Τον νυμφώνα Σου αναβλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένον, μετά πάντων των αγίων και αγγέλων, μετά πάντων των οσίων και δικαίων αγιασμένον, δεδικαιομένον και δεδοξασμένον΄ πώς λοιπόν εγώ η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσσούσα γυνή εν τω παναγίω νυμφώνα Σου εισέλθω; Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, φιλεύσπλαχνε, μακρόθυμε και πολυέλεε Θεέ, ιλάσθητί μοι τη αμαρτωλή. Άφες τα αμαρτήματά μου και νίψον τα ανομήματά μου. Ουδείς γαρ αναμάρτητος και αγαθός ει μη μόνο Συ ο Κύριος, ο Άγιος και Δίκαιος Θεός. Ανάγαγέ με, Κύριε, εκ της φθοράς, πλύνόν με και κάθαρόν με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Άγνισον, Κύριε, την καρδίαν μου, λάμπρυνόν μου το πνεύμα και σώσον την ταλαίπωρον μου ψυχή. Μαρίνα.

Μύρον, δάκρυον και έλαιον Σοι, Κύριε Ιησού Χριστέ, η μετανοούσα αμαρτωλή προσφέρει.

"Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι."
Μύρον, δάκρυον και έλαιον Σοι, Κύριε Ιησού Χριστέ, η  μετανοούσα γυνή προσφέρει.

Αφέωνταί σου αι αμαρτίαι αι πολλαί ότι ηγάπησάς με πολύ, είπεν ο Ιησούς προς την δακρυρροούσα και μετανοούσα αμαρτωλή. Η πίστις σου σέσωκέ σε΄ πορεύου εις ειρήνην. Λουκά Ζ΄, 37-50.