Ο ιερός Χρυσόστομος στην ερμηνεία του 142ου ψαλμού αναφέρει τα εξής:

"Δικαιοσύνην ενταύθα την φιλανθρωπίαν του Θεού λέγει.

παρά μεν γαρ τοις ανθρώποις το δίκαιον αποστέρηται του ελέους, παρά δε τω Θεώ ουχ ούτως, αλλά αναμέμικται τω δικαίω και έλεος, και τοσούτον, ως και αυτήν την δικαιοσύνην φιλανθρωπίαν καλείσθαι".
"Έλεον θέλω και ου θυσίαν", λέγει ο υπεράγιος και πανάγιος, ο υπερτέλειος, υπεράγαθος και πανάγαθος, ο πανοικτίρμων και παντελεήμων, ο πολυέλεος και μακρόθυμος, ο φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος Θεός... ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν  και πάντα τα εν αυτοίς, ο δυνάμενος σώσαι και απολέσαι.
Δύναται ο Θεός απολέσαι τον κόσμον;  ναι΄ τα πάντα δύναται ο Θεός.
"Ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ΄ ίνα σώσω το κόσμον". (Ιωαν. ΙΒ΄, 47).
"Ο Υιός του Θεού ουκ ήλθε ψυχάς ανθρώπων απολέσαι, αλλά σώσαι".  (Λουκά Θ΄, 56).
"Ο Θεός αγάπη εστίν".