Περί των ψαλμών.

Μάθημα που έγινε με βία δεν είναι δυνατόν να παραμείνει, όσα όμως εισέρχονται με ευχαρίστηση και χάρη, κάπως σταθερότερα κατοικούν στις ψυχές μας.
Οι ψαλμοί είναι ιερά ποιήματα, είναι το έργο των αγγέλων, το ουράνιο πολίτευμα, το πνευματικό θυμίαμα.
Ο ψαλμός γαληνεύει τις ψυχές, τις βραβεύει με ειρήνη, καθησυχάζει τους θορύβους και τα κύματα των κακών λογισμών. Καταπραϋνει τα πάθη και τα άγχη, μαλακώνει την τάση της ψυχής για θυμό και σωφρονίζει την ακολασία της.
Ο ψαλμός συσφίγγει τη φιλία΄ ενώνει τα χωρισμένα΄ συμφιλιώνει τους εχθρούς....
Ο ψαλμός αγγίζει τις καρδιές και εξάγει δάκρυ και από την πέτρινη καρδιά.
Όλα είναι αποθησαυρισμένα στην Αγία Γραφή (παλαιά και καινή διαθήκη ) και και στο βιβλίο των Ψαλμών ως σε κάποιο μεγάλο ταμείο και κοινό θησαυροφυλάκιο".
Αποσπάσματα  από την ομιλία του Αγίου και Μεγάλου Βασιλείου περί των ψαλμών.

"Καθώς γέγραπται".  " Όπως πληρωθή το ρηθέν δια του Προφήτου".
"Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό υπό του Κυρίου δια του Προφήτου".
"Καθώς το Πνεύμα το Άγιον προανήγγειλε δια στόματος των Αγίων του Θεού Προφητών".
Γι΄ αυτό και στο Σύμβολο της πίστεως αναγράφεται ότι το Πνεύμα το Άγιον ήταν το "λαλήσαν δια των Προφητών".

"Είπε δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός προς αυτούς΄ πως λέγουσι τον Χριστόν υιόν Δαυίδ είναι;
και αυτός Δαυϊδ λέγει εν βίβλω των ψαλμών΄ είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου, κάθου εκ δεξιών μου
'εως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. 
Δαυϊδ ουν αυτόν Κύριον καλεί΄ και πως υιός αυτού έστιν"; ( Λουκά , Κ΄, 41,44).

"Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών  και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη...Ψαλμός Α΄.

Αμαρτάνοντας  εις μετάνοιαν και επιστροφήν φέρει.

                                          

Είπε δε αυτοίς΄ ούτοι οι λόγοι ους ελάλησα προς υμάς έτι ων συν υμίν, ότι δει πληρωθήναι πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω Μωϋσέως  και προφήταις και ψαλμοίς περί εμού.  τότε διήνοιξεν αυτών τον νουν του συνιέναι  τας γραφάς, και είπεν αυτοίς ότι ούτω γέγραπται και ούτως έδει παθείν τον Χριστόν και αναστήναι εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα, και κηρυχθήναι επί τω ονόματί αυτού μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών ει πάντα τα έθνη, αρξάμενον από Ιερουσαλήμ...Άγιον Ευαγγέλιον (Λουκά, ΚΔ΄44...)

"Ο με ουν Κύριος μετά το λαλήσαι αυτοίς ανελήφθη  εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού. εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων. αμήν. ΄Αγιον Ευαγγέλιον (Μάρκον ,ΙΣΤ΄, 19, 20).

Περί δόλου.

Δόλος : Ετυμολογία. αρχ. < dοl-, ετεροιωμ. βαθμ. του Ι.Ε. del- "αποβλέπω, αποσκοπώ". 

1. Η βούληση (κάποιου) να συντελέσει με τις πράξεις του ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο στην παραγωγή παράνομου αποτελέσματος ή η γνώση (κάποιου) ότι οι πράξεις του είναι ενδεχόμενο να επιφέρουν παράνομο αποτέλεσμα και η αποδοχή τους.

2. Ο τρόπος ή το μέσον εξαπάτησης ή παραπλάνησης (κάποιου).

3. Η εξαπάτηση ενός προσώπου. ΣΥΝ. κατεργαριά, απάτη, πονηριά.

4. το δόλωμα. (παροιμ.) "χωρίς δόλωμα, ψάρι δεν πιάνεται". 

Από το λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη.

Η κακή βούληση-πρόθεση - διάπραξη εγκληματικής, άδικης και παράνομης, ανόσιας και αθέμιτης πράξης. 

"άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται Κύριος".  Ψαλμός Ε΄ Δαυϊδ.

"Ο  θείος Χρυσόστομος λέει για τον δόλιο τα εξής: << Κοίτα εδώ ένα διαφωτιστικό ευαγγελικό παράγγελμα΄ γιατί να εύχεσθε λέει, να μη μπείτε σε πειρασμό΄ μ΄αυτόν δε τον πειρασμό τίποτα δεν είναι ισάξιο από το να πέσεις σε δόλιο άνθρωπο.  Αυτός είναι πιο επικίνδυνος κι΄από θηρίο, γιατί το θηρίο όπως είναι έτσι και παρουσιάζεται. Ο δόλιος όμως πολλές φορές καλύπτεται, κρύβεται και κάνει την ενέδρα πιό επικίνδυνη, ώστε αυτός που παραπλανιέται να πέσει κυριολεκτικά σε βάραθρο, δίχως να φυλαχθεί καθόλου. 

Ο Μέγας Βασίλειος λέει επίσης γιά τον δόλο: << Ο δόλος είναι μιά κακότητα που γίνεται κρυφά και προσποιείται ότι προσφέρει τα καλύτερα στον πλησίον>>.

Ο όσιος Νικήτας ο Στηθάτος λέει περί δολιότητας τα εξής: << Του ανθρώπου που έχει κακό μάτι, τα χείλη του μιλούν άδικα και η γλώσσα του είναι δόλια΄ μοιάζει δε με τη γλώσσα και το στόμα του φιδιού, φέρνοντας όμοια με αυτό, θανατηφόρο ιό. Από αυτούς τους ανθρώπους, ο καθένας που εύχεται κατά Θεόν και βαδίζει σύμφωνα με το θέλημα Του, ας απομακρύνει την ψυχή του, γιατί από δαιμονική καρδιά και ασύνετη ψυχή επέρχονται ολέθριες φήμες στ΄αυτιά των ανθρώπων>>. 

Από άνθρωπο άδικο και δόλιο ας μας γλυτώσει ο Κύριος .
Κατά μεν τη φωνή και το πρόσωπο θεωρείται αρνί, το δε εσωτερικό του, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον δράκο". 

Από το "Γνώθι σαυτόν" του Αγίου Νεκταρίου.

"Είδεν ο Ιησούς τον Ναθαναήλ ερχόμενον προς Αυτόν και λέγει περί αυτού΄ ίδε αληθώς Ισραηλίτης, εν ω δόλος ούκ 'εστι". Ιωάννην, κεφ.Α΄, 48. 

  

Περί προσευχής.

Η προσευχή δια να είναι ευπρόσδεκτος  υπό του Θεού, πρέπει να προέρχεται  εξ αγνής, άκακης και ειρηνικής καρδίας, η οποία να πιστεύει απολύτως  εις την παντοδυναμίαν και την αγαθότητα του Θεού. 
Ο ερχόμενος εις την προσευχήν πρέπει πρώτον να συγχωρήση πάντας τους αδικήσαντας αυτόν και να λάβη συγχώρησιν παρά πάντων των υπ΄αυτού αδικηθέντων  ή σκανδαλισθέντων.
"Εύχεσθε  υπέρ των εχθρών υμών". Ματθ. Ε΄, 44. 
 " Έλεγε δε και παραβολήν αυτοίς προς το δείν πάντοτε προσεύχεσθαι αυτούς και μη εκκακείν" Λουκά, ΙΗ΄, 1.
"Αυτός δε ην υποχωρών εν τοις ερήμοις και προσευχόμενος". Λουκά ,Ε΄, 16.
"Και εισελθών εις το ιερόν ήρξατο εκβάλλειν τους πωλούντας εν αυτώ και αγοράζοντας λέγων αυτοίς΄ γέγραπται ότι ο οίκος μου οίκος προσευχής έστιν΄ υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών. Λουκά ΙΘ΄, 45,46.
"μη ποιείτε τον οίκον του Πατρός μου οίκον εμπορίου". Ιωάννην , Β΄, 16.

"Ω, Υιέ του Θεού! Ω, Σωτήρα μας, Κύριε Ιησού Χριστέ! Στα έργα της αγάπης Σου, στα αμέτρητα θαύματά Σου, πρόσθεσε και ένα άλλο θαύμα: άγγιξε με την δεξιά Σου την λίθινη καρδιά τους και δώσε σ΄αυτούς καρδιά σαρκίνη. Αμήν".
Τι είναι η αληθινή προσευχή; είναι το πιό δύσκολο απ΄όλα τα ανθρώπινα έργα΄ είναι η άμεση κοινωνία του πνεύματος με τον αληθινό Θεό.
Για να υπάρχει κοινωνία με τον αληθινό  Θεό πρέπει να έχουμε αντίστοιχη ζωή, να είμαστε άξιοι και ικανοί. Μπορεί ο άνθρωπος που ασχολείται μόνο με τις βιοτικές μέριμνες, που πολύ σπάνια σκέφτεται τον Θεό, αλλά κυλιέται στα πάθη, τις αμαρτίες και τις επιθυμίες του, μπορεί αυτός ο άνθρωπος να έχει κοινωνία με τον αληθινό Θεό;".
"ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά". Ματθ. ΣΤ΄, 24. Λουκά, ΙΣΤ΄, 13.
Λόγοι και ομιλίαι του Αγίου Λουκά, αναργύρου ιατρού και αρχιεπισκόπου Κριμαίας.

"Η προσευχή είναι συνομιλία με τον αληθινό Θεό.

Προσευχή αληθινή είναι η απερίσπαστη, η χωρίς ρεμβασμό, που εκτελείται με προθυμία, με ψυχή που πονάει για τις αμαρτίες της και με νου προσηλωμένο.

Η προσευχή περισσότερο πρέπει να αφορά πράγματα αγαθά και να μην εξαντλείται μόνο σε λεπτά και προσεγμένα λόγια.

Η ταπεινοφροσύνη γίνεται παντού όχημα της προσευχής και αυτή είναι απόδειξη ταπείνωσης, γιατί γνωρίζοντας την ασθένειά μας ζητάμε τη βοήθεια του Θεού. "Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ".

Οι ασκούμενοι στην παρθενική ζωή, να έχετε μπροστά στα μάτια σας μόνο τον Χριστό και τον Πατέρα Του και με την προσευχή να φωτίζεσθε από το Άγιο Πνεύμα.

Όταν προσεύχεται μιά ψυχή και δεν διαλέγεται με τον Θεό, πως θα εισακουσθεί απ΄Αυτόν; 

Η ευχή μας κάνει να προσεγγίζουμε τον Θεό και να αισθανόμαστε εξοικειωμένοι μαζί Του΄ ένθεος συνομιλία και νοερή συνάντηση με Αυτόν που είναι το κάλλιστο, το τίμιο, το τέλειο.

Η προσευχή είναι βοηθός στη ζωή μας΄ συνομιλία με τον Θεό, λησμοσύνη των γήινων πραγμάτων, άνοδος στον ουρανό. Δια της ευχής μεταφερόμαστε προς τον Θεό.

Αν έχουμε συναίσθηση ότι προσευχόμενοι στεκόμαστε Ενώπιον Του, θα προσευχηθούμε πράγματι χωρίς μετεωρισμό.

Η προσευχή είναι ο ήλιος των νοερών οφθαλμών της ψυχής. Όπως ο ήλιος είναι το φως του σώματος, έτσι και η προσευχή  είναι το φως της ψυχής.

Η προσευχή που διενεργείται με προθυμία και ζήλο, είναι άσβηστο και διαρκές φως της ψυχής και της διάνοιας.

Η θεία προσευχή είναι αληθινά ουράνια πανοπλία και από μόνη της είναι δυνατόν να διαφυλάξει ασφαλώς αυτούς που έχουν παραδώσει τον εαυτό τους στον Θεό. 

Η προσευχή είναι κοινό φάρμακο των παθών, κατάλληλο στο να προφυλάει απ΄αυτά.

Η προσευχή είναι χορηγός της ζωής, υποθήκη υγείας, ελπιδοφόρο άνθος.

Μεγάλο όπλο η προσευχή, μεγάλη ασφάλεια, μεγάλος θησαυρός, μεγάλο λιμάνι, ασφαλής περιοχή.

Η προσευχή είναι σωτήριο φάρμακο, που εμποδίζει την διάπραξη αμαρτημάτων και γιατρεύει τα πλημμελήματα.

Ισχυρό όπλο η προσευχή, μόνιμος θησαυρός, πλούτος αδαπάνητος, λιμάνι δίχως κύματα, πηγή γαλήνης, ρίζα μυρίων αγαθών.

Η προσευχή είναι λιμάνι των βασανισμένων, άγκυρα όσων κλυδωνίζονται, στήριγμα των σαλευομένων, θησαυρός των φτωχών, ασφάλεια των πλουσίων, απομάκρυνση νοσημάτων, φύλακας της υγείας, φυγαδευτήριο κάθε λύπης...

Η προσευχή δεν είναι βέβαια εφόδιο μόνο στους αμαρτωλούς και κάτι ανάρμοστο για τους δικαίους. Και στους δύο προσφέρει άφθονα τα αγαθά. Στους δίκαιους παραχωρεί την ασφάλεια της δικαιοσύνης και στους αμαρτωλούς το μέσο για να αποθέσουν τα αμαρτήματα τους. Είναι ο τρόπος για να κρατηθούν οι δίκαιοι μακριά από την αμαρτία. Είναι νοητή η κραυγή των δίκαιων προς τον Θεό, αλλά η ισχύς της κρύβεται στα βάθη της καρδιάς και μπορεί να φθάσει ως τα αυτιά του Θεού. Διότι αυτός που ζητάει προσευχόμενος τα μεγάλα και τα επουράνια, κράζει μέσα του με πόνο και κάνει εισακουστή την προσευχή του στον Θεό.

Ο Θεός βέβαια γνωρίζει όλων τις σκέψεις. Και ό,τι ακριβώς επισημαίνει η φωνή μας, αυτό λέμε με τον νου στον Θεό, το οποίο όμως πριν ακόμη το σκεφτούμε, ο Θεός το γνωρίζει. Είναι δυνατόν λοιπόν ο άνθρωπος να προσεύχεται χωρίς να προφέρει καμιά λέξη, αλλά να συνδυάζει μέσα του καθετί πνευματικό σε μια νοερή προσευχή που τον ενώνει απερίσπαστα με τον Θεό.

Αυτή είναι πραγματική προσευχή, όταν εσωτερικά ξεπηδούν φωνές περισσότερο της πονεμένης ψυχής, και φαίνεται όχι από τον τόνο της φωνής, αλλά από την προθυμία του νου που προσεύχεται. Έτσι προσευχόταν και ο Μωϋσής. Γι΄αυτό, δίχως να έχει πει ο ίδιος μιά λέξη, του λέει ο Θεός: <<τι βοάς πρός με;>>.  Ασφαλώς οι άνθρωποι μόνο αυτήν τη φωνή προσέχουν. Ο δε Θεός, πριν από αυτή, ακούει την εσωτερική κραυγή του. Άρα και χωρίς να μιλάτε, ακούγεσθε από τον Θεό΄ και στη αγορά που βαδίζετε να προσευχόσαστε με τον νου, μετά πολλής ακριβείας΄ και με φίλους αν συζητάτε και με καθετί το οποίο ασχολείσθε, μπορείτε με μία σφοδρή βοή να καλείτε τον Θεό΄την εσωτερική σας βοή εννοώ, αλλά σε κανέναν από τους παρόντες να μη δίνετε την εντύπωση ότι κάνετε τέτοια προσευχή.

Ούτε με τη στάση του σώματος, ούτε με την κραυγή της φωνής, αλλά με πρόθυμη θέληση να κάνουμε προσευχή. Μήτε με θορύβους και κραυγές και προς επίδειξη, έτσι ώστε να ενοχλείτε και τους διπλανούς, αλλά με κάθε ηπιότητα, ευλάβεια και πραότητα, με συντριβή νου και εσωτερικά δάκρυα.
Ο Κύριος επιβλέπει την προσευχή των ταπεινών και δεν απαξιώνει τη δέησή τους.
Ο πνευματικός άνθρωπος έχει παρρησία απέναντι στο Θεό και ότι ζητήσει απ΄Αυτόν το παίρνει.
"Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν΄" Ματθ. Ζ΄, 7.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.
"εισάκουσον της προσευχής μου, Κύριε, και της δεήσεως μου, ενώτισαι των δακρύων μου". 39ος Ψαλμός Δαϋίδ.
"Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς". Λουκά ΙΖ, 13.
"Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ". Λουκά, ΙΗ΄, 13.
"Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν".
"Κύριε, μακροθύμησον επ΄εμοί και πάντα σοι αποδώσω. 
σπλαχνισθείς δε ο κύριος του δούλου εκείνου απέλυσεν αυτόν και το δάνειον αφήκεν αυτώ". Ματθ.ΙΗ΄, 27.

"Προσευχόμενοι δε μη βατολογήσητε ώσπερ οι εθνικοί΄ δοκούσι γαρ ότι εν τη πολυλογία αυτών εισακουσθήσονται. μη ουν ομοιωθείτε αυτοίς΄ οίδε γαρ ο Πατήρ υμών ων χρείαν έχετε προ του υμάς αιτήσαι Αυτόν. 

ούτως ουν προσεύχεσθε υμείς΄ Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς΄ αγιασθήτω το όνομα Σου΄ ελθέτω η βασιλεία Σου΄ γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης΄ τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον΄ και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών΄ και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. ότι Σου έστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας΄αμήν.(Ματθ. ΣΤ΄, 9-13. Λουκ. ΙΑ΄, 2-4). 

"Και εγένετο εν τω προσεύχεσθαι Αυτόν το είδος του προσώπου Αυτού έτερον και ο ιματισμός Αυτού λευκός εξαστράπτων". Λουκά, Θ΄, 29.

ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟ ΜΑΡΙΑ. (Θεοτοκάριο Αγίου Νεκταρίου ).

'Αξιόν έστιν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.

"Διδαχθείς υπό της αγιωτάτης ημών καθολικής  και Αποστολικής Εκκλησίας, ότι άξιόν εστιν, ως αληθώς, μακαρίζειν την Θεοτόκον και αειπάρθενον Μαρίαν, εποίησα ωδάς τινας και ύμνους προς αίνεσιν και ανύμνησιν της Παναγίας Μητρός του Κυρίου, της Γοργοεπηκόου και ταχείας εις αντίληψιν, βοήθειαν και προστασία των επικαλουμένων αυτήν, και προς έκφρασιν της απείρου προς Αυτήν ευγνωμοσύνης μου δια τας πολλάς προς εμέ Αυτής ευεργεσίας, ας παραπέλαυσα. Τους ύμνους τούτους εδημοσίευσα όπως παράσχω τοις αγαπώσι και τιμώσι την Μητέρα του Κυρίου εγκόλπιόν τι εν ω να ευρίσκωσι διατετυπωμένα τα εαυτών συναισθήματα και ικανοποιώσιν αυτά, άδοντες και υμνούντες την Υπεραγίαν Θεοτόκον, την μητέρα του Θεού ημών. Και η δημοσίευσις μεν εγένετο και διενεμήθη, αλλ΄ο πόθος της ανυμνήσεως της Κυρίας Θεοτόκου υπαγόρευεν ημίν νέας ωδάς και νέους ύμνους, και ο αριθμός αυτών ηυξάνετο και οι ύμνοι και αι ωδαί επολλαπλασιάζοντο. Εποιήθησαν δε νέαι μεν ωδαί 105, ύμνοι δε 53 και κανόνες εννέα, επτά μεν εννεαώδιοι, δύο δε τριώδιοι. 
Τας ωδάς και τους ύμνους και τους κανόνας τούτους απεφάσισα να εκδώσω προς ικανοποίησιν του συναισθήματος των πιστών, να συνεκδώσω δε μετ΄αυτών και τους ήδη εκδεδομένους εις εν σώμα. Εκ του Θεοτοκαρίου της πρώτης εκδόσεως αφηρέσαμεν τας τέσσαρας ξένας ωδάς, ας εν εκείνη εδημοσιεύσαμεν".

Εν Αθήναις, εν τη Ριζαρείω Εκκλησιαστική Σχολή, Τη 24 Ιανουαρίου 1907. 

+Ο ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ.

Ωδή πρώτη.

Ανυμνών μεγαλύνω Σε άχραντε
την το γένος ημών μεγαλύνασαν.
Δυσωπών δυσωπώ Σε Πανύμνητε,
την αεί τον Υιόν δυσωπήσασαν.

Ευλογών μακαρίζω Σε, Δέσποινα,
ην πιστών γενεαί μακαρίζουσιν.
Αναμέλπω την χάριν Σου, Άνασσα,
ην αγγέλων χοροί μεγαλύνουσιν.

Αδιάφθορε νύμφη ανύμφευτε,
ικετεύω, τον νουν μου χαρίτωσον.
Απειρόγαμε κόρη ακήρατε,
δυσωπώ Σε τας κόρας μου φώτισον.

Θεομήτορ Μαρία θεόνυμφε,
τας οδούς μου κατεύθυνον, δέομαι.
Μητροπάρθενε, Δέσποινα άσπιλε,
κινδυνεύοντα Συ διαφύλαττε.

Σωτηρίας ημών το κεφάλαιον,
σωτηρίαν εμοί Συ απέργασαι.
Ευδοκίας ημών το προοίμιον,
ευλογίαν καμοί θείαν δώρησαι.

Η το φως το ανέσπερον τέξασα,
σκοτισθέντα τον νουν φωταγώγησον.
Η τα σκότη πλανών διαλύσασα,
βηματίζειν ορθώς παιδαγώγησον.

Η του κόσμου προστάτις Παντάνασσα,
πειρασμών και κινδύνων με λύτρωσαι.
Η την χάριν τω κόσμω κυήσασα,
την χαράν μοι αϊδιον δώρησαι.

Μυστηρίου φρικτού η φανέρωσις,
μετανοίας μοι πύλας διάνοιξον.
Αμαρτίας βροτών η αναίρεσις,
σωτηρίας υιόν με ανάδειξον.

Η Χριστόν εν ωλέναις βαστάσασα,
Ευμενή τον Κριτήν μοι απέργασαι.
Η ως βρέφος τον Πλάστην θηλάσασα
Τον Δεσπότην των όλων ιλέωσαι.

Θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε,
την ψυχήν μου πτωχεύσασαν πλούτισον.
Φωτοφόρε λυχνία ολόφωτε,
σκοτισθέντα τον νουν μου καταύγασον.

Των καμνόντων ισχύς θεονύμφευτε,
την καμούσαν ψυχήν μου ενίσχυσον.
Ιατρέ ασθενούντων Πανύμνητε,
ασθενούντα δεινώς με θεράπευσον.

Η καλλίρους πηγή η θεόρρυτος,
η αέναος Συ και ακένωτος,
την ψυχήν μου διψώσαν κατάρδευσον,
και κατάρρυτον χώραν ανάδειξον.

Ευδοκίας Θεού το προοίμιον,
λυτρωθήναι αγνή με ευδόκησον.
Των πλεόντων καλόν ορμητήριον,
εκ του κλύδωνος Συ με διάσωσον.

Η τροφή η του μάννα διάδοχος,
την ψυχήν μου λιμώττουσαν έκθρεψον.
Η τρυφής της Αγίας διάκονος,
τρυφής θείας καμέ καταξίωσον.

Φωτοφόρε νεφέλη αείφωτε,
ψυχήν, φρένας και όμματα φώτισον.
Πανακήρατε νύμφη ανύμφευτε,
τους θερμούς υμνητάς Σου ελέησον.

Η τον άρτον τον ζώντα βαστάσασα,
νεκρωθέντα Παρθένε με ζώωσον.
Η τον στάχυν τον θείον βλαστήσασα,
θανατούμενόν με νεοποίησον.

Ουρανίας χαράς η ανέγερσις,
χαρμονής την καρδίαν μου πλήρωσον.
Βασιλείας του Άδου καθαίρεσις,
την ψυχήν και τον νουν μου χαρίτωσον.

Χαριτόβρυτε Μήτηρ Πανύμνητε,
των δεινών και κινδύνων διάσωσον.
Αειπάρθενε νύμφη ανύμφευτε,
διαφύλαξόν με πολεμούμενον.

Παρθενίας στερρόν αμυντήριον
την ψυχήν μου αγνήν διατήρησον.
Παναγία, Θεού οικητήριον,
κινδυνεύοντα Συ διαφύλαξον.

Πανακήρατε κόρη πανάχραντε,
της ψυχής μου τα πάθη θεράπευσον.
Παναγία Παρθένε Πανάρετε,
της ψυχής μου τον τάραχον κόπασον.

Η πολύχοος γη η ανήροτος,
εκ πασών γενεών η θεόλεκτος,
την ψυχήν μου αγνή, αροτρίασον,
και σταχύων κομώσαν ανάδειξον.

Παναγία παρθένε βοήθησον,
εις την Σην προστασίαν κατέφυγον.
Παναγία μου Δέσποιν΄επάκουσον,
εις την Σην παρρησίαν επήλπισα.

Αθεμίτοις Πανάμωμε πταίσμασι
της ψυχής μου το κάλλος ημαύρωσα΄
πλην ευδόκησον πλύναι τοις δάκρυσι
ην αφρόνως ο τάλας ηχρείωσα.

Τον Υιόν και Θεόν Σου ικέτευσον,
και κριτήν ευμενή μοι απέργασαι.
Σαις πρεσβείαις ικέτην οικείωσον
και δεινής καταδίκης με λύτωρσαι.


Ωδή δευτέρα.

Αγνή παρθένε δέσποινα,
άχραντε Θεοτόκε,
Παρθένε μήτηρ άνασσα,
πανένδροσέ τε πόκε.

Υψηλοτέρα Ουρανών,
ακτίνων λαμπροτέρα,
χαρά παρθενικών χορών,
αγγέλων υπερτέρα.

Εκλαμπροτέρα Ουρανών,
φωτός καθαρωτέρα,
των Ουρανίων στρατιών
πασών αγιωτέρα.

Των προπατόρων η ελπίς,
των προφητών το χάρμα,
των εναθλούντων η ισχύς,
του θείου λόγου άρμα.

Παρθένων αγαλλίαμα,
Μητέρων η φαιδρότης,
αγνείας το ωράϊσμα,
ψυχών η καθαρότης.

Προστάτις των αμαρτωλών,
λιμήν χειμαζομένων,
Ρύστις πασχόντων, ασθενών,
Ελπίς απηλπισμένων.

Μήτηρ Χριστόν κυήσασα,
έρεισμα σωφροσύνης,
ράβδος άνθος βλαστήσασα,
δοχείον ευφροσύνης.

Συ ορφανών αντίληψις,
χηρών παραμυθία,
πασχόντων η επίσκεψις
πτωχών η ευθηνία.

Κόρη σεμνή και άσπιλε,
Δέσποινα παναγία,
επάκουσόν με άχραντε
κόσμου παντός Κυρία.

Θερμώς επικαλούμαί Σε
Ναέ ηγιασμένε,
Μεσίτριαν αιρούμαί Σε
ρύσαί με ω Παρθένε.

Ωδή τρίτη. 
Ακροστιχίς δ΄αυτής΄ << Θεοτόκε Παρθένε χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία΄ο Κύριος μετά Σου>>.

Θεοκυήτορ άχραντε, μήτηρ ευλογημένη,
Επουρανίων στρατιών υπερδεδοξασμένη.

Ο τόμος ο θεόγραφος, άσμα των Προπατόρων,
Των Αποστόλων καύχημα, χαρά θεοπατόρων.

Οσίων εγκαλλώπισμα, δικαίων χαρμοσύνη,
Κραταίωμα, καταφυγή, δόξα και ευφροσύνη.

Εύσπλαγχνε, πολυέλεε, παράκλησις πασχόντων,
Παρθένε καταφύγιον των πίστει προστρεχόντων.

Άχραντε, παναμώμητε, άφθορε Παναγία,
Ρύσαι ημάς και φύλασσε τη σκέπη Σου τη θεία.

Θεράπευσον τα τραύματα ψυχών συντετριμμένων,
Ελπίς πιστών Χριστιανών, χαρά των τεθλιμμένων.

Νύμφη, παρθένε, άσπιλε, λιμήν της σωτηρίας,
Επί την Σην προσέφυγον ισχύν της ασφαλείας.

Χαρά του κόσμου, Δέσποινα, Χριστιανών το κέρας,
Ακτίς ηλίου νοητού, φως μυστικής ημέρας.

Ιερόν Λόγου οίκημα, τον κόσμον αγιάζον,
Ρόδον αμάραντον πιστούς αεί ευωδιάζον.

Επικαλούμαι, ρύσαί με, αγνή, ελέησόν με,
Κατάλλαξόν με πρός Θεόν και φίλον ποίησόν με. 

Ευρύχωρον παλάτιον, ναέ της σωτηρίας,
Χώρα ανήροτος σεμνή, άνθος της αφθαρσίας.

Απάλλαξόν με, Δέσποινα, του πλήθους των παθών μου,
Ρώσίν μοι δος και ρύσαί με των βδελυρών εχθρών μου.

Ικάνωσόν με, Δέσοινα, Θεώ ευαρεστήσαι,
Του δε Βελίαρ τας βουλάς ευτόνως πολεμήσαι.

Ω κόρη θεονύμφευτε, αγνή ευλογημένη,
Μαρία μήτηρ του Θεού υπερδεδοξασμένη.

Επίρρωσόν μου, Δέσποινα, τον νουν και την καρδίαν, 
Νέαν μοι δώρησαι ζωήν, ισχύν, παραμυθίαν.

Ηλιακών μαρμαρυγών υπάρχεις λαμπροτέρα,
Μαρία, θείον σκήνωμα, θρόνων υψηλοτέρα.

Αγίασον μου την ψυχήν, καταύγασον τον νουν μου,
Ρίζωσον τη καρδία μου, τον φόβον του Θεού μου.

Ιλέωσαι πρεσβείαις Σου τον πλάστην μου Παρθένε,
Αγίασον τας φρένας μου, ναέ ηγιασμένε.

Όρθρος υπάρχεις φαεινός ημέρας απορρήτου,
Κόρη, μήτηρ του νοητού ηλίου του αδύτου. 

Υψηλοτέρα Ουρανών, ακτίνων λαμπροτέρα.
Ράδαμνος ρίζης Ιεσαί, φωτός καθαρωτέρα.

Ικέτης Σοι παρίσταμαι, οικτρόν οικέτην ρύσαι,
Όλον καταφθειρόμενον ελέησον και φείσαι.

Σε δυσωπώ, επάκουσον προ του με απολέσθαι,
Μηδέ εάσης του Σατάν επίχαρμα γενέσθαι.

Επιλαβού μου ρύσαί με από του πολεμίου,
Ταχέως με απάλλαξον πυρός του αιωνίου.

Αγάθυνον, θεράπευσον τα πάθη της ψυχής μου,
Σεμνόν χάριτος γνώρισμα, κραταίωμα, ισχύς μου.

Ολόφωτα απέργασαι, ψυχήν νουν και καρδίαν΄
Υπέραγνέ μοι δώρησαι ζωήν την αιωνίαν.

Ωδή τετάρτη.

Χαίρε το άσμα Χερουβίμ,
Χαίρε ύμνος αγγέλων,
Χαίρε ωδή των Σεραφίμ,
χαρά των αρχαγγέλων.

Χαίρε ειρήνη και χαρά,
λιμήν της σωτηρίας,
παστάς του Λόγου ιερά,
άνθος της αφθαρσίας.

Χαίρε παράδεισε τρυφής
ζωής της αιωνίας,
χαίρε το ξύλον της ζωής,
πηγή αθανασίας.

Χαίρε πηγή της χάριτος,
χαίρε θρόνε Κυρίου,
χαίρε κόρη ακήρατος,
χαίρε ναέ του θείου.

Χαίρε αγίου Πνεύματος
κήπε εσφραγισμένε,
χαίρε της θείας χάριτος
ναέ ηγιασμένε.

Χαίρε παρθένων καύχημα,
χαίρε παρθενομήτορ,
χαίρε πιστών ωράϊσμα,
χαίρε Θεοκυήτορ.

Χαίρε το καταφύγιον
των καταπονουμένων,
χαίρε το ορμητήριον
νηών χειμαζομένων.

Χαίρε η Άδου νέκρωσις,
χαίρε αράς η λύσις,
χαίρε μερόπων λύτρωσις,
χαίρε δικαία τίσις.

Χαίρε πιστών παράκλησις,
χαίρε παρθένων φίλτρον,
χαίρε Αδάμ ανάκλησις,
χαίρε της Εύας λύτρον.

Χαίρε αγνή συντρίψασα
το κράτος του θανάτου,
χαίρε την κάραν θλάσασα
δράκοντος αρχεκάκου.

 Ωδή πέμπτη.

Μαρία αειπάρθενε
κόσμου παντός Κυρία,
άχραντε νύμφη πάναγνε
Δέσποινα Παναγία.

Μαρία νύμφη άνασσα
χαράς ημών αιτία,
Κόρη σεμνή, βασίλισσα,
Μήτηρ Υπεραγία.

Υψηλοτέρα ουρανών,
ακτίνων λαμπροτέρα,
ηλιακών μαρμαρυγών
υπερκαθαρωτέρα.

Τιμιωτέρα Χερουβίμ,
υπερενδοξοτέρα
των ασωμάτων Σεραφίμ,
των Θρόνων υπερτέρα.

Των προπατόρων καύχημα,
των προφητών ο αίνος,
των Αποστόλων στήριγμα
και των μαρτύρων σθένος.

Οσίων εγκαλλώπισμα,
των ασκητών λαμπρότης,
Παρθένων αγαλλίαμα, 
χαρίτων η ακρότης.

Θυμιατήρον χρυσούν,
λυχνία φωτοφόρε,
όρος το αλατόμητον,
Παρθένε θεοφόρε.

Ω βάτε ακατάφλεκτε,
νεφέλη φωτοφόρε,
παστάς του Λόγου άμεμπτε,
τράπεζα ζωηφόρε.

Ράβδος άνθος βλαστήσασα,
Σκηνή του Μαρτυρίου,
Στάμνε το μάννα φέρουσα,
θρόν΄ αγλαέ Κυρίου.

Συ βοηθός χριστιανών ,
Συ προστασία κόσμου,
Συ ει κραταίωμα πιστών,
Συ φάος του νοός μου.

Συ ορφανών αντίληψις,
Συ λύτρον αιχμαλώτων,
Συ ασθενών επίσκεψις,
Συ σθένος των καμνόντων.

Συ μοναστών στερέωμα,
πτωχών παραμυθία,
Συ ει χηρών το σκήνωμα,
παρθένων ευτονία.

Συ  ει πιστών οχύρωμα,
Συ ρύστις, προστασία,
Συ σκέπη και κραταίωμα,
Συ χάρις, ευδοκία.

Σε ικετεύω, Δέσποινα,
Σε νυν επικαλούμαι,
Σε δυσωπώ Παντάνασσα,
Σην χάριν εξαιτούμαι.

Ιδού προς Σε κατέφυγον
αγνή διάσωσόν με,
υπό Σην σκέπην κραταιάν
σκέπασον φύλαξόν με.

Φείσαί μου και μεσίτευσον
τω Σω Υιώ, Παρθένε,
και καταδίκης λύτρωσαι
Ναέ ηγιασμένε.

Αντιλαβού μου, ρύσαί με 
από του πολεμίου
και κληρονόμον δείξόν με
ζωής της αιωνίου.

Ύμνος μς'. 

Εις την Κεχαριτωμένην  Μαρίαν.

Ω Μαρία Θεομήτορ,

Δέσποινα Θεοκυήτορ,

υπ΄αγγέλων υμνουμένη

Χαίρε, κεχαριτωμένη.

Προσφώνησις προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

Χαίρε, Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου΄ χαίρε η τον ασπασμόν του Αγγέλου δεξαμένη΄ χαίρε η αξιωθείσα γενέσθαι Μήτηρ Θεού.

Συ ει θεογεννήτρια, της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον,

Συ ει θεομήτορ, η τροφός της ζωής ημών.

Συ ει Αειπάρθενος Κόρη, η ευφροσύνη πασών των γενεών.