Περί δόλου.

Δόλος : Ετυμολογία. αρχ. < dοl-, ετεροιωμ. βαθμ. του Ι.Ε. del- "αποβλέπω, αποσκοπώ". 

1. Η βούληση (κάποιου) να συντελέσει με τις πράξεις του ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο στην παραγωγή παράνομου αποτελέσματος ή η γνώση (κάποιου) ότι οι πράξεις του είναι ενδεχόμενο να επιφέρουν παράνομο αποτέλεσμα και η αποδοχή τους.

2. Ο τρόπος ή το μέσον εξαπάτησης ή παραπλάνησης (κάποιου).

3. Η εξαπάτηση ενός προσώπου. ΣΥΝ. κατεργαριά, απάτη, πονηριά.

4. το δόλωμα. (παροιμ.) "χωρίς δόλωμα, ψάρι δεν πιάνεται". 

Από το λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη.

Η κακή βούληση-πρόθεση - διάπραξη εγκληματικής, άδικης και παράνομης, ανόσιας και αθέμιτης πράξης. 

"άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται Κύριος".  Ψαλμός Ε΄ Δαυϊδ.

"Ο  θείος Χρυσόστομος λέει για τον δόλιο τα εξής: << Κοίτα εδώ ένα διαφωτιστικό ευαγγελικό παράγγελμα΄ γιατί να εύχεσθε λέει, να μη μπείτε σε πειρασμό΄ μ΄αυτόν δε τον πειρασμό τίποτα δεν είναι ισάξιο από το να πέσεις σε δόλιο άνθρωπο.  Αυτός είναι πιο επικίνδυνος κι΄από θηρίο, γιατί το θηρίο όπως είναι έτσι και παρουσιάζεται. Ο δόλιος όμως πολλές φορές καλύπτεται, κρύβεται και κάνει την ενέδρα πιό επικίνδυνη, ώστε αυτός που παραπλανιέται να πέσει κυριολεκτικά σε βάραθρο, δίχως να φυλαχθεί καθόλου. 

Ο Μέγας Βασίλειος λέει επίσης γιά τον δόλο: << Ο δόλος είναι μιά κακότητα που γίνεται κρυφά και προσποιείται ότι προσφέρει τα καλύτερα στον πλησίον>>.

Ο όσιος Νικήτας ο Στηθάτος λέει περί δολιότητας τα εξής: << Του ανθρώπου που έχει κακό μάτι, τα χείλη του μιλούν άδικα και η γλώσσα του είναι δόλια΄ μοιάζει δε με τη γλώσσα και το στόμα του φιδιού, φέρνοντας όμοια με αυτό, θανατηφόρο ιό. Από αυτούς τους ανθρώπους, ο καθένας που εύχεται κατά Θεόν και βαδίζει σύμφωνα με το θέλημα Του, ας απομακρύνει την ψυχή του, γιατί από δαιμονική καρδιά και ασύνετη ψυχή επέρχονται ολέθριες φήμες στ΄αυτιά των ανθρώπων>>. 

Από άνθρωπο άδικο και δόλιο ας μας γλυτώσει ο Κύριος .
Κατά μεν τη φωνή και το πρόσωπο θεωρείται αρνί, το δε εσωτερικό του, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον δράκο". 

Από το "Γνώθι σαυτόν" του Αγίου Νεκταρίου.

"Είδεν ο Ιησούς τον Ναθαναήλ ερχόμενον προς Αυτόν και λέγει περί αυτού΄ ίδε αληθώς Ισραηλίτης, εν ω δόλος ούκ 'εστι". Ιωάννην, κεφ.Α΄, 48.