Σάββατο 11 Μαΐου 2019

Γιορτή της μητέρας.


Aυτός ο κόσμος ο μικρός και θαυμαστός και ο Μέγας και πάνσοφος Δημιουργός Θεός.
"Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ΄εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.  Και ευλόγησεν  αυτούς ο Θεός λέγων : αυξάνεσθε και πληθύνεσθε..." (Γένεσις, κεφ. Α').
"'Oταν η γυναίκα γεννήσει το παιδί ξεχνάει πιά τους πόνους του τοκετού, από την χαρά της που έφερε έναν άνθρωπο στον κόσμο."
Πως μια μικρή σταγόνα άμορφου σπέρματος αυξήθηκε και διαπλάστηκε μέσα στη μήτρα κι έγινε ένα έμψυχο και πολύ όμορφο ανθρώπινο πλάσμα; τα παιδιά είναι πλάσματα, δώρα κι ευλογία του πανάγαθου και φιλάνθρωπου Θεού.
Μέγας εί, Κύριε και Θεέ και θαυμαστός εν πάσι τοις έργοις Σου! ο εν παντοδυναμία, πανσοφία και προνοία τα πάντα ποιήσας'  δόξα Σοι.
Μπορεί τάχα μια μητέρα να μην αγαπάει τα παιδιά της; και τα άγρια και τα ήμερα ζώα αγαπάνε τα μικρά τους.
Δείτε  την λέαινα πόσο αγαπάει τα μικρά της.
Δείτε και την κλώσσα με τα κλωσσόπουλα της΄ με πόση στοργή η όρνιθα συμμαζεύει τα πουλιά της κάτω από τα πτερά της!
"Είναι απερίγραπτος εις τα άλογα ζώα η στοργή των γονέων και των τέκνων αναμεταξύ των, διότι ο Θεός που τα εδημιούργησε, την έλειψιν του λογικού την ανεπλήρωσε με την τελειότητα των αισθητηρίων οργάνων. Διότι πόθεν το αρνί γνωρίζει και το χρώμα και την φωνή της μητέρας του ανάμεσα εις τόσα πρόβατα, όταν βγαίνει από το μανδρί και τρέχει προς αυτήν και ζητεί να θηλάσει από την φυσική πηγή του γάλακτος; Και όταν δεν έχει πολύ γάλα η μητέρα του, αρκείται εις αυτό, και παρατρέχει πολλούς μαστούς άλλων μητέρων, που είναι βαρυφορτωμένοι από γάλα. Και πως η μητέρα ανάμεσα εις τόσα αρνιά γνωρίζει το ιδικόν της; Όλα έχουν μίαν φωνή, το ίδιο χρώμα, την αυτή αναδίδουν οσμή, όπως παρίσταται εις την ιδικήν μας όσφρησιν΄ αλλ΄ όμως αυτά έχουν κάποιαν οξυτέραν αίσθησιν από την ιδικήν μας αντίληψιν, ένεκα της οποίας έκαστον πρόβατον γνωρίζει το ιδικόν του".
Μικρό απόσπασμα από την εξαήμερον δημιουργία (προς την αρετήν μας οδηγεί και η φύσις) κατά τον Μέγα Βασίλειον.
Ωραία η φυσική και εικονική περιγραφή από τον κόσμο της θείας δημιουργίας, καθώς και η πειστική εις την αγία Γραφή παραβολή του καλού Ποιμένα και των λογικών προβάτων. (Ιωάν.10).

Η μάχαιρα και ο λόγος του βασιλειά σπαράζουν τα μητρικά σπλάγχνα και ματώνουν την μητρική καρδιά.
"Kαι είπεν ο βασιλεύς Σoλομών΄ λάβετε μοι μάχαιραν΄ και προσήνεγκαν την μάχαιραν ενώπιον του βασιλέως.
και είπεν ο βασιλεύς΄ διέλετε (μοιράσετε) το παιδίον το ζων το θηλάζον εις δύο  και δότε το ήμισυ αυτού ταύτη και το ήμισυ αυτού ταύτη.
Και απεκρίθη η γυνή, ης ην ο υιός ο ζων, και είπε προς τον βασιλέα, ότι εταράχθη η μήτρα (τα μητρικά σπλάγχνα) αυτής επί τω υιώ αυτής, και είπεν΄  κύριε, δότε αυτή το παιδίον και θανάτω μη θανατώσητε αυτό.
Και αύτη (η μη φυσική και αληθινή μητέρα) είπε΄ μήτε εμοί μήτε αυτή έστω, διέλετε ( μοιράστε το, κόψτε το στα δύο).
Και απεκρίθη ο βασιλεύς και είπε΄ δότε το παιδίον τη ειπούση΄ δότε αυτή αυτό και θανάτω μη θαντατώσητε αυτό΄ αύτη η μήτηρ αυτού".  ( Βασιλειών Γ΄, κεφ. Γ΄,24-28).
Ο σοφός Σολομών δεν είχε βέβαια πρόθεση να διαμοιράσει με την μάχαιρα το ζωντανό παιδί, αλλά η πρόθεση του ήταν να διερευνήσει, να δοκιμάσει και να εξακριβώσει ποία εκ των δύο γυναικών έλεγε την αλήθεια, ώστε να κρίνει δίκαια και να αποδώσει το δίκαιο.      
Και πήρε η φυσική και αληθινή μητέρα το ζωντανό βυζασταρούδι της μέσα στην αγκαλιά της και αναγάλλιασε η μητρική καρδιά της΄ στοργικά και τρυφερά το παιδί της χαϊδολογάει και με λόγια αγάπης, γλυκά και τρυφερά του σιγοτραγουδάει.
Μπορεί τάχα μια μητέρα να μην αγαπάει τα παιδιά της;
Η μητρική αγάπη δεν διδάσκεται΄ είναι έμφυτη και μεταλαμπαδεύεται.
Μητέρα σημαίνει αγνή, αθώα, τρυφερή, στοργική, ταπεινωτική, προστατευτική, ανυπόκριτη, ανιδιοτελής, συγχωρητική, πραγματική, αστείρευτη, ατέλειωτη αγάπη.

Από που αντλείται η μητρική αγάπη; από την πηγή της αγάπης΄ από τον πανάγιο και πανάγαθο, φιλεύσπλαχνο και φιλάνθρωπο Θεό΄ από τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα΄ από τη ζωοδόχο πηγή της σωτηρίας΄ από την θεία και αγία κοινωνία΄ από την ανεξάντλητη πηγή της θείας και αγίας αγάπης και της αιώνιας ζωής.
Μητέρα, μην κλαις που φεύγω μακριά σου΄ πάλι θα ΄ρθω κοντά σου και θα χαρεί η καρδιά σου.
Παναγία μου και Χριστέ μου, πρόσεχε και προστάτευε τα παιδάκια μου που βρίσκονται στα ξένα.

"Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας΄ εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε΄ μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής...





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου