Λόγος εις την ημέρα της εορτής των Αγίων Πάντων. (ίνα πάντες εν ώσι).

<<Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιος είμι>>. Αγίου Πέτρου Α΄, 16.

Στη βασιλεία του Αγίου Θεού δεν θα έχουν θέση ούτε άπιστοι, ούτε βδελυροί, ούτε φονιάδες, ούτε κακοί, ούτε δολεροί, ούτε πονηροί, ούτε κακούργοι, ούτε ανήθικοι, ούτε ασελγείς, ούτε πόρνοι, ούτε μάγοι, ούτε ειδωλολάτρες, ούτε μοιχοί, ούτε θηλυπρεπείς, ούτε αρσενοκοίτες, ούτε άδικοι, ούτε ανελεήμονες, ούτε ανοικτίρμονες, ούτε φιλοχρήματοι, ούτε φιλοκτήμονες, ούτε πλεονέκτες, ούτε κλέφτες, ούτε μέθυσοι, ούτε ασεβείς, ούτε βλάσφημοι, ούτε υβριστές, ούτε άρπαγες, ούτε άφρονες, ούτε κενόδοξοι, ούτε αλαζόνες, ούτε υποκριτές, ούτε ψεύτες, ούτε όσοι παραποιούν και αντιστρατεύονται την Αλήθεια.

Απλός, εγκάρδιος και λιτός λόγος του Αγίου Λουκά Κριμαίας και Συμφερουπόλεως που άγγιξε τις καρδιές των πιστών.

"Κάθε ημέρα του έτους η αγία μας Εκκλησία την αφιερώνει στην μνήμη κάποιου αγίου ή και μερικών αγίων μαζί. Σ΄αυτούς συγκαταλέγονται οι άγιοι που είναι γνωστοί και έκαναν θαύματα όταν ζούσαν ή από τα λείψανα των οποίων γίνονται θαύματα. Ο αριθμός τους δεν είναι και τόσο μεγάλος, όμως είναι σίγουρο ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι άγιοι ενώπιον του Θεού, ο Οποίος μόνος << γινώσκει τα κρύφια της καρδίας>> (Ψαλμ. 43,22). << και προσευξάμενοι οι Άγιοι Απόστολοι είπον΄ Συ Κύριε, καρδιογνώστα πάντων, ανάδειξον ον εξελέξω εκ τούτων των δύο ένα...>> Πράξεις, Α΄, 24,25,26). <<και ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον Αυτού...>> (επιστολή Παύλου προς Εβραίους , Δ΄, 13).
Στην μνήμη αυτών των αγίων που τους γνωρίζει μόνο ο Θεός αφιερώνει η Εκκλησία την πρώτη Κυριακή μετά την εορτή της αγίας Πεντηκοστής.

Για το ότι είναι πάρα πολλοί αυτοί οι άγιοι μαρτυρεί ο άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψή του. <<Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, ον αριθμήσαι αυτόν ουδείς εδύνατο, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, εστώτες ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου, περιβεβλημένους στολάς λευκάς, και φοίνικες εν ταις χερσίν αυτών... Ούτοί εισιν οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του αρνίου>>. (Αποκάλυψις 7,9-14).

Ο μόνος Παντογνώστης και Καρδιογνώστης Θεός γνωρίζει τους άγνωστους στον κόσμο πτωχούς τω πνεύματι, τους πράους και ταπεινούς και καθαρούς τη καρδία, οι οποίοι δεν υψώνουν τον εαυτό τους πάνω από τους άλλους και ειλικρινά θεωρούν τους εαυτούς τους πιο αμαρτωλούς και χειρότερους από τους άλλους, οι οποίοι κλαίνε ήσυχα για τις αμαρτίες τους και για τις βαθιές θλίψεις και τις αδικίες που υπάρχουν στον κόσμο. Αυτοί πεινούν και διψούν την αλήθεια στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και των λαών, αλλά η πραότητά τους και η αγάπη δεν τους επιτρέπει να πολεμάνε γι΄αυτή την αλήθεια συμμετέχοντας στις επαναστάσεις. (Μακάριοι οι πραείς και οι ειρηνοποιοί).

Όχι μόνο την γήινη αλήθεια πεινούν και διψούν αυτοί οι άνθρωποι αλλά σε βαθμό ασύγκριτα μεγαλύτερο πεινούν και διψούν την ανώτερη, την Θεία αλήθεια, την βασιλεία και την Δικαιοσύνη του Θεού της αγίας αγάπης, του ελέους, της δικαιοσύνης και της ειρήνης. Με όλη την καρδιά τους λυπούνται όλους αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν και ζουν μέσα στην φτώχεια και την ανέχεια. Όμως και οι ίδιοι είναι πτωχοί αλλά και λίγα μπορούν να δώσουν σ΄εκείνους που είναι φτωχότεροι απ΄αυτούς. Αλλά αυτή η μικρή τους προσφορά είναι μεγάλη στα μάτια του Θεού, σαν την προσφορά της χήρας, η οποία έβαλε στο θησαυροφυλάκιο του Ναού όλη την περιουσία της.
( Μακάριοι οι ελεήμονες. Δανίζει Θεώ ο ελεών πτωχόν. Θησαυρίζουν θησαυρόν εν ουρανώ). 

Οι καρδιές τους, που αδιαλείπτως καθαρίζονται με την ταπείνωση, τα δάκρυα και την προσευχή, με την αγάπη και την ανεξικακία, με την πραότητα και την ευσπλαχνία, λάμπουν ενώπιον του Θεού με την αγνότητα τους. Με ταπεινά λόγια αγάπης συμφιλιώνουν τους εχθρούς. Όμως αυτή η αγάπη τους που έχουν στο Θεό, τα καλά και τα αγαθά τους έργα γίνονται καρφί στο μάτι αυτών που ζουν χωρίς την πίστη στον Θεό. Τους κυνηγάνε, τους διώχνουν για την αγάπη τους στο Χριστό, τους βρίζουν και τους κακολογούν. Όλα αυτά ο Χριστός τα γνωρίζει, τα ακούει και τα βλέπει. Ο Κύριος τους αγαπά γιατί πάντα τηρούν τις θείες εντολές του, στον καιρό των διωγμών τους φανερώνεται και στην αιώνια ζωή ετοιμάζει γι΄αυτούς την μεγάλη αγαλλίαση και την ατέλειωτη χαρά, τα άφθαρτα και τα αιώνια αγαθά.

Ο Καρδιογνώστης Θεός κρίνει τη ζωή και τις πράξεις αυτών των αγίων ανθρώπων, τους οποίους μόνο Εκείνος γνωρίζει, με ένα τρόπο διαφορετικό από το πως κρίνει ο κόσμος. <<'οτι το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού>>.  (Λουκά, ΙΣΤ΄,15).  

Προσπάθησα με ανθρώπινα λόγια  να σας παρουσιάσω την ταπεινή, αλλά μεγάλη στα μάτια του Θεού μορφή των αμέτρητων αγνώστων και ανωνύμων αγίων, την μνήμη των οποίων εορτάζει σήμερα (ημέρα των αγίων πάντων) η εκκλησία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

Ας είναι, αδελφοί μου και αδελφές, και η δική μας ζωή τέτοια, ώστε να μπορέσουμε και εμείς μετά τον θάνατό μας να ενωθούμε μ΄αυτό το πολυάριθμο πλήθος των ανθρώπων, ντυμένων με λευκές στολές που τις έπλυναν με το τίμιο, θείο και άγιο αίμα του Αρνίου, και κρατώντας φοινικόκλαδα στα χέρια μας, να δοξάζουμε αιώνια τον Μόνον Αληθινό και Άγιο Τριαδικό Θεό, υμνώντας και ευχαριστώντας Τον ακατάπαυστα. Αμήν".

Λόγοι και ομιλίες του αναργύρου ιατρού Αγίου Λουκά Κριμαίας και Συμφερουπόλεως.
<<Ουκ εισί λαλιαί ουδέ λόγοι, ων ουχί ακούονται αι φωναί αυτών΄ εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών>>. (Ψαλμός Δαϋίδ 1Η΄, 4-5).
<<Ου περί τούτων δε παρακαλώ  μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων διά του λόγου αυτών εις εμέ, ίνα πάντες εν ώσι, καθώς Συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας>>. Ιωάννου ΙΖ΄, 20,  21.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Καλόν έστι το μη αδικείν. "Κρείττον το αδικείσθαι ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Καλόν έστι το μη αδικείν. "Κρείττον το αδικείσθαι ...: Αι ψυχαί των αγίων και των δικαίων κατά την Αγίαν γραφήν μεταβαίνουσιν εις χείρας Θεού ζώντος. "Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού και ου ...

Πολλοί θεορρήτορες με την θεογνωσία  τους σαγηνεύουν τα πλήθη.
Πολλοί ψευδορρήτορες με την ψευδολογία τους πλανεύουν τα πλήθη.
Πολλοί μεγαλορρήμονες με την αλαζονεία τους καταδυναστεύουν τα πλήθη.
Πολλοί "ρήτορες" με την πολυλογία τους κουράζουν τα πλήθη.
Τα τριαντάφυλλα δεν μιλάνε, αλλά μοσχοβολάνε.

Καλόν έστι το μη αδικείν. "Κρείττον το αδικείσθαι του αδικείν"."Μακάριόν έστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν".

Αι ψυχαί των αγίων και των δικαίων κατά την Αγίαν γραφήν μεταβαίνουσιν εις χείρας Θεού ζώντος.

"Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού και ου μη άψηται αυτών βάσανος". (Σοφ. Σολομ. γ΄, 1).

Ώσπερ ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός  ψυχήν και σώμα αναλαβών ανήλθεν εις τους Ουρανούς και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού και Πατρός, τον αυτόν τρόπον  οι δίκαιοι και οι άγιοι όταν αναστηθώσι μετά των ψυχών και των σωμάτων λήψονται τους στεφάνους, καθώς και ο Παύλος λέγει "απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, όν αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο Πανδίκαιος Κριτής΄ ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν Αυτού".

"Τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών Αυτού: δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου". Ματθ. ΚΕ΄, 34.

"Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών. 

Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω". Ματθ. ΙΓ΄, 43.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙ...: "Και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν΄ ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου.  Kαι πόθεν μοι τούτο ίνα έλ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Η αλήθεια οδηγεί προς το τέλειον. Η αλήθεια οδηγεί...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Η αλήθεια οδηγεί προς το τέλειον. Η αλήθεια οδηγεί...: Αλήθεια!  Η αλήθεια ουκ έστιν μύθος και φαντασία, θέατρο και υποκρισία. Η αλήθεια ουκ έστιν μυθολογία, ψευδομαρτυρία και ψευδολογία. Παν...

Περί αναστάσεως.

"Πιστεύουμε εις την ανάστασιν των νεκρών΄ ειδεμή, ματαία η πίστις ημών.

Αλήθεια! θα γίνει η ανάστασις των νεκρών .
"Πιστεύω εις ένα Θεόν..."
Ω θείο άκουσμα!

Όταν λέμε  εις το ιερό σύμβολο της ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως  "προσδοκώ ανάστασιν νεκρών" εννοούμε την ανάστασιν των σωμάτων. Διότι ανάστασις είναι το δεύτερο ζωντάνεμα αυτού που έχει πεθάνει΄ διότι οι ψυχές που είναι αθάνατες, πως θα αναστηθούν; 

Αν πράγματι ορίζουν ως θάνατο το χωρισμό της ψυχής από το σώμα, τότε οπωσδήποτε ανάσταση είναι η ένωση της ψυχής πάλι με το σώμα και δεύτερη ανόρθωση της υπάρξεως που πέθανε και διαλύθηκε εξ΄ων συνετέθη. Το ίδιο λοιπόν σώμα που φθάρθηκε και διαλύθηκε, θα αναστηθεί άφθαρτο. Διότι ο Θεός που το έπλασε στην αρχή από το χώμα της γης μπορεί και πάλι να το αναστήσει, παρόλο που λύθηκε στα στοιχεία του και επέστρεψε στη γη, από την οποία πλάσθηκε με απόφαση του Θεού Δημιουργού.

Διότι, αν δεν υπάρχει ανάσταση, ας φάμε και ας πιούμε, ας επιδιώξουμε τη ζωή των ηδονών και των ματαίων υλικών απολαύσεων. "φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν" (Κορινθ. Α΄, ιε΄, 32).

Αν δεν υπάρχει ανάσταση, σε τι διαφέρουμε από τα άλογα ζώα; 

Αν δεν υπάρχει ανάσταση, ας μακαρίσουμε τα θηρία του δάσους.

Αν δεν υπάρχει ανάσταση, ούτε Θεός υπάρχει, ούτε η πρόνοια Του, ούτε η πανσοφία Του, ούτε η δικαιοκρισία Του, ούτε η δικαιοσύνη Του, ούτε η ευσπλαχνία Του, ούτε το μέγα έλεος Του, ούτε η αγάπη Του...

Βλέπουμε, για παράδειγμα, πάρα πολλούς δίκαιους να είναι φτωχοί, να αδικούνται και να μην έχουν στον παρόντα βίο καμία  βοήθεια. 

Βλέπουμε αντίθετα κακούργους, πονηρούς και πανούργους, ληστές και υλιστές, άφρονες, αμαρτωλούς, ψεύτες, υποκριτές, βλάσφημους, αλαζόνες και υβριστές, κλέπτες, αδίκους, πλεονέκτες, ανοικτίρμονες, σκληρόκαρδους, ανελεήμονες κ.λ.π. να ευημερούν μέσα στον πλούτο και σε κάθε απόλαυση.

Και ποιός λογικός άνθρωπος θα το θεωρούσε αυτό δίκαιη και σοφή πράξη";
Απόσπασμα "περί αναστάσεως" του Ιωάννη Δαμασκηνού.

Πάντες οι προφήτες της αγίας γραφής ελάλησαν περί της αναστάσεως των νεκρών.
Προφητείας Ιεζεκιήλ το Ανάγνωσμα. (λζ΄, 1-14).
Και ο Προφήτης Δανιήλ λέει: Πολλοί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί και ευρίσκονται εις τον τάφον, θα αναστηθούν, άλλοι μεν εις ζωήν αιώνιον, άλλοι δε εις καταισχύνην αιώνιον. Δανιήλ ΙΒ΄, 2.
Και ο προφήτης Ησαϊας λέει: οι ευσεβείς νεκροί θα αναστηθούν και θα εγερθούν όλοι όσοι ευρίσκονται εις τα μνήματα. Ηασαϊας ΚΣΤ΄, 19.
Και ο προφήτης Ηλίας ανάστησε νεκρό.
Και ο προφήτης Μωυσής είπε τοις υιοίς Ισραήλ΄ προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ΄ αυτού ακούσεσθε".

"Και τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων  αγίων ηγέρθη, και εξελθόντες εκ των μνημείων, μετά την έγερσιν Αυτού εισήλθον εις την αγίαν πόλιν και ενεφανίσθησαν πολλοίς". Ματθ.ΚΖ΄, 52, 53.
Αλλ΄ερεί τις΄ πως εγείρονται οι νεκροί; ποίω δε σώματι έρχονται; ( Επιστολή αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους Α΄, ιε΄,35-58).

Συ, Κύριε και Θεέ, ο δημιουργήσας εκ του μη όντος τον σύμπαντα κόσμο και τον σύμπαντα άνθρωπο, πάντα οίδας, πάντα γινώσκεις, πάντα δύνασαι.

"Και ταύτα ειπών φωνή μεγάλη, εκραύγασε: Λάζαρε, δεύρο έξω". Ιωάννην, ΙΑ΄, 43.

"Ο Πατήρ φιλεί τον Υιόν και πάντα δείκνυσιν αυτώ α αυτός ποιεί, και μείζονα τούτων δείξει αυτώ έργα, ίνα υμείς θαυμάζητε.
Ώσπερ γαρ ο Πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο Υιός ους θέλει ζωοποιεί". Ιωάννην, Ε΄, 20,21.

"Μη θαυμάζετε τούτο΄ ότι έρχεται ώρα εν η πάντες οι εν τοις μνημείοις ακούσονται της φωνής του Υιού του Θεού, του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού και εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως".Ιωάννην Ε΄,28, 29.
"Αυτός έστιν ο ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών".
"Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος".
Αμήν.

"εν οίδα ότι ουδέν οίδα".

Τις  είπε "εν οίδα ότι ουδέν οίδα";

Ούτος ο εκ γενετής τυφλός δεν έχει αμαρτία.

Εάν δεν γνωρίζεις, δεν έχεις αμαρτία.
"O δε Ιησούς έλεγε΄ Πάτερ, άφες αυτοίς΄ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". Λουκά, ΚΓ΄, 34.

Λέγει ο Παύλος προς τον Τιμόθεον: "Aλλ΄ηλεήθην, ότι αγνοών εποίησα εν απιστία " ( Α΄Τιμ.α΄13).

Είπεν αυτοίς ο Ιησούς ΄ει τυφλοί ήτε, ουκ αν είχετε αμαρτίαν΄ νυν δε λέγετε ότι βλέπομεν΄ η ουν αμαρτία υμών μένει. Ιωάννην Θ΄, 41.

Και οι τυφλοί αναβλέπουσι, και οι κωφοί ακούουσι, και οι άλαλοι λαλούσι, και οι λεπροί καθαρίζονται, και οι νεκροί εγείρονται, και οι φτωχοί ευαγγελίζονται και  οι παράλυτοι περιπατούσι, και δύναμις παρ΄Αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας.
"-Τις ήνοιξε σου τους οφθαλμούς;  τι εποίησέ σοι; πως ήνοιξέ  σου τους οφθαλμούς;
εκ του αιώνος ουκ ηκούσθη ότι ήνοιξέ τις οφθαλμούς τυφλού γεγεννημένου.
Ήκουσεν ο Ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω, και ευρών αυτόν είπεν αυτώ΄
Συ πιστεύεις εις τον Υιόν του Θεού; απεκρίθη εκείνος και είπε΄ και τις έστι Κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν;
είπε δε αυτώ ο Ιησούς΄ και εώρακας Αυτόν και ο λαλών μετά σού εκείνος έστιν.
ο δε πρών τυφλός έφη΄ πιστεύω Κύριε΄και προσεκύνησεν Αυτώ".  Ιωάννην, Θ΄.

Οι μεν ήδεισαν τα θαυμαστά έργα του Υιού του Θεού και επίστευσαν εις Αυτόν, οι δε, αν και ήδεισαν, ουκ επίστευσαν εις Αυτόν.
"Τοσαύτα δε Αυτού σημεία πεποιηκότος έμπροσθεν αυτών ουκ επίστευον εις Αυτόν". Ιωάννην ΙΒ΄, 37.

"Και είπεν ο Ιησούς΄ εις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται". Ιωάννην, Θ΄, 39.
"Και στραφείς ο Κύριος Ιησούς Χριστός προς τους μαθητάς κατ΄ιδίαν ειπε΄ μακάριοι οι οφθαλμοί οι βλέποντες α βλέπετε.
Λέγω γαρ υμίν ότι πολλοί προφήται και βασιλείς ηθέλησαν ιδείν α υμείς βλέπετε, και ουκ είδον, και ακούσαι, α ακούετε, και ουκ ήκουσαν". Λουκά , Ι΄ 23, 24.

"Χαίρε ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς.
" Χαίρε βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς".
"Χαίρε, το φως αρρήτως γεννήσασα΄ χαίρε, το πως μηδένα διδάξασα".

"Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τα άγια θελήματα και τα κρίματα Αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Αυτού! άπειρα και ανεξερεύνητα τα πάνσοφα, άγια και φιλάνθρωπα έργα του πανσόφου Δημιουργού, Κυρίου και Θεού! 

Τις γαρ έγνω νουν Κυρίου; ή τις σύμβουλος Αυτού εγένετο; 

Εξ΄Αυτού και δι΄Αυτού και εις Αυτόν τα πάντα.
Αυτώ η δόξα, η τιμή και η προσκύνησις, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν".
Επιστολή Παύλου προς Τιμόθεον.

"Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων΄ εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.
Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν΄ και ιδού εγώ μεθ΄ ημών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν". Ματθαίον,ΚΗ΄, 18,19,20.
"Πορευθέντες  εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει.
Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται.
Εκείνοι δε εξελθόνετς εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων. Αμήν". Μάρκον, ΙΣΤ΄.
Καιρούς και χρόνους μεταβάλλει, με φως, αγάπη και χαρά τα πλάσματα Του περιβάλλει.
Kαι εγώ ως ένα μικρό παιδί κοιτάζω τον ουρανό και ως τον Παύλο με δέος, με κατάπληξη και με ταπεινοφροσύνη αναφωνώ:
Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! Ως ανεξερεύνητα τα κρίματα Αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Αυτού! (Ρωμ.ια΄, 33).
Απέραντα, αναρίθμητα και ανεξερεύνητα τα θαυμαστά Έργα του Θεού.
Αυτώ η δόξα και η τιμή, ο πλούτος και η πανσοφία, η μεγαλωσύνη, η αγιωσύνη και η δικαιοσύνη εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

"Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας (νικήσας) και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

"Mακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται".
"Εγώ είμι το Φως του κόσμου΄ ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ΄έξει το φως της ζωής". Ιωάννην, Η΄12.
"Εγώ είμι η αιώνιος αλήθεια, η αγία οδός, το άγιο φως, η ανάστασις και η αιώνιος ζωή".

Δεύτε, άνθρωποι΄ έλθετε προς το άγιον και αληθινό φως΄ λάβετε πνεύμα άγιον και άγιο φως.

"Δεύτε, λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών".

Την ανάστασιν Σου, Χριστέ Σωτήρ, Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς και ημάς τους επί γης καταξίωσον, εν καθαρά καρδία Σε υμνείν, Σε δοξάζειν και ευχαριστείν.

Ο σταυρωθείς υπέρ ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ο αναστάς εκ νεκρών, ο Λυτρωτής και Σωτήρ ημών, δόξα Σοι.

Ει και εν τάφω κατήλθες, Αθάνατε, αλλά του άδου καθείλες την δύναμιν΄ και ανέστης ως παντοδύναμος νικητής, Χριστέ ο Θεός, γυναιξίν μυροφόροις φθεγξάμενος, "Χαίρετε".
Το του Υψίστου ηγιασμένον θείον σκήνωμα, Χαίρε.

'Aνθρωπε του Θεού, μη φοβού τον θάνατον.
"ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών".

"Κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος. που σου, θάνατε, το κέντρον; που σου, άδη, το νίκος;"(Α΄Kορινθ. ΙΕ΄,54,55).
Ανέστη Χριστός, και συ θάνατε καταβέβλησαι.

Την Ανάστασιν Σου, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο σταυρωθείς υπέρ ημών, άγγελοι εν ουρανοίς υμνολογούσιν και αι μυροφόραι παρθέναι τους αχράντους και αγίους σου πόδας μετά δέους και χαράς,  ευλαβώς προσκυνούσιν.
"Iδού προείρηκα υμίν".
"Μνήσθητε ως ελάλησεν υμίν".
"Και εμνήσθησαν των ρημάτων Αυτού".
"Ουκ είπον υμίν ότι η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται";
"Ουκ είπον υμίν ότι πάλιν όψομαι υμάς και χαρήσεται ημών η καρδία;"
Εθαύμασαν και εχάρησαν οι μαθηταί ιδόντες τον εκ νεκρών αναστάντα Κύριον.
"Χαίρετε εν Κυρίω και αγαλλιάσθε".
Ω, χαρά και αγαλλίασις αγία!  Ω, αγία και αιώνια αλήθεια!
"Ειρήνην υμίν". "Λάβετε Πνεύμα Άγιον".
"Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν΄ ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν."

Δόξα τη θεία και αγία δυνάμει Σου, παντοδύναμε, φιλάγαθε και φιλάνθρωπε Κύριε.

Δόξα τη αγία αναστάσει Σου Κύριε.
"Εγγίσατέ με και εγγιώ ημάς". "Ο Κύριός μου και Θεός μου" αναφωνεί ο Θωμάς.
"Πάτερ, ους δέδωκας μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ΄αυτών απώλετο ειμή ο υιός της απωλείας, ίνα η γραφή  πληρωθή". Ιωάννην, ΙΖ΄, 12.
"Πάτερ, ους δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ΄εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς  μοι, ότι ηγάπησάς με προ καταβολής κόσμου". Ιωάννην, ΙΗ΄, 24.
Ο αγαπών, ο σώζων, ο ευλογών και αγιάζων ημάς, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, δόξα Σοι.
Δόξα τω Αγίω Πατρί και τω Αγίω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι΄και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν.

"Χριστός εγερθείς εκ νεκρών ουκέτι αποθνήσκει".
"Και η όψις Αυτού ως ο ήλιος φέγγει εν τη δυνάμει αυτού".

"Και ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός, και έθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ΄εμέ λέγων΄ μη φοβού΄ εγώ είμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων είμι εις τους αιώνας των αιώνων, και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου". Αποκάλυψις Ιωάννου, Α΄, 17. 

"Και ιδού εγώ μεθ΄υμών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. αμήν. Ματθ.ΚΗ΄,20.

Συ ει ο άγιος και αληθινός Θεός, το άγιον και αληθινόν φως, η αιώνιος αλήθεια, η ανάστασις και η αιώνιος ζωή, ο ένσαρκος Λόγος του Θεού, ο μονογενής Υιός και Θεός, ο προ των αιώνων εκ Θεού Πατρός γεννηθείς, ο ων, και ο ην και ο ερχόμενος, ο εκ του ουρανού καταβάς, ο εκ Πνεύματος Αγίου και αειπαρθένου Μαρίας και Θεοτόκου Παναγίας ενσαρκωθείς, ο επί γης ως Θεάνθρωπος, ως τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος εμφανισθείς, και τοις ανθρώποις συναναστραφείς, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου, ο παθών δια την σωτηρίαν ημών, ο σταυρωθείς υπέρ υμών των αμαρτωλών δια την άφεσιν των αμαρτιών, ο ταφείς και εν τρισίν ημέραις αναστηθείς, ο εις τον ουρανόν αναληφθείς, ο καθήμενος εκ δεξιών του Πατρός Θεού, ο Κύριος και Θεός και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός.
"Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν έστι καταβαίνων από του Πατρός των φώτων, παρ΄ω ουκ ένι παραλλαγή ή τροπής αποσκίασαμα". Ιακώβου Α', 17.
Φωνή ηκούσθη εκ του ουρανού λέγουσα: Ούτος έστιν ο Υιός μου ο αγαπητός εις ον εγώ ευδόκησα΄αυτού ακούετε.
Λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: Τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, απ΄εμαυτού ου λαλώ΄ ο δε Πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα. Πιστεύτέ μοι ότι εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί. Ιωάννην, ΙΔ΄, 10,11.
"Εγώ και ο Πατήρ έν έσμεν". Ιωάννην, Ι΄, 30.
"Τρείς είσιν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρείς εν είσι". Ιωάννου Α΄, κεφ. Ε΄7.
Δόξα τη αγία και ομοουσίω και ζωοποιώ και αδιαιρέτω Τριάδι, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄ αμήν.

Δόξα τω Αγίω Πατρί και τω Αγίω Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν.
Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντές. (Ιωάννην Κ΄, 29).
Μακάριοι οι πιστεύσαντές και οι ακολουθήσαντές Σε Κύριε.
Μακάριοι οι αγαπώντές Σε, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού και Θεέ, εξ΄όλης της καρδίας, της ψυχής και της διανοίας .
"Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνός έστιν ο αγαπών με΄ ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν.
Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν  παρ΄αυτώ ποιήσομεν. (Ιωάννην ΙΔ΄, 21,24).

                                      

Καλόν το μη αμαρτείν, αγαθόν δε και τους αμαρτάνοντας μετανοείν.

Επιστήμη και Θρησκεία.

Επιστήμη: εκ του αρχαίου ρήματος επίσταμαι << γιγνώσκω, γνωρίζω καλώς, οίδα, κατανοώ επακριβώς, είμαι ικανός>>.

Επιστήμη είναι η απόκτηση εξειδικευμένης και πρακτικής γνώσης επί παντός επιστητού, καθώς και η ικανότητα του ανθρώπου να χρησιμοποιεί την αποκτηθείσα επιστημονική γνώση ευσυνείδητα και υπεύθυνα, ωφέλιμα και σωστά προς τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον, προς την κοινωνία και την ανθρωπότητα.
Επιστήμων είναι ο νοήμων άνθρωπος, ο επιστάμενος εφ΄ω εκλήθη, εδιδάχθη και ετάχθη, ο καταρτισμένος εις ένα κλάδο του πολύκλαδου δένδρου της γνώσεως, ο επαϊων, ο ειδήμων, ο ειδικός, ο ικανός, ο σώφρων και συνετός, ο αξιοπρεπής, ο καλλιεργημένος, ο μορφωμένος, ο πεφωτισμένος, ο γνωρίζων καλώς.

"και είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν¨" Γένεσις Α΄, 4.
"και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν". Γένεσις Α΄, 31.
"Ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον". Ιωάννην, Α΄, 9.
"Πως ούτος γράμματα οίδε μη μεμαθηκώς; " Ιωάννην ,Ζ΄, 15.
 "Κύριε, Συ πάντα οίδας, πάντα γινώσκεις". Ιωάννην ΚΑ΄, 6.
"Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου". (Παροιμ. 1,7).

Ο έννους άνθρωπος ορέγεται του ειδέναι΄ ερευνά την κτίση και την φύση,  τα μικρά και τα μεγάλα, την ύλη και τα κτίσματα, τα αόρατα και τα ορατά, παρατηρεί, προσέχει και μετρά τα βάθη του ωκεανού, τα ύψη και τα άστρα τ΄ουρανού.
Σύμφωνα με τον Άγιο Νεκτάριο ο άνθρωπος γεννάται εραστής της επιστήμης, εραστής του ειδέναι΄
Η έφεσις του ειδέναι είναι ιδίωμα της ανθρώπινης λογικής ψυχής της μη τερπομένης εν τη πληθύι των απολαύσεων, αλλ΄εν τη ανευρέσει  του λόγου της δημιουργίας εκάστου δημιουργήματος και τη ανακαλύψει των νόμων της συντηρήσεως αυτών.
Η ανθρώπινη ψυχή επιζητεί την σοφία του Θεού Δημιουργού εν τη δημιουργία, ζητεί να προσοικειωθή και να εισέλθη εις τα βάθη του δημιουργικού πνεύματος΄ ζητεί να γνωρίσει τα πάντα και να περιλάβη εν νω τα πάντα, ζητεί να ομοιωθή προς τον Θεόν.
Ο άνθρωπος είναι ον πνευματικόν μάλλον παρά υλικόν.
Το πνεύμα δεν είναι ύλη, δεν είναι έκκρισις εγκεφάλου, αλλ΄ιδιαίτερον δημιούργημα του Θεού τελεσθέν, όπως εικονίζη επί γης την εικόνα του δημιουργού και ζη αιωνίως εν τω κόσμω των πνευμάτων.
"Το Πνεύμα πάντα ερευνά".
"Το ερώτημα για το πως άρχισε η ζωή και πως η άψυχη ύλη μεταβλήθηκε σε ζωντανή, αποτελούσε πάντα και αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα άλυτο για την επιστήμη πρόβλημα. Αυτό σημαίνει ότι είναι αδύνατον να λυθεί με την επιστημονική μεθοδολογία.
Στην Αγία Γραφή, στο Α΄κεφάλαιο της Γενέσεως  διαβάζουμε ότι στην αρχή  η δημιουργημένη από το Θεό γη ήταν <<αόρατος και ακατασκεύαστος>>. Το περισσότερο μέρος της ήταν σκεπασμένο με νερό και το Άγιο Πνεύμα του Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. (Γένεσις, Α΄, 1, 2).
 Αυτό τι σημαίνει; Αυτό σημαίνει ότι μετέδιδε στα ύδατα τη δημιουργική Του δύναμη, την απαραίτητη για να δημιουργηθεί εκεί η ζωή. Η ζωή πρωτοεμφανίστηκε  στο νερό με τη δύναμη και την επέλευση του Αγίου Πνεύματος.
"Το πνεύμα 'εστι το ζωοποιούν". (Ιωάννη, 6, 63).
Τα απλά αυτά λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι αρκετά για να μην ψάχνουμε απάντηση στο ερώτημα για την αρχή της ζωής στα βάθη της επιστήμης, αλλά να θεωρούμε δοτήρα της ζωής το Πνεύμα το Άγιον". Λόγος  Αγίου Λουκά Κριμαίας εις την ημέρα του Αγίου Πνεύματος.
Δόξα της τρισηλίου Θεότητος το άγιο φως και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Καλλίονα ποιήσατε τα διανοήματα και τα βουλεύματα, τα θελήματα και τα επιτηδεύματα υμών.
Τα προϊόντα, τα παρασκευάσματα και τα κατασκευάσματα, τα μηχανεύματα και τα τεχνάσματα της ανθρώπινης διάνοιας είναι όλα καλά;

Τίνος έργα είναι τα σύγχρονα χημικά, μηχανικά, πυρηνικά και φονικά όπλα; είναι επιτεύγματα σοφά και θαυμαστά, ωραία και καλά; είναι ευάρεστα και θεάρεστα, ειρηνικά, ωφέλιμα και ανθρωπιστικά; εις τι χρησιμεύουν και εις τι αποσκοπούν;

Σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας που διατυπώθηκε από τον Αϊνστάιν ακόμα και οι έννοιες του χώρου και του χρόνου, που μέχρι τότε θεωρούνταν σταθερές, είναι μεταβλητές και εξαρτώνται από την θέση του παρατηρητή. ΓΝΩΜΗ- ΓΝΩΣΗ.
Tίς ο παρατηρητής;

Σύμφωνα με τον αρχαίο φιλόσοφο Ηράκλειτο "πάντα ρει" όλα μεταβάλλονται, υπόκεινται σε διαρκή κίνηση και αλλαγή.
πάντα τα υλικά και αισθητά είναι πρόσκαιρα, μεταβλητά και φθαρτά.
"Ενός δε έστι χρεία".
Άκτιστος, άναρχος και αμετάβλητος, προαιώνιος, αιώνιος και αθάνατος ο πάνσοφος Δημιουργός Θεός, ο ποιήσας εκ του μη όντος τον ουρανόν και την γη, την θάλασσα και πάντα τα εν αυτοίς, τον σύμπαντα κόσμο και τον σύμπαντα Άνθρωπο.
"Ιδού μυστήριον υμίν λέγω΄ πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού..." Επιστολή Παύλου προς Κορινθίους Α΄, κεφ.ΙΕ΄, 51 έως και 58.
Ποίον το κινούν αίτιον; τις ασώματος, υπερφυσική, παντοδύναμος και ενεργητική δύναμις αεί τα πάντα  κινεί ; "παν γαρ κινούμενον υφ΄ετέρου κινείται".
Τις μείζων εν ημίν;
Τις εποίησε εν σοφία το σύμπαν, τον ουρανόν και την γη, την θάλασσα και πάντα τα εν αυτοίς, τον άνθρωπο και την ζωή;
Σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ είμι ο Κύριος και Θεός.
Μέγας, ει Κύριε, Ύψιστε, Πάνσοφε, Παντοδύναμε, Πανάγαθε και Πανάγιε Θεέ, άπειρα, αναρίθμητα και ανεξερεύνητα, πάνσοφα, άγια και θαυμαστά τα έργα Σου.

"Ο Θεός δεν παίζει ζάρια" είπεν ο Αϊνστάιν.
Τα της τύχης έργα δεν δύνανται να έχωσι σκοπόν ωρισμένο, σταθερό και αμετάβλητο.
Η θεία πανσοφία, η θεία και αγαθή πρόνοια, η θεία ευταξία, η ειρήνη και η αρμονία, η θεία και αγία αγάπη, η ευσπλαχνία και η φιλανθρωπία, η θεία αγιότητα, η θεία αγαθότητα και η θεία ενότητα συνέχει και διευθετεί τα πάντα.
"Τις σοφός και επιστήμων εν υμίν; δειξάτω εκ της καλής αναστροφής τα έργα αυτού εν πραϋτητι σοφίας.
Η δε άνωθεν σοφία πρώτον μεν αγνή έστιν, έπειτα ειρηνική, ευπειθής, μεστή ελέους και καρπών αγαθών, αδιάκριτος και ανυπόκριτος". Ιακώβου, κεφ. Γ΄, 13,17.
Θρησκεία είναι η έμφυτος διάθεσις του ανθρώπου προς πνευματικήν επικοινωνία μετά του απολύτου, αγίου και αγαθού πνεύματος του ζώντος και ενεργούντος Θεού.
"Το πνεύμά έστι το ζωοποιούν, η σαρξ ουκ ωφελεί ουδέν". Ιωάννην ΣΤ΄.
"Πνεύμα ο Θεός, είπεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, και τους προσκυνούντας Αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν". Ιωάννην Δ΄, 24.

"Γνωρίζουμε ότι πολλοί επιστήμονες ήταν ταυτόχρονα και πιστοί, έντιμοι, ηθικοί και πνευματικοί άνθρωποι.
Ο Κοπέρνικος δεν ήταν μόνο πιστός αλλά ήταν και κληρικός.
Ο Νεύτων, πάντα όταν έλεγε τη λέξη Θεός, έβγαζε το καπέλο του.
Ο Παστέρ άρχιζε τα επιστημονικά του έργα με πίστη και θερμή προσευχή προς τον Θεό.
"Αν η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά, τότε και τα έργα χωρίς την πίστη είναι νεκρά".

Ο άγιος Λουκάς Κριμαίας, ανάργυρος, χειρούργος ιατρός, πιστός ιερέας-κληρικός όταν άρχιζε τις χειρουργικές επεμβάσεις του εις τους ασθενείς δεν ζητούσε αργύρια και χρηματικές αμοιβές, αλλά με πίστη και νοερά προσευχή ζητούσε την συμπαράσταση και την βοήθεια της Θεοτόκου Παναγίας, του παντοδύναμου και πάνσοφου Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Στο κεφάλαιο του περί Επιστήμης και Θρησκείας λέγει: "Εκτιμώντας τις μεγάλες επιτυχίες και τα κατορθώματα της επιστήμης, καθόλου δεν αμφισβητούμε την μεγάλη της σημασία και δεν περιορίζουμε την πρόοδο και την επιστημονική γνώση.
Εμείς λέμε μόνο στους επιστήμονες: δεν έχετε εσείς την δυνατότητα με τις μεθόδους σας να ερευνάτε τον πνευματικό κόσμο, εμείς όμως μπορούμε να το κάνουμε με την καρδιά μας.
Η καρδιά μας δεν είναι μόνο το κεντρικό όργανο του κυκλοφοριακού συστήματος είναι και όργανο με το οποίο γνωρίζουμε τον άλλο κόσμο και αποκτάμε την ανώτατη γνώση. Είναι το όργανο που μας δίνει την δυνατότητα να επικοινωνούμε με τον ζώντα Θεό και τον άνω κόσμο. Σ΄αυτό μόνο εμείς διαφωνούμε με την επιστήμη".
Υπάρχει ή δεν υπάρχει η απόλυτος, η αναλλοίωτος και η αιώνιος αλήθεια;

Θεολογία: Ναι, υπάρχει. Ο αιωνίως ζων παντοδύναμος και πάνσοφος Θεός. "πάντα δι΄Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν". Ιωάννην, κεφ. Α', 3. "Ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν". Κορινθ. Α΄, ιβ΄, 6.
"Τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις δυνατά εισί παρά τω Θεώ ".
"Θεός όπου θέλει, νικάται φύσεως τάξις΄ ποιεί γαρ όσα βούλεται ".
 "Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι΄ διο και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού".
"ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα". Λουκά, Α΄, 35 και 37.

"και διαιρέσεις ενεργημάτων εισίν, ο δε αυτός έστι Θεός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν".
"Εκάστω δε δίδοται η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον".
"πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται".
Επιστολή Παύλου προς Κορινθίους Α΄ κεφ. ΙΒ΄.
"Μη πλανάσθε, αδελφοί μου αγαπητοί΄
πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, παρ΄ώ ουκ ένι παραλλαγή ή τροπής αποσκίασμα". Ιακώβου, κεφ. Α΄, 16-17.
Γράφοντας και καταθέτοντας δημόσια, ως μια μικρή σταγόνα, την προσωπική μου γνώμη περί επιστήμης και θρησκείας, ήλθε στον περιορισμένο και μικρό ανθρώπινο νου μου ο λόγος του αποστόλου Παύλου:
"Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τα κρίματα Αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Αυτού!  τις γαρ έγνω νουν Κυρίου; ή τίς σύμβουλος Αυτού εγένετο; εξ΄Αυτού και δι΄Αυτού και εις Αυτόν τα πάντα. Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν".
Με ταπεινοφροσύνη Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Περί της αθανασίας της ψυχής.

Ψυχή: πνοή, ανάσα, ζωή.
"Των καλών και τιμίων την είδησιν (γνώσιν) υπολαμβάνοντες...την περί ψυχής ιστορίαν ευλόγως αν εν πρώτοις  τιθείημεν". Αριστοτέλης (περί ψυχής).
Την περί ψυχής φιλοσοφίαν, γνώσιν και ίστορίαν, την περί ψυχής αξίαν, σωτηρίαν και αθανασίαν πολλοί άγιοι άνθρωποι εμελέτησαν, πολλά είπαν και έγραψαν.
"Περί της σωτηρίας της ψυχής εξεζήτησαν  και εξερεύνησαν προφήται οι περί της εις υμάς χάριτος προφητεύσαντες". (Πέτρου Α΄, 10).
Ο αιώνιος Λόγος του Θεού, η  αγία γραφή, η παλαιά  και η καινή, μαρτυρούν την αξία, την σωτηρία και την αθανασία του αγίου πνεύματος και της αγίας.ψυχής.
Λέγει ο Κύριος και Διδάσκαλος:
"ουχί η ψυχή πλείόν έστι της τροφής και το σώμα του ενδύματος";  (Ματθ. ΣΤ΄, 25).
"Τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; (Ματθ. ΙΣΤ΄, 25).
"Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων". (Ιωάνν. Ι΄, 11).
"Ο Υιός του Θεού ουκ ήλθε ψυχάς ανθρώπων απωλέσαι, αλλά σώσαι". (Λουκά Θ΄, 56).
Ω, της φιλευσπλαχνίας και της φιλανθρωπίας σου, Κύριε Ιησού Χριστέ και Θεέ.
Η αθανασία της ψυχής είναι αλήθεια εγγεγραμμένη εν τη καρδία του ανθρώπου.
(Μελέτη περί της αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων του Αγίου Νεκταρίου).

"και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν". (Γένεσις, κεφ.Β΄, 7).
"Και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς΄ λάβετε Πνεύμα Άγιον". (Ιωάν. Κ΄, 25).
"Το πνεύμά 'εστι το ζωοποιούν, η σαρξ ουκ ωφελεί ουδέν". (Ιωάν. ΣΤ΄, 63).
 "Μη φοβηθήτε από των αποκτενόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι". (Ματθ. Ι΄, 28).
"Δια τούτο ο Πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν΄ ουδείς αίρει αυτήν απ΄εμού, αλλ΄εγώ τίθημι αυτήν απ΄εμαυτού΄ εξουσίαν έχω θείναι αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν ". (Ιωαν. 10, 17-18).
"Καγώ ζωήν αιώνιον δίδωμι αυτοίς, και ου μη απώλονται εις  τον αιώνα, και ουχ αρπάσει τις αυτά εκ της χειρός μου". (Ιωάννην , κεφ.Ι΄).
"Και φωνήσας φωνή μεγάλη ο Ιησούς είπε΄ Πάτερ, εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμά μου΄ και ταύτα ειπών εξέπνευσεν". (Λουκά ΚΓ΄, 46).
Αγίων, οσίων και δικαίων ψυχαί εις χείρας Κυρίου και Θεού ζώντος και ου μη άψηται αυτών βάσανος και θάνατος.
"Ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων".
"Και  ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τούς πόδας αυτού, ως νεκρός, και έθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ΄εμέ λέγων΄ μη φοβού΄ εγώ είμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων είμι εις τους αιώνας των αιώνων, και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου". Αποκάλυψις Ιωάννου, Κεφ. Α΄, 17,18.

Ο Θεός αγάπη εστίν. (Ιωάννου Α΄).

"Αγαπητοί, αγαπώμεν αλλήλους, ότι η αγάπη εκ του Θεού έστι, και πας ο αγαπών εκ του Θεού γεγέννηται και γιγνώσκει τον Θεόν.
 Ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν, ότι ο Θεός αγάπη εστίν.
Ο  μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.
Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν, ότι τον υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός εις τον κόσμον  ίνα ζήσωμεν δι΄αυτού. 
Εν τούτω εστίν η αγάπη, ούχ ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ΄ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών". Ιωάννου Α΄, κεφ.γ.
Λέγει ο μονογενής Λόγος και αγαπητός Υιός και Θεός, ο Άγιος, ο Κύριος και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός:   
"Καθώς ηγάπησέ με ο Πατήρ καγώ ηγάπησα υμάς΄ μείνατε εν τη αγάπη τη εμή". 
"Εάν τας εντολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ τας εντολάς του Πατρός μου τετήρηκα και μένω αυτού εν τη αγάπη. Ιωάννην, κεφ. ΙΕ΄, 9, 10.
"Εγώ είμι η αιώνιος αλήθεια΄ η ζωή και η ανάστασις, το αληθινό και αιώνιο, το θείο και άγιο φως".  
"Εγώ είμι ο ποιμήν ο καλός, ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων". 
"Καθώς γιγνώσκει με ο Πατήρ καγώ γιγνώσκω τον Πατέρα, και την ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων".
"δια τούτο ο Πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι την ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν". Ιω. Ι΄.

"Ευγνωμονώ αυτόν που μου έδωσε τη δύναμη να τον υπηρετήσω, τον Ιησού Χριστό τον Κύριο μας΄ μου έδειξε εμπιστοσύνη και με όρισε στην υπηρεσία του, εμένα που πρωτύτερα ήμουν περιφρονητής, διώκτης και υβριστής του. Κι΄όμως εκείνος με ελέησε, γιατί ότι έκανα το έκανα από άγνοια, όταν ήμουν ακόμα άπιστος. Η χάρη όμως του Κυρίου μας με καταπλημμύρισε μαζί με την πίστη και την αγάπη, που χορηγεί ο Ιησούς Χριστός.

Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς ΄ και πρώτος ανάμεσα τους είμαι εγώ. Ακριβώς όμως γι΄αυτό με ελέησε, για να δείξει ο Ιησούς Χριστός σ΄εμένα πρώτον όλη του τη μακροθυμία, ώστε να γίνω παράδειγμα για εκείνους που πρόκειται να πιστέψουν σ΄αυτόν και να οδηγηθούν έτσι στην αιώνια ζωή. Παντοτινή, λοιπόν τιμή και δόξα στον αιώνιο βασιλιά, τον άφθαρτο, τον αόρατο, το μόνο σοφό και αληθινό Θεό. Αμήν." 
Α΄επιστολή Παύλου προς Τιμόθεον .  

"Ηκούσατε ότι ερρέθη, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. 

Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς". Ματθαίου Ε΄, 43-48.

                          "Αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους". Ιωάννην, ΙΕ΄, 
                                             " ίνα πάντες εν ώσιν" Ιωάννην ΙΖ΄21.

"Εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά πίστις δι΄αγάπης ενεργουμένη". 
"ο γαρ πας νόμος εν ενί λόγω πληρούται : αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν".
ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε, μη υπ΄αλλήλων αναλωθήτε". 
"Ο δε καρπός του Αγίου Πνεύματός έστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια΄ κατά των τοιούτων ουκ έστι νόμος".  
Επιστολή Παύλου προς Γαλάτας.
 Αποφάσισα να κλείσω την συγγραφή μου στο ίντερνετ μ΄αυτόν τον υπέροχο ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου. 
Εάν με τα λόγια μου και τα γραφόμενα μου κάποιες ψυχές, ακούσια ή εν αγνοία μου έβλαψα ή στενοχώρησα ας με συγχωρέσουν.  Ας με σπλαχνιστεί και ας με συγχωρέσει ο Κύριος, ο παντεπόπτης και παντογνώστης, ο πανοικτίρμων και πολυέλεος  Θεός εν τη σεβαστή και δικαία Αυτού Κρίσει, ο ετάζων νεφρούς και καρδίας, ο γιγνώσκων τα παρελθόντα, τα παρόντα και τα μέλλοντα, τα κρύφια και τα άδηλα, τις πονηρές επιθυμίες και τις κακές σκέψεις, τις πράξεις και τις προθέσεις, τα αισθήματα και τα διανοήματα, τις αγαθοεργίες και τις κακουργίες, πάντα τα εν κρυπτώ και εν τω φανερώ σκεπτόμενα, λεγόμενα και πραττόμενα ενός εκάστου εξ ημών. 
Η χάρις, η αγάπη, το έλεος και η ειρήνη και το φως του Θεού μετά πάντων ημών.
Μετά σεβασμού, αγάπης και ταπεινοφροσύνης. 
Ο Θεός, ιάσθητί μοι τω αμαρτωλώ".  
Η αμαρτωλότερη και αναξιώτερη, η ελαχιστότερη και μικρότερη πάντων υμών.
"Πορεύου εν ειρήνη και μηκέτι αμάρτανε". 

"Ναι, άνθρωπε, ο παντοδύναμος, ο πάνσοφος, ο πανάγιος και πανάγαθος  Θεός σε έπλασε θεόν επί της γης. Την γνώσιν ταύτην σοι αφήρεσαν η αμαρτία και η εκ του Θεού απομάκρυνσις, άτινα ημαύρωσαν την καρδίαν σου και επεσκότισαν την διαύγειαν του νου σου του ορώντος τον Θεόν, σε απεπλάνησαν και σε έρριψαν εις τον βόρβορον των παθών των αχρειωσάντων την της θείας εικόνος λαμπρότητα.  
Ναι άνθρωπε του Θεού, γνώθι ότι εικών και ομοίωμα ει του Θεού και ότι αθάνατον έχεις ψυχήν, ήτις αιωνίως προώρισται κατά θείαν χάριν να ζήση. 
Πόθεν ορμάσαι να διακρίνης τας πράξεις εις αγαθάς και κακάς; ουχί ο εν τη καρδία σου γραπτός θείος νόμος σε διδάσκει τούτο; "
Λέγει ο Κύριος και Θεός: άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός είμι.
Περί αθανασίας της ψυχής και περί μνημοσύνων του Αγίου Νεκταρίου.
Άγιος, Άγιος, Άγιος ο Θεός. Δια της Θεοτόκου Παναγίας ελέησον ημάς.
Όταν κάποτε προσήλθα εις το μνήμα της Θεοτόκου Παναγίας εις την Γεθσημανή εμπρός εις την άγια και σεπτή εικόνα της μια ανώτερη, υπερφυσική, συγκλονιστική  δύναμις μου λύγισε τα γόνατα και το πρόσωπο κάτω εις την γη και κρουνοί δακρύων κυλούσαν εις την άγια γη. 
 Ω, άγια δάκρυα, άγια μετάνοια, άγια ταπείνωση, άγια αγαλλίαση  και άγια προσευχή. Ω θεία και αγία αγάπη! ω αγία και ορθόδοξος πίστη!     
Ήμαρτον, Κύριε.  Προς σε Κύριε, ως νήπιον μετά δακρύων εταπεινώθη. Προς Σε, Κύριε, ήρα την φωνήν μου΄ προς Σε, Κύριε, ήλπισα. Προς Σε, Κύριε, ήρα την ψυχήν μου. 
"Μακάριοι όσοι θλίβονται για τις αμαρτίες τους..." 
Ελέησόν με, ο Θεός,  συγχώρησόν με, βοήθησόν με, νομοθέτησόν με, δίδαξόν με, φώτισόν με...
Μήπως ποτέ δεν αδικήσαμε; μήπως ποτέ δεν κακολογήσαμε; μήπως ποτέ δεν αμαρτήσαμε;
Μήπως ουδέποτε με το σώμα μας, με την καρδιά μας, με τις κρυφές και πονηρές επιθυμίες μας, με το μυαλό μας, με τον πονηρό διαλογισμό και την διάνοια μας, με το στόμα  μας και την αχαλίνωτη γλώσσα μας, (βλασφημία, βρισιά, κακολογία, αισχρολογία, ψευδολογία, ψευδομαρτυρία, συκοφαντία, ψευδοκατηγορία, κ.λ.π.), με την ακοή και με το πονηρό βλέμμα μας, (πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσε αυτήν εν τη καρδία αυτού. Ματθ. Ε΄, 28 ), με τα χέρια μας  και τα πόδια μας, ( αδικίες και χειροδικίες και αντιδικίες πόλεμοι, ληστείες, μάχες, φόνοι, κλοπές, αρπαγές, ανομίες και παρανομίες, ειδωλολατρίες, φιλαργυρίες, φιλοχρηματίες, δωροδοκίες, πλεονεξίες, κ. λ.π.);
Ουδέποτε εν τω βίω μας δεν αμαρτήσαμε; αν όχι,"Θεός οίδε", τότε θα ήμασταν αθάνατοι.
"Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ".
 Ουδείς αγαθός, πάνσοφος, αλάνθαστος και αναμάρτητος, πανδίκαιος, πανάγιος και παντέλειος ειμή εις ο Θεός.
"εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν.
εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός έστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας". Ιωάννου Α΄, κεφ. α΄, 8,9,10.
"πολλά πταίομεν άπαντες". Ιακώβου, κεφ. Γ΄, 2. 
"Δώρησαί μοι, Κύριε, του οράν τα εμά πταίσματα". Εφραίμ ο Σύρος.
Δώρησαί μοι, Κύριε, την μετάνοιαν.
"Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι". Λουκά ΙΕ΄, 10.

Ο  Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο κεφάλαιο περί μετανοίας γράφει : Ο Πέτρος ηρνήθη τρείς φοράς τον Χριστόν, και αφού έκλαυσε πικρά,  εξήλειψεν όλην την αμαρτίαν του .

Η πόρνη εξιλέωσε τον Κύριον με την μετάνοια και τα δάκρυα της. 
Ο Παύλος, αφού ωμολόγησε τα αμαρτήματα του, έγινε διδάσκαλος των μετανοούντων. 
"πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται". Λουκά ΙΗ΄, 14.

"Λέγε συ τας ανομίας σου πρώτος ίνα δικαιωθής". (Ηασϊας. μγ΄ 26).
Και εις ποίαν περίπτωσιν έκαμε τούτο ο Κύριος;  Εις την περίπτωσιν του ληστού΄ δια να είπη εκείνος εις τον σύντροφον του μόνον τό "ουδέ φοβή συ τον Θεόν, ότι εν τω αυτώ κρίματι εί ; και ημείς μεν δικαίως΄ άξια γαρ ων επράξαμεν απολάμβάνομεν΄ ούτος δε ουδέν άτοπον έπραξε". "Ούτος δε, ο εσταυρωμένος Ιησούς Χριστός, ουδέν άτοπον, ουδέν άνομον, (και μετ΄ανόμων ελογίσθη), ουδέν άδικον, ουδέν άτιμον, ουδέν άσωτον, ουδέν κακόν, μηδεμία αδικία, μηδεμία αμαρτία, ουδέν άξιον θανάτου έπραξε. 
"Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία Σου. Και είπεν αυτώ ο Ιησούς΄ αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ΄εμού έση εν τω παραδείσω". Λουκά κγ΄, 40-43.
Αμαρτήματα, αδικήματα, πταίσματα και παραπτώματα τις συνήσει; Ψαλμός Δαυϊδ. 

Ας συναισθανθώμεν τας αμαρτίας, τας οποίας διαπράξαμεν΄ είτε εν τη καρδία μας, είτε εν τη σκέψει μας, είτε εν λόγω, είτε εν έργω.
Ας εξομολογηθώμεν τας αμαρτίας μας.

Ας πλύνωμεν με τα δάκρυα μας τον ρύπον της αμαρτίας μας.  

Ω! πόσον μεγάλη είναι η δύναμις και η ενέργεια, η αγάπη και το έλεος, το κάλλος, η αγαθότης, η αγιότης και η λαμπρότης, η μακροθυμία, η φιλανθρωπία, και η ευσπλαχνία, η πρόνοια και η πανσοφία του Κυρίου και Θεού μας! 
Μέγας ει, Κύριε, παντοδύναμε, πάνσοφε, πανάγαθε και πολυέλεε Θεέ, και θαυμαστά τα εν ανθρώποις έργα Σου! 
"και όψεται πάσα σάρξ το σωτήριον του Θεού" Ησαϊας.
"Απόδός μοι, Κύριε, την αγγαλίασιν του σωτηρίου Σου". Δαυϊδ. 
 Και νυν η παράκλησις μου, η προσευχή και δέησις μου προς τον Κύριον και Θεόν εισηκούσθη΄ είπεν ο προφήτης ΄του Ισραήλ, ο δίκαιος και ευλαβής, ο ταπεινός, ο άγιος και μακάριος Συμεών, όταν εις τόπον άγιον και ιερόν ηξιώθη, γέρων ων, να λάβει εις τας αγκάλας του το άγιον θείο βρέφος.    
"Και αυτός εδέξατο αυτόν εις τας αγκάλας αυτού και ευλόγησε τον Θεόν και είπε΄ νυν απολύεις τον δούλόν σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν Σου..."  Λουκά, Β΄, 28.
Για μας τους ανθρώπους ήλθε ο Θεός΄ για την κατεφθαρμένη φύση μας << ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν>>. Προς τους αιχμαλώτους ο ελευθερωτής. Προς τους αμαρτωλούς ο αναμάρτητος.  Επί του ξύλου του σταυρού ο Κύριος και σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός, ίνα άρη τας αμαρτίας ημών΄ ίνα ελευθερώση υμάς εκ της δουλείας του διαβόλου΄ δια την σωτηρίαν ημών΄ ο άγιος και αθάνατος,  ο προαιώνιος και αιώνιος, ο αληθινός και αγαπητός του Πατρός Θεού, μονογενής Λόγος, Υιός και Θεός, ο προ καταβολής κόσμου, δι΄ου τα πάντα εγένετο, ο αγνός, ο άμωμος και άσπιλος, ο εκλεκτός και έντιμος, ο άκακος, ο δίκαιος και αναμάρτητος διά την σωτηρίαν ημών των αμαρτωλών. 
Ω, της φιλευσπλαχνίας και της φιλανθρωπίας Σου Κύριε και Θεέ.   
Η αγάπη του Θεού τον ίδιο τον Θεό φανέρωσε πάνω στη γη. 
Η αγάπη του Θεού έκανε τον Κύριον και Δεσπότη δι΄ημάς δούλο. 
Η αγάπη του Θεού παρέδωσε υπέρ των εχθρών τον Αγαπημένο, τον Υιόν υπέρ των μισούντων , τον Θεόν υπέρ των ανθρώπων, υπέρ των δούλων άφησε να παραδοθεί ως δούλος ο Ελεύθερος.
Η αγάπη του Θεού υπάρχει ως σοφία ένδοξη και την προσφέρει ο Θεός σ΄αυτούς που Τον αγαπούν.
Ο άνθρωπος αγαπώντας τον Θεόν ακούει και τηρεί τον θείον λόγον Του και τας θείας εντολάς Του. 
Πάσα παρακοή και ανυπακοή, πάσα υπερηφάνεια και αλαζονεία είναι ασέβεια και αμαρτία κατά του ζώντος Θεού.
"Ποιό δώρο μου έφερε ερχόμενος εις τον κόσμον ο Ιησούς Χριστός; Ήρθε και μου έφερε δώρο το τίμιο και άγιο αίμα Του΄ ήρθε και μου έφερε δώρο το τίμιο και άγιο σώμα Του.
Και τί δώρο πήρε από μένα; Την πίστη ! Και ποιός μου έδωσε τη χάρη αυτή;  Πίστεψα μεν εγώ, αλλά εκείνος μου χάρισε την πίστη". Ιωάννης Χρυσόστομος.
"Δεν αξιώθηκα να πιστέψω επειδή ήμουν άξιος, αλλά μόνο διότι ελεήθηκα. Και το έλεος δεν προέρχεται από την αξία του καθενός, αλλά από τη χάρη". Απόστολος Παύλος. 
Το ότι πιστέψαμε συνέβη εξαιτίας της μεγάλης δύναμης και ενέργειας, του ελέους, της αγάπης, και της  χάριτος του Θεού".
Από το "Γνώθι σαυτόν του Αγίου Νεκταρίου.
"Μακάριον το διδόναι του λαμβάνειν". 
Ελέησόν  με,  ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου...
"Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ". 
Ελέησον με, Κύριε.
Λέγει ο Κύριος Ιησούς Χριστός: χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν.
Βοήθει μοι, Κύριε, Σώτερ Ιησού Χριστέ, Υιέ και Θεέ του ζώντος και μόνου αληθινού, του παναγίου, υψίστου και επουρανίου Πατρός Θεού. 
Συ είπας, Κύριε, αιτείτε και δοθήσετε υμίν. 
Δός μοι, Κύριε, ένα ψίχουλο από το μέγα έλεός Σου. 
"Τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτή΄ ω γύναι μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις."
"Είπε δε αυτή΄ αφέωνταί σου αι αμαρτίαι". 
τις ούτός έστιν, ος και αμαρτίας αφίησιν;
Είπε δε πρός την γυναίκα΄ η πίστις σου σέσωκέ σε΄ πορεύου εις ειρήνην". Λουκά, Ζ΄, 48, 49,50.  
"και δύναμις εξήρχετο εξ΄Αυτού και ιάτο πάντας". 
"τις άρα ούτός έστιν, ότι και τοις ανέμοις επιτάσσει και τω ύδατι, και υπακούουσιν Αυτώ;"
Τις άρα ούτός έστιν ο περιπατών επί των υδάτων; 
"και ιδού φωνή ηκούσθη εκ των ουρανών λέγουσα ΄Ούτος έστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα". Ματθ. Γ΄, 17.
"Και φωνή εγένετο εκ της νεφέλης λέγουσα΄ Ούτός έστιν ο Υιός μου ο αγαπητός΄ Αυτού ακούετε". Λουκά, Θ΄, 35.
"Ιδών δε τους όχλους εσπλαχνίσθη περί αυτών, ότι ήσαν εκλελυμένοι και ερριμένοι μη έχοντα ποιμένα". 
Και προσήρχοντο εις Αυτόν  όχλοι πολλοί και εθαύμαζον βλέποντας τους κωφούς να ακούν, τους άλαλους να λαλούν, τους χωλούς να περιπατούν, τους τυφλούς να βλέπουν, τα πονηρά και ακάθαρτα πνεύματα και τα δαιμόνια να εκβάλλει και τους δαιμονισμένους να θεραπεύει, τους αμαρτωλούς και αδίκους, τις πόρνες, τους ασώτους και τους τελώνες να μετανοούν, τους πεινασμένους να χορταίνει, τους ασθενείς να θεραπεύει και τους νεκρούς να ανασταίνει. 
"Και πας ο όχλος  εζήτει άπτεσθαι Αυτού, ότι δύναμις παρ΄Αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας".
Και πας ο λαός ιδών πάντα τα θαυμάσια α εποίησεν ο Ιησούς Χριστός έδωκεν αίνον και εδόξαζε τον Θεόν.

Μετάνοια!θείο δώρο."χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι". Λουκά ΙΕ΄, 10.

"Πορευθέντες δε μάθετε τι έστιν "έλεον θέλω και ου θυσίαν". ου γαρ ήλθον καλέσει δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν και σωτηρίαν". Ματθ. Θ΄, 13. 
Το έλεος εκδηλώνεται σαν αγαπητική διάθεση προς σ΄αυτούς που κακώς έχουν, πάσχουν και δυστυχούν. Το έλεος είναι οίκτος, ευσπλαχνία και συμπόνια. Το έλεος γεννιέται από καλή καρδιά που συμπάσχει στα παθήματα των άλλων. Το έλεος γεννάει την παρηγοριά, την έμπρακτη ηθική και υλική βοήθεια, την αγαθοεργία, τη χρηστότητα, την ευσπλαχνία, την στοργή και την τρυφερότητα, τη μακροθυμία και τη συγχώρεση. 
"ουκ έδει και σε ελεήσαι τον σύνδουλον σου, ως και εγώ σε ηλέησα;" Ματθ. ΙΗ΄, 33.
"ανέλεος η κρίσις τω μη ποιήσαντι έλεος". Άγιος Ιάκωβος.
Ηκούσατε ανελεήμονες πλούσιοι τον λόγον του Αβραάμ; "τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου, και  Λάζαρος ομοίως τα κακά΄ νυν δε ώδε παρακαλείται, συ δε οδυνάσαι". Λουκά ΙΣΤ΄, 25. 
Η ελεημοσύνη είναι εντολή του Θεού. Η ελεημοσύνη είναι η μητέρα της αγάπης.
"Προσέχετε την ελεημοσύνην υμών μη ποιείν έμπροσθεν των ανθρώπων προς το θεαθήναι αυτοίς". Ματθ. ΣΤ΄, 1.
"Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται".  
"Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν ημίν οι  άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς΄"
ούτος γαρ έστιν ο νόμος και αι προφήται". 
Κύριε, ποία εστί πρώτη πάντων εντολή; 
Ο δε Ιησούς απεκρίθη  αυτώ ότι πρώτη πάντων ενολή ΄ άκουε, Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών Κύριος εις έστι΄ και αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν Σου εξ΄όλης της καρδίας σου και εξ΄όλης της ψυχής σου και εξ΄όλης της διανοίας σου και εξ΄όλης της ισχύος σου. 
Αύτη πρώτη εντολή.
Και δευτέρα ομοία, αύτη΄ αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν.
Μείζων τούτων άλλη εντολή ουκ έστι.
"Ότε ουν ηρίστησαν, λέγει τω Σίμωνι Πέτρω ο Ιησούς΄ Σίμων Ιωνά, αγαπάς με πλείον τούτων; 
λέγει αυτώ΄ ναι, Κύριε, Συ οίδας ότι φιλώ Σε. Λέγει αυτώ΄ βόσκε τα αρνία μου.
Λέγει αυτώ πάλιν δεύτερον΄ Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; λέγει αυτώ΄ ναι, Κύριε, Συ οίδας ότι φιλώ Σε. Λέγει αυτώ΄ Ποίμενε τα πρόβατά μου.
Λέγει αυτώ το τρίτον΄ Σίμων Ιωνά, φιλείς με; ελυπήθη ο Πέτρος ότι είπεν αυτώ το τρίτον, φιλείς με, και είπεν Αυτώ΄ Κύριε, Συ πάντα οίδας, Συ γινώσκεις ότι φιλώ Σε. Λέγει αυτώ ο Ιησούς ΄ βόσκε τα πρόβατά μου". Ιωάν. ΚΑ΄, 15, 16, 17.

Ω θεία και αγία αγάπη! του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού το θείο και αγαπητό, το ιερώτατο και γλυκύτατο  πρόσταγμα!
Ω θεία και αγία αγάπη! του Αγίου Πατρός Θεού και του Αγίου Υιού Θεού και του Αγίου Πνεύματος Θεού ιερώτατατον ιδίωμα!
Ω θεία και αγία αγάπη! του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού και Θεού, της Θεοτόκου Παναγίας, των θεών και αγίων επουρανίων δυνάμεων, των θείων και αγίων πνευμάτων, των αγίων λειτουργούντων, των σεραφείμ και των χερουβείμ, των αγίων αρχαγγέλων και αγγέλων, των αγίων και δικαίων, των οσίων και ευλαβών προπατόρων, προφητών, πατριαρχών και αποστόλων, των αγίων αρχιερέων, επισκόπων, ιερέων, παρθένων και διακόνων ιερώτατο, πνευματικό και σεβάσμιον οικοδόμημα!
Ω θεία και αγία αγάπη! των πιστών Χριστιανών ιερώτατον, σωτήριον και σεβάσμιον έμβλημα!
Ω αγία παρθενία! θεία και αγία αγάπη! το των αγγέλων του Θεού πολίτευμα, το πάσης ασωμάτου φύσεως ιδίωμα!
       
   

Μετά φόβου Θεού, ταπεινώσεως και σεβασμού, μετά πίστεως και αγάπης Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη. 

 Αγίας Τριάδος η φανέρωσις εν τοις ύδασι βαπτιζομένου Σου, Κύριε, γέγονε.

Αγίας Τριάδος η φανέρωσις εν τω όρει μεταμορφωμένου Σου, Κύριε, γέγονε.

Αγίας Τριάδος η φανέρωσις εν τω σταυρώ υψωθείς, Κύριε, γέγονε.

Εισίν ύδατα άνω του στερεώματος και εισίν ύδατα κάτω του στερεώματος.

Φωνή εκ΄του ουρανού και φωνή εκ της γης. 

Έστιν δόξα εν τοις ουρανοίς και έστιν δόξα επί της γης. 

Εισί φώτα εν τω ουρανώ και εισί φώτα εν τη γη. 

Εισίν όμματα πνεύματος και εισίν όμματα σώματος. 

"Όπου η κάθαρσις και η έλλαμψις".

"Οπου η κάθαρσις και η θεία φανέρωσις".

  

"Ω, Υιέ του Θεού! Ω, Σωτήρα μας, Κύριε Ιησού Χριστέ! Στα έργα της αγάπης Σου, στα αμέτρητα θεία θαύματά Σου, πρόσθεσε και ένα άλλο θαύμα: άγγιξε με την δεξιά Σου την λίθινη καρδιά τους και δώσε σ΄αυτούς καρδιά σαρκίνη, αγνή και καθαρή, ταπεινή και αγία και ζωήν αιωνίαν. Αμήν".

Επίλογος εις την Κυριακή των Φώτων του Αγίου Λουκά Κριμαίας.

"Απεκρίθη Ιησούς ΄αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ΄ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού". Ιωάννην, Γ΄, 5.
"Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος..." Ματθ. ΚΗ΄, 19.
"Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται. σημεία δε τοις πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει΄ ..." Μάρκου ΙΣΤ΄, 16,20.
Πάντες όσοι εις τον Υιόν του Θεού επείσθητε, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος εβαπτίσθητε. 
Πάντες όσοι τον Κύριον Ιησού Χριστόν ηγαπήσατε, τους λόγους και τας εντολάς Αυτού τηρήσατε.
Πάντες όσοι τον Κύριον Ιησού Χριστόν ηκολουθήσατε, εν τω φωτί περιπατείτε, και καθώς εκείνος περιπάτησε και εσείς περιπατείτε΄ μηκέτι αμαρτάνετε΄ μη γίνεσθε δούλοι του διαβόλου, του σκότους και του ψεύδους, της πονηρίας, της αμαρτίας και της αδικίας΄ ποιήσατε δε έργα άξια μετανοίας και σωτηρίας.
" αποστήτω από αδικίας πας ο ονομάζων το όνομα Κυρίου". 
"γίνεσθε φρόνιμοι και ακέραιοι ως αι περιστεραί". 
"απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ ΄εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ΄αυτώ ποιήσομεν". Ιωάν, 14. 
"'Εσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειός έστιν". Ματθ. Ε΄, 48.
"άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός είμι". Πέτρου Α΄, κεφ. Α΄, 16. 
Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος εβαπτίσθητε.
"όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσαθε". (προς Γαλάτας, κεφ. Γ, 27). 
    
Μετά από το μυστήριο του αγίου βαπτίσματος ενός 8χρονου παιδιού το ρώτησα πως ένοιωσε και μου απάντησε "ένοιωθα πως άνοιγε μία πόρτα και για μένα". Φίλησε τον σταυρό με τον Χριστό και είπε΄   "Σε ευχαριστώ Χριστούλη μου".
"΄ο δε Ιησούς είπεν΄ άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν πρός με΄ των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών." Ματθαίου ΙΘ΄, 14.
"και  προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν΄ αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος έστιν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών." Ματθ. 18,3.
Τα πάθη της αμαρτίας, της υπερηφάνειας, του εγωϊσμού και της αλαζονείας, της κενοδοξίας και της ματαιοδοξίας, της φιλαργυρίας, του πλουτισμού, της ιδιοκτησίας και της πλεονεξίας, του μίσους, του φθόνου και της κακίας, της κλοπής, του ψεύδους, της πονηρίας, του δόλου και τού φόνου, της ασέλγειας, της μοιχείας και της πορνείας, της κακολογίας, της ψευδομαρτυρίας και της συκοφαντίας κ. λ. π. είναι ξένα προς τα παιδιά. Τα παιδιά δεν ασχημονούν, δεν δημιουργούν σκάνδαλα, είναι αθώα, άκακα, πράα και ταπεινά.
"Είπεν ουν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς΄ αμήν αμήν λέγω υμίν ότι εγώ είμι η θύρα των προβάτων". Ιωάννη Ι΄,7.
"Το δε τέλος της πίστεως ημών, σωτηρίαν ψυχών."  Αμήν.
Ουχί η ψυχή πλείόν έστι της απολλυμένης τροφής και των γήϊνων φθαρτών αγαθών;
Ουχί η ψηχή πλείόν έστι των επίγειων θησαυρών;
Ουχί ο επουράνιος θησαυρός πλείόν έστι των επίγειων θησαυρών;
"Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού ".
"Εργάζεσθε μη την βρώσιν την απολλυμένην, αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον, ην ο υιός του ανθρώπου υμίν δώσει΄ τούτο γαρ ο Πατήρ εσφράγισεν ο Θεός. " Ιωάννου, ΣΤ΄, 27.
Είναι άξιον απορίας να μεριμνούμε για την υλική τροφή και να αδιαφορούμε για την πνευματική τροφή.
Έστιν πρόσκαιρος ζωή έστιν και αιώνιος ζωή.
Με αγάπη Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ομολογία πίστεως περί της παναγίας και ομοουσίου, ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ομολογία πίστεως περί της παναγίας και ομοουσίου, ...: "Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων". Αποστόλου Παύλου επιστολή προς Εβραίους, κεφάλαιον ΙΑ΄,...

"Φως Θεού ως άλλος ήλιος την πρωία θ΄ ανατείλει".

"Το θείον φως  ελήλυθεν εις τον κόσμον ".

"Φως Θεού ως άλλος ήλιος την πρωϊαν θ΄ανατείλει". προείπεν ο προφητάναξ Δαυϊδ.

"Τούτο δε όλον γέγονεν, ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του Προφήτου Ησαϊα, λέγοντος΄ Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν, και καλέσουσιν το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο έστι μεθερμηνευόμενον, μεθ΄ήμών ο Θεός. (Ματθ. Α΄22-23).

"Ιδού προείρηκα ημίν".    

"Και ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν Αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας". (Ιωάννην, κεφ. Α΄).

"έως το φως έχετε, πιστεύτε εις το φως, ίνα υιοί φωτός γένησθε".

  

Δεύτε, ίδετε το θείο βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν φάτνη.

Δεύτε, ίδετε την Θεοτόκον Παρθένον.

Δεύτε, ίδετε το παράδοξον θαύμα.  ΄

Ήκουσα και προσήλθα, γονάτισα και προσκύνησα.  

Λόγος εις τα εισόδια της υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου. (Αγίου Λουκά Κριμαίας).

" Στην αρχή του κηρύγματός μου θα διαβάσω ένα απόσπασμα από την καθολική επιστολή του αγίου  αποστόλου Ιακώβου: <<Θρησκεία καθαρά και αμίαντος παρά τω Θεώ και Πατρί αύτη εστίν, επισκέπτεσθαι ορφανούς και χήρας εν τη θλίψει αυτών, άσπιλον εαυτόν τηρείν από του κόσμου>> . (Ιακώβου Α΄, 27)

"άσπιλον εαυτόν τήρησον από του κόσμου". 

Με τι και πως μας μολύνει ο  κόσμος; 

Πως μπορούμε να τηρήσουμε τους εαυτούς μας άσπιλους, καθαρούς και αμόλυντους από τον πονηρό, κακό, ρυπαρό και μιαρό κόσμο; 

Στον αέρα που μας περιβάλλει υπάρχουν βακτηρίδια διαφόρων ασθενειών. Με την εισπνοή του αέρα αυτά μπαίνουν μέσα μας και μας προκαλούν ασθένειες.  Αλλά το χειρότερο είναι ότι το περιβάλλον έχει πολλά μιαρά και ανήθικα βακτηρίδια τα οποία μολύνουν την καρδιά και το νου μας.  Τα μιάσματα της ακαθαρσίας και της ακολασίας, που τόσα πολλά υπάρχουν γύρω μας, είναι δύσοσμα, και πολύ εύκολα καταστρέφουν την καρδιά και το νου του ανθρώπου. Ακούμε συχνά για την αισχρή ακαθαρσία της πορνείας, της ασέλγειας και της μοιχείας και κάποιες φορές γινόμαστε και οι ίδιοι μάρτυρες αυτών των αισχρών πράξεων. 

Οι άνθρωποι και ειδικά οι νέοι εισπνέουν βαθιά την δυσωδία της ακαθαρσίας, διαβάζοντας τα φιλήδονα μυθιστορήματα και πορνοπεριοδικά, κοιτάζοντας βίντεο και φωτογραφίες πορνό και ακούγοντας ανήθικα, ρυπαρά, αισχρά και απρεπή λόγια και τραγούδια. (φθείρουσιν ήθη χρηστά αι κακαί συναναστροφαί και αι κακαί ομιλίαι). 

Μολύνουμε τον εαυτό μας όταν ζηλεύουμε αυτούς που κατέχουν τις υψηλές θέσεις και ζουν μέσα στον πλούτο και την πολυτέλεια και προσπαθούμε με όλες τις δυνάμεις μας να αποκτήσουμε όσο είναι δυνατόν πιό πολλά χρήματα και τα παροδικά γήϊνα αγαθά. Σ΄αυτό το κυνήγι του άδικου πλούτου, της φιλαργυρίας και της αισχροκέρδειας, της ιδιοτέλειας και της πλεονεξίας, της αλαζονείας, της υπερηφάνειας και της κενοδοξίας δεν διστάζουμε να χρησιμοποιούμε οποιοδήποτε δόλια και σκοτεινά μέσα, όπως την πονηριά, το ψέμα και την ψευδομαρτυρία, την κλεψιά, την ανομία και την παρανομία, την δωροδοκία και την προδοσία, την ανθρωποκτονία, το έγκλημα και την αδικία.   

Από αμνημονεύτων χρόνων γίνονταν αδελφοκτονίες, ληστρικοί πόλεμοι και φόνοι μεταξύ των λαών. Αυτοί οι πόλεμοι προκαλούσαν στους ανθρώπους την ηθική πτώση, έκαναν τις καρδιές τους σκληρές και άσπλαχνες, που δεν μπορούν να αγαπάνε. Ενώ το Ευαγγέλιο του Χριστού μας καλεί στην ειρήνη, στην ενότητα, στην ανιδιοτελή και ολική αγάπη. 

Όμως όσο βαριές και μολυσματικές και να είναι όλες αυτές οι ακαθαρσίες του κόσμου, τις υπερβαίνει κατά πολύ το χειρότερο και το πιο ολέθριο μίασμα, η αθεϊα που αυξάνει όλο και περισσότερο, η απώλεια της πίστης στον Θεό. η λήθη στην φοβερά θυσία, την οποία πρόσφερε ο Κύριος μας, ο μονογενής Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, την θυσία, την οποία πρόσφερε στον φοβερό σταυρό του Γολγοθά, για την σωτηρία του κόσμου. 

Όσο επικίνδυνα και ολέθρια και να είναι τα μιάσματα αυτά, για τα οποία έγινε λόγος παραπάνω, όμως η αθεϊα, η απιστία και η βλασφημία είναι ασύγκριτα πιο φοβερές από αυτά. Αυτές όχι μόνον μας μολύνουν αλλά και μας οδηγούν στην απώλεια. 

Αν βρισκόμαστε σ΄ένα περιβάλλον όπου οι άνθρωποι έχουν κακή συμπεριφορά και ζούμε μόνιμα μεταξύ τους, είναι αναπόφευκτο να μολυνθούμε και εμείς και να γίνουμε όμοιοι με αυτούς. (φθείρουσιν ήθη χρηστά αι κακαί συναναστροφαί και αι κακαί οιμιλίαι).

Μακάριοι είναι αυτοί που ζουν μακριά από ένα τέτοιο καταστρεπτικό για την ψυχή περιβάλλον, μακάριοι είναι αυτοί που ζουν με ανθρώπους ευσεβείς και ευλαβείς, καλούς και αγαθούς, γιατί δεν διατρέχουν τον κίνδυνο να μολυνθούν από τις ακαθαρσίες του κακού και ανήθικου, μιαρού, πονηρού και ρυπαρού κόσμου. 
Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών στην ευσέβεια, η προφύλαξη τους από το χειρότερο μίασμα του κόσμου την αθεϊα και την πνευματική ακαθαρσία πρέπει να είναι ο πρώτος σκοπός των γονέων. Αυτό το είχαν κατανοήσει πολύ καλά ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Άννα, οι όσιοι και άγιοι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου. Διάλεξαν για την αγάπη τους, για την τριετή παρθενοκόρη Παναγία, τον καλύτερο τρόπο για να την προστατέψουν από το μίασμα του κόσμου, αφιερώνοντάς την στον Θεό. 
Εσείς που είστε μητέρες γνωρίζετε πάρα πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι για μια μητέρα να χωριστεί το παιδί της τριών χρονών, που είναι και μοναδικό, να το πάει 120χιλόμετρα μακριά από το σπίτι, από τη Ναζαρέτ στα Ιεροσόλυμα, να το αφήσει εκεί στο Ναό, που υπήρχε το κέντρο της ευλάβειας για όλο το λαό του Ισραήλ και να επιστρέψει στη Ναζαρέτ χωρίς το παιδί. Ο Θεός ανακούφισε τους γονείς που πρόσφεραν αυτήν την θυσία επιτρέποντας στον αρχιερέα Ζαχαρία να οδηγήσει την μικρή Παναγία στα Άγια των Αγίων, όπου μπορούσε να εισέρχεται μόνο ο αρχιερέας και μόνο μια φορά το χρόνο. 
Αυτό το γεγονός ήταν τόσο ασυνήθιστο ώστε προκάλεσε έκπληξη στις αγγελικές δυνάμεις, οι οποίες συνόδευσαν τον αρχιερέα και την μικρή παρθενοκόρη. Ακούτε τον χορό να ψάλλει στον όρθρο << Άγγελοι την είσοδον της πανάγνου ορώντες εξεπλήττοντο, πως η Παρθένος εισήλθεν εις τα Άγια των Αγίων>>.
Πως μπορούμε να εξηγήσουμε αυτό το γεγονός το οποίο προκάλεσε τόση έκπληξη στους αγγέλους;
Στον δεύτερο ναό, ο οποίος χτίστηκε στα Ιεροσόλυμα μετά την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, δεν υπήρχε πια η κιβωτός της διαθήκης, την οποίαν έκρυψε ο προφήτης Ιερεμίας σ΄ένα άγνωστο μέρος (Μακ. 2, 4-7).
(Ως κιβωτός, Θεόνυμφε,  έμψυχος, τον νομοδότην Κύριον εχώρησας, ως δε ναός ουράνιος εδέξω τον Πανάγιον Θεόν βροτόν γενόμενον, όπως ημίν δωρήσηται το μέγα θείον έλεος.  
Χαίρε Παρθενοκόρη Μαρία, χαίρε η έμψυχος του αγίου Θεού κιβωτός, χαίρε ο έμψυχος του αγίου Θεού άγιος ναός ). 
Παρά ταύτα το τρίτο εσωτερικό μέρος - τα Άγια των Αγίων- εξακολουθούσε να είναι για τους Ιουδαίους ένα μέρος της ιδιαίτερης παρουσίας του Θεού. 
Η από των αιώνων προωρισθείσα  και η υπό των προφητών προκηρυχθείσα μητέρα του Λόγου του Θεού εισάγεται εις τα Άγια των Αγίων, ως το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού΄ ναός έμψυχος του Μεγάλου Βασιλέως, ο καθαρώτατος παρθενικός ναός του Σωτήρος εξ΄ης προήλθεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Μήπως δεν ήταν άξια να εισέλθη σ΄αυτό το ιερό μέρος εκείνη η οποία ονομάζεται <ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος>, <το προάγγελμα των προφητών>,< η στήλη της παρθενίας>, <η βάτος του Μωϋσέως>, <το θυμίαμα το εύοσμον>, < η θάλασσα τον Φαραώ ποντίσασα>, < το όρος το αλατόμητον >, <η μυστική λαβίς>, < η στάμνος η του μάννα>, <η χρυσή στάμνα>,  <η πολύτιμος παστάς>, < η φωτοφόρος νεφέλη>, <η λυχνία του φωτός του αύλου>, <η θυγάτηρ του Δαυίδ>, <η κόρη η κεχαριτωμένη>, <η  πανάρετος Παρθένος>, <το στέφος της εγκρατείας>,<το ωράϊσμα των παρθένων>, <η καλλονή του Ιακώβ>, <το αγλάϊσμα των Αγγέλων>, < η νοητή κλίμακα του Ιακώβ>, < η ράβδος του Ααρών>, < η πύλη η κεκλεισμένη>, <η ουράνιος πύλη>,< η νοητή γη της επαγγελίας>,< η θεία επαγγελία>, < το καύχημα των αποστόλων>, < η αυλή των λογικών προβάτων>, <η σκηνή η επουράνιος>, < η ουράνιος βασιλεία> ...
Μέχρι την ηλικία των δεκαπέντε ετών έζησε η Παναγία στον Ναό, σ΄ενα δωμάτιο στα εξωτερικά τείχη της αυλής του Ναού.
Η παναγία βρισκόταν υπό την προστασία του Αγίου Πνεύματος, που είναι η πιό δυνατή και η πιό σίγουρη προστασία, το Οποίο την προστάτευε από την ακαθαρσία, τους πειρασμούς του κόσμου και την αμαρτία. Μ΄αυτόν τον τρόπο προετοιμαζόταν η Παρθενοκόρη Μαριάμ, η Θεοτόκος Παναγία για το μέγα μυστήριο της ενσάρκωσης του Υιού του Θεού. 
Να δοξάσουμε στην καρδιά μας τον Θεό, ο οποίος χάρισε στον κόσμο αυτό, το ιερό, καθαρό και αμόλυντο δοχείο, την Παναγία, και να έχουμε βαθειά στην καρδιά μας την εντολή του Αποστόλου Ιακώβου, να τηρήσουμε εμείς οι αδύνατοι τους εαυτούς μας αμόλυντους από την ακαθαρσία του πονηρού κόσμου. Αμήν".  

Σήμερον η αγία ημών εκκλησία ψάλλει της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας την  προκήρυξιν΄ εν ναώ γαρ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλεται. Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις. 

"Σε την ανατραφείσαν εν τω Ναώ Κυρίου
και επισκιασθείσαν εκ Πνεύματος Αγίου,
Την αφιερωθείσαν Θεώ, την Παναγίαν,
την περιβεβλημένην την πίστιν, την σοφίαν.
Την άμετρον δε σχούσαν ως κόσμον παρθενίαν
Την άμωμον τε χάριν, την άσπιλον αγνείαν,
Την παρά του αγγέλου το χαίρε δεξαμένην, 
Την κεχαριτωμένην, υπερευλογημένην,
την μεμακαρισμένην, υπερδεδοξασμένην,
την του Θεού Μητέρα αφράστως γενομένην.
Σε και ημείς προφρόνως αινούμεν, ευλογούμεν,
και εκ ψυχής απαύστως θερμώς δοξολογούμεν.
Δέχου τον ύμνον Κόρη, φιλούντων εκ καρδίας,
και εκ ψυχής υμνούντων και όλης διανοίας".
Ύμνος εις την Θεοτόκον Παναγίαν του Αγίου Νεκταρίου.

 "Χαίρε ευλογημένη παρθένε Θεοτόκε,
λιμήν και προστασία του γένους των ανθρώπων΄
εκ Σου γαρ εσαρκώθη ο λυτρωτής του κόσμου,
εκ Σου προήλθε κόρη ο άναρχος Θεός μου.

Συ μόνη γαρ υπάρχεις και μήτηρ και παρθένος,
αεί ευλογημένη, αεί δεδοξασμένη.
Πρέσβευε, Παναγία Θεώ ηγαπημένη,
δωρήσασθαι  ειρήνην πάση τη Οικουμένη". Αμήν.
Εις την βασίλισσαν των Αγγέλων από το Θεοτοκάριον του Αγίου Νεκταρίου.  

Ασκητική.

"ουκ ειμι μόνος".
"Ο κατοικών εν βοηθεία του Υψίστου, εν τη σκέπη του Θεού του ουρανού αυλισθήσεται΄ ερεί τω Κυρίω: αντιλήπτωρ μου ει και καταφυγή μου, και ελπιώ επ΄αυτόν... " (Ψαλμός 90ος).
"Έστι δε πίστις επλιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων". Απόστολος Παύλος

Mηδείς των σαρκικών επιθυμιών και των σαρκικών ηδονών, μηδείς των υλικών  απολαύσεων, μηδείς δούλος της αμαρτίας και της ανομίας, μηδείς δούλος της πορνείας, μηδείς δούλος της κακίας και της αδικίας, μηδείς δούλος του μαμωνά, του διαβόλου και του σατανά, μηδείς δούλος της υποκρισίας, της φιλοχρηματίας, της φιλαργυρίας και της πλεονεξίας, μηδείς άθεος, άπιστος, βλάσφημος, ανήθικος εισελεύσεται μου της θύρας.
"Ουδείς οικέτης δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν΄ ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει. ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά".
Αγάπα την σιωπή και την ησυχία. Η σιγή είναι καλύτερη από την φλυαρία, τον θόρυβο και την πολυλογία.
"Ρίζα πολλών κακών η φιλαργυρία, η κενοδοξία ...
Μες΄στη σιγή αφουκράζομαι  φωνή, απόκοσμη- απόμακρη και την ακούω με προσοχή:

"Καθώς οι ιχθείς, εάν παραμένουσιν πολλήν ώραν εις την ξηράν, αποθνήσκουσιν, ούτως και οι μοναχοί, εάν βραδύνωσι μεθ΄υμών των κοσμικών, πολλά ζημιώνονται". 
"Σιγησάτω πάσα σάρξ βροτεία".
"ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός ημών".

Τις εντός μου ομιλεί;

Φιλοσοφία και Θεολογία.

"Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μοι την θύραν". Ακαδημία Πλάτωνος.

"Του αεί όντος η γεωμετρική γνώσις εστίν".

 Φιλόσοφος: Τους δε αληθινούς φιλοσόφους τίνας λέγεις;
Μαθητής:τους της αληθείας φιλοθεάμονας".

"Το γουν νυν αμάρτημα και η ατιμία φιλοσοφία δια ταύτα προσπέπτωκεν, ό και πρότερον είπομεν, ότι ου κατ΄αξίαν αυτής άπτονται΄ ου γαρ νόθους έδει άπτεσθαι, αλλά γνησίους".
Μετάφραση:

Το λάθος που γίνεται τώρα με τη φιλοσοφία και το κακό όνομα που υπάρχει για αυτήν οφείλεται- κάτι που το είπαμε και πρωτύτερα- στο ότι  η ενασχόληση με αυτήν δεν γίνεται κατά τρόπο που να είναι αντάξιός της΄ δεν θα΄πρεπε να καταπιάνονται μ΄αυτήν τα μη γνήσια  αλλά μόνο τα γνήσια παιδιά της.

Πλάτωνος Πολιτεία.

"Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν ή λειτουργείν Σοι, Κύριε και Θεέ και βασιλεύ της δόξης. Το γαρ διακονείν Σοι μέγα και φοβερόν και αυταίς ταις επουρανίαις δυνάμεσιν". Ευχή Χερουβικού ύμνου.

" Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσουσιν αυτούς εν τοις ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν ημάς". κατά Ματθαίον, Ζ΄,6.

"και ου μη εισέλθη εις αυτήν παν κοινόν και ο ποιών βδέλυγμα και ψεύδος, ει μη οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου".

"Μακάριοι οι ποιούντες τας εντολάς αυτού, ίνα έσται η εξουσία αυτών επί το ξύλον της ζωής, και τοις πυλώσιν εισέλθωσιν εις την πόλιν.
έξω οι κύνες και οι φαρμακοί και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και πας ο φιλών και ποιών ψεύδος". Αποκάλυψις Ιωάννου.

Ομολογία πίστεως περί της παναγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου και ακτίστου Τριάδος.

"Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν  αυτοίς  λέγων΄ εδόθη μοι πάσα εξουσία εν  ουρανώ  και επί γής. πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου  Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν΄ και ιδού εγώ  μεθ΄ υμών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν."(Ματθ.ΚΗ΄, 18,19,20). 
"Ούτος έστιν ο ελθών δι΄ύδατος και αίματος, Ιησούς Χριστός΄ ουκ εν τω ύδατι μόνον, αλλ΄εν τω ύδατι και τω αίματι΄και το Πνεύμα έστι το μαρτυρούν, ότι το Πνεύμα έστιν η αλήθεια. ότι τρεις είσιν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, και ούτοι οι τρείς εν είσι. 
Και τρείς είσιν οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και οι τρείς εις το έν είσιν." (Α΄Ιωάννου, κεφ. Ε΄, στιχ. 6-9).

"Τριάς υπερούσιε, υπεράγαθε, υπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, αόρατε, ακατάληπτε, Δημιουργέ των νοερών ουσιών και των λογικών φύσεων, η έμφυτος αγαθότης, το φως το απρόσιτον και αληθινόν, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, λάμψον καμοί τω αναξίω δούλω Σου, φώτισόν μου της διανοίας τα όμματα, όπως ανυμνήσαι τολμήσω την άμετρον ευεργεσίαν και δύναμιν... "Αγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων.

<<Και είπεν ο Θεός΄ Ποιήσωμεν άνθρωπον>> (Γένεσις, Α΄, 26). 
"Ακούς, ω χριστόμαχε, ότι συνομιλεί με τον συνεργόν της δημιουργίας,"δι΄ου τα πάντα εγένετο", (Ιωαν. Α, 3), "δι΄ου και τους αιώνας εποίησε", και ο οποίος κρατεί τα σύμπαντα τω "ρήματι της δυνάμεως Αυτού" (Εβρ. α΄, 2,3); 
Εις ποίον λέγει "κατ΄εικόνα ημετέραν"; Εις ποίον άλλον παρά εις Εκείνον, που είναι "απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού" (Εβρ. α΄, 3), "ος έστιν εικών του Θεού" του αοράτου (Β΄ Κορινθ. δ΄, 4);  Βεβαίως το λέγει προς την ιδικήν Του ζωντανήν εικόνα, (προς τον Μονογενή Υιόν Του δηλαδή, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν), ο οποίος Χριστός είπεν: "Εγώ και ο Πατήρ εν έσμεν" (Ιωαν. Ι΄,30), και "ο εωρακώς εμέ, εώρακε τον Πατέρα" (Ιωαν. ιδ΄, 9). Πρός Αυτόν λέγει "Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν"΄όπου μία είναι η εικών, που είναι η ανομοιότης;" Από την  εξαήμερον δημιουργία κατά τον Άγιον και Μέγα Βασίλειον.  

Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού:

"Πιστεύομεν τοιγαρούν εις ένα Θεόν, μίαν αρχήν άναρχον, άκτιστον, αγέννητον, ανόλεθρόν τε και αθάνατον, αιώνιον, άπειρον, απερίγραπτον, απεριόριστον, απειροδύναμον, απλήν, ασύνθετον, ασώματον, άρρευστον, απαθή, άτρεπτον, αναλλοίωτον, αόρατον, πηγήν αγαθότητος και δικαιοσύνης, φως νοερόν, απρόσιτον, δύναμιν ουδενί μέτρω γνωριζομένην, μόνω δε τω οικείω βουλήματι μετρουμένην- πάντα γαρ, όσα θέλει, δύναται-πάντων κτισμάτων ορατών τε και αοράτων ποιητικήν, πάντων συνεκτικήν και συντηρητικήν, πάντων προνοητικήν, πάντων κρατούσαν και βασιλεύουσαν ατελευτήτω και αθανάτω βασιλεία, μηδέν εναντίον έχουσα, πάντα πληρούσαν, υπ΄ουδενός περιεχομένην, αυτήν δε μάλλον περιέχουσαν τα σύμπαντα και συνέχουσαν και προέχουσαν΄ αχράντως ταις όλαις ουσίαις επιβατεύουσαν και πάντων επέκεινα και πάσης ουσίας εξηρημένην ως υπερούσιον και υπέρ τα όντα ούσαν, υπέρθεον, υπεράγαθον, υπερπλήρη, τας όλας αρχάς και τάξεις αφορίζουσαν και πάσης αρχής και τάξεως υπεριδρυμένην υπέρ ουσίαν και ζωήν και λόγον και έννοιαν , αυτοφώς, αυτοαγαθότητα, αυτοζωήν, αυτοουσίαν ως μη παρ΄ετέρου το είναι έχουσαν ή τι των όσα εστίν, αυτήν δε πηγήν ούσαν του είναι τοις ούσι, τοις ζώσι της ζωής, τοις λόγου μετέχουσι του λόγου, τοις πάσιν πάντων αγαθών αιτίαν΄ πάντα ειδυίαν πριν γενέσεως αυτών΄ μίαν ουσίαν, μίαν θεότητα, μίαν δύναμιν, μίαν θέλησιν, μίαν ενέργειαν, μίαν αρχήν, μίαν εξουσίαν, μίαν κυριότητα, μίαν βασιλείαν, εν τρισί τελείαις υποστάσεσι γνωριζομένην τε και προσκυνουμένην μιά προσκυνήσει, πιστευομένην τε και λατρευομένην υπό πάσης λογικής κτίσεως ασυγχύτως ηνωμέναις και αδιαστάτως διαιρουμέναις΄  εις Πατέρα και Υιόν και Άγιον Πνεύμα, εις α και βεβαπτίσμεθα΄ ούτω γαρ ο Κύριος τοις αποστόλοις βαπτίζειν ενετείλατο΄<< βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος>>.

Εις ένα Πατέρα, την πάντων αρχήν και αιτίαν, ουκ εκ τινος γεννηθέντα, αναίτιον δε και αγέννητον μόνον υπάρχοντα, πάντων μεν ποιητήν, ενός δε μόνου Πατέρα φύσει του μονογενούς Υιού Αυτού, Κυρίου δε και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και προβολέα του Αγίου Πνεύματος.

Και εις ένα Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων, φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν, εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι ου τα πάντα εγένετο.

<<Πρό πάντων των αιώνων>> λέγοντες, δείκνυμεν ότι άχρονος και άναρχος αυτού η γέννησις΄ ου γαρ εκ του μη όντος εις το είναι παρήχθη ο Υιός του Θεού, το απαύγασμα της δόξης, ο χαρακτήρ της του Πατρός υποστάσεως, η ζώσα σοφία και δύναμις, ο λόγος ο ενυπόστατος, η ουσιώδης και τελεία και ζώσα εικών του αοράτου Θεού, αλλ΄αεί ην συν τω Πατρί και εν Αυτώ αϊδίως και ανάρχως εξ Αυτού γεγεννημένος΄ ου γαρ ην ποτε ο Πατήρ, ότε ουκ ην ο Υιός, αλλ΄άμα Πατήρ, άμα Υιός εξ Αυτού γεγεννημένος΄ Πατήρ γαρ εκτός Υιού ουκ αν κληθείη. Ει δε ην μη έχων Υιόν, ουκ ην Πατήρ, και ει μετά ταύτα έσχεν Υιόν, μετά ταύτα εγένετο Πατήρ μη ων προ τούτου Πατήρ και ετράπη εκ του μη είναι Πατήρ εις το γενέσθαι Πατήρ,  όπερ πάσης βλασφημίας εστί χαλεπώτερον. 

Αδύνατον γαρ τον Θεόν ειπείν έρημον της φυσικής γονιμότητος΄ η δε γονιμότης το εξ αυτού ήγουν εκ της ιδίας ουσίας όμοιον κατά φύσιν γεννάν.

Επί μεν ουν της του Υιού γεννήσεως ασεβές λέγειν χρόνον μεσιτεύσαι ή μετά τον Πατέρα την του Υιού γενέσθαι ύπαρξιν. Εξ Αυτού γαρ, ήγουν της του Πατρός φύσεώς φαμεν την του Υιού γέννησιν.

Και ει μη εξ αρχής δώμεν τον Υιόν συνυπάρχειν τω Πατρί εξ Αυτού γεγεννημένον, τροπήν της του Πατρός υποστάσεως παρεισάγομεν΄ ότι μη ων Πατήρ ύστερον εγένετο Πατήρ΄ η γαρ κτίσις, ει και μετά ταύτα γέγονεν, αλλ΄ουκ εκ της του Θεού ουσίας, εκ δε του μη όντος εις το είναι βουλήσει και δυνάμει Αυτού παρήχθη, και ουχ άπτεται τροπή της του Θεού φύσεως.

Γέννησις μεν γαρ έστι το εκ της ουσίας του γεννώντος προάγεσθαι το γεννώμενον όμοιον κατ΄ουσίαν, κτίσις δε και ποίησις το έξωθεν και ουκ εκ της ουσίας του κτίζοντος και ποιούντος γίνεσθαι το κτιζόμενον και ποιούμενον ανόμοιον παντελώς.

Επί μεν ουν του μόνου απαθούς και αναλλοιώτου και ατρέπτου και αεί ωσαύτως έχοντος Θεού και το γεννάν και το κτίζειν απαθές΄ φύσει γαρ ων απαθής και άρρευστος ως απλούς και ασύνθετος, ου πέφυκεν υπομένειν πάθος ή ρεύσιν ούτε εν τω γεννάν ούτε εν τω κτίζειν ουδέ τινός συνεργείας δείται, αλλ΄η μεν γέννησις άναρχος και αϊδιος φύσεως έργον ούσα και εκ της ουσίας αυτού προάγουσα, ίνα τροπήν ο γεννών μη υπομείνη και ίνα μη Θεός πρώτος και Θεός ύστερος είη και προσθήκηνν δέξηται. Η δε κτίσις επί Θεού θελήσεως έργον ούσα ου συναϊδιός έστι τω Θεώ, επειδή ου πέφυκε το εκ του μη όντος εις το είναι παραγόμενον συναϊδιον είναι τω ανάρχω και αεί όντι.

Ώσπερ τοίνυν ουχ ομοίως ποιεί άνθρωπος και Θεός- ο μεν γαρ άνθρωπος ουδέν εκ του μη όντος εις το είναι παράγει, αλλ΄όπερ ποιεί εκ προϋποκειμένης ύλης ποιεί, ου θελήσας μόνον αλλά και προεπινοήσας, και εν τω νω ανατυπώσας το γενησόμενον, είτα και χερσίν εργασάμενος και κόπον υπομείνας και κάματον, πολλάκις δε και αστοχήσας μη αποβάντος, καθά βούλεται του επιτηδεύματος΄ ο δε Θεός θελήσας μόνον εκ του μη όντος εις το είναι τα πάντα παρήγαγεν- ούτως ουδέ ομοίως γεννά Θεός και άνθρωπος. 

Ο μεν γαρ Θεός άχρονος ων και άναρχος και απαθής και άρρευστος και ασώματος και μόνος και ατελεύτητος αχρόνως και ανάρχως και απαθώς και αρρεύστως γεννά και εκτός συνδυασμού΄ και ούτε αρχήν έχει η ακατάληπτος Αυτού γέννησις, ούτε τέλος. Και ανάρχως μεν δια το άτρεπτον, αρρεύστως δε δια το απαθές και ασώματον΄ εκτός δε συνδυασμού διά τε το ασώματον πάλιν και ένα μόνον είναι Θεόν απροσδεή ετέρου΄ ατελευτήτως δε και ακαταπαύστως δια τε το άναρχον και άχρονον και ατελεύητητον και αεί ωσαύτως έχειν΄ το γαρ άναρχον και ατελεύτητον, το δε χάριτι ατελεύτητον ου πάντως άναρχον  ώσπερ οι άγγελοι.

Γεννά τοίνυν ο αεί ων Θεός τον εαυτού Λόγον τέλειον όντα ανάρχως και ατελευτήτως, ίνα μη εν χρόνω τίκτη Θεός ο χρόνου ανωτέραν έχων την τε φύσιν και την ύπαρξιν.

Ο δε άνθρωπος δήλον ως εναντίως γεννά υπό γένεσιν τελών και φθοράν και ρεύσιν και πληθυσμόν και σώμα περικείμενος και το άρρεν και το θήλυ εν τη φύσει κεκτημένος΄ ενδεές γαρ το άρρεν της του θήλεως βοηθείας. Αλλ΄ίλεως είη ο πάντων επέκεινα και πάσαν νόησιν και κατάληψιν υπερκείμενος.

Διδάσκει ουν η Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία άμα Πατέρα και άμα τον  μονογενή Αυτού Υιόν εξ΄Αυτού γεγεννημένον αχρόνως και αρρεύστως και απαθώς και ακαταλήπτως, ως μόνος ο των όλων οίδε Θεός. 

Ώσπερ άμα το πυρ και άμα το εξ΄αυτού φώς, και ου πρώτον το πυρ και μετά ταύτα το φως αλλ΄άμα΄ και ώσπερ το φως εκ του πυρός αεί γεννώμενον αεί εν αυτώ έστι μηδαμώς αυτού χωριζόμενον, ούτω και ο Υιός εκ του Πατρός γεννάται μηδαμώς Αυτού χωριζόμενος, αλλ΄αεί εν Αυτώ έστιν. Αλλά το μεν φως εκ του πυρός γεννώμενον αχωρίστως, και εν αυτώ αεί μένον ουκ έχει ιδίαν υπόστασιν παρά το πυρ- ποιότης γαρ εστι φυσική του πυρός-, ο δε Υιός του Θεού ο μονογενής εκ Πατρός γεννηθείς αχωρίστως και αδιαστάτως και εν Αυτώ μένων αεί έχειν ιδίαν υπόστασιν παρά την του Πατρός. 

Λόγος μεν ουν και απαύγασμα λέγεται δια το άνευ συνδυασμού και απαθώς και αχρόνως και αρρεύστως και αχωρίστως γεγεννήσθαι εκ του Πατρός, Υιός δε και χαρακτήρ της πατρικής υποστάσεως δια το τέλειον και ενυπόστατον και κατά πάντα όμοιον τω Πατρί είναι πλην της αγεννησίας, μονογενής δε, ότι μόνος εκ μόνου του Πατρός εγεννήθη. Ουδέ γαρ ομοιούται ετέρα γέννησις τη του Υιού του Θεού γεννήσει, ουδέ γαρ έστιν άλλος Υιός του Θεού.

Ει γαρ και το Πνεύμα το Άγιον εκ του Πατρός εκπορεύεται, αλλ΄ου γεννητώς αλλ΄εκπορευτώς. Άλλος τρόπος υπάρξεως ούτος, άληπτός τε και άγνωστος, ώσπερ και η του Υιού γέννησις. 

Διο και πάντα, όσα έχει ο Πατήρ, Αυτού είσι πλην της αγεννησίας, ήτις ου σημαίνει ουσίας διαφοράν ουδέ αξίωμα, αλλά τρόπον υπάρξεως΄ ώσπερ και ο Αδάμ αγέννητος ων- πλάσμα γαρ έστι Θεού- και ο Σήθ γεννητός- υιός γαρ έστιν του Αδάμ- και η Εύα εκ της του Αδάμ πλευράς εκπορευθείσα- ου γαρ εγεννήθη αύτη, ου φύσει διαφέρουσιν αλλήλων- άνθρωποι γαρ είσιν-, αλλά το της υπάρξεως τρόπω.

Χρη γαρ ειδέναι, ότι το αγένητον δια του ενός Νυ γραφόμενον το άκτιστον, ήτοι το μη γενόμενον σημαίνει΄ το δε αγέννητον δια των δύο Νυ γραφόμενον δηλοί το μη γεννηθέν. Κατά μεν ουν το πρώτον σημαινόμενον διαφέρει ουσία ουσίας΄ άλλη γαρ ουσία η άκτιστος, ήτοι αγένητος δια του ενός Νυ, και άλλη η γενητή, ήτοι κτιστή. Κατά δε το δεύτερον σημαινόμενον ου διαφέρει ουσία ουσίας΄ παντός γαρ είδους ζώων η πρώτη υπόστασις αγέννητός έστιν, αλλ΄ ουκ  αγένητος΄ εκτίσθησαν μεν γαρ υπό του δημιουργού τω Λόγω Αυτού παραχθέντα εις γένεσιν, ου μην εγεννήθησαν μη προυπάρχοντος ετέρου ομοειδούς, εξ΄ου γεννηθώσι. 

Κατά μεν ουν το πρώτον σημαινόμενον κοινωνούσιν αι τρείς της αγίας θεότητος υπέρθεοι υποστάσεις΄ ομοούσιοι γαρ και άκτιστοι υπάρχουσι. 

Κατά δε το δεύτερον σημαινόμενον ουδαμώς΄ μόνος γαρ ο Πατήρ αγέννητος΄ου γαρ εξ ετέρας εστίν Αυτώ υποστάσεως το είναι. 

Και μόνος ο Υιός γεννητός΄ εκ της του Πατρός γαρ ουσίας ανάρχως και αχρόνως γεγέννηται. 

Και μόνον το Πνεύμα το Άγιον εκπορευτόν εκ της ουσίας του Πατρός, ου γεννώμενον αλλ΄εκπορευόμενον. 

Ούτω μεν της θείας διδασκούσης Γραφής, του δε τρόπου της γεννήσεως και της εκπορεύσεως ακαταλήπτου υπάρχοντος. 

Και τούτο δε ιστέον, ως ουκ εξ ημών μετηνέχθη επί την μακαρίαν θεότητα το της πατρότητος και υιότητος και εκπορεύσεως όνομα΄ τουναντίον δε εκείθεν ημίν μεταδέδοται, ως φησιν ο θείος απόστολος΄ << Δια τούτο κάμπτω τα γόνατα μου προς τον Πατέρα, εξ΄ου πάσα πατριά εν ουρανώ και επί γης>>. 

Ει δε λέγομεν τον Πατέρα αρχήν είναι του Υιού και μείζονα, ου προτερεύειν Αυτόν του Υιού χρόνω ή φύσει υποφαίνομεν, << δι΄Αυτού γαρ τους αιώνας εποίησεν>>, ουδέ καθ΄έτερον τι, ει μη κατά το αίτιον, τουτέστιν ότι ο Υιός εκ του Πατρός εγεννήθη και ουχ ο Πατήρ εκ του Υιού και ότι ο Πατήρ αίτιός έστι του Υιού φυσικώς, ώσπερ ουκ εκ του φωτός το πυρ φαμεν προέρχεσθαι, αλλά το φως μάλλον εκ του πυρός.

Ότε ουν ακούσωμεν αρχήν και μείζοντα του Υιού τον Πατέρα, τω αιτίω νοήσωμεν.

Και ώσπερ ου λέγομεν ετέρας ουσίας το πυρ και ετέρας το φως,  ούτως ουχ οίόν τε φάναι ετέρας ουσίας τον Πατέρα και το Υιόν ετέρας, αλλά μιας και της αυτής.

Και καθάπερ φαμέν διά του εξ αυτού προερχομένου φωτός φαίνειν το πυρ και ου τιθέμεθα όργανον υπουργικόν είναι του πυρός το εξ αυτού φως, δύναμιν δε μάλλον φυσικήν, ούτω λέγομεν τον Πατέρα πάντα όσα ποιεί, δια του μονογενούς Αυτού Υιού ποιείν ουχ ως δι΄οργάνου λειτουργικού, αλλά φυσικής και ενυποστάτου δυνάμεως.

Και ώσπερ λέγομεν το πυρ φωτίζειν και πάλιν φαμέν το φως του πυρός φωτίζειν, ούτω << πάντα όσα ποιεί ο Πατήρ, ομοίως και ο Υιός ποιεί>>.  Αλλά το μεν φως ουκ ιδίαν υπόστασιν παρά το πυρ κέκτηται, ο δε Υιός τελεία υπόστασίς εστι της πατρικής αχώριστος υποστάσεως, ως ανωτέρω παρεστήσαμεν. 

Αδύνατον γαρ ευρεθήναι εν τη κτίσει εικόνα απαραλλάκτως εν εαυτή τον τρόπον της Αγίας Τριάδος παραδεικνύουσαν. Το γαρ κτιστόν και σύνθετον και ρευστόν και τρεπτόν και περιγραπτόν και σχήμα έχον και φθαρτόν, πως σαφώς δηλώσει την πάντων τούτων απηλλαγμένην υπερούσιον θείαν ουσίαν; Πάσα δε η κτίσις δήλον ως τοις πλείοσι τούτων ενέχεται και πάσα κατά την εαυτής φύσιν τη φθορά υπόκειται.

Ομοίως πιστεύομεν και εις έν Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον και ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόεμενον και εν Υιώ αναπαυόμενον, το τω Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον ως ομοούσιόν τε και συναϊδιον, το του Θεού Πνεύμα, το ευθές, το ηγεμονικόν, την πηγήν της ζωής και του αγιασμού, Θεόν συν Πατρί και Υιώ υπάρχον και προσαγορευόμενον, άκτιστον, πλήρες, δημιουργικόν, παντοκρατορικόν, παντουργόν, παντοδύναμον, απειροδύναμον, δεσπόζον πάσης της κτίσεως, ου δεσποζόμενον, πληρούν, ου πληρούμενον, μετεχόμενον, ου μετέχον, αγιάζον, ουχ αγιαζόμενον, παράκλητον, ως τας των όλων παρακλήσεις δεχόμενον, κατά πάντα όμοιον τω Πατρί και τω Υιώ, εκ του Πατρός εκπορευόμενον και δι Υιού μεταδιδόμενον και μεταλαμβανόμενον υπό πάσης της κτίσεως και δι΄εαυτού κτίζον και ουσιούν τα σύμπαντα και αγιάζον και συνέχον, ενυπόστατον, ήτοι εν ιδία υποστάσει υπάρχον, αχώριστον και ανεκφοίτητον Πατρός και Υιού και πάντα έχον, όσα έχει ο Πατήρ και ο Υιός, πλην της αγεννησίας και της γεννήσεως. 

Ο μεν γαρ Πατήρ αναίτιος και αγέννητος- ου γαρ εκ τινός΄ εξ εαυτού γαρ το είναι έχει, ουδέ τι των όσα περ εξ΄ετέρου έχει, Αυτός δε μάλλόν έστιν αρχή και αιτία του είναι και του πως είναι φυσικώς τοις πάσιν. 

Ο δε Υιός εκ του Πατρός γεννητώς΄το δε Πνεύμα το Άγιον και αυτό μεν εκ του Πατρός, αλλ΄ου γεννητώς αλλ΄εκπορευτώς. Και ότι μεν έστι διαφορά γεννήσεως και εκπορεύσεως, μεμαθήκαμεν΄τις δε ο τρόπος της διαφοράς, ουδαμώς. Άμα δε και η Υιού εκ του Πατρός γέννησις, και η του Αγίου Πνεύματος εκπόρευσις.

Πάντα ουν, όσα έχει ο Υιός, και το Πνεύμα εκ του Πατρός έχει και αυτό το είναι. Και ει μη ο Πατήρ έστιν,  ουδέ ο Υιός έστιν, ουδέ το Πνεύμα. Και ει μη ο Πατήρ έχει τι,  ουδέ ο Υιός έχει, ουδέ το Πνεύμα. 

Και δια τον Πατέρα, τουτέστιν δια το είναι τον Πατέρα, έστιν ο Υιός και το Πνεύμα.

Και δια τον Πατέρα έχει ο Υιός και το Πνεύμα πάντα, α έχει, τουτέστι δια το τον Πατέρα έχειν αυτά, πλην της αγεννησίας και της γεννήσεως και της εκπορεύσεως. Εν ταύταις γαρ μόναις ταις υποστατικαίς ιδιότησι διαφέρουσιν αλλήλων αι άγιαι τρείς υποστάσεις, ουκ ουσία, τω δε χαρακτηριστικώ της οικείας υποστάσεως αδιαιρέτως διαιρούμεναι.

Φαμέν δε έκαστον των τριών τελείαν έχειν υπόστασιν, ίνα μη εκ τριών ατελών μίαν σύνθετον φύσιν τελείαν γνωρίσωμεν, αλλ΄εν τρισί τελείαις υποστάσεσι μίαν απλήν ουσίαν, υπερτελή και προτέλειον΄ παν γαρ εξ ατελών συγκείμενον σύνθετον πάντως εστίν, εκ δε τελείων υποστάσεων, αδύνατον σύνθεσιν γενέσθαι. Όθεν ουδέ λέγομεν το είδος εξ΄υποστάσεων, αλλ΄εν υποστάσεσιν. Ατελών δε είπομεν των μη σωζόντων το είδος του εξ αυτών αποτελουμένου πράγματος.

Τελείας μεν ουν τας υποστάσεις φαμέν, ίνα μη σύνθεσιν επί της θείας νοήσωμεν φύσεως΄
<< σύνθεσις γαρ αρχή διαστάσεως>>. Και πάλιν εν αλλήλαις τας τρεις υποστάσεις λέγομεν, ίνα μη πλήθος και δήμον θεών εισαγάγωμεν. Δια μεν των τριών υποστάσεων το ασύνθετον και ασύγχυτον, δια δε του ομοουσίου και εν αλλήλαις είναι τας υποστάσεις  και της ταυτότητος του θελήματός τε και της ενεργείας και της δυνάμεως και της εξουσίας και της κινήσεως ίνα ούτως είπω, το αδιαίρετον και το είναι ένα Θεόν."
Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως:

"΄Ενα Θεόν τρισήλιον, την τρισυπόστατον θεότητα, ομολογώ΄ μίαν Θεότητα άναρχον, αϊδιον, απλήν, υπερούσιον, αμέριστον κηρύττω΄ την αυτήν Μονάδα και Τριάδα΄ όλην Μονάδα την αυτήν, και όλην τριάδα την αυτήν΄ Μονάδα όλην κατ΄ουσίαν την αυτήν, και Τριάδα όλην κατά τας υποστάσεις την αυτήν  πιστεύω και ομολογώ΄ διότι μία Θεότης ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις η της ομοουσίου Τριάδος΄ διότι μία και η αυτή φύσις και ουσία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος".
Δόξα τω Αγίω Πατρί, τω Αγίω Υιώ και τω Αγίω  Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.  Τριάς Αγία, δόξα Σοι. Αμήν.
"Εισί  δε τινές, οι και την θείαν δόξαν της πανσθενουργού κατέλαβον Τριάδος, ισχνώς, αμυδρώς, αλλ΄εδόξασαν όμως". Περί της αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων του Αγίου Νεκταρίου.

Μαρίνα Ζηδιανάκη.