'Οσοι σιωπούν και δεν αντιδρούν και δεν αντιλέγουν και δεν μιλούν είναι σαν ν΄αποδέχονται σιωπηλά, είναι σαν να συναινούν στον εκφυλισμό, στα νέα πρότυπα προς μίμηση, στην ηθική κατάπτωση και στη διαφθορά, στη σήψη και στην εξαχρείωση των ηθών .

 

"Εάν ο Θεός ούτε τους αγγέλους δε λυπήθηκε όταν αμάρτησαν, αλλά τους έριξε στο τάρταρο, όπου  φυλάσσονται δέσμιοι στο σκοτάδι, για να δικασθούν κατά την ημέρα της κρίσεως΄ και εάν τον αρχαίο κόσμο, που έζησε προ του κατακλυσμού, δεν τον λυπήθηκε, αλλά το Νώε με επτά άλλους, όγδοον αυτόν της Δικαιοσύνης κήρυκα στη γενιά του, φύλαξε από την καταστροφή, όταν επέφερε κατακλυσμό στον κόσμο των ασεβών΄ και εάν τις πόλεις Σόδομα και Γόμορρα τις έκανε στάχτη και τις καταδίκασε να μένουν δια παντός κατεστραμμένες και τις έθεσε ως φοβερό παράδειγμα σ΄εκείνους που στο μέλλον θα ζούσαν ασεβώς΄ και εάν γλύτωσε τον δίκαιο Λωτ, όταν υπέφερε από την ανήθικη συμπεριφορά εκείνων που με την ασωτία, την ασέλγεια και τη διαστροφή τους παραβίαζαν το φυσικό νόμο, και τον γλύτωσε ο Θεός ....εάν σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έτσι ενήργησε ο Θεός, εξάγεται λοιπόν εκ τούτων, ότι γνωρίζει καλά ο Κύριος να ελευθερώνει από κάθε πειρασμό, δοκιμασίες και  στενοχώριες τους δίκαιους και ευσεβείς, τους δε άδικους και ασεβείς τους κρατάει σε τιμωρία ως την ημέρα της τελικής κρίσεως΄  μάλιστα δε φυλάσσει σε κρίση και καταδίκη εκείνους που σύρονται πίσω από σαρκική επιθυμία που μιαίνει και μολύνει, και που περιφρονούν και υποτιμούν τη δικαιοκρισία, την υπέρτατη εξουσία, τη δύναμη και το μεγαλείο του Θεού". Επιστολή Β΄Πέτρου, κεφ. Β΄, στιχ.4- 10.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Πρέσβευε, Παναγία Θεώ ηγαπημένη, δωρήσασθαι ειρήν...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Πρέσβευε, Παναγία Θεώ ηγαπημένη, δωρήσασθαι ειρήν...: "Χαίρε ευλογημένη παρθένε Θεοτόκε λιμήν και προστασία του γένους των ανθρώπων΄ εκ σού γαρ εσαρκώθη ο λυτρωτής του κόσμου ...

Ω άνθρωποι, έως πότε θα συγκρούεσθε μεταξύ σας;

Ω άνθρωποι, έως πότε θα συγκρούεσθε μεταξύ σας; έως πότε θα τρώτε ο ένας τον άλλο; έως πότε θα μάχεσθε και θα πολεμάτε μεταξύ σας ; έως πότε θα φονεύετε ο ένας τον άλλο;

Λόγος Θεού: "Αγαπάτε αλλήλους."  "Αγαπάτε τους εχθρούς σας". "Καλώς ποιείτε σ΄αυτούς που σας μισούν".

 Τι γλυκύτερο της αγάπης; τι γλυκύτερο της πραότητας και της καλοσύνης; 

 Τι γλυκύτερο της φιλίας και της ειρήνης; 

Τι γλυκύτερο της ομόνοιας και της αδελφοσύνης;

"Μία κατοικία έδωσε σ΄εμάς ο Θεός, τον κόσμο, κι ένα λύχνο άναψε για όλους μας, τον ήλιο, και μια στέγη κατασκεύασε, τον ουρανό, και μια έστρωσε τράπεζα, τη γη." Ι. Χρυσόστομος, Λόγος περί αγάπης.

Η έννοια του πολιτισμού και του χριστιανισμού.

 

Πολιτισμός θεωρείται το σύνολο των πνευματικών, υλικών και τεχνικών επιτευγμάτων, τα έργα τέχνης και λόγου, δράσεων, πράξεων και εκδηλώσεων ενός κοινωνικού συνόλου, μιας ομάδας ανθρώπων, ενός τόπου, μιας χώρας, ενός λαού. 

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε πολιτισμού θεωρούνται : η γλώσσα, η αγωγή και η παιδεία, τα ήθη, τα έθιμα και η θρησκεία, η ιερή παρακαταθήκη, τα ιερά κειμήλια και τα ιστορικά μνημεία,  οι ηθικές αξίες και αρχές, η ηθική καλλιέργεια και η μόρφωση, η ηθική και η πνευματική ανάπτυξη, η επιστήμη και η τεχνολογία, η τέχνη και η τεχνική, η κοινή παράδοση και ιστορία, ο κοινωνικός βίος, η ευπρέπεια και η κοσμιότητα, ο τρόπος ζωής, το δίκαιο και οι θεσμοί, η πολιτική οργάνωση και η κοινωνική διάρθρωση, η μεταξύ των ανθρώπων συμπεριφορά και γενικά ο πνευματικός και ηθικός βίος. 

Την αρχή και την έννοια του πολιτισμού θα μπορούσαμε να τη βρούμε στην ευγένεια, στο μεγαλείο και στην αρετή της ψυχής, στην ανθρωπιά και στην ημερότητα των ηθών, στην έμπρακτη αγάπη και στον αλληλοσεβασμό, στη φιλανθρωπία και στη φιλαλληλία, στην ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων, στην έμπρακτη βοήθεια που δίνει κάποιος στους πάσχοντας και κακώς έχοντας, σ΄αυτούς που έχουν ανάγκη βοήθειας, που βρίσκονται σε δυσκολία και κινδυνεύουν και όχι στην αμέλεια και αδιαφορία, στη σκληροκαρδία, στη βαρβαρότητα και αγριότητα, στη βία και στην αιματοχυσία, στην απανθρωπιά και κτηνωδία, στη κακοποίηση και θηριωδία.

Η έννοια του πολιτισμού και χριστιανισμού περιέχεται στην παραβολή και διδασκαλία του Ιησού Χριστού: 

"Κάποιος άνθρωπος κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ και περιέπεσε σε ληστές. Αυτοί τον χτύπησαν, τον έγδυσαν, τον πλήγωσαν κι έφυγαν παρατώντας τον μισοπεθαμένο.

Κατά σύμπτωση δε κάποιος ιερέας κατέβαινε στο δρόμο εκείνο και παρόλο που τον είδε, απομακρύνθηκε απ΄ αυτόν, χωρίς να του δώσει βοήθεια. Το ίδιο έκανε και κάποιος Λευίτης. 

Ένας Σαμαρείτης όμως, που περνούσε από κείνο το δρόμο, ήρθε προς το μέρος του, τον είδε και τον λυπήθηκε, τον συμπόνεσε, τον σπλαχνίστηκε. Πήγε κοντά του κι έδεσε μ΄επιδέσμους τα τραύματά του, αφού τα έπλυνε και τ΄ άλειψε με λάδι και κρασί. Και αφού τον ανέβασε στο ζώο του, τον μετέφερε στο πανδοχείο και φρόντισε γι αυτόν. Την άλλη μέρα βγήκε από το μέρος που είχε διανυκτερεύσει και αφού έβγαλε δύο δηνάρια τα έδωσε στον πανδοχέα και του είπε: επιμελήθητι αυτού΄ φρόντισέ τον για να γίνει καλά, και ό,τι δαπανήσεις παραπάνω, εγώ, όταν επανέλθω θα σου το αποδώσω."  Ευαγγέλιο Λουκά, Ι΄,25-38.   

Το νόημα, το δίδαγμα και το μήνυμα της παραβολής είναι σαφές: 

"Ο ποιήσας και διδάξας ούτος μέγας κληθήσεται."

Οι ωραιότερες ιδέες και οι άριστες διδασκαλίες μένουν απλά λόγια, χωρίς προσωπικό παράδειγμα, χωρίς καλές πράξεις, χωρίς καλά και θεάρεστα έργα.

Τι μέγα φρονείς ; ότι διδάσκεις δια λόγων; εύκολο είναι τούτο΄ δίδαξέ με δια του βίου σου, δίδαξέ με  δια των έργων  σου, δίδαξέ με δια των έργων σου και των λόγων σου.     

Εύκολη η θεωρία και η διδαχή, δύσκολη η πρακτική εφαρμογή.

Ο Ιουδαίος νομοδιδάσκαλος, που συνδιαλέγεται με τον Ιησού Χριστό, (Λουκά Ι΄, 25-37), γνώριζε καλά τον θείο και τέλειο νόμο:"Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου και τον πλησίον σου ως τον εαυτόν σου". Δευτερονόμιο ΣΤ΄,5, Λευϊτικό ΙΘ΄,19. Γι΄αυτό και ο Κύριος Ιησούς Χριστός του είπε: "Ορθώς απεκρίθης΄ τούτο ποίει και ζήση."  

"Μη νομίσετε, ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας΄ είπεν ο Κύριος Ιησούς Χριστός εις τους Ισραηλίτας'  ουκ ήλθον καταλύσαι, είπεν ο αναμενόμενος κατά τους προφήτας Μεσσίας, αλλά πληρώσαι". Ματθ. Ε΄, 17. 

Μετά τη διήγηση της παραβολής του καλού Σαμαρείτη και τον υπέροχο διάλογο του Κυρίου με τον Ιουδαίο νομοδιδάσκαλο, ο Κύριος τον ρώτησε:

Ποιός, λοιπόν, από τους τρείς αυτούς  σου φαίνεται πλησίον και αδελφός εκείνου που έπεσε στα χέρια των ληστών; 

"Ο ποιήσας το έλεος μετ΄αυτού" απάντησε  ο Ιουδαίος νομοδιδάσκαλος..    

 "Πορεύου και συ ποίει ομοίως", του είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. 

Πήγαινε και συ και κάνε με αγάπη το καλό στον κάθε πάσχοντα και ταλαίπωρο άνθρωπο, χωρίς να εξετάζεις αν είναι φίλος ή εχθρός, συγγενής ή ξένος, Έλληνας ή Ιουδαίος...  

"Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται". 

Ας ελεούμε τους συνανθρώπους μας, για να ελεηθούμε κι εμείς από το Θεό.

Η κοινωνία των ανθρώπων, κάθε φυλής και έθνους, είναι κοινωνία αδελφών.       

Κάθε άνθρωπος, οποιουδήποτε γένους, φύλου ή έθνους, οποιασδήποτε φυλής κι αν είναι, οφείλει να συμπεριφέρεται στον κάθε άγνωστο πάσχοντα, δυστυχούντα και κινδυνεύοντα, στον κάθε τραυματισμένο, καταπληγωμένο και μισοπεθαμένο συνάνθρωπό του με παρόμοιο τρόπο όπως και ο καλός Σαμαρείτης.

Έτσι και ο Θεάνθρωπος, ο καλός και αγαθός, ο πανοικτίρμων και ελεήμων, ο πολυεύσπλαχνος, πολυέλεος και φιλάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Ποιμήν ο καλός, ο Υιός του Θεού και Θεός, κατέβηκε από τον ουρανό, από τον επουράνιο Πατέρα Θεό και ήρθε στον κόσμο για να φωτίσει σκοτισμένους από την άγνοια, την πλάνη και την αμαρτία, για να γιατρέψει ψυχή και σώμα ασθενείς, ανίατους και ημιθανείς και θυσίασε τον εαυτό του πάνω στο σταυρό, για να λυτρώσει και για να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αιχμαλωσία, την καταδυνάστευση και τη δουλεία των πονηρών και κακών, την καταπεσμένη και καταπληγωμένη και μισοπεθαμένη από τις αμαρτίες ανθρωπότητα.

"Ο λόγος, που θα πω, είναι αξιόπιστος και άξιος να τον δεχθούν με τη ψυχή τους όλοι: ότι δηλαδή ο Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο να σώσει αμαρτωλούς, από τους οποίους πρώτος είμαι εγώ." Απόστολος Παύλος. (Προς Τιμοθεον Α΄, 12-17). 

"Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε τον μονογενή και αγαπητό Υιό του, παρέδωκε σε σταυρικό θάνατο, για να μη χαθεί στον αιώνιο θάνατο καθένας που πιστεύει σ΄Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια." Ευαγγέλιο Ιωάννη, Γ΄, 16. 

"Ο Θεός αγάπη εστίν."   

 Μαρίνα.

      

Κανείς δεν είναι παντογνώστης ούτε και παντοδύναμος, ειμή μόνον ο Θεός.

 "Κανείς δεν είναι παντογνώστης ούτε και παντοδύναμος. Όλοι έχουμε ανάγκη απ΄όλους. Κι είναι ωραίο κάποτε και ο μεγάλος και υψηλά ιστάμενος ν΄ακούει πρόθυμα και τη γνώμη των άλλων, των πιο μικρών και ασήμων, και να την αποδέχεται, όταν είναι σωστή. Πολλές φορές άνθρωποι που φαίνονται κοντόφθαλμοι βλέπουν πολύ καλύτερα από τους οξυδερκείς. Δεν πρέπει ν΄αδιαφορούμε για την άποψή τους."  Ι. Χρυσόστομος.

"Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη, ίνα άρτιος η ο του Θεού άνθρωπος προς παν έργον αγαθόν εξηρτισμένος." Β΄επιστολή Αποστόλου Παύλου προς Τιμόθεον.

   

Το αυτό ( το ίδιο) Θείο και Άγιο Πνεύμα εμπνέει, φωτίζει και καθοδηγεί τους ιερούς συγγραφείς ολόκληρης της Αγίας Γραφής (παλαιάς και καινής διαθήκης).

"Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. (Γένεσις, Α΄)

2. Η δε γη ήν αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος.

3. Και είπεν ο Θεός΄γενηθήτω φως΄και εγένετο φως." (Γένεσις, κεφ.Α΄), γράφει στο προοίμιο του ο θεόπνευστος προφήτης Μωϋσής. 

26. Και είπεν ο Θεός: "ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν..." (Γένεσις, Α΄26).

Και διερωτώνται οι ερευνητές και ερμηνευτές  της Αγίας Γραφής : Πρός ποίον ομιλεί ο Πατήρ Θεός;  

Πάντες οι  Άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας και της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας μαρτυρούν ότι ο προαιώνιος, πανάγιος και επουράνιος Πατήρ Θεός απευθύνεται προς τον προαιώνιο και συνάναρχο  Λόγο και μονογενή Υιό του, δι΄ου τα πάντα εγένετο, καθώς μαρτυρεί ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στην αρχή του Ευαγγελίου του και το θεόπνευστο, βραχύλογο και ιερό σύμβολο της χριστιανικής πίστεως, που αρχίζει με το ρήμα "Πιστεύω".  

"Κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν." Με τα θεϊκά αυτά λόγια δηλώνεται ότι είναι μία και αυτή, ίση και ομότιμη η εικόνα Πατρός και Υιού.     

27. Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ΄εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.

28. Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός, λέγων΄ αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην..."   

Στον στίχο αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ευλογείται από τον Θεό το μυστήριο του γάμου μεταξύ ανδρός και γυναικός.   

31.Και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν.  

"Κύριος παρά προφήταις προαναγγέλεται΄  Χριστός εν Καινή κηρύσσεται."  

"Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. 

2. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν.

3. πάντα δι΄αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν.

4. εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. 

5. και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν. 

9. Ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. 

14. Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας.

Γράφει στο προοίμιο του ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο απόστολος και ευαγγελιστής, ο επιστήθιος και αγαπημένος μαθητής του προαιώνιου και συνάναρχου και μονογενή Υιού και Λόγου του Θεού, του ενανθρωπήσαντα  Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, δι ου τα πάντα εγένετο.

Ομόφωνο και σύμφωνο το προοίμιο της αγίας συγγραφής, παλαιάς διαθήκης και καινής.

Όλόκληρη η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη. Είναι το αγαπημένο μου βιβλίο. Τι ιερά γράμματα! τι νάματα! τι παραδείγματα! τι μαθήματα! τι θεία διδάγματα!  

"Δύο Διαθήκες (Παλαιά και Καινή) και δύο νεαρές κόρες και δύο αδελφές ακολουθούν ως δορυφόροι τον ένα Δεσπότη. Κύριος κηρύσσεται και αναγγέλεται από τους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης΄ Χριστός κηρύσσεται στην Καινή Διαθήκη". Ιωάννης Χρυσόστομος. 

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς γράφει στο Ευαγγέλιο του (Λουκά, ΚΔ΄, 13-35) ότι ο από τους νεκρούς αναστημένος Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών  Ιησούς Χριστός, συνεπορευόμενος με δύο από τους μαθητές του προς Εμμαούς, εξηγούσε σ΄αυτούς με το πανάγιο στόμα του όλα όσα αναφέρονταν στις Γραφές για τον εαυτό του, αρχίζοντας από τα βιβλία του Μωϋσή και όλων των προφητών.   

  

    

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Τα πάντα ρει" στην αέναη του χρόνου ροή.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "Τα πάντα ρει" στην αέναη του χρόνου ροή.: Αμετάβλητη και σταθερή η δύναμη που τα πάντα κινεί.  Συνεχής η εναλλαγή και των πραγμάτων η μεταβολή στην αέναη του κύκλου ροή. Το παρελθόν ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί Δικαιοσύνης.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί Δικαιοσύνης.: "Αρχή οδού αγαθής το ποιείν δίκαια".  Ο Θεός που είναι Άγιος, Κύριος, άκτιστος, υπέρχρονος, προαιώνιος και υπεραιώνιος, αθάνατος, ...

"Δεν είναι δυνατόν να κάνει κανείς χρήματα από τα κοινά και συνάμα να τιμάται." Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια Θ΄.

Μελετώντας τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς διάλεξα  κάποιες φράσεις που με εκφράζουν και είναι πάντα επίκαιρες. Μεταξύ αυτών και "δεν είναι δυνατόν να κάνει κανείς χρήματα από τα κοινά και συνάμα να τιμάται".  

 "Κοινά" είναι το σύνολο των θεμάτων που έχουν σχέση με το κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό-σύστημα. 

Κοινό είναι και το δημόσιο χρήμα, το κοινό ταμείο που προορίζεται για τον δημόσιο βίο, για κοινωφελή, καλά και ασφαλή έργα, για την ασφάλεια και την ωφέλεια του συνόλου των πολιτών, για το κοινό όφελος και για το κοινό συμφέρον και όχι για το ίδιον όφελος και το ίδιον συμφέρον. 

"πόθεν έσχες;" δώσε λόγο στο κοινό.  "πως απέκτησες τόσα ευρώ, τόσα πλούτη, τόσο χρυσό;  

Πάντοτε και παντού οι παραδόπιστοι, οι υλιστές, οι μεθυσμένοι από την επιθυμία του πλούτου, οι φιλάργυροι και οι ληστές, οι αισχροκερδείς, οι άρπαγες και οι επιτήδειοι κλέπτες, οι κακοί διαχειριστές και οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος.  

"'Οσοι θέλουν να πλουτίσουν πέφτουν σε πειρασμό, σε παγίδα του διαβόλου και σε πολλές επιθυμίες ανόητες και βλαβερές, που βυθίζουν τους ανθρώπους στην καταστροφή και στο χαμό.  Γιατί η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία". Απόστολος Παύλος.

Ας είμαστε εγκρατείς, αυτάρκεις και ολιγαρκείς, ας αποφεύγουμε την κενοδοξία, την ιδιοτέλεια και τη φιλαργυρία, τον άδικο και αθέμιτο, τον παράνομο και ανήθικο πλουτισμό, την αισχρή εκμετάλλευση, την αισχροκέρδεια και την πλεονεξία. 

"Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί: Δεν εξέλεξε ο Θεός τους πτωχούς κατά τα υλικά αγαθά του κόσμου για να γίνουν πλούσιοι στον πνευματικό κόσμο και κληρονόμοι της βασιλείας του σ΄ εκείνους που τον αγαπούν;  Ενώ λοιπόν ο Θεός τίμησε τον πτωχό, σεις ατιμάσατε τον πτωχό και τιμήσατε τον πλούσιο. 

Δεν είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να αγαπούμε και τους πλούσιους ως πλησίον μας; 

Εάν δεν προσωποληπτείτε, καλώς ποιείτε. Εάν όμως προσωποληπτείτε, εάν κάνετε διακρίσεις αναλόγως των προσώπων, τότε αμαρτίαν εργάζεσθε και αποδεικνύεσθε παραβάτες του νόμου."  Καθολική επιστολή Αγίου Ιακώβου.  

Καλύτερα τα λίγα του δικαίου και φτωχού από τα πολλά του αδίκου πλουτισμού. 

"Μηδέν άγαν." "ουκ εν τω πολλώ το ευ".  

Το πλέον του δέοντος είναι περιττό. 

Μαρίνα Ζηδιανάκη.

  

      

Περί αγάπης, φιλίας και ειρήνης.

 Φίλοι μου, η λέξη και η έννοια "φίλος" είναι από το ρήμα"φιλώ" που σημαίνει αγαπώ.

Αγαπώ σημαίνει ερώ, στέργω, φιλώ.  

"Φιλείν και φιλείσθαι". 

 Τι γλυκύτερο της αγάπης, της ομόνοιας και της φιλίας; 

Ας θυμηθούμε μερικές λέξεις, με την αληθινή τους έννοια και τη σημασία, που έχουν σχέση με τη φιλία: Φιλόθεος, φιλάγαθος, φιλαλήθης, φιλάρετος, φιλάνθρωπος, φιλεύσπλαχνος, φιλοστοργία, φιλοτιμία, ειρηνόφιλος, φιλαλληλία, φιλοξενία, φιλότητα, φιλοσοφία, φιλοκαλία...

Δεν αρκούν στην αγάπη μόνο οι λέξεις και οι ωραίες φράσεις.

 Η αγάπη πληρούται με καλά έργα και θεάρεστες πράξεις.

"Τέλεια φιλία είναι η μεταξύ καλών και όμοιων ως προς την αρετή ανθρώπων. Γιατί αυτοί επιθυμούν το καλό ο ένας του άλλου ως καλοί άνθρωποι." (Αριστοτέλης). 

"Κανείς δε θα προτιμούσε να ζει χωρίς φίλους, έστω κι αν έχει στην κατοχή του όλα τ΄άλλα αγαθά." 

"Η φιλία προς το παιδί που γεννιέται υπάρχει φυσικά στο γονιό και παράλληλα στο παιδί προς το γονιό, όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα ζώα. Αυτό συμβαίνει επίσης και ανάμεσα σε αυτούς που ανήκουν στο ίδιο γένος και κυρίως μεταξύ των ανθρώπων. Γι αυτό επαινούμε τους φιλάνθρωπους." (Αριστοτέλης, λόγος περί φιλίας, Ηθικά Νικομάχεια).

 Ποιος φιλάνθρωπος και ειρηνόφιλος δεν καταδικάζει και δεν παύει τους πολέμους;

 Η κοινωνία των ανθρώπων, κάθε φυλής και έθνους, είναι κοινωνία αδελφών.

 Μην πολεμάτε και μη φονεύετε αλλήλους. "Ειρήνη ημίν", "Αγαπάτε αλλήλους".  Χριστός.

"Μια κατοικία έδωσε σε μας ο Θεός, τον κόσμο, κι ένα λύχνο άναψε για όλους μας, τον ήλιο, και μια στέγη κατασκεύασε, τον ουρανό, και μια έστρωσε τράπεζα, τη γη." (Ι. Χρυσόστομος, λόγος περί αγάπης). 

Αν η αγάπη πλημμύριζε τον κόσμο, αν αγαπούσε ο ένας τον άλλο, τότε και η κακία και το μίσος, και ο φθόνος και ο θυμός και η οργή και η αυτοδικία και η αδικία και η αντιδικία και η φιλοχρηματία και η πλεονεξία και η έχθρα και η έριδα και η διχόνοια και ο εγωισμός και η φιλαυτία και η έπαρση και η υπεροψία και η υπερηφάνεια και η αλαζονεία και η φιλονικία και οι διαμάχες και οι πόλεμοι και οι φόνοι και οι διαφθορές και οι βαρβαρότητες και οι καταστροφές και όλα τα κακά θα εξαφανίζονταν από τον κόσμο.

"Ασθένεια ψυχής είναι η ψυχρότητα της αγάπης΄ συ όμως ζέστανε με τη φλόγα της αγάπης σου εκείνο που έχει παγώσει".( Ιωάννης Χρυσόστομος, λόγος περί αγάπης). 

"Η αγάπη και η φιλία συνδέει τους ανθρώπους κι ευχαριστεί τον Θεό και την ψυχή". 

"Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται". (Ματθ. Ε΄, 9). 

 "Εάν ο ειρηνοποιός θεωρείται υιός του Θεού, πόσον περισσότερο θα θεωρείται εκείνος που δημιουργεί φίλους και συμφιλιώνει τους εχθρούς; Εάν ο διάβολος μας παρακινεί να γινόμαστε προς όλους εχθροί, ο Θεός όμως μας παραγγέλλει να αγαπούμε και να συμπαθούμε, να ελεούμε και να βοηθούμε, να υπηρετούμε και να συγχωρούμε  ο ένας τον άλλο." (Ι. Χρυσόστομος, λόγος περί αγάπης).

"Κύριε ο Θεός ημών, ειρήνην δος ημίν την υπερέχουσα πάντα νουν. ".

Συνένωσε τ΄αντίθετα, ειρήνευσε τ΄αντιμαχόμενα, συμφιλίωσε τ΄ασυμφιλίωτα. 

Λόγος Κυρίου Ιησού Χριστού:  Ειρήνη ημίν. Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν, προσεύχεστε γι αυτούς που σας επηρεάζουν, δίνετε ευχές σ΄αυτούς που σας δίνουν κατάρες. 

 Στον καθένα που σου ζητάει κάτι, δίνε το με ειλικρινή αγάπη, κι αν κάποιος σου πάρει αυτό που σου ανήκει, μην ανοίγεις δίκες και μη ζητάς να σου το επιστρέψει.  Αν αγαπάτε μόνο αυτούς που σας αγαπούν, ποια χάρη περιμένετε από το Θεό; Κι αν κάνετε το καλό μόνο σ΄αυτούς που σας κάνουν καλό, ποια χάρη περιμένετε από το Θεό; Αν δανείζετε σ΄όσους ελπίζετε να σας τα επιστρέψουν, ποια χάρη περιμένετε από το Θεό; Ν΄αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτα. Δίνε νερό στον διψασμένο, δίνε ψωμί στον πεινασμένο, δίνε στέγη στον άστεγο και ξένο... Δίνετε, για να σας δώσει κι εσάς ο Θεός. Βοηθάτε όσους έχουν ανάγκη βοήθειας, και θα δοθεί και σε σας βοήθεια από το Θεό. Συγχωρείτε, για να σας συγχωρήσει κι εσάς ο Θεός. Και όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ΄αυτούς. Να είστε λοιπόν οικτίρμονες, συμπαθείς και ελεήμονες, όπως οικτίρμων και ελεήμων είναι και ο Πατέρας Θεός.        

"Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, καθώς εγώ σας αγάπησα, έτσι και σεις να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Με αυτό θα μάθουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας." (Ιωαν. ΙΓ΄,34, 36).  

"Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη, από εκείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του".

"Σεις είστε φίλοι μου, εάν πράττετε όσα εγώ σας παραγγέλω." ( Ιωαν. ΙΕ΄, 12-17). 

Αυτό είναι το αναγνωριστικό σημάδι, η αλλήλων αγάπη και η συγχώρηση μέσω του οποίου αναγνωρίζονται οι γνήσιοι ακόλουθοι, οι επιστήθιοι και οι αγαπητοί φίλοι, οι μαθητές και οι απόστολοι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

Ω, θεία και αγία, άδολη κι αιώνια αγάπη! Συ είσαι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, το αναγνωριστικό σημείο, το διακριτικό σημάδι.  

"Φίλου γνήσιου και πιστού δεν υπάρχει αντάλλαγμα". (Γρηγόριος Θεολόγος).  

"Σ΄εκείνους που αγαπιούνται δεν αρκεί μόνο να είναι συνδεδεμένοι ψυχικά, αλλά έχουν ανάγκη ζώσας επικοινωνίας και σωματικής παρουσίας και αν αυτό δε γίνεται, μεγάλο μέρος της ψυχικής ευφροσύνης εξαφανίζεται". Ι Χρυσόστομος.

"Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αγάπης, ώστε όχι μόνο αυτούς που βρίσκονται κοντά μας και τους βλέπουμε με τα μάτια μας, αλλά κι εκείνους που βρίσκονται μακριά μας να περιλαμβάνει, να  συνδέει και να ενώνει, και ούτε ο πολύς καιρός, ούτε η απόσταση, ούτε ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να διακόψει την αγάπη της ψυχής. Γιατί έτσι πρέπει να αγαπά εκείνος που πραγματικά αγαπά, ώστε, εάν και τη ζωή του ζητήσουν, να μη διστάσει να τη δώσει. Γιατί τίποτε δεν είναι ισάξιο μ΄έναν γνήσιο φίλο ". Ι. Χρυσόστομος.  

 "Η φιλία είναι συνυφασμένη με την αγάπη και την αρετή". 

"Φιλία είναι η ομόνοια υπέρ των καλών και δικαίων΄ θέληση για κοινό τρόπο ζωής, σκέψης και πράξης, ζωή με αρμονία, καλή διάθεση και ομοψυχία, συνοδοιπορία τόσο στα ευχάριστα, όσο και στα δυσάρεστα". Πλάτων.

 "Η φιλία είναι σύνδεσμος δύο όμοιων ψυχών". "Η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα". (Αριστοτέλης).

"Όμοιος ομοίω αεί πελάζει". Πλάτων

 "Όμοιος προς τον όμοιον προστρέχει ". 

 Ο Άγιος Νεκτάριος, στο συγγραφικό του έργο "Γνώθι σαυτόν", μας λέει ότι: <<η φιλία είναι αρετή και ότι ο αληθινός φίλος είναι άνθρωπος αγαθός, υγιής στην ψυχή, σκέπτεται σωστά, αγαπάει την αρετή, είναι ακέραιος στο ήθος, πιστός στην αγάπη, ειλικρινής στο λόγο, σταθερός στην ψυχή, έντιμος και καλός σύμβουλος, θαρραλέος, αγαπάει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Ο φίλος ο αληθινός είναι η προσωποποίηση της αρετής και είναι όμοιος σε όλα με το φίλο του. Η χαρά του φίλου του προηγείται από τη δική του και η θλίψη του φίλου του είναι και δική του θλίψη. Είναι βαθιά ευαίσθητος και διαισθάνεται την ψυχική διάθεση του φίλου του΄ πάσχει δε σε ο,τι πάσχει και ο φίλος του. Προλαβαίνει την εξομολόγηση του φίλου του και τρέχει να τον βοηθήσει πριν του το ζητήσει. Είναι πάντα έτοιμος να αντιληφθεί τις ενέργειες του φίλου του και είναι παρών όταν κινδυνεύει. Οι φίλοι του φίλου του είναι και δικοί του φίλοι, οι δε εχθροί του είναι και δικοί του εχθροί. Αμύνεται υπέρ του φίλου του και διακινδυνεύει τη ζωή του γι αυτόν. Στο σώμα του φίλου του κατοικεί η ψυχή του φίλου που αγαπάει. Είναι αγαθός σύμβουλος και λέει πάντα τα καλύτερα γι αυτόν΄ φροντίζει για την τιμή και την υπόληψη του φίλου του. Όσα είναι ιερά και σεβαστά για το φίλο του, είναι και για τον ίδιο ιερά και σεβαστά. Ο αληθινός φίλος επαινεί αυτά που είναι άξια επαίνου και καταδικάζει τα καταδικαστέα. Ο αγαθός και καλός φίλος έχει τάξει τον εαυτό του να αναπληρώνει ό,τι λείπει στο φίλο του, και όταν μεν πράττει καλά, τον επαινεί και τον ευχαριστεί΄ όταν δε σφάλλει, προσπαθεί πάρα πολύ  να τον επαναφέρει. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τον ειλικρινή φίλο. Όταν παρεμβαίνει παρηγορητικά, αυτό επενεργεί δυνατότερα από κάθε φάρμακο στην πάσχουσα και θλιμμένη καρδιά του φίλου του. Τα λόγια του είναι φάρμακο ζωής. Ο αγαθός φίλος και την ψυχή και το σώμα του φίλου του μπορεί να παρηγορήσει. Δεν γίνεται φίλος ο κακός και ο μοχθηρός. Φίλος αληθινός, σκέπη κραταιά και όποιος τον βρήκε, βρήκε έμψυχο θησαυρό>>.  

 "Μεταξύ των φίλων είναι όλα κοινά".

 "Φιλία είναι η συνοδοιπορία τόσο στα ευχάριστα, όσο και στα δυσάρεστα". Πλάτων.

"Χαίρω μετά χαιρόντων, κλαίω μετά κλαιόντων". Απόστολος Παύλος. 

Τα χρόνια και οι δυσκολίες δοκιμάζουν και στεριώνουν τις ακλόνητες φιλίες.

Και βέβαια υπάρχουν πολλών ειδών φιλίες."Τρία είναι τα είδη της φιλίας: αυτή που βασίζεται στην αρετή, αυτή που βασίζεται στο συμφέρον και αυτή που υπάρχει από συνήθεια. Άριστη όμως είναι η χάριν της αρετής φιλία, γιατί τη στεριώνει η αρετή της αγάπης". Άγιος Νεκτάριος.

"Στέργε με αγάπη τον φίλο σου και γίνε έμπιστος σ΄αυτόν. Εάν όμως αποκαλύψεις τα μυστικά του, εάν κοινολογήσεις τις εμπιστευτικές εκμυστηρεύσεις του, τότε  χάνεις την φιλία του φίλου σου". Σοφία Σειράχ.  

Επιθυμία για φιλία αναπτύσσεται γρήγορα, φιλία όμως γρήγορα δεν γίνεται.

Αν η επαφή, η σχέση και η συναναστροφή  με κάποιον σε βλάπτει, τότε απομάκρυνέ τον ή απομακρύνσου απ΄αυτόν και απόφευγέ τον, γιατί: "φθείρουσι  ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί." (Α΄Κορ. ΙΕ΄, 33).

Επηρεάζουν και παρασύρουν προς το κακό  και διαφθείρουν τα καλά και χρηστά ήθη οι κακές παρέες και οι ανήθικες συναναστροφές, η κακή διαγωγή, οι φαύλες πράξεις και οι ανάρμοστες συμπεριφορές, οι ψευδολογίες, οι βλασφημίες και οι κακολογίες, το κακό πρότυπο και παράδειγμα, οι ατιμίες, οι αδικίες και οι διαφθορές, οι ασέλγειες και οι πορνείες, οι ακολασίες και οι διαστροφές. 

"Εκείνος που μπορεί να διορθώσει και άλλους, ας συναναστρέφεται μ΄εκείνους που πρόκειται να δεχθούν την καλή επιρροή του και ας προσπαθήσει να τους βελτιώσει΄ εκείνος όμως που δεν αισθάνεται τις δυνάμεις του ικανές για μια τέτοια προσπάθεια, ας αποφεύγει τους κακούς και πονηρούς, ώστε να μην πάθει τη βλάβη που μπορούν να προξενήσουν σ΄αυτόν΄ γιατί έτσι και την παρούσα ζωή θα την περάσει ασφαλής και τα μέλλοντα αγαθά θα κερδίσει". (Ι. Χρυσόστομος, λόγος περί αρετής και κακίας).  

 Έσφαλε, μας λύπησε ο φίλος μας και ο συνάνθρωπός μας, ο σύντροφος και ο συνάδελφός μας; ας τον διορθώσουμε με αγάπη, με συμπάθεια και καλή διάθεση, με ευγένεια και με γλυκύτητα, με  επιείκεια και με πραότητα. Αν πέσει, να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί και να τον περιποιηθούμε΄ αν μετανοήσει και επιστρέψει, όπως ο άσωτος υιός, να τον αγκαλιάσουμε με στοργή και αγάπη. Ας μην αφήνουμε το θυμό και την οργή, το μίσος, την κακία και την κακολογία, τη σκληροκαρδία και τη μνησικακία, την έριδα, τη διχόνοια και την έχθρα να δηλητηριάζουν τις καρδιές μας, τις σχέσεις μας και τις ψυχές μας.

 Ο  καλός και αγαθός, ο έντιμος κι ενάρετος άνθρωπος είναι σύμβουλος καλός και φίλος πιστός. 

Ο αγαθός άνθρωπος από τον αγαθό θησαυρό της καρδιάς του προφέρει το αγαθό. Ο κακός και πονηρός άνθρωπος από τον πονηρό θησαυρό της καρδιάς του προφέρει το πονηρό. (Λουκά ΣΤ΄, 45).  

Τον έμπιστο και καλό φίλο τον έχεις πάντα στο πλευρό σου σαν το φύλακα άγγελο και φρουρό σου.

 Όποιος βρήκε φίλο ενάρετο, ειλικρινή και καλότροπο, έντιμο, έμπιστο και αληθινό βρήκε έμψυχο θησαυρό.

 Ο έμπιστος και αληθινός φίλος προσεύχεται και θυσιάζεται για το φίλο του. 

Η φιλία είναι ένας στενός, ιερός και ισόβιος δεσμός μεταξύ δύο ή περισσοτέρων προσώπων, με αγνά συναισθήματα, με ειλικρινή και αμοιβαία αγάπη, με αλληλοεκτίμηση και αλληλοσεβασμό, με ομοψυχία και ομοφροσύνη, με αμοιβαία κατανόηση, αφοσίωση κι εμπιστοσύνη, χωρίς παράλογες επιθυμίες, χωρίς άλογα κι αισχρά πάθη, χωρίς φιλονικία, έριδα και διχόνοια, χωρίς ζηλοφθονία, κακία και μνησικακία... 

"Ποιο τείχος είναι τόσο αρραγές, οχυρωμένο αρμονικά με μεγάλους λίθους, ώστε να μένει ακυρίευτο στις εφόδους των εχθρών, όσο η παράταξη εκείνων που αγαπούν αλλήλους και είναι θωρακισμένοι με την αγάπη και τη φιλία, με την ομόνοια και την ομοψυχία; γιατί η παράταξη αυτή αποκρούει τις επιθέσεις του διαβόλου΄ και πολύ δικαίως η παράταξη αυτή δεν νικιέται.

Κι όπως οι χορδές της κιθάρας, αν και είναι πολλές, σε μια αποβλέπουν αρμονία και δίδουν ευχάριστη μουσική, έτσι και εκείνοι που είναι ενωμένοι σε μια γνώμη, αποδίδουν ευχάριστο τον ήχο της αγάπης. Γιατί τίποτε δεν είναι δυνατόν να υπάρξει γλυκύτερο της αγάπης, της ομόνοιας και της φιλίας." (Ι. Χρυσόστομος).  

"Η αγάπη είναι η τέλεια εκπλήρωση των εντολών του Θεού". (Προς Ρωμαίους ΙΓ΄, 8-10).

 "Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακό, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία΄ πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει". (προς Κορινθίους Α΄, ΙΓ΄,4-13).    

 "Αγαπητοί μου, ας αγαπάμε ο ένας τον άλλο,  γιατί η αγάπη προέρχεται από τον Θεό. " 

"Ο Θεός αγάπη εστί."( Α΄Ιωάννου, Δ΄, 8 ). 

 "Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν."  

"Είπεν ο Ιησούς εις τον Σίμωνα Πέτρο'  Σίμων Ιωνά, αγαπάς με πλείον τούτων;  ναι, Κύριε, συ οίδας ότι φιλώ σε ... 

Λέγει εις αυτόν ο Ιησούς ΄ ποίμαινε τα πρόβατά μου, βόσκε τα πρόβατά μου.(  Ιωαν. ΚΑ΄, 15-18). 

Σημείο δηλαδή της αληθινής προς αυτόν αγάπης είναι το να αγαπούμε  και τον πλησίον μας.   

Αυτά και άλλα πολλά μας λένε οι φίλοι και οι αγαπητοί, οι εραστές και οι θαυμαστές του Θεού. 

Ο Θεός  είναι αγάπη.  

"Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια". (Ψαλμός 76ος).

Ω  Θεία και άρρητη, ατέλειωτη και άπειρη αγάπη!

Με αγάπη Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Ένα μικρό αφιέρωμα στον Μέγα Βασίλειο.

  

 

Ο Μέγας Βασίλειος, ως ένας καλός επιστήμων φυσιολόγος, εξετάζει και παρατηρεί τα μικρά και τα μεγάλα δημιουργήματα στο φυτικό και ζωϊκό κόσμο, εξάγει συμπεράσματα από τη συμπεριφορά των ζώων και θαυμάζει την πανσοφία, την απέραντη αγάπη, την πρόνοια και την αγαθότητα του Θεού σε όλα τα δημιουργήματα, ποιήματα και πλάσματά του. 

Απανθίσματα  από τις ομιλίες του Μεγάλου Βασιλείου στην εξαήμερη θεία κοσμογονία και δημιουργία: 

"Αρμόζουσα αρχή, δι΄εκείνον που πρόκειται να ομιλήση περί της δημιουργίας του κόσμου, είναι να είπη εις την αρχήν του λόγου ποίος είναι ο αίτιος της δημιουργίας και διακοσμήσεως των βλεπομένων.  Διότι πρόκειται να αναπτυχθή η δημιουργία του ουρανού και της γης, τα οποία δεν παρήχθησαν και δεν έγιναν τυχαίως και αφ΄εαυτών, όπως εφαντάσθησαν μερικοί, αλλ΄έλαβον την ύπαρξιν παρά του Θεού. Αλλά ποία πρόθυμος ακρόασις είναι αξία και ανάλογος προς το ύψος των λεγομένων; Πως πρέπει να είναι προετοιμασμένη η ψυχή, δια να υποδεχθή την ακρόασιν των τόσων σπουδαίων ακουσμάτων; Πρέπει να είναι καθαρά από τα πάθη της σαρκός, ελευθέρα και ξεσκοτισμένη από μερίμνας βιοτικάς, φιλόπονος, ερευνητική, εξετάζουσα όλας τας πλευράς των ζητημάτων και πραγμάτων, διά να λάβη την αληθή περί του Θεού έννοιαν. " 

"Και στα μεγάλα και στα μικρά εκδηλώνεται η αγάπη, η πρόνοια και η ανεξιχνίαστη σοφία του Θεού". 

"Ποιος λόγος μπορεί όλα να τα εξαντλήσει; ποια ακοή να τα χωρέσει; ποιος χρόνος να φθάσει για να διηγηθούμε όλα του άκτιστου Κτίστη και πάνσοφου Τεχνίτη τα θαύματα;"  

Ας πούμε κι εμείς μαζί με τον προφήτη: <<Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας>> . <<Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνων των θαυμασίων Σου>>.

        

Ο Μέγας Βασίλειος, ο πεφωτισμένος διδάσκαλος και θείος ιεράρχης, διδάσκει με τον υποδειγματικό βίου του, με τα ιερά λόγια του και τα καλά έργα του.                                                              

"Μάθημα που έγινε με βία δεν είναι δυνατό να παραμείνει, όσα όμως εισέρχονται μ΄ευχαρίστηση και χάρη, κάπως σταθερότερα κατοικούν στις ψυχές μας", λέγει ο ίδιος. 

"Ίσως να εύρετε κάποιαν ωφέλειαν εις τα λεγόμενα μου, έλεγε ο Μέγας Βασίλειος εις το ακροατήριο του, αλλά αν δεν εύρετε, κερδίζετε τουλάχιστον το ότι παραμένοντες εδώ δεν αμαρτάνετε. Εάν  σας αφήσω και διαλύσω την σύναξιν, άλλοι θα τρέξουν στα ανήθικα θεάματα και στα πορνικά ακούσματα, άλλοι  θα τρέξουν στα ζάρια, στα καζίνα και στα τυχερά παιγνίδια. Αλλά εκεί γίνονται όρκοι και φιλονικείαι σφοδραί και στενοχωρίαι ένεκα της φιλοχρηματίας. Στέκεται εκεί κοντά ο δαίμων που εξάπτει την μανίαν με τα σημαδεμένα εκείνα κοκκαλάκια΄ και μεταθέτων τα αυτά χρήματα άλλοτε προς τον ένα και άλλοτε προς τον άλλον εκ των παικτών, εις τούτον μεν διεγείρει την υπερηφάνειαν δια την νίκην, εις τον άλλον δε δημιουργεί λύπην διότι έχασε. 

Εκείνος πάλιν που παραμένει αργός και αναπαύεται, τι δεν λέγει από τα μάταια; τι δεν ακούει από τα άτοπα;  Αργία χωρίς φόβον Θεού, γίνεται δάσκαλος πονηρίας και κακίας εις εκείνους που δεν χρησιμοποιούν όπως πρέπει τον καιρόν των.  Ποιά η ωφέλεια να νηστεύει κανείς σωματικώς, ενώ η ψυχή του είναι γεμάτη από πλήθος κακών; Ώστε όσον περισσότερον σας κρατώ εδώ, τόσον περισσότερον σας προφυλάττω από τα κακά". 

 

'Οταν αποβλέψω εις την ποικιλίαν της σοφίας, που υπάρχει εις τα δημιουργήματα, νομίζω ότι δεν έχω αρχίσει καν την διήγησιν. 

 

Πως να σου διηγηθώ όλες τις διαφορές μεταξύ των πτηνών;

Δεν μου φθάνει η ημέρα δια την διήγησιν των εν τω αέρι θαυμάτων.

Εις ποίον γένος πτηνών δεν παρουσιάζει η φύσις και κάτι το ιδιαιτέρως αξιοθαύμαστο; 

Αλλά μου φαίνεται ότι εις τον λόγον περί των θαυμαστών ιδιοτήτων των πτηνών υστερώ περισσότερον, παρά εάν επεχείρουν να τα φθάσω εις την ταχύτητα, τρέχων εγώ με τα πόδια.

Αναρίθμητοι είναι οι μεταξύ των διαφοραί τόσον εις τα μεγέθη, όσο εις τα σχήματα και τους χρωματισμούς και κατά τον βίον και κατά τας πράξεις και κατά τας συνηθείας. 

Μεγίστη διαφορά υπάρχει και εις την ιδιότητα της φωνής εκάστου. Διότι άλλα μεν εκ των πτηνών είναι πολύλαλα και φλύαρα, άλλα δε σιωπηλά. Και άλλα μεν ωδικά και πολύφωνα, άλλα δε παντελώς άμουσα και κακόφωνα. Και άλλα μεν είναι μιμητικά, διότι έχουν την ικανότητα της μιμήσεως ή εξασκήσεως, άλλα δε έχουν μονότονον και αμετάβλητον φωνή. 

Άλλα μεν εξ΄αυτών ζουν κατ΄αγέλας, άλλα δε κατά μόνας, άλλα μεν είναι ήμερα, φρόνιμα και ακέραια όπως η περιστερά, άλλα δε είναι άγρια και αρπακτικά, άλλα μεν ζουν πλησίον του ανθρώπου, άλλα δε κατοικούν στα όρη και αγαπούν την ερημιά. 

Άλλα  πετούν στα χαμηλά κι άλλα πετούν πολύ ψηλά. 

Δες τον αετό με τα γερά και τα γοργά φτερά πόσο ψηλά πετά. 

Άλλα μεν είναι επιδημητικά και εγχώρια, άλλα δε είναι αποδημητικά και όταν προσεγγίζει ο χειμών, αναχωρούν και ταξιδεύουν πολύ μακράν.  

Άλλα μεν είναι άνευ αρχηγού και τρόπον τινά ζουν ανεξάρτητα, άλλα δε καταδέχονται να υποτάσσωνται εις αρχηγόν, όπως οι γέρανοι.   

Πως να σου διηγηθώ με ακρίβειαν όλας τας συνηθείας του βίου των πτηνών;

Πως μεν οι γέρανοι αναλαμβάνουν εκ περιτροπής τας εν καιρώ νυκτός προφυλακάς΄ και άλλοι μεν κοιμώνται, άλλοι δε περιφερόμενοι γύρω παρέχουν εις τους κοιμωμένους πάσαν ασφάλειαν κατά τον ύπνον. Έπειτα όταν συμπληρωθή το ωρισμένον διάστημα της φρουράς, εκείνος μεν (ο γέρανος που εφύλαττεν έως τότε), αφού φωνάξη, πηγαίνει να κοιμηθή, ο άλλος δε που θα τον διαδεχθή (παίρνει την θέσιν του) και ανταποδίδει αμοιβαίως την ασφάλειαν που έλαβε. 

(Τι ωραία διήγηση και περιγραφή για τον άγρυπνο φύλακα και φρουρό, την εναλλαγή και τη διαδοχή φρουράς, για τη βάρδια, την υπηρεσία του νέου και άγρυπνου φρουρού, για την αμοιβαία ανταπόδοση, για την άγρυπνη φρούρηση, την ασφάλεια και τη φύλαξη).

Και συνεχίζει ο Μέγας Βασίλειος:

Την αυτήν ευταξίαν θα ίδης και όταν πετούν. Διότι άλλοτε άλλος αναλαμβάνει την οδηγίαν, και αφού επί ωρισμένον τινά χρόνον προηγηθή της πτήσεως, πηγαίνει εις το τέλος και παραδίδει την αρχηγίαν της πτήσεως εις τον ερχόμενον όπισθέν του".

Πηγαίνει εις το τέλος ο πρώτος και παραδίδει την αρχηγίαν της πτήσεως εις τον ερχόμενον όπισθέν του. Τι ωραία εικονογραφική περιγραφή! τι ωραία και σοφά λόγια! 

Ο μέγας ων ταπεινώνει εαυτόν. Ω, αγία ταπείνωση. 

"Μακάριος αυτός που αν και είναι πρώτος και μέγας ταπεινώνει τον εαυτό του". 

"Τούτο είναι ταπεινοφροσύνη, όταν κανείς ενώ έχει αφορμές να υπερηφανευθεί, συγκρατεί τον εαυτό του, ταπεινώνεται, μετριοφρονεί". 

"Μακάριος αυτός που απέκτησε την αρετή της ταπεινοφροσύνης και, παρότι αξίζει, δεν επιδεικνύεται, δεν αλαζονεύεται, δεν υπερηφανεύεται." Μέγας Βασίλειος. 

Πρόσεξε και την ευγνωμοσύνιν των πελαργών, την ανταπόδοσιν των ευεργεσιών. 

Δεν είναι άξιον αισχύνης η λησμοσύνη των ευεργεσιών; δεν είναι άξιον αισχύνης η έλλειψη αγάπης, η ατιμία, η αχαριστία και η αγνωμοσύνη; Δεν είναι άξιον αισχύνης το να υστερεί ο άνθρωπος κατά την αρετήν και από αυτά τα άλογα πτηνά;   

"Οι πελαργοί, λοιπόν, όταν λόγω του γήρατος πέσουν τα πτερά του πατρός των, στέκονται γύρω και τον ζεσταίνουν με τα δικά των πτερά, και του φέρνουν τροφήν, και τον βοηθούν κατά το δυνατόν εις το πέταγμα, ανακουφίζοντες ελαφρώς αυτόν από τα δύο μέρη με τα πτερά των. Και τόσον πολύ τούτο είναι γνωστόν εις όλους, ώστε μερικοί την ανταπόδοσιν των ευεργεσιών την ονομάζουν αντιπελάργησιν". 

"Μιμήσου και την ιδιαιτέραν συμπεριφοράν της μέλισσας, η οποία χωρίς να βλάπτη κανένα και χωρίς να καταστρέφη ξένον καρπόν, κατασκευάζει τας κηρήθρας. Παρατήρησε με πόσην πολλήν φιλοπονίαν μαζεύει η εργάτρια μέλισσα την τροφήν και με πόσην πολλήν σοφίαν φιλοτεχνεί τας αποθήκας του μέλιτος". 

"Δες και την χελιδόνα πως κατασκευάζει την φωλεά της για τα μικρά της. Ας σε διδάσκουν αυτά, ώστε να μην παρεκτρέπεσαι εις αδίκους πράξεις, επειδή είσαι πτωχός, αλλά να καταφεύγης εις τον Θεόν, ο οποίος εάν χαρίζη τόσα σπουδαία προσόντα εις την χελιδόνα, πόσον μεγαλυτέρα θα δώση εις εκείνους που τον επικαλούνται με όλην των την καρδίαν;"

"Η αλκυών είναι πτηνόν θαλάσσιον. Αυτή συνηθίζει να κλωσσά κοντά εις τους αιγιαλούς, αποθέτουσα τα αυγά της επάνω εις την άμμον. Κλωσσά δε περί το μέσον του χειμώνος, οπότε η θάλασσα από τους πολλούς και ισχυρούς ανέμους κτυπά με ορμήν εις την ξηράν. Αλλ΄όμως κατά τας επτά ημέρας που κλωσσά η αλκυών, κοιμώνται όλοι οι άνεμοι, ησυχάζει δε και το κύμα της θαλάσσης. Διότι εις τόσας μόνον ημέρας βγάζει τα πουλάκια της. Επειδή δε αυτά έχουν ανάγκην και τροφής, ο μεγαλόδωρος Θεός εχάρισεν εις το μικρότατον αυτό ζώον άλλας επτά ημέρας, (τας αλκυονίδας ημέρας) γαλήνης και νηνεμίας, δια την αύξησιν των νεοσσών. Αυτά έχουν κανονισθή τοιουτοτρόπως από την πρόνοιαν του Θεού προς τα άλογα, δια να σε προτρέπουν να ζητής και συ παρά του Θεού, όσα είναι χρήσιμα δια την σωτηρίαν σου. Ποίον παράδοξον δεν θα γίνη προς χάριν σου, ο οποίος εδημιουργήθης κατ΄εικόνα Θεού, όταν δι ένα πτηνόν τόσον μικρόν συγκρατήται η μεγάλη και φοβερά θάλασσα εν τω μέσω του χειμώνος, διαταχθείσα να έχη γαλήνην;"    

"Εάν τα πρόσκαιρα είναι τοιαύτα, οποία θα είναι τα αιώνια;"

"Εάν τα βλεπόμενα είναι τόσο ωραία, οποία θα είναι τα αόρατα;" 

"Εάν ο  ήλιος είναι τόσο ωραίος, τόσο μέγας, εάν δεν χορταίνει κανείς να βλέπει τούτον τον ήλιον, οποίος θα είναι κατά την ωραιότητα ο Ήλιος της Δικαιοσύνης; Εάν ο τυφλός στερείται, επειδή δεν βλέπει τούτον τον υλικόν ήλιον, πόση ζημία θα είναι διά τον αμαρτωλόν, εάν στερηθεί του αληθινού φωτός;"

Πως να μη θαυμάσει κανείς, μέσα από τη θεία κτίση, τη φύση και την πλάση την άπειρη δύναμη και την άρρητη σοφία, την απέραντη αγάπη και την πρόνοια, τη φιλανθρωπία και την αγαθότητα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, του προαιώνιου και άκτιστου Τριαδικού Θεού, του πάνσοφου  Κτίστη και Δημιουργού;  

Πως να μη θαυμάσει κανείς την απλότητα και την καθαρότητα της συγγραφής του θεόπνευστου  προφήτη Μωυσή, του συγγραφέα της θείας κοσμογονίας και δημιουργίας, όπως την περιγράφει στην Αγία Γραφή στο Α΄κεφάλαιο της Γένεσης;

"Εμνήσθην του Θεού και ευφράνθην". "διελογισάμην ημέρας αρχαίας, και έτη αιώνια εμνήσθην και εμελέτησα". "μνησθήσομαι από της αρχής των θαυμασίων του και μελετήσω εν πάσι τοις έργοις του...". Τις Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών; Δόξα σοι Κύριε ο Θεός. Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια..." (76ος Ψαλμός).  

Πως να μη θαυμάσει κανείς τις περίφημες μελέτες και ομιλίες του Μεγάλου Βασιλείου στην εξαήμερη θεία κοσμογονία και δημιουργία, στη θεία κτίση, στη φύση και στην πλάση και σ΄ολόκληρη την Αγία Γραφή; Πως να μη θαυμάσει κανείς τα ιερά λόγια του, τα ιερά συγγράμματά του και  διδάγματά του, τη  θεία πίστη του και την έμπρακτη αγάπη του προς τον Θεό και τους συνανθρώπους του;   

Ο Άγιος ιεράρχης και επίσκοπος της Καισάρειας Βασίλειος, ο σεβαστός και ταπεινός, ο απλός και αγαπητός ιερουργός, ο φίλος και υπηρέτης των πτωχών, των πασχόντων, των αρρώστων και των δυστυχών, ο πλούσιος στην πίστη, στην ευσέβεια και στην αγάπη, στην αρετή και στα καλά έργα, ίδρυσε συγκρότημα φιλανθρωπικών κτιρίων, πτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, νοσοκομείο...,την ονομαζόμενη Βασιλειάδα. Τι θαυμάσιο φιλανθρωπικό συγκρότημα! τι ευγένεια, τι φιλανθρωπία, τι μεγαλείο ψυχής!  

"Ευ εποίησε κι εκπλήρωσε την αποστολή του, την έμπρακτη εκδήλωση αγάπης προς τους μικρούς κι ελαχίστους αδελφούς του Υιού του Ανθρώπου. (Ματθ. 25, 31-46).                                    

"Εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν΄ η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα".

"Ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεόν". 

"Ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός". (Β΄Κορ. Θ΄, 7). Ο Θεός αγαπά εκείνον, που δίδει  με προθυμία και χαρούμενο πρόσωπο. 

"Μακάριόν εστιν μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν". 

Ζει ο Μέγας και Άγιος Βασίλειος. Ζει και μας φέρνει θεόπεμπτα δώρα και θεόπνευστα φώτα. 

Μελέτη κι ερμηνεία στη θεία κοσμογονία, ιερουργία, θεία Λειτουργία και δοξολογία, ιεραρχικές τελετές, άγιες ευχές, προσφορές και προσευχές.  

"δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". (Λουκά, Β΄, 14).

Χαίρουν και δοξολογούν Άγγελοι εν ουρανοίς, χαίρουν και δοξολογούν Άνθρωποι επί της γης. 

Τι χαρά, τι χαρά, ψάλλουν τα παιδιά, ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά.

Ε, σεις αηδόνια και πουλιά, ο Μέγας Βασίλειος ζει;  κι όλα μαζί σιγοντάρουν τα πουλιά στης ελαίας τα κλαδιά:

Ζει "ο ένθεος της οικουμένης φωστήρ", ζει "η των δογμάτων χρυσή αηδών ", ζει "ο μέγας της αληθείας διδάσκαλος της τρισηλίου Θεότητος,", ζει"ο φαεινός και ταπεινός πανεπιστήμων", ζει "ο εκλεκτός μεταξύ των εκλεκτών", ζει"το καύχημα της  ορθοδοξίας και της αγίας του  Χριστού Εκκλησίας"... 

Λέγει ο Κύριος:"Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη ζήσεται." (Ιωαν. ΙΑ΄, 26). 

Εσείς υπάκουα παιδιά, που ΄χετε πίστη, καθαρή και ταπεινή καρδιά, ο Μέγας Βασίλειος ζει; 

"Ζη Βασίλειος και θανών εν Κυρίω. Ζη και παρ΄ημίν, ως λαλών εκ των βίβλων". 

"Ο άνθρωπος όταν τελειοποιηθή, αναβιβάζεται εις την τάξιν των αγγέλων". Μέγας Βασίλειος.

"Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου, ως δεξαμένην τον λόγον σου΄ δι΄ου θεοπρεπώς  εδογμάτισας, την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας. Βασίλειον  ιεράτευμα, Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος". 

Δι΄ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν. 

Με αγάπη, δέος και σεβασμό.

 Μαρίνα.

Τι είναι θαύμα;

Έχετε πίστη Θεού, λέγει ο Ιησούς Χριστός.  Έχετε πίστη θερμή και πεποίθηση στο Θεό και στη δύναμη του. Εκείνος που δεν θα αισθανθεί δισταγμό και αμφιβολία μέσα στην καρδιά του, αλλά θα πιστεύσει ότι εκείνα που λέγει γίνονται δια της δυνάμεως του Θεού, σ΄αυτόν που θα έχει την πίστη αυτή, θα γίνει εκείνο που θα πει. Πάντα όσα θα ζητήσετε, όταν προσεύχεσθε, να πιστεύετε ότι θα τα λάβετε, και θα σας γίνουν αυτά από τον ουράνιο Πατέρα Θεό. 

Θαύμα είναι εκείνο που γίνεται με τη θεία παρέμβαση, με τη δύναμη και την ενέργεια, με την αγάπη και τη χάρη του Θεού. 

Θαύματα είναι τα της πίστεως νάματα και ιάματα. 

Θαύμα είναι η θεία κοσμογονία, το σύμπαν, η θεία κτίση και δημιουργία, ο κόσμος και ο άνθρωπος, η ζωή και η φύση, το κάλλος και η αρμονία. 

Θαύματα είναι τα μεγάλα και θαυμαστά έργα του πάνσοφου και παντοδύναμου Θεού.

 "Το όλο  έργο της δημιουργίας του ορατού σύμπαντος φανερώνει τα αόρατα του Θεού". 

 Από τα θεία ποιήματα και τα κτίσματα, από τα πλάσματα και τα δημιουργήματα, από τα αισθητά και τα γενόμενα, από τα βλεπόμενα και τα μη βλεπόμενα αντιλαμβάνεσαι την άρρητη δύναμη, την παρουσία και την ενέργεια του άκτιστου και αόρατου, του πάνσοφου και υπεράγαθου και θαυμαστού Θεού.                                                                 

 Άραγε δεν είναι θαύμα η ζωή, το είναι και η ύπαρξη μας;                                                             

Ο κόσμος και η ζωή μας είναι γεμάτη από μικρά και μεγάλα θαύματα. 

Θαύμα είναι η διάπλαση, η διαμόρφωση και η ανάπτυξη του κυοφορούμενου εμβρύου, θαύμα είναι η γέννηση του ανθρώπου.  

Θαύμα είναι όταν το στείρο και άγονο γονιμοποιείται, θαύμα είναι όταν το άζωο ζωοποιείται,  θαύμα είναι όταν το άμορφο μορφοποιείται και τελειοποιείται.

Πως μια μικρή και άμορφη σταγόνα σπέρματος αυξάνεται μέσα στη μήτρα και σχηματίζεται το  εύμορφο και έμψυχο ανθρώπινο σώμα; 

Θαύμα είναι το αριστούργημα, το εξαιρετικά ωραίο και καταπληκτικό, το καθαρό και λαμπερό, εκείνο που διεγείρει την προσοχή μας, που προκαλεί θάμβος, δέος και θαυμασμό, κατάνυξη και σεβασμό.  

Θαύμα είναι το απίστευτο, το παράξενο και καταπληκτικό κι΄όμως αληθινό και πραγματικό. 

Θαύμα είναι η πραγματοποίηση και η επαλήθευση  των όσων προανήγγειλαν  οι Άγιοι του Θεού προφήτες.  

Θαύμα είναι η χωρίς σαρκική σχέση, επαφή και ρεύση, η άσπορη σύλληψη, η κύηση και η εκ της παρθένου Μαρίας γέννηση του Υιού του Θεού.

Θαύμα είναι το πρωτοφανές και το πρωτάκουστο, το μοναδικό και εξαιρετικό σημείο, το άρρητο και καταπληκτικό, το υπερφυσικό φαινόμενο, συμβάν και γεγονός, το απροσπέλαστο για τον ανθρώπινο νου, που δεν εξηγείται με την ανθρώπινη λογική και τη φυσική τάξη, αλλά αποδίδεται σε θεϊκή επέμβαση. 

Ω του παραδόξου θαύματος! 

Θαύμα λέμε όταν το αδύνατον γίνεται δυνατό.

Θαύμα είναι το ακατόρθωτο και υπέρτερο των ανθρωπίνων δυνάμεων, εκείνο που γίνεται έξω από τους νόμους και τους όρους της φύσης και της ανθρώπινης  δύναμης.

Γέγραπται γαρ"όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις".

"δεν μπορεί κάτι να παρεκτραπεί ποτέ από την ουράνια τάξη και κίνηση, αν δεν το κινεί σ΄αυτό ο συνοχέας και αίτιος της ύπαρξής της, ... Από αυτόν τον Θεό παίρνουν ο ήλιος κι η σελήνη τον ορισμό να τεθούν σε πλήρη ακινησία ... Τι λέγεις για την έκλειψη του ηλίου που συνέβηκε την ώρα της σταύρωσης  του Σωτήρος;  Βλέπαμε λοιπόν παραδόξως η σελήνη να εμπίπτει στον ήλιο, ενώ δεν ήταν καιρός συνόδου... Αυτά είναι τα υπερφυή γεγονότα που είναι δυνατά μόνο στον Ιησού Χριστό, ο οποίος ενεργεί αναρίθμητα μεγάλα και εξαίσια θαύματα". (Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Φιλοκαλία, επιστολή Ζ΄). 

"Τους φυσικούς νόμους μόνον ο Δημιουργός της φύσεως έχει τη δύναμη να τους καταργήσει και κανείς άλλος. Εάν δεν ήταν παρθένος, εκείνη η οποία επρόκειτο να συλλάβη και να γεννήση υιόν, ούτε και θαύμα θα ήταν το γεγονός, διότι το θαύμα πρέπει να λαμβάνη χώρα έξω από τη λογική ακολουθία των πραγμάτων, και πρέπει να ξεπερνά ο,τι συνήθως και φυσικώς συμβαίνει και να είναι παράδοξο και καταπληκτικό, ώστε καθένας από εκείνους οι οποίοι το βλέπουν ή το      ακούουν να το επισημαίνουν ως θαύμα. Δια τούτο ακριβώς λέγεται και σημείον, διότι αποτελεί κάτι το εξαιρετικό, το μοναδικό. Δεν θα ήταν δε κάτι το εξαιρετικό, εάν επρόκειτο να επικαλυφθή με την συσχέτισί του προς κοινά πράγματα". (Λόγος εις την αγίαν του Χριστού γέννησιν. Ι. Χρυσόστομος).  

Μόνο για τον ύψιστο και παντοδύναμο Θεό τα πάντα είναι δυνατά.

"ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα", είπε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην αγνή και Παρθένο Μαρία, στην κεχαριτωμένη και υπερευλογημένη και αειπάρθενο Θεοτόκο Παναγία. (Λουκά Α΄, 37).  

Θαυμαστός ο Ευαγγελισμός, το χαρμόσυνο άγγελμα και το ακατάληπτο υπερφυσικό γεγονός. "το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός έστιν Αγίου". (Ματθ. Α΄, 20).  

"εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού", λέγει στην ωδή της η Θεοτόκος Παναγία. (Λουκά, Α΄, 49).  

"Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον". 

Άρρητη και θαυμαστή η άσπορη σύλληψη και η ενανθρώπηση  του προαιώνιου Λόγου και Υιού του Θεού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. 

"Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει..."

"Θαύμα θαυμάτων Κεχαριτωμένη, εν σοι θεωρούσα η κτίσις αγάλλεται΄ συνέλαβες γαρ ασπόρως, και έτεκες αφράστως..." 

"Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός..." μας λέγει ο υμνογράφος.

Ας πάω κι εγώ στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, εκεί όπου γεννήθηκε ο Χριστός.

Σκύβω με ιερό δέος, ευλάβεια, ταπείνωση και σεβασμό, κάνω το σταυρό μου, γονατίζω και προσκυνώ. Και καθώς προσκυνούσα στο σημείο της γέννησης άκουσα μια βρεφική φωνή. Ναι, αλήθεια σας λέω, άκουσα μια βρεφική φωνή. Ήταν άραγε η φωνή του θείου βρέφους η φωνή που άκουσα; Ναι! είπα με βεβαιότητα και θαυμασμό. Εδώ στη Βηθλεέμ, σ΄αυτόν τον άγιο τόπο και ιερό χώρο γεννήθηκε ο Χριστός, ο Υιός του Θεού και Θεός. 

Σίγουρα, είπα, οι άνθρωποι που πίστευσαν και αφιέρωσαν τη ζωή τους στον ζώντα και αληθινό τριαδικό Θεό, θα είχαν θείο κάλεσμα, θείο άκουσμα, θείο σκιρτήματα, θείο φώτισμα. 

"Ο μεν ουν Κύριος μετά το λαλήσαι αυτοίς ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού΄ εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων. αμήν" (κατά Μάρκον, κεφ. ΙΣΤ΄, στχ. 19,20). 

"και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας, και επλήρωσεν όλον τον οίκον ου ήσαν καθήμενοι ΄και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισέ τε εφ΄ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι... Εξίσταντο δε πάντες και εθαύμαζον λέγοντες προς αλλήλους΄ ουκ ιδού πάντες ούτοί εισιν οι λαλούντες Γαλιλαίοι; και πως ημείς ακούομεν έκαστος τη ιδία διαλέκτω ημών εν η εγεννήθημεν..."( Πράξεις ,κεφ.Β΄).

"Δια δε των χειρών των αποστόλων εγίνοντο σημεία και τέρατα (θαύματα) τω λαώ πολλά." Πράξεις, κεφ. Ε΄, 12.  

Θεία και πανανθρώπινα, αναρίθμητα και θαυμαστά τα έργα του Θεού. 

Θαύματα είναι τα τελούμενα στα άγια και ιερά, στα θεία και σεπτά μυστήρια.    

Θαύματα είναι τα της πίστεως νάματα, κατορθώματα και ιάματα. 

Θαύμα είναι  η θεία επέμβαση, η ανακαίνιση, η αναμόρφωση και η αναγέννηση, η τελειοποίηση και η αγιοποίηση.

Θαύμα είναι η εκ νεκρών ανάστασις και η εις ουρανούς αποκατάστασις. 

Θαύμα είναι η μετά θάνατον αιώνια ζωή.

Κύριε, τις διηγήσεται την θεία δόξα Σου και την θεία δύναμη Σου, την θεία χάρη Σου και τις θείες ενέργειες Σου, τα μεγάλα και υπέρλαμπρα έργα Σου; 

Τις εξαριθμήσει των θαυμάτων Σου τα πλήθη;  

Εάν γραφτούν όλα, ένα προς ένα, δε θα χωρούσε ο κόσμος όλα τα γραφόμενα βιβλία. (Ιωαν. ΚΑ΄, 25). 

Μέγας είσαι Κύριε και Θεέ, μεγάλα και θαυμαστά τα έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου.  

  

Η ανθρώπινη ψυχή, ως η διψώσα έλαφος, αναζητεί την αιώνια ζωή.

"Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον χουν από της γης΄ και  ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοή ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσα." ( Γένεσις β΄,7).

 Έμψυχο πλάσμα, κτίσμα και ποίημα του Θεού ο άνθρωπος.

Τι θαυμαστό δημιούργημα!

"Ο άνθρωπος τιμάται δι΄όλως υπερφυούς και μοναδικής διαπλάσεως, και ζωογονείται δια της θείας πνοής. Εν ω πάσα η κτίσις εκ του μηδενός εις το είναι προέρχεται δια μόνης της εξωτερικεύσεως της θείας βουλής δι΄ενός λόγου, και εν γενηθήτω παρήγαγε τον κόσμον άπαντα, μόνος ο άνθρωπος δια των χειρών του θείου δημιουργού διαπλάσσεται κατά το σώμα, και μόνος αυτός λαμβάνει ψυχήν ζώσα πλαστουργημένη δια του θείου εμφυσήματος, και αποβαίνει κατ΄εικόνα και ομοίωσιν του πλάσαντος αυτόν. Τι θαυμαστό δημιούργημα! Μεγάλη η τιμή και θαυμασιωτέρα η διάπλασις της τε ψυχής και του σώματος΄ διότι εγένετο κατ΄εικόνα και ομοίωσιν Θεού και επλάσθη, ίνα ζήση αθάνατος, και ομόσκηνος αποβή των ουρανίων πνευμάτων. Ο άνθρωπος κέκτηται ψυχήν αθάνατον". (Απόσπασμα από τη μελέτη περί της αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων του Αγίου Νεκταρίου ). 

 Γήινο το σώμα, ουράνια και αθάνατη η ψυχή. Σύνθετος ο άνθρωπος από σώμα και πνεύμα.

"Ψυχή έστιν ουσία τις ασώματος, νοερά και αθάνατος". Ι. Χρυσόστομος.

" Ο άνθρωπος δεν είναι ύλη άψυχος και άννους, αλλά όν έμψυχον και νοερόν.  Ο άνθρωπος έχει ψυχή αθάνατη. " ΄Αγιος Νεκτάριος. (περί αθανασίας της ψυχής).

 "Ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών αλλά ζώντων". (Ματθ. ΚΒ΄,32). Ο Θεός δεν είναι Θεός των νεκρών, δηλαδή αυτών που πέθαναν και δεν θα υπάρχουν πια, αλλά των ζωντανών, των οποίων οι ψυχές βρίσκονται στα χέρια του, ενώ τα σώματά τους θα ζήσουν πάλι με την ανάστασή τους. 

"Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, και η αφ΄ημών πορεία σύντριμμα΄ οι δε είσιν εν ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης". Σοφίας Σολομώντος το ανάγνωσμα. γ΄,1 το οποίο αναγιγνώσκεται κατά την ετήσια εορτή και μνήμη των Αγίων πάντων).

Είναι γνωστό ότι σώμα χωρίς πνοή και ψυχή είναι νεκρό και ότι το νεκρό σώμα εναποτίθεται μέσα στον τάφο, στο χώμα και στη γη. Η αθάνατη όμως ψυχή δεν είν΄εκεί στον τάφο, στο χώμα και στη γη.

"Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται" (Ιωαν. ΙΑ΄, 26).

Το τέλος της παρούσας επίγειας και πρόσκαιρης ζωής είναι η αρχή μιας νέας, αιώνιας και μακάριας ζωής. 

"Οι ψυχές που είναι αθάνατες, πως θ΄αναστηθούν; Αν πράγματι ορίζουν ως θάνατο το χωρισμό της ψυχής από το σώμα, τότε οπωσδήποτε ανάσταση είναι η ένωση της ψυχής πάλι με το σώμα και δεύτερη ανόρθωση της ύπαρξης που πέθανε και διαλύθηκε. Το ίδιο, λοιπόν, σώμα που φθάρθηκε και διαλύθηκε, θ΄αναστηθεί άφθαρτο. Διότι αυτός που το έπλασε στην αρχή από το χώμα της γης μπορεί και πάλι να το αναστήσει, παρόλο που λύθηκε στα στοιχεία του και επέστρεψε στη γη, από την οποία πλάστηκε με απόφαση του Δημιουργού. Ο Θεός που μετέβαλε το χώμα σε σώμα μόνο με τη βούλησή του, Αυτός που έδωσε εντολή σε μια μικρή σταγόνα του σπέρματος ν΄αυξηθεί μέσα στη μήτρα και να σχηματίσει αυτό το πολυσχιδές και πολύμορφο όργανο του σώματος, δεν θα μπορέσει πάλι με τη βούλησή του ν΄αναστήσει αυτό που δημιουργήθηκε και στη συνέχεια διαλύθηκε;  Πίστευε ότι θα γίνει η ανάσταση των νεκρών με τη θεία βούληση και το θείο πρόσταγμα΄ διότι η δύναμή του Θεού συνεργεί αμέσως με τη βούλησή του. Ο Κύριος στα ιερά Ευαγγέλια ολοφάνερα κήρυξε την ανάσταση των νεκρών σωμάτων, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με έργα. Θ΄αναστηθούν, λοιπόν οι νεκροί με την ένωση πάλι των ψυχών με τα σώματα, τα οποία θ΄αποβάλλουν τη φθορά και θα γίνουν άφθαρτα, όπως λέει και ο Απόστολος Παύλος". Απόσπασμα "για την ανάσταση" από το συγγραφικό έργο του οσίου Ιωάννη του Δαμασκηνού.

Πιστεύουμε, λοιπόν, στην ανάσταση των νεκρών σωμάτων. Γιατί οι ψυχές που είναι αθάνατες, πως θ΄αναστηθούν;       

 

"Τα πάντα ρει" στην αέναη του χρόνου ροή.

"Τα πάντα ρει" στην αέναη του χρόνου ροή.  

Αμετάβλητη και σταθερή η δύναμη που τα πάντα κινεί.  

Συνεχής η εναλλαγή και των πραγμάτων η μεταβολή στην αέναη του κύκλου ροή.

Η γη ΄ναι σφαίρα που γυρίζει

κι ολόγυρα ο ήλιος τη φωτίζει.

Απ΄την  ανατολή στη δύση, 

από το νότο στο βορρά,   

ξανά και πάλι απ΄την αρχή 

ο μέγας ήλιος θα γυρίσει.   

Αλλάζουν οι καιροί κ΄ οι εποχές,   

κ΄ η ζωή μας είναι γεμάτη μεταβολές. 

Άλλοτε ήττες κι΄άλλοτε νίκες. 

Άλλοτ΄ αποτυχία, λύπη και δυστυχία,

άλλοτε΄επιτυχία, χαρά κι ευτυχία. 

Άλλοτε ρέουν δάκρυα πόνου, λύπης και θλίψης,

άλλοτε δάκρυα μετάνοιας, εξομολόγησης, εξιλέωσης,

άλλοτε δάκρυα κατάνυξης, συγκίνησης και χαράς. 

Το παρελθόν παρήλθε, το παρόν είν΄εδώ και το μέλλον ακόμη δεν ήλθε.                                                         

 Άλλες γενιές έρχονται κι άλλες γενιές παρέρχονται.

 Άλλοι ανεβαίνουν κι άλλοι κατεβαίνουν.

Άλλες μορφές ανέρχονται κι άλλες μορφές κατέρχονται. 

Και οι πρώτοι γίνονται τελευταίοι και οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι.  

                                    

Και η σελήνη άλλοτε γεμίζει κι ολόγιομη τη γη φωτίζει,

άλλοτε πάλι φθίνει, μειώνεται σιγά-σιγά και σβήνει.

Και να που πάλι γίνεται νέα η Σελήνη.

Άλλοτε σάλος, θαλασσοταραχή και τρικυμία,

κι άλλοτε πάλι γίνεται γαλήνη και νηνεμία.   

   

 Άλλοτε  υψώνουμε τη φωνή, 

άλλοτε χαμηλώνουμε τη φωνή, 

κι άλλοτε μένουμε σιωπηλοί. 

Άκου μες στη σιγή την άνωθεν φωνή! 

Μελίρρυτα ρέουν λόγια...,

αγγέλων μήπως είναι  η ωδή;

Αστείρευτος η πηγή και των υδάτων η ροή! 

Μαρίνα Ζηδιανάκη.

27 Οκτ. 2021.  

                                                                                                                                                                          

"Και εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη".

"Και εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη" (Ψαλμός 17).

Δονήσεις στον αέρα, δονήσεις και στο έδαφος της κρητικής γης. 

Όση είναι η συχνότητα των ήχων, των δονήσεων και των θορύβων των αεροπλάνων στον αέρα, άλλο τόσο είναι και η συχνότητα των σεισμικών δονήσεων στο έδαφος της κρητικής γης.

Σείεται ο αέρας πάνω από τη γη, σείεται και το έδαφος κάτω από τη γη.

Τι συγχρονισμός και τι συντονισμός, θόρυβος αεροπορικός και ταυτόχρονα να γίνεται σεισμός. 

Χαμηλός ο αεροδιάδρομος, υψηλός ο θόρυβος.   

Είναι τρομερό γι αυτούς που μένουνε κοντά στον αερολιμένα να γίνονται συγχρόνως αεροπορικές πτήσεις, θόρυβοι, σεισμοί και δονήσεις. 

"Και εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη" 

Πόσο μικρός κι αδύναμος είν΄ο άνθρωπος. Μπορεί άραγε ο μικρός κι αδύναμος άνθρωπος να δαμάσει και να παύσει ένα μεγάλο καταστρεπτικό σεισμό; μπορεί να τον προβλέψει, μπορεί όμως και να τον αποτρέψει; Πολύ μικρή και αδύναμη είναι η ανθρώπινη φύση και η ανθρώπινη δύναμη μπροστά στα έντονα καιρικά και φυσικά φαινόμενα, σε πλημμύρες, κεραυνούς, κατακλυσμούς, σεισμούς και λοιπά.

Το ρητό "Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου" (Παροιμ. 1,7),σημαίνει ότι ο άνθρωπος πρέπει να συναισθάνεται τη μικρότητα του και την ταπεινότητα του και πως η δύναμη του και η σοφία του είναι πεπερασμένη έναντι της δύναμης και της σοφίας του Θεού. 

"Ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν"  (Ψαλμός 103,32). 

"Και εσαλέυθη και έντομος εγενήθη η γη". 

Φόβος και τρόμος, θόρυβος και ταραχή. 

Σείστηκαν τα εντός της γης, σείστηκαν και τα εντός μου. 

Σείστηκαν τα επί της γης, σείστηκε  κι΄ο εαυτός μου.

Παναγία μου, φώναζα, Κύριε ελέησέ μας και σώσε μας.

Κύριε ελέησέ μας και σώσε μας, φώναζα κι έκανα το σταυρό μου.

"Ποίησον μεθ΄ημών κατά την επιείκειά σου και κατά το πλήθος του ελέους Σου" Προσευχή των αγίων τριών Παίδων (Δανιήλ, κεφ Γ΄, 26).

Όπου κι αν βρεθείς, μπορείς να ζητήσεις τη θεία βοήθεια και να προσευχηθείς.     

"Και εν τω θλίβεσθαί με επεκαλεσάμην τον Κύριον και προς τον Θεόν μου εκέκραξα."

Να σας πω τα ενδόμυχα μου; να σας πω τι λέω μέσα μου; 

 Είμαι αδύναμος και μικρός άνθρωπος, αλλά ο Θεός είναι απειροδύναμος και μεγάλος.  

Ο Θεός εισακούει την εσωτερική φωνή μας, δεν χρειάζεται δυνατή κραυγή για να μας ακούσει, την εσωτερική φωνή μας την ακούει, την εγκάρδια και θερμή νοερά προσευχή.   

Προς σε καταφεύγομε Κύριε και Θεέ, Συ που "εν αρχή εποίησες τον ουρανόν και τη γην" (Γένεσις, κεφ΄Α, 1), που με την άγια θέληση Σου, την άρρητη σοφία και τη δύναμη Σου, τα δημιούργησες όλα από το μηδέν στην ύπαρξη.   

Συ που"θεμελίωσες την γην επί την ασφάλειαν αυτής". (Ψαλμός 103, 5).  

Συ, Κύριε και Θεέ, που προνοείς για όλα, για τους ανθρώπους και για τα ζώα, που με την απέραντη και αγία αγάπη Σου εξουσιάζεις και κυβερνάς τα σύμπαντα κτίσματα Σου, τον ουρανό και τη γη, την ξηρά και τη θάλασσα, πάντα τα ορατά και αόρατα δημιουργήματά Σου.    

Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο σταυρωθείς υπέρ ημών, ο ταφείς και αναστάς, ο αναληφθείς εις τον ουρανόν,  ελέησον, βοήθησον και σώσον ημάς.

Συ που επιτίμησες την ανεμοθύελλα και την τρικυμία και Σε υπάκουσαν κι έγινε γαλήνη μεγάλη στη θάλασσα.

Συ που ελέησες, συγχώρησες κι έσωσες τους μετανοημένους αμαρτωλούς. 

Συ που θεράπευσες ανίατες αρρώστιες, παράλυτους και τυφλούς.

Συ που έκανες τόσα πολλά υπερφυσικά έργα και θαύματα.

Συ  που ανέστησες από τους τάφους νεκρούς.   

Σε ικετεύομε, Κύριε παντοκράτορα, παντοδύναμε και υπεράγαθε, φιλεύσπλαχνε και φιλάνθρωπε Θεέ, βοήθησέ μας, ελέησέ μας και σώσε μας.

Σε ικετεύομε και Σε παρακαλούμε ας παύσουν οι πόλεμοι, οι επιδημίες και οι λοιμοί, οι τρομεροί και φοβεροί σεισμοί, για να βρούμε την ησυχία, την ηρεμία, τη γαλήνη, την ειρήνη.  

Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος, ελέησον και σώσον ημάς. 

Παναγία Τριάς, ελέησον και σώσον ημάς. 

Σ΄ευχαριστούμε, Σώτερ, Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού και Θεέ, φιλεύσπλαχνε, πολυέλεε, υπεράγαθε,  μακρόθυμε και φιλάνθρωπε Θεέ, που μας έσωσες. 

Εν χειρί Θεού τα πέρατα της γης. 

Δόξα Σοι ο Θεός.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων΄Αμήν. 

 

        

Μακάριοι όσοι νοιάζονται και βοηθούν τον αδύναμο.

Μακάριοι όσοι συμπονούν, νοιάζονται και βοηθούν αυτούς που έχουν  αδυναμίες, ανάγκες και δυσκολίες.

 Μακάριοι όσοι νοιάζονται και βοηθούν τον άστεγο και τον γυμνό, τον διψασμένο και τον πεινασμένο.

Μακάριοι όσοι νοιάζονται και βοηθούν τον ταπεινό, τον αδύναμο και τον μικρό, το ορφανό και το φτωχό, τον άρρωστο, τον ανήμπορο και τον δυστυχισμένο. 

Είδες τον συνάνθρωπο σου κάτω πεσμένο και θανάσιμα πληγωμένο; μην αδιαφορείς, δος του χέρι βοηθείας όσο πιο πολύ μπορείς.   

Μακάριοι όσοι  ελεούν, σπλαχνίζονται και βοηθούν αυτούς που έχουν ανάγκες και δυσκολίες.  

Όποιος κλείνει το αυτί, για να μην ακούει του θλιβομένου την παρακλητική κραυγή, θα κραυγάσει και αυτός στη περίοδο των θλίψεων του και δεν θα υπάρχει κανείς να τον ακούσει και να τον βοηθήσει. 

"Μακάριοι όσοι δείχνουν έλεος στους άλλους, γιατί σ΄αυτούς θα δείξει ο Θεός το έλεος του." (Αγία Γραφή).

Οι προσφορές, οι ελεημοσύνες και οι προσευχές ανακουφίζουν των κεκοιμημένων και των ζώντων τις ψυχές. 

"Μεγάλο αγαθό είναι βέβαια το να ελεεί κανείς τους φτωχούς΄ αλλά τίποτε άλλο δεν είναι τόσο μεγάλο, όσο το να απαλάσσεις κάποιον από την πλάνη΄ γιατί τίποτε άλλο δεν είναι αντάξιο της ψυχής. Μεγάλο το έργο εκείνου που σώζει μια ψυχή." Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

 Ω, αγία και αθάνατη ψυχή! 

Παραβολές και διδασκαλία, εκπαίδευση και παιδεία.

"Ανοίξω εν παραβολαίς το στόμα μου, ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου". 

Θα μιλήσω με παραβολές, θα πω πράγματα κρυμμένα από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος. 

"Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού". 

Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του.

Ο Θεός σπέρνει. Τι σπέρνει; το σπόρο του, δηλαδή τον θείο και άγιο λόγο του.

Που τον σπέρνει; στον κόσμο. 

"Ο Θεός ημών επί της γης ώφθη (εφανερώθη) και εν τοις ανθρώποις συνανεστράφη".

Ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο ενανθρωπήσας Λόγος του Θεού Πατρός και Θεός, ο εκ Πνεύματος Αγίου και αειπαρθένου Μαρίας σαρκωθείς, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, εδίδασκε τα πλήθη του λαού με πολυάριθμες παραβολές και θεράπευε ανίατες ασθένειες και αδυναμίες, κάθε ψυχική και σωματική ασθένεια και αδυναμία. 

Και έλεγε: πως και με τι να παρομοιάσω τη Βασιλεία του Θεού; με ποιά παραβολή να την παραβάλλω;  

Τους είπε πολλά με παραβολές.  

Την παραβολή του σποριά, των ζιζανίων, του μικρού σπόρου του σιναπιού, της ζύμης, του κρυμμένου θησαυρού, του καλού μαργαρίτη, του εύσπλαχνου Πατέρα και του ασώτου γιού, των πρώτων και έσχατων εργατών του αμπελώνα, της αμπέλου, του καλού ποιμένα κι άλλες πολλές, υπέροχες και διαφωτιστικές παραβολές, όπως είναι γνωστές σ΄εμάς από το άγιο και ιερό ευαγγέλιο.  

Άκουσε την παραβολή, εμβάθυνε στην παραβολή, στην έννοια και στη σημασία, στο βαθύ και υψηλό διδακτικό και πνευματικό νόημα. 

"Ομοία εστίν η βασιλεία του Θεού..", έλεγε ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού και δια ζώσης φωνής, δίδασκε τα πλήθη του λαού για τη βασιλεία του μόνου αληθινού Θεού, για την αγάπη στο Θεό και στον άνθρωπο. Για την ουράνια βασιλεία καθιερώνει μια μόνιμη χριστιανική κοινωνία, την αγία του και μεγάλη Εκκλησία.   

"Και έλεγε΄ έτσι μοιάζει η βασιλεία του Θεού: Σαν τον άνθρωπο που σπέρνει το σπόρο του στη γη. Και αυτός που έσπειρε τη γη, κοιμάται τη νύχτα και ξυπνάει την ημέρα, χωρίς να κάνει τίποτα για τη βλάστηση και την αύξηση του σπόρου. Κι όμως ο σπόρος βλασταίνει κι αυξάνει με τρόπο που ο ίδιος δεν ξέρει." (Μάρκ. δ΄, 26-28). 

(Αν και προσωπικά προτιμώ τη γραφή, την ανάγνωση και την ακρόαση του αγίου και ιερού Ευαγγελίου στη θεόπνευστη και αρχική του γραφή, όπως δηλαδή αναγιγνώσκεται από τους ιερείς στην Αγία του Χριστού Εκκλησία, εδώ χρησιμοποιώ τη μετάφραση στην καθομιλουμένη νεοελληνική γλώσσα τη δημοτική).   

Τι είναι παραβολή;    

Παραβολή είναι η παράθεση, ο παραλληλισμός  και η σύγκριση δύο ή περισσοτέρων πραγμάτων, δεδομένων, καταστάσεων ή και εγγράφων με σκοπό ν΄ανευρεθούν οι ομοιότητες και οι διαφορές μεταξύ τους. 

Εικόνα, παράσταση, σύγκριση, παρομοίωση: 

Λέγει ο Κύριος: << Γιατί με καλείτε "Κύριε, Κύριε" και δεν εφαρμόζετε αυτά που σας λέω;

 Όποιος έρχεται σ΄εμένα κι ακούει τα λόγια μου και τα εφαρμόζει στη ζωή του, θα σας δείξω με ποιον μοιάζει: Μοιάζει με έναν άνθρωπο που για να χτίσει το σπίτι του, έσκαψε κι εμβάθυνε κι έβαλε τα θεμέλια πάνω στην πέτρα. Έτσι όταν έγινε νεροποντή και πλημμύρα κι έπεσε με ορμή ο ποταμός πάνω στο σπίτι, δεν μπόρεσε να το σαλέψει, γιατί ήταν θεμελιωμένο πάνω στη στερεή και αμετακίνητη πέτρα. Αντίθετα, αυτός που άκουσε τη διδασκαλία μου, αλλά δεν την εφήρμοσε, μοιάζει με άνθρωπο, που έχτισε το σπίτι του πάνω στην άμμο χωρίς θεμέλιο. Και μόλις έγινε πλημμύρα κι έπεσε με ορμή ο ποταμός πάνω στο σπίτι, γκρεμίστηκε αμέσως και το ρήγμα που έγινε σ΄εκείνο το σπίτι ήταν μεγάλο>>. (Λουκά, ΣΤ΄, 46 έως και 49, Ματθ. Ζ΄, 21-28).   

Η παραβολή είναι μια παρομοίωση, μια σύγκριση, μια μεταφορά, ένας παραλληλισμός στον ποιητικό και λογοτεχνικό,  διδακτικό και διαφωτιστικό λόγο.

Παρομοίωση είναι ένα σχήμα λόγου με το οποίο συγκρίνεται ή παραβάλλεται κάποιος ή κάτι με κάποιον άλλο ή κάτι άλλο και που εκφέρεται συνήθως με το μόριο "σαν", "όπως", "καθώς", "όμοιος  με", και λοιπά. 

Αναγωγή είναι η τοποθέτηση (έννοιας, πράξης ή κατάστασης) σε άλλη βάση ή διάσταση με σκοπό να γίνει πιο απλή, ευχάριστη και κατανοητή στους αναγνώστες ή ακροατές.

Πολλοί ομιλητές και αφηγητές, συγγραφείς και ποιητές χρησιμοποιούν στον διηγηματικό,  λογοτεχνικό και διδακτικό λόγο τους μύθους, παρομοιώσεις, μεταφορές, εικόνες, παραστάσεις και συμβολισμούς, συγκρίσεις και αλληγορικές παραβολές.   

Παράδειγμα: Η θέση ενός διδασκάλου μπορεί να συγκριθεί μ΄ενός κηπουρού και στα μικρά φυτά του κήπου να συμβολίζονται οι μικροί μαθητές του διδασκάλου.

Ω, μυρίπνοα του παραδείσου άνθη! Ω φωτόμορφα πρόσωπα και μελλίρυτα στόματα!  

Κι εγώ σαν τη μέλισσα συλλέγω το νέκταρ απ΄τα μυρίπνοα του παραδείσου άνθη.   

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο κεφάλαιο του "περί διδαχής και νουθεσίας" μεταξύ άλλων αναφέρει:

"Δια ποίον λόγον πολλάς φοράς, όταν θέτωμεν ορισμένα προβλήματα προς λύσιν, δεν δίδομεν αμέσως την απάντησιν; Διότι θέλομεν να σας συνηθίσωμεν να μη δέχεσθε πάντοτε μασημένην την τροφήν, αλλά εις πολλάς περιπτώσεις να ευρίσκετε και μόνοι σας την απάντησιν κάποιου νοήματος. Αυτό ακριβώς κάνουν και τα περιστέρια.

Και εκείνα δηλαδή, τρέφουν τους νεοσσούς των με το δικό των στόμα, όσον καιρό τα μικρά των μένουν εις την φωλεάν. Όταν όμως ημπορέσουν να εξέλθουν από την φωλεάν, και ίδουν ότι τα πτερά των νεοσσών εστεροποιήθησαν, δεν τους τρέφουν πλέον με ετοίμην τροφήν. Αλλά φέρουν μεν εις το στόμα τους κόκκους, και τους δεικνύουν εις τα μικρά των, όταν όμως οι νεοσσοί έλθουν κοντά εις το έδαφος, παρακινούν τα μικρά των να την πάρουν πλέον μόνα των. 

Το ίδιο λοιπόν κάνομε και ημείς΄αφού πάρωμεν την πνευματική τροφή εις το στόμα, σας καλούμεν δια να σας είπωμεν την λύσιν. Όταν δε πλησιάσετε και φανήτε ότι περιμένετε να πάρετε την πνευματικήν αυτήν τροφήν, λέγομεν μερικούς λόγους, ώστε σεις οι ίδιοι μόνοι σας να καταλάβετε την σημασίαν των.

Και όπως οι δάσκαλοι της κιθάρας, αφού πιάσουν τα δάκτυλα των μαθητών των, τα πλησιάζουν με ηρεμίαν εις τας χορδάς και τους διδάσκουν να τας κτυπούν με προσοχήν, ώστε να αποκτήσουν την κατάλληλον πείραν, διδάσκοντες αυτούς να παράγουν, με τα άφωνα δάκτυλα και τας χορδάς, μουσικήν γλυκυτέραν και πραοτέραν από πάσαν φωνήν, το ίδιο ακριβώς κάνομεν και ημείς. 'Οπως δηλαδή τας χορδάς της κιθάρας τας κρούει και ο έμπειρος τεχνίτης και ο άπειρος μαθητευόμενος, αλλά ο μεν δεύτερος προκαλεί δυσφορίαν εις τον ακροατήν, ενώ ο πρώτος τον ευχαριστεί και τον ψυχαγωγεί. Τούτο δε συμβαίνει διότι ναι μεν τα δάκτυλα είναι τα ίδια, και αι χορδαί είναι αι ίδιαι, αλλά η εμπειρία δεν είναι η ίδια. Το ίδιο συμβαίνει και με την ανάγνωσιν των θείων Γραφών΄ πολλοί μεν ακούουν τα θεία λόγια, αλλά δεν κερδίζουν όλοι, ούτε όλοι ωφελούνται. Αιτία δε είναι ότι ούτε όλοι εμβαθύνουν εις τα νοήματα των θείων λόγων, ούτε κτυπούν με τέχνην τας χορδάς της κιθάρας". 

Κάθε τέχνη κι επιστήμη έχει το διδάσκαλό της και με λόγια και με έργα.  

"Δεν υπάρχει μαθητής ανώτερος από το δάσκαλό του ΄όποιος όμως καταρτιστεί τέλεια, μπορεί   να γίνει όπως και ο δάσκαλός του. " (Λουκά ΣΤ΄, 40). 

"Εσείς είστε το αλάτι της γης. Εσείς είστε το  φως του κόσμου΄ μια πόλη χτισμένη ψηλά στο όρος, δεν μπορεί να κρυφτεί", έλεγε ο Κύριος στους μαθητές και αποστόλους του στην επί του όρους θεία ομιλία του και διδασκαλία του. ((Ματθ. Ε΄, 13-15).  

Μικρό, νήπιο και φτωχό τον εαυτό μου θεωρώ μπροστά στη γνώση, στη σοφία και στο πνεύμα.

Μικρό, νήπιο και φτωχό τον εαυτό μου θεωρώ μπροστά στα θεία λόγια και στα έργα. 

Τι κι αν έκανα ένα μικρό, πολύ μικρό κι ασήμαντο βήμα; υψηλή η κλίμακα και η ανώτατη βαθμίδα.

Ω, είναι πολλά τα σκαλοπάτια που πρέπει ν΄ανεβώ, για να να φθάσω στην ανώτατη βαθμίδα και στον ανώτατο βαθμό.     

Με ταπεινοφροσύνη

Μαρίνα Μαθιουδάκη- Ζηδιανάκη. 

Σημείωση: Μη νομίζετε ότι είμαι δασκάλα ή καθηγήτρια, ή ότι επιδιώκω να κάνω τη δασκάλα και την καθηγήτρια.  

Μ΄άρεσε να γίνω δασκάλα, αλλά δεν έγινα. Είν΄ευλογία και χαρά να είσαι στο Σχολείο μαζί με παιδιά.  

Πολλοί βέβαια κοπίασαν, αγωνίστηκαν και σπούδασαν, αλλά τι κρίμα που νέοι αξιόλογοι  παραμένουν άνεργοι και αδιόριστοι. 

Το παράπονο του άνεργου και αδιόριστου: Σπούδασα τελικά, γενικά και ειδικά, πήρα πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό, έκανα και τη θητεία μου στο στρατό και να μαι τώρα εδώ άνεργος και φτωχός με τόσα φόντα, τίτλους και προσόντα.  

Πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι, με φόντα, τίτλους και προσόντα δεν αναγνωρίζονται εδώ και καταφεύγουν στο εξωτερικό.    

Ο έννους και λογικός άνθρωπος ορέγεται του ειδέναι. Το ανθρώπινο πνεύμα επιζητεί πάντοτε νέες  γνώσεις και ανακαλύψεις.   

Μ΄αρέσει ν΄ακούω και να μαθαίνω, να διαβάζω και να γράφω και νέα πράγματα, πρωτάκουστα και πρωτόγνωρα ν΄ανακαλύπτω. Και τώρα, όσα δεν έμαθα στα νιάτα μου, τα μαθαίνω στα γεράματά μου. Τώρα πια προσέχω τι ακούω, τι διαβάζω και τι βλέπω. Τώρα έμαθα να διακρίνω, να επιλέγω και να συλλέγω, να διαβάζω και να μαθαίνω όσα ωφελούν το είναι μου και την ψυχή μου. 

"πάντ΄ανοιχτά πάντ΄άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου". Δ. Σολωμός.

Και αφού μελέτησα το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και θεωρία ενστερνίστηκα την Χριστιανική διδασκαλία. 

Ο Μέγας Βασίλειος, στις  ομιλίες του για την εξαήμερη θεία δημιουργία, λέγει στους ακροατές του: Ίσως να βρήκατε κάποια ωφέλεια στα λεγόμενα΄ αλλά αν δεν βρήκατε, κερδίζετε τουλάχιστον το ότι παραμένοντες εδώ δεν αμαρτάνετε. Ώστε όσο περισσότερο σας κρατώ εδώ, τόσο περισσότερο σας προφυλάσσω από τα κακά.  

Και ποιός δεν γνωρίζει τη συνεισφορά της Εκκλησίας στην παιδεία; 

Και ποιός  δεν γνωρίζει τους τρεις ιεράρχες, τους τρεις μεγίστους φωστήρες, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας;  

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα εκπαιδευτικών εκφράζω και γράφω εδώ τις σκέψεις μου.     

Σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος της Ελλάδας: Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. 

Εύστοχος ο ορισμός, καλή η αποστολή και ο προαναφερόμενος σκοπός της παιδείας. 

Η επιλογή της διδακτέας ύλης και των πνευματικών εδεσμάτων είναι στην αρμοδιότητα, στη δικαιοδοσία και στην ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Και βέβαια ο καθένας έχει το δικαίωμα, την ελευθερία και την ευχέρεια ν΄ανοίξει κι΄άλλα βιβλία εκτός από τα σχολικά βιβλία, να βρει κι΄άλλους νέους πνευματικούς θησαυρούς, να εμπλουτίσει τις γνώσεις του, ν΄ανοίξει τα μάτια της διάνοιάς του, ν΄ανοίξει τα φτερά του και να διευρύνει τον ορίζοντά του.   

Το Σχολείο είναι ένας ωφέλιμος κοινωνικός, εκπαιδευτικός και μορφωτικός θεσμός. 

Είναι μια ζωντανή κοινωνία κι επικοινωνία μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων, μεταξύ δασκάλων-καθηγητών, γονέων, παιδιών, μαθητών. 

Μεγάλος είναι ο ρόλος  και η ευθύνη των γονιών στην ανατροφή και στη διαγωγή των παιδιών. Μεγάλος είναι ο ρόλος και η ευθύνη των εκπαιδευτικών στη μόρφωση και στην πρόοδο, στην εξέλιξη και την προκοπή των μαθητών. 

Είν΄ έμφυτα στον άνθρωπο τα χαρίσματα, τα προσόντα και τα προτερήματα ή είναι διδακτά; Είν΄έμφυτη η αρετή ή είναι διδακτή ;  

Οικογένεια, κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, Σχολείο και σχολικό περιβάλλον, ακούσματα και θεάματα, υποδείγματα, πρότυπα και παραδείγματα συντελούν κι επιδρούν καθοριστικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, στην εξέλιξη και στην προσωπικότητα των παιδιών. 

Όπως διδαχθώ, έτσι και θα πορευθώ. Υπόδειγμα- παράδειγμα- δίδαγμα. Η παιδεία, η καλή διδασκαλία, η εκπαίδευση και η παιδαγωγία είναι θείο χάρισμα.      

Το σχολείο παρέχει πνευματική τροφή, γνώσεις και παιδεία, θρανία και βιβλία σε όλες τις ηλικίες και σε όλες τις βαθμίδες του, εκγυμνάζει το νου και το σώμα, καλλιεργεί την ψυχή και το πνεύμα, διευρύνει τους ορίζοντες και διαμορφώνει ψυχές, χαρακτήρες και προσωπικότητες με ηθικές αξίες και αρχές, με γνώσεις και αρετές. 

"Όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μιά φυλακή."

Το Σχολείο προετοιμάζει και καταρτίζει τους μαθητές, έτσι ώστε να είναι τέλεια καταρτισμένοι, να γίνουν άξιοι και ωφέλιμοι άνθρωποι στην κοινωνία με ηθικές και πνευματικές αξίες, με προτερήματα και προσόντα, με γνώσεις και αρετές.

"Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!" Κ. Παλαμάς. 

Φώτισε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!           

Το δάσκαλο και τον καθηγητή μου τον θέλω τέλειο υπόδειγμα σε όλα. 

Να δίνει για τα πρόβατά του τη ζωή του σαν τον άμισθο καλό ποιμένα.     

Ο δάσκαλος και ο καθηγητής διδάσκει, μεταδίδει γνώσεις στους μαθητές, διαπαιδαγωγεί, νουθετεί και καθοδηγεί, εξετάζει, ελέγχει και συμβουλεύει τους μαθητές, εξηγεί και διασαφηνίζει όσα τον ρωτούν οι μαθητές, διορθώνει τα λάθη, τα σφάλματα και τις συμπεριφορές, καλλιεργεί το πνεύμα και διαμορφώνει ψυχές, καλλιεργεί και διαμορφώνει χαρακτήρες με ηθικές και πνευματικές αξίες,  με γνώσεις και αρετές. 

Οι διδάσκαλοι και οι  καθηγητές δίνουν τη σκυτάλη του πνεύματος στους τελειόφοιτους μαθητές, στους απόφοιτους  και καλά καταρτισμένους φοιτητές. 

Τον δάσκαλο και τον καθηγητή μου τον θέλω τέλειο υπόδειγμα σε όλα.

Να δίνει για τους μαθητές του την ψυχή του σαν τον άμισθο καλό ποιμένα. 

Η διδασκαλία είναι θείο χάρισμα.

Με αγάπη.

Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη.  

      

Περί Δικαιοσύνης.

"Αρχή σοφίας φόβος Θεού."

"Αρχή οδού αγαθής το ποιείν δίκαια". 

"Της σοφίας οδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, των αφρόνων παιδευτά, και πτωχών υπεραπιστά, στήριζον, συνέτισον την καρδίαν μου, Δέσποτα. Συ δίδου μοι λόγον, ο του Πατρός Λόγος΄ Ιδού γαρ τα χείλη μου, ου μη κωλήσω εν τω κράζειν σοι΄ Ελεήμον, ελέησόν με τον παραπεσόντα." 

Ο Θεός που είναι Κύριος και πανάγιος, άκτιστος, υπέρχρονος, προαιώνιος και υπεραιώνιος, αθάνατος, ασώματος και αόρατος, υπερούσιος, απειροδύναμος και παντοδύναμος, πάνσοφος, ποιητής, κτίστης και δημιουργός του ουρανού και της γης, όλων των ορατών και αοράτων,  παντοκράτορας, όπως αναφέρεται στο θεόπνευστο και βραχύλογο, ιερό και σεπτό σύμβολο της ορθοδόξου πίστεως. Ο Θεός που είναι υπέρτατος, μέγας και ύψιστος, ο Κύριος, ο Βασιλέας και ο Δεσπότης των όλων, των ουρανών και των αιώνων, των ουρανίων και αοράτων δυνάμεων, υπερουράνιος, υπεράγαθος και ανεξίκακος, άφθονος και γενναιόδωρος, πολυεύσπλαχνος, παντελεήμων και πανοικτίρμων, πολυέλεος, μακρόθυμος, φιλάνθρωπος και φιλόστοργος, προνοητής και προγνώστης, επιβλέπων και παντεπόπτης, παντογνώστης και καρδιογνώστης, απεριόριστος και αχώρητος, απειροτέλειος και υπερτέλειος. Ο Θεός, που είναι Πατήρ,Υιός και Άγιο Πνεύμα, μία τρισυπόστατη θεότητα, δύναμη, θέληση και κυριότητα, τριάδα παναγία, ομοούσια και αδιαίρετη, που δημιούργησε, συνέχει και κυβερνά τα σύμπαντα, φως θείο και άγιο, άκτιστο, τρισήλιο και συναϊδιο, αλήθεια, αγάπη, αυτοζωή και πηγή ζωής, αρχή και αιτία των όντων, πάντων των καλών και αγαθών, ο αγαπών και ο ελεών, ο αεί Ων, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Ο συνάναρχος Λόγος και μονογενής Υιός του Θεού και Θεός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, ο εκ Πνεύματος Αγίου και αειπαρθένου Μαρίας και Θεοτόκου Παναγίας ενανθρωπήσας Ιησούς Χριστός, ο μεθ΄ημών Θεός,  ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Λυτρωτής,  και ο Σωτήρ ημών, ο επί ξύλου σταυρωθείς υπέρ ημών, ο αναστάς εκ νεκρών, ο συγχωρών και ο σώζων, ο μετά δόξης εις ουρανούς αναληφθείς, ο καθήμενος εκ δεξιών του Πατρός.  Ο Θεός, ο Κύριος και ο Μέγας Διδάσκαλος, ο Ποιμήν ο καλός, ο μέγας βοηθός, ο χορηγός του αγίου και αγαθού πνεύματος, του αληθινού και ηθικού φωτός, της σοφίας και του νοερού φωτός. Ο Θεός, ο ευλογών, ο φωτίζων και ο αγιάζων, ο υπέρτατος και τέλειος Νομοθέτης, ο Μέγας και Δίκαιος Κριτής, ο θαυμαστός, ο υπερένδοξος, ο υπερύμνητος και ευλογητός, ο επέκεινα όλων, ο ακατάληπτος και απερίγραπτος Θεός, που υπερβαίνει τον ανθρώπινο νου και λόγο, που με ανθρώπινη γλώσσα και με ανθρώπινα λόγια δεν περιγράφεται, είναι και ο άκτιστος, ο υπέρλαμπρος και ο άδυτος ήλιος της Δικαιοσύνης.    

 (Ας με συγχωρήσει ο Θεός που η αναξιότητα, η ταπεινότητα και η μικρότητά μου γράφει για τον υπερούσιο και απερίγραπτο Θεό. Η ακατάληπτη φύση και η ουσία του Θεού υπερβαίνει κάθε ανθρώπινο νου και λόγο, κάθε ανθρώπινη διάνοια και γλώσσα). 

Σε προσκυνώ τρισυπόστατη Θεότητα. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Τριάς Αγία, δόξα σοι. 

Δικαιοσύνη. Ετυμολογία: Δίκαιος+το επίθημα-σύνη=Δικαιοσύνη, έννοια, η οποία αντιστοιχεί σε αυτό που δηλώνει το θέμα της λέξης, (Δίκαιος+σύνη) όπως και : Χριστιανο-σύνη, ιερο-σύνη, αγιο-σύνη, άξιο-σύνη, σωφρο-σύνη, καλο-σύνη, αγαθο-σύνη, ελεημο-σύνη, ευγνωμο-σύνη, εμπιστο-σύνη, νοημο-σύνη, μνημο-σύνη, χαρμο-σύνη, ευφρο-σύνη κ.λ.π.  

"Δικαιοσύνη είναι η τήρηση και η εφαρμογή των θείων και αγίων εντολών". 

"Δικαιοσύνη είναι η υπακοή και η συμμόρφωση στο θέλημα του Θεού". 

"Δικαιοσύνη είναι η συμφωνία και η αρμονία λόγου και έργου, θεωρίας και πράξης". 

"Δικαιοσύνη είναι η συνισταμένη πολλών αρετών".

"Δικαιοσύνη είναι η άφθονη μετάδοση των θείων αγαθών, χαρισμάτων και δωρεών". 

"Η Δικαιοσύνη κατέρχεται από τον ουρανό, από τον δικαιοκρίτη Θεό. "

"Η θεία Δικαιοσύνη υπερβαίνει κατά πολύ την ανθρώπινη δικαιοσύνη".

"Ο Θεός που είναι και δικαιοσύνη απονέμει σε όλα τα όντα κατά την αξία τους ευταξία, αρμονία, κάλλος, ευρυθμία, ορίζει όλες τις δωρεές και τις θέσεις όπως ταιριάζει στον καθένα κατά τον απολύτως δίκαιο κανόνα..." Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (Φιλοκαλία).  

"Η δικαιοσύνη είναι κάτι το θαυμαστό και καθιστά τον άνθρωπο ικανό να στέκεται κοντά στο Θεό". 

"Εν δε δικαιοσύνη συλλήβδην πασ΄ αρετή έστιν."

Ύψιστη αρετή του αγαθού και δίκαιου ανδρός είναι η δικαιοσύνη.

Τα ιδιώματα της Δικαιοσύνης είναι πολλά και σεβαστά.

"Έκαστος εφ΄ω δικαίως, νομίμως και επαξίως εκλήθη και προωρίσθη, εδιδάχθη και ετάχθη".

Ο καθένας στο αξίωμά του, στη θέση του και στα καθήκοντά του, στην τάξη του, στην ιεραρχική βαθμίδα του και στο λειτούργημά του, στα όρια της δικαιοδοσίας του και στην αρμοδιότητά του.

Έκαστος με τα χαρίσματά του, με τις γνώσεις του και τα προσόντα του, με τις ικανότητες και τα προτερήματά του.

Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

Ο καθένας σ΄αυτό που εκλήθη κι εξελέγη, σ΄αυτό που ετάχθη και αφιερώθη, σ΄αυτό που σπούδασε και αγαπά, σ΄αυτό που εκπαιδεύθη και εξειδικεύθη, σ΄αυτό που γνωρίζει καλά.   

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της Δικαιοσύνης είναι η αμεροληψία, η ακεραιότητα και η  δικαιοκρισία, η διαύγεια και η ευστροφία, η ικανότητα να διακρίνει καλά, δίκαια και ορθά, η απονομή του δικαίου και η κατά την αξία εκάστου ανταπόδοση και ανταμοιβή.  

Φυσικοί νόμοι και χρυσοί κανόνες, καθορισμένα όρια και μέτρα ρυθμίζουν την εύρυθμη λειτουργία στο φυσικό, αστρικό-ηλιακό σύστημα. 

Ο ήλιος δεν θα υπερβεί την καθορισμένη τροχιά του, τα μέτρα του και την απόσταση του από τη γη. Η θάλασσα δεν θα υπερβεί τη στάθμη της και τα όρια της από την ξηρά. Ειδεμή, τι θα συμβεί;

Παντού επικρατούν νόμοι, κανόνες και αρχές, όρια και περιορισμοί, προληπτικά μέτρα και φραγμοί, τόσο στο φυσικό, αστρικό-ηλιακό σύστημα όσο και στο κοινωνικό-πολιτειακό σύστημα.  

Το δίκαιο, ως ένα σύστημα κανόνων και αρχών, συγκροτεί την έννομη τάξη και αποτελεί το κυριότερο γνώρισμα μιας ανθρώπινης κοινωνίας, μιας ευνομούμενης και καλά διοικούμενης Πολιτείας. 

Κάθε πράξη που γίνεται, κρίνεται από το σκοπό εκείνων που την κάνουν.  

"Η δικαιοσύνη αποτελεί το θεμέλιον πάσης πολιτικής κοινωνίας και τον ακρογωνιαίο λίθον της κοινωνικής ευρυθμίας."

Η δικαιοσύνη επιδιώκει την τέλεια νομοθεσία και καθιερώνει την άριστη πολιτεία, την ευνομία και την ευταξία, την ισότητα και την ισονομία, την κοινωνική ευρυθμία, την ενότητα, την ειρήνη και την αρμονία, την κοινωνική αλληλεγγύη και τη φιλαλληλία, την ομόνοια και την ευημερία, την δημόσια ασφάλεια και την ελευθερία. 

"εστιν Δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ΄ορά."

Υπάρχει ο Θεός ο οποίος βλέπει τα πάντα από ψηλά. 

Αγάπα το φως και την αλήθεια. Ο Θεός είναι φως και αλήθεια. 

"ουδέν κρυπτόν υπό του ανεσπέρου φωτός".

Παντού και πάντοτε να ομολογείς την αλήθεια. 

Η αλήθεια είναι ισχυρή και το ψεύδος ασθενές.  

Ιδιαίτερο γνώρισμα της δικαιοσύνης είναι η διαύγεια, η ευκρίνεια και η δικαιοκρισία, η ικανότητα να διακρίνει, να ενεργεί, να διερευνά και να αποφασίζει δίκαια και ορθά, αμερόληπτα και αντικειμενικά, η ικανότητα να διακρίνει το δίκαιο από το άδικο, το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος, την αλήθεια από το ψέμα, το νόμιμο από το παράνομο και η κατά την αξία εκάστου ανταμοιβή.

Η Δικαιοσύνη απονέμει το δίκαιο και αποδίδει στον καθένα κατά την αξία του και κατά το βίο του, κατά το ήθος, τη διαγωγή και τη συμπεριφορά του, κατά τις προθέσεις του και κατά τις  παραλείψεις του, κατά την επιμέλειά του και κατά την αμέλειά του, κατά τα λόγια, κατά τις πράξεις και τα έργα του. 

Το Κράτος, κατά την νομική επιστήμη, είναι οργάνωσις εξουσίας αυτοδυνάμου, διέπουσα την συμβίωσιν του συνόλου των ανθρώπων των διαβιούντων εντός ωρισμένης χώρας.  (Συνταγματικό Δίκαιο, Α. Μάνεση). 

Το κράτος, ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, είναι συνυφασμένο με το Δίκαιο.

Κράτος-Πολιτεία χωρίς Δίκαιο, χωρίς κανόνες δικαίου δεν υφίσταται. 

Το δίκαιο είναι έμφυτο και διδακτό, εθιμικό, προφορικό και γραπτό, "θετικό" και "φυσικό", ίδιον και ξένο, παλαιό και νέο. 

Η αρμόδια κοσμική και πολιτειακή νομοθετική εξουσία θεσπίζει και θέτει γραπτούς κανόνες δικαίου, σαφείς και απλούς, δίκαιους και καλούς νόμους, που ρυθμίζουν την ομαλή οργάνωση και τη λειτουργία του Κράτους, τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους και τη σχέση δημόσιας εξουσίας και πολιτών.  

Το Σύνταγμα, ως θεμελιώδης και γραπτός νόμος του Κράτους, ρυθμίζει τη συγκρότηση, τη μορφή και την άσκηση της κρατικής εξουσίας, θέτει νομικούς κανόνες, όρια και περιορισμούς στην άσκηση της κρατικής εξουσίας και περιέχει δικαιώματα και υποχρεώσεις μεταξύ αρχόντων και αρχομένων. 

"Το ότι υπάρχουν άρχοντες και αρχόμενοι, και οι μεν πρώτοι ασκούν την εξουσία, οι δε δεύτεροι υπακούουν εις τους πρώτους είναι έργο της σοφίας του Θεού. Τίποτε δεν αναδεικνύει τόσον πολύ έναν άρχοντα, όσο η αγάπη του προς τους αρχομένους και το να είναι καθ΄όλα έντιμος και ηθικός,  σώφρων και συνετός, ενάρετος και επιδέξιος, άμεμπτος και ακέραιος, δίκαιος και αδιάβλητος." Ι. Χρυσόστομος. (περί αρχής εξουσίας και δόξης). 

Χρέος των αρχόντων είναι να δικαιώνουν τις προσδοκίες του λαού και να συντρέχουν στις ανάγκες του. Να μετέρχονται το παν για το κοινό καλό και για το κοινό συμφέρον... 

"Αρχοντος γαρ μηδέν τους αρχομένους ωφελούντος ουδέν αθλιώτερον." Ι. Χρυσόστομος.

Υψηλό το αξίωμα, υψηλή και η ευθύνη του εκάστοτε πολιτειακού άρχοντα και ηγέτη, πρωθυπουργού και Κυβερνήτη.   

Δικαιοσύνη είναι και η διάκριση των εξουσιών σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία, η ιεραρχική βαθμίδα, η καθ΄ύλην και η κατά τόπον αρμοδιότητα και δικαιοδοσία. 

Σύμφωνα με το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα:  Η  νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση.

Η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια΄ οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.  

"Η δικαιοσύνη απονέμεται από δικαστήρια συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές, που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία". (άρθρο 87, παρ.1 του Ελληνικού Συντάγματος). 

Τα δικαστήρια διακρίνονται σε πολιτικά, ποινικά και διοικητικά (άρθρο 93 παρ.1 Σ.) Η διάκριση γίνεται με βάση τη φύση των εκδικαζομένων διαφορών.  

Σε μια ευνομούμενη πολιτική κοινωνία η δικαστική εξουσία συμβάλλει στην έννομη τάξη και στην ευταξία, στη δημόσια ασφάλεια, στην ειρήνη, στην ομόνοια και στην ευρυθμία.

Η Δικαιοσύνη δεν δωροδοκείται και δεν εξαγοράζεται, δεν πλανάται, δεν προσωποληπτεί και δεν εξαπατάται.

Το δίκαιο συναρτάται με την ευθύνη. 

Ουδείς ανεύθυνος για τις πράξεις του, για την αμέλεια του, για την αδιαφορία του και για τις παραλείψεις του.  

Η ευθύνη, κατά την νομική επιστήμη, είναι είτε ατομική είτε συλλογική είτε μερική είτε ολική είτε υποκειμενική είτε αντικειμενική και είναι πολλών ειδών: ποινική, αστική, διοικητική (πειθαρχική), διαχειριστική, κοινοβουλευτική, υπουργική, πολιτική.    

Εξουσίες, καθήκοντα και ευθύνες, δικαιώματα και υποχρεώσεις, έννομες συνέπειες, ποινές και κυρώσεις. 

Ο άνθρωπος, ως λογικό κι ευσυνείδητο, ηθικό και κοινωνικό ον, ως αυτεξούσιος κι ελεύθερος, ως μέλος ενός ευρύτερου κοινωνικού και πολιτειακού συνόλου και ως φορέας κρατικού οργάνου οφείλει να κάνει καλή χρήση της εξουσίας του και της ελευθερίας του, να έχει συνείδηση ευθύνης και συναίσθηση δικαιοσύνης, του καλού, του αγαθού και του αληθούς, του δικαίου και νομίμου, του ηθικού και ανήθικου, του θεμιτού και αθέμιτου, του επιτρεπτού και απαγορευμένου και να είναι υπεύθυνος και υπόλογος για τη συμπεριφορά του, για τα λόγια του και τα έργα του, για τις πράξεις του, για τις παραλείψεις του και για την αμέλεια του. 

"Πάντα μοι έξεστιν, αλλά ου πάντα συμφέρει". (Α΄, Κορ. κεφ.ΣΤ΄, στιχ.12). 

Όλα έχω εξουσία να τα πράττω, αλλά δεν συμφέρουν όμως όλα. 

Ο ένοχος και ο δράστης μιας άδικης, ανήθικης και αξιόποινης πράξης, ο κατηγορούμενος και ο απολογούμενος ενώπιον αρμοδίων ανακριτών, εισαγγελέων και δικαστών, οφείλει  ν΄αναλαμβάνει την ευθύνη της αξιόποινης, άδικης και ανήθικης πράξης του, να παραδέχεται και να ομολογεί την ευθύνη του και την ενοχή του και ν΄αποδέχεται, χωρίς υπεκφυγή, τις έννομες συνέπειες των αξιόποινων  πράξεων του.

"Παν πρόσωπο κατηγορούμενο επί αδικήματι τεκμαίρεται ότι είναι αθώο μέχρι της νομίμου αποδείξεως της ενοχής του", σύμφωνα με το "τεκμήριο αθωότητας".

Η δικαιοσύνη υπερισχύει της αδικίας, της ψευδολογίας και της ψευδοκατηγορίας, της ψευδομαρτυρίας, της πλάνης και της στρεψοδικίας.     

Η δικαιοσύνη ελέγχει τον υπερβαίνοντα τα καθορισμένα, επιτρεπτά και θεμιτά όρια και μέτρα,  τον ολιγωρούντα, τον αδιάφορο και τον αμελούντα, τον ένοχο, τον παραβάτη και τον αδικούντα, τον υπαίτιο και υπεύθυνο, τον άνομο και τον παρανομούντα. 

Οι αρμόδιοι Δικαστές, ως δημόσιοι και ανεξάρτητοι λειτουργοί, εξετάζουν κι εκδικάζουν υποθέσεις με ποικίλο περιεχόμενο, εξακριβώνουν την αλήθεια και κρίνουν το αξιόποινο (ή μη) πράξεων, ρυθμίζουν κι επιλύουν νόμιμα, δίκαια και αντικειμενικά, αμερόληπτα και ειρηνικά τις μεταξύ των διαδίκων διαφορές.

Νόμος είναι ο γραπτός κανόνας δικαίου που εγκρίνεται και ψηφίζεται από τα νομοθετικά όργανα του κράτους, που τίθεται και εφαρμόζεται  σε ορισμένη  Πολιτεία.  

Νόμος σημαίνει νομή, διανομή, απονομή, μοιρασιά, άρα ο Δικαστής μοιράζει, τέμνει δίκαια και ορθά τη διαφορά κι απονέμει δικαιοσύνη, δηλαδή το δίκαιο, εξ΄ου και η Νέμεσις.  

Η δικαιοδοσία, δηλαδή η απόδοση δικαίου, υπάγεται στη δικαστική εξουσία. 

Δικαστικό κτήριο, αίθουσες και δικαστές καθήμενοι σε υψηλά ιστάμενες έδρες, συνέδριο και κριτήριο, εμπειρογνώμονες, ειδήμονες και πραγματογνώμονες, διάδικοι και ακροατήριο, ενάγοντες κι εναγόμενοι, κατήγοροι, εδώλιο και υπόδικοι, μάρτυρες και φάκελοι,  δικογραφίες,  μαρτυρίες, έγγραφα και αποδείξεις, συνήγοροι και δικανικοί λόγοι. 

Η καθυστέρηση και η αναβολή μιας δίκης δεν σημαίνει και ματαίωση της δίκης. 

Και βέβαια είναι καλύτερος ο συμβιβασμός και η συμφιλίωση μεταξύ των διαδίκων. 

Αγαπάτε αλλήλους, μην αδικείτε ο ένας τον άλλο, μην αντιδικείτε και μη φιλονικείτε. Αγάπη, αλληλοσεβασμός και αδελφοσύνη, ομόνοια, συμφιλίωση και ειρήνη.  

Είναι ανεπίτρεπτο να καταφεύγουν οι άνθρωποι στα δικαστήρια και σε δικαστές γι΄ασήμαντες υποθέσεις και για μικροδιαφορές.

Βαρύ το φορτίο, η πληθώρα και ο όγκος των δικογραφιών, το πολύπλοκο και η δυσκολία των υποθέσεων και των εργασιών που με σπουδή και επιμέλεια, γνώση και ευστροφία, προσοχή και ευστοχία, ευσυνειδησία, ακεραιότητα, αμεροληψία, αντικειμενικότητα και δικαιοκρισία οφείλουν να φέρουν εις πέρας και εντός εύλογης προθεσμίας, οι αρμόδιοι Δικαστικοί λειτουργοί.   

Έχετε εμπιστοσύνη, δεν βραδύνει και δεν λανθάνει  η  Δικαιοσύνη. 

Η Δικαιοσύνη κρίνει μ΄ευθυκρισία, ορθοφροσύνη και αμεροληψία, αναζητάει την αλήθεια, με διαύγεια και με προσοχή ελέγχει κι εξετάζει με ακρίβεια τα πεπραγμένα και τα κεκρυμμένα, τα λεγόμενα και τα γραμμένα, δίκαια, αμερόληπτα και αντικειμενικά, αιτιολογημένα και ορθά μετά αξιόπιστων μαρτύρων, έγκυρων εμπειρογνωμόνων, πορισμάτων και αποδεικτικών στοιχείων,  αποφασίζει και απονέμει στον καθένα τα προσήκοντα και τα πρέποντα, τα οικεία και τα δέοντα, όσα δικαιούται, όσα του ανήκουν, όσα του οφείλονται, όσα του αρμόζουν, όσα του αξίζουν. 

Νόμιμη συνεδρίαση και σύσκεψη, δίκαιη και ορθή κρίση, ευσύνοπτη και σαφής, ειδικά και εμπεριστατωμένα δικαιολογημένη, οριστική και αμετάκλητη δικαστική απόφαση. 

Τον αθώο αθωώνει, τον άξιο καταξιώνει, τον δίκαιο δικαιώνει, τον άδικο, τον ένοχο, τον  υπαίτιο και υπεύθυνο, τον αξιοκατάκριτο, τον ανήθικο και αξιόποινο καταδικάζει, καθοδηγεί, νουθετεί και διορθώνει, σωφρονίζει, παιδαγωγεί και συμμορφώνει, τον μετανοημένο και σωφρονισμένο συγχωρεί, δίκαια ανταμείβει και δίκαια τιμωρεί.

Το έργο της δικαιοσύνης είναι άξιο, δίκαιο και σεβαστό. 

Άξιος ο μισθός του κάθε υπηρέτη και εργάτη .  

Η Δικαιοσύνη εξυπηρετεί τον άνθρωπο και τον κόσμο, τόσο τον καθένα ξεχωριστά, όσο και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, γι αυτό και το έργο της δικαιοσύνης είναι κοινωφελές, εκπαιδευτικό και σωφρονιστικό.  

Η Δικαιοσύνη προσφέρει τις υπηρεσίες της στον άνθρωπο, είναι αρετή προς τρίτους, γι΄αυτό κι΄επιδιώκει το δίκαιο, το καλό και το συμφέρον του ανθρώπου, ως οργανικού μέλους ενός κοινωνικού συνόλου, το δίκαιο, το καλό και το συμφέρον του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου και του περιβάλλοντος κόσμου. 

Ο Δικαστής δεν παραβλέπει το γενικό καλό και το κοινό συμφέρον, δεν αθωώνει και δεν αφήνει ελεύθερο τον οποιονδήποτε επικίνδυνο εγκληματία, κακούργο και  φονιά. 

Ο αρμόδιος δικαστής δεν ευσπλαγχνίζεται τον υπαίτιο, τον άδικο και τον ένοχο, τον άνομο και τον παράνομο, τον αξιόποινο εγκληματία, τον επικίνδυνο κακούργο και τον φονιά, ώστε να μην τον τιμωρήσει για την άδικη και ανήθικη, παράνομη και αξιόποινη πράξη του, αλλά για την αποτροπή και άλλων αξιόποινων πράξεων, για την ασφάλεια, για το όφελος και για την προστασία του κοινωνικού συνόλου και από φιλανθρωπία χρησιμοποιεί την προβλεπόμενη από τον νόμο ποινή, την παραδειγματική, παιδαγωγική και σωφρονιστική τιμωρία. 

Ο δικαστικός λειτουργός ενεργεί όπως και ο καλός χειρουργός ιατρός. Ο ιατρός, προκειμένου να θεραπεύσει και να σώσει τον όλον άνθρωπο, αποκόπτει το σάπιο μέλος του σώματος και καυτηριάζει την πληγή, χωρίς να ενδιαφέρεται ή να λυπάται για τους πόνους που προκαλεί στον άνθρωπο. 

"Την ίδια διάθεση πρέπει να έχουμε και όταν πρόκειται περί της ψυχής. Δεν πρέπει δηλαδή να λυπούμαστε εκείνους που τιμωρούνται, γιατί αυτοί σύρονται προς την ψυχική υγεία, αλλά πρέπει να λυπούμαστε για εκείνους που αμαρτάνουν χωρίς να τιμωρούνται".Ι. Χρυσόστομος.

Ο νόμος που θεσπίζει την προβλεπόμενη για την εγκληματική πράξη ποινή, αποσκοπεί στη γενική και στην ειδική πρόληψη του εγκλήματος. Κατά τον ποινικό κώδικα τα εγκλήματα διακρίνονται σε  κακουργήματα, πλημμελήματα και πταίσματα. Ποινές, τιμωρίες και κυρώσεις είναι ανάλογες προς το μέγεθος, προς τη βαρύτητα και προς  τον αντίκτυπο της άδικης και αξιόποινης πράξης. 

Ο φόβος της τιμωρίας αναχαιτίζει το κακό και αποτρέπει κατά κάποιον τρόπο την τέλεση άδικης και αξιόποινης πράξης.    

Όταν τιμωρείται ο άξιος τιμωρίας, ο ασύδοτος, ο ένοχος και ο κακούργος, ο κακός και επικίνδυνος εγκληματίας, ο ανήθικος, ο επιβλαβής και επιζήμιος στην κοινωνία, τότε όποιος παρεκτρέπεται από απερισκεψία γίνεται προσεκτικότερος και περισσότερο συνεσταλμένος και αποφεύγει από φόβο την εκτέλεση της άδικης, της ανήθικης και αξιόποινης πράξης. 

"Κάθε αμαρτία και κάθε ανομία είναι αδικία". 

Μακάρι να μην υπήρχαν αδικίες και αντιδικίες, έριδες, διχόνοιες κι έχθρες, κακίες, μίση και μνησικακίες, πόλεμοι κι εχθροπραξίες, διαμάχες και φιλονικίες, άλογα και ανήθικα, άγρια κι αισχρά πάθη, κακοποίηση, σαρκικές εκτροπές, ασέλγειες και πορνείες, βία, ασυδοσία και κακουργία, κατάχρηση εξουσίας και κακή χρήση της ελευθερίας, τυραννία, καταπίεση και δουλεία, απάτη και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αισχροκέρδεια και πλεονεξία, φιλοχρηματία και φιλαργυρία, αλαζονεία και ματαιοδοξία. Μακάρι να μην υπήρχαν θηριωδίες, δόλοι, φθόνοι και φόνοι, άγρια και απάνθρωπα αισθήματα, κακουργήματα κι εγκλήματα, αξιόποινες πράξεις και παραβάσεις.    

Ο δίκαιος και ο συνετός, ο ενάρετος και ο σώφρων, ο ανεξίκακος, ο φρόνιμος, ο ακέραιος και ο πράος, ο ηθικός, ο έντιμος και ο ευσεβής, ο χρηστός, ο καλός και αγαθός άνθρωπος δεν βλάπτει, δεν εκμεταλλεύεται και δεν αδικεί κανένα, δεν φθονεί, δεν οργίζεται, δεν ερίζει και δεν βλασφημεί, δεν υβρίζει και δεν κακολογεί, δεν κακοποιεί και δεν εγκληματεί, δεν χειροδικεί, δεν εκδικείται και δεν αυτοδικεί, δεν ανταποδίδει κακό αντί κακού, δεν μνησικακεί και δεν αντιδικεί. 

Είναι χειρότερο να διαπράττουμε μια αδικία, παρά να υφιστάμεθα μια αδικία΄ γιατί ο δράστης της αδικίας κατέρχεται, ενώ ο αδικούμενος ανέρχεται. Τούτο συμβολίζεται και στο ζυγό ή  ζυγαριά. 

Ζυγός και μάχαιρα είναι σύμβολα της Δικαιοσύνης. Πολυσήμαντο σύμβολο ο ζυγός και η μάχαιρα. 

"Γιατί αδικείτε; Γιατί να έχετε δικαστικές διαφορές ο ένας με τον άλλο; Γιατί δεν προτιμάτε ν΄αδικείσθε; Δεν γνωρίζετε ότι οι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού;" (Α΄Κορ. κεφ. ΣΤ΄).   

Είναι μεγαλείο ψυχής το να μη θέλεις ν΄αδικείς, το να υποχωρείς και να μην αντιδικείς. Είναι μεγαλείο ψυχής το να συγχωρεί ο αδικούμενος εκείνον που τον αδικεί ή εκείνους που τον αδικούν.         

Απαράβατος ο θεϊκός λόγος, ο πνευματικός και ηθικός νόμος που είναι χαραγμένος στην καρδιά και στη διάνοια του ανθρώπου, απαράβατοι οι κανόνες αλληλοσεβασμού, αξιοπρέπειας και ανθρωπισμού, ηθικής και δικαίου.

"Κύριε, παραπτώματα τις συνήσει;"

"Η συνείδηση είναι ο κριτής των ηθικών μας πράξεων, αλλά για να είναι κριτής ευθύς και δίκαιος, πρέπει να είναι φωτισμένη. Τότε γίνεται κριτής δίκαιος και κρίνει σωστά, αποφασίζοντας και αποδίδοντας στον καθένα αυτό που του ανήκει." (Άγιος Νεκτάριος, γνώθι σαυτόν).

Αυστηρό και αδέκαστο το συνειδησιακό ελεγκτήριο, κριτήριο και δικαστήριο. 

Η περί δικαίου συνείδηση είναι οδηγός και αυστηρός κριτής των προαιρέσεων μας, των κρυφών σκέψεων, των λογισμών και των προθέσεων μας, των αισθημάτων μας και των λόγων μας, των παραλείψεων μας, των απόκρυφων έργων και των πράξεων μας.  

Άξιο και δίκαιο, ηθικό και όσιο. 

Η Δικαιοσύνη δεν είναι απάνθρωπη, σκληρόκαρδη και αδυσώπητη, αλλά συνοδεύεται από την αγάπη και την ευσπλαχνία, το έλεος και τη φιλανθρωπία, την αλληλεγγύη, τη φιλαλληλία και την ελεημοσύνη, την επιείκεια και τη συγχώρηση, την πραότητα και την καλοσύνη΄ όπου πρέπει και όσο πρέπει αυστηρή, όπου πρέπει και όσο πρέπει επιεικής και όπου πρέπει συγχωρεί. 

"Η Δικαιοσύνη σώζει και λυτρώνει τις ψυχές από το θάνατο".

Αληθινή Δικαιοσύνη είναι ο ποιητής και δημιουργός Θεός, ο Κύριος και παντοκράτωρ του παντός, ο ζωοδότης, παντοδότης και φωτοδότης, ο πάνσοφος, παντογνώστης και καρδιογνώστης, ο υπέρτατος και τέλειος νομοθέτης, ο υπέρτατος και πανδίκαιος κριτής, ο μακρόθυμος και  πολυεύσπλαχνος, ο πανοικτίρμων και πολυέλεος, ο πανάγαθος, υπεράγιος και φιλάνθρωπος Θεός.

"Μακάριος ο λαός, ου Κύριος ο Θεός αυτού". (Ψαλμός 143, 15).

Μακάριοι και όσοι νοιάζονται, βοηθούν και υπερασπίζονται τον αδύναμο και τον ασθενέστερο, τον φτωχό και τον καταφρονημένο, τον καταπιεζόμενο, τον ανυπεράσπιστο  και τον αδικημένο.

"Οι αγνοούντες πρέπει να διδάσκονται και όχι να τιμωρούνται, όπως και τους τυφλούς δεν τους τιμωρούμε αλλά τους καθοδηγούμε." Διονύσιος ο Αρεποπαγίτης. 

Μακάριοι όσοι οδηγούν τον τυφλό στο αληθινό φως.

"Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών..." Ψαλμός Α΄.  

Αληθινή Δικαιοσύνη είναι ο άκτιστος και υπέρλαμπρος Ήλιος της δικαιοσύνης, της αγίας αγάπης, της αλήθειας, της ειρήνης..., της αγιοσύνης.  

Αληθινή Δικαιοσύνη είναι ο Ιησούς Χριστός, "ος εγενήθη ημίν σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός, απολύτρωσις και σωτηρία." (Α΄, Κορινθίους, α΄30).  

Μη νομίζετε ότι είμαι Δικαστής ή ότι κρίνω τους άλλους. "Και οι κρίνοντες κριθήσονται". 

Δεν  αντιποιούμε, δεν σφετερίζομαι και δεν οικειοποιούμαι δημόσιο τίτλο και αξίωμα, εξουσία και δικαίωμα, υπηρεσία και λειτούργημα, αρμοδιότητα και δικαιοδοσία που επάξια, νόμιμα και δίκαια ανήκει σε δημόσιους λειτουργούς. 

Το θέμα "περί Δικαιοσύνης" με παροτρύνει να γράψω πολλά, επειδή όμως μ΄αρέσει ο σύντομος  λόγος, προσπάθησα και έγραψα σε γενικές γραμμές και συνοπτικά, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο,τι έχει σχέση με τη Δικαιοσύνη. 

Άλλωστε ελευθερία του λόγου είναι το δικαίωμα του ανθρώπου να εκφράζει ελεύθερα και ανεμπόδιστα τις σκέψεις του και τις γνώσεις του, τα θέλω του και τα πιστεύω του, τις εμπειρίες του, τις απόψεις, τις γνώμες και τις αντιλήψεις του, αρκεί να μην ψευδολογεί και να μην εξαπατά, να μη συσκοτίζει και να μην πλανά κανένα, αρκεί να μην αδικεί και να μη βλάπτει τα θεμελιώδη και σεβαστά δικαιώματα των συνανθρώπων του.  

Ίσως να βρείτε κάποια αποφθέγματα και θεωρήματα, κάποια ηθικά, θρησκευτικά, κοινωνικά και νομικά αξιώματα που σας εκφράζουν, όπως βρήκα κι εγώ από αξιόλογους νομομαθείς και νομικούς συγγραφείς, από τη μελέτη της Αγίας Γραφής, από άγιους και θεόπνευστους συγγραφείς.   

"Σ΄ όποιον δόθηκαν πολλά, θα του ζητηθούν και πολλά". 

"Όχι δε μόνον οι πλούσιοι και οι πτωχοί αλλά και οι άρχοντες και οι δικαστές εξετάζονται με μεγάλη ακρίβεια, εάν παραβίασαν την δικαιοσύνη, εάν εξέδωσαν αποφάσεις επηρεασμένες από συμπάθεια ή εχθρότητα προς τους δικαζόμενους, εάν έδωσαν την ψήφο τους εκεί όπου δεν ήταν δίκαιο να τη δώσουν, παρασυρθέντες είτε από κολακείες είτε από δωροδοκίες.  Όσο μεγαλύτερο αξίωμα δηλαδή κατέλαβε κανείς στον κόσμο αυτό, τόσο λεπτομερέστερο λόγο των πράξεων του θα υποχρεωθεί να δώσει εκεί." Απόσπασμα από τον λόγο περί Μελλούσης Κρίσεως του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. 

Ανάλογα με τις γνώσεις και τα χαρίσματα, τις θέσεις και τ΄αξιώματα που έχει ο καθένα μας, είναι και οι ευθύνες του. Υψηλές οι θέσεις, υψηλές και οι ευθύνες. 

Επειδή, λοιπόν, θεωρώ τον εαυτό μου ανάξιο για την πρώτη, την υψηλή και ανώτατη θέση, ας λάβω τη μεσαία θέση, ή μάλλον την τελευταία θέση και ας λάβει την πρώτη και υψηλή θέση ο αξιώτερος και ο καλύτερος, ο μεγαλύτερος και ο σπουδαιότερος και από μένα και απ΄όλους. Άξιος ο αγώνας, άξιος ο μισθός και η ανταμοιβή αυτού. 

 Άλλη  η λάμψη του ηλίου και άλλη  η λάμψη της σελήνης. 

Πριν κλείσω το θέμα για τη Δικαιοσύνη ας γράψω τι λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την παρούσα και για τη μέλλουσα θεία κρίση.  

"Εάν εδώ στην παρούσα ζωή όλοι απολάμβαναν σύμφωνα με την αξία του ο καθένας, τότε θα σχημάτιζαν τη γνώμη ότι η διδασκαλία για τη Μέλλουσα Κρίση είναι περιττή και ψευδής. Για να μην τίθεται λοιπόν υπό αμφισβήτηση η διδασκαλία για τη Μέλλουσα Κρίση, και για να μη γίνεται χειρότερος ο πολύς λαός, περιφρονών την διδασκαλία αυτή, γι αυτό ο Θεός και πολλούς από τους αμαρτωλούς  τιμωρεί στην παρούσα ζωή και πολλούς από τους αγαθούς ανταμείβει. Με το να μην ανταμείβει όλους τους καλούς, επιβεβαιώνει την διδασκαλία για τη Μέλλουσα Κρίση. Με το να τιμωρεί  δε μερικούς προ της Μέλλουσας Κρίσης, αφυπνίζει εκείνους οι οποίοι κοιμούνται τον βαθύ ύπνο της αδιαφορίας. Διότι δια μεν της τιμωρίας των κακών πολλοί αποφεύγουν την αμαρτίαν από φόβο μήπως πάθουν και αυτοί  τα ίδια, με το να μην ανταμείβει δε στη παρούσα ζωή όλους, ανάλογα με τα έργα τους, τους αναγκάζει να σκεφθούν, ότι η ανταμοιβή αυτή επιφυλάσσεται σ΄αυτούς σε κάποιον άλλον καιρόν." Απόσπασμα από το λόγο περί Προνοίας του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου.

"Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τα κρίματα Αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Αυτού! " (Ρωμ. ια΄, 33), λέγει ο Άγιος απόστολος Παύλος. 

Τις οίδε βουλή Θεού;  

"Κύριος κρινεί τον λαόν αυτού". ( Πρός Εβραίους, Ι΄, 30).    

"ώστε μη προ καιρού τι κρίνετε, έως αν έλθη ο Κύριος, ος και φωτίσει τα κρυπτά του σκότους και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από του Θεού." (Α΄, Κορ. κεφ. Δ΄, στιχ.5).    

"Οποιαδήποτε αδικία και αν διαπράξωμεν, δεν θα αποφύγωμεν την τιμωρία". 

"Και πάντες κριθήσονται κατά τις πράξεις και κατά τα έργα αυτών".  

"Κριτού καθεζομένου, και Αγγέλων εστώτων, σάλπιγγος ηχούσης, και φλογός καιομένης, τι ποιήσεις ψυχή μου, απαγομένη εις κρίσιν; τότε γαρ τα δεινά σοι παρίστανται, τα κρυπτά σου ελέγχονται εγκλήματα΄ διο προ τέλους βόησον τω Κριτή΄ Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ και σώσόν με."      

Με δέος και σεβασμό, μ΄εκτίμηση και ταπεινοφροσύνη στην Θεία Δικαιοσύνη και στην ανθρώπινη Δικαιοσύνη.

Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη.