Ο φιλάργυρος λέει στον εαυτό του: καλό είναι το ψεύδος εφ' όσον συντελεί στο χρηματικό κέρδος΄ καλή και η απιστία και η προδοσία, καλή και η δωροδοκία, καλόν οποιοδήποτε άδικο και αθέμιτο μέσον εφ΄όσον συντελεί προς το ίδιον όφελος, προς τον πλούτο και την πλεονεξία, προς την ατομική ιδιοκτησία και την μεγάλη περιουσία΄ καλή και η κλοπή και η αρπαγή, καλή και η απάτη και η πλάνη, καλός και ο πόλεμος και ο φόνος λέει προς τον εαυτόν του ο φιλάργυρος αδελφοκτόνος.
Ο σκληρός και φθονερός εγωιστής, ο ακόρεστος φιλάργυρος και υλιστής, χωρίς οικτιρμό, πόνο και δισταγμό τον συνάνθρωπο του απειλεί : πέσε κάτω εσύ, του λέει, για να περάσω εγώ πάνω από το πτώμα σου. Ω, ταλαίπωρε και σκληρόκαρδε, άφρον και άπιστε άνθρωπε΄ δεν σου είπε ο νομοθέτης Θεός :"ου κλέψεις", "ου φονεύσεις";
Και νυν, ο πανταχού παρών, ο γιγνώσκων τα κρύφια και τα άδηλα του καθ΄ενός, ο τα πάντα βλέπων δικαιοκρίτης Θεός σε καλεί για να κριθείς. Ω, τι φοβερή στιγμή. Μαρίνα Ζηδιανάκη.
Μην καθαρίζεις μόνον την όψη σου... "Ειπέ μοι, τι νίπτεις το πρόσωπόν σου ύδατι; ίνα τω πλησίον σου αρέσης; πρόσωπον νιπτόμενον δάκρυσι, κάλλος εστίν αμάραντον. Κλίνον το ούς σου, και γίνομαί σοι σύμβουλος αγαθών, αγαπητέ, ει επιποθείς ζωήν την αιώνιον και τον μακαρισμόν του Κυρίου Σου, λέγει ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος. Φρόντισε να αποκτήσεις την τέλεια αρετή που είναι στολισμένη με όλα, όσα αγαπά ο Θεός. Αν αποκτήσεις την αρετή αυτή, ούτε τον Θεό θα παροργίσεις ποτέ, ούτε τον πλησίον θα βλάψεις. Και αυτή ονομάζεται περιεκτική αρετή, επειδή έχει μέσα της την ομορφιά και όλη την ποικιλία των αρετών. Η ψυχή που έκανε κτήμα της την τέλεια αρετή δεν είναι δυνατό να ανατραπεί από κανένα κακό...και ούτε ο ίδιος ο θάνατος έχει τη δύναμη να την βλάψει, απεναντίας μάλιστα, μόλις βγει από το σώμα, την υποδέχονται χαρούμενοι στους ουρανούς οι Άγγελοι, και την οδηγούν στον Πατέρα των φώτων. Οι ίδιοι οι ουρανοί δεν έχουν τη δύναμη να κλείσουν τις πύλες τους μπροστά στην ενάρετη ψυχή΄ αλλά βλέποντάς την ανοίγουν τις πύλες με χαρά. Μύριες μυριάδες και χίλιες χιλιάδες Αγγέλων και Αρχαγγέλων, Θρόνων και Κυριοτήτων, Αρχών και Εξουσιών, δεν έχουν τη δύναμη να την επιτιμήσουν, αλλά την υποδέχονται με χαρούμενα πρόσωπα, και σηκώνοντάς την στα χέρια τους την οδηγούν μπροστά στο θρόνο της δόξας. Αγάλλεται γι΄αυτήν ο Πατήρ και ο Υιός μαζί με το Άγιο Πνεύμα. Και αγάλλεται βέβαια γι΄αυτήν ο Πατήρ, διότι τον αγάπησε, και δεν αγάπησε άλλον εκτός απ΄αυτόν. Αγάλλεται γι΄αυτήν ο μονογενής Υιός του, διότι μόνον αυτόν πόθησε, και δεν απέκτησε κανέναν άλλο εκτός απ΄αυτόν. Αγάλλεται γι΄αυτήν το Άγιο Πνεύμα, διότι έγινε αυτή με τον αγιασμό του άγιος ναός, και κατοίκησε μέσα σ΄αυτήν. Αγάλλονται γι΄αυτήν οι ουρανοί μαζί με τις δυνάμεις τους και δοξάζουν τον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, βλέποντάς την στολισμένη από παντού με αγγελική αρετή, ως προς κάθε κάλλος δικαιοσύνης. Αγάλλεται γι΄αυτήν ο παράδεισος, διότι αυτός στάθηκε κληρονομία της. Δόξα και μεγαλοπρέπεια στον μόνον αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό, που μας προσφέρει τη βασιλεία του με τη χάρη του". Ασκητικός και κατανυκτικός λόγος του Οσίου Εφραίμ του Σύρου.
"και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ο τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται και πάντα, όσα αν ποιή, κατευοδωθήσεται". ( Α΄ψαλμός Δαυϊδ).
Θεολογικός, πνευματικός και ιερός λόγος του Αγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων εκφωνούμενος υπό του λειτουργούντος ιερέως κατά την ημέρα της εορτής των αγίων Θεοφανείων:
"Τριάς υπερούσιε, υπεράγαθε, υπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, αόρατε, ακατάληπτε΄ Δημιουργέ των νοερών ουσιών και των λογικών φύσεων, η έμφυτος αγαθότης, το φως το απρόσιτον, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, λάμψον καμοί τω αναξίω δούλω σου΄ φώτισόν μου της διανοίας τα όμματα, όπως ανυμνήσαι τολμήσω την άμετρον ευεργεσίαν και δύναμιν. Ευπρόσδεκτος γενέσθω η παρ΄εμού δέησις δια τον παρεστώτα λαόν΄ όπως τα πλημμελήματά μου μη κωλήσωσιν ενθάδε παραγενέσθαι το Άγιόν σου Πνεύμα΄ αλλά συγχώρησόν μοι ακατακρίτως βοάν σοι και λέγειν και νυν Υπεράγαθε΄ Δοξάζομέν σε, Δέσποτα φιλάνθρωπε, Παντοκράτορ, προαιώνιε Βασιλεύ΄ Δοξάζομέν σε τον Κτίστην, και Δημιουργόν του παντός. Δοξάζομέν σε Υιέ του Θεού μονογενές, τον απάτορα εκ Μητρός, και αμήτορα εκ Πατρός΄ εν γαρ τη προλαβούση Εορτή νήπιον σε είδομεν, εν δε τη παρούση τέλειόν σε ορώμεν, τον εκ τελείου τέλειον επιφανέντα Θεόν ημών. Σήμερον γαρ ο της Εορτής ημίν επέστη καιρός, και χορός Αγίων εκκλησιάζει ημίν, και Άγγελοι μετά ανθρώπων συνεορτάζουσι. Σήμερον η χάρις του Αγίου Πνεύματος, εν είδει περιστεράς, τοις ύδασιν επεφοίτησε. Σήμερον ο άδυτος Ήλιος ανέτειλε, και ο κόσμος τω φωτί Κυρίου καταυγάζεται. Σήμερον η σελήνη λαμπραίς ταις ακτίσι τω κόσμω συνεκλαμπρύνεται. Σήμερον οι φωτοειδείς αστέρες τη φαιδρότητι της λάμψεως την οικουμένην καλλωπίζουσι. Σήμερον αι νεφέλαι υετόν δικαιοσύνης τη ανθρωπότητι ουρανόθεν δροσίζουσι. Σήμερον ο άκτιστος υπό του ιδίου πλάσματος βουλή χειροθετείται. Σήμερον ο Προφήτης και Πρόδρομος τω Δεσπότη προσέρχεται, αλλά τρόμω παρίσταται, ορών Θεού προς ημάς συγκατάβασιν. Σήμερον τα του Ιορδάνου νάματα εις ιάματα μεταποιείται τη του Κυρίου παρουσία. Σήμερον ρείθροις μυστικοίς πάσα η κτίσις αρδεύεται. Σήμερον τα των ανθρώπων πταίσματα τοις ύδασι του Ιορδάνου απαλείφονται. Σήμερον ο Παράδεισος ηνέωκται τοις ανθρώποις, και ο της Δικαιοσύνης Ήλιος καταυγάζει ημίν. Σήμερον το πικρόν ύδωρ, το επί Μωϋσέως, τω λαώ εις γλυκύτητα μεταποιείται τη του Κυρίου παρουσία. Σήμερον του παλαιού θρήνου απηλλάγημεν, και ως νέος Ισραήλ διεσώθημεν. Σήμερον του σκότους ελυτρώθημεν, και τω φωτί της θεογνωσίας καταυγαζόμεθα. Σήμερον η αχλύς του κόσμου καθαίρεται τη επιφανεία του Θεού ημών. Σήμερον λαμπαδοφεγγεί πάσα η κτίσις άνωθεν. Σήμερον η πλάνη κατήργηται, και οδόν ημίν σωτηρίας εργάζεται η του Δεσπότου επέλευσις. Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει, και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί. Σήμερον η ιερά και μεγαλόφωνος των Ορθοδόξων πανήγυρις αγάλλεται. Σήμερον ο Δεσπότης προς το βάπτισμα επείγεται, ίνα αναβιβάση προς ύψος το ανθρώπινον. Σήμερον ο ακλινής τω ιδίω οικέτη υποκλίνεται, ίνα ημάς εκ της δουλείας ελευθερώση. Σήμερον βασιλείαν ουρανών ωνησάμεθα΄ της γαρ Βασιλείας του Κυρίου ουκ έσται τέλος. Σήμερον γη και θάλασσα την του κόσμου χαράν εμερίσαντο, και ο κόσμος ευφροσύνης πεπλήρωται. Είδοσάν σε ύδατα, ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα και εφοβήθησαν. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, θεασάμενος το πυρ της Θεότητος, σωματικώς κατερχόμενον, και εισερχόμενον επ΄αυτόν. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, θεωρών το πνεύμα το Άγιον, εν είδει περιστεράς κατερχόμενον, και περιϊπτάμενόν σοι. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, ορών τον αόρατον οραθέντα, τον Κτίστην σαρκωθέντα, τον Δεσπότην εν δούλου μορφή. Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, και τα όρη εσκίρτησαν, Θεόν εν σαρκί καθορώντα, και νεφέλαι φωνήν έδωκαν, θαυμάζουσαι τον παραγενόμενον, Φως εκ Φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, δεσποτικήν πανήγυριν σήμερον εν τω Ιορδάνη ορώντες΄ αυτόν δε τον της παρακοής θάνατον, και τον της πλάνης κέντρον, και τον του Άδου σύνδεσμον εν τω Ιορδάνη βυθίσαντα, και Βάπτισμα σωτηρίας τω κόσμω δωρησάμενον. ΄Οθεν καγώ ο αμαρτωλός και ανάξιος δούλός σου, τα μεγαλεία των θαυμάτων σου διηγούμενος, συνεχόμενος φόβω, εν κατανύξει βοώ σοι.
Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου. (γ΄). Συ γαρ βουλήσει εξ ουκ όντων εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα, τω σω κράτει συνέχεις την κτίσιν, και τη ση προνοία διοικείς τον κόσμον. Συ εκ τεσσάρων στοιχείων την κτίσιν συναρμόσας. τέτταρσι καιροίς τον κύκλον του ενιαυτού εστεφάνωσας. Σε τρέμουσιν αι νοεραί πάσαι Δυνάμεις. Σε υμνεί ήλιος, σε δοξάζει σελήνη, σοι εντυγχάνει τα άστρα, σοι υπακούει το φως, σε φρίττουσιν άβυσσοι, σοι δουλεύουσιν αι πηγαί. Συ εξέτεινας τον ουρανόν ωσεί δέρριν΄ συ εστερέωσας την γην επί των υδάτων΄ συ περιετείχισας την θάλασσαν ψάμμω΄ συ προς αναπνάς τον αέρα εξέχεας. Αγγελικαί Δυνάμεις σοι λειτουργούσιν΄ οι των Αρχαγγέλων χοροί σε προσκυνούσι΄ τα πολυόμματα Χερουβίμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ, κύκλω ιστάμενα και περιϊπτάμενα, φόβω της απροσίτου σου δόξης κατακαλύπτεται. Συ γαρ, Θεός ων απερίγραπτος, άναρχός τε και ανέκφραστος, ήλθες επί της γης, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος΄ ου γαρ έφερες, Δέσποτα, δια σπλάγχνα ελέους σου, θεάσθαι υπό του διαβόλου τυραννούμενον το γένος των ανθρώπων, αλλ΄ήλθες και έσωσας ημάς. Ομολογούμεν την χάριν, κηρύττομεν τον έλεον, ου κρύπτομεν την ευεργεσίαν΄ τας της φύσεως ημών γονάς ηλευθέρωσας΄ παρθενικήν ηγίασας μήτραν τω τόκω σου΄ πάσα η κτίσις υμνήσέ σε επιφανέντα. Συ γαρ ο Θεός ημών επί της γης ώφθης, και τοις ανθρώποις συνανεστράφης. Συ και τα Ιορδάνεια ρείθρα ηγίασας, ουρανόθεν καταπέμψας το πανάγιον σου Πνεύμα, και τας κεφαλάς των εκείσε εμφωλευόντων συνέτριψας δρακόντων. Αυτός ουν, φιλάνθρωπε Βασιλεύ, πάρεσον και νυν δια της επιφοιτήσεως του Αγίου σου Πνεύματος, και αγίασον το ύδωρ τούτο (γ΄). Και δος αυτώ την χάριν της απολυτρώσεως, την ευλογίαν του Ιορδάνου. Ποίησον αυτό αφθαρσίας πηγήν, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, Αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον. Ίνα πάντες οι αρυόμενοι, και μεταλαμβάνοντες, έχοιεν αυτό προς καθαρισμόν ψυχών και σωμάτων, προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον. Συ γαρ ει ο Θεός ημών, ο δι΄ύδατος και Πνεύματος ανακαινίσας την παλαιωθείσαν φύσιν υπό της αμαρτίας. Συ ει ο Θεός ημών, ο δι΄ύδατος κατακλύσας επί του Νώε την αμαρτίαν. Συ ει ο Θεός ημών, ο δια θαλάσσης ελευθερώσας εκ της δουλείας Φαραώ, δια Μωϋσέως, το γένος των Εβραίων. Συ εί ο Θεός ημών, ο διαρρήξας πέτραν εν ερήμω, και ερρύησαν ύδατα, και χείμαρροι κατεκλύσθησαν, και διψώντα τον λαόν κορέσας. Συ ει ο Θεός ημών, ο δι΄ύδατος και πυρός, δια του Ηλιού, απαλλάξας τον Ισραήλ εκ της πλάνης του Βάαλ. Αυτός και νυν, Δέσποτα, αγίασον το ύδωρ τούτο, τω Πνεύματί σου τω Αγίω (γ΄). Δος πάσι, τοις τε απτομένοις, τοις τε χριομένοις, τοις τε μεταλαμβάνουσιν, τον αγιασμόν, την ευλογίαν την κάθαρσιν , την υγείαν. Και σώσον, Κύριε, τους δούλους σου, του πιστούς Βασιλείς ημών (εκ γ΄). Και φύλαξον αυτούς υπό την σκέπην σου εν ειρήνη΄ υπόταξον υπό τους αυτών πάντα εχθρόν και πολέμιον΄ χάρισαι αυτοίς τα προς σωτηρίαν αιτήματα, και ζωήν την αιώνιον. Μνήσθητι, Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών, και παντός του Πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ Διακονίας, και παντός ιερατικού τάγματος, και του περιεστώτος λαού, και των δι΄ευλόγους αιτίας απολειφθέντων αδελφών ημών, και ελέησον αυτούς και ημάς, κατά το μέγα σου έλεος. Ίνα και δια στοιχείων, και δια Αγγέλων, και δια ανθρώπων, και δια ορωμένων, και δια αοράτων, δοξάζηταί σου το πανάγιον όνομα, συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν "
Απόσπασμα από το μηναίον Ιανουαρίου.
"Τω καιρώ εκείνω, οι ένδεκα Μαθηταί επορεύθησαν εις την Γαλιλαίαν, εις το όρος, ου ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς. Και ιδόντες αυτόν, προσεκύνησαν αυτώ΄ οι δε εδίστασαν. Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων΄ Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες ουν, μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν΄ και ιδού, εγώ μεθ΄υμών είμι, πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν"
Εκ του κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου, κεφ.ΚΗ΄, 16-20.
Ελάλησεν ο Κύριος δια του στόματος των αγίων Αυτού προφητών.
Προφητεία Ιεζεκιήλ:
"Ο Κύριος μου είπε: << Άνθρωπε, προφήτεψε εναντίον των ποιμένων του Ισραήλ και πες τους:
Ακούστε τι λέγει ο Κύριος ο Θεός: Αλίμονο σ΄εσάς ποιμένες των Ισραηλιτών, που τρέφετε τον εαυτό σας! Δεν θα έπρεπε οι ποιμένες να τρέφουν τα ποίμνια; Εσείς όμως τρέφεστε με το γάλα, ντύνεστε με το μαλλί, θυσιάζετε τα παχιά πρόβατα αλλά δεν βόσκετε το ποίμνιο. Το αδύνατο πρόβατο δεν το δυναμώνετε και το άρρωστο δεν το γιατρεύετε΄ δεν βάλατε επίδεσμο στο πληγωμένο ούτε φέρατε πίσω το παραστρατημένο΄ ούτε το χαμένο ζητήσατε να βρείτε. Αλλά φερθήκατε σ΄αυτά με βία και σκληρότητα. Έτσι διασκορπίστηκε το κοπάδι μου γιατί δεν είχε καλούς βοσκούς, κι΄έγινε τροφή για τα θηρία του αγρού. Περιπλανήθηκε το κοπάδι μου πάνω στα βουνά και στους ψηλούς λόφους΄ μετά τα πρόβατα μου σκορπίστηκαν σ΄όλη τη γη, χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί ή να ψάξει γι΄αυτά.
Γι΄αυτό, ποιμένες, ακούστε τι λέει ο ίδιος ο Κύριος: Εγώ, ο αληθινός Θεός, το επιβεβαιώνω: Το κοπάδι μου έγινε λάφυρο και τα πρόβατά μου έγιναν τροφή των άγριων θηρίων. Δεν υπήρχε βοσκός και οι βοσκοί δεν αναζήτησαν το κοπάδι μου, αλλά έτρεφαν τον εαυτό τους αντί να βόσκουν το κοπάδι! Γι΄αυτό ακούστε ποιμένες: Εγώ, ο Κύριος ο Θεός , είμαι εναντίον σας, ποιμένες! θα ζητήσω από σας ευθύνες για το κοπάδι μου και θα σας πάψω από τη θέση να είστε ποιμένες των προβάτων μου, οι οποίοι φροντίζουν μόνο για τον εαυτό τους . Θα ελευθερώσω το κοπάδι μου από το στόμα σας και δε θα είναι πια τροφή σας.
Ο Κύριος ο Θεός λέει: "Τώρα, εγώ ο ίδιος θα ψάξω για το κοπάδι μου και θα φροντίσω γι΄ αυτό".
Απόσπασμα από την παλαιά διαθήκη για την συμπεριφορά και την ευθύνη των κακών ποιμένων. (Ιεζεκιήλ).
"Να ποιμένετε το ποίμνιο που σας εμπιστεύτηκε ο Θεός, όπως αυτός θέλει, δηλαδή με τη θέληση σας, με προθυμία και όχι για τα χρήματα. Μην καταδυναστεύετε αυτούς που ποιμένετε, αλλά να είστε υπόδειγμα στο ποίμνιο σας. Κι΄όταν έρθει ο Χριστός, ο αρχηγός όλων των ποιμένων, θα πάρετε το αμάραντο στεφάνι της δόξας". (Α' επιστολή Πέτρου).
"Ποιμένας μου ο Κύριος και δεν θα στερηθώ". 22ος ψαλμός Δαυϊδ.
"Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας΄ ο καλός ποιμένας θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των προβάτων, λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Ο μισθωτός όμως, που δεν είναι ο βοσκός και δεν είναι δικά του τα πρόβατα, όταν βλέπει το λύκο να έρχεται, αφήνει τα πρόβατα και φεύγει. Έτσι ο λύκος τα αρπάζει και τα διασκορπίζει. Ο μισθωτός φεύγει, γιατί είναι μισθωτός και τα πρόβατα δεν είναι δικά του.
Εγώ είμι ο ποιμήν ο καλός. 'Οπως ο Πατέρας αναγνωρίζει εμένα κι΄εγώ αυτόν, έτσι κι εγώ αναγνωρίζω τα δικά μου πρόβατα κι΄εκείνα αναγνωρίζουν εμένα΄ και θυσιάζω την ζωή μου για χάρη των προβάτων".
Απόσπασμα από την παραβολή του Ποιμένα και των προβάτων. (Ευαγγέλιον Ιωάννη, κεφ. 10).
Εις το σύμβολον της ορθοδόξου πίστεως ομολογούμεν την πίστιν ημών εις την αγίαν και ομούσιον και αδιαίρετον τριάδα ( Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα). "Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των προφητών". Άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως.
"το λαλήσαν δια των προφητών".
Προφήτης : προ+φήτης<φημί "λέγω". Από το ρήμα πρό-φημι, προ-λέγω.
Η λέξις προφήτης δηλοί τον εκ μέρους του Θεού ομιλούντα. Ο Θεός εξέλεγε και απέστελλε τους προφήτες, τους ενέπνεε, έθετεν εις το στόμα των τους λόγους του, τους έδιδε πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως "στόμα και σοφίαν " όπως είπεν ο Κύριος εις τους αγίους αποστόλους του. (Λουκά ΚΑ΄, 14,15).
"Εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά Θεού, όνομα αυτώ Ιωάννης΄". ( Ιωαν. Α΄, 6).
Θεόπνευστο και ιερό, αξιοσέβαστο και σημαντικό πρόσωπο που εκλέγεται και αποστέλλεται παρά Θεού, προλέγει και προαναγγέλει, γνωστοποιεί και μαρτυρεί στους ανθρώπους το άγιο θέλημα του Αγίου, του ζώντος και μόνου αληθινού Θεού και όσα αληθώς μέλλουν να γίνουν ή πρόκειται να συμβούν. "Τούτο δε γέγονε, ίνα πληρωθή το ρηθέν δια Ησαϊου του προφήτου λέγοντος". "Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας΄ ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι.", λέγει ο Κύριος και Θεός ημών Ιησούς Χριστός.
Οι προφήτες ήσαν οι δέκτες των ανακοινώσεων του Θεού.
Όταν γίνεται λόγος περί προφητών ο νους μας στρέφεται προς τους γνωστούς προφήτες της παλαιάς διαθήκης, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Ιωσήφ, ο Μωϋσής, ο Ιησούς του Ναβί, ο Νάθαν, ο Σαμουήλ, ο Δαυίδ, ο Σολομών, ο Ηλίας, ο Ελισαίος, ο Ιερεμίας, ο Ιεζεκιήλ, ο Ωσηέ, ο Αμώς, ο Μιχαίας, ο Ιωήλ, ο Ιωνάς, ο Ζαχαρίας, ο Μαλαχίας, ο Δανιήλ, και πολλοί άλλοι μέχρι του τελευταίου και μεγίστου των προφητών Ιωάννου του Προδρόμου και βαπτιστού. "Ο προφητεύων λαλεί ανθρώποις πνευματικήν οικοδομήν και παράκλησιν και παραμυθίαν".
"Πρέπει πρώτα όμως να ξέρετε ότι κάθε προφητεία της Αγίας Γραφής δεν ερμηνεύεται με την προσωπική αντίληψη του καθενός.
Γιατί ποτέ δεν έγινε προφητεία με το θέλημα του ανθρώπου, αλλά άγιοι του Θεού άνθρωποι προφήτευσαν εμπνεόμενοι από το Άγιο Πνεύμα". Eπιστολή Πέτρου.
Όποιος έχει μελετήσει την Αγία Γραφή, την παλαιά και την καινή διαθήκη γνωρίζει τα περί των αγίων του Θεού προφητών. τα λελαλημένα και τα γεγραμμένα υπ΄αυτών. "Και αυτός είπε προς αυτούς΄ ω ανόητοι και βραδείς τη καρδία του πιστεύειν επί πάσιν οις ελάλησαν οι προφήται! οιχί ταύτα έδει παθείν τον Χριστόν και εισελθείν εις την δόξαν αυτού; και αρξάμενος από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών διηρμήνευεν αυτοίς εν πάσαις ταις γραφαίς περί εαυτού". (Λουκά ΚΔ΄, 25,26,27).
Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί αρετής.: Αρετή! θεάρεστη και θαυμαστή, αξιαγάπητη και σεβαστή, έντιμη και παρθένος, υπέροχη, δυσπρόσιτη και ανηφορική... Σε ύμνησαν ποιητές, σε ε...
"Οράτε μη καταφρονήσετε ενός των μικρών τούτων". (Ματθ. ΙΗ΄).
"Η αγωγή των παιδιών αρχίζει από την ώρα της συλλήψεως τους. Το έμβρυο ακούει και αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τ΄αυτιά και με τα μάτια της μητέρας του.
Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί.
Νευριάζει η μάννα, νευριάζει κι΄αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος, κ.λ.π, τα ζει κι΄αυτό.
Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο, αν δεν το αγαπάει, αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ΄όλη του τη ζωή.
Το αντίθετο συμβαίνει με τ΄άγια συναισθήματα της μάνας. Όταν έχει χαρά, ειρήνη, αγάπη στο έμβρυο, το μεταδίδει σ΄αυτό μυστικά, όπως συμβαίνει με τα γεννημένα παιδιά.
Γι΄αυτό πρέπει η μητέρα να προσεύχεται πολύ κατά την περίοδο της κυήσεως και ν΄αγαπάει το έμβρυο, να χαϊδεύει την κοιλιά της, να διαβάζει ψαλμούς, να ψάλλει τροπάρια, να ζει ζωή αγία.
Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι.
Αν οι γονείς δεν ζουν και δεν μιλούν με αγάπη, αν οι γονείς δεν ζουν με αρμονία και ομοψυχία, αν οι γονείς δεν ζουν ζωή αγία, αν οι γονείς δεν δίδουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά, τότε θύματα των γονέων γίνονται τα αθώα παιδιά.
Όταν τα παιδιά πληγώνονται από την κακή μεταξύ των γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις και διάθεση.
Στην οικογένεια βρίσκεται μεγάλο μέρος από την ευθύνη για την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου.
Πολλή προσευχή και λίγα λόγια στα παιδιά.
Άκου να σου πω: να προσεύχεσαι και μετά να μιλάς΄ έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. Άμα διαρκώς τους δίνεις συμβουλές, θα γίνεις βαρετή κι΄όταν θα μεγαλώσουν, θα αισθάνονται ένα είδος καταπίεσης. Να προτιμάς, λοιπόν, την προσευχή. Να τους μιλάς με την προσευχή. Να τα λες στον Θεό κι΄ο Θεός θα τα λέει μέσα τους. Να λες: Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ σ΄ Εσένα τα αναθέτω. Εσύ μου τα έδωσες, μα κι΄εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω΄ γι΄αυτό Σε παρακαλώ, φώτισέ τα". Κι΄ο Θεός θα τους μιλάει και θα λένε: "Ωχ, δεν έπρεπε να στενοχωρήσω την μαμά μ΄αυτό που έκανα". Κι΄αυτό θα βγαίνει από μέσα τους με την χάρη του Θεού. Αυτό είναι το τέλειο. Να μιλάει η μητέρα στον Θεό κι΄ο Θεός να μιλάει στο παιδί".
Όχι πολλά λόγια στα παιδιά. Τα λόγια χτυπάνε στ΄αυτιά, ενώ η προσευχή πηγαίνει στην καρδιά.
Μικρό απόσπασμα περί αγωγής των παιδιών από το βιβλίο "βίος και λόγοι" του Αγίου Πορφυρίου.
"Είναι νόμος φυσικός τα παιδιά να αγαπούν, να σέβονται και να υπακούν τους γονείς τους, αφού το σώμα τους προέρχεται από τα σώματα των γονέων τους, τρώνε το αίμα της μητέρας τους και τρέφονται όταν είναι μέσα στην κοιλιά της. (Το γάλα κατά φυσικό τρόπο δεν είναι τίποτε άλλο από αίμα που λευκάνθηκε). Ομοίως και οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους, επειδή τα δικά τους σώματα τα συνέλαβαν. Παρόμοια όσοι μεταλαμβάνουν συχνά το Θείο και Άγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κατά φυσικό τρόπο, θα αναζωπυρώσουν τον πόθο και την αγάπη τους γι΄Αυτόν. Κι΄αυτό αφ΄ενός γιατί όσο συχνά μεταλαμβάνεται το ζωήρρυτο και ζωοποιό Θείο και Άγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας, τόσο θερμαίνει την αγάπη στους μεταλαμβάνοντες, ακόμα και αν είναι οι πιό αχάριστοι και σκληρόκαρδοι, αφ΄ετέρου διότι η γνώση της αγάπης προς τον Θεό δεν είναι κάτι ξένο για μας.
Είναι φυσικά σπαρμένη στην καρδιά μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε κατά σάρκα και αναγεννιόμαστε κατά πνεύμα με το άγιο Βάπτισμα. Με κάποια μικρή αφορμή αμέσως οι φυσικοί σπινθήρες γίνονται φλόγα, όπως λέει και ο σοφός ως προς τα θεία Μ. Βασίλειος << σπέρνεται στον άνθρωπο τη στιγμή της πλάσης του μία δύναμη, η οποία με φυσικό τρόπο γεννά την αγάπη προς το Θεό>>.
Η άριστη και καλή προετοιμασία για τη θεία κοινωνία κρίνεται με βάση την καθαρότητα της συνείδησης και τους κανόνες της εκκλησίας.
Με τη συχνή θεία κοινωνία θα μένουμε ασφαλείς από τις παγίδες και τα μηχανεύματα του διαβόλου και όταν εξέλθει η ψυχή μας, θα πετάξει ελεύθερα και χαρούμενα σαν περιστέρι στους ουρανούς, χωρίς καθόλου να εμποδιστεί από τα εναέρια πνεύματα".
Μικρό απόσπασμα περί της συνεχούς Θείας Μεταλήψεως των Αχράντων του Χριστού Μυστηρίων του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
"Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών". (Ματθ. ΙΗ΄, 4).
"άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν πρός με΄ των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών". (Ματθ. ΙΘ΄,14.).
Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ειρηνοποιός.: "Ειρήνη υμίν". Ο ειρηνοποιός εν αγαλλιάσει, χαρά και ευφροσύνη ευαγγελίζεται την άνωθεν ειρήνην. Ειρηνοποιός θεωρείται εκείνος...
"όριον έθου, ο ου παρελεύσονται, ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην". (ΡΓ΄,103 ψαλμός Δαυϊδ). "Είπεν ο Κύριος τω Ιώβ ...εθέμην δε τη θαλάσση όρια, περιθείς κλείθρα και πύλας. είπα δε αυτή ΄μέχρι τούτου ελεύση και ουχ υπερβήση, αλλ΄εν σεαυτή συντριβήσεταί σου τα κύματα". (Ιώβ, ΛΗ, 10,11)
Θείον και σοφόν, αγαθόν και σεβαστό πρόσταγμα.
Και ο ήλιος και η θάλασσα ουχ υπερβήσονται τα διατεταγμένα υπό του Θεού όρια τους.
"Εις το σημείον τούτο παρατήρησε, σε παρακαλώ, με προσοχή την πανσοφία του Θεού ΄
πως δηλαδή έδωκεν εις τον ήλιον την θερμότητα ανάλογον προς την από της γης απόστασιν.
Διότι η θερμότης του είναι τόση, ώστε ούτε ένεκα πλεονασμού ταύτης να καταφλέξη την γην, ούτε δι΄έλλειψιν να αφήση ταύτην παγωμένην και άγονον." (ομιλία του Μεγάλου Βασιλείου επί της εξαημέρου Δημιουργίας).
Εάν ο ήλιος υπερβεί το όριον του είτε θα καταφλέξει την γην, είτε θα παγώσει την γην.
Εάν η θάλασσα υπερβεί το όριον της τότε θα πλημμυρίσουν τα ύδατα την οικουμένην γην.
Εάν αθετήσω και παραβιάσω τους θεϊκούς νόμους και λόγους τότε γίνομαι ασεβής, αλαζών και υβριστής.
Εάν υπερβώ τους ηθικούς φραγμούς τότε το αυτεξούσιο και η ελευθερία μου γίνονται επικίνδυνα, διότι γίνομαι ασύδοτος, αναιδής και ασυνείδητος.
Την αθεϊα και την απιστία, την ασέβεια, την ύβρι και την βλασφημία, την ασέλγεια και την ηθική ασυδοσία, την ονόμασαν πρόοδο και ελευθερία.
Το αυτεξούσιο και η ελευθερία εκάστου ανθρώπου φθάνουν μέχρις ενός επιτρεπτού ορίου, μέχρι του σημείου που αρχίζουν τα σεπτά και θεμελιώδη δικαιώματα και αξιώματα του συνανθρώπου, του φυσικού περιβάλλοντος και του κοινωνικού συνόλου.
Τα πάντα επιτρέπονται και ουδέν απαγορεύεται;
Η χωρίς όρια ελευθερία και η κακή χρήση των δικαιωμάτων του ανθρώπου γίνονται επικίνδυνα, διότι αποτελούν κατάχρηση εξουσίας και παραβιάζουν τα όρια της αληθινής ελευθερίας.
"Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ". (Λουκά ΙΗ΄, 13).
Η Θεία Δικαιοσύνη υπερβαίνει την ανθρώπινη δικαιοσύνη τόσο όσο απέχει ο ουρανός από την γην, τόσο όσο ασύγκριτα ανώτερος είναι ο Θεός από τον άνθρωπον.
Δικαιοσύνη Θεού είναι η άφθονος τοις πάσι μετάδοσις των επουρανίων αυτού δωρεών, πνευματικών και υλικών αγαθών.
"Τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους". (Ματθ. Ε΄, 45).
Οι εργάται της ενδεκάτης ώρας αμείβονται από τον Κύριον και Δεσπότη, παντοδότη και φωτοδότη, δωρεοδότη και μισθαποδότη Θεόν όπως και εκείνοι της πρώτης ώρας. "αυτοί οι πιό τελευταίοι μίαν ώρα μόνον εργάσθησαν εις το αμπέλι και τους έκαμες ίσους με εμάς, που εβαστάσαμεν τον βαρύ κόπο, τον μόχθο και τον καύσωνα όλης της ημέρας; ' "εταίρε, ουκ αδικώ σε΄ ουχί δηναρίου συνεφώνησάς μοι; άρον το σον και ύπαγε΄ θέλω δε τούτω τω εσχάτω δούναι ως και σοι΄ ή ουκ έξεστί μοι ποιήσαι ο θέλω εν τοις εμοίς, ει ο οφθαλμός σου πονηρός έστιν ότι εγώ αγαθός είμι; Ούτως έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι΄ πολλοί γαρ εισι κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί". Η παραβολή των εργατών του αμπελώνος (Ματθ. Κ΄).
Τις εξιχνιάσει τα δίκαια βουλεύματα, τα άγια θελήματα και τα κρίματα Αυτού; τις αντιλέγει και τις γογγύζει κατά του Θεού; τα πάντα βλέπει και ακούει ο παντογνώστης και παντεπόπτης Θεός΄ γνωρίζει κάθε ψίθυρο και γογγυσμό, τα όσα κρυφίως διαλογίζονται και σκέπτονται, τα όσα κρυφίως λέγουν και πράττουν οι άνθρωποι.
"ουδέν κρυπτόν ο μη αποκαλυφθήσεται".
H Δικαιοσύνη φέρνει εις το φως πάντα τα εν κρυπτώ λεγόμενα και πραττόμενα υπό των ανθρώπων και ανταποδίδει αναλόγως.
Ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι το γνωστό τοις πάσι περί δικαίου αίσθημα και πνεύμα το οποίο είναι από τον Θεό εμπνευσμένο στην καρδιά, στην διάνοια και στην συνείδηση του λογικού και σώφρονος ανθρώπου.
"Μη κρίνετε κατ΄όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε". (Ιωαν. Ζ΄, 24).
Ο Δικαστικός λειτουργός δια την απονομή του δικαίου οφείλει να 'έχει πνευματική διαύγεια και ορθή κρίση, να έχει καθαρή καρδιά και ηγεμονικό πνεύμα, να είναι κατηρτισμένος, σώφρων και πεφωτισμένος, ακέραιος, δίκαιος και αμερόληπτος, να ελέγχει με ακρίβεια, να διερευνά και να εξετάζει προσεκτικά την κάθε υπόθεση, να αντιλαμβάνεται και να διακρίνει την αλήθεια από το ψεύδος και την ψευδομαρτυρία, το δίκαιο από την αδικία, να προσέχει να μην πέσει σε πλάνη, παγίδα και δωροδοκία, ώστε αδίκως να δικαιώσει τον άδικο και ένοχο και να καταδικάσει τον όντως δίκαιο και αθώο.
Δικαιοσύνη είναι η θεία φώτισις και η θεία υπακοή, η τήρησις και η εφαρμογή των θείων λόγων, των δικαίων και καλών νόμων, εντολών και κανόνων.
'Εκαστος εφ΄ω υπό του Θεού προωρίσθη, εφ΄ω εκλήθη, εφ΄ω ετάχθη, εφ΄ω εφωτίσθη, εφ΄ω εδιδάχθη, εφ΄ω απεστάλη, εφ΄ω επαξίως, δικαίως και καλώς ηγωνίσθη.
Πολλά έχουν λεχθεί κατά καιρούς και από πολλούς περί της θείας και περί της ανθρωπίνης δικαιοσύνης.
Δικαιοσύνη είναι το σύνολο των αρετών, των καλών και αγαθών.
Δικαιοσύνη είναι η η συμφωνία λόγων και έργων, η ενότητα θεωρίας και πράξης. "και είπε και εγένετο".
Δικαιοσύνη είναι η αμερόληπτος, η ανυπόκριτος και ανιδιοτελής αγάπη, το έλεος και η ελεημοσύνη.
Δικαιοσύνη είναι η ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων άμεμπτος και ανεπίληπτος, ανυπόκριτος και υποδειγματική, η τέλεια και αγία εν όλω τω βίω διαγωγή΄ "ουκ έστιν αρεστόν ενώπιον του Θεού το πονηρόν".
Δικαιοσύνη είναι η αποδοχή και η ανάληψις της προσωπικής ευθύνης του κάθε υποκειμένου για τις άδικες και κακές πράξεις του που επιφέρουν ζημιά ή βλάβη σε τρίτους και η ανάλογη τιμωρία του προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου.
Δικαιοσύνη είναι η ειλικρινής μετάνοια του αδίκου, του ανήθικου και αμαρτωλού.
Ο Πατήρ υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες τον άσωτον και μετανοούντα υιόν του.
Δικαιοσύνη είναι ο Ιησούς Χριστός, ος εγενήθη ημίν σωτηρία και απολύτρωσις εκ των αμαρτιών, σοφία, δικαιοσύνη και αγιασμός.
Δικαιοσύνη είναι η επίγνωσις και η ομολογία της αλήθειας.
Δικαιοσύνη είναι να αποστρέφεσαι το εκ του διαβόλου ψεύδος και να λες με παρρησία την πάσαν αλήθεια. "ουκ έστιν αρεστόν ενώπιον του Θεού παν ψεύδος".
Δικαιοσύνη είναι η ορθή και δικαία απόφασις, η αντικειμενική, η αμερόληπτος και δικαία κρίσις.
Δικαιοσύνη είναι το να διακρίνεις ορθά την όντως απόλυτη αλήθεια από την πλάνη, τον δόλο, το ψεύδος και την απάτη, το να διακρίνεις ορθά το δίκαιο από το άδικο, το αγαθό από το πονηρό, το ευσεβές από το ασεβές, και το καλό από το κακό.
Το αντίθετο της δικαιοσύνης είναι η αδικία η οποία αποδίδει το δίκαιο σ΄αυτούς που αδικούν και το αφαιρεί απ΄αυτούς που δικαιούνται να το λάβουν, ενώ η δικαιοσύνη επιδιώκει και αναζητεί ολόκληρη την αλήθεια, δικαιώνει, αμείβει και επαινεί τον όντως δίκαιον και τιμωρεί για την κακή του πράξη τον ένοχον και άδικον.
Η Δικαιοσύνη απονέμει τα δίκαια, τα οικεία και τα άξια στον καθένα΄ όπου πρέπει αυστηρή και όπου πρέπει επιεικής. "οι μεν μεγάλα αμαρτήσαντες μεγάλην υφίστανται την κόλασιν, οι δε μικρά αμαρτήσαντες μικροτέραν υφίστανται την κόλασιν".
Δικαιοσύνη είναι αρετή προς τρίτους.
Δικαιοσύνη είναι η δικαίωσις του όντως δικαίου και αθώου και η παιδαγωγική τιμωρία προς συμμόρφωση, σωφρονισμό και επανόρθωση του αδίκου και ενόχου προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου.
Δικαιοσύνη είναι η νίκη της αλήθειας επί του ψεύδους, του δικαίου επί του αδίκου, του καλού και αγαθού επί του κακού και πονηρού.
Δύσκολο, πολύπλευρο, πολυσήμαντο και ανεξάντλητο θέμα.
Δικαιοσύνη είναι η φανέρωσις της θείας και αιώνιας αλήθειας.
Η τα πάντα ελέγχουσα και το δίκαιον αποδίδουσα.
"κριτήριον εκάθισε, και βίβλοι ηνεώχθησαν".
"ουδέν κρυπτόν ο μη αποκαλυφθήσεται".
"Ο Πατήρ, ο βλέπων εν τω κρυπτώ, αποδώσει σοι εν τω φανερώ", λέγει το άγιον ευαγγέλιον.
"Αποκαλύψει ο ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Κύριος και Θεός τας βουλάς των καρδιών και τα κρυπτά του σκότους".
Φως και αλήθεια, αγάπη, ειρήνη και δικαιοσύνη είναι ο πανδίκαιος, παντογνώστης και δικαιοκρίτης Θεός.
Επιγραμματικά:
Ο αμάραντος στέφανος της δικαιοσύνης θα αποδοδεί στον όντως δίκαιον κατά την ημέρα της ανταποδόσεως από το χέρι του Κυρίου και παντοκράτορος Θεού.
Η τελεία απόδοσις και η απονομή Δικαιοσύνης, η τελεία δικαίωσις και η αληθής γνώσις, η αντικειμενική, αμερόληπτος και δικαία κρίσις, η μέλλουσα και τελεία κατά τα πεπραγμένα εκάστω ανταπόδοσις ανήκει εις τον πανδίκαιον δικαιοκρίτην, πάνσοφον, παντογνώστην και καρδιογνώστην, υπεράγιον, υπεράγαθον και πανάγαθον, μακρόθυμον, φιλεύσπλαχνον και φιλάνθρωπον Θεόν.
"Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ".
Μετά σεβασμού και ταπεινοφροσύνης Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη.
"Ο Θεός αγάπη εστίν". "Ειρήνη υμίν". "Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". Ο ειρηνοποιός εν αγαλλιάσει, χαρά και ευφροσύνη ευαγγελίζεται την άνωθεν ειρήνη. Ο ειρηνοποιός με τη θεία δύναμη και τη θεία χάρη ενώνει και συναρμόζει τα διεστώτα μέρη εν αρμονία, χαρά και φιλία, εν αγάπη και ομοψυχία, εν φιλαλλία και φιλαδελφία. Ο ειρηνοποιός συμφιλιώνει προς άλληλα τ΄αντίδικα και εχθρικώς διακείμενα μεταξύ των μέλη, τ΄ αντιμαχόμενα και συγκρουόμενα μέρη και μέλη, κράτη και έθνη, ώστε ν΄αποτελούν εν αγάπη και εν αληθεία μία θεία κοινωνία, μία συμφωνία, μία αρμονία. "ίνα πάντες έν ώσιν..."(κατά Ιωάννην ΙΖ΄, 21). Ο ειρηνοποιός με τη θεία δύναμη και τη θεία χάρη καταπραϋνει και παύει τα μίση και την κακία, τη χαιρεκακία και τη μνησικακία, το φανατισμό και τον κομματισμό, τη βία και τη βιαιοπραγία, τη διχόνοια και την αλαζονεία, την έριδα και την αντιδικία, επιτάσσει και εκβάλλει τον δόλιο του ανθρώπου εχθρό, τον μοχθηρό και ταραχοποιό, τα κακά και πονηρά και ακάθαρτα πνεύματα, τ΄άλογα κι΄αισχρά, τ΄άγρια και ατίθασα, τ΄ασελγή και ψυχοβλαβή πάθη. Ο ειρηνοποιός ειρηνεύει προς τον Θεό του, προς τον εαυτό του, εντός του και εκτός του, προς τον πλησίον του, προς τον συνάνθρωπο του και προς τον εχθρό του, διάγει θεάρεστο και ενάρετο, τέλειο και άγιο βίο, δεν οργίζεται και δεν παροξύνεται, δεν ασχημονεί, δεν βλάπτει και δεν αδικεί κανένα, δεν ερίζει ούτε κραυγάζει, δεν ανταποδίδει σε κανένα κακόν αντί κακού, αλλά νικά το κακό δια του αγαθού. "Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται." Ο ειρηνοποιός είναι πράος και ταπεινός, γαλήνιος, ήμερος και ησύχιος, ανεξίκακος, συγχωρητικός και αμνησίκακος, μειλίχιος και γλυκός, φιλαλήθης και φωτεινός, χρηστός, αγαθός κι΄ευλογητός, σύμβουλος θαυμαστός, αγαπητός και σεβαστός, σώφρων και σοφός, φρόνιμος και συνετός, εύσπλαχνος, ελεήμων και φιλάνθρωπος, μακρόθυμος και επιεικής, αγαπάει το φως και την αλήθεια, το δίκαιο και τη δικαιοσύνη, την ηθική και την αρετή, επιδιώκει την ειρήνη, τη συμφιλίωση και την αδελφοσύνη και καλείται υιός Θεού. "πορεύου εις ειρήνην". και είπε και εγένετο ειρήνη. Η θάλασσα γαλήνεψε, κι΄οι άνεμοι σωπάσαν΄ και είπε και εγένετο γαλήνη. "Τις άρα ούτός έστιν, ότι και ο άνεμος και η θάλασσα υπακούουσιν Αυτώ; τις δύναται ταύτα τα θαυμαστά ποιείν;" ( Ματθ. Η΄, 26,27, Μάρκ. Δ΄, 41, Λουκά, Η΄, 25). Ούτος ο ειρηνοποιός εστιν ο εξ ουρανού επί της γης φανείς Θεός΄ ούτός έστιν ο μεθ' ήμών Θεός! ούτος έστιν ο εν ημίν μένων Ιησούς Χριστός. Η ειρήνη είναι θεοδώρητη' είναι θείο αγαθό, θείο δώρο, θείο χάρισμα΄ είναι ο ύμνος των αγίων αγγέλων του τρισαγίου και παναγίου, του αληθινού και ζώντος Θεού, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. "Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν΄ ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν".
"Ο Θεός αγάπη εστίν".
Ο Θεός εκ του μη όντος εις το είναι παρήγαγε τα θαυμαστά σύμπαντα΄ τον σύμπαντα κόσμον και τον σύμπαντα άνθρωπον΄ πάντα τα ορατά και τα αόρατα.
Ο Θεός είναι η αρχή και η αιτία των πάντων, ο δημιουργός, ο κτίστης και ο ποιητής του παντός, η πηγή της ζωής, της αγάπης και του φωτός, ο δωρητής και ο χορηγός πάντων των πνευματικών και υλικών αγαθών.
Η ίδια η ζωή και η ύπαρξη μας , το σώμα, η ζώσα ψυχή, και το πνεύμα μας μαρτυρεί την ύπαρξη ζώντος Θεού .
Πως μια άμορφη μάζα αναπτύσσεται εν τη μήτρα και διαμορφώνεται άνθρωπος ;
Ο Θεός αγαπάει τα δημιουργήματα του και γι΄ αυτό επιμελώς τα φροντίζει και αληθώς τα φωτίζει.
Και εις τα μεγάλα και εις τα μικρά δημιουργήματα του εκδηλώνεται η άπειρος και ανεξιχνίαστος σοφία Του και η παντοδυναμία Του, η αγαθότητα Του, η τελειότητα Του και η αγιότηταΤου, η απέραντος αγάπη, η πρόνοια και το μέγα έλεος Του.
Ουδέν απρονόητον εν τοις ούσιν΄ ουδέν χωρίς την θείαν πρόνοιαν και την θείαν μέριμναν, ουδέν έστιν εγκαταλελειμμένον, ουδέν έστιν επιλελησμένον ενώπιον του Θεού.
"Αρχή σοφίας φόβος Θεού" τουτέστιν ο άνθρωπος πρέπει να συναισθάνεται την μικρότητα του και την αδυναμία του και πως η σοφία του είναι πεπερασμένη έναντι του πανσόφου Θεού.
Τις δύναται να εγγίσει και να εξιχνιάσει την απειροτέλεια σοφία, την παντοδυναμία και την παγγνωσία του πανσόφου Θεού την υπερέχουσα πάσαν διάνοιαν και πάντα ανθρώπινον νουν; τις δύναται να εξερευνήσει και με ακρίβεια να γνωρίσει βουλήν Θεού, πάντα τα μυστήρια και τα κρίματα Αυτού;
Τις δύναται να εξερευνήσει και με ακρίβεια να περιγράψει πάντα τα αστρικά σύμπαντα και τα άπειρα κτίσματα, τα αναρίθμητα των άστρων και των γαλαξιών, τα θαυμαστά έργα και τα ποιήματα του Θεού; δύνασαι να μετρήσεις την άμμο της θαλάσσης; δύνασαι να εξιχνιάσεις πάντα τα εν ουρανοίς και πάντα τα εν της γης; ας μην υπεραίρεται, ας μην αλαζονεύεται και ας μην μεγαλαυχεί ο θνητός άνθρωπος επί της γης.
Τι να μετρήσεις και τι να εξερευνήσεις; τα βάθη και τα πλάτη της θαλάσσης και πάντα τα εν αυτής ; το βάθος του ωκεανού; το εύρος και το κάλλος του έναστρου ουρανού; τα μεγέθη και τα πλήθη των θαυμάτων; τα πλήθη των δωρημάτων και των χαρισμάτων, των ναμάτων και των ιαμάτων; "πάντα δι΄αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ έν ο γέγονεν". (Ιωάννην Α΄, 3).
Εάν καθ΄εν γραφόταν χωριστά δεν θα χωρούσε ο κόσμος όλα τα γραφόμενα βιβλία.
Ουδέν δημιούργημα αναίτιον΄ ουδέν κτίσμα, ουδέν πλάσμα εγένετο χωρίς της θελήσεως του Θεού΄ ουδέν απρονόητον΄ ουδέν εγκαταλελειμμένον΄ ουδέν επιλελησμένον, ουδέν στρουθίον μονάζον και κράζον, ουδέν κρυπτόν και αφανές ενώπιον του Θεού από τα μεγάλα έως και τα μικρά δημιουργήματα του, από το στερέωμα του ουρανού έως την γην, έως και εις το απειροελάχιστον, έως και εις το μικρό ζωάκι, έως και εις το μικρό παιδάκι, έως και εις το μικρό μελισσάκι, έως και εις το μικρό και ταπεινό ανθάκι του αγρού.
Μετά δέους, σεβασμού και ταπεινοφροσύνης τι να είπω;
"Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας". (Ψαλμός ΡΓ΄ 24).
Μέγας εί, Κύριε και Θεέ, και θαυμαστά τα έργα Σου, και ουδείς ανθρώπινος λόγος εξαρκέσει προς την άρρητον σοφίαν Σου και προς ύμνον των θαυμασίων Σου.
Πάσα η θεία κτίσις και η φύσις, το φως, οι ουρανοί και το στερέωμα, ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα, η γη, οι άνεμοι, η θάλασσα, τα ύδατα, και πάντα τα σύμπαντα υπακούουσιν τω αγίω θελήματι και τω αγίω λόγω Αυτού.
"Και είπεν ο Θεός΄γενηθήτωσαν φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού εις φαύσιν επί της γης. και εγένετω ούτως". (Γένεσις Α΄, 14,15,16).
Και αν ο κτιστός, αισθητός και θαυμαστός ήλιος (ο μέγας φωστήρ, όπως καλείται εις την Αγίαν Γραφή) φωτίζει ολόκληρην την οικουμένην γην και είναι θαυμαστός εν τοις οφθαλμοίς ημών πόσο περισσότερο θαυμαστός είναι ο Κύριος και Θεός του παντός εν τοις αγίοις Αυτού;
Και αν ο κτιστός και αισθητός ήλιος εκ του μεγέθους αυτού καλείται "μέγας" με ποιό ανθρώπινο λόγο, με ποιά ανθρώπινη γλώσσα θα καλέσουμε τον κτίσαντα αυτόν και τον ποιήσαντα πάντα τα θαυμαστά και άπειρα αστρικά σύμπαντα; μέγα; υπεράνω΄ μέγιστον; υπεράνω΄ ύψιστον; υπεράνω΄ υπεράνω παντός ανθρωπίνου λόγου, υπεράνω πάσης ανθρωπίνης διανοίας, υπεράνω πάντων των νων, υπεράνω πάντων των ουρανών.
Άγγελοι εν ουρανοίς και άνθρωποι επί της γης Σε αγαπούσιν και το άγιον θέλημα Σου ποιούσιν, Σε ευαρεστούσιν, Σε αινούσιν, Σε υμνολογούσιν, Σε τιμούσιν, Σε δοξάζουσιν, Σοι ευχαριστούσιν, Σε λατρεύουσιν και προσκυνούσιν.
ΔΟΞΑ ΣΟΙ, ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΕΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ. ΔΟΞΑ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ ΥΙΩ ΚΑΙ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄ αμήν.
"Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών Αυτού αναγγέλει το στερέωμα..."
Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.
Αγαπητοί, αγαπώμεν αλλήλους, ότι η αγάπη εκ του Θεού έστι, και πας ο αγαπών εκ του Θεού γεγέννηται και γινώσκει τον Θεόν. (Ιωάννου Α΄).
Η αγία, η πατρική και στοργική αγάπη, η αγαθότητα, η πρόνοια και το μέγα έλεος του Θεού εκτείνεται και απλώνεται σε όλον τον κόσμον, σ΄ολόκληρη την οικουμένην, σε όλη την ανθρωπότητα, σε όλα τα δημιουργήματα Του, σε όλα τα πλάσματα Του.
Και μόνον εκείνος που αγαπάει με όλη την δύναμη τον Κύριον και Θεόν του μπορεί να αγαπάει και και τον "πλησίον" του, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός, έστω αλλοεθνής, αλλόθρησκος, ή και εχθρός του ακόμα.
"Πάτερ, άφες αυτοίς΄ ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν." έλεγεν ο εν σαρκί σταυρωθείς Ιησούς Χριστός για τους εχθρούς του, για τους ονειδίζοντας και εμπαίζοντας αυτόν, για τους βασανιστές του και τους σταυρωτές του.
"Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς, ευλογείτε τους καταρωμένους υμίν, προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς...
Γίνεσθε ουν οικτίρμονες και ελεήμονες καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος εστί, λέγει ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Πατρός Θεού, ο Κύριος και Θεός και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός.
"Θεέ Πατέρων και Κύριε του ελέους, ο ποιήσας τα πάντα εν λόγω Σου και τη σοφία Σου κατασκεύασας άνθρωπον, ίνα δεσπόζη των υπό Σου γενομένων κτισμάτων και διέπη τον κόσμον εν οσιότητι και δικαιοσύνη και εν ευθύτητι ψυχής κρίσιν κρίνη,
δός μοι την των Σων θρόνων πάρεδρον σοφίαν και μη αποδοκιμάσης εκ παίδων Σου,
ότι εγώ δούλος Σος και υιός της παιδίσκης Σου, άνθρωπος ασθενής και ολιγοχρόνιος και ελάσσων εν συνέσει κρίσεως και νόμων΄ καν γαρ τις η τέλειος εν υιοίς ανθρώπων, της από Σου σοφίας απούσης, εις ουδέν λογισθήσεται.
Συ με προείλω βασιλέα λαού Σου και δικαστήν υιών Σου και θυγατέρων Σου΄
είπας οικοδομήσαι ναόν εν όρει αγίω Σου και εν πόλει κατασκηνώσεως Σου θυσιαστήριον, μίμημα σκηνής αγίας, ην προητοίμασας απ΄αρχής. και μετά Σου η σοφία η ειδυία τα έργα Σου και παρούσα ότε εποίεις τον κόσμον, και επισταμένη τι αρεστόν εν οφθαλμοίς Σου και τι ευθές εν εντολαίς Σου.
Εξαπόστειλον αυτήν εξ΄αγίων ουρανών και από θρόνου δόξης Σου πέμψον αυτήν, ίνα συμπαρούσα μοι κοπιάση και γνω τι ευάρεστον έστι παρά Σοι.
Οίδε γαρ εκείνη πάντα και συνίει και οδηγήσει με εν ταις πράξεσί μου σωφρόνως και φυλάξει με εν δόξη αυτής΄ και έσται προσδεκτά τα έργα μου, και διακρινώ τον λαόν μου δικαίως και έσομαι άξιος θρόνου πατρός μου.
Τις γαρ άνθρωπος γνώσεται βουλήν Θεού; ή τις ενθυμηθήσεται τι θέλει ο Κύριος; λογισμοί γαρ θνητών δειλοί, και επισφαλείς αι επίνοιαι ημών΄ φθαρτόν γαρ σώμα βαρύνει ψυχήν, και βρίθει το γεώδες σκήνος νουν πολυφρόντιδα, και μόλις εικάζομεν τα επί γης και τα εν χερσίν ευρίσκομεν μετά πόνου΄ τα δε εν ουρανοίς τις εξιχνίασε;
βουλήν δε Σου τις έγνω; ει μη Συ έδωκας σοφίαν και έπεμψας το Άγιον Σου Πνεύμα από υψίστων;
και ούτως διωρθώθησαν αι τρίβοι των επί γης, και τα αρεστά Σου εδιδάχθησαν άνθρωποι, και τη σοφία εσώθησαν ." (Σοφία Σολομώντος κεφ. Θ΄).
Λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός΄
Βασίλισσα νότου ήλθεν εκ των περάτων της γης ακούσαι την σοφίαν Σολομώντος, και ιδού πλείον Σολομώντος ώδε. (Ματθ. ΙΒ΄, 42).
"Θέσθε ουν εις τας καρδίας υμών μη προμελετάν απολογηθήναι΄ εγώ γαρ δώσω ημίν στόμα και σοφίαν, η ου δυνήσονται αντειπείν ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν". (Λουκά, ΚΑ΄,14,15).
"Η Σοφία αινέσει ψυχήν αυτής και εν μέσω λαού αυτής καυχήσεται.
Εν εκκλησία Υψίστου στόμα αυτής ανοίξει και ενώπιον δυνάμεως Αυτού καυχήσεται.
Εγώ από στόματος Υψίστου εξήλθον, και ως ομίχλη κατεκάλυψα γην.
Εγώ εν υψηλοίς κατεσκήνωσα, και ο θρόνος μου εν στύλω νεφέλης΄
γύρον ουρανού εκύκλωσα μόνη και εν βάθει αβύσσων περιεπάτησα'
εν κύμασι θαλάσσης και εν πάση τη γη και εν παντί λαω και έθνει εκτησάμην.
Μετά τούτων πάντων ανάπαυσιν εζήτησα΄ εν κληρονομία τίνος αυλισθήσομαι; τότε ενετείλατό μοι ο κτίστης απάντων, και ο κτίσάς με κατέπαυσε την σκηνήν μου και είπεν΄ εν Ιακώβ κατασκήνωσον και εν Ισραήλ κατακληρονομήθητι.
Προ του αιώνος απ΄αρχής έκτισέ με, και έως αιώνος ου μη εκλίπω.
Εν σκηνή αγία ενώπιον Αυτού ελειτούργησα και ούτως εν Σιών εστηρίχθην'
εν πόλει ηγαπημένη ομοίως με κατέπαυσε, και εν Ιερουσαλήμ η εξουσία μου.
Εγώ μήτηρ της αγνής, της αγίας και καλής αγάπης, του θείου φόβου και της θείας γνώσεως, της αγίας πίστεως και της αγίας ελπίδος της καλής."( Σοφία Σειράχ, κεφ. ΚΔ΄).
Ω, αγία Σιών, μήτηρ πασών των αγίων του Χριστού εκκλησιών.
Λέγει ο Κύριος και Θεός: Ιδού τίθημι εν Σιών λίθον πολύτιμον, εκλεκτόν, ακρογωνιαίον, έντιμον εις τα θεμέλια αυτής, και ο πιστεύων επ΄αυτώ ου μη καταισχυνθή. (Ησαϊας ΚΗ΄, 16). ( ΡΙΖ΄, 22 ψαλμός Δαυίδ), ( Ματθ. ΚΑ΄, 42), (Πέτρου Α΄, κεφ. β΄), (Πράξεις, Δ΄,11), (Ρωμ.Θ΄, 11).
"Τόσο πολύν ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόληται, αλλ΄έχη ζωήν αιώνιον." (Ιωάννην Γ΄,16).
"Ο Θεός αγάπη εστίν. Ο Θεός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν Αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών". (Ιωάννου Α΄, κεφ.Δ΄).
"Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ".
"Τας αμαρτίας ημών αυτός ανήνεγκεν εν τω σώματι αυτού επί το ξύλον του σταυρού, ίνα ταις αμαρτίαις απογενόμενοι τη δικαιοσύνη ζήσωμεν΄" (Πέτρου Α΄,β΄, 24).
"Συ πιστεύεις εις τον υιόν του Θεού;" Ιωάννην Θ΄, 35.
"πας ο πιστεύων δικαιούται". Πράξεις ΙΓ΄, 39. εν τη πίστει και εν τη αγάπη τελειούται.
Λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός' ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. τούτο δε είπε περί του Πνεύματος ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν. (Ιωάννην Ζ΄, 38).
Πνεύμα Θεού, πνεύμα σοφίας και συνέσεως, πνεύμα υγιούς θελήσεως και ισχύος, πνεύμα φόβου Θεού, πνεύμα άγιον και αγαθόν, πνεύμα θεογνωσίας, πνεύμα θείας χάριτος και αληθείας, πνεύμα αγίας αγάπης και ελέους, πνεύμα ανυποκρισίας, ειλικρίνειας και φιλαληθείας, πνεύμα ευσεβείας και ευλαβείας, πνεύμα εντιμότητος και χρηστότητος, πνεύμα πραότητος και ταπεινότητος, πνεύμα ακεραιότητος και αγνότητος, πνεύμα απροσωποληψίας, ευθυκρισίας και δικαιοκρισίας, πνεύμα αγαθής συνειδήσεως, καθαράς καρδίας και αναμαρτησίας, πνεύμα επιείκειας και μακροθυμίας, πνεύμα συγχωρήσεως και σωτηρίας, πνεύμα φιλαδελφίας και αλληλεγγύης, πνεύμα αγαθωσύνης, αγαθοεργίας και αγαθοποιίας, πνεύμα ευφροσύνης, χαράς και αγαλλιάσεως, πνεύμα αγίας ταπεινοσύνης, πνεύμα δικαιοσύνης, πνεύμα ειρήνης, πνεύμα αγιωσύνης.
Λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός : Αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς΄ εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις.
Ω μήτηρ αγία Σοφία συν των τριών θυγατέρων σου των ευσεβών, της αγίας Πίστεως, της αγίας Ελπίδος και της αγίας Αγάπης, πρεσβεύσατε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.
"πας ο πιστεύων δικαιούται" .( Πράξεις ,ΙΓ΄, 39).
Λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
"Αμήν, αμήν λέγω ημίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών.
Οράτε μη σκανδαλήσετε και μη καταφρονήσετε ενός των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ ΄ λέγω γαρ υμίν ότι οι άγγελοι αυτών εν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς'
Ούτως ουκ έστι θέλημα έμπροσθεν του Πατρός ημών του εν ουρανοίς ίνα απόληται εις των μικρών τούτων". (Ματθ. ΙΗ΄).
"Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς και είπεν΄ εξομολογούμαί σοι, Πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις΄ ναι ο πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου". (Λουκά , Ι΄, 21).
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Λέγει ο Κύριος του αμπελώνος, ο υπεράνω πάσης αρχής, ο αεί ων, ο προ πάντων των αιώνων υπάρχων Θεός, ο ποιών και συντελών πάντα όσα βούλεται, ο εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα, ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην, την θάλασσα και πάντα τα εν αυτοίς, ο ζωοδότης και φωτοδότης, ο ποιήσας κατ΄εικόνα και ομοίωσιν αυτού άνθρωπον, ο πλάσας άνθρωπον επί της γης, ο εμφυσήσας εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, ο φυτεύσας παράδεισον επί της γης, ο ποιητής, ο κτίσης και ο δημιουργός και ο Βασιλεύς των πάντων, ο Κύριος των ουρανίων δυνάμεων και των πνευμάτων, ορατών τε και αοράτων, ο εν ουρανοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών, ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λετουργούς αυτού πυρός φλόγα, ο έχων εξουσία επί πάσης σαρκός, ο παντοκράτωρ, οικοδεσπότης και παντεπόπτης, ο παντοδύναμος και μεγαλοδύναμος, ο αυτεξούσιος και παντεξούσιος, ο πάνσοφος και παντογνώστης, ο νομοθέτης, δικαιοκρίτης και μισθαποδότης, o πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο τοις πάσι προνοών και ενεργών, η αστείρευτος πηγή και ο χορηγός πάντων των αγαθών, πνευματικών και υλικών, της παιδείας, της σοφίας και πασών των αρετών, της αιωνίου ζωής και των αιωνίων αγαθών, η ανεξάντλητος πηγή της αγαθότητος, της αγιότητος και της μακαριότητος, ο δωρεοδότης, ευεργέτης και παντοδότης, ο αρχιποιμήν ο καλός, ο μεθ΄ημών Θεός, ο Σωτήρ και Λυτρωτής ημών, ο αγαπών, ο ελεών, ο σώζων, ο συγχωρών, ο δικαιών, ο φωτίζων, ο αγιάζων και ευλογών, ο πανοικτίρμων και παντελεήμων, ο πολυέλεος και μακρόθυμος, ο Πατήρ ο στοργικός, ο φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος, ο υπέρτατος, ο ύψιστος και μέγας, ο υπερτέλειος και απειροτέλειος, ο αινετός και ευλογητός, ο πάντιμος, υπερένδοξος και υπερύμνητος, ο υπεράγιος και πανάγιος, ο αθάνατος και αιώνιος Θεός΄
τι ώδε εστήκατε όλην την ημέραν αργοί;
Λέγουσιν αυτώ΄ ότι ουδείς ημάς εμισθώσατο. (γιατί; μήπως ήσαν άσημοι και κατά κόσμον μικροί, κατώτεροι και τελευταίοι, αδιάφοροι και καταφρονεμένοι στα μάτια των ανθρώπων; ).
Λέγει αυτοίς΄ υπάγετε και υμείς εις τον αμπελώνα, και ο εάν η δίκαιον λήψεσθε. (ιδού η θεία κλήσις και η θεία κρίσις).
"Ιδού ο μισθός μου μετ΄εμού και αποδώσω εκάστω κατά τα έργα αυτού".
Συ, Κύριε και Θεέ, ανταμείβεις αυτούς που Σε αγαπούν και Σε υπακούν και τηρούν τας θείας και αγίας εντολάς σου, όσους ποιούν και τελειοποιούν το θείο και άγιο θέλημά Σου.
"πιστεύσει γαρ δει τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστιν και τοις εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται". (Εβρ. 11,6).
Και ο άξιος και πιστός εργάτης της ώρας της ενδεκάτης θα πληρωθεί από τον Κύριο του, θα λάβει και δεν θα χάσει τον άξιο και δίκαιο μισθό του από τον πανάγαθο και πανάγιο, πανδίκαιο, φιλάγαθο και φιλάνθρωπο, παντεπόπτη, δικαιοκρίτη και μισθαποδότη, αξιόπιστο και ζώντα αληθινό Θεό.
"Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς΄ αγιασθήτω το όνομά Σου ΄ελθέτω η βασιλεία Σου΄ γενηθήτω το άγιο θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης..." (Ματθ. 6, 9-13, Λουκά 11,2-4).
Θέλω δε τούτω τω εσχάτω δούναι ως και σοι΄ ή ουκ έξεστί μοι ποιήσαι ο θέλω εν τοις εμοίς, ει ο οφθαλμός σου πονηρός έστιν ότι εγώ αγαθός είμι;
Ούτως έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι΄ πολλοί γαρ είσι κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί. (Ματθ.κεφ. Κ΄).
Αρετή! θεάρεστη και θαυμαστή, αξιαγάπητη και σεβαστή, παρθένος στο σώμα, στην καρδιά, στο νου και στην ψυχή, καθαρή, ολόλαμπρη και αγνή.
Σε ύμνησαν οι ποιητές, σε εγκωμίασαν οι φιλόσοφοι, σε τίμησε η ανθρωπότητα, σε μακάρισαν οι του οσίου βίου ασκητές, οι του ενάρετου βίου αθλητές.
Ω, υπέροχη αρετή! πως να σε φθάσω; με ποια λόγια να σ΄εγκωμιάσω; Ω, αρετή, του ανθρωπίνου βίου, κόπου και μόχθου απόκτημα και του ανθρωπίνου γένους θησαύρισμα. Ω, υπέροχη αρετή, θείο χάρισμα, θείο εύρημα, θείο απόκτημα.
Συ, αρετή, οδηγείς στην πνευματική και ηθική τελειότητα κατά τη θεία εντολή.
Συ θεραπεύεις αυτούς που νοσούν ηθικά και ξανασηκώνεις αυτούς που έπεσαν.
Συ, αρετή, γεμάτη ηθική ανδρεία και μεγαλοψυχία, επαναφέρεις τους κακούς και αμαρτωλούς στην αγάπη του αρχαίου κάλλους, του ωραίου και δικαίου, του καλού και αγαθού.
Συ, μοναδική αρετή, είσαι το σύνολο των θείων χαρισμάτων και των θείων δωρεών, είσαι το πλήρωμα του θείου νόμου και των θείων εντολών. Ω, υπέροχη αρετή, πως να σε φθάσω; με ποια χέρια να σ΄αγγίξω και με ποια λόγια να σ΄ εγκωμιάσω;
Συ, τέλεια και ενάρετη, ελεύθερη και ανάλαφρη αγγελική ψυχή, βαδίζεις σε δρόμο ανηφορικό, σε δρόμο καθαρό, φωτεινό και θεϊκό.
Συ, αληθινή αρετή, αγνή και αγία, ως θυγατέρα Θεού, υπέροχη, ολοκάθαρη, ολόλαμπρη και αμόλυντη, ανεβαίνεις από τη γη στον ουρανό και ανεμπόδιστη φθάνεις μπροστά στο θρόνο του υπέρτατου και υπερτέλειου, του υπεράγαθου και υπεράγιου Θεού. Ούτε η φτώχεια, ούτε οι πειρασμοί, ούτε η αρρώστια μπορούν να βλάψουν την ενάρετη ψυχή. Ο θάνατος δεν έχει τη δύναμη να τη θανατώσει, αλλά ούτε το μνήμα μπορεί να την κλείσει μέσα του και να την εξουσιάσει. Οι ίδιοι οι ουρανοί δεν έχουν τη δύναμη να κλείσουν τις πύλες τους μπροστά στην ενάρετη ψυχή΄ αλλά βλέποντάς την ανοίγουν τις πύλες με χαρά. "Μύριες μυριάδες και χίλιες χιλιάδες Αγγέλων και Αρχαγγέλων, Θρόνων και Κυριοτήτων, Αρχών και Εξουσιών, δεν έχουν τη δύναμη να επιτιμήσουν την ενάρετη ψυχή, αλλά την υποδέχονται με χαρούμενα πρόσωπα, και σηκώνοντάς την στα χέρια τους την οδηγούν μπροστά στο θρόνο της δόξας. Αγάλλεται γι΄αυτήν ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα.
Ω, υπέροχη Αρετή, θυγατέρα του επουράνιου Θεού, πως να σε φθάσω; με ποιά χέρια να σ΄αγγίξω και με ποιό στόμα να σε εγκωμιάσω;
Εσείς, οι άγιοι άγγελοι και οι άγιοι απόστολοι, εσείς οι κλητοί, οι άξιοι και εκλεκτοί, εσείς οι πεφωτισμένοι άνθρωποι του Θεού, διακηρύξετε και γνωρίσετε τις απειροτέλειες αρετές, τα γνωρίσματα και τα ιδιώματα, τα θαυμαστά έργα και τα μεγαλεία του Θεού. Στο εγκώμιο της αρετής έχω γράψει κάποια αποσπάσματα από το κεφάλαιο "περί αρετής" του Αγίου Νεκταρίου και από το κεφάλαιο "περί αρετής "του Οσίου Εφραίμ του Σύρου.
Πρόσθεσα βέβαια και τα δικά μου εγκώμια στην αξιέπαινη αρετή.
Λέγει ο Θεός: εκχεώ από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα και έσονται πάντες διδακτοί Θεού.
"Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιός είμι".
Ο πάνσοφος δημιουργός , o υπεράγαθος, υπεράγιος , υπερτέλειος και φιλάνθρωπος Θεός δεν είναι μόνον ο Πατήρ και ποιητής του ουρανού και της γης, του σύμπαντος κόσμου και του ανθρώπου, αλλά είναι και ο Σωτήρ και ο Λυτρωτής, ο Κύριος και ο Διδάσκαλος, ο παιδαγωγός και ο παιδευτής και ο Δίκαιος Κριτής παντός ανθρώπου. "Hν το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον". Ιωάν. Α΄,9. "Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων΄ εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν΄ και ιδού εγώ μεθ΄υμών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος΄αμήν" Ματθ.ΚΗ΄, 18,19,20. "Υμείς φίλοι μού έστε, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν" Ιωάν. ΙΕ΄, 14. "Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνός εστιν ο αγαπών με΄ ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν" Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ΄αυτώ ποιήσομεν". Ιωάν. ΙΔ΄, 21,22,23.
"Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα". Ιωαν, Η΄,51.
Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί των ψαλμών.: Μάθημα που έγινε με βία δεν είναι δυνατόν να παραμείνει, όσα όμως εισέρχονται με ευχαρίστηση και χάρη, κάπως σταθερότερα κατοικούν στις ψυ...
Ο Θεός είναι παντοδύναμος, ενώ ο άνθρωπος είναι αδύναμος.
"περιέσχον με ωδίνες θανάτου, κίνδυνοι άδου εύροσάν με΄ θλίψιν και οδύνην εύρον, και το όνομα Κυρίου επεκαλεσάμην΄ Ω Κύριε και Θεέ μου΄ ρύσαι την ψυχήν μου΄ οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος΄ άγιος και δίκαιος...φιλεύσπλαχνος και πολυέλεος...εξείλετο την ψυχήν μου εκ θανάτου, τους οφθαλμούς μου από δακρύων και τους πόδας μου από ολισθήματος. (Ψαλμός ΡΙΔ΄).
Στις δύσκολες στιγμές της επίγειας και παρούσας ζωής μας αναζητούμε την βοήθεια του παντοκράτορος και παντοδύναμου, του ευήκοου και φιλάνθρωπου Θεού, του Θεού που δύναται να σώσει, του Θεού της αγίας αγάπης, του ελέους και των οικτιρμών.
Αν σε άγνωστο τόπο, σε κίνδυνο και σε ανάγκη, σε λύπη και σε θλίψη βρεθείς τον Κύριο και Θεό να επικαλεσθείς.
Προσευχήθη ο Ιωνάς προς τον Κύριον και Θεόν του από την κοιλία του κήτους και είπεν' "εν τη θλίψει μου εβόησα προς Κύριον τον Θεόν μου και ήκουσε την προσευχή μου. Από την κοιλία του άδου, όπου ευρισκόμουν, Συ, Κύριε, ήκουσες και εδέχθης την εκ βάθους ψυχής και μεγαλόφωνον προσευχή μου.
Ήκουσεν ο Θεός από τα βάθη του ωκεανού και από την κοιλιά του θαλάσσιου κήτους την κραυγή, την δέηση και την προσευχή του Ιωνά.
"Ήκουσεν εκ ναού αγίου αυτού φωνής μου, και η κραυγή μου ενώπιον αυτού εισελεύσεται εις τα ώτα αυτού... εξαπέστειλεν εξ΄ύψους και έλαβέ με, προσελάβετό με εξ υδάτων πολλών. "
(Ψαλμός ΙΖ΄, 17).
Ο Θεός πάντα βλέπει και πάντα ακούει από τα βάθη του ωκεανού έως τα ύψη του ουρανού.
"Ο κατοικών εν βοηθεία του Υψίστου, εν τη σκέπη του Θεού του ουρανού αυλισθήσεται΄ ερεί τω Κυρίω΄ αντιλήπτωρ μου ει και καταφυγή μου, ο Θεός μου, και ελπιώ επ΄ αυτόν, ότι αυτός ρύσεταί σε εκ παγίδος θηρευτών και από λόγου ταραχώδους..." Ψαλμός 90ος.
Η ειρήνη του Θεού είναι υπερκόσμιο δώρο, είναι δώρο του πανάγαθου και πανάγιου Θεού. Η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν είναι θείο χάρισμα, αγαθόν, ιερόν και άγιον δώρημα. "Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον από του Πατρός των φώτων... (Ιακώβου, Α΄, 17). "Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν".
"δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". (Λουκά, Β΄, 14). Κύριε, Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ειρήνην δος ημίν.
"΄Ηλθεν ο Ιησούς και έστη εις το μέσον, και λέγει αυτοίς΄ ειρήνην υμίν".( Ιωάν. Κ΄, 19).
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, την ειρήνη την δική του έδωσε στους Αποστόλους: ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν΄ ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. (Ιωάννην ΙΔ΄,27).
"Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς λέγων...πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών....εισερχόμενοι δε εις την οικίαν ασπάσασθε αυτήν λέγοντες΄ ειρήνη τω οίκω τούτω".( Ματθ. κεφ. Ι΄).
Οι ειρηνοποιοί είναι φρόνιμοι και ακέραιοι ωσάν αι λευκαί περιστεραί, ωσάν οι άγγελοι Θεού εν ουρανώ. "Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά." (Πρός Ρωμαίους , κεφ. Ι' 15). "επιβλέψω, λέγει ο Κύριος, επί τον ταπεινόν, πράον και ησύχιον και τρέμοντα τους λόγους μου." (Ησ. 66, 2). "'Αρατε τον ζυγόν μου εφ΄υμάς, λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και μάθετε απ΄εμού, ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών΄ ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν έστιν" (Ματθ. ΙΑ΄, 29, 30).
'Οπου η ειρήνη εκεί ο Θεός, η αλήθεια και το φως, η αγαθότητα και η αγιότητα, η αγάπη, η ευσέβεια και η φιλία, η ενότητα και η αδελφότητα, ο σώφρων και καλός λογισμός, η πραότητα και η ταπεινότητα, η μακροθυμία και η εγκράτεια, η αγαθοσύνη, η επιείκεια και η καλοσύνη, η αγαθοεργία, η ελεημοσύνη και η δικαιοσύνη΄ όπου η ειρήνη εκεί και η πίστη Θεού (Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος), η ευλογία Θεού, η αγάπη, η χαρά, η αγαλλίασις και η ευφροσύνη, η ηρεμία, η ησυχία, η ελευθερία και η γαλήνη...
Ο Θεός είναι αγία αγάπη, αγία δικαιοσύνη, αγία ειρήνη.
"Ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού". Ιωάννου Α΄.
"Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκώντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του Πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους". (Ματθ. Ε΄, 44). "ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας".( Ιωάν. ΙΖ΄, 21).
Ειρηνοποιός θεωρείται εκείνος ο οποίος με την θεία χάρη ενώνει και συναρμόζει τα διεστώτα μέλη εν αρμονία, φιλία και αγάπη, επεμβαίνει, πείθει, συμβιβάζει και συμφιλιώνει προς άλληλα τα εχθρικώς διακείμενα μέρη, τα αντίδικα, τα αντιμαχόμενα και συγκρουόμενα μέλη, ώστε να αποτελούν μία θεία κοινωνία, μία συμφωνία, μία αρμονία.
Ο ειρηνοποιός ειρηνεύει προς όλους΄ ειρηνεύει προς τον Θεόν, ειρηνεύει εντός του και εκτός του, ειρηνεύει προς τον εαυτόν του, ειρηνεύει προς τον πλησίον του, ειρηνεύει προς όλους τους ανθρώπους και προς αυτούς που τον αγαπούν και προς αυτούς που τον εχθρεύονται και προς αυτούς που τον διώκουν και τον μισούν.
Οι έριδες, οι αντιδικίες και οι διαμάχες, οι πόλεμοι, οι εχθροπραξίες και οι φόνοι μεταξύ των ανθρώπων, των λαών, των κρατών και των εθνών δεν είναι ενεργήματα του Πανάγαθου και Παναγίου Θεού.
"Ου φονεύσεις" είπεν ο Θεός΄ος δ΄αν φονεύση, ένοχος έσται τη κρίσει".
Οι ταραχοποιοί είναι εριστές και ευέξαπτοι, οξύθυμοι και οργίλοι, ατίθασοι και ανυπάκουοι, αλαζόνες, υπερήφανοι και ματαιόδοξοι, αγαπούν την έριδα και την διχόνοια, τις φιλονικίες και τις αντιδικίες, την παράλογη ένταση, τις κραυγές και τις βρισιές, την βία, την βιαιοπραγία και τις ταραχές, τις κακολογίες και τις συκοφαντίες, τις λογομαχίες και τις χειροδικίες, ζουν στο σκοτάδι, σπείρουν ζιζάνια, προκαλούν συγκρούσεις μεταξύ προσώπων, λαών και εθνών και πυροδοτούν τον πόλεμο και τις εχθροπραξίες.
"Οργή και θυμός ανδρός δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται". (Ιακώβου Α΄, 20).
"Eγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού χωρίς λόγο ένοχος έσται τη κρίσει" (Ματθ. Ε΄, 22).
Οι ειρηνοποιοί σέβονται και αγαπούν τον Θεό και όλα τα πλάσματα του, δεν ασελγούν και δεν ασχημονούν, είναι μακρόθυμοι, πράοι και ταπεινοί, ανεξίκακοι και αμνησίκακοι, καταπραϋνουν και παύουν τις ορμές των αλόγων επιθυμιών και αισχρών παθών, δεν αλαζονεύονται και δεν κομπάζουν, δεν ερίζουν και δεν φουσκώνουν, δεν υπερηφανεύονται, δεν οργίζονται και δεν θυμώνουν, δεν μισούν και δεν φθονούν, δεν μνησικακούν και δεν αντιδικούν, συγχωρούν τα παραπτώματα των άλλων, δεν είναι εριστές, ισχυρογνώμονες και εγωιστές, δεν είναι ταραχοποιοί, πονηροί και σκανδαλοποιοί, πολεμοχαρείς και φονείς.
Οι ειρηνοποιοί γαληνεύουν με την αγάπη και με την χάρη του Θεού αυτούς που οργίζονται και αντιδικούν.
Οι ειρηνοποιοί παύουν με την θεία χάρη τις έχθρες, τις αντιδικίες και τις εχθροπραξίες και ευαγγελίζονται την ειρήνην του Θεού την υπερέχουσα πάντα νουν.
Λέγει ο απόστολος Παύλος, ο άγιος απόστολος της αγάπης και της ειρήνης, της φιλίας και της αρμονίας μεταξύ των ανθρώπων , των λαών, των κρατών και των εθνών'
"Να έχετε ειρηνικές και αρμονικές σχέσεις μεταξύ σας και με όλους τους ανθρώπους. Να εύχεσθε και να λέτε πάντοτε καλά λόγια για όλους, και ποτέ να μην καταριέστε. Να χαίρεστε με εκείνους που χαίρονται και να κλαίτε με εκείνους που κλαίνε.. Εάν πεινάει ο εχθρός σου, δώσε του ψωμί. Εάν διψάει δώσε του να πιεί. Να μην αποδίδετε σε κανένα κακό αντί κακού. Να μην αφήνεις να σε νικήσει το κακό, αλλά να νικάς το κακό με το καλό. Να μη ζητάτε, αγαπητοί, να υπερασπίζετε τον εαυτό σας με εκδίκηση, αλλά να αφήνετε ελεύθερο τον τόπο για να ενεργήσει η δίκαιη κρίση του Θεού". Επιστολή αποστόλου Παύλου προς Ρωμαίους, ΙΑ΄, 25, όχι μόνο προς Ρωμαίους, Έλληνας , Εβραίους και Ιουδαίους... αλλά και προς όλους ημάς, προς πάντα τα έθνη, προς πάντα τα κράτη, προς όλη την οικουμένη. "Το δε τέλος πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαχνοι, φιλόφρονες, μη αποδιδόντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, τουναντίον δε ευλογούντες, ειδότες ότι εις τούτο εκλήθητε, ίνα ευλογίαν κληρονομήσητε΄ ο γαρ θέλων ζωήν αγαπάν και ιδείν ημέρας αγαθάς παυσάτω την γλώσσαν αυτού από κακού και χείλη αυτού του μη λαλήσαι δόλον, εκκλινάτω από κακού και πονηρού και ποιησάτω αγαθόν, ζητησάτω ειρήνην και διωξάτω αυτήν΄ ότι οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών...' (Πέτρου Α΄, κεφ. Γ΄).
Οι ειρηνοποιοί αγαπούν το φως και την αλήθεια, μιλούν πάντα την αλήθεια, και η αλήθεια φέρνει την ειρήνη και την δικαιοσύνη.
Οι ειρηνοποιοί είναι δίκαιοι και χρηστοί, πράοι και ταπεινοί, οικτίρμονες και ελεήμονες, αγαπούν την αλήθεια και την θεία δικαιοσύνη που απ΄αυτήν καρποφορείται η ειρήνη. "εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και λειπόμενοι ώσι της εφημέρου τροφής, είπη δε τις αυτοίς εξ΄υμών, υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, μη δώτε δε αυτοίς τα επιτήδεια του σώματος, τι το όφελος"; (Ιακώβου, Β΄, 15,16).
Μακάριοι οι οικτίρμονες και οι ελεήμονες, μακάριοι οι πραείς, οι ταπεινοί και οι ειρηνοποιοί.
Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την βασιλεία, την ειρήνη και την δικαιοσύνη του Θεού επί της γης.
Η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τας καρδίας και τας διανοίας ημών.
Ο Θεός της αγίας αγάπης, της αγίας ειρήνης και της αγίας δικαιοσύνης μετά πάντων ημών΄αμήν.
"Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην". (Γένεσις, κεφ. Α΄).
"Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. πάντα δι΄Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν". (Ιωάννου Α΄, 1,2,3). "Και ο Λόγος (o Kύριος και Θεός και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός) σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν Αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας". (Ιωάννου Α΄, 14).
Εις το όνομα της αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου τριάδος΄ αμήν.
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος΄αμήν.
Υπεραγία, κεχαριτωμένη και υπερευλογημένη Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Δικαιοσύνη είναι ο Θεός. "Συ, Κύριε, πάντα οίδας". Εμοί η δικαία κρίσις΄ Εγώ ανταποδώσω' λέγει ο Κύριος και παντογνώστης Θεός. Το δίκαιο του δικαίου θα το αποδώσει ο πανδίκαιος και δικαιοκρίτης Θεός. "Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται". Ματθ. Ε΄, 7.
"Τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών Αυτού΄ δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου' επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επισκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με.
Τότε αποκριθήσονται Αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες΄ Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; πότε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; πότε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή, και ήλθομεν πρός σε;
και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς΄ αμήν λέγω υμίν, εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε". Ματθ. ΚΕ΄, 34-41.
Εορτάζει σήμερον η εκκλησία και τιμά την σεπτή μνήμην των αγίων και ευσεβών τριών ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου). ( ίνα πάντες εν ώσι... Ιωάννην ΙΖ΄, 21).
Τω καιρώ εκείνω είπεν ο Ιησούς : Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας΄ ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. (κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, κεφ. Ε΄, 17).
"Ο Θεός των δυνάμεων, επίστρεψον δη, και επίβλεψον εξ΄ουρανού και ίδε και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην και κατάρτισαι αυτήν, ην εφύτευσεν η δεξιά Σου, και επί υιόν ανθρώπου, ον εκραταίωσας σεαυτώ". (ΟΘ΄,15,16,17 ψαλμός Δαυϊδ του προφητάνακτος και βασιλέως του Ισραήλ).
Τον ψαλμό αυτό τον ακούμε δια στόματος των ευσεβών αρχιερέων εις την εκκλησία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας.
"Ο δε είπεν αυτοίς΄ δια τούτο πας γραμματεύς μαθητευθείς εις την βασιλείαν των ουρανών όμοιός έστιν ανθώπω οικοδεσπότη, όστις εκβάλλει εκ του θησαυρού αυτού καινά και παλαιά. Ματθ.ΙΓ΄, 52).
Λέγει ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: Εγώ είμι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου ο γεωργός έστι... Εγώ είμι η άμπελος, υμείς τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν.
Καθώς ηγάπησέ με ο Πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς΄μείνατε εν τη αγάπη τη εμή. Εάν τας εντολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ τας εντολάς του Πατρός μου τετήρηκα και μένω αυτού εν τη αγάπη. Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη, και η χαρά υμών πληρωθή. Αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς. (κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, κεφ.ΙΕ΄).
"Εν λιμώνι των Γραφών, καθάπερ μέλισσαι σοφοί, προσιπτάμνοι υμείς, περιεδρέψασθε καλώς, και των ανθέων τα άριστα και το μέλι, πάσι τοις πιστοίς, των διδαγμάτων υμών, προτίθεσθε ομού, εις πανδαισίαν αυτών΄ και δια τούτο άπας γλυκαινόμενος, μετ΄ευφροσύνης ψάλλει ΄πάρεστε πάλιν, και μετά πότμον, τοις υμάς ευφημούσι μακάριοι".
Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί δακρύων.: Ως η εξ ουρανού βροχή τα δάκρυα των αγίων εν τη προσευχή. Και ο Κύριος ως άνθρωπος φανείς επί της γης εδάκρυσεν. (Ιωάννην ΙΑ΄, 35). Δ...
"Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται".( Ματθ. Ε΄, 4).
"Αν θέλεις να πλύνεις το πρόσωπο σου, πλύνε το με δάκρυα και καθάρισέ το με θρήνο, για να λάμψει από δόξα ενώπιον του Θεού και των αγίων Αγγέλων΄ γιατί πρόσωπο που πλύνεται με δάκρυα, είναι ομορφιά άφθαρτη". 'Οσιος Εφραίμ ο Σύρος.
Ως η εξ ουρανού βροχή τα δάκρυα των αγίων εν τη προσευχή.
Και ο Κύριος ως άνθρωπος φανείς επί της γης εδάκρυσεν. (Ιωάννην ΙΑ΄, 35).
Δάκρυα συγκίνησης και κατάνυξης, δάκρυα πόνου και θλίψης, δάκρυα πένθους και λύπης, δάκρυα αποχωρισμού και αποχαιρετισμού, δάκρυα άρνησης, δάκρυα συγνώμης, δάκρυα αναστεναγμού, δάκρυα μετάνοιας, δάκρυα χαράς, δάκρυα που ποτίζουν την άνυδρο γη, δάκρυα που καθαρίζουν τα μάτια και δάκρυα που καθαρίζουν και θεραπεύουν από τις αμαρτίες την ψυχή.
Παντού και πάντοτε ρέουν δάκρυα από τα μάτια των ανθρώπων.
"Εγω γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου΄ διό γρηγορείτε, μνημονεύοντες ότι τριετίαν νύκτα και ημέραν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον". (πράξεις Κ΄, 31).
"Κλαίω μετά κλαιόντων και χαίρω μετά χαιρόντων." Απόστολος Παύλος.
Κλαίνε οι αδύνατοι γιατί τους καταπιέζουν οι δυνατοί, κλαίνε οι αδικημένοι και οι συντετριμμένοι, οι ανήμποροι και οι ασθενείς, κλαίνε οι πενθούντες, οι πένητες και οι πτωχοί, οι χήρες και τα ορφανά, κλαίνε και οι μετανοούντες αμαρτωλοί.
"Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται". (Ματθ. Ε΄, 4).
"Οι σπείροντες εν δάκρυσιν εν αγαλλιάσει θεριούσι. πορευόμενοι επορεύοντο και έκλαιον βάλλοντες τα σπέρματα αυτών΄ ερχόμενοι δε ήξουσιν εν αγαλλιάσει αίροντες τα δράγματα αυτών. (125ος ψαλμός).
"διεξόδους υδάτων κατέδυσαν οι οφθαλμοί μου, επεί ουκ εφύλαξα τον άγιον νόμον Σου, Πανάγιε Κύριε και Πανδίκαιε Θεέ". (118ος ψαλμός).
"αμαρτήματα τίς συνήσει";
"Δώρησαί μου, Κύριε και Θεέ, του οράν τα εμά πταίσματα".
Όλα τα δάκρυα τα γνωρίζει ο παντογνώστης, ο ελεήμων και καρδιογνώστης Θεός.
Υπάρχουν δάκρυα και δάκρυα.
Και ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς.
Υπάρχουν δάκρυα που προέρχονται από την άρνηση και την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό, από τη συναίσθηση της αμαρτωλότητας και της αναξιότητας του ανθρώπου ενώπιον του Θεού, είναι τα δάκρυα της αληθινής μετάνοιας΄ αυτά τα δάκρυα είναι ευάρεστα στο Θεό.
Υπάρχουν δάκρυα των φαινομένων πραγμάτων, και αυτά είναι πικρά και μάταια.
Υπάρχουν δάκρυα ότε ουκ έστιν ο καιρός της μετανοίας, ένθα ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων, και ταύτά εισι πικρά και ανωφελή.
Υπάρχουν και δάκρυα υψηλοτέρου βαθμού, όπως λέγει ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας στο κεφάλαιο "περί δακρύων".
Υπάρχουν δάκρυα εν καιρώ της μετανοίας, όταν επιποθή η ψυχή των αιωνίων αγαθών, και ταύτά είσι γλυκέα και ωφέλιμα.
Υπάρχουν δάκρυα παρακλήσεως, προσευχής και κατανύξεως όπως λέγει ο άγιος Πορφύριος.
"εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου, λούσω καθ΄εκάστην νύκτα την κλίνην μου, εν δάκρυσί μου την στρωμνήν μου βρέξω...απόστητε απ΄εμού πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, ότι ησήκουσε Κύριος της φωνής του κλαυθμού μου΄ ήκουσε Κύριος της δεήσεώς μου, Κύριος την προσευχήν μου προσεδέξατο. (ΣΤ΄ψαλμός Δαυϊδ).
"Ουχ υπερείδες, Κύριε, δάκρυα και μετάνοια του αχρείου και αμαρτωλού δούλου Σου".
Είναι τα δάκρυα των αγίων.΄Αγιοι στούς οποίους ο Θεός έχει δώσει την χάρη των δακρύων.
Eίναι τα δάκρυα της θείας πίστεως και της κατανύξεως΄ είναι τα δάκρυα της δεήσεως, της προσευχής και της παρακλήσεως΄ είναι τα δάκρυα της αγίας αγάπης και της συγχωρήσεως΄ είναι τα δάκρυα της αναγεννήσεως.
Τα δάκρυα αυτά δεν αναλύονται σε επιστημονικά εργαστήρια και από ψυχολόγους΄ τα δάκρυα αυτά τα χαρίζει και τα γνωρίζει μόνον ο φιλεύσπλαχνος και πανοικτίρμων, ο πανάγαθος και πανάγιος και φιλάνθρωπος Θεός.
Μακάριοι όσοι γεύθηκαν αυτό το είδος των δακρύων.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.
"Και ιδού γυνή εν τη πόλει ήτις ην αμαρτωλός, και επιγνούσα ότι ανάκειται εν τη οικία του Φαρισαίου, κομίσασα αλάβαστρον μύρου και στάσα οπίσω παρά τους πόδας αυτού κλαίουσα, ήρξατο βρέχειν τους πόδας Αυτού ταις δάκρυσι...(Λουκά, Ζ΄, 37-50).
"Κύριε, δώρησαί μου του οράν τα εμά πταίσματα".
Λέγει ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος:
"Τις δώη τη κεφαλή μου ύδωρ και τοις οφθαλμοίς μου πηγήν δακρύων, και φαιδρόν πρόσωπον προς τους έξω, και κλαύσομαι τας αμαρτίας μου ημέρας και νυκτός; Είπον τω γέλωτι: πόρρω γενού απ΄εμού΄ και τοις δάκρυσιν: έλθετε προς εμέ, ότι πολλή η αμαρτία μου ενώπιον Κυρίου σφόρδα, και ουκ έστιν αριθμός τοις παραπτώμασί μου".
"Ο κατελθών Κύριος εκ του κόλπου του Πατρός, και γενόμενος ημίν οδός σωτηρίας, περί της μετανοίας ημάς διδάσκει δια της μακαρίας και θείας Αυτού φωνής λέγων΄ ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν΄ ουκ έχουσιν χρείαν οι υγιαίνοντες ιατρού, αλλ΄οι κακώς έχοντες. Εάν σύνοιδας σεαυτώ ότι έχεις ένθοδεν τραύματα λογισμών και πράξεων, διατί συ αμελείς των κρυπτών σου τραυμάτων; τι φοβή τον ιατρόν; ουκ έστιν σκληρόκαρδος και απότομος΄ ουκ έστιν άσπλαχνος και ανελεήμων΄ ου χράται τω σιδήρω, ούτε πάλιν φαρμάκω αυστηρώ και καυστικώ΄ μόνω λόγω ιάται. Εάν βούλη προσελθείν, πλήρης αγαθών έστι και πλήρης ευσπλαχνίας. Δια σε παραγέγονεν εκ του κόλπου του Πατρός΄ δια σε εσαρκώθη΄ δια σε ήρε τας αμαρτίας εν τω σταυρώ, δια σε εθυσιάσθη, δια σε εσταυρώθη΄ δια σε αναστήθη.
Πρόσελθε, αμαρτωλέ΄ ιάθητι ευχερώς΄ απόρριψον από σου το βάρος των αμαρτιών΄ δέησιν προσένεγκε και δάκρυα επίθες εις την σηπεδόνα. Ούτος γαρ ο ιατρός ουράνιος, φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος, αφιλοχρήματος και αφιλάργυρος΄ αγαθών ων δάκρυσι και στεναγμοίς ιάται το τραύμα. Πρόσελθε, αμαρτωλέ, τω αγαθώ ιατρώ, προσφέρων τα δάκρυα, το κάλλιστον φάρμακον".
"Ω δύναμις δακρύων, έως τίνος έφθασας ; Εις αυτόν τον ουρανόν εν παρρησία πολλή εισέρχη ακωλύτως.
Ω δύναμις δακρύων, ότι τάξεις Αγγέλων συν πάσαις δυνάμεσιν αγάλλονται πάντοτε εις την σην παρρησίαν.
Ω δύναμις δακρύων, πως ισχύεις, εάν θέλης, έμπροσθεν του αγίου και του υψηλού θρόνου του αχράντου Δεσπότου παρίστασθαι εν χαρά;
Ω δύναμις δακρύων, πως εν ριπή οφθαλμού ανάγη εις ουρανόν ιπταμένη, και τα σα αιτήματα λαμβάνεις παρά Θεού; Συναντά σοι γαρ ιλαρώς βαστάζων συγχώρησιν.
Δώρισαι ουν, Δέσποτα Κύριε, Ιησού Χριστέ, εμοί τω αναξίω και αμαρτωλώ δάκρυα καθ΄εκάστην, και ισχύν ίνα πηγή δακρύων μετά της γλυκύτητος βρύουσα δια παντός φωτισθή μου η καρδία εν προσευχή καθαρά, όπως αν εξαλειφθή το μέγα γραμμάτιον εν δάκρυσιν ολίγοις, και κατασβεσθή εκεί δι΄ολίγου κλαυθμού το πυρ το καιόμενον".
Απολυτίκιον Οσίου Εφραίμ: Ταις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας΄ και τοις εκ βάθους στεναγμοίς εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας΄ και γέγονας φωστήρ, τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασιν, Εφραίμ, πατήρ ημών όσιε΄ πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Λέγει ο Εφραίμ ο Σύρος: Μοναχέ, εξήλθες του κελλίου σου προς διακονίαν; τήρει τας αισθήσεις, ίνα μη συνάξης σεαυτώ πολέμους και ταραχάς διαλογισμών ".
Εις μνήμην της εορτής του Οσίου Εφραίμ του Σύρου αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα από τον συναξαριστή της εκκλησίας.
" Εισελθών ο όσιος Εφραίμ εις την πόλιν έμεινεν ολίγας ημέρας εις τινα οικίαν΄ εκεί πλησίον ήτο μια γυνή αναίσχυντος και άσεμνος, άπιστος και αθεόφοβος της οποίας το παράθυρον έβλεπεν εις το του Οσίου. Ενώ δε μία ημέραν ο Όσιος έβραζε μαγείρεμα, ήνοιξεν εκείνη το παράθυρον λέγουσα: <Αββά, ευλόγησον>.
Ούτος δε της απάντησε με ταπεινή φωνή: <Ο Κύριος να σε ευλογήση>. Τότε εκείνη εγέλασε άσεμνα λέγουσα: <Σου λείπει τίποτε φαγητό να σου δώσω;> Λέγει ο Όσιος : <Τρεις λίθοι λείπουσι και ολίγος πηλός να κλείσωμεν αυτήν την θυρίδα, να μη μου δώσεις πλέον ενόχλησιν>. Τότε η αναίσχυντος δεν εντράπη και είπεν εις τον όσιον: < Εγώ σε εχαιρέτησα εύσπλαχνα, διότι έχω πόθον να κοιμηθώ μαζί σου και συ υπερηφανεύθης ευθύς και μου λέγεις να φράξω την είσοδον;> Αυτά και έτερα όμοια του έλεγε, διότι ο πειρασμός παρεκίνησε την άσεμνο γυνή να πειράξη τον σεμνό, τον νηφάλιο και σώφρονα και πιστό δούλο του αγίου Θεού. Αλλ΄όσον εκείνη τον παρεκίνει με σατανικά λόγια εις σαρκικόν και άπρεπον έρωτα, τόσον αυτός πάλιν της απεκρίνετο με ψυχωφελή και σωτήρια λόγια.
Τέλος πάντων, βλέπων ο όσιος την αναισχυντίαν της, είπε ταύτα: <Εάν ορέγεσαι να κοιμηθώμεν μαζί, ας υπάγωμεν όπου θέλω εγώ>. Εκείνη δε, νομίζουσα ότι είχε κελλίον τι απόκρυφον και ήθελε να κάμη εκεί την αμαρτίαν, δια να μην τον ίδη κανείς, εχάρη και του λέγει: < Ας υπάγωμεν όπου βούλεσαι>. Ο δε είπεν εις αυτήν: < Εις το μέσον της πόλεως θέλω υπάγωμεν>. Η δε απεκρίθη: <Και δεν εντρέπεσαι τους ανθρώπους , οι οποίοι θα μας εμπαίζωσι;>
Τότε ο όσιος αφού την έφερε εκεί που ήθελε και δια των ιδίων αυτής όπλων επολέμησεν αυτήν απεκρίνατο: < Τους ανθρώπους εντρέπεσαι και τον Θεόν δεν φοβείσαι, όστις βλέπει όλας τας πράξεις μας, είτε εις το φανερόν, είτε εις το απόκρυφον γίνονται και μας δίδει δεινήν τιμωρίαν και αιώνιον κόλασιν, δια την ολίγην αυτήν απόλαυσιν, όπου λαμβάνομεν αμαρτάνοντες;> Αυτά και άλλα πολλά έλεγεν ο όσιος του αγίου Θεού συνεργήσαντος΄ και τόσον φόβον επήρεν εις την ψυχήν της από τα λόγια του, ώστε μετενόησεν εξ΄όλης της καρδίας της δι΄όλα τα αμαρτήματα της και προσπίπτουσα μετά δακρύων εις τους πόδας του, εζήτει να της συγχωρέσει την άλογον επιθυμίαν και ακόλαστον γνώμην, την οποίαν είχεν εις εκείνον πρότερον και να την διδάξη πως να πορεύεται και να την οδηγήσει εις τόπον σωτήριον. Ο δε όσιος προθύμως εδέχθη την μετάνοιαν αυτής και νουθετήσας αυτήν να μη επιστρέψη πλέον εις τα πρότερα, αλλά να πορεύεται εν ειρήνη Θεού, εγκρατευομένη παντός ανοσίου λογισμού και ανοσίας πράξεως. Αύτη δε επολιτεύθη το υπόλοιπον της ζωής της θεάρεστα, μετά σωφροσύνης και αγιοσώνης".
"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών". (Ματθ.Ε΄, 3, Λουκά, ΣΤ΄, 20). "Εγγύς ο Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει". ( ΛΓ΄, 19 Ψαλμός Δαυϊδ). "Κύριε, εγώ χρείαν έχω υπό Σου βαπτισθήναι, και Συ έρχη πρός με; είπεν ο Ιωάννης ο πρόδρομος και βαπτιστής προς τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν". (Ματθ. Γ΄, 14). "Κύριε, Συ μου νίπτεις τους πόδας; είπεν ο Πέτρος προς τον Κύριον".( Ιωάννην ΙΓ΄, 6). "Ει ουν εγώ ένιψα υμών τους πόδας, ο Κύριος και ο διδάσκαλος, και υμείς οφείλετε αλλήλων νίπτειν τους πόδας. Υπόδειγμα γαρ δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιήτε. "Oς δ΄αν ποιήση και διδάξη ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών" Ματθ.Ε΄,19 "Ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς είπεν΄ οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών΄ ουχ ούτως έσται εν υμίν, αλλ΄ος εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος, και ος εάν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος΄ ώσπερ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών". (Ματθ. Κ΄, 25-29). Αμήν αμήν λέγω υμίν, ουκ έστιν δούλος μείζων του Κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος μείζων του πέμψαντος αυτόν". (Ιωάννην ΙΓ΄, 3-17). "πεσών δε ο Κορνήλιος επί τους πόδας του Πέτρου προσεκύνησεν αυτόν΄. Ο δε Πέτρος αυτόν ήγειρε λέγων΄ ανάστηθι΄ καγώ αυτός άνθρωπός είμι". Πράξεις, κεφ Ι΄, 25, 26. "Ταπεινοφροσύνη δε αληθής τούτό έστιν, όταν τις μέγας ων, ταπεινεί εαυτόν". "Ο μικρότερος εν πάσιν υμίν υπάρχων, ούτος έστι μέγας." (Λουκά, Θ΄, 48). "αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών΄ όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτός έστιν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών" Ματθ. ΙΗ΄, 3. "Οράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων των πιστευόντων ". Κύριε, τις όμοιός σοι; Μέγας ει, Κύριε Ιησού Χριστέ και παντοκράτορα Θεέ, πανάγαθα και πανθαύμαστα, πάνσοφα και άπειρα, τα θεία και άγια έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των μεγαλείων και των θαυμασίων Σου, της απείρου αγαθότητος και αγιότητος Σου, της απείρου δυνάμεως και της αρρήτου δόξης Σου.
"Αληθής δε ταπεινόφρων ουχ ο μηδεμίαν έχων αξίαν προς έπαρσιν, αλλ΄ ο αρετάς έχων και μεγάλα φρονείν δυνάμενος, μη επαιρόμενος δε επί ταύτας, αλλ΄εξ επιγνώσεως εαυτού ταπεινοφρονών, ούτος αληθής ταπεινόφρων". Άγιος Νεκτάριος. "Και έπεσα έμπροσθεν των ποδών αυτού προσκυνήσαι αυτώ΄ και λέγει μοι΄όρα μη΄ σύνδουλός σου είμι και των αδελφών σου των εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού΄ τω Θεώ προσκύνησον΄ η γαρ μαρτυρία του Ιησού έστι το πνεύμα της προφητείας". Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφ.ΙΘ΄,10. "Ο έχων υψηλόν, ταπεινόν δε το φρόνημα, ούτος έστι μακάριος. Ο ταπεινός ουδέποτε πίπτει΄ διότι πόθεν κινδυνεύει να πέση, υποκάτω πάντων θείς εαυτόν;" Άγιος Μακάριος. "ει γαρ δοκεί τις είναί τι μηδέν ων, εαυτόν φρεναπατά". Απ. Παύλος προς Γαλάτας, ΣΤ΄, 3. "Τι δε έστιν υψηλοφροσύνη; όμοιον έστι το επαίρεσθαι , ως το ονειδίσαι Θεόν επί τοις ιδίοις κατορθώμασι. Καθάπερ γαρ εις τα ανθρώπινα, εάν τις δω δόμα τω πλησίον, άρξηται δε υπεραίρεσθαι κατ΄αυτού, αι μεν χάριτες τούτου εκχυθήσονται και την φιλία διαλύσει του πλησίον. Όθεν βδελυκτός έστιν ο τοιούτος΄ διο και ο Κύριος και δεσπότης της ημετέρας ζωής, ξένους ημάς τούτου του ολεθρίου πάθους ποιήσαι βουλόμενος, εδίδαξεν ειπών΄ όταν πάντα τα διατεταγμένα υμίν ποιήσητε, λέγετε, ότι δούλοι αχρείοι εσμέν". Λόγος προς καθαίρεσιν της υπερηφανίας του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. "μακάριόν έστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν". Ο ταπεινόφρων δεν έχει μεγάλη ιδέα δια τον εαυτόν του, δεν υπερυψώνει τον εαυτόν του, δεν θεωρεί τον εαυτόν του υπέρτερο των άλλων, δεν υπεραίρεται και δεν φυσιούται κατά του πλησίον, δεν επιδεικνύει τον εαυτόν του και τα προτερήματα του, δεν καυχάται δια τα δόματα, δια την ελεημοσύνην και δια τα κατορθώματα του, δεν ζητεί ανταπόδομα, σκέπτεται, ομιλεί, συμπεριφέρεται και ενεργεί ταπεινά, απλά και σεμνά. "πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται". Λουκά ΙΔ΄, 11. "Μη υπερφρονείν παρ΄ο δει φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν". Απόστολος Παύλος. "Ακάθαρτος παρά Κυρίω πας υψηλοκάρδιος". Παροιμ. 16, 5. Εν γαρ τη υπερηφανία κατοικεί ο ειπών΄ τη ισχύι ποιήσω και τη σοφία της συνέσεως αφελώ όρια εθνών, και την ισχύν αυτών προνομεύσω΄ και σείσω πόλεις κατοικουμένας, και την οικουμένην όλην καταλήψομαι τη χειρί μου ως νοσσιάν, και ως καταλελειμμένα ωά αρώ΄ και ουκ έστιν ος διαφεύξεταί με ή αντείπη μοι. Ησαϊας 10, 13-16. Και πάλιν΄συ δε είπας εν τη διανοία σου΄εις τον ουρανόν αναβήσομαι, επάνω των άστρων του ουρανού θήσω τον θρόνον μου, καθίσω εν όρει υψηλώ, επί τα όρη τα υψηλά τα προς βορράν αναβήσομαι επάνω των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω΄ νυνί δε εις άδου καταβήσει, και εις τα θεμέλια της γης. Ησαϊας 14, 13-15. "'Οσω μέγας εί, τοσούτω ταπείνου σεαυτόν, και έναντι Κυρίου ευρήσεις χάριν". Σοφία Σειράχ.
"Μακάριος ο την αρετήν κεκτημένος της ταπεινοφροσύνης, και τω αξιώματι μη επαιρόμενος". Μ. Βασίλειος. "Η ταπεινοφροσύνη στολίζει την ψυχή με σωφροσύνη".
"Τις η κεφαλή της αρετής; η ταπεινοφροσύνη! " Ι . Χρυσόστομος. "Ουκ έστι δούλος μείζων του Κυρίου Αυτού". Ιωάν. ΙΕ΄, 20. Ταπείνου εαυτόν΄ ταπείνου εαυτόν ενώπιον του Θεού. Ω, αγία ταπείνωσις! ω αγία χαρά και αγαλλίασις! "ουκ έστι δούλος μείζων του Κυρίου Αυτού". Ω, αγία ταπείνωσις! "Εγώ δε είμι γη και σποδός", έλεγε ο Αβραάμ στον Θεό. Επίβλεψον, Κύριε, εξ΄ουρανού... Τάδε λέγει ο Κύριος του σύμπαντος, του ουρανού και της γης και πάσης σαρκός, ο μόνος Αληθινός, ο Ύψιστος και Υπέρτατος, ο Παντοκράτωρ και Άγιος Θεός, ο εν υψηλοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών: επί τίνα επιβλέψω; επί τον ταπεινόν, πράον και ησύχιον, επί τον τρέμοντα, υπακούοντα και τηρούντα τους λόγους μου. (Ησαϊσας 66,2). "Και το έλεος Αυτού εις γενεάς γενεών τοις φοβουμένοις Αυτόν". "ταπεινώθητε ενώπιον του Κυρίου και υψώσει υμάς". "Υποτάγητε ουν τω Θεώ, αντίστητε τω διαβόλω και φεύξεται αφ΄υμών". (Αγίου Ιακώβου Δ΄, 7, 10). "Ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώσει εν καιρώ". (Α' Πετρ. 5). "Kαι είπεν αυτοίς: υμείς έστε οι δικαιούντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων, ο δε Θεός γινώσκει τας καρδίας υμών΄ ότι το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού". Λουκά ΙΣΤ΄, 15. "Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ". Λουκά, ΙΗ΄, 13. "πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται΄ ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται". (Λουκά, ΙΔ΄, 11). "Συ, Κύριε και Θεέ, λαόν ταπεινόν σώσεις και οφθαλμούς υπερηφάνων ταπεινώσεις." (ΙΖ΄, 18 ψαλμός Δαυϊδ). "επετίμησας υπερήφανοις, Κύριε, ότι εξέκλινον των εντολών Σου... υπερήφανοι παρηνόμουν έως σφόδρα, από δε του νόμου Σου, Κύριε, ουκ εξέκλινα"΄ (ΡΙΗ΄ψαλμός Δαυϊδ). "Είδον τον ασεβή υπερυψούμενον και επαιρόμενον... και παρήλθον, και ιδού ουκ ην, και εζήτησα αυτόν, και ουχ ευρέθη ο τόπος αυτού." ΛΣΤ΄,35 ψαλμός Δαυϊδ). "Εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύριος..."(ΡΛΕ΄ψαλμός Δαυϊδ). "Κύριε, ουχ υψώθη η καρδία μου, ουδέ εμετεωρίσθησαν οι οφθαλμοί μου, ουδέ επορεύθην εν μεγάλοις, ουδέ εν θαυμασίοις υπέρ εμέ". (Ψαλμός ΡΛ΄). "Εγώ δε είμι σκώληξ και ουκ άνθρωπος". (ΚΑ΄,7 ψαλμός Δαυϊδ). "Προς Σε, Κύριε, εκέκραξα, πρόσχες προς την δέησιν μου, ότι εταπεινώθην σφόδρα". "εταπεινώθην και έσωσέ με". "Εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει". (ΛΓ΄, 19 ψαλμός. "Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου". (Ψαλμοί Δαυϊδ). "Ποιός είμαι εγώ, Κύριε μου και Θεέ, και ποιά η οικογένειά μου, ώστε να με δοξάσεις τόσο πολύ;" (Βασιλέων Β΄, 7). Και ο Μωϋσής ηγούμενος του λαού και συνόμιλος γενόμενος του Θεού και την δόξαν Κυρίου θεασάμενος , ουχ υψώθη τη καρδία, ουκ ημέλησε της ταπεινοφροσύνης. Όθεν και η αγία Γραφή μαρτυρεί λέγουσα΄ και ο άνθρωπος Μωυσής πράος σφόδρα παρά πάντας τους ανθρώπους επί της γης.. Ματαία πάσα άσκησις, πάσα εγκράτεια, πάσα υποταγή, πάσα δόσις, πάσα ακτημοσύνη και πάσα πολυμάθεια, ταπεινοφροσύνης εστερημένης. Πολύτροπον δε και πολύμορφον έστι τούτο το ακάθαρτο πνεύμα. Τι ουν απατώμεν εαυτούς επαιρόμενοι κατ΄ αλλήλων, ως επίδοξοι κατά κόσμον τους μετριωτέρους εξουθενώντες; " 'Οσιος Εφραίμ ο Σύρος. Μέγα δώρον η ταπεινοφροσύνη' μεγάλη δόξα, μεγάλη προκοπή και τιμή τοις κεκτημένοις αυτήν". Άγιος Εφραίμ ο Σύρος. Και η ελαία όσο κλίνει τους κλάδους της προς τα κάτω τόσο περισσότερο καρποφορεί. "Ο ων εκ της γης εκ της γης έστι και εκ της γης λαλεί΄ ο εκ του ουρανού ερχόμενος επάνω πάντων εστί". Ιωάν. Γ΄, 31. "Εν εκείνω τω καιρώ αποκριθείς ο Ιησούς είπεν΄ εξομολογούμαι Σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις". Ματθ. ΙΑ΄, 25. Κύριε, τις μεταξύ ημών πρώτος; "Εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών". "Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη...(Α' Κορινθ.1, 27-29). " Ο Κύριος και Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν". Αγία Γραφή. "πάσα φάραγξ πληρωθήσεται και παν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται". Λουκά, Γ΄, 5. "Και είπε Μαριάμ΄ Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τω Θεώ τω σωτήρί μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης Αυτού... Εποίησε κράτος εν βραχίονι Αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους, διανοία καρδίας αυτών΄ καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς ". Λουκά , Α΄,47-55. Λέγει ο Κύριος: μάθετε απ΄εμού, ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών΄ ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν έστιν. (Ματθαίου ΙΑ΄, 28, 29, 30). Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι΄και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν.
Μετά ταπεινώσεως και ταπεινοφροσύνης.
Μαρίνα Ζηδιανάκη.
Αναρτήσεις
