγμάτων κεφάλαιον.

Ευσέβεια, η κεφαλή και ο θεμέλιος και η κρηπίς των καλών.

Ευσέβεια, μήτηρ των αρετών΄ αρχή και τελευτή πασών των αρετών.

Ευσέβεια απάντων των αγαθών πρόξενος΄ διότι την θείαν προμήθειαν εφέλκεται΄ αύτη δε και θάνατον επιόντα κωλύει και ένδεια, χαρίζεται δε των αγαθών την φοράν. 

Ευσέβειά εστι δικαιοσύνη προς Θεόν, δύναμις θεραπευτική Θεού τιμής, υπόληψις ορθή περί Θεού, επιστήμη της περί Θεόν τιμής.

Η ευσέβειά εστι σοφία.

Ο ευσεβής ζη κατά Θεόν ον αγαπά εξ΄όλης ψυχής, καρδίας και διανοίας, και λατρεύει Αυτόν εν αγίω πνεύματι και εν αληθεία΄ πολιτεύεται κατά τας αρχάς του Ευαγγελίου και αίρει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί τω Χριστώ΄ εργάζεται την αρετήν και ποιεί ενώπιον του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.  Αλήθειαν λαλεί το στόμα αυτού και δικαιοσύνην ηγάπησεν η καρδία αυτού. Ο βίος δε αυτού άμεμπτος, τέλειος και άγιος. 

Ο ευσεβής συνετά εβουλεύσατο και αύτη η βουλή μενεί. Ευθύς ο λόγος αυτού και πάντα τα έργα αυτού εν πίστει.

Ευσεβής ων προς τον Θεόν, ευσεβής γίνεται και προς τα άγια, τα ιερά και τα όσια και προς τους αγίους και προς τους ανθρώπους και  προς τους νόμους, και προς τους άρχοντας, και προς τας αρχάς και τας εξουσίας. Αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Ως άρχων είναι άριστος κυβερνήτης, ως πατήρ υπόδειγμα αρετής τοις τέκνοις, ως πολίτης ωφέλιμος τη κοινωνία, και ως φίλος θησαυρός ανεκτίμητος.

Ο ευσεβής είναι ο τύπος του χριστιανού ο υπό του ιερού Ευαγγελίου υποτυπωθείς, ο μέλλων να αποβή υπόδειγμα ηθικού και εναρέτου βίου, προς ο αποβλέποντες οι άνθρωποι τον εαυτών ρυθμίζουσιν ηθικόν βίον.
"υπόδειγμα γαρ δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιήτε." Ιωάννην, ΙΓ΄, 15.
"Κύριε, εγνώρισας μοι οδούς ζωής".
"Η Αληθής εις Χριστόν πίστις καθιστά τον πιστόν εικόνα Θεού και εξομοιοί προς Αυτόν."
Μακάριος  ανήρ... Ψαλμοί Δαυίδ.
Μακάριος ο  πιστός χριστιανός, ο ακούων τον Λόγον του Θεού, ο τηρών και ο ποιών τας εντολάς Αυτού, ο αληθεύων, ο έχων καρδίαν, διάνοιαν και συνείδησιν καθαράν και ουκ ελάλησεν ψεύδος τα χείλη αυτού, ο αψεγάδιαστος, ο άξιος και δίκαιος, ο θεοσεβής και ευσεβής, ο σώφρων, ο έντιμος, ο ηθικός και χρηστός, ο ανεξίκακος, ο καλός καγαθός και ενάρετος άνθρωπος, ο ανυπόκριτος, ο φοβούμενος, ο  αγαπών και πιστεύων, ο αίρων τον σταυρόν αυτού και ακολουθών  τον όντως όντα, τον αληθινόν και ζώντα Θεόν. 
Μελέται Θρησκευτικαί και ηθικαί του Αγίου Νεκταρίου.

Περί της θείας και αγίας εις Χριστόν Πίστεως.

"Ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς:  αμήν γαρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν". Ματθ. ΙΖ΄,20.

Πίστις!  Η βεβαιότητα ότι  κάτι που απορρέει από θεία αποκάλυψη είναι υπαρκτό, αληθές και αποδεκτό.
"Εστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων."Επιστολή Aγίου Αποστόλου Παύλου προς Εβραίους.
" Λέγει αυτοίς ο Ιησούς΄ πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; λέγουσιν Αυτώ΄ ναι, Κύριε. 
τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών λέγων΄ κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν". Ματθ. Θ΄, 28-29.
"απ΄άρτι λέγω υμίν πρό του γενέσθαι, ίνα όταν γένηται πιστεύσητε ότι εγώ είμι." Ιωάννην, ΙΓ΄, 19.
 "Το πιστεύσαι ημάς της του Θεού μεγάλης  δυνάμεως και ενεργείας γέγονεν".
"Δόξα τη δυνάμει Σου Κύριε''. "και ουκ εποίησεν εκεί δυνάμεις πολλάς δια την απιστίαν αυτών." Ματθ.ΙΓ΄, 58.
"και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή΄ Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί Σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει Σοι΄ διο και το γεννώμενον Άγιον κληθήσεται Υιός Θεού." Λουκά, Α΄, 35.
"ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα."Λουκά, Α΄, 37.
"Είπε δε Μαριάμ΄ιδού η δούλη Κυρίου΄ γένοιτό  μοι κατά το ρήμα Σου." Λουκά, κεφ. Α΄, 38.
"Μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου." Λουκά, κεφ. Α΄45. 
"Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί΄"Λουκά, Α΄, 48.
"Εν αυτή τη ώρα  ηγαλλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς και είπεν΄ εξομολογούμαί Σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις΄ ναι ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν Σου." Λουκά, Ι΄, 21.
"Και στραφείς προς τους μαθητάς κατ΄ιδίαν είπε΄μακάριοι οι οφθαλμοί οι βλέποντες α βλέπετε. Λουκά, Ι΄, 23.  
"Ο πιστός αληθώς εικονίζεται ως μακάριος άνθρωπος΄ και έστι μακάριος, διότι έσχεν ήδη την εκ Θεού μαρτυρίαν περί της θειότητος της πίστεως του, και επείσθη περί της αληθείας αυτής.
Ο Θεός μυστικώς ελάλησεν εν τη καρδία αυτού. 
Η θεία φωνή επλήρωσε την καρδίαν αυτού, θεία δε ευφροσύνη κατεπλημμύρησεν αυτήν.
Η καρδία αυτού και η διάνοια είσιν αφιερωμέναι τω Θεώ." Αγίου Νεκταρίου. 
Πίστις! είδα, γιγνώσκω, πέπεισμαι, φρονώ, μαρτυρώ, κηρύττω, λαλώ και ομολογώ τα του Θεού αληθώς, διαυγώς και ορθώς.
"και αυτός εδέξατο Αυτόν εις τας αγκάλας αυτού και ευλόγησε τον Θεόν και είπε΄ νυν απολύεις τον δούλον Σου, δέσποτα, κατά το ρήμά Σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριον Σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού Σου Ισραήλ." Λουκά, Β΄, 28, 29,30.  
"Καγώ εώρακα και μεμαρτύρηκα ότι ούτός έστιν ο Υιός του Θεού." Ιωάννην, Α΄, 34.
"Και ιδού φωνή εκ των ουρανών λέγουσα΄ ούτός έστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα."
"Και φωνή εγένετο εκ της νεφέλης λέγουσα' ούτός έστιν ο Υιός μου ο αγαπητός΄αυτού ακούετε." 
"τις έστιν ο νικών τον κόσμον ει μη ο πιστεύων ότι Ιησούς έστιν ο Υιός του Θεού;" 
"Ούτός εστιν ο ελθών δι΄ύδατος και αίματος, Ιησούς Χριστός΄ουκ εν τω ύδατι μόνον, αλλ΄εν τω ύδατι και τω αίματι΄ και το Πνεύμα έστι το μαρτυρούν, ότι το Πνεύμά έστιν η αλήθεια. 
ότι τρείς είσιν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρείς εν είσι.  Επιστολή Ιωάννου Α΄, κεφ. Ε΄,5, 6. 
Καγώ ήκουσα, ανέβλεψα και επίστευσα. 
"πας ο ων εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής." Ιωάννην , ΙΗ΄, 37.
"Ο Ιησούς δε έκραξε και είπεν΄ ο πιστεύων εις εμέ ου πιστεύει εις εμέ, αλλά εις τον πέμψαντά με, και ο θεωρών εμέ θεωρεί τον πέμψαντά με.  
Εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πας ο πιστεύων εις εμέ εν τη σκοτία μη μείνη." Ιωάννην ΙΒ΄, 44, 45, 46.
"Λέγει αυτώ ο Ιησούς΄ Εγώ είμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή΄ ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι΄εμού. ει εγνώκειτέ με και τον Πατέρα μου εγνώκειται αν." Ιωάννην ΙΔ΄, 6,7.
"ου πιστεύεις ότι εγω εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί έστι; τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, απ΄εμαυτού ου λαλώ΄ ο δε Πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα.
πιστεύτε μοι ότι εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί. Ιωάννην ΙΔ΄, 10-12.
"Εγώ και ο Πατήρ εν έσμεν." Ιωάννην, Ι΄, 30.
"Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς΄ αγιασθήτω το όνομα Σου΄ελθέτω η βασιλεία Σου΄γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης΄" (Ματθ. ΣΤ΄, 9-13, Λουκά ΙΑ΄, 2-4).
"Λέγει αυτοίς ο Ιησούς΄ εμόν βρώμά εστιν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με και τελειώσω Αυτού το έργον." Ιωάννην, Δ΄, 34.
"απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτοίς΄ τούτό έστι το έργον του Θεού, ίνα πιστεύσητε εις ον απέστειλεν εκείνος." Ιωάννην, ΣΤ΄, 29.
"Είπε δε αυτοίς ο Ιησούς΄εγώ είμι ο άρτος της ζωής΄ο ερχόμενος προς με ου μη πεινάση, και ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήση πώποτε.
"Παν ο δίδωσί μοι ο Πατήρ, προς εμέ ήξει, και τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω΄ ότι καταβέβηκα εκ του ουρανού ουχ ίνα ποιώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με. τούτο έστι το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός, ίνα παν ο δέδωκέ μοι μη απωλέσω εξ΄Αυτού, αλλά αναστήσω  αυτό εν τη εσχάτη ημέρα.
τούτο δε έστι το θέλημα του πέμψαντός με, ίνα πας ο θεωρών τον Υιόν και πιστεύων εις αυτόν έχη ζωήν αιώνιον, και αναστήσω αυτόν εγώ τη εσχάτη ημέρα. " Ιωάννην ΣΤ΄,35-41.
"Αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον.'' Ιωάννην , ΣΤ΄, 47.
"αύτη δέ εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γιγνώσκωσί Σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν."
"Πάτερ Άγιε, αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου΄ ο λόγος ο σος αλήθειά εστι." Ιωάννην, ΙΖ΄.
"Ον ο Πατήρ ηγίασε και απέστειλεν εις τον κόσμον, υμείς λέγετε ότι βλασφημείς,  ότι είπον, Υιός του Θεού είμι; 
ει ου ποιώ τα έργα του Πατρός μου, μη πιστεύτέ μοι΄ ει δε ποιώ, καν εμοί μη πιστεύητε, τοις έργοις πιστεύσατε, ίνα γνώτε και πιστεύσητε ότι εν εμοί ο Πατήρ καγώ εν αυτώ. Ιωάννην, Ι΄, 36, 37). 
"ώσπερ γαρ ο Πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο Υιός ους θέλει ζωοποιεί." Ιωάννην, Ε΄, 21.
"Ωσπερ γαρ το σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν έστιν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων νεκρά έστι." Ιακώβου, Β΄, 26.
"Ο δε Ιησούς ακούσας απεκρίθη αυτώ λέγων΄ μη φοβού΄ μόνον πίστευε, και σωθήσεται. 
Αυτός δε εκβαλών έξω πάντας και κρατήσας της χειρός αυτής εφώνησε λέγων΄ η παις, εγείρου. και επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα, και διέταξεν αυτή δοθήναι φαγείν. " Λουκά, Η΄, 50-56.
"Λέγει αυτή ο Ιησούς΄ουκ είπόν σοι ότι εάν πιστεύσης, όψει την δόξαν του Θεού;
Ο δε Ιησούς ήρε τους οφθαλμούς άνω και είπε΄ Πάτερ, ευχαριστώ Σοι ότι ήκουσάς μου.
Εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις΄αλλά διά τον όχλον τον περιεστώτα είπον, ίνα πιστεύσωσιν ότι Συ με απέστειλας.  και ταύτα ειπών φωνή μεγάλη εκραύγασε΄ Λάζαρε, δεύρο έξω." Ιωάννην  ΙΑ΄, 40.
Ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και πάντα δέδωκεν εν τη χειρί αυτού. Ο πιστεύων εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον΄ ο δε απειθών τω Υιώ ουκ όψεται ζωήν, αλλ΄η οργή του Θεού μένει επ΄αυτόν Ιωάννην Γ΄, 35, 36.
"έστι δε και άλλα πολλά όσα εποίησεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, άτινα εάν γράφηται καθ΄εν, ουδέ αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία. αμήν. Ιωάννην, ΚΑ΄, 25.
"πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν΄ και ιδού εγώ μεθ΄ ημών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. αμήν. Ματθ. ΚΗ΄, 19,20.
"Και είπεν αυτοίς΄ πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει.
Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται.
Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων. Αμήν. Μάρκον ΙΣΤ΄, 15- 20.
"Πίστις! θείον δώρον, καρπός της θείας αποκαλύψεως, γνώσις μυστηρίων, σοφία ουράνιος, διδάσκαλος των θείων αληθειών, κλίμαξ ουρανού και γης, σύνδεσμος Θεού και ανθρώπων, θείας φιλίας και αγάπης τεκμήριον, ουρανίων αγαθών μεταδόσεως έκφρασις!

Τίσι λόγοις την δύναμίν σου εξείπω;  τίσι φθέγμασι τας ενεργείας σου φθέγξωμαι; 

Η δύναμις σου αληθώς θεία, ως θείον δώρον, η δε ενέργεια σου άπειρος, ίσην προ την θείαν βούλησιν, ότι θεία δυνάμει ενεργεί, όσα και να νοηθώσιν αδύνατον υπό των ανθρώπων.
"Και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον' Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη." Απ. Παύλος.'
"Μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός."
"Λέγει αυτώ ο Ιησούς΄ότι εώρακάς με, πεπίστευκας΄ μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες." Ιωάννην, κεφ. Κ΄,27, 28, 29.
"ον ουκ ειδότες αγαπάτε, εις ον άρτι μη ορώντες, πιστεύοντες δε αγαλλιάσθε χαρά ανεκλαλήτω και δεδοξασμένη, κομιζόμενοι το τέλος της πίστεως υμών, σωτηρίαν ψυχών." (Πέτρου Α΄, 8, 9).
''Πίστις, σωτηρίας αρχή΄ πίστις, θεογνωσίας καθαρός οφθαλμός΄ πίστις τα αόρατα καθορά΄ πίστις της επί την κολυμβήθραν οδού χειραγωγός αγαθός΄ πίστις το των αοράτων κάτοπτρον τηλαυγές΄ πίστις της ομοουσίου Τριάδος διδάσκαλος ακριβής." Ι. Χρυσόστομος.
Πίστις αληθής και καθαρά έστιν η υπό του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού τω κόσμω αποκαλυφθείσα.
Πατήρ τις λέγει΄ Πίστιν μόνην ορίζομεν είναι αληθή και καθαράν ταύτην, την εις Πατέρα, και Υιόν, και ΄Αγιον Πνεύμα, την μόνην θεότητά τε και κυριότητα πάντων ορατών τε και αοράτων δημιουργόν, και βασιλίδα πάσης φαινομένης και νοουμένης κτίσεως.
"Πίστις από Πατρός μεν άρχεται, επί Υιόν δε έρχεται, εις δε το Πνεύμα πληρούται. 
Πίστεως ρίζα ζώσα ο Πατήρ΄ κλάδος αμάραντος ο Υιός΄ καρπός αθάνατος το Πνεύμα το Άγιον." Ι. Χρυσόστομος.
"Πάσης σοφίας πηγή και αρχή το πιστεύσαι τω των όλων Θεώ.'' Ωριγένης. 
Πίστις! 
Θεόν αρχήν των πάντων γινώσκω.
Θεόν δοτήρα των αγαθών οίδα.
Θεόν αγαθόν και άγιον και δίκαιον και αληθινόν υμνώ και δοξάζω και υπερυψώ. 
Θεόν πάνσοφον και παντογνώστην, τον γινώσκοντα καρδίας και διανοίας, τα τε μέλλοντα και τα παρόντα και τα παρελθόντα επιγινώσκω.
Θεόν φιλάνθρωπον προσκυνώ και λατρεύω. Θεόν την πηγήν της αγάπης αγαπώ και επιποθώ. Θεόν σωτήρα και λυτρωτήν μου και Κύριον ανακηρύττω. 
Θεόν προνοητήν και επόπτην επίσταμαι.
Θεόν κριτήν φοβερόν των εν εμοί πεπραγμένων εκδέχομαι. 
Θεώ πιστεύω. 
Ένα Θεόν τρισήλιον, την τρισυπόστατον θεότητα, ομολογώ΄ μίαν Θεότητα άναρχον, αϊδιον, απλήν, υπερούσιον, υπεράγαθον, αμέριστον κηρύττω΄ την αυτήν Μονάδα και Τριάδα΄ όλην Μονάδα την αυτήν, και όλην Τριάδα την αυτήν΄ Μονάδα όλην κατ΄ουσίαν την αυτήν, και Τριάδα όλην κατά τας υποστάσεις την αυτήν, πιστεύω και ομολογώ΄ διότι μία Θεότης ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις η της ομοουσίου Τριάδος΄ διότι μία και η αυτή φύσις και ουσία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος." Αγίου Νεκταρίου.
"Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων΄ εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν΄ και ιδού εγώ μεθ΄υμών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν."
Ματθαίον ΚΗ΄, 18-20.
"ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ΄έχη ζωήν αιώνιον. Ιωάννην, Γ΄, 16.
"Και καθώς Μωϋσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις  αυτόν μη απόληται, αλλ΄έχη ζωήν αιώνιον". Ιωάννην Γ΄, 14,15. 
Συντριβήτωσαν υπό την σημείωσιν του τιμίου Σταυρού Σου, Κύριε, σταυρωθέντα, ταφέντα και αναστάντα Ιησού Χριστέ και Σωτήρα Θεέ, πάσαι  αι ενατίαι δυνάμεις. 
"Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. 
Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. 
Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν, εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι ου τα πάντα εγένετο. 
Τον δι΄ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της αχράντου και αειπαρθένου Θεοτόκου Παναγίας και ενανθρωπήσαντα. 
Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα.
Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς.
Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός.
Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς΄ ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον και ζωοποιόν, (το θείον και αγαθόν, το συναϊδιον, το συναιώνιον και αθάνατον, το βαπτίζον, το φωτίζον και αγιάζον), το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των προφητών. 
Εις μίαν, αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν. 
Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών.
Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών.
Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. 
Αμήν.
Πίστις! 
Συ διδάσκεις πειθαρχείν Θεώ.
Συ την τελείαν επαγγέλεσαι ηθικήν.
Συ είλκυσας τα έθνη εις σωτηρίαν. 
Συ κατέκτησας τον κόσμον άπαντα. 
Συ κατέβαλες την απιστίαν.
Συ το τρόπαιον του Τιμίου Σταυρού εν  μέσω γης έστησας.
Συ τους σκληρούς νόμους κατήργησας.
Συ την δικαιοσύνην αναστήλωσας.
Συ τους πολέμους κατεδίκασας.
Συ την ειρήνην τω κόσμω εβράβευσας.
Συ το κράτος του διαβόλου κατήργησας.
Συ την βασιλείαν των ουρανών επί γης εγκατέστησας.
Πόσον  ωραία η εικών του πιστού! πόσον θαυμασία η χάρις αυτής! 

Το κάλλος αυτής θέλγει, το δε ύφος αυτής εκφράζει την προς τον Θεόν πεποίθησιν του πιστού.

Η γαλήνη η επί της μορφής εκκεχυμένη εκφράζει την της ψυχής ειρήνην, η δε ηρεμία αυτής την της καρδίας αταραξίαν.

Η επί του προσώπου του πιστού κεχαραγμένη αγαθότης και πραότης μαρτυρεί την αταραξίαν της συνειδήσεως αυτού και την καθαρότητα της καρδίας αυτού.

Ο πιστός εικονίζεται ως άνθρωπος απηλλαγμένος της τυραννίας των απαύστων μεριμνών του βίου των καταπονουσών το πνεύμα καθ΄εκάστην...

Ο πιστός αληθώς εικονίζεται ως μακάριος άνθρωπος΄ και έστι μακάριος, διότι έσχεν άνωθεν και θεόθεν την πληροφορίαν περί της θειότητας της πίστεως του, και επείσθη περί της αληθείας αυτής.

Ο Θεός μυστικώς ελάλησεν εν τη καρδία αυτού. Η θεία φωνή επλήρωσε την καρδίαν αυτού, θεία δε ευφροσύνη κατεπλημμύρησεν αυτήν. Η καρδία αυτού και η διάνοια είσιν αφιερωμένοι τω Θεώ.  Η καρδία αυτού διαθερμαίνεται εκ της αγάπης του Θεού, το δε πνεύμα αυτού σπεύδει να αναχθή προς τον Θεόν.

Ο πιστός διασπάσας τα δεσμά του εγωϊσμού τα περισφίγγοντα εν σμικρώ κύκλω την αγάπην αυτού και μη επιτρέποντα να ενεργή και ορά πέραν του κύκλου του ιδίου εγώ, εξεπήδησε και ηλευθερώθη του τυραννικού ζυγού της δουλείας του εγωϊσμού, και ηθέτησε την τατεινήν του ιδίου εγώ λατρείας. Ελεύθερος ήδη δεσμών διατρέχει την γην άπασαν προς πάντα τα σημεία του ορίζοντος αυτής, και σπεύδει πανταχού, όπου καλεί αυτόν η αγάπη του πλησίον. Ουδείς πλέον υπάρχει ο κωλύων, ουδείς ο επηρεάζων.

Αι δίκην ποταμίων  υδάτων αεί ρέουσαι του κόσμου ηδοναί, αι σαρκικαί επιθυμίες και αι απολαύσεις των επιγείων υλικών αγαθών, απέβαλον το εαυτών δέλεαρ. 

Όλος αφωσιωμένος ψυχή και καρδία προς τον Θεόν τον αληθή, τον ζώντα, αμνημονεί του κόσμου και αυτού του σώματος πολλάκις επιλανθάνεται΄ το βλέμμα αυτού ατενίζει προς τον Θεόν, η δε καρδία αυτού αενάως επιζητεί αυτόν. Το πνεύμα αυτού εντρυφά εν τη μελέτη των έργων αυτού, η δε ψυχή αυτού επαναπαύεται εις την πρόνοιαν του θείου δημιουργού.

Τα πάντα διεγείρουσιν εν τη καρδία του πιστού νέα συναισθήματα. Η δημιουργία άπασα λαλεί μυστική γλώσση εν τη ψυχή αυτού περί της σοφίας και αγαθότητος του θείου Δημιουργού αυτής. Τρυφή αυτού η μελέτη των έργων του Θεού και τέρψις η εκ της θεωρίας του κάλλους της δημιουργίας αυτώ προσγινομένη. Το καλόν, το αγαθόν, η αλήθεια και η δικαιοσύνη, αι εικόναι αύται του επί της γης αγαθού, αι των θείων ιδιωμάτων εμφαντικαί, εισί το μελέτημα της καρδίας αυτού. 

Ευδαιμονία αυτού αληθής και βεβαία η διηνεκής και αδιάλειπτος μετά του Θείου Δημιουργού επικοινωνία. Τα ρήματα του θεού ώσπερ μέλι γλυκύ εν τω στόματι αυτού. Εν αυτοίς μελετά ημέρας και νυκτός. Η καρδία αυτού έστι καιομένη εκ της αγάπης του Θεού. Έργον αυτού αδιάλειπτον η κατά το δυνατόν τελείωσις αυτού, και πόθος διακαής η προς τον Θεόν ομοίωσις αυτού. 

Η αγάπη και η λατρεία του θεού πληρούσι την επιποθούσαν τον Κύριον τετρωμένην καρδίαν αυτού, ο δε ύμνος και η δοξολογία, η ευχαριστία και η αίνεσις απαύστως θερμά τω Θεώ αναπέμπονται εκ του στόματος αυτού. τα χείλη αυτού μελετά σοφίαν, η δε καρδία αυτού συνίησιν σύνεσιν. Ο βίος αυτού έστι ποίησις, η δε ζωή αυτού αρμονία.  Ζη επί της γης, αλλά το πολίτευμα αυτού υπάρχει εν ουρανοίς.

Άφροντις περί των μεριμνών του βίου, εν έχει μέλημα, μίαν έχει φροντίδα, το μη τυρβάζειν περί πολλά, αλλά περί του ενός και μόνου, ου έστιν αυτώ χρεία. πάσα η μέριμνα αυτού στρέφεται περί την ακριβήν πλήρωσιν του θείου νόμου, και περί την εκτέλεσιν του αγαθού. 

Η κοινωνία των ανθρώπων πάσης φυλής και παντός έθνους εστί κοινωνία αδελφών ομαιμόνων, και επιποθεί να επεκτείνη προς πάντας τας ευεργεσίας αυτού΄ χαίρει επί ταις ευτυχίαις αυτών, και λυπείται επί ταις δυσυχίαις αυτών. Όλην την ημέρα ελεεί και δανείζει και η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα.  Η καρδία αυτού ετοίμη ελπίζειν επί Κύριον, η δε ψυχή αυτού παρεσκευασμένη εμφανισθήναι ενώπιον του Πλάστου αυτής. 

Πλήρης ελπίδος και θάρρους αναφωνεί μετά του ψαλμωδού΄ "Κύριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος." "Ει ο Θεός μεθ΄ημών ουδείς καθ΄ημών."
"Και ιδού εγώ μεθ΄υμών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος." Ματθ. ΚΗ΄ 20. 
Μικρά αποσπάσματα περί της θείας εις Χριστόν Πίστεως από το "Γνώθι σαυτόν" του Αγίου Νεκταρίου, πιστού δούλου και φίλου του Κυρίου, Μητροπολίτου και και Επισκόπου Πενταπόλεως.
"Εφη αυτώ ο Κύριος αυτού΄ Ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ ! επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω΄ είσελεθε εις την χαράν του Κυρίου Σου." Ματθ. ΚΕ΄21.
Ω χαρά αγία!
"Χαίρειν εν Κυρίω, αύτη μεγίστη χαρά."
" Η αγάπη ην ηγάπησάς με εν αυτοίς η, καγώ εν αυτοίς." Ιωάννην, κεφ. ΙΖ΄, 26.
"Η καρδία χαίρει, διότι η αγάπη του Θεού εσκήνωσεν εν αυτή." 
"Η καρδία χαίρει, διότι ησθάνθη πληρουμένην εαυτήν του όντως  αγαθού."
" Η καρδία χαίρει, διότι έλαβεν μυστικήν την πληροφορίαν, ότι ο Θεός ηγάπησεν αυτήν."
"Η καρδία χαίρει, διότι η ειρήνη, η γαλήνη, η ηρεμία και η αταραξία, βασιλεύουσιν εν αυτή."
"Η καρδία χαίρει διότι επέγνω τη πίστει τον Κύριον."
"είπεν αυτή ο Ιησούς΄ εγώ είμι η ανάστασις και η ζωή." Ιωάννην, ΙΑ΄, 25.
 ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται΄ και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. πιστεύεις τούτο;  Ιωάννην, ΙΑ΄, 26.
"Η καρδία χαίρει, διότι ήλεγξε τη ελπίδι την υπόστασιν των μελλόντων αγαθών."
"Η καρδία χαίρει, διότι τη αγάπη έγνω τον Κύριον εν αυτή διαμένοντα."
"Ω χαρά αγία!" 
Περί της χαράς της εν Κυρίω του Αγίου Νεκταρίου. 
Ω, σεσωσμένη εν τη πίστει του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστώ μακαρία και αγία ψυχή!
"Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός είμι.". Πέτρου Α΄, 16. 
Μικρά αποσπάσματα από την Αγία Γραφή και από το "Γνώθι σαυτόν", περί της θείας πίστεως, ήτοι Μελέται θρησκευτικαί και ηθικαί του Αγίου Νεκταρίου. 
"Είπε δε προς την γυναίκα΄ η πίστις σου σέσωκέ σε΄ πορεύου εις ειρήνην." Λουκά Ζ΄, 50. 
Ο πιστεύων εις τον μονογενήν Λόγον και Υιόν και Σωτήρα ημών Κύριον Ιησούν Χριστόν πιστεύει και εις τον έναν και αληθινόν Πατέρα Θεόν. 
" τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών λέγων΄ κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν." Ματθ. Θ΄, 29.
"και είπεν ο Ιησούς ΄ ύπαγε και ως επίστευσας γενηθήτω σοι." 
"το δε τέλος της πίστεως υμών, σωτηρίαν ψυχών." Αγίου Πέτρου Α΄, 9.

  
  

Περί της θείας και αγίας αγάπης.

"Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ΄όλης της καρδίας σου και εξ΄όλης της ψυχής σου και εξ΄όλης της ισχύος σου και εξ΄όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως εαυτόν."
"Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος΄και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος΄ και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος.  Ματθ. Ι΄, 37-38.
"Ότε ουν ηρίστησαν, λέγει τω Σίμωνι Πέτρω ο Ιησούς΄ Σίμων Ιωνά, αγαπάς με πλείον τούτων; λέγει αυτώ΄ ναι, Κύριε, συ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ΄ βόσκε τα αρνία μου.

λέγει αυτώ πάλιν δεύτερον΄ Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; λέγει αυτώ΄ ναι, Κύριε,  συ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ΄ ποίμενε τα πρόβατά μου.

λέγει αυτώ το τρίτον΄ Σίμων Ιωνά, φιλείς με;  ελυπήθη ο Πέτρος ότι είπεν αυτώ το τρίτον, φιλείς με, και είπεν αυτώ΄ Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ ο Ιησούς΄ βόσκε τα πρόβατά μου." Ευαγγέλιον Ιωάννην , κεφ. ΚΑ΄, 15, 17.
"Αυτός γαρ ο Πατήρ φιλεί υμάς, ότι υμείς εμέ πεφιλήκατε, και πεπιστεύκατε ότι εγώ παρά του Θεού εξήλθον. " Ιωάννην, κεφ. ΙΣΤ΄, 27.
"καθώς ηγάπησέ με ο Πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς΄ μείνατε εν τη αγάπη τη εμή. εάν τας εντολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ τας εντολάς του Πατρός μου τετήρηκα και μένω αυτού εν τη αγάπη.
Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη και η χαρά υμών πληρωθή.
Αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς.
μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού.
υμείς φίλοι μού εστε, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν.  Ιωάννην, ΙΕ΄, 9-15.

O θείος έρως είναι αγάπη του θείου τελεία, εκδηλουμένη ως πόθος του θείου άπαυστος.
Ο θείος έρως γεννάται εν τη κεκαθαρμένη καρδία, διότι εν αυτή επιφοιτά η θεία χάρις.
Ο έρως του θείου είναι θείον δώρημα, δωρηθέν τη αγνευούση ψυχή υπό της επιφοιτησάσης και αποκαλυφθείσης τη ψυχή θείας χάριτος.
Ο θείος έρως ουδενί εγγίγνεται άνευ θείας αποκαλύψεως΄ διότι η ψυχή η μη δεχθείσα αποκάλυψιν, δεν έσχε την επ΄αυτής επίδρασιν της χάριτος και μένει απαθής προς τον θείον έρωτα΄ αδύνατον δε να γεννηθή θείος έρως άνευ επενεργούσης θείας δυνάμεως επί της καρδίας.
Ο θείος έρως είναι ενέργεια της ενοικούσης εν τη καρδία θείας χάριτος.
Οι ερασταί του Θείου ειλκύσθησαν προς τον θείον έρωτα υπό της επενεργησάσης επί της καθαράς αυτών καρδίας θείας χάριτος, της αποκαλυφθείσης τη ψυχή και ελκυσάσης αυτήν προς τον Θεόν.
Ο εραστής του θείου αυτός πρώτον υπό του θείου ηράσθη, και είτα αυτός ηράσθη του Θείου.
Ο εραστής του Θείου πρότερον εγένετο υιός αγάπης και είτα τον ουράνιον ούτος ηγάπησε Πατέρα.
Η καρδία του ερώντος τον Κύριον ουδέποτε καθεύδει, αλλ΄αεί γρηγορεί, δια το πλήθος του έρωτος.
Ο άνθρωπος καθεύδει δια την χρείαν της φύσεως, η δε καρδία γρηγορούσα υμνεί το Θείον.
Η τω θείω έρωτι τρωθείσα ψυχή ουδενός ετέρου εφίεται η του άκρου αγαθού, κατολιγωρεί δε των πάντων και προς πάντα αηδώς διάκειται.
Η του Θείου ερασθείσα ψυχή επέγνω το θείον, η δε επίγνωσις ανέφλεξε τον θείον έρωτα αυτής.
Η του Θείου ερασθείσα ψυχή εγένετο μακαρία, διότι έτυχε του Θείου εφετού του πληρώσαντος τους πόθους αυτής΄ πάσα επιθυμία, πάσα επιποθία, πάσα έφεσις ξένη προς την θείαν αγάπην, αποκρούται υπ΄αυτής ως ταπεινή και αναξία εαυτής.
Ο έρως της αλογίστου επιθυμίας καταλαμβάνει τας κενάς θείου έρωτος ψυχάς.
Η καρδία πλασθείσα ίνα ερά, αδυνατεί να μείνη απαθής προς τον έρωτα, εάν μη υπό του θείου έρωτος τρωθείσα υπ΄αυτού κατακυριευθεί.
Ο έρως μόνον τας υπό του θείου έρωτος τρωθείσας καρδίας αδυνατεί να κυριεύση, διότι ο θείος έρως επλήρωσε πάντα πόθον και ουδέν κατέλιπεν απλήρωτον.
Ο ζήλος είναι αγαθός  όταν η ορμή αυτού κινήται προς εργασίαν του αγαθού, όταν όμως κινήται προς τα φαύλα, ο ζήλος ούτος είναι πονηρός.
Ο ζήλος ο αγαθός ζητεί την επικράτησιν της βασιλείας του Θεού επί της γης, ζητεί την τελειότητα της αρετής, μιμείται το καλόν και επιποθεί το αγαθόν.
Ο αγαθός ζήλος εγγενάται τη αγαθή ψυχή ως επιθυμία χωρίς τινος φθόνου΄ ο αγαθός  ζήλος είναι εκδήλωσις της αγάπης του αγαθού΄

Η αγάπη εστί διάθεσις ψυχής αγαθή, καθ΄ην αύτη ουδέν των όντων της του Θεού γνώσεως προτιμά.
Η αγάπη διδάσκει την τήρησιν των θείων εντολών΄ εναργές δε τεκμήριον της περί Θεόν αγάπης η τήρησις των θείων αυτού νόμων.
Ο θείος, ο αγνός και ιερός φόβος εκδηλούται ως άκρα αγάπη προς τον Θεόν, ως αφοσίωσις προς το θείον, ως λατρεία του θείου.
Ο φοβούμενος τον Θεόν αγαπά τον Θεόν. Κύριος ο Θεός καύχημα αυτού και αυτός μόνος δεσπόζει εν τη καρδία αυτού. Ο όλως αφωσιωμένος αυτώ, προσφέρει αυτώ την καρδίαν αυτού, και από του βάθους αυτής λατρεύει αυτώ.
Ο φοβούμενος τον Θεόν είναι κεκαθαρμένος την ψυχήν, διότι ο φόβος του Κυρίου καθάρσιον εγένετο της ψυχής αυτού.
Ο φόβος του Θεού, ως ιερός, αγνός και άγιος, είναι απαθής και ουδέν απειλεί το δεινόν.
Ο φόβος του θεού είναι θείον δώρον, διότι είναι εν των επτά χαρισμάτων του αγίου Πνεύματος και ενοικεί εν καθαρά καρδία.
Η αγάπη η προς τον Θεόν άγει εις τήρησιν των εντολών των εις γνώσιν του Θεού αναγουσών.
Ο τον έρωτα τον θείον δεξάμενος πάντων μεν ομού των γηϊνων καταφρονεί, πατεί δε απάσας τας του κόσμου ηδονάς΄ υπερορά πλούτου και δόξης, και της παρ΄ανθρώπων τιμής.
Ο Θεός Αγάπη καλούμενος ου διάθεσις υπάρχει, αλλά ουσία αγαπώσα α δημιουργεί και ων προνοείται.
Ο Θεός ημών Αγάπη εστί, και τούτο χαίρει μάλλον ακούων ο Θεός ή τι άλλο.
Τι ουκ εποίησεν ο Θεός δι΄ημάς;
Δι΄ημάς Θεός εν ανθρώποις΄ δια την καταφθαρείσαν φύσιν ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν΄ μετά των αχαρίστων, ο ευεργέτης΄ προς τους αιχμαλώτους, ο ελευθερωτής΄ προς τους καθημένους εν σκότει, ο ήλιος της δικαιοσύνης΄ επί τον σταυρόν, ο απαθής΄ επί τον θάνατον, η ζωή΄ επί τον άδην, το φως΄ η ανάστασις δια τους πεσόντας΄ πνεύμα υιοθεσίας, χαρισμάτων διανομαί, στεφάνων επαγγελίαι και τα άλλα, όσα ουδέ εξαριθμήσασθαι ράδιον.
Δι ημάς Θεός εν ανθρώποις΄ πνεύματος αγίου διανομή΄ θανάτου κατάλυσις΄ αναστάσεως ελπίς΄ θεία προστάγματα τελειούντα ημών την ζωήν΄ πορεία προς Θεόν δια των εντολών΄ βασιλεία  των ουρανών ευτρεπής΄ στέφανος δικαιοσύνης και αγιοσύνης.
Ο αγαπών τον Θεόν τον λόγον Αυτού τηρεί, και ο Θεός αγαπά αυτόν, και εμφανίζει αυτώ εαυτόν.
"O έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνός έστιν ο αγαπών με΄ ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν." Ιωάννην, κεφ.ΙΔ΄, 21.
"Εάν τις αγαπά με, λέγει ο Κύριος, τον λόγον μου τηρήσει, και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ΄αυτώ ποιήσομεν."
 "Καθώς ηγάπησέ με ο Πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς΄ μείνατε εν τη αγάπη τη εμή. εάν τας ενολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ τας εντολάς του Πατρός μου τετήρηκα και μένω αυτού εν τη αγάπη."
"Πάτερ, η αγάπη ην ηγάπησάς με εν αυτοίς η, καγώ εν αυτοίς." Ιωάννην ΙΖ΄, 26.
Τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν.
Η αγάπη προς τον Θεόν τίκτεται από πίστεως ειλικρινούς΄ο γαρ όντως εις Θεόν πιστεύων ουκ ανέχεταί ποτε ταύτην αφείναι.  
Ω αγάπη, θείον ιδίωμα!
Ω αγάπη αληθής και βεβαία!
Ω αγάπη, της θείας εικόνος ομοίωμα!
Ω αγάπη, της εμής ψυχής γλυκυτάτη απόλαυσις!
Ω αγάπη, της εμής καρδίας θείον πλήρωμα!
Ω αγάπη, γλυκύτατον του γλυκυτάτου Ιησού ομοίωμα.
Ω αγάπη των μαθητών του Κυρίου ιερώτατον έμβλημα.
Ω αγάπη, του γλυκυτάτου Ιησού σύμβολον.
Συ είσαι το πολυτιμότατον των πιστών θησαύρισμα, διότι είσαι το τιμιώτατον των θείων χαρισμάτων δώρημα.
Συ είσαι το θεοειδές της ψυχής και της καρδίας αγλάϊσμα, διότι αναδεικνύεις τους πιστούς υιούς Θεού.
Ευωδιαστά απανθίσματα, θεία διδάγματα πνευματικά ιάματα και θαύματα του Αγίου Νεκταρίου περί της αγίας αγάπης Θεού.

Ο Άγιος και μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, εις ων της αγίας Τριάδος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός "ουκ ήλθε ψυχάς ανθρώπων απολέσαι, αλλά σώσαι." Λουκά, κεφ. Θ΄, 56.
"Πάτερ, ους δέδωκάς μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ΄αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας, ίνα η γραφή πληρωθή." Ιωάννην, ΙΖ', 12.
"Πάτερ, ους δέδωκάς μοι, ουκ απώλεσα εξ΄αυτών ουδένα." Ιωάννην, κεφ. ΙΗ΄, 9.
"Πάτερ, αγίασον αυτούς εν τη Αληθεία Σου΄ο Λόγος ο Σος Αλήθειά έστι." Ιωάννην, κεφ. ΙΖ΄,17.
"Πάτερ, καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, καγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον." Ιωάννην, κεφ.ΙΖ΄, 18.
"Είπεν ουν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν΄ ειρήνη υμίν. καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς.
και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς΄ λάβετε Πνεύμα Άγιον." Ιωάννην, κεφ. Κ΄, 21-22.

"Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιος ειμί."

Άνθρωπε του Θεού μη φοβού τον θάνατον. Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος. Ανέστη εκ νεκρών ο σταυρωθείς και ταφείς Ιησούς Χριστός, ο Κύριος και Θεός ο σώζων εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

"Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών. "

"Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν έστι καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, παρ΄ω ουκ ένι παραλλαγή ή τροπής αποσκίασμα. " Ιακώβου, Α΄, 17.

Δεύτε πιστοί ευλαβώς, δεύτε λάβετε άγιον φως, δεύτε λάβετε θείον και αληθινόν φως.

"Εγώ είμι το φως του κόσμου΄ ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ΄έξει το φως της ζωής." Ιωάννην, κεφ. Η΄,12. 

"και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν." Ιωάννην, κεφ.Α΄, 5.

Τα δε ιμάτια Αυτού στίλβοντα, λευκά λίαν ως χιών, οία γναφεύς επί της γης ου δύναται ούτω λευκάναι και η όψις Αυτού  ως ο ήλιος φαίνει εν τη δυνάμει αυτού.

 "Είπεν αυτή ο Ιησούς΄ εγώ είμι η ανάστασις και η ζωή. ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται΄ και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. Ιωάννην, κεφ. ΙΑ΄, 25.

"Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν." Ιωάννην , κεφ. Ε΄ 24.

"Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα." Ιωάννην, Η, 51.

Ότε, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού και Θεέ, ηγέρθης εν τρισίν ημέραις εκ νεκρών, εμνήσθησαν οι μαθηταί Σου τον λόγον ον είπας  αυτοίς "λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν." κ

Μάλλον θα ήταν άνοιξη όταν είπε ο Θεός΄ γενηθήτω φως΄ και εγένετο φως.

"1.Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. 2. η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. 3 και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω φως΄ και εγένετο φως." Γένεσις, κεφ. Α΄. 

"1. Εν αρχή  ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. 

2. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. 3 πάντα δι΄αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν. Ευαγγέλιον Ιωάννη, κεφ. Α΄. 

Και ανεώχθησαν οι οφθαλμοί του εκ γενετής τυφλού και εφανερώθησαν τα θαυμάσια έργα του αληθινού Θεού.

Και ανεώχθησαν ουράνια φώτα΄
και ανεώχθησαν όμματα και ώτα΄

και ανεώχθησαν οι ουρανοί και της διανοίας οι οφθαλμοί. 
"καλώς πάντα πεποίηκε΄ και τους κωφούς ποιεί ακούειν και τους αλάλους λαλείν."
"Και ανεώχθη ο ουρανός...  

Kαι εφανερώθη η πανσοφία και η παντοδυναμία, το Άγιο Πνεύμα και το Άγιο φως, ο Λόγος, η δόξα και η αλήθεια, ο Υιός του Θεού και οι άγγελοι Αυτού.
Ω, Θείον και άγιον, σωτήριον και αληθινόν και αιώνιον φως!
Μέγας και θαυμαστός ο Πάνσοφος, ο Πανάγαθος και Πανάγιος Θεός εν τοις αγίοις Αυτού. 
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Eάν κακώς ενήργησα και έπραξα, εάν κακώς ελάλησα και έγραψα, εάν κάποιες ψυχές και συνειδήσεις εν αγνοία μου έβλαψα, ας με συγχωρέσουν. Με αγάπη Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Σ΄αυτόν εδώ τον ιστοχώρο, ίντερνετ, παγκόσμιο διαδύκτιο, η αλλιώς WWW παγκόσμιο ιστό άλλοι γράφουν για να προβληθούν και για να διαφημιστούν, άλλοι για να επικοινωνούν, άλλοι για ν΄αγοράζουν κι΄ άλλοι για να πουλούν΄ άλλοι γράφουν και καλοπροαίρετα διδάσκουν, άλλοι τις γνώμες και τις απόψεις, τις γνώσεις και τις αντιλήψεις τους εκφράζουν, άλλοι βλέπουν προγράμματα εκπαιδευτικά,  άλλοι παίζουν παιχνίδια ηλεκτρονικά, άλλοι παιχνίδια οικονομικά, άλλοι συνομιλούν, άλλοι μηνύματα ανταλλάσσουν, άλλοι κατασκοπεύουν και άλλοι βιντεοσκοπούν, άλλοι πληροφορούν και άλλοι παραπληροφορούν.
Πλουσιοπάροχο το menu των ηλεκτρονικών δεδομένων, των αναζητήσεων και των επιλογών, των ηλεκτρονικών αρχείων, των εγγράφων, των βιβλίων και των στοιχείων, των απόψεων και των γνώσεων, των προγραμμάτων και των εργασιών, των πληροφοριών και των υπηρεσιών. 
Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πληροφόρησης (ραδιόφωνο, τηλέφωνο, τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά κ. λ. π) εξυπηρετούν κατεστημένα συμφέροντα, ασκούν επιρροή στο κοινό, διαμορφώνουν γνώμες και χαρακτήρες, επιδρούν κι΄επηρεάζουν σημαντικά το τηλεοπτικό, ακουστικό και αναγνωστικό κοινό.          

Κι΄ εδώ στον παγκόσμιο ιστό WWW συναντάς κινδύνους και παγίδες΄ άλλοι ανεβάζουν πορνοταινίες, άλλοι πορνογραφούν κι΄άλλοι πορνοκοιτάζουν΄ άλλοι με το ψευδώνυμο τους πλανεύουν και εξαπατούν, άλλοι φορούν μάσκες, υποκρίνονται και παραπλανούν.       
Παντού και το καλό και το κακό΄ παντού τα αληθή και τα ψευδή στοιχεία΄ παντού η ασυδοσία και η παραδοπιστία, η παρανομία, η ψευδοπροσωπία και η πλαστογραφία΄ παντού παραμονεύει ο πειρασμός κι η αμαρτία. 

Προσοχή στα παιδιά.
Άραγε ο παγκόσμιος ηλεκτρονικός ιστός λειτουργεί ως ένας καθρέπτης; ως ένα κάτοπτρο;   
τί άραγε απεικονίζει, τί αντανακλά, τί αντιπροσωπεύει και τι αντικαθρεπτίζει;  
λειτουργεί ως ένα τηλεσκόπιο;  τί  άραγε ανιχνεύει  και τι κατοπτεύει;  

Εις τι απέβλεπε του ίντερνετ ο κατασκευαστής;
Τι κι΄αν δεν έχω χρήματα να ταξιδεύω; δωρεάν ταξιδεύω με την ταχύτητα του φωτός.
Το κάθε ανθρώπινο επινόημα, εφεύρημα και κατασκεύασμα, το κάθε πράγμα, το κάθε αντικείμενο και εργαλείο, το κάθε σύστημα και μηχάνημα  και γενικά το κάθε μέσον που ο έννους άνθρωπος ανακαλύπτει και χρησιμοποιεί έχει και θετικά και αρνητικά αποτελέσματα΄ εξαρτάται από τον λόγο και την αιτία, από το κίνητρο και τον σκοπό, από τον χρόνο, την συχνότητα και τον τρόπο που ο κατασκευαστής, ο διαχειριστής και ο χρήστης το χρησιμοποιεί. 
Ο κακόβουλος ας γίνει καλόβουλος΄ ο ασυνείδητος ας γίνει ευσυνείδητος΄ ο κακοήθης ας γίνει καλοήθης΄ ο ανήθικος ας γίνει ηθικός΄ ο εγωϊστής κι΄ο παραδόπιστος ας γίνει ταπεινός και αξιόπιστος΄  ο κακότροπος ας γίνει καλότροπος΄ ο αδιάντροπος ας γίνει ντροπαλός΄ ο ασεβής ας γίνει ευσεβής΄  ο απρόσεκτος ας γίνει προσεκτικός΄ ο κακόπιστος ας γίνει αξιόπιστος΄ ο ρυπαρός ας γίνει καθαρός. 
Kατά την άποψιν του Ηράκλειτου τα πάντα ρεί. 
όλα κινούνται, μεταβάλλονται, μετασχηματίζονται, μεταμορφώνονται και αλλάζουν.    
Ποίος τα κινεί; προς ποία κατεύθυνση; προς  το  χειρότερο ή προς το καλλίτερο; 
Θεός οίδε.
Ας μη γίνει η σύγχρονη τεχνολογία μία ατομική βόμβα στα χέρια των διαχειριστών κι΄ένας εφιάλτης για την ανθρωπότητα.
Την φιλοσοφία και την θεωρία του Ηράκλειτου "τα πάντα ρει" ασπάστηκε κι΄ο Αϊνστάιν.
Οι φυσικοί, οι βιολόγοι και οι χημικοί παρατηρώντας την φύση και την δημιουργία, τα έμβια όντα, την ανθρώπινη ζωή και την κτίση, τα υλικά στοιχεία και τα φυσικά φαινόμενα, παρατηρώντας τον ουρανό και τα ουράνια σώματα, την ουράνια περιφορά, την τάξη και την αρμονία, την κίνηση και την αναλογία έθεσαν ενώπιον τους ερωτήματα και άντλησαν κάποιες θεωρίες  και κάποια πορίσματα.     
Κατά την άποψιν του Αϊνστάιν ακόμα και οι έννοιες του χώρου και του χρόνου, που μέχρι τότε θεωρούνταν σταθερές, είναι μεταβλητές και εξαρτώνται από την θέση του παρατηρητή.
Είναι δυνατόν ένας μαθητής να συλλάβει αυτοστιγμεί την υψηλή διάνοια και το αξίωμα του καθηγητή και να καταλάβει αυτοστιγμεί  την θέση του καθηγητή; 
Σε όλους και για όλα υπάρχει παρελθόν, παρόν και μέλλον, ο πρώτος και ο έσχατος, ο εύκολος και ο δύσκολος, ο άνω και ο κάτω, ο εύθετος και ο κατάλληλος χωροχρόνος. 
Λέγεται ότι υπάρχει ένας άλλος χωροχρόνος, μια άλλη ζωή, ένας άλλος κόσμος, πέραν απ΄αυτόν που τώρα εμείς με τις αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε και  βλέπομε.
Σύμφωνα με την αγία γραφή ...'εσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι. Ματθ. Κ΄.
"φίλε, προσανάβηθι ανώτερον." Λουκά ΙΔ΄, 10.
Βεβαίως, η θεωρία της σχετικότητας δεν είναι ανακριβής΄ η φυσική θεώρηση του κόσμου και του χωροχρόνου είναι σχετική και εξαρτάται από το ιδίωμα κι΄από την υπόσταση, από το αξίωμα κι΄από την θέση, από την οπτική γωνία, από το ήθος και το ποιόν, από το πνεύμα κι΄από το βλέμμα του παρατηρητή.
Η θέσις και η άποψις του παρατηρητή είναι εσαεί ακίνητη και αμετακίνητη, αμετάβλητη και σταθερή; 
Άλλη η  φωτεινότητα του ηλίου και άλλη της σελήνης. 
Βεβαίως, άλλη είναι η θέσις, η δύναμις, η δόξα και η σοφία του Θεού και άλλη των ανθρώπων΄ άλλο είναι το πνεύμα του Θεού και άλλο των ανθρώπων΄ άλλο είναι το βλέμμα του Θεού και άλλο των ανθρώπων΄ άλλη είναι η βουλή του Θεού και άλλη των ανθρώπων΄ άλλη είναι η φωνή του Θεού και άλλη των ανθρώπων΄ άλλος είναι ο Λόγος του Θεού και άλλος των ανθρώπων΄ άλλο είναι το θέλημα του Θεού και άλλο των ανθρώπων΄ άλλα είναι τα έργα του Θεού και άλλα των ανθρώπων΄ άλλος είναι ο χρόνος του Θεού και άλλος των ανθρώπων. 
"ουκ οίδατε την ημέραν και την ώραν"
" είπε δε προς αυτούς΄ ουχ υμών έστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο Πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία." πράξεις , κεφ. Α΄, 7.
"Πάτερ, ελήλυθεν η ώρα'" Ιωάννην, κεφ. ΙΖ΄, 1.
Προηγείται  ο προαιώνιος και ο αιώνιος, ο αεί ζων, ο όντως ων αληθινός Θεός, ο Πατήρ, ο Λόγος και Υιός, το Πνεύμα το Άγιον και κατόπιν η ύλη.
Προηγείται η βασιλεία του Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.   

Κάποτε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας κατασκεύασε  ένα χειροποίητο χρυσό είδωλο και έδωσε διαταγή σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε έθνος και σε κάθε λαό να πέσουν όλοι και να προσκυνήσουν το χρυσό είδωλο που ο ίδιος έστησε. Κι΄όποιος δεν το προσκυνούσε διέταξε να ριχτεί στο κέντρο του φλογερού καμινιού.  Τρείς παίδες- άνδρες δεν έδωσαν καμιά σημασία στη διαταγή του βασιλιά, αλλά  με παρρησία, με θάρρος και με αληθινή πίστη είπαν στον βασιλιά΄ εμείς τους θεούς σου δεν τους λατρεύουμε και το χρυσό είδωλο που έστησες δεν το προσκυνούμε.  
Άφησα ελεύθερο το πνεύμα, την καρδιά και τα χέρια μου να γράψουν. 
Δεν είμαι επιστήμονας, ούτε μεγαλοφυής διάνοια, ούτε φωστήρας, διδάσκαλος και καθηγητής, ούτε ηγέτης και καθοδηγητής, ούτε κριτής και δικαστής΄ εξέφρασα μια απλή προσωπική άποψη και γνώμη΄ δύναται να ταυτιστεί η ΓΝΩΜΗ με την ΓΝΩΣΗ;  ΘΕΜΙΣ- ΘΕΣΙΣ, ΧΡΟΝΟΣ- ΘΡΟΝΟΣ. 
"Το μη καλώς λέγειν και γράφειν, το μη ορθώς διδάσκειν και πράττειν ου μόνον εις αυτό τούτο πλημμελές, αλλά και κακόν τι εμποιεί ταις ψυχαίς." 
Ουκ έστιν πρέπον και ηθικό, δίκαιον και καλό με τα προφορικά και τα γραπτά μας λόγια, με τις πράξεις μας και με τα έργα μας  να βλάπτουμε, να ζημιώνουμε και ν΄αδικούμε ανθρώπινες ζωές και αθώες ψυχές. 
"Και είπεν αυτοίς ΄υμείς έστε οι δικαιούντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων, ο δε Θεός γινώσκει τας καρδίας υμών΄ Λουκά ΙΣΤ΄, 15.
Μέγας Κριτής ο Δίκαιος Θεός, ος τα μύχια και τα κρύφια γνωρίζει του καθ΄ενός, ος τα άγνωστα μυστήρια, την άπειρη δύναμη Του, την άφατη φιλανθρωπία και την αγαθότητα Του, το θείο και άγιο πνεύμα Του και το φως Του, τα μέγιστα και θαυμαστά έργα Του μας φανερώνει, ος δίδει τοις ανθρώποις ζωή και φως αληθινό,  πνεύμα άγιον και ζωοποιόν, επουράνιον και αγαθόν, πνεύμα πίστεως και αληθείας, πνεύμα αγαλλιάσεως και ευφροσύνης, πνεύμα αγίας αγάπης και ειρήνης, πνεύμα αγαθοσύνης και καλοσύνης, πνεύμα ανεξικακίας, συγχωρήσεως και αμνησικακίας, πνεύμα ευσεβείας, επιείκειας και ελευθερίας, πνεύμα υιοθεσίας, αδελφοσύνης και φιλίας, πνεύμα δικαιοσύνης και ελεημοσύνης, πνεύμα εγκράτειας, υπομονής και μακροθυμίας, πνεύμα Χριστού, πνεύμα αγαθότητος και χρηστότητος, πνεύμα πραότητος και ταπεινότητος, πνεύμα ευλογίας, βοηθείας και σωτηρίας, πνεύμα σοφίας εις τους σοφούς, πνεύμα συνέσεως εις τους συνετούς, ος ανταποδίδει κατά τις σκέψεις και τις προθέσεις, κατά τα λόγια, κατά τις πράξεις και τα έργα του καθενός. 
Διατί λέγετε και διατί ψάλλετε εις την εκκλησίαν : "Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά τοις ενδόξοις της γης; " 
εκ του ιδίου στόματος εξέρχεται ευλογία και κατάρα;  λόγια καλά και λόγια κακά; 
Άφες τα κακά και λάβε τα καλά.
ποίοι  είναι οι ένδοξοι της γης; είναι εχθροί υμών; 
Ας λέμε : Κύριε, δος αυτοίς μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών, δος αυτοίς πνεύμα άγιον και αγαθόν, δος αυτοίς πνεύμα πραότητος και ειρήνης...    
"εύχεσθε υπέρ των εχθρών υμών." 
Λέγει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "Η προσευχή είναι μέγα αγαθόν." 
"Τι κάμνεις ω άνθρωπε; Προσέρχεσαι εις τον Θεόν δια να τον κάμης να σε ευσπλαχνισθή και συ καταράσαι εναντίων άλλων; Εάν δεν συγχωρήσης, δεν θα συγχωρηθής" 
"Εάν λοιπόν δεν υπάρχει τίποτε χυδαιότερον από την ψυχήν, η οποία καταράται, ούτε περισσότερον ακάθαρτον από την γλώσσαν, η οποία λέγει τοιούτους λόγους, διά ποίον λόγον δεν κάμνεις το πάν, ώστε, όταν προσεύχεσαι, να μην είπης τίποτε από εκείνα που είναι δυνατόν να εξοργίσουν τον Δεσπότην;" 
"Εκείνος ο οποίος θα θερμάνη τον νουν του, και ο οποίος θα υψώση προς τα άνω την ψυχήν του, ο οποίος θα μεταφέρη τον εαυτόν του εις τον ουρανόν, και κατ΄αυτόν τον τρόπον, αφού παρακαλέση τον Δεσπότην τον ιδικόν του, και ενθυμηθή τα αμαρτήματά του, και αφού συζητήση με Αυτόν δια την συγχώρησιν των αμαρτημάτων του, αυτός πλέον ύστερον από τους λόγους τούτους απορρίπτει κάθε φροντίδα δια τα γήϊνα, και αποκτά πτερά, και γίνεται ανώτερος από τα ανθρώπινα πάθη."
Ω άνθρωπε του Θεού, παρακάλεσε τον Θεόν, ζήτα υπέρ πάντων, υπέρ δικαίων και αδίκων, υπέρ φίλων και εχθρών, υπέρ ενδόξων και ταπεινών, υπέρ μετανοούντων και αμαρτωλών τα καλά και αγαθά ταις  ψυχαίς ημών.
Τι έλεγεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός;  
"Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς, ευλογείτε τους καταρωμένους υμίν, προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς." Λουκά, κεφ. ΣΤ΄,27, 28.
 Ευλογείτε και μη καταράσθε. 
"Εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος."
" Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκώντων υμάς." Ματθ. κεφ. Ε΄, 44.
"μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες."
 "Κύριε, ποσάκις αμαρτήσει εις εμέ ο αδελφός μου, και αφήσω αυτώ; έως επτάκις;  
λέγει αυτώ ο Ιησούς΄ου λέγω σοι έως επτάκις, αλλ΄έως εβδομηκοντάκις επτά΄ "Ματθ. ΙΗ΄, 21.   
"ο δε  Ιησούς έλεγε΄ Πάτερ, άφες αυτοίς΄ου γαρ οίδασι τι ποιούσι." Λουκά ΚΓ΄, 34.  
Με αγάπη και ταπεινοφροσύνη Μαρίνα Ζηδιανάκη.    

Του ζωοποιού Σου Σταυρού, Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, δείξαντος ημίν το σωτήριον, ως ξύλον αιωνίου ζωής τιμούμεν, ως τρόπαιον νίκης κρατούμεν και ως σημείον πίστεως ευλαβώς προσκυνούμεν.

"Κύριε, όπλον κατά του διαβόλου, τον Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας΄ φρίττει γαρ και τρέμει, μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν΄ ότι νεκρούς ανιστά, και θάνατον κατήργησε΄ δια τούτο προσκυνούμεν, την ταφήν σου και την έγερσιν".

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Χαιρετισμοί προς την Αειπάρθενον Θεοτόκον Μαρία κα...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Χαιρετισμοί προς την Αειπάρθενον Θεοτόκον Μαρία κα...: Και λέγει ο Ιησούς αυτώ΄ αμήν αμήν λέγω υμίν, απ΄ άρτι όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα, και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο μέγας, ο σεπτός και ο τίμιος, ο ύψιστος, ιερός κ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο μέγας, ο σεπτός και ο τίμιος, ο ύψιστος, ιερός κ...: "ΚΑΓΩ ΕΑΝ ΥΨΩΘΩ ΕΚ ΤΗΣ ΓΗΣ ΠΑΝΤΑΣ ΕΛΚΥΣΩ ΠΡΟΣ ΕΜΑΥΤΟΝ."   Τούτο δε έλεγε σημαίνων ποίω θανάτω ήμελλεν αποθνήσκειν." Ιωάνν...