Ω, θεοθέμελη τροφο-μητέρα Γη! άφθονη και θαλερή, ανθοφόρα και καρποφόρα πηγή!

Ο κόσμος δεν προϋπήρχε, δεν εγεννήθη αφ΄εαυτού. Τον εδημιούργησε εν χρόνω  ο  άναρχος και άκτιστος κτίστης, ο πάνσοφος ποιητής και Δημιουργός Θεός.

                                                                  

 

1 Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. 2 Η δε γη ήν αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου,  και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω τoυ ύδατος. 3 Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω φως΄ και εγένετο  φως΄ 4 και είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν΄ και διεχώρισεν ο Θεός  ανά μέσον του φωτός και ανά μέσον του σκότους. 5 και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσε νύκτα. και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία. 6 Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω στερέωμα εν μέσω του ύδατος, και έστω διαχωρίζον ανά μέσον ύδατος και ύδατος΄ και εγένετο ούτως. 7 και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα,  και διεχώρισεν ο Θεός αναμέσον του ύδατος, ο ην υποκάτω του στερεώματος, και αναμέσον του ύδατος του επάνω του στερεώματος. 8 και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα ουρανόν. Και είδεν ο Θεός, ότι καλόν, και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα δευτέρα. 9 Και είπεν ο Θεός΄ συναχθήτω το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις συναγωγήν μίαν, και οφθήτω η ξηρά. και εγένετο ούτως.  και συνήχθη το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις τας συναγωγάς αυτών, και ώφθη η ξηρά. 10 Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν γην΄ και τας συναγωγάς των υδάτων εκάλεσε θαλάσσας. και είδεν ο Θεός, ότι καλόν. 11 και είπεν ο Θεός΄ βλαστησάτω η γη βοτάνην χόρτου, σπείρον σπέρμα κατά γένος και καθ΄ομοιότητα, και ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν, ου το σπέρμα αυτού εν αυτώ κατά γένος επί της γης΄ 12 και εβλάστησεν η γη βοτάνην χόρτου, σπείρον σπέρμα κατά γένος και καθ΄ομοιότητα, και ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν, ου το σπέρμα αυτού εν αυτώ κατά γένος επί της γης. 13 και είδεν ο Θεός, ότι καλόν, και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα τρίτη. 14 Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτωσαν φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού εις φαύσιν επί της γης, του διαχωρίζειν ανά μέσον της ημέρας και αναμέσον της νυκτός΄ και έστωσαν εις σημεία και εις καιρούς και εις ημέρας και εις ενιαυτούς΄ 15 και έστωσαν εις φαύσιν εν τω στερεώματι του ουρανού, ώστε φαίνειν επί της γης, και εγένετο ούτως. 16 και εποίησεν ο Θεός τους δύο φωστήρας τους μεγάλους, τον φωστήρα τον μέγαν εις αρχάς της ημέρας και τον φωστήρα τον ελάσσω εις αρχάς  της νυκτός΄ και τους αστέρας. 17 Και έθετο αυτούς ο Θεός  εν τω στερεώματι του ουρανού, ώστε φαίνειν επί της γής, 18 και άρχειν της ημέρας και της νυκτός και διαχωρίζειν ανά μέσον του φωτός και ανά μέσον του σκότους. Και είδεν ο Θεός, ότι καλόν. 19 και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα τετάρτη. 20 Και είπεν ο Θεός΄ εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών κατά γένος, και πετεινά κατά γένος πετόμενα επί της γης κατά το στερέωμα του ουρανού΄ και εγένετο ούτως. 21 και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν ψυχήν ζώσαν ερπετών α εξήγαγε τα ύδατα κατά γένη αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά γένος. Και είδεν ο Θεός, ότι καλά. 22 και ευλόγησεν ο Θεός αυτά λέγων΄ αυξάνεσθε και πληθύνεσθε  και πληρώσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις΄ και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γης. 23 Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα πέμπτη. 24 Και είπεν ο Θεός΄ εξαγαγέτω η γη ζώσαν ψυχή κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία κατά γένος. Και εγένετο ούτως. 25 και εποίησεν ο Θεός τα θηρία της γης κατά γένος αυτών και τα κτήνη κατά γένος αυτών και πάντα τα ερπετά της γης κατά γένος αυτών. Και είδεν ο Θεός, ότι καλά. Και είπεν ο Θεός΄ ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ ομοίωσιν, και αρχέτωσαν των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού, και των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης. 27 Και  εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ΄εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς΄ και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός λέγων΄ αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κυριεύσατε αυτής, και άρχετε των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης. 29 Και είπεν ο Θεός΄ Ιδού, δέδωκα υμίν πάντα χόρτον σπόριμον σπείρον σπέρμα, ο έστιν επάνω πάσης της γης, και παν ξύλον ο έχει εν εαυτώ καρπόν σπέρματος σπορίμου, υμίν έσται εις τροφήν. 30 και πάσι της θηρίοις της γης και πάσι τοις πετεινοίς του ουρανού και παντί ερπετώ έρποντι επί της γης, ο έχει εν εαυτώ ψυχή ζωής, δέδωκα πάντα χόρτον χλωρόν εις τροφήν. και εγένετο ούτως. 31 Και είδεν ο Θεός τα πάντα α εποίησε και ιδού καλά λίαν, και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα έκτη". (Γένεσις, κεφάλαιον Α΄)

"Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε΄ πάντα εν σοφία εποίησας, επληρώθη η γη της κτίσεώς σου." (Ψαλμός 103, 24).