Παράκλησις-δέησις- προσευχή προς την Θεοτόκο Υπεραγία και Θεομητέρα Παναγία.

Χαίρε, χρυσή και αιωνία στάμνα του επουρανίου και αιωνίου μάννα. 

Χαίρε, πηγή του ύδατος της αιωνίου ζωής.

Χαίρε,  Θεομήτερ του επουρανίου και αιωνίου άρτου της αιωνίου ζωής. 

Χαίρε, κεχαριτωμένη΄ ο Κύριος μετά Σου'  ευλογημένη Συ εν γυναιξί. 

Χαίρε,  Δέσποινα Μαρία, χαίρε αγνή και αειπάρθενε Κυρία.

Χαίρε, Θεοτόκε Υπερευλογημένη, χαίρε Υπεραγία υπό του Θεού λαμπρυνομένη.

Χαίρε, Πανσεβάσμια Θεομήτερ Παναγία, χαίρε Θεοχαριτωμένη, χαίρε Θείου κάλλους και φωτός περιβεβλημένη.  

Ω Κύριε των δυνάμεων, Ύψιστε και Υπέρτατε Θεέ, Συ ει υπεράνω πάντων των ουρανών και πασών των αρχών. Συ ει ο Πατήρ και Θεός Δημιουργός πάσης της κτίσεως και πάντων ημών, αοράτων τε και ορατών. Συ εί μείζων πάντων ημών. 

Συ Κύριε και Θεέ εποίησας τον ουρανόν, την γην και τα σύμπαντα. 

Συ, Κύριε και Θεέ, δύνασαι τα πάντα. Σοι, υπακούουσιν ο ουρανός και τ΄άστρα, ο ήλιος, η γη και τα ύδατα, οι άνεμοι και η θάλασσα, πάσα η θεία κτίσις, αι δυνάμεις των ουρανών, οι άγγελοι και τα σύμπαντα.  

Συ ει ο Παντοκράτωρ Θεός, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. 

Συ Πανάγιε Κύριε, Συ Πανδίκαιε,  Παντογνώστα, Πάνσοφε και Καρδιγνώστα Θεέ  τα πάντα οίδας, βλέπεις, ακούεις και γιγνώσκεις και ουδέν αδύνατον, άγνωστον, κρυπτόν και αφανές Ενώπιον Σου. 

Συ, Κύριε και Θεέ, δύνασαι να έχεις την βασιλείαν Σου και τον θρόνον Σου εις τον ύψιστον ουρανόν, δύνασαι να Είσαι πανταχού παρών, δύνασαι να κατέβεις εις επίγειον, εις άγιον και ιερόν Ναόν, δύνασαι να Είσαι εν τη ψυχή, εν τη διανοία, εν τω νοϊ, εν τω πνεύματι, εν τω φωτί, εν τη καρδία ημών, δύνασαι να Είσαι εντός ημών, δύνασαι να Είσαι εν ημίν, δύνασαι να είσαι μεθ΄ημών. Αμήν.

Χαίρε, Θεοτόκε Υπεραγία, χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι΄ης κατέβει ο Θεός δια την σωτηρίαν ημών. 

Χαίρε, Θεότιμε, Υπερευλογημένε, Έμψυχε και Ηγιασμένε Ναέ, ότι δι΄Εσού, ο Υπερουράνιος, ο Νοητός και Υπερούσιος, ο Ακατάληπτος, ο Απέραντος και Ασύλληπτος, ο Άϋλος, ο Αόρατος και Ασώματος Θεός ενσαρκώθη, ενσωματώθη και ενανθρωπήσθη δια την ημετέραν σωτηρίαν.

"Και ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν Αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας. Και εκ του πληρώματος Αυτού ημείς πάντες ελάβομεν, και χάριν αντί χάριτος΄." (Ιωάννην Α΄,14,16).

Θεός οράται εν τω στερεώματι του ουρανού, Θεός οράται εν τη δυνάμει Αυτού, Θεός οράται εν τω ενεργείν, Θεός οράται εν τω θεμελιούν τον ουρανόν, τα σύμπαντα και την γην, Θεός οράται εν τη Πανσοφία και εν τη Δημιουργία Αυτού, Θεός οράται εν τοις θαυμαστοίς Έργοις Αυτού, Θεός οράται εν τω ζωοποιείν, Θεός οράται εν τω αγαθοποιείν, Θεός οράται  εν τω αγαπάν,  Θεός οράται εν τω σώζειν, εν τω ευλογείν, εν τω αγιάζειν και ελεείν, Θεός οράται εν τη Μεγαλειότητι και εν τη Ταπεινότητι Αυτού, Θεός οράται εν τη Πανσοφία και εν τη Δημιουργία Αυτού, Θεός οράται εν τη Μεγαλοσύνη και εν τη Καλοσύνη Αυτού, Θεός οράται εν τη Προνοία Αυτού, Θεός οράται εν τη Αγαθωσύνη και εν τη Αγιωσύνη, εν τη Δικαιοσύνη και εν τη Ειρήνη Αυτού, Θεός οράται εν τω Φωτί, Θεός οράται εν τω νοείν, Θεός οράται εν τω Αγίω Πνεύματι,  Θεός οράται εν τοις οφθαλμοίς, Θεός οράται εν τοις Ανθρώποις, Θεός οράται εν τη κτίσει Αυτού, Θεός οράται εν τοις ουρανοίς και επί γής, Θεός οράται εν τοις Υψίστοις, Θεός οράται εν τη δόξη Αυτού, Θεός οράται εν τω ουρανώ, Θεός οράται εν τω Θρόνω Αυτού.

Χαίρε, Θεοτόκε Υπεραγία, χαίρε Θεομήτερ Παναγία, ότι ο Κύριος και Θεός, ος εν αγάπη και εν σοφία, εν τάξει και εν αρμονία, εποίησεν τον ουρανόν και τα εν αυτώ, την γην και τα εν αυτή και την θάλασσαν και τα εν αυτή, ος έκτισε και συνέστησε δια του Λόγου Αυτού τα σύμπαντα, ος είπεν "γενηθήτω φως και εγένετο φως", ος είπεν "ποιήσωμεν Άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν", δι΄ου τα πάντα τω Aυτού θελήματι εγένετο και δι΄ου τα πάντα δυνατά, γνωστά, φαεινά και φανερά, επέβλεψεν επί την θείαν πίστιν και επί την αγίαν ταπείνωσίν Σου. Χαίρε, πιστή, υπάκουη, θεοσεβής και ταπεινή δούλη του Κυρίου και Σωτήρος ημών Θεού. Χαίρε, Παναγία ταπείνωσις, χαίρε Θεία πίστις, χαίρε Θεία τελείωσις. Χαίρε Παναγία σκέπη, χαίρε Παναγία προσευχή. Μακαρία, εί Συ, Πάναγνε και Αειπάρθενε Δέσποινα Μαρία Θεόνυμφε και Θεοτόκε Παναγία, πανάχραντη και αμόλυντη, ανεξίκακη, πανάρετη και αγαθή, ολόλαμπρη ψυχή και ολοκάθαρη καρδία, ότι ήκουσας και επίστευσας τον Λόγον του Κυρίου και Σωτήρος Θεού. Αειμακάριστη και Παμμακάριστη, Πανάξια και Πανσεβάσμια ει Συ, Θεοτόκε Παναγία, ότι κυοφόρησας και εγέννησας Θεόν σεσαρκωμένον. Χαίρε, ότι το Πνεύμα το Άγιον κατήλθεν επί Σε, χαίρε ότι δύναμις Υψίστου Σε επεσκίασε. Χαίρε, ότι δι΄ Εσού και εκ Πνεύματος Αγίου ετέχθη του Αγίου Πατρός και Θεού ο Άγιος και Μονογενής Λόγος και Υιός. Χαίρε ότι δια Σου και εκ Πνεύματος Αγίου εγεννήθη ομοούσιος τω Αγίω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι Υιός. Χαίρε, ότι παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων υπάρχων Θεός. Χαίρε, ότι δια Σου και εκ Πνεύματος Αγίου ετέχθη ο Σωτήρ ημών και Θεός Κύριος Ιησούς Χριστός. Χαίρε, ότι δια Σου εγεννήθη Θεός αληθινός. Χαίρε, ότι  δια Σου και εκ Πνεύματος Αγίου ενσαρκώθη ο υπερούσιος, ο συναϊδιος και ομοούσιος Υιός και Θεός του Επουρανίου Θεού και Πατρός ημών.

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος ελέησον ημάς.

Άγιος, Άγιος, Άγιος,  Πανάγιος,  Πανάγαθος και Αιώνιος ει ο Κύριος και Θεός ημών.

"Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία."

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων' αμήν.  

Δόξα Σοι, Θεοτόκε Παναγία, ο Θεός.

Δόξα Σοι Θεοτόκε Παναγία, ότι εν Σοι ευδόκησε ο Θεός. Χαίρε, ότι εν Σοι το αγαθό κάλλος του αγαθού Θεού. Χαίρε, Θεοτόκε αχώριστη του Θεού. Χαίρε, ότι εν Σοι η θεότης και η αγιότης, η αγνότης, η καθαρότης και η λαμπρότης. Χαίρε, ότι εν Σοι η Ταπεινότης, εν Σοι η Θεία Αλήθεια, η αναλλοίωτος θεία γνώσις και η Μεγαλειότης. Χαίρε, ότι εν Σοι η αθωότης, η εντιμότης και η ηθικότης. Χαίρε, ότι εν Σοι η γαλήνη, η πραότης και ειρήνη. Χαίρε, ότι Εν σοι η ευλάβεια και η θεοσέβεια, η θεία ωραιότης, η παρθενία και η θεία τελειότης. Χαίρε, ότι εν Σοι το υπέρλαμπρον, το αρχέτυπο, το ασύγκριτο και αιώνιο θείο κάλλος, χαίρε, ότι εν Σοι η θεία πληρότης, χαίρε, ότι εν Σοι η θεία μακαριότης, χαίρε, ότι εν Σοι  η θεία αιωνιότης.  

Χαίρε Θεοτόκε Παναγία, διότι ήκουσας το ευαγγέλιον και το σωτήριον ρήμα του Θεού, χαίρε, διότι δια Σου εκπληρώθη και ετελειώθη το πανάγιον και σωτήριον θέλημα του Επουρανίου Πατρός Θεού. Χαίρε Θεομήτερ Παναγία, διότι δια Σου εφανερώθη ως Άνθρωπος επί της γης ο αγαπητός και Μονογενής Λόγος και Υιός του ζώντος Θεού Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Χαίρε, ότι δια Σου και εκ Πνεύματος Αγίου εγεννήθη θείο και αληθινό φως εκ θείου και αληθινού φωτός.

Χαίρε Θεομήτερ Υπεραγία, ότι Θεός εν ανθρωπίνη μορφή επί της γης εφανερώθη, ώφθη τοις αγγέλοις, και εν Αγίω Πνεύματι εδικαιώθη.  

Χαίρε, Υπεραγία Μεγαλόψυχη, χαίρε Παναγία Μεγαλόχαρη, ότι εποίησε Σοι μεγαλεία ο δυνατός και ισχυρός, ο άγιος και ευλογητός, ο Κύριος και Σωτήρ Θεός, ο Πανάγιος, ο Παντέλειος και Πανάγαθος, ο Ύψιστος, ο Υπέρτατος και Πάνσοφος, ο 'Απειρος και Απειροδύναμος, ο Μεγαλοδύναμος και Παντοδύναμος, ο Κτίστης, ο Πλαστουργός και Δημιουργός, ο Μείζων πάντων ημών, ο Επουράνιος Πατήρ και Ποιητής του σύμπαντος κόσμου, της ζωής, του ουρανού, της γης και του Ανθρώπου, η Αρχή του παντός, η αιτία της υπάρξεως, της πνοής, της ψυχής, της ζωής και της υποστάσεως ημών, ο αεί Ων, ο αιωνίως ζων, υπάρχων και ενεργών, ο επιβλέπων και επακούων, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, η πηγή της αιωνίου ζωής, η αιτία των καλών, των αγαθών και ορθών, ο Πανδότης των αιωνίων αγαθών, o Νουθετών, ο δους ημίν Πνεύμα Άγιον, ειρηνικόν και αγαθόν, θεία χαρίσματα, χάριν, σύνεσιν, διάνοιαν και καθαράν καρδίαν ίνα γιγνώσκωμεν τον αληθινόν Θεόν, ο ζωοποιών, ο αγαπών και ο φωτίζων πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, ο ανατέλλων τον ήλιον Αυτού επί πάσαν την οικουμένην γην, ο προνοών, ο ελεών, o αφιλοχρήματος, ο άμισθος και αφιλάργυρος, ο καλός και αγαθός Ποιμήν, ος θέτει την ζωήν  Αυτού υπέρ της σωτηρίας πάντων ημών, ο Κύριος και ο Διδάσκαλος, ο παιδαγωγών και εκ της απωλείας τον άνθρωπον αναγαγών, ο Ιατρός, ο ιλασμός και ο αγιασμός  των ψυχών, των πνευμάτων και των σωμάτων, ο αίρων τας αμαρτίας ημών, ο συγχωρών, ο σώζων, ο αναγεννών, ο αγιάζων, ο ευλογών, η χαρά, η αγαλλίασις και η ανάπαυσις, ο εν τοις ανθρώποις σοφά, αγαθά και καλά, ωραία, μεγάλα και θαυμαστά Έργα ποιών, ο Παντογνώστης, ο Ερευνών νεφρούς και καρδίας, ο γιγνώσκων τας διανοίας, τας σκέψεις, τας καρδίας, τας προθέσεις, τα έργα και τας πράξεις, τας αμαρτίας και τας χρείας πάντων ημών, ο διδούς ημίν εκάστω κατά τα έργα ημών, ο Ελεήμων και Οικτίρμων, ο Ανεξίκακος, ο Αναμάρτητος, ο Φιλεύσπλαχνος και Φιλάνθρωπος, ο Πολυέλεος, ο Μακρόθυμος και Μεγαλόψυχος, ο Αθάνατος, ο Απέραντος και Αιώνιος, ο Πατήρ και Θεός, ο μείζων πάντων ημών, ο Κύριος και Θεός του παντός, πάντων των κτισμάτων, ασωμάτων τε και σωμάτων, αοράτων τε και ορατών, πάσης της κτίσεως και πάσης σαρκός, ο Κύριος των δυνάμεων, ο Βασιλεύς και Δεσπότης του σύμπαντος κόσμου, της κτίσεως της φύσεως και του Ανθρώπου, ο Ποιών τους αγγέλους Αυτού Πνεύματα, ο Πανδίκαιος Νομοθέτης του ουρανού και της γής, ο Αόρατος, ο Αμερόληπτος και Πανδίκαιος Κριτής, ο Υπερκόσμιος και Πανανθρώπινος, ο Πανσεβάσμιος, ο Αγαπημένος και Αξιόπιστος Βοηθός, ο Αόρατος και Ασώματος, ο Ορατός και Αισθητός, ο Απών και συγχρόνως Παρών, η Ζωή και η Ανάστασις, η Αλήθεια και το Φως,  ο Ύψιστος, ο  Υπέρτατος και Παντοκράτωρ Θεός. 

Είναι αδύνατον, εις άνθρωπος μικρός, θνητός και αμαρτωλός, όπως τώρα εγώ, να περιγράφει δια των λέξεων τον απερίγραπτον Θεόν.

Εάν υψώσω τας χείρας μου δύναμαι να εγγίσω τον ήλιο και τον ουρανό;

"Αρχή σοφίας φόβος Θεού."

Τις επάξιος λόγος, αίνος και ύμνος της Μεγαλειότητος, της  Μεγαλοπρέπειας και της Τελειότητος του Θεού;

Σοι πρέπει τέλειος λόγος, ύμνος και αίνος.

Ουκ ειμί άξια, Κύριε και Θεέ, να Σε προσεγγίσω και να Σε ψηλαφίσω και επάξια να Σε υμνήσω.

Αξίωσόν με, καθάρισον με και άγνισόν με, συνέτισόν με και φώτισόν με και εκ παντός λόγου και έργου κακού και ψυχοφθόρου φύλαττόν με.

Ω θεία και αγία δύναμις, ω θεία και αγία πίστις, ω θεία και αγία προσευχή, ω θεία και αγία σιωπή. 

Μέγιστος, Πανάγιος, Ευλογητός και Πανάγαθος ει, Κύριε και Πατέρα Θεέ, πάνσοφα και απέραντα, μεγάλα και θαυμαστά τα σύμπαντα Έργα Σου, και ουδείς ήχος και φθόγγος, ύμνος και λόγος επάξιος του Μεγαλείου Σου και των θαυμασίων Σου.

Ω Κύριε και Θεέ, σπλαχνίσθητί μοι, νίψον τα ανομήματα μου και άφες τα αμαρτήματα μου, συγχώρησόν μοι και ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με και σώσόν με τον αμαρτωλόν. Ω, επουράνιε και πανάγιε, πανάγαθε και αιώνιε Θεέ, φώτισόν μοι τους οφθαλμούς της ψυχής και του νοός ίνα γιγνώσκω και ακολουθώ Σε τον Αληθινόν Θεόν, δός μοι πνεύμα Άγιον και αγαθόν, ουδείς γαρ πανάγιος και πάνσοφος, τέλειος και πανάγαθος, αναμάρτητος και αλάνθαστος εν λόγω και εν έργω, ειμή μόνον Συ ο Κύριος μου και Θεός. 

Απόδος μοι, Πάτερ επουράνιε, Κύριε και Δίκαιε Θεέ, την αγαλλίασιν του Σωτηρίου Σου και ας μην   αισχυνθώ εν τη παρουσία  Σου και ας μην κατακριθώ εν τη Δικαιοσύνη Σου και εν τη Δικαία Κρίσει Σου. 

Αειμακάριστον, αιώνιον, πανσεβάσμιον και δεκτόν το Σωτήριον Μυστήριον της προνοίας, της οικονομίας και της πανσοφίας του Θεού. 

Χαίρε το θείον και πανάγιον, το μέγιστον και ύψιστον, το παντέλειον και πανθαύμαστον θαύμα! 

Χαίρε Κυρία των Αγγέλων του Επουρανίου Πατρός Θεού, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. 

Χαίρε Παναγία πάντων των αγίων του Παναγίου Θεού. 

Χαίρε, διότι Φως Θεού επί Σε ανέτειλε, χαίρε αγία νεφέλη του Θεού, χαίρε δόξα του Θεού.

Χαίρε Κεχαριτωμένη. Χαίρε θείου κάλλους και φωτός περιβεβλημένη. Χαίρε Θεοχαριτωμένη. 

Χαίρε Θεοτόκε Υπερευλογμένη, χαίρε Θεοτόκε Πανσεβάσμια, χαίρε Θεοτόκε Πολυαγαπημένη. 

'Αξιόν έστι, ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών.

Λέγει ο Κύριος και Θεός: Εγώ Είμι η Ζωή και η Ανάστασις, η Αλήθεια και του κόσμου το Φως. Εγώ ζω και υμείς ζήσεσθε. "Θεός δε ουκ έστι νεκρών, αλλά ζώντων΄ πάντες γαρ Αυτώ ζώσιν." (Λουκά Κ΄,38.)

Ω Μήτερ του αιωνίου Θεού, ω Μήτερ της αιωνίου ζωής, ω Μήτερ του αιωνίου Φωτός ποίον επιτάφιον λόγον να εκφωνήσω; με ποίον εγκώμιον ύμνον να Σε υμνήσω; Ω Θεοτόκε Υπεραγία, ω Θεομήτερ Παναγία, Συ αιωνίως υπάρχεις  και αιωνίως ζείς. Επί Σε το νικητήριον, επί Σε το σωτήριον, επί Σε  το ευχαριστήριον.     

Άξιον και δίκαιον και καλόν έστιν, ως αληθώς, Σε την όντως υπάρχουσα Πανάγιον και Πανσεβάσμιον Θεοτόκον, ευλογείν, εγκωμιάζειν, αινείν και ευχαριστείν και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Άξιον και δίκαιον και καλόν έστιν, ως εν αγίω Πνεύματι και αληθεία, εν παντί τόπω, χώρω και χρόνω, τον Θεόν αινείν, δοξάζειν και ευχαριστείν και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Ο αγαπών και τιμών τον Πατέρα Θεόν αγαπά και τιμά και τον Υιόν του Θεού και την Μητέρα του Θεού και τον πλησίον και τον αδελφόν, και τον συνάνθρωπον και το εχθρόν Αυτού. "Αγαπάτε αλλήλους." "Εάν αγαπώμεν αλλήλους, ο Θεός εν ημίν μένει και η αγάπη Αυτού τετελειωμένη εστίν εν ημίν. Ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού. (Ιωάννου Α΄, κεφ.Δ΄) Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν΄ ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν.( Ιωάννην ΙΔ΄, 27). 

Χαίρε και εν αγίω Πνεύματι υπεραγάλλου Θεοτόκε Υπεραγία, χαίρε Θεομήτερ Παναγία. 

Χαίρε Θεομήτερ υπάρχουσα, χαίρε, Θεομήτερ του αγαθού Θεού, χαίρε Θεομήτερ Ελεούσα, χαίρε Θεομήτερ την σωτήριον οδόν δεικνύουσα, χαίρε Θεομήτερ διασώζουσα, χαίρε, Θεομήτερ της αιωνίου ζωής, χαίρε, Θεομήτερ του Ηλίου της Δικαιοσύνης, χαίρε, Θεομήτερ υπερλαμπρυνομένη υπό του Θεού, χαίρε, Θεομήτερ της αγαλλιάσεως, της χαράς και της ευφροσύνης,  χαίρε, Θεομήτερ της Θείας Αγάπης και της Ειρήνης, χαίρε, Θεομήτερ της Καλοσύνης, χαίρε, Θεομήτερ της Ιεροσύνης, χαίρε Θεομήτερ της Αγιοσύνης, χαίρε, Θεομήτερ της αδελφοσύνης, χαίρε, Θεομήτερ της Μεγαλοσύνης, χαίρε Θεομήτερ της Ταπεινοσύνης, χαίρε Θεομήτερ της Χριστιανοσύνης.                 

Χαίρε, Παναγία Ευαγγελίστρια, χαίρε, Παναγία Κοσμοσωτήρια, χαίρε, Παναγία Οδηγήτρια, χαίρε Παναγία Ελευθερώτρια, χαίρε, ότι επί Σε  το νικητήριον, το σωτήριον  και ευχαριστήριον. 

Υπερευλογημένη η Παναγία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Χαίρε, Παναγία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, χαίρε Παναγία  πάντων ημών.

Χαίρε Κυρία των αρχαγγέλων και των αγγέλων του Θεού, χαίρε Παναγία των προφητών, των διακόνων και αποστόλων του Θεού, χαίρε Υπεραγία των αγίων του Θεού, χαίρε Υπεραγία των παρθένων του Θεού, χαίρε, Παναγία των ιερομονάχων και ησυχαστών, χαίρε, Παναγία των ασκητών, των ιερών μονών, των προσευχόντων και αγωνιστών, χαίρε Παναγία των απανταχού Εκκλησιών, χαίρε Παναγία των τέκνων του Θεού, χαίρε Παναγία των πιστών, χαίρε Παναγία πάντων ημών.

Χαίρε, Παναγία Υπάρχουσα, χαίρε Παναγία Παντάνασσα. 

Χαίρε, των μετανοούντων και δακρυρροούντων η  αγία βοήθεια και η αρωγή, χαίρε η αγία σκέπη, χαίρε η αγία ζώνη, χαίρε η αγία μετάνοια και η νοερά προσευχή, χαίρε η θεία και αγία ζωή. "χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι." (Λουκά ΙΕ΄, 10)

Χαίρε η θεία προστασία, η θαλπωρή, η αγκαλιά και η στοργή. Χαίρε η αγία προσευχή, χαίρε η αγία ευχή, χαίρε, Θεοτόκε Παναγία, χαίρε, Θεομήτερ Υπεραγία θαυματουργή. 

Χαίρε βασίλισσα της ουράνιας βασιλείας, χαίρε βασίλισσα της βασιλείας του Θεού, χαίρε βασίλισσα της θείας κοινωνίας. 

Χαίρε και εν αγίω Πνεύματι υπεραγάλλου Θεοτόκε Υπεραγία, χαίρε Θεομήτερ Παναγία! 

Επί Σοι χαίρεται και υπεραγάλλεται, Θεοχαριτωμένη, πάσα η θεία κτίσις. 

Επί Σοι, Θεομήτερ Υπερευλογημένη, συνδοξάζεται, συγχαίρεται και συναγάλλεται μία Θεότης, μία Οντότης, μία Ενότης.

Άγιος, Άγιος, Άγιος, Αιώνιος, Πανάγαθος και Πανάγιος ει ο Θεός ημών΄ δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.  

Παναγία Τριάς ελέησον, συγχώρησον και σώσον ημάς.

Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Δόξα Σοι, ο Θεός ημών, δόξα Σοι.   

Υπερένδοξε, Yπερευλογημένη, Αειπάρθενε Θεοτόκε Παναγία, Θεομήτερ Υπεραγία, προσάγαγε την ημετέραν παράκλησιν, δέησιν, προσευχήν τω Υιώ Σου και Θεώ, τω Σωτήρι και Θεώ ημών, ος θέτει την ψυχήν και την ζωήν Αυτού υπέρ υμών,  ίνα σώση διά Σου και διαφυλάξη τας ψυχάς ημών.

Άξιον και δίκαιον και καλόν έστιν, εν παντί τόπω και χρόνω, εν αγίω και ιερώ τόπω, ως αληθώς και εν αγίω Πνεύματι, ευσεβώς και ευλαβώς,  ολοψύχως, ευπρεπώς και ανιδιοτελώς, υμνείν, λατρεύειν, δοξάζειν, προσκυνείν και  ευχαριστείν τον Κύριον και Θεόν, τον  Πατέρα και Θεόν πάντων ημών.

Συ, Κύριε και Θεέ και Πατέρα πάντων ημών έχεις την βασιλείαν Σου και τον θρόνον Σου πάνω από τον ουρανόν, δύνασαι να Είσαι πανταχού παρών, δύνασαι να Είσαι εις επουράνιον ναόν, δύνασαι να κατέβεις και  εις επίγειον, εις άγιον και ιερόν ναόν δια την άφεσιν των αμαρτιών και δια την σωτηρίαν ημών, δύνασαι να Είσαι εντός ημών, δύνασαι να Είσαι εν υμίν, δύνασαι να είσαι μεθ΄ημών. 

"Ο οίκός Μου οίκος προσευχής έστιν." "Μη ποιείτε τον οίκον του Πατρός Μου οίκον εμπορίου. Ο οίκος του Πατρός Μου κληθήσεται οίκος προσευχής" 

Αρχή σοφίας φόβος Θεού. Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού.
Λέγει ο Μονογενής Υιός του Πατρός ημών Θεού Κύριος Ιησούς Χριστός:
"Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνός έστιν ο αγαπών Με΄ ο δε αγαπών Με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου, και Εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ Εμαυτόν."(Ιωάν.ΙΔ΄,21).
"Εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε υμείς ότι Εγώ εν τω Πατρί μου και υμείς εν Εμοί  καγώ εν υμίν."(Ιωάν. ΙΔ΄,20.)            
     "Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν έστι καταβαίνον από του Πατρός των φώτων."
       

  Χαίρε, Πάναγνη και Αειπάρθενη Μαρία. Χαίρε, κεχαριτωμένη΄ ο Κύριος μετά Σου. Χαίρε, Πνεύματος Αγίου, Θείου κάλλους και φωτός περιβεβλημένη.
Χαίρε, Υπερευλογημένη Θεοτόκε Παναγία, χαίρε, Θεοχαριτωμένη Θεομήτερ Υπεραγία.
Υπερευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Υπερευλογημένη η Παναγία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

                          "Φωνή Θεού ηκούσθη εκ των ουρανών λέγουσα: Ούτος έστιν ο Υιός μου ο αγαπητός,                                                                   εν ω ευδόκησα." (Ματθ.Α΄,17)                

Λέγει ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού Κύριος Ιησούς Χριστός:

"Αμήν, αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, 

και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν." (Ιωάννην, Ε΄,24.) 

"Ο πιστεύων εις Εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται΄ και πας ο ζων και πιστεύων εις Εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα."(Ιωάννην, ΙΑ΄,26). 

"Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα." (Ιωάννην, Η΄, 51.)

"Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες Αυτόν." "Μακάριοι οι τον λόγον του Θεού ακούοντες και ποιούντες αυτόν." "Μακάριοι οι ποιούντες τας εντολάς του Θεού."

"Λέγει η Μήτηρ του Ιησού Χριστού τοις διακόνοις΄ ό τι αν λέγη υμίν, ποιήσατε." (Ιωάννη, Β΄,4.)

Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθησον ημάς. Παναγία Θεομήτερ, σώσον ημάς.

                        

Χαίρε και εν Αγίω Πνεύματι υπεραγάλλου Θεοτόκε Υπεραγία, χαίρε Θεομήτερ Παναγία.
Χαίρε, σιγής δεομένων πίστις. Χαίρε, η λύτρωσις των κινδύνων, των δεινών και των δακρύων.
Χαίρε Τιμιωτέρα πάντων ημών, χαίρε  Υψηλοτέρα των ουρανών, χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν.
Χαίρε Θεία και Παναγία Ψυχή, χαίρε Θεία και Αγία πνοή, χαίρε Ζωοδόχος και αστείρευτος Πηγή, χαίρε Αιωνία και Παναγία ζωή.
"Και θεις τα γόνατα ο Ιησούς Χριστός προσηύχετο προς τον Πατέρα Θεόν." (Λουκά ΚΒ΄41).
"Ούτός έστιν ο ελθών δι΄ύδατος και αίματος Ιησούς Χριστός΄ ουκ εν τω ύδατι μόνον, αλλ΄εν τω ύδατι και τω αίματι΄ και το Πνεύμά εστι το μαρτυρούν, ότι το Πνεύμα έστιν η αλήθεια. ότι τρείς είσιν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρείς εν είσι΄
και τρείς είσιν οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και οι τρείς εις το εν είσιν. (Ιωάννου επιστολή Α΄, κεφ. Ε΄.)
H ευλογία, η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η ισχύς τω ζώντι Θεώ και Σωτήρι ημών εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν.
Βιωματική εμπειρία εις το άγιον, ιερό και σεπτό μνημείον της Θεοτόκου και Θεομήτορος Παναγίας εν τη Γεθσημανή.
Με σεβασμό και αγάπη Μαρίνα  Ζηδιανάκη. 

Στην κορυφή του Άθω για την αγρυπνία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

"Εγένετο δε μετά τους λόγους τούτους ωσεί ημέραι οκτώ και παραλαβών τον Πέτρον και Ιωάννην και Ιάκωβον ανέβη εις το όρος προσεύξασαθαι. Και εγένετο εν τω προσεύχεσθαι Αυτόν το είδος του προσώπου Αυτού έτερον και ο ιματισμός Αυτού λευκός εξαστράπτων. Και ιδού άνδρες δύο συνελάλουν Αυτώ, οίτινες ήσαν Μωϋσής και Ηλίας, οι οφθέντες εν δόξη έλεγον την έξοδον Αυτού ην έμελλε πληρούν εν Ιερουσαλήμ. Ο δε Πέτρος και οι συν αυτώ ήσαν βεβαρημένοι ύπνω΄ διαγρηγορήσαντες δε είδον την δόξαν Αυτού και τους δύο άνδρας τους συνεστώτας Αυτώ.  Και εγένετο εν τω διαχωρίζεσθαι αυτούς  απ΄ Αυτού είπεν ο Πέτρος πρός τον Ιησούν΄ επιστάτα, καλόν έστιν ημάς ώδε είναι΄ και ποιήσωμεν σκηνάς τρείς, μίαν Σοι και μίαν Μωϋσεί και μίαν Ηλία, μη ειδώς ό λέγει. Ταύτα δε αυτού λέγοντος εγένετο νεφέλη και επισκίασεν αυτούς΄ εφοβήθησαν δε εν τω εισελθείν εκείνους εις την νεφέλην. Και φωνή εγένετο εκ της νεφέλεης λέγουσα' Ούτος έστιν ο Υιός Μου ο αγαπητός΄ Αυτού ακούετε. Και εν τω γενέσθαι την φωνήν ευρέθη ο Ιησούς μόνος. Και αυτοί εσίγησαν και ουδενί απήγγειλαν εν εκείναις ταις ημέραις ουδέν ων εωράκασιν." (Λουκά, κεφ. Θ, 28 -37.

"Στο άγιον όρος πολύ μου άρεσαν οι αγρυπνίες." Βίος και Λόγοι του αγίου Πορφυρίου.

"O Kύριος και Θεός μου είναι το σωτήριο καταφύγιο μου, ο ελευθερωτής και το φρούριο μου, είναι ο βράχος μου, είναι ο ψηλός ο πύργος μου, η δύναμη και η ασπίδα που με σώζει. Στην προσευχή μου η απάντηση Του με κάνει δυνατό. Ο Κύριος και Θεός μου είναι το στήριγμα μου, είναι η ζωή μου, η ανάσταση και το φώς μου, ο λυτρωτής μου και ο βοηθός μου. " Ψαλμοί Δαβίδ.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Το φως το ιλαρόν δια των οφθαλμών των αγιορειτών....

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Το φως το ιλαρόν δια των οφθαλμών των αγιορειτών....: "Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν ή λειτουργείν Σοι, Κύριε και Θεέ των...

Η φιλοσοφία, η άξια του ονόματος της, είναι δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο.

"Τούτο δή, ως έοικεν, ουκ οστράκου αν είη περιστροφή, αλλά ψυχής περιαγωγή εκ νυκτερινής τινος ημέρας εις αληθινήν, του όντος ούσαν επάνοδον, ην δη φιλοσοφίαν αληθή φήσομεν είναι." Πλάτωνος πολιτεία.
"Των κατά φιλοσοφίαν θεωρημάτων απολαυστέον εφ΄όσον οίον, καθάπερ αμβροσίας και νέκταρος΄ ακήρατόν τε γαρ το απ΄αυτών ηδύ και θείον." (Ιάμβλιχος.)
Ρώτησαν οι Αθηναίοι  το μαντείο των Δελφών: Ποίος σοφώτερος μεταξύ ημών; Η απάντηση: Ο Σωκράτης, διότι λέγει "εν οίδα ότι ουδέν οίδα."
"Οι Έλληνες δια της φιλοσοφίας έφθασαν εις τα υψηλότερα δυνατά όρια αναπτύξεως του ανθρωπίνου πνεύματος και δια της γλώσσης παρουσίασαν την τελειοτέραν δυνατήν μορφήν εκφράσεως του ανθρωπίνου λόγου. Την μορφήν ταύτην της εκφράσεως προσέλαβε και εχρησιμοποίησε κατά Πρόνοιαν Θεού εις την λατρείαν επί δύο χιλιετίες η Εκκλησία του Χριστού.
Η λειτουργία, ως το κορυφαίον μέσον αναφοράς του ανθρώπου προς τον Θεόν, είναι φυσικόν να έχη ως εκφραστικόν όργανον την κατά το δυνατόν τελειοτέραν γλώσσαν." Μικρό απόσπασμα περί της λειτουργικής γλώσσης από το βιβλίο "Οψόμεθα τον Θεόν καθώς έστι", του Σωφρονίου (Σαχάρωφ).    

Το φως το ιλαρόν δια των οφθαλμών των αγιορειτών.

"Αρχή σοφίας φόβος Θεού."

"Στώμεν καλώς΄ στώμεν ευλαβώς." " Στώμεν μετά φόβου Θεού."

"Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν ή λειτουργείν Σοι, Κύριε και Θεέ των δυνάμεων και Βασιλεύ της δόξης΄ το γαρ διακονείν Σοι μέγα και φοβερόν και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν."

  

"Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν." (Ιωάν,Ε΄24).

  

"Oι πατέρες λέγουν ότι η συναίσθησις της αμαρτίας ημών είναι μέγα δώρον του Θεού προς τον άνθρωπον, μεγαλύτερον και της οράσεως αγγέλων. Και εγώ επί μακρόν παρέμενον πνευματικώς τυφλός. Δεν έβλεπον αμαρτίαν εις την απομάκρυνσίν μου από του Θεού των παιδικών μου χρόνων. <<Αγνοών εποίησα>>. (Α΄Τιμ.α΄13).
Επίστευον ότι ανηρχόμην εις επίπεδον υψηλότερον του Ευαγγελίου.
Την ουσίαν της αμαρτίας δεν δυνάμεθα να εννοήσωμεν άλλως, ει μη δια της πίστεως εις τον Χριστόν-Θεόν, δια της εν ημίν επενεργείας του ακτίστου φωτός .(Ιωάν.η΄24.)"

"Υπό το φως του ηλίου η φύσις προβάλλει μεγαλοπρεπής εις τους οφθαλμούς." Το Θείον όμως Φως, όταν καταυγάση τον άνθρωπον, μεταμορφοί αυτόν διά θαυμαστού τρόπου." "Ότε εδόθη εις εμέ να βεβαιωθώ και εκ πείρας ότι αι εντολαί του Χριστού είναι, ως προς την ουσίαν αυτών, προβολή της Θείας ζωής επί του γηϊνου επιπέδου, τότε κατενόησα τους λόγους του Κυρίου: << Χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν>>. (Ιωάν.ιε΄5).
Εις δυσκόλους στιγμάς, ότε απετύγχανον πάσαι αι προσπάθειαι όπως συμμορφώσω τας εκδηλώσεις της ζωής μου προς την ευαγγελικήν διδαχήν, συνέβαινε να προσεύχωμαι ούτως:<< Ελθέ και ποίησον Συ Αυτός εν εμοί το άγιον  θέλημά Σου. Τα προστάγματά Σου δεν χωρούν εν τη στενή μου καρδία, και ο πεπερασμένος μου νους δεν συλλαμβάνει το περιεχόμενον αυτών...Εάν Συ δεν ευδοκήσης να κατοικήσης εν εμοί, τότε αναποφεύκτως θα πορευθώ εις το σκότος...Γνωρίζω ότι Συ δεν ενεργείς δια της βίας, αλλά Σε ικετεύω: Είσελθε μετ΄εξουσίας εις τον οίκόν μου, και όλον εμέ αναγέννησον. Μετάβαλε το καταχθόνιον σκότος της υπερηφανείας μου εις την ταπεινήν Σου αγάπην. Δια του φωτός Σου μεταμόρφωσον την διαφθαρείσαν φύσιν μου, ούτως ώστε ουδέν πάθος να μείνη εν εμοί, ικανόν να παρεμποδίση την μετά Σου έλευσιν του Πατρός Σου (βλ.Ιωάν.ιδ΄21-23). Ποίησόν με κατοικητήριον της αγίας εκείνης ζωής, της οποίας Αυτός Συ επέτρεψας εις εμέ να γευθώ εκ μέρους... Ναι, Κύριε, δέομαι Σου, μη στερήσεις εμέ του σημείου τούτου της αγαθότητός Σου.>>
"Όταν, κατά την άνωθεν δωρεάν, ηξιώθην να ίδω το άκτιστον Φως της Θεότητος, τότε εις τον κυανούν ουρανόν του "κυανού πλανήτου" ημών μετά χαράς ανεγνώρισα το σύμβολον της ακτινοβολίας της υπερκοσμίου δόξης.
Η λάμψις αύτη πληροί τα πάντα, όλας τας αβύσσους του σύμπαντος, παραμένουσα αναλλοιώτως ασύλληπτος και απρόσιτος εις τα κτίσματα.
Το κυανούν είναι το χρώμα του επέκεινα, της υπερβατικότητος. Πολλοί επί της γης εδέχθησαν την μακαριότητα της θέας του θαυμαστού τούτου Φωτός. Οι πλείστοι εξ΄αυτών εφύλαξαν την ευλογίαν ταύτην ως το πολυτιμότερον μυστικόν της ζωής αυτών, και μετέβησαν εις τον άλλον κόσμον, ελκυόμενοι υπό του θαύματος τούτου. Άλλοι όμως έλαβον εντολήν να αφήσουν εις τους εγγύς και τους μακράν αδελφούς αυτών την μαρτυρίαν περί της υψίστης ταύτης πραγματικότητος.
Η ψυχή μετά φόβου αποφασίζει να ομιλήσει περί του Φωτός εκείνου, όπερ επισκέπτεται τον άνθρωπον τον διψώντα να ίδη το Πρόσωπον του Ανάρχου Θεού. Η φύσις του φωτός τούτου είναι μυστηριώδης. Διά ποίων δε όρων θα ηδύνατό τις να περιγράψη τούτο; Ακατάληπτον, αόρατον, ενίοτε γίνεται ορατόν και δι΄αυτών εισέτι των σωματικών οφθαλμών. Ιλαρόν και τρυφερόν, ελκύει προς εαυτό και την καρδίαν και τον νουν ούτως, ώστε να επιλανθάνεταί τις της γης, αρπαζόμενος εις άλλον κόσμον. Τούτο δύναται να συμβή και εν τω εντόνω φωτί της ημέρας και εν τω σκότει της νυκτός. Καίτοι είναι πράον, εν τούτοις είναι ισχυρότερον παντός ό,τι περιβάλλει ημάς. Περιπτύσσεται τον άνθρωπον κατά παράδοξον τρόπον εκ των έξω΄ βλέπομεν τούτο, αλλά η προσοχή στρέφεται εις τα ενδότερα του έσω ανθρώπου, εις την καρδίαν την φλεγομένην υπό της αγάπης, αγάπης άλλοτε ευσπλάγχνου και άλλοτε ευγνώμονος. Δύναται να συμβή, ώστε να μη αισθάνηταί τις την υλικότητα, ούτε την εαυτού, ούτε την του περιβάλλοντος αυτόν κόσμου, και βλέπει εαυτόν ως φως. Παύει η αίσθησις του πόνου΄ αποχωρούν αι μέριμναι της γης΄ αι ανησυχίαι διαλύονται υπό της γλυκείας ειρήνης. Συνέβαινε, ώστε το φως τούτο να εμφανίζηται κατ΄αρχάς ως λεπτή φλόξ, θεραπευτική και καθαρκτική, κατακαίουσα τρυφερώς διά τινος ανεπαισθήτου σχεδόν επαφής και εντός και εκτός παν ό,τι δεν ήτο ευάρεστον εις Αυτό.
Το άγιον τούτο Φως, όταν εμφανίζηται εν δυνάμει, φέρει την ταπεινήν αγάπην. Αποδιώκει πάσαν αμφιβολίαν και πάντα φόβον, εγκαταλείπει μακράν εις τα οπίσω πάσας τας γήινας σχέσεις, άπασαν την πυραμίδα των κοινωνικών τάξεων και των ιεραρχικών αξιωμάτων...

Το πνεύμα ημών αγάλλεται: Το Φως τούτο είναι Θεός΄ είναι παντοδύναμον και συγχρόνως αφάτως πράον.
Ω, μετά πόσης προσοχής χειρίζεται τον άνθρωπον! Θεραπεύει την συντετριμμένην εκ της απογνώσεως καρδίαν΄ εμπνέει δια της ελπίδος της νίκης την βεβαρυμένην υπό της αμαρτίας ψυχήν.

Το Φως τούτο, φυσικόν ιδίωμα του "Πατρός των φώτων" (Ιακ. α΄17), αναγεννά και εισέτι ανα-δημιουργεί ημάς.
Η προσοχή ημών μεταβάλλει ριζηδόν κατεύθυνσιν. Πρότερον είλκετο αύτη προς την γην και τα πρόσκαιρα πράγματα. Μετά την επενέργειαν όμως της χάριτος περικλείεται αύτη εντός, και εκείθεν ανέρχεται εις την πνευματικήν σφαίραν των "μη βλεπομένων και αιωνίων." (Β΄ Κορ.δ΄, 18).
΄Ο,τι πρότερον εφαίνετο εις ημάς σπουδαίον, και εισέτι μέγα, αποβαίνει ασήμαντον δια το πνεύμα ημών: Και ο πλούτος, και η εξουσία, και η επίγειος δόξα, και πάντα όμοια αυτών, παύουν να ελκύουν ημάς."
Μικρά αποσπάσματα περί του θείου και ακτίστου φωτός από το βιβλίο του Σωφρονίου (Σαχάρωφ) με τίτλο "ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ."

Μαρίνα Ζηδιανάκη. 

Η Αγία Μαρίνα (17 Ιουλίου) "Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί Σου."Λουκά, κεφ. Ι΄, 17.

"Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς λέγοντες΄ Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί Σου. Είπε δε αυτοίς΄ εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. πλην εν τούτω μή χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται.΄χαίρεται δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο ο Ιησούς και είπεν: εξομολογούμαι Σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις΄ ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν Σου." Λουκά, κεφ. Ι΄, στιχ.17- 21.          

   

Διδαχές Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.1-5.

Η δε άνωθεν σοφία πρώτον μεν αγνή έστιν, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, μεστή ελέους και καρπών αγαθών, αδιάκριτος και ανυπόκριτος. Καρπός δε της δικαιοσύνης εν ειρήνη σπείρεται τοις ποιούσιν ειρήνην. Ιακώβου Γ΄, 17-18. Οι δε καρποί: πίστις, ευσέβεια, αγάπη, ευλογία, χαρά και αγαλλίασις, ειρήνη, ευσπλαχνία, αγαθοσύνη, ελεημοσύνη, καλοσύνη, αδελφοσύνη, μετάνοια, συγχώρεσις, ανεξικακία, ηθικότης, πραότης, απλότης, σεμνότης, ταπεινότης, εγκράτεια, ιώβειος- ισόβιος υπομονή, ομοψυχία, μακροθυμία, ελπίδα και προσδοκία, χρηστότης, τιμιότης, αγνότης, καθαρότης, αγαθότης, τελειότης, λαμπρότης, μακαριότης, αγιότης, αιωνιότης, αθανασία. Μακάριοι οι έχοντες θεοσοφία, οι καθαροί τω πνεύματι και τη καρδία.    

                                        

 .

                                                                       

  "Τότε, σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπαρχοντά μου στους φτωχούς και ν΄αναταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη."

Λουκά ΙΘ΄, 8.

"Και εάν δανείζητε παρ΄ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλούς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα." Λουκά ΣΤ,΄34

Παντί δε τω αιτούντί σε δίδου, και από του αίροντος τα σα μη απαίτει. Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. και εάν αγαθοποιείτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. και εάν δανείζετε παρ΄ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλούς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. πλήν αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός έστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς. Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων εστί. Λουκά Στ΄, 30-36. 
"Τότε πήγε ο Πέτρος και του είπε: "Κύριε, πόσες φορές θα σφάλει σ΄εμένα ο αδελφός μου και θα τον συγχωρήσω; ως εφτά φορές;'' Του λέει ο Ιησούς: "Δε σου λέω ως εφτά, αλλά ως εβδομήντα φορές εφτά". Γι΄αυτό η βασιλεία των ουρανών μοιάζει μ΄ένα βασιλιά, που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό  οι δούλοι του. Μόλις άρχισε να κάνει τον λογαριασμό, του φέρανε κάποιον που όφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν μπορούσε να τα επιστρέψει, ο κύριός του διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο, τη γυναίκα του, τα παιδιά του κι όλα τα υπάρχοντά του και να του δώσουν το ποσό από την πώληση. Ο δούλος τότε έπεσε στα πόδια του, τον παρακαλούσε κι΄έλεγε: δείξε μου μακροθυμία και θα σου τα δώσω όλα τα χρέη μου πίσω. Τον λυπήθηκε λοιπόν ο κύριος του εκείνον τον δούλο και τον άφησε να φύγει΄του χάρισε μάλιστα και το χρέος. Βγαίνοντας έξω ο ίδιος δούλος, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του όφειλε μόνο εκατό δηνάρια΄ τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει λέγοντάς του:"ξόφλησέ μου αυτά που μου χρωστάς". Ο σύνδουλός του τότε έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε: "δείξε μου μακροθυμία, και θα σου τα ξεπληρώσω". Εκείνος όμως δε δεχόταν, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να ξεπληρώσει ό,τι του χρωστούσε. ΄Οταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοί του, λυπήθηκαν πάρα πολύ, και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν. Τότε ο κύριος τον κάλεσε και του λέει:"κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρακάλεσες΄ δεν έπρεπε  κι΄εσύ να σπλαχνιστείς το σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σπλαχνίστηκα εσένα;" Και οργισμένος τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όσα του χρωστούσε. Έτσι θα κάνει και σ΄εσάς ο ουράνιος Πατέρας μου, αν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τα παραπτώματα του αδελφού του μ΄όλη του την καρδιά." Ματθ. ΙΗ΄ 21-35. 
Αν ο θάνατος ήταν απαλλαγή από τα πάντα, θα αποτελούσε ανέλπιστο δώρο για τους κακούς που πεθαίνοντας, ταυτόχρονα με το σώμα, απαλλάσσονται κι από την κακία τους μαζί με την ψυχή. Στην πραγματικότητα όμως, από τη στιγμή που η ψυχή φαίνεται αθάνατη, δεν υπάρχει γι΄ αυτήν καμιά άλλη δυνατότητα να ξεφύγει από τα κακά και να σωθεί από το να γίνεται όσο το δυνατόν καλύτερη και φρονιμότερη. 

Λέγει ο Επουράνιος Πατήρ, ο Πανάγιος και Πανάγαθος Θεός του αγίου πνεύματος και του αληθινού φωτός, ο Κύριος του σύμπαντος κόσμου, ο Παντοκράτωρ και Παντοδύναμος Θεός: Εκχεώ από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα. Και έσονται πάντες διδακτοί Θεού.

Ανοίξατε τας πύλας  ίνα δοξολογήσω τον αληθινόν Θεόν. Ανοίξατε τας θύρας ίνα προσκυνήσω τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και Σωτήρα Θεόν. 

"Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς και επήρε τους οφθαλμούς Αυτού εις τον ουρανόν και είπε: Πάτερ, ελήλυθεν η ώρα΄ δόξασόν σου τον υιόν, ίνα και ο υιός Σου δοξάση Σε, καθώς έδωκας Αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός, ίνα παν ο δέδωκας Αυτώ δώση αυτοίς ζωήν αιώνιον. αύτη δε έστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί Σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν...Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί Σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς." Ιωάννην, ΙΖ΄.  

Αν η δύναμις του Θείου Λόγου, δια της πίστεως, δια της προσευχής και δια της παρακλήσεως επενεργεί άνωθεν, εκ του ουρανού και μακρόθεν, τότε λέγω: Κύριε, ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παις μου, ο δούλος μου, ο φίλος μου, ο αδελφός μου. Αν η δύναμις του Θείου Λόγου διαπερνά τ΄αυτιά και φλογίζει την καρδιά, αν η δύναμις του Θείου Λόγου αγγίζει το είναι, το πνεύμα, την διάνοια, την ψυχή και την καρδιά, τότε λέγω: Κύριε και Θεέ, ειπέ λόγω, και ιαθήσομαι. Κύριε Ιησού Χριστέ, ειπέ λόγω, και εγερθήσομαι. Κύριε και Θεέ, ειπέ λόγω, και σωθήσομαι. Κύριε και Θεέ, ειπέ λόγω και αναστήσομαι. Κύριε και Θεέ, ειπέ λόγω και αναγεννηθήσομαι. Κύριε και Θεέ, ειπέ λόγω, και σωθήσομαι."Και είπε και εγένετο ούτως." Αν η δύναμις του Αγίου Πνεύματος θαυματουργεί δια της επιθέσεως των αγίων χειρών, τότε λέγω : Ως αxτίνες αγίου φωτός τα δάxτυλα της αγίας Σου χειρός. "Και ότε είδον Αυτόν, έπεσα προς τους πόδας Αυτού ως νεκρός. και έθηκε την δεξιάν Αυτού χείρα επ΄εμέ λέγων΄ μη φοβού΄ εγώ είμι ο πρώτος και ο έσχατος. και ο ζων, και εγενόμην νεκρός. και ιδού ζων είμι εις τους αιώνας των αιώνων, και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου." Αποκάλυψις Ιωάννου, Α΄ 17,18.

 Και προσελθών ο  Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων΄ εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. πορευθέντες μηθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν΄ Και ιδού εγώ μεθ΄ημών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν. Ματθαίον ΚΗ΄,18. Και είπεν ο Κύριος αυτοίς: πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει. Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων. Αμήν. Μάρκον,ΙΣΤ΄.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Tιμωμένου του νομίσματος, του τίτλου και του χρήμα...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Tιμωμένου του νομίσματος, του τίτλου και του χρήμα...: Καλή και καθαρή καρδιά, αυτάρκεια κ΄εγκράτεια παρά τ΄αδίκου πλούτου τα δεσμά και τα δεινά.

"Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην." Γένεσις, κεφ. Α. Ω θεοθέμελη και στεριοθέμελη, αεικίνητη και αέναη τροφομητέρα γη! ηλιόλουστη και υδάτινη, ηλιόφωτη και φεγγαρόφωτη, βλαστερή και θαλερή, καρποφόρα και αειφόρα πηγή!

 "Εν τη οικία του Πατρός μου μοναί πολλαί είσιν." (Ιωάννην, κεφ. ΙΔ΄,2.)

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Απόστολοι: Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εκ νεκρών ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Απόστολοι: Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εκ νεκρών ...: Και μεθ΄ημέρας οκτώ πάλιν ήσαν έσω οι μαθηταί αυτού και Θωμάς μετ΄αυτών. Έρχεται ο Ιησούς των θυρών κεκλεισμένων, και έστη εις το μέσον κα...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕ...: Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! : Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε: "Εγώ Είμι η ανάστασις και η ζωή. ο πιστεύω...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά και καλά, χαρμόσυνα, ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά και καλά! χαρμόσυνα, ...

"Μνήσθητε ως ελάλησε προς υμάς έτι ων συν υμίν." "Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν." "ώσπερ γαρ εγένετο Ιωνάς ο προφήτης εν τη κοιλία του κήτους τρείς ημέρας και τρείς νύκτας, ούτως έσται και ο υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρείς ημέρας και τρείς νύκτας." "ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις έθνεσι και εμπαιχθήσεται και υβρισθήσεται και εμπτυσθήσεται, και μαστιγώσαντες αποκτενούσιν αυτόν, και τη τρίτη ημέρα αναστήσεται." "δει τον υιόν του ανθρώπου παραδοθήναι εις χείρας ανθρώπων αμαρτωλών και σταυρωθήναι, και τη τρίτη ημέρα αναστήναι."

Ο Μέγας και Ιερός, ο Τίμιος και ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη. Ο Μέγας και Ιερός, ο Τίμιος και ...  Ο Μέγας και Ιερός, ο Τίμιος και Σωτήριος του Ιησού... : "Μετά τούτο ειδώς ο Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, ίνα τελε...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Τον νυμφώνα Σου αναβλέπω Χριστέ μου κεκοσμημένο, ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Τον νυμφώνα Σου αναβλέπω Χριστέ μου κεκοσμημένο, .. 

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ελευθερία στην ποίηση και στην τέχνη σημαίνει έμπν...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ελευθερία στην ποίηση και στην τέχνη σημαίνει έμπν...: Aνοίγω τα πανιά μου και τον ορίζοντα μου και γίνομαι θαλασσοπόρος, ανοίγω τα φτερά μου και τον ορίζοντα μου και γίνομαι αεροπόρος. Τέχνη ε...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, ΝΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ, ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ, ΝΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ, ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ...: Χαίρε, ω χαίρε Πάναγνε, Πανάχραντε, Πάνσεπτε και Πανύμνητε, Θεόνυμφε και Αειπάρθενε Θεοτόκε! Χαίρε Πανσεβάσμια Παναγία και Θ...

Ως άνθος του αγρού η ομορφιά μαραίνεται, αλλά το πνεύμα κι η ψυχή στους ουρανούς πορεύεται. Και μιά φωνή άγνωστη και γνωστή από ψηλά κι΄από τα βάθη τ΄ουρανού εκπορεύεται. -Τίνα ζητάς αθάνατη ψυχή; -Θεία κοινωνία, αιώνια διαμονή, Θεία ευλογία κ΄αιώνια ζωή.

  

Ελευθερία στην ποίηση και στην τέχνη σημαίνει έμπνευση, πρωτοτυπία και αριστοτεχνία.

Ιδού ο έννους, ο αρχαίος και πολυμήχανος άνθρωπος που ξεκίνησε από τα σπήλαια
και ανέβηκε στη σελήνη, στο διάστημα και στα ουράνια προπύλαια.

Aνοίγω τα πανιά μου και τον ορίζοντα μου και πάνω απ΄τα κύματα περπατώ.
Ιδού ο πρώτος θαλασσοπόρος!   
Ανοίγω τα φτερά μου και τον ορίζοντα μου και πάνω απ΄τα σύννεφα πετώ.  
Ιδού ο πρώτος αεροπόρος! 
Ιδού ο πρώτος πύραυλος κι΄ο πρώτος δορυφόρος!

Παν εφ΄ω τις έραται και αγαπά.
Τέχνη είναι τα ανθρώπινα επινοήματα και τα καλλιτεχνήματα.  
Το κάλλιστο και αγλαό, το ωραίο και θαυμαστό.
Αν βρεις τον παράδεισο σ΄ένα και μόνο Λόγο, αν δεις τον παράδεισο σ΄ένα απειροελάχιστο κόκκο, σ΄ένα κήπο, σ΄ένα δένδρο, σ΄ένα άνθος,  σ΄ένα άστρο, σε μία αστραπή, σε μία προσευχή, σε μία αναλαμπή, σ΄ένα βρέφος, σε μια ευχή, σ΄ένα νεογέννητο παιδί, κράτησες στην παλάμη σου ολόκληρο τον κόσμο, κέρδισες την αιωνιότητα σε μία και μόνο στιγμή. 
Λογοτεχνία, ποίηση και τέχνη είναι η ελεύθερη δημιουργική και καλλιτεχνική έκφραση. 
Tέχνη δεν είναι μόνο η ζωγραφική,  η γλυπτική, η σκηνοθεσία, η ηθοποιία, ο ρυθμός, η κίνηση και ο χορός, το τραγούδι και η μελωδία. Τέχνη είναι και η γεωργική, η κηπουρική, η αρτοποιία και η μαγειρική, η ραπτική, το εργόχειρο και η υφαντική, η αγγειοπλαστική και η χειρουργική. 

Η γιαγιά μου η Μαρία η καλή έγνεθε στη ρόκα του προβάτου το μαλλί και ύφαινε στον αργαλειό την κουβέρτα τη ζεστή και το πολύχρωμο χαλί. 
Η κηρήθρα των μελισσών και το κελάηδισμα των πουλιών. 
Τα έργα των Μουσών και το αγλάισμα των ψυχών. 
Η έμπνευση και η πρωτοτυπία. 
Η μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας.  
Η μίμηση των αισθητών και των νοητών.
Η φιλοκαλία , η φιλοτεχνία και η καλαισθησία. 
Η δεξιοτεχνία και η καλλιτεχνία, η σύνθεση και η ισορροπία, η σύμμετρη διάταξη και η τέλεια αναλογία. 
Η παλίντροπος  αρμονία.
Η έντεχνη κατασκευή  μουσικών οργάνων, η μουσική σύνθεση, η μαεστρία και η αρμονία.
Τα ομηρικά έπη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, η λυρική και η ελεγειακή, η δημοτική και η διδακτική ποίηση. 
Η αρχιτεκτονική και η περίτεχνη κατασκευή.  
Η αξιοσύνη του πνεύματος, των χειρών και των κτιστών. 
Τα παγκόσμια μουσεία, τα καλλιτεχνικά κειμήλια, τα αναμνηστικά ενθύμια, τα αγάλματα και τα ιστορικά μνημεία. 
Τα κλασικά και διαχρονικά, τα περίτεχνα και θαυμαστά του κόσμου κτίσματα και οικοδομήματα. 
Οι πυραμίδες, οι κλίμακες, οι κίονες και οι αψίδες. 
Τα Μινωικά ανάκτορα, τα αρχαιοελληνικά πρωτότυπα και τα υποδειγματικά αριστουργήματα.

Η Ακρόπολη των Αθηνών. 
Ο περικαλής και περίφημος Παρθενών, τ΄αετώματα και τα καλλιτεχνήματα, τα αγάλματα και τα φιλοτεχνήματα. 
Οι τρείς χάριτες, οι κίονες και οι καρυάτιδες. Η Αγλαϊα, η Ευφροσύνη και η Θάλεια. 
Ω, Αρχαίες Ελληνίδες, οι αθάνατες και τρισχαριτωμένες  κόρες!
Ω, γενέες και ανδρείες ψυχές σε γυναικείο σώμα! 
Ω, αρχαίο και ωραίο, το αθάνατο και λαμπερό Ελληνικό πνεύμα! 


Με σεβασμό προς τα ιερά, τα όσια και τα θεία.
Η αρχιτεκτονική των ιερών ναών, τα πνευματικά νάματα και τα έργα των πιστών, τα έργα των χειρών και τα οικοδομήματα των κτιστών.
Οι περίλαμπροι, επίγειοι και θαυμαστοί  ναοί της Ορθοδοξίας.
Ο ναός της του Χριστού Αναστάσεως και της του Θεού Αγίας Σοφίας.    
Ο πρόναος κι΄ ο κύριος ναός, ο βασιλικός, ο περικαλλής και λαμπερός ιερός ναός, ο θόλος και ο Παντοκράτωρ, ο τίμιος θρόνος και ο τίμιος του Ιησού Χριστού σταυρός, ο πολύφωτος πολυέλαιος, η εναρμόνιση και η διακόσμηση, τα εντός και τα εκτός, τα ορατά και τα αόρατα, τα βλεπόμενα και τα μη βλεπόμενα.
Πάντα ταύτα ουκ έστιν θέατρον.
Τα νάματα και τα σεβάσματα της πίστεως και της ορθοδοξίας.
Η κλίμακα και το ιερό βήμα, το ιερό θυσιαστήριο, το ιερό εικονοστάσιο, και το προσκυνητάριο, το αναλόγιο, το προσευχητάριο και το υμνολόγιο, τα αγιογραφήματα, τα ψηφιδωτά και τα εικονίσματα, η καλλίφωνη χορωδία και η θεία υμνωδία, η θεία δοξολογία και η θεία ευχαριστία. 
Πάντα ταύτα ουκ έστιν μύθος, φαντασία, θέατρο και υποκρισία, αλλ΄έστιν Θεία δοξολογία και λατρεία, Θεία κοινωνία και Θεία ευχαριστία εν Αγίω Πνεύματι και εν αληθεία. 
Πάντα ταύτα είναι άνωθεν δωρήματα, τάλαντα και χαρίσματα.

Η περίτεχνος και μυστήριος κιβωτός.  
Η πλοήγηση και η ναυπήγηση, η επιτυχής απογείωση και η ομαλή προσγείωση, η ικανότητα και η ευστοχία, η σύνθεση και η αρμονία. 

Η ραδιοφωνία και η τηλεπικοινωνία, τα μικροσκόπια, τα τηλεσκόπια και τα αστεροσκοπεία. 

Ο νους, το πνεύμα, η διάνοια, η σκέψη και η λογική συνδιαλέγονται και συνεργάζονται με τις αισθήσεις, άρα συναποτελούν ένα σύνολο, μία ενότητα, μία αρμονική ομάδα, ένα σώμα, μία καρδιά, μία ψυχή, μία ενιαία  λειτουργική αρμονική μονάδα. 
Πάντα ταύτα είναι άνωθεν δωρήματα, τάλαντα και χαρίσματα.
Χάρισμα είναι ν΄ αγγίζεις την διάνοια, την καρδιά και την ψυχή. 
Ανάστα ψυχή μου. 

Χάρισμα  είναι να αγγίζεις και να συγκινείς τις ανθρώπινες χορδές, να δίνεις αγαλλίαση και χαρά, να εμψυχώνεις και να ενθαρρύνεις, να παρηγορείς και να γλυκαίνεις τις πικραμένες ψυχές.

Χάρισμα  είναι να σμιλεύεις με τα σύνεργα σου την σκληρή πέτρα και την σκληρή καρδιά, να ημερεύεις τ΄ άγρια θεριά, να γαληνεύεις το πνεύμα, την ψυχή και την καρδιά.

Το γλυκόλαλο νανούρισμα και το ευχάριστο ξύπνημα. 

Ο αληθινός, ο γνήσιος και πειστικός, ο χαρισματικός, ο μελίρρυτος και αρμονικός, ο διδακτικός και δημιουργικός ποιητικός λόγος. 
Με ιερό δέος και σεβασμό προς τα Θεία, προς τα επτά σεπτά μυστήρια, στην αλήθεια και στην ορθοδοξία.
Στώμεν καλώς. Στώμεν μετά φόβου Θεού. Στώμεν ευλαβώς. 
Άνω σχώμεν  τας καρδίας.
Η θεία δοξολογία, η θεία ευλογία και η θεία ευχαριστία. Ο επινίκιος αίνος και ο δοξαστικός ύμνος, ο τρισάγιος, ο χερουβικός και ο ευχαριστήριος ύμνος, ο εγκάρδιος και εγκώμιος, ο αληθής και επάξιος θείος λόγος. 
Η υμνογραφία και η αγιογραφία. Η υμνωδία και η ψαλμωδία, η σύνθεση και η εναρμόνιση, η συμφωνία, η επικοινωνία και η αρμονία. 
Η φιλαρμονική και η καλλίφωνη χορωδία.  
Το ωραίο κάλλος, το καλό ποίημα και δοξολόγημα, το αγαστό δημιούργημα, το καλλιτέχνημα και το αριστούργημα.   
Η μουσική επένδυση του ποιητικού λόγου. 
Το εύηχο και ευχάριστο άγγελμα, το γλυκόλαλο άκουσμα, το ευαγγελικό ανάγνωσμα και το ακρόαμα, το θείο άκουσμα και το θείο κήρυγμα. 
Η αρμονία πνεύματος, σώματος και ψυχής. 
Το νάμα και το αγλάισμα  του πνεύματος, το άσμα της ψυχής και το ίαμα του σώματος.

Κρίμα που μερικοί άνθρωποι όσα δεν φθάνουν αντί να τα θαυμάζουν και να τα αγαπούν, τα καταστρέφουν και τα παραποιούν, τα βεβηλώνουν και τα συκοφαντούν, τα φθονούν και τα λιθοβολούν. 
Με σεβασμό, υπόκλιση και θαυμασμό στην έρευνα και στην επιστήμη, στην τέχνη και στην τεχνολογία, στο αρχαίο και στο νέο ελληνικό πνεύμα, στην ελληνική γραμματεία, στην ελληνική γλώσσα και στην λογοτεχνία. 
Με σεβασμό, υπόκλιση και θαυμασμό στην αφύπνιση και στην εκπαίδευση, στην έμπνευση και στην μύηση, στην ποίηση και στην μελοποίηση, στην εξέλιξη, στην ανάπτυξη και στον πολιτισμό, στην ανθρωποποίηση, στην αναγέννηση και στον ανθρωπισμό. 
Με θαυμασμό, υπόκλιση και σεβασμό στη θεοθέμελη, απέραντη και στεριοθέμελη συμπαντική θεία κτίση και δημιουργία. 
Με σεβασμό, υπόκλιση και συλλογισμό μπροστά"στην κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση"στην τελειοποίηση και στην αγιοποίηση. 
Με βαθιά ευσέβεια, υπόκλιση και θαυμασμό μπροστά στη σεπτή και αχειροποίητη εικόνα της Παναγίας και στον Ευαγγελισμό. 
Με βαθύ συλλογισμό και με βαθιά υπόκλιση, με βαθύτατο δέος και σεβασμό μπροστά στον Κύριον Ιησού Χριστό, στην θεία ενσάρκωση και ενανθρώπηση, στην αναγέννηση και στην ανάσταση, στον Ελληνισμό και στον Χριστιανισμό.
Ύψιστη και τέλεια ποίηση είναι η απέραντη και θαυμαστή θεία κτίση και φύση, τα θεία και μέγιστα Έργα, τα θεία θαύματα, και τ΄ανθρώπινα όντα, τα ζωντανά και έμψυχα πλάσματα, γεννήματα, ποιήματα, κτίσματα και δημιουργήματα. 
Ο δημιουργικός και αιώνιος Θείος Λόγος. 
"Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν. Και Θεός ήν ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. πάντα δι΄Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν." 
Ιωάννην, Α΄.  
Και είπεν ο Θεός: Ας ποιήσωμεν 'Ανθρωπον κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν ημών. Γέννεσις, Α΄. 
Ω, παναγία τριάς!  Ω Θεία και αγία πνοή, ψυχή και ζωή, ω,  άγιο πνεύμα και άγιο φως!
Ο έναστρος ουράνιος θόλος και το απέραντο θείο στερέωμα.  
Η αμηχάνου και η απείρου κάλλους ουράνια περιφορά, ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα, ο μέγας κι΄ο μικρός ενιαυτός, ο χρόνος και ο ρυθμός. 
Η απέραντος και υπέρλαμπρος Θεία κτίσις, η αρρήτου και η αφάτου, η απείρου και η αμηχάνου κάλλους θεία και αρμονική συμπαντική δημιουργία. 
Και είπεν ο Θεός: Γενηθήτω φως' και εγένετο φως.  
Ω θείο και αληθινό, άγιο, αιώνιο και αθάνατο, αϊδιο, απέραντο και ατελεύτητο, άυλο, νοητό και νοερό, αόρατο και ορατό, λαμπερό και ιλαρό, θαυμαστό, εφετό και αγαπητό άγιο πνεύμα και άγι φως! 
O επουράνιος, ο πανάγιος και ο αιώνιος πνευματικός και ιερός ναός. 
Μέγας είσαι Κύριε και Θεέ! πάνσοφα και μυστήρια, μεγάλα και θαυμαστά τα Έργα Σου! Κάποτε, στο παρελθόν, σε χρόνο απροσδιόριστο και αλλοτινό, μία ανεξήγητη και μυστήρια δύναμη μ΄ανέβασε ήπια και απαλά στον ουρανό΄ μου ΄δειξε τα μικρά και τα μεγάλα άστρα΄ μου γνώρισε την Θεία παντοδυναμία, την Θεία μεγαλειότητα και την πανσοφία, την Θεία ποίηση και την δημιουργία και αυτοστιγμεί η ίδια πάλι  δύναμη με κατέβασε απαλά- απαλά στη γη. 

 Με σεβασμό και  αγάπη Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Ω, γλυκύ μου έαρ! ω, θείο και λαμπρό, γλυκύτατο και αναστάσιμο και ιλαρό μου φως! καλό πάσχα, καλή άνοιξη και καλή εν Χριστώ ανάσταση. Η πίστις δυναμούται, η φύσις ανασταίνεται και η χαρά πληρούται.

Υπεράνω πάντων των ορατών και των αοράτων ο Θεός. 

Πάντα τα σύμπαντα, οι άνεμοι και τα ύδατα, η θάλασσα και τα κύματα  υπακούουσι τω  Αγίω  Λόγω του Θεού.

Μέγας ει, Κύριε και Θεέ, και θαυμαστά τα σύμπαντα έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου.

Συ γαρ βουλήσει εξ΄ουκ όντων εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα, τω σω κράτει συνέχεις  την κτίσιν, και τη ση προνοία διοικείς τον κόσμον. 

"Εν αρχή  εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην". Γένεσις, Α΄, 1.

 "Η  δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος΄ και σκότος επάνω της αβύσσου, και Πνεύμα Θεού 

επεφέρετο επάνω του ύδατος".  Γένεσις, Α΄, 2. 

"Το Άγιον Πνεύμα του Θεού έστι το ζωοποιούν" (Ιωάννη, ΣΤ΄, 63).

"Απεκρίθη Ιησούς΄ αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ΄ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού". Ιωάννην Γ΄, 5.

. Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω  φως΄ και εγένετο φως. Γένεσις, Α΄, 3.

   "Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος.

2. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν.

3. πάντα δι΄Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν".

Το κατά Ιωάννην Άγιον Ευαγγέλιον αναγιγνώσκεται κατά την Αναστάσιμη θεία λειτουργία .

Ο άγιος Ιωάννης ο θεολόγος ονομάζει Θεόν Λόγον τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν, ως το δεύτερο πρόσωπο της  παναγίας και ομοουσίου, ομοτίμου και αδιαιρέτου τριάδος.

 Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι΄ και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν.

Μάλλον θα ήταν εαρινή ισημερία, μάλλον θα ήταν άνοιξη όταν είπεν ο Θεός "γενηθήτω φως" και εγένετο φως.

"Και είδεν ο Θεός το φως ότι καλόν". 

Καλόν έστι το φως.

Καλόν 'εστι το αισθητό και το νοητό φως.

Καλόν έστι το φως των οφθαλμών του σώματος  ίνα θαυμάζωμεν τα θαυμαστά έργα  του πανσόφου Θεού Δημιουργού. 

"Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας". 

Καλόν έστι το πρώιμο φως΄ καλόν έστι των αστέρων του ουρανού το φως΄ καλόν έστι του ανατέλλοντος ηλίου το φως ΄καλόν έστι της ημέρας το φως΄ καλόν έστι της λυχνίας το φως΄ καλόν έστι της πίστεως το φως΄ καλόν έστι του Ηλίου της Δικαιοσύνης το φως΄ καλόν έστι του Ευαγγελίου το φως΄ καλόν έστι του Χριστού το φως΄ καλόν έστι της αληθείας το φως΄ καλόν έστι το άγιο, αληθινό και πνευματικό φως΄ καλόν έστι το  νοερό, νοητό και ιλαρό φως΄ καλόν έστι της Θείας γνώσεως το Φως.

"Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν έστι καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, παρ ώ ουκ ένι παραλλαγή ή τροπής αποσκίασμα". Ιακώβου Α, α, 17.

Δόξα της Τρισηλίου Θεότητος το Άγιο Φως.

Ω, απείρου και  αμηχάνου, αρρήτου και αφάτου  κάλλους άκτιστο, υπερουράνιο, υπέρλαμπρο, ανέσπερο, αληθινό, σωτήριο, αϊδιο, αιώνιο και αθάνατο Θείο και Άγιο Πνεύμα, Θείο και Άγιο Φως!

"Και το φως εν τη σκοτία φέγγει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν".

Ο τυφλός ο καθήμενος εν σκότει είδε το μέγα έλεος του Θεού.

      Ο τυφλός ο καθήμενος εν σκότει είδε το σωτήριον φως του Θεού. 

"Kαι στραφείς ο Κύριος προς τους μαθητάς κατ΄ιδίαν είπε:

Μακάριοι οι οφθαλμοί οι βλέποντες α βλέπετε". Λουκά, Ι΄, 23.

Τυφλός: Ο ανοίγων τους ουρανούς  άνοιξόν μου τους οφθαλμούς.

Ο  φωτίζων τους ουρανούς φώτισόν μου τους οφθαλμούς.

-Τις ήνοιξέ σου  τους οφθαλμούς; 

- Άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς.

-Tι εποίησέ σοι; πως ήνοιξέ σου τους οφθαλμούς ;

Πως ανεώχθησαν οι οφθαλμοί σου;

- Ο φωτίζων τους ουρανούς ήνοιξέ μου τους οφθαλμούς. 

Ο φωτίζων τα σύμπαντα φώτισε και της ψυχής μου τα όμματα.

Άνοιξέ μου, Κύριε, τους οφθαλμούς της διανοίας.

-Tις ήνοιξέ σου τους οφθαλμούς; 

 Ο ανασταίνων τους νεκρούς ήνοιξέ μου τους οφθαλμούς.

Ο "Τις" είναι ο αεί Ων, ο αεί ζων Θεός, ο προ των αιώνων, του κόσμου και των ανθρώπων υπάρχων Θεός, η αρχή του παντός, ο εκ του μη όντος τα σύμπαντα  παραγαγών, ο πάνσοφος Κτίστης και Δημιουργός, ο Ποιητής του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος ανθρώπου, πάντων των όντων και των κτισμάτων, ορατών τε πάντων και αοράτων, του ουρανού και της γης, των υδάτων και της θαλάσσης και πάντων των εν αυτοίς, ο αίτιος της ζωής ημών, ο ζωοδότης και φωτοδότης τριαδικός Θεός, ( και είπεν ο Θεός΄ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν), ο μεθ΄ημών Θεός, ο πανταχού παρών, ο προνοών, ο θησαυρός και ο δωρητής πάντων των αιωνίων καλών και αγαθών, ο Κύριος και Θεός, ο Βασιλεύς και Παντοκράτωρ, ο Δεσπότης και Κυβερνήτης του παντός,  ο πανάγιος και πανδίκαιος, ο υπερούσιος και ο υπερουράνιος, ο υπεράγαθος και πανάγαθος, ο παντογνώστης και καρδιογνώστης, ο ζωοποιών, ο ευλογών, ο σώζων, ο φωτίζων, ο αγαπών, ο ελεών, ο αγιάζων, ο θαυμάσια ποιών, ο αποκαλυπτόμενος εν ημίν, ως φιλάνθρωπος και πολυεύσπλαγχνος, μέσω των αγίων, σεπτών και θαυμασίων Αυτού πνευματικών δυνάμεων, μυστηρίων και  ακτίστων ενεργειών Του δια την σωτηρίαν ημών. 

  Ούτος ο Άγιος Τριαδικός Θεός, η πηγή της ζωής, της  αγίας αγάπης, του αγίου πνεύματος και του αγίου φωτός έρχεται εις νοερά και αισθητή, ζώσαν και αγίαν κοινωνίαν μεθ΄ημών των πιστών. 

Ούτος ο απειροδύναμος, ο απρόσιτος και Άγιος Θεός, ως αιώνιος αλήθεια, έρχεται ειρηνικός, πράος και ταπεινός, ως αγία αγάπη και άγιο φως  εν τη καρδία, εν τη ψυχή , εν τη διανοία, εν τω είναι ημών. 

Ο άκτιστος, ο αόρατος και απρόσιτος Θεός γίνεται εν ημίν ορατός και προσιτός, αξιόπιστος, άγιος και ευλογητός .

"Ήκουσεν ο Ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω, και ευρών αυτόν είπεν αυτώ΄

Συ πιστεύεις εις τον Υιόν του Θεού; 

απεκρίθη εκείνος και είπε΄ και τις έστι, Κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν; 

είπε δε αυτώ ο Ιησούς΄ και εώρακας αυτόν και ο λαλών μετά σου εκείνός έστιν. 

ο δε έφη΄ πιστεύω, Κύριε΄ και προσεκύνησεν Αυτώ".

Ευαγγέλιον Ιωάννην Θ΄, 35,36,37,38.

Μακάριοι οι οφθαλμοί  οι είδον και ήκουσαν και επίστευσαν και προσεκύνησαν Αυτόν.

Μακάριοι και οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες.

"Τούτο δε έστι το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός, ίνα πας ο θεωρών τον Υιόν και πιστεύων εις Αυτόν έχει ζωήν αιώνιον, και αναστήσω αυτόν εγώ τη εσχάτη ημέρα". Ιωάννην, ΣΤ΄, 40. 

"πάντα δι΄Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν"

"Ο κόσμος δι΄Αυτού εγένετο".

 Μέγας, ει, Κύριε και Ύψιστε, Πάνσοφε,Υπεράγαθε και Υπεράγιε Θεέ και θαυμαστά τα έργα Σου.

        "εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι Αυτόν ου παρέλαβον".  Ιωάννην, Α΄, 11.

"Τοσαύτα  δε έργα Θεού, τοσαύτα Θεία θαύματα και σημεία εποίησεν και εφανέρωσεν ο Άγιος, ο προ αιώνων, ο προ καταβολής κόσμου,  αγγέλων και ανθρώπων, ο αγαπητός και μονογενής Λόγος και Υιός, "δι΄ου τα πάντα εγένετο" η δύναμις, η σοφία, το απαύγασμα της δόξης του Θεού Πατρός, ο Κύριος και Θεός ημών Ιησούς Χριστός, έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών και ουκ επίστευσαν εις Αυτόν. "

"Αύτη δε έστιν η κρίσις΄ ότι το φως ελήλυθεν εις  τον κόσμον, και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως΄ ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα. 

"Πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού.

Ο ποιών την αλήθειαν έρχεται προς το φως, ίνα φανερωθή αυτού τα έργα, ότι εν Θεώ έστιν ειργασμένα". Ιωάννην, Γ΄, 19,20, 21. 

"Όσοι δε έλαβον Αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα Αυτού". Ιωάννην, Α΄, 12.

Με τα δάκρυα μου σε ποτίζω, με την πνοή μου σε ανοίγω και με το φως μου σε φωτίζω.

"Ανοίξω το στόμα μου εν παραβολαίς".  

"Tα άνθη ώφθη εν τη γη". 

"Κατανοήσατε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουν" Λουκά  ΙΒ΄, 27. 

Στα κάλλιστα, στα εύοσμα και  μοσχοβόλα άνθη οι μέλισσες τριγυρνούν, γύρη γυρεύουν και νέκταρ ρουφούν, τα  άνθη γονιμοποιούν, τον Θεό Κτίστη και την φύση υμνολογούν, μέλι στην κηρήθρα μας κερνούν, την γεύση μας γλυκαίνουν και μας ευχαριστούν.

Αν  βρείς τον παράδεισο σ΄ενα και μόνο λόγο, αν δεις τον παράδεισο σ΄ ένα απειροελάχιστο κόκκο, σ΄ενα κήπο, σ΄ ένα άνθος, σ΄ένα κρίνο, σ΄ενα τριαντάφυλλο, σ ένα νεογέννητο παιδί, σ΄ένα άστρο, σε μια αστραπή, σε μια προσευχή, σε μια αναλαμπή, κράτησες στην παλάμη σου ολόκληρο τον κόσμο, κέρδισες την αιωνιότητα σε μια και μόνο στιγμή. 

"Και είπεν ο Θεός: Βλαστησάτω η γη βοτάνην χόρτου, σπείρον σπέρμα κατά γένος και καθ΄ομοιότητα,  και ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν, ου το σπέρμα αυτού εν αυτώ κατά γένος και καθ΄ ομοιότητα επί της γης. Και εγένετο ούτως." Γένεσις, κεφ. Α,11-12.
Η θεία προσταγή  υπάρχει μέσα εις την γη΄  παράγη βοτάνας και σπέρματα και δένδρα...
Ω θεοθέμελη και στεριοθέμελη τροφομητέρα γη.
Μέγας, ει, Κύριε, και θαυμαστά τα σύμπαντα έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου.

                                           

Πολλοί "ρήτορες" με την ευγλωττία τους μαγεύουν τα πλήθη.
Πολλοί "ρήτορες" με την πολυλογία τους κουράζουν τα πλήθη.
Τα τριαντάφυλλα δεν μιλάνε, αλλά μοσχοβολάνε.

Άνοιξε τα μάτια της η αμυγδαλιά και γιόμισαν με άνθη τα άδεια της κλαδιά. 

Άνοιξε κι΄ η μανόλια τα άσπρα πέταλα της και χάρισε απλόχερα το πλούσιο άρωμα της.  

Άνοιξε κι΄ η πασχαλιά και γιόμισαν με άνθη τα άδεια της κλαδιά.

τι; τι;τι ρογδιά! κελαηδούνε τα πουλιά στα ανθισμένα τα κλαδιά.  

Tα κρίνα αυξάνουν, ανοίγουν και μοσχοβολούν.
Πως από ένα μικρό κόκκο φυτρώνει ένα όμορφο φυτό;
"Καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουν΄ ουδέ νήθουν, ουδέ κοποπιούν."

Και η αθώα πεταλούδα με τα λευκά φτερά στα λούλουδα πετάει με χαρά.

Άνθησε και το χαμομηλάκι..  "Μηδένα καταφρονήσετε".
"Ο ταπεινών εαυτόν υψωθείσετε".


  

 Άνθισαν και τα γιασεμιά.

 Ορέγομαι τον ουρανό, τον ήλιο και την λάμψη, τη φύση και την άνοιξη, τη μυρωδιά και τ΄άνθη.
 μα πιότερο τα ψυχικά και τα πνευματικά τα κάλλη, το άγιο φως, την θεία λάμψη και την χάρη.          

Ο ουρανός αγάλλεται κι΄η γη πανηγυρίζει. 

Πάσα η κτίσις χαίρεται, αγάλλεται και λαμπυρίζει. 

Η πίστις δυναμούται, η φύσις ανασταίνεται και η χαρά πληρούται. 

Το περιβόλι ανοίγει, ανθίζει και μοσχομυρίζει ωσάν ναός λαμπροντυμένος και μοσχομυρισμένος. Του Κυρίου του σύμπαντος η θεία κτίσις και η φύσις, η άγια  πνοή, το πνεύμα, η ψυχή και η ζωή, ο ουρανός και ο αιθέρας, ο ήλιος και τα ύδατα, η θάλασσα και η γη. 

Καιρούς και χρόνους μεταβάλλει, με φως, αγάπη και χαρά τα πλάσματα του περιβάλλει. 

"Μεγας είσαι Κύριε και Θεέ, μεγάλα και θαυμαστά τα εν ανθρώποις έργα Σου."   

"Και ουδέν σπουργιτάκι επιλελησμένον Ενώπιον Σου."

Λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: Εγώ Είμι ο Ποιμήν ο καλός και σεις τα πρόβατά μου.
Ο Ποιμήν ο καλός την ψυχήν Αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων. Καγώ ζωήν αιώνιον δίδωμι αυτοίς, και ου μη απόλωνται εις τον αιώνα, και ουχ αρπάσει τις αυτά εκ της χειρός μου. Ιωάννην Ι΄. 

"Και εκάλεσεν ο Θεός  την ξηράν γην και τα  των υδάτων εκάλεσε "θαλάσσας."  Γένεσις, κεφ. Α΄. Ι΄

Αγγελικές!  "εν τη αναστάσει των νεκρών ως άγγελοι Θεού έσονται".

Φωτογραφία από το όρος των ελαιών.
Και θείς τα γόνατα ο Ιησούς προσηύχετο.
Πάτερ επουράνιε, Πάτερ Άγιε, Πάτερ Δίκαιε, γενηθήτω το θείον, το άγιον και σωτήριον θέλημα Σου.

                                                                    Ω άγια προσευχή!

Μυρτιά! 

                                           Η άνυδρος μάνα γη προσμένει την εξ΄ουρανού βροχή.
                                              Ο κόκκος του σίτου πέφτει και θάβεται στη γη.
                               Κύριε και Θεέ, ανάγαγέ με από το σκότος, από το θάνατο και τη φθορά.
                                                      Ο χρόνος περνά κι΄ο ήλιος ξανά γυρνά.
Ο πεσών σπόρος του σίτου στη γη, από το χώμα ξεπροβάλλει στο φως με νέα εμψυχωμένη μορφή.
Ο στάχυς, ο πράσινος και τρυφερός βλαστός φέρει κατά γένος και καθ΄ομοιότητα του αρχικού, πολλαπλάσιο καρπό του ενός.  Η γη εβλάστησε τον σπόρο κ΄απέδωσε πολύ καρπό.

  

 "Εγώ είμι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου ο γεωργός έστι. Εγώ είμι η άμπελος, υμείς τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Καθώς ηγάπησέ με ο Πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς. Μείνατε εν τη αγάπη τη εμή". Ιωάννην ΙΕ.
Τόσο πολύ  ηγάπησε ο Θεός τον σύμπαντα κόσμον, τόσο πολύ ηγάπησε ο Θεός τον σύμπαντα Άνθρωπον!
"Αγαπητοί, ει ούτως ο Θεός ηγάπησεν ημάς, και ημείς οφείλομεν αλλήλους αγαπάν ". Ιωάννου Α΄, 11.
"Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ  μένει και ο Θεός εν αυτώ".

" Μιά μέρα, ένα πρωινό επροχώρησα μόνος μου στο παρθένο δάσος. ΄Ολα, δροσισμένα από το πρωινό αγιάζι , λαμπύριζαν στον ήλιο. Βρέθηκα  σε μια χαράδρα. Την πέρασα. Κάθισα  σ΄ένα βράχο. Δίπλα μου κρύα νερά κυλούσαν ήσυχα κι έλεγα την ευχή. Ησυχία απόλυτη. Τίποτα δεν ακουγόταν. Σε λίγο, μέσα στην ησυχία ακούω μία γλυκιά φωνή, μεθυστική, να ψάλλει, να υμνεί τον Πλάστη. Κοιτάζω, δεν διακρίνω τίποτα. Τελικά, απέναντι σ΄ένα κλαδί βλέπω ένα πουλάκι΄ ήταν αηδονάκι. Κι΄ακούω το αηδονάκι να κελαηδάει, να σχίζεται.΄μάλλιασε, που λέμε, η γλώσσα του, φούσκωσε απ΄τους λαρυγγισμούς ο λαιμός του. Αυτό το πουλάκι το μικροσκοπικό να κάνει κατά πίσω τα φτερά του, για να έχει δύναμη και να βγάζει αυτούς τους γλυκύτατους τόννους, αυτή την ωραία φωνή και να φουσκώνει ο λάρυγγας του! Πώ, πώ, πώ! Να ΄χα  ένα ποτηράκι με νερό, για να πηγαίνει να πίνει και να ξεδιψάει!  Μου ήλθαν δάκρυα στα μάτια... Δεν μπορώ να σας μεταφέρω αυτά που ένιωσα. Αυτά που αισθάνθηκα. Σας φανέρωσα, όμως, το μυστήριο. " 

Βίος και λόγοι του Αγίου Πορφυρίου στο ΄Άγιο όρος. 

Πάσχα 2015.

Ευχαριστώ την Google γιατί μου ΄δωσε την πρόσβαση, την δυνατότητα και την ευκαιρία να εκφράσω δημόσια κι΄ελεύθερα τις σκέψεις, τις απόψεις και τις αντιλήψεις μου. Έγραψα στον ιστό αντί να γράφω στο χαρτί και χωρίς να προσδοκώ δημόσια προβολή. Έγραψα στον ιστό χωρίς να φιλοδοξώ να γίνω ένας καινοφανής αστέρας, ο πολικός αστέρας, ο αυγερινός, ή ένας αειφανής, λαμπρός και φαεινός αστέρας. Ευχαριστώ και τους φίλους αναγνώστες κι΄ ελπίζω να ωφέλησα και να μην έβλαψα ουδεμία ψυχή με τα λόγια μου και με την συγγραφή μου." το μη καλώς λέγειν ου μόνον εις αυτό τούτο πλημμελές, αλλά και κακόν τι εμποιεί ταις ψυχαίς." "Ευ αγωνίζεθαι και ευ ποιείν, ευ πράττειν και ευ ζην." Μαρίνα Ζηδιανάκη.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! πως να συλλάβει ο νους μου την ασύλληπτη ελευθερία;

Δημοκρατία σε μία κοινωνία-πολιτεία δεν σημαίνει απεριόριστη ελευθερία δράσεως χωρίς αιδώ και σεβασμό. Δημοκρατία δεν σημαίνει κατάχρηση εξουσίας και κατάχρηση του δικαιώματος της ελευθερίας. Δημοκρατία δεν σημαίνει αναρχία. Ελευθερία δεν σημαίνει ανομία και παρανομία. Ελευθερία δεν σημαίνει "λέω και πράττω ο,τι θέλω χωρίς φόβο Θεού, χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή και σεβασμό.""το μη ορθώς και καλώς λέγειν ου μόνον εις αυτό τούτο πλημμελές, αλλά και κακών τι εμποεί ταις ψυχαίς." Ελευθερία δεν σημαίνει αδικοπραξία, κακοποίηση και βλασφημία, ιεροσυλία και ασυδοσία, αδυσώπητη καταστροφή και αυθαιρεσία. Ελευθερία δεν σημαίνει ψυχική και σωματική βία και βιαιοπραγία, κακοποίηση και λεηλασία, διαφθορά και κακουργία. Ελευθερία δεν σημαίνει καταπίεση, υπακοή και υποταγή σ΄έναν σκληρόκαρδο και ασεβή, σ΄εναν διεστραμμένο και ψυχασθενή, σ΄έναν απάνθρωπο και πολεμοχαρή τύραννο, εχθρό και καταπιεστή, σε μία διεφθαρμένη, άδικη και ανήθικη, σκληρή και ανελέητη εξουσία. Ελευθερία δεν σημαίνει η δια των όπλων, η δια πυρός και σιδήρου επιβολή και προσβολή. Ελευθερία δεν σημαίνει σκλαβιά και αιχμαλωσία, αδυσώπητη δουλεία και τυραννία, ανθρωποκτονία, γενοκτονία και παιδοκτονία. Θάρρος, παλληκαριά και γενναιότης δεν σημαίνει θράσος και ασέβεια, αυθάδεια και αναίδεια. Η Ελευθερία έχει και αρχές και μέτρο και κανόνες και όριο. Η ελευθερία είναι προσωπική και συλλογική. Η Ελευθερία μου σταματά στο σημείο που αρχίζουν τα γνωστά και σεβαστά δικαιώματα του πλησίον μου και των συνανθρώπων μου, στο σημείο που δεν βλάπτω μήτε ένα, στο σημείο που δεν βλάπτω το γήινο και παγκόσμιο φυσικό περιβάλλον, στο σημείο που δεν ενοχλώ, στο σημείο που δεν παραβιάζω δημόσιο, ιδιωτικό, αλλότριο και εθνικό χώρο, στο σημείο που δεν διαταράσσω την κοινή ησυχία, την ψυχική γαλήνη, την προσευχή και την ηρεμία, στο σημείο που δεν εμποδίζω και δεν αδικώ, στο σημείο που δεν προκαλώ το κοινό αίσθημα ηθικής και δικαίου, στο σημείο που δεν προκαλώ την δημόσια αιδώ. Ελευθερία στην ποίηση και στην τέχνη σημαίνει έμπνευση και φαντασία. Ανοίγω τα πανιά μου και τον ορίζοντα μου και πάνω στα κύματα περπατώ. Ανοίγω τα φτερά μου και τον ορίζοντα μου και πάνω απ' τα σύννεφα πετώ. Ελευθερία σημαίνει αυτογνωσία και αυτονομία, αυτοδιάθεση και αυτοβουλία, ελεύθερη και υπεύθυνη επιλογή και εκλογή. Επιλέγω, προτιμώ και ακολουθώ εκείνο το οποίο ο νους, το πνεύμα, η καρδιά, η ψυχή και το είναι μου ελκύει,  εκείνο το οποίο κρίνω και θεωρώ κάλλιστο και άριστο, εκλεκτό και σωστό και όχι εκείνο το οποίο οι άλλοι θέλουν να μου υποβάλλουν, να μου σερβίρουν και να μου επιβάλλουν. Αφήνω κάτω τα δυσβάστακτα βάρη και τα ασήκωτα φορτία. Παρατάω το ανώφελο, το άχρηστο, το περιττό και βλαβερό και κρατάω το ωφέλιμο, το χρήσιμο, το εκλεκτό, το καλό και αγαθό. Η ανεξαρτησία, η ανεξικακία και η ανεξιθρησκεία. Ελευθερία σημαίνει ελεύθερη βούληση και συνείδηση, ελεύθερη γνώση, σκέψη και έκφραση, ελεύθερη απόφαση και θέληση, ανάπτυξη και αύξηση, αυτάρκεια και ανεξαρτησία. Ο ελεύθερος χώρος και χρόνος και το ελεύθερο πεδίο. Αν δεν μ΄αρέσει η κοσμική και η πολιτική εξουσία αλλάζω πορεία. Αν δεν μ΄αρέσει  η άσχημη πόλη, o θόρυβος και τα καυσαέρια, η ασχήμια και η ακαθαρσία, πηγαίνω στη φύση, στη θάλασσα και στα όρη. Αν δεν μ΄αρέσουν τα υποχθόνια, τα ανήλεα και σκοτεινά υπόγεια πηγαίνω στα ευήλια και διαυγή ανώγεια. Αν δεν με εκφράζουν οι ανθρώπινοι νόμοι και οι φρουροί, τα ανθρώπινα φρονήματα και τα κατεστημένα, τότε αναζητάω Θεού Λόγο, θεία φώτιση και θείο φρόνημα, θεία φωνή, θεία βοήθεια και θεία αρωγή. Αν δεν μ΄ευχαριστούν τα επίγεια και τα γήινα ανεβαίνω στα αιθέρια και στα ουράνια. Ζήτω η απελευθέρωση απ΄τα δεσμά, τα βάρη και τα δεινά, από τον πόνο και την οδύνη, από την άγνοια και την αγνωσία, από τον στεναγμό και τον σκοταδισμό. Ζήτω η έλευση του φωτός. Ω παίδες Θεών και Ελλήνων, εμπρός βοηθήστε την Πατρίδα. Ίτε, παίδες Ελλήνων ελευθερούτε την Ελλάδα. Εάν μισείτε κι΄αδικείτε ο εις τον άλλο δεν σας πρέπει προκοπή και ελευθεριά."Εν τη ενώσει η ισχύς."Ενωθείτε, αγκαλιασθείτε σαν αδέλφια γκαρδιακά. Χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά! Προσκάλεσα σε σύνοδο και σε δείπνο την Αγάπη και την Ειρήνη, την Αρετή και την Δικαιοσύνη κι΄αμέσως έφυγαν η κακία, η διχόνοια, η έριδα και η αδικία. Ζήτω η παγκόσμια δικαιοσύνη, η αγάπη, η ομόνοια και η καλοσύνη, η φιλία και η ειρήνη. Ανδρών και γυναικών επιφανών και εκλεκτών, καλών και αγαθών πάσα υφήλιος Πατρίς, πάσα η γη Μητρίς. Μαρίνα Ζηδιανάκη. 

Tης πατρίδας μου Ελλάδας τα γλαυκά και τα γαλάζια περιγιάλια, ο ήλιος ο λαμπρός, τα μικρά και τα μεγάλα της νησιά και τα απάνεμα λιμάνια. Της πατρίδας μου Ελλάδας τα μικρά και τα ψηλά βουνά, οι νεροπηγές και τα τρεχούμενα ποτάμια, τ΄ανθηρά και καταπράσινα λιβάδια. Μεγάλωσα με μέλι και με γάλα, με λίγο ψωμί κ΄ελιά, με λίγα χορταράκια και ψαράκια. Δόξα στον Επουράνιο, δόξα στον Υψιστο και Μέγα Δημιουργό, δόξα στον Πανάγαθο Θεό. Δόξα σοι Κύριε Θεέ στα Έργα Σου, στα αγαθά και στα ελέη Σου.

.

Ελελεύ, ελελεύ, ελελεύ, η πατρίδα μου Ελλάδα ελελίζει.Έλεος ζητάει και στρέφεται προς όλες τις διευθύνσεις. Κράτα γερά ταλαίπωρη πατρίδα, βάστα και μη λιγοψυχάς, κράτα και μη λυγίζεις. Κράτα ψηλά το θείο φρόνημα και το ανάστημα σου, κράτα στην αγκαλιά σου τ΄αθάνατα και ένδοξα παιδιά σου. Κράτα την ασπίδα, την πίστη σου και την ελπίδα, πέρασες και χειρότερα δεινά. Βάστα πατρίδα και μη λιγοψυχάς, κράτα Ελλάδα και μη λυγίζεις.΄Ιτε παίδες Θεών και Ελλήνων. Ευαγγελίζεσθαι και ευλογείν, ευ πράττειν και ευ ποιείν, ευ αγωνίζεσθαι και ευ ζην. Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Ω μάνα και πατέρα, πως το βλαστάρι θα ανθίσει αν το φως δεν το φωτίσει; Ας προσέχουν οι γονείς τα παιδιά. Μακριά τ΄ανήλικα παιδιά από τ΄ανήμερα θεριά. Μακριά τ΄αθώα και απονήρευτα παιδιά από τ΄απάνθρωπα θεριά.

           "Και αν δεν γίνετε όπως τα παιδιά δεν θα εισέλθετε στην βασιλεία των ουρανών."

Στεγαστικά και καταναλωτικά τραπεζικά δάνεια.

Ο σύζυγος και η σύζυγος λογομαχούν. Ο άνδρας θυμωμένος απευθύνεται στη γυναίκα του και φωνάζει: Τις πταίει; Εσύ γυναίκα  φταις. Εσύ απερίσκεπτη και αχόρταγη γυναίκα φταις. Εσύ΄σαι υπαίτια, εσύ με παρέσυρες και πήρα δάνεια και τώρα οι δανειστές με κυνηγούν. 'Ησουν φτωχιά κι΄ήθελα να σε κάνω πλούσια. Εσύ με παρέσυρες και πήρα δάνεια για να σου χτίσω παλάτια και πισίνα. Εσύ με παρέσυρες για ν΄αγοράσω λιμουζίνα και να σε πάω ταξίδια. Εσύ με παρέσυρες για να σου πάρω λούσα, φορέματα και αρώματα, κουστούμια και ταγιέρια, στολίδια, κοσμήματα και δακτυλίδια. Η γυναίκα λυπημένη απευθύνεται στον άνδρα της και του απαντά: Δεν φταίω εγώ, υπαίτια είναι η τράπεζα, η τράπεζα φταίει. Η τράπεζα σε κάλεσε, η τράπεζα σε παρέσυρε. Η Τράπεζα άνοιξε τα συρτάρια της και μας έδωσε τα λεφτά...zidianakimarina@gmail.com    

Ω, Θεέ μου, τι κρίμα να κυβερνάει αυτόν τον κόσμο το χρήμα.

Από την ίδια πηγή, από την ίδια καρδιά κι΄από την ίδια ψυχή, από το ίδιο πνεύμα κι΄από το ίδιο στόμα ρέει και η ευλογία και η βλασφημία; η αγάπη και η κακία; η αλήθεια και το ψέμα; η αγαθοεργία και η κακουργία; η Θεοπιστία και η παραδοπιστία; η Θεοφιλία και η φιλαργυρία; Ο δε Ιησούς έλεγε: Πάτερ, άφες αυτοίς΄ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. 

Σήμερα είναι παγκόσμια εορτή; σήμερα εορτάζει η θεόπλαστη γυνή; Η μνήμη μου και η καρδιά μου εις την πάναγνον και μητροπάρθενον Μαρία και αειπάρθενον Θεοτόκον Παναγία με οδηγεί. "Χαίρε, κεχαριτωμένη' ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.

               

Σπούδασα μαθηματικά,οικονομικά,νομικά,πολιτικά΄και να΄μαι δω μπροστά σε τόσα φώτα, ανήμπορος και φτωχός μπροστά σε τόσα στόματα, σε τόσα όμματα και ώτα.

Λέγεται ότι ακρόπολη του σώματος είναι το κεφάλι και ότι εκεί ψηλά στην κορυφή του σώματος τοποθέτησε ο Θεός τα ευγενέστερα και χρησιμότερα ανθρώπινα όργανα, δηλαδή τον εγκέφαλο, το μυαλό-νου, την διάνοια, τα όμματα-μάτια, τα ώτα και το στόμα. Λυχνάρια δε του σώματος είναι τα γερά και λαμπερά μάτια. O νους, η διάνοια, το πνεύμα, η σκέψη και η λογική συνδιαλέγονται και συνεργάζονται με τις αισθήσεις, άρα συναποτελούν ένα σύνολο, μία ομάδα, ένα σώμα, μία ψυχή, μία ενότητα, μία ενιαία λειτουργική μονάδα. Το πνεύμα και η προσευχή συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό. Το πνεύμα ανήκει στον Θεό. "Πάτερ, εις χείράς Σου παρατίθεμαι το πνεύμά μου."