Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Η φιλοσοφία, η άξια του ονόματος της, είναι δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο.

"Τούτο δή, ως έοικεν, ουκ οστράκου αν είη περιστροφή, αλλά ψυχής περιαγωγή εκ νυκτερινής τινος ημέρας εις αληθινήν, του όντος ούσαν επάνοδον, ην δη φιλοσοφίαν αληθή φήσομεν είναι." Πλάτωνος πολιτεία.
"Των κατά φιλοσοφίαν θεωρημάτων απολαυστέον εφ΄όσον οίον, καθάπερ αμβροσίας και νέκταρος΄ ακήρατόν τε γαρ το απ΄αυτών ηδύ και θείον." (Ιάμβλιχος.)
Ρώτησαν οι Αθηναίοι  το μαντείο των Δελφών: Ποίος σοφώτερος μεταξύ ημών; Η απάντηση: Ο Σωκράτης, διότι λέγει "εν οίδα ότι ουδέν οίδα."
"Οι Έλληνες δια της φιλοσοφίας έφθασαν εις τα υψηλότερα δυνατά όρια αναπτύξεως του ανθρωπίνου πνεύματος και δια της γλώσσης παρουσίασαν την τελειοτέραν δυνατήν μορφήν εκφράσεως του ανθρωπίνου λόγου. Την μορφήν ταύτην της εκφράσεως προσέλαβε και εχρησιμοποίησε κατά Πρόνοιαν Θεού εις την λατρείαν επί δύο χιλιετίες η Εκκλησία του Χριστού.
Η λειτουργία, ως το κορυφαίον μέσον αναφοράς του ανθρώπου προς τον Θεόν, είναι φυσικόν να έχη ως εκφραστικόν όργανον την κατά το δυνατόν τελειοτέραν γλώσσαν." Μικρό απόσπασμα περί της λειτουργικής γλώσσης από το βιβλίο "Οψόμεθα τον Θεόν καθώς έστι", του Σωφρονίου (Σαχάρωφ).    


Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Το φως το ιλαρόν δια των οφθαλμών των αγιορειτών.


"Αρχή σοφίας φόβος Θεού.""Στώμεν καλώς΄ στώμεν ευλαβώς." " Στώμεν μετά φόβου Θεού."
"Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν ή λειτουργείν Σοι, Κύριε και Θεέ των δυνάμεων και Βασιλεύ της δόξης΄ το γαρ διακονείν Σοι μέγα και φοβερόν και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν."
  
"Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον Μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί Με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν." (Ιωάν,ε΄24).
  

"Oι πατέρες λέγουν ότι η συναίσθησις της αμαρτίας ημών είναι μέγα δώρον του Θεού προς τον άνθρωπον, μεγαλύτερον και της οράσεως αγγέλων. Και εγώ επί μακρόν παρέμενον πνευματικώς τυφλός. Δεν έβλεπον αμαρτίαν εις την απομάκρυνσίν μου από του Θεού των παιδικών μου χρόνων. <<Αγνοών εποίησα>>. (Α΄Τιμ.α΄13).
Επίστευον ότι ανηρχόμην εις επίπεδον υψηλότερον του Ευαγγελίου.
Την ουσίαν της αμαρτίας δεν δυνάμεθα να εννοήσωμεν άλλως, ει μη δια της πίστεως εις τον Χριστόν-Θεόν, δια της εν ημίν επενεργείας του ακτίστου Φωτός (Ιωάν.η΄24.)
"Υπό το φως του ηλίου η φύσις προβάλλει μεγαλοπρεπής εις τους οφθαλμούς." Το Θείον όμως Φως, όταν καταυγάση τον άνθρωπον, μεταμορφοί αυτόν διά θαυμαστού τρόπου." "Ότε εδόθη εις εμέ να βεβαιωθώ και εκ πείρας ότι αι εντολαί του Χριστού είναι, ως προς την ουσίαν αυτών, προβολή της Θείας ζωής επί του γηϊνου επιπέδου, τότε κατενόησα τους λόγους του Κυρίου: << Χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν>>. (Ιωάν.ιε΄5).
Εις δυσκόλους στιγμάς, ότε απετύγχανον πάσαι αι προσπάθειαι όπως συμμορφώσω τας εκδηλώσεις της ζωής μου προς την ευαγγελικήν διδαχήν, συνέβαινε να προσεύχωμαι ούτως: ¨Ελθέ και ποίησον Συ Αυτός εν εμοί το άγιον  θέλημά Σου. Τα προστάγματά Σου δεν χωρούν εν τη στενή μου καρδία, και ο πεπερασμένος μου νους δεν συλλαμβάνει το περιεχόμενον αυτών...Εάν Συ δεν ευδοκήσης να κατοικήσης εν εμοί, τότε αναποφεύκτως θα πορευθώ εις το σκότος...Γνωρίζω ότι Συ δεν ενεργείς δια της βίας, αλλά Σε ικετεύω: Είσελθε μετ΄εξουσίας εις τον οίκόν μου, και όλον εμέ αναγέννησον. Μετάβαλε το καταχθόνιον σκότος της υπερηφανίας μου εις την ταπεινήν Σου αγάπην. Δια του φωτός Σου μεταμόρφωσον την διαφθαρείσαν φύσιν μου, ούτως ώστε ουδέν πάθος να μείνη εν εμοί, ικανόν να παρεμποδίση την μετά Σου έλευσιν του Πατρός Σου (βλ.Ιωάν.ιδ΄21-23). Ποίησόν με κατοικητήριον της αγίας εκείνης ζωής, της οποίας Αυτός Συ επέτρεψας εις εμέ να γευθώ εκ μέρους... Ναι, Κύριε, δέομαι Σου, μη στερήσεις εμέ του σημείου τούτου της αγαθότητός Σου."
"Όταν, κατά την άνωθεν δωρεάν, ηξιώθην να ίδω το άκτιστον Φως της Θεότητος, τότε εις τον κυανούν ουρανόν του "κυανού πλανήτου" ημών μετά χαράς ανεγνώρισα το σύμβολον της ακτινοβολίας της υπερκοσμίου δόξης.
Η λάμψις αύτη πληροί τα πάντα, όλας τας αβύσσους του σύμπαντος, παραμένουσα αναλλοιώτως ασύλληπτος και απρόσιτος εις τα κτίσματα.
Το κυανούν είναι το χρώμα του επέκεινα, της υπερβατικότητος. Πολλοί επί της γης εδέχθησαν την μακαριότητα της θέας του θαυμαστού τούτου Φωτός. Οι πλείστοι εξ΄αυτών εφύλαξαν την ευλογίαν ταύτην ως το πολυτιμότερον μυστικόν της ζωής αυτών, και μετέβησαν εις τον άλλον κόσμον, ελκυόμενοι υπό του θαύματος τούτου. Άλλοι όμως έλαβον εντολήν να αφήσουν εις τους εγγύς και τους μακράν αδελφούς αυτών την μαρτυρίαν περί της υψίστης ταύτης πραγματικότητος.
Η ψυχή μετά φόβου αποφασίζει να ομιλήσει περί του Φωτός εκείνου, όπερ επισκέπτεται τον άνθρωπον τον διψώντα να ίδη το Πρόσωπον του Ανάρχου Θεού. Η φύσις του φωτός τούτου είναι μυστηριώδης. Διά ποίων δε όρων θα ηδύνατό τις να περιγράψη τούτο; Ακατάληπτον, αόρατον, ενίοτε γίνεται ορατόν και δι΄αυτών εισέτι των σωματικών οφθαλμών. Ιλαρόν και τρυφερόν, ελκύει προς εαυτό και την καρδίαν και τον νουν ούτως, ώστε να επιλανθάνεταί τις της γης, αρπαζόμενος εις άλλον κόσμον. Τούτο δύναται να συμβή και εν τω εντόνω φωτί της ημέρας και εν τω σκότει της νυκτός. Καίτοι είναι πράον, εν τούτοις είναι ισχυρότερον παντός ό,τι περιβάλλει ημάς. Περιπτύσσεται τον άνθρωπον κατά παράδοξον τρόπον εκ των έξω΄ βλέπομεν τούτο, αλλά η προσοχή στρέφεται εις τα ενδότερα του έσω ανθρώπου, εις την καρδίαν την φλεγομένην υπό της αγάπης, αγάπης άλλοτε ευσπλάγχνου και άλλοτε ευγνώμονος. Δύναται να συμβή, ώστε να μη αισθάνηταί τις την υλικότητα, ούτε την εαυτού, ούτε την του περιβάλλοντος αυτόν κόσμου, και βλέπει εαυτόν ως φως. Παύει η αίσθησις του πόνου΄ αποχωρούν αι μέριμναι της γης΄ αι ανησυχίαι διαλύονται υπό της γλυκείας ειρήνης. Συνέβαινε, ώστε το φως τούτο να εμφανίζηται κατ΄αρχάς ως λεπτή φλόξ, θεραπευτική και καθαρκτική, κατακαίουσα τρυφερώς διά τινος ανεπαισθήτου σχεδόν επαφής και εντός και εκτός παν ό,τι δεν ήτο ευάρεστον εις Αυτό.
Το άγιον τούτο Φως, όταν εμφανίζηται εν δυνάμει, φέρει την ταπεινήν αγάπην. Αποδιώκει πάσαν αμφιβολίαν και πάντα φόβον, εγκαταλείπει μακράν εις τα οπίσω πάσας τας γήινας σχέσεις, άπασαν την πυραμίδα των κοινωνικών τάξεων και των ιεραρχικών αξιωμάτων...

Το πνεύμα ημών αγάλλεται: Το Φως τούτο είναι Θεός΄ είναι παντοδύναμον και συγχρόνως αφάτως πράον.
Ω, μετά πόσης προσοχής χειρίζεται τον άνθρωπον! Θεραπεύει την συντετριμμένην εκ της απογνώσεως καρδίαν΄ εμπνέει δια της ελπίδος της νίκης την βεβαρυμένην υπό της αμαρτίας ψυχήν.

Το Φως τούτο, φυσικόν ιδίωμα του "Πατρός των φώτων" (Ιακ. α΄17), αναγεννά και εισέτι ανα-δημιουργεί ημάς.
Η προσοχή ημών μεταβάλλει ριζηδόν κατεύθυνσιν. Πρότερον είλκετο αύτη προς την γην και τα πρόσκαιρα πράγματα. Μετά την επενέργειαν όμως της χάριτος περικλείεται αύτη εντός, και εκείθεν ανέρχεται εις την πνευματικήν σφαίραν των "μη βλεπομένων και αιωνίων." (Β΄ Κορ.δ΄, 18).
΄Ο,τι πρότερον εφαίνετο εις ημάς σπουδαίον, και εισέτι μέγα, αποβαίνει ασήμαντον δια το πνεύμα ημών: Και ο πλούτος, και η εξουσία, και η επίγειος δόξα, και πάντα όμοια αυτών, παύουν να ελκύουν ημάς."
Μικρά αποσπάσματα περί του θείου και ακτίστου φωτός από το βιβλίο του Σωφρονίου (Σαχάρωφ) με τίτλο "ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ."


Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Η Αγία Μαρίνα (17 Ιουλίου) "Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί Σου."Λουκά, κεφ. Ι΄, 17.

"Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς λέγοντες΄ Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί Σου. Είπε δε αυτοίς΄ εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. πλην εν τούτω μή χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται.΄χαίρεται δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο ο Ιησούς και είπεν: εξομολογούμαι Σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις΄ ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν Σου." Λουκά, κεφ. Ι΄, στιχ.17- 21.          


   

Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Διδαχές Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.1-5.

Η δε άνωθεν σοφία πρώτον μεν αγνή έστιν, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, μεστή ελέους και καρπών αγαθών, αδιάκριτος και ανυπόκριτος. Καρπός δε της δικαιοσύνης εν ειρήνη σπείρεται τοις ποιούσιν ειρήνην. Ιακώβου Γ΄, 17-18. Οι δε καρποί: πίστις, ευσέβεια, αγάπη, ευλογία, χαρά και αγαλλίασις, ειρήνη, ευσπλαχνία, αγαθοσύνη, ελεημοσύνη, καλοσύνη, αδελφοσύνη, μετάνοια, συγχώρεσις, ανεξικακία, ηθικότης, πραότης, απλότης, σεμνότης, ταπεινότης, εγκράτεια, ιώβειος- ισόβιος υπομονή, ομοψυχία, μακροθυμία, ελπίδα και προσδοκία, χρηστότης, τιμιότης, αγνότης, καθαρότης, αγαθότης, τελειότης, λαμπρότης, μακαριότης, αγιότης, αιωνιότης, αθανασία. Μακάριοι οι έχοντες θεοσοφία, οι καθαροί τω πνεύματι και τη καρδία.    


                                        

 .
                                                                       
  "Τότε, σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπαρχοντά μου στους φτωχούς και ν΄αναταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη."
Λουκά ΙΘ΄, 8.



Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

"Και εάν δανείζητε παρ΄ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλούς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα." Λουκά ΣΤ,΄34

Παντί δε τω αιτούντί σε δίδου, και από του αίροντος τα σα μη απαίτει. Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. και εάν αγαθοποιείτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. και εάν δανείζετε παρ΄ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλούς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. πλήν αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός έστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς. Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων εστί. Λουκά Στ΄, 30-36. 
"Τότε πήγε ο Πέτρος και του είπε: "Κύριε, πόσες φορές θα σφάλει σ΄εμένα ο αδελφός μου και θα τον συγχωρήσω; ως εφτά φορές;'' Του λέει ο Ιησούς: "Δε σου λέω ως εφτά, αλλά ως εβδομήντα φορές εφτά". Γι΄αυτό η βασιλεία των ουρανών μοιάζει μ΄ένα βασιλιά, που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό  οι δούλοι του. Μόλις άρχισε να κάνει τον λογαριασμό, του φέρανε κάποιον που όφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν μπορούσε να τα επιστρέψει, ο κύριός του διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο, τη γυναίκα του, τα παιδιά του κι όλα τα υπάρχοντά του και να του δώσουν το ποσό από την πώληση. Ο δούλος τότε έπεσε στα πόδια του, τον παρακαλούσε κι΄έλεγε: δείξε μου μακροθυμία και θα σου τα δώσω όλα τα χρέη μου πίσω. Τον λυπήθηκε λοιπόν ο κύριος του εκείνον τον δούλο και τον άφησε να φύγει΄του χάρισε μάλιστα και το χρέος. Βγαίνοντας έξω ο ίδιος δούλος, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του όφειλε μόνο εκατό δηνάρια΄ τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει λέγοντάς του:"ξόφλησέ μου αυτά που μου χρωστάς". Ο σύνδουλός του τότε έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε: "δείξε μου μακροθυμία, και θα σου τα ξεπληρώσω". Εκείνος όμως δε δεχόταν, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να ξεπληρώσει ό,τι του χρωστούσε. ΄Οταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοί του, λυπήθηκαν πάρα πολύ, και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν. Τότε ο κύριος τον κάλεσε και του λέει:"κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρακάλεσες΄ δεν έπρεπε  κι΄εσύ να σπλαχνιστείς το σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σπλαχνίστηκα εσένα;" Και οργισμένος τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όσα του χρωστούσε. Έτσι θα κάνει και σ΄εσάς ο ουράνιος Πατέρας μου, αν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τα παραπτώματα του αδελφού του μ΄όλη του την καρδιά." Ματθ. ΙΗ΄ 21-35. 
Αν ο θάνατος ήταν απαλλαγή από τα πάντα, θα αποτελούσε ανέλπιστο δώρο για τους κακούς που πεθαίνοντας, ταυτόχρονα με το σώμα, απαλλάσσονται κι από την κακία τους μαζί με την ψυχή. Στην πραγματικότητα όμως, από τη στιγμή που η ψυχή φαίνεται αθάνατη, δεν υπάρχει γι΄ αυτήν καμιά άλλη δυνατότητα να ξεφύγει από τα κακά και να σωθεί από το να γίνεται όσο το δυνατόν καλύτερη και φρονιμότερη.