Ένα γράμμα προς τον Άγιον Βασίλειον.

Ένα γράμμα διάβασα στον μέγα συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και το αντιγράφω: 

"Γυνή τις χήρα, υπερέχουσα κατά τον πλούτον και την ευγένειαν των άλλων γυναικών της Καισαρείας, υποδουλώσασα εαυτήν εις την γαστριμαργίαν και την ασωτίαν και την εαυτής ψυχήν δια των άλλων σαρκικών παθών καταμολύνασα, κακήν κακώς διεσκόρπισε την περιουσίαν της. Κατόπιν δε, κλονισθείσα επειδή ενεθυμήθη την αιωνίαν κόλασιν, απεφάσισε να μεταβή ίνα εξομολογηθή τας αμαρτίας αυτής ενώπιον του Αγίου. 
(Μέγα και ιερόν και τούτο το μυστήριον της μετανοίας-εξομολογήσεως. "Και εβαπτίζοντο εν τω Ιορδάνη υπό του Ιωάννου εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών". Η εξομολόγησις είναι εξαγόρευσις εκούσιος και ειλικρινής των πεπραγμένων αμαρτημάτων άνευ αιδούς και συστολής, και αυτοκατηγορία μετά συντετριμμένης καρδίας ενώπιον του προσώπου (ιερέα) του υπό της Εκκλησίας τεταγμένου προς άφεσιν αμαρτιών  και προς διόρθωσιν ).

Αλλ΄ο εχθρός της σωτηρίας των ανθρώπων διάβολος έφερεν εις τον λογισμόν αυτής εντροπήν των έργων της και ούτω ημπόδιζε ταύτην να έλθη εις μετάνοιαν, δια της εξομολογήσεως της. Τι λοιπόν εσκέφθη εκείνη; Έγραψεν επί χάρτου πάσας τας αμαρτίας αυτής, τελευταίαν δε πάντων έγραψε μίαν θανάσιμον αμαρτίαν και κατόπιν εσφράγισε το γράμμα καταλλήλως. Ενώ δε ο Άγιος  Βασίλειος μετέβαινεν εις την Εκκλησίαν, έρριψε τούτο προ των ποδών αυτού, μετά δακρύων ειπούσα΄ <<Ελέησόν με, Άγιε του Θεού, εμέ την περισσότερον αμαρτωλήν πάντων των ανθρώπων>>. 

Σταθείς δε ο Άγιος ηρώτησεν αυτήν, τις η αιτία των τόσων δακρύων. Εκείνη τότε απάντησε΄<<Δέσποτα Άγιε, όλας τας αμαρτίας έγραψα εις το γράμμα τούτο και παρακαλώ την αγιωσύνην σου να μη το ανοίξης, αλλά μόνον δια της προσευχής σου να εξαλείψης τας αμαρτίας μου>>. Ο δε Άγιος, λαβών τον χάρτην και αναβλέψας εις τον ουρανόν, προσηυχήθη ούτω' << Ιδικόν Σου έργον είναι, Δέσποτα Άγιε, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, να συγχωρήσης τας αμαρτίας της δούλης Σου ταύτης, διότι συ ως αγαθός και φιλάνθρωπος, εβάστασας τας αμαρτίας των ανθρώπων, αυτός ων αναμάρτητος>>. 

Ταύτα ειπών ο Άγιος εισήλθεν εις την Εκκλησίαν και ήρχισε να τελή την θείαν Λειτουργίαν κρατών το γράμμα. Μετά δε την απόλυσιν προσεκάλεσε την γυναίκα εκείνην, εις την οποίαν παρέδωσε το γράμμα, ειπών΄<< Ήκουσες, γύναι, ότι ουδείς δύναται να συγχωρή αμαρτίας, ειμή μόνον ο Θεός>>; 

Εκείνη δε απήντησεν΄ <<΄Ηκουσα, Δέσποτα Άγιε, και δια τούτο σε παρεκάλεσα να ικετεύσης τον Θεόν υπέρ αφέσεως των αμαρτιών μου>>. Ταύτα ειπούσα η γυνή ήνοιξε τον χάρτην, και ω του θαύματος! εύρεν αυτόν όλως άγραφον, μόνον δε εκείνο το οποίον έγραψεν η γυνή εις το τέλος έμεινε γεγραμμένον. Τούτο ιδούσα η γυνή ωλογοψύχησε και τύψασα το στήθος δια των χειρών, έπεσεν εις τούς πόδας του Αγίου κρατούσα το γράμμα και λέγουσα΄<<Ελέησόν με Άγιε του Θεού του Υψίστου, και ως δια των αγίων σου προσευχών εξηλείφθησαν αι άλλαι μου αμαρτίαι, ούτω δεήθητι εις τον Θεόν να εξαληφθή και αύτη μου η ανομία>>. Ο δε Άγιος, δακρύσας, είπε προς αυτήν΄<<Εγέρθητι, ω γύναι, διότι και εγώ άνθρωπος αμαρτωλός είμαι και έχω και εγώ ανάγκην συγχωρήσεως. Άπελθε εις την έρημον και ζήτησον μέγα τινά ασκητήν ονομαζόμενον Εφραίμ, εκείνος δε, αφού αναπέμψη δέησιν προς τον Θεόν, θέλει εξαλείψει την αμαρτίαν σου>>. 

Λαβούσα λοιπόν η γυνή ως αγαθόν συνοδοιπόρον την ευχήν του Αγίου έφθασεν εις την έρημον και εύρε τον Όσιον Εφραίμ. Προσπεσούσα τότε εις τους πόδας αυτού έρριψε τον χάρτην ειπούσα΄<< Ο Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας Μέγας Βασίλειος με έστειλε προς σέ, ίνα, αφού προσευχηθής εις τον Θεόν, εξαλείψης το θανάσιμον αμάρτημά μου >>. Τούτο ακούσας ο Όσιος Εφραίμ είπεν΄<< όχι, τέκνον, διότι εκείνος όστις παρεκάλεσε τον Θεόν και συνεχωρήθησαν αι πολλαί σου αμαρτίαι, δύναται να παρακαλέση και δια την μίαν. Ύπαγε λοιπόν, τέκνον μου, και μη σταθής, δια να τον προφθάσης ζώντα, διότι, έως ότου επιστρέψης, θέλεις τον εύρει νεκρόν>>. Ως ήκουσεν η γυνή τους λόγους τούτους, έσπευσε δρομαίως, αλλ΄ όταν εισήρχετο εις την Καισάρειαν συνήντησε το λείψανον του Αγίου προπεμπόμενον υπό παντός πλήθους.

Ευθύς τότε ήρχισεν η γυνή  να κλαίη γοερώς λέγουσα΄<<Οίμοι, δούλε του Θεού, δια τούτο με απέστειλες εις την έρημον, ίνα αποθάνης ανενόχλητος; με απέστειλες εις τον Όσιον Εφραίμ και ιδού, επέστρεψα άπρακτος. Να ιδή ο Θεός και να κρίνη μεταξύ εμού και σου, ότι, αν και ηδύνασο να κάμης να συγχωρηθή η ανομία μου, με απέστειλες προς άλλον>>. Ταύτα δε ειπούσα, έρριψε το γράμμα επί της κλίνης του Αγίου, διηγουμένη ενώπιον πάντων την υπόθεσιν. Εις δε κληρικός, λαβών το γράμμα και επιθυμών να γνωρίση οποία ήτο εκείνη η μεγάλη ανομία, εξετύλιξε τούτο, αλλ΄εύρεν όλως διόλου άγραφον. Τότε εβόησε μεγάλη τη φωνή προς την γυναίκα ειπών΄<< Άγραφος είναι όλος σου ο χάρτης, ω γύναι. Τι λοιπόν κοπιάς; Δεν γνωρίζεις την του Θεού φιλανθρωπίαν>>; 

Λαβούσα η γυνή το γράμμα εις τας χείρας της και ιδούσα την ευσπλαγχνίαν του Θεού, ως και την μεγάλην του Αγίου βοήθειαν, ηυχαρίστησε τον Άγιον. Ούτω σωφρόνως και θεαρέστως ζήσασα τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής αυτής, ανεπαύθη εν Κυρίω". 
Τοιαύτη γαρ η του Δεσπότου φιλανθρωπία, ουδένα των προστρεχόντων αποστρεφομένη, αλλά χείρα ορέγει. (Μέγας Βασίλειος).
"Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι".

 "Ως βασίλειον κόσμον της Εκκλησίας Χριστού, τον Βασίλειον πάντες ανευφημήσωμεν, των δογμάτων θησαυρόν τον ανέκλειπτον΄ δια τούτων γαρ αυτός, εξεπαίδευσεν ημάς, Τριάδα σέβειν αγίαν, ηνωμένην μεν τη ουσία, διαιρετήν δε ταις υποστάσεσι". 
"Βασίλειε σοφέ, παρεστώς τη Τριάδι, ικέτευε λαβείν, εν ημέρα της δίκης, ημάς τους υμνούντάς σε, και τιμώντας την μνήμην σου, χάριν, έλεος, και ιλασμόν των πταισμάτων΄ όπως στόματι, δοξάζωμεν και καρδία, τον μόνον φιλάνθρωπον".
"Ω θεία και ιερά της Χριστού Εκκλησίας μέλισσα, Βασίλειε παμμακάριστε! 
"Εις πάσαν τη γην εξήλθεν ο φθόγγος σου, ως δεξαμένην τον λόγον σου΄ δι΄ου θεοπρεπώς εδογμάτισας, την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ιεράτευμα, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος".

Ο προφητάναξ και ψαλμωδός Δαυίδ.

Την προσωπικότητα και την δράση του οσίου προφητάνακτος Δαυίδ, του ψαλμωδού και βασιλέως του Ισραήλ, την γνωρίζομε από το βιβλίο Α΄ Σαμουήλ ή Βασιλειών Α΄της παλαιάς Διαθήκης.

"Δαυίδ" σημαίνει αγαπητός, αρεστός και εκλεκτός του  Θεού.
Ο Κύριος είπε στον Σαμουήλ : << Εγώ δεν κρίνω με ανθρώπινα κριτήρια. Ο άνθρωπος βλέπει τα φαινόμενα, εγώ όμως βλέπω την καρδιά>>.

"Ο Ιεσσαί παρουσίασε εφτά από τους γιους του στο Σαμουήλ. Και ο Σαμουήλ του είπε: << Κανέναν απ΄αυτούς δεν έχει διαλέξει ο Κύριος >>. Μετά τον ρώτησε: << Αυτά είναι όλα τα παιδιά σου;>>
Ο Ιεσσαί απάντησε: << Απομένει ακόμα ο μικρότερος, αλλ΄αυτός βόσκει τα πρόβατα>>.
<<Στείλε και φέρε τον εδώ. Δε θα καθήσουμε στο τραπέζι πριν να ΄ρθει κι΄αυτός εδώ>>.
Ο Ιεσσαί έστειλε κι΄έφερε τον Δαβίδ. Ήταν ξανθός, με σπινθηροβόλο βλέμμα κι΄ωραίο πρόσωπο.
Ο Κύριος είπε στο Σαμουήλ : << Σήκω και χρίσε τον, αυτός είναι>>. Πήρε λοιπόν ο Σαμουήλ το δοχείο με το λάδι και τον έχρισε βασιλιά μπροστά στους αδελφούς του. Τότε ήρθε το Πνεύμα του Κυρίου στον Δαβίδ κι΄από κείνη την ημέρα έμεινε μαζί του.
 
"Μικρός ήμην εν τοις αδελφοίς μου και νεώτερος εν τω οίκω του πατρός μου.

Αι χείρες μου εποίησαν όργανον, και οι δάκτυλοι μου ήρμοσαν ψαλτήριον΄

και τις αναγγελεί τω Κυρίω μου; Αυτός Κύριος, Αυτός εισακούσει.

Αυτός εξαπέστειλε τον άγγελον Αυτού και ήρέ με εκ των προβάτων του πατρός μου και έχρισέ με εν τω ελαίω της χρίσεως Αυτού.   

Οι αδελφοί μου καλοί και μεγάλοι, και ουκ ευδόκησεν εν αυτοίς Κύριος. 

Εξήλθον εις συνάντησιν τω αλλοφύλω, και επικατηράσατό με εν τοις ειδώλοις αυτού΄

εγώ δε σπασάμενος την παρ΄αυτού μάχαιραν, απεκεφάλισα αυτόν και ήρα όνειδος εξ υιών Ισραήλ".

Ούτος ο ψαλμός ιδιόγραφος εις Δαυίδ ότε εμονομάχησε τω Γολιάθ.

Κι΄ όποτε το κακό πνεύμα τον Σαούλ τον τυρρανούσε, ο μελωδός Δαβίδ έπαιζε την άρπα και ψαλμωδούσε  και ο Σαούλ αναπαυόταν και ηρεμούσε.

Τι να πω εγώ για τους ψαλμούς;  ότι είναι θεόπνευστα και ιερά ποιήματα με υψηλά και ιερά νοήματα; Διδάσκουν, καθοδηγούν, παρηγορούν, ενθαρρύνουν, συγκινούν...αγγίζουν τις ανθρώπινες καρδιές.
Τόσα πολλά θα μπορούσα να γράψω για τον καθένα στίχο, για τον καθένα ψαλμό, αλλά ας ακούσομε τι λέει ο Μέγας Βασίλειος, ο μελετητής των ψαλμών και της Αγίας Γραφής.
Ο Μέγας Βασίλειος λέγει περί του βιβλίου των ψαλμών: <<Τι ουκ αν μάθοις εντεύθεν; ου της ανδρείας το μεγαλοπρεπές; ου της δικαιοσύνης το ακριβές; ου σωφροσύνης το σεμνόν; ου το της φρονήσεως τέλειον; ου μετανοίας τρόπον; Ενταύθα ένι θεολογία τελεία΄ πρόρρησις της ενανθρωπήσεως του  Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού ...μυστηρίων αποκάλυψις.
Πάντα ως εν μεγάλω τινί και κοινώ ταμείω, τη βίβλω των ψαλμών τεθησαύρισται!>>.

Θεόπνευστη η Αγία Γραφή (παλαιά και καινή), θεόπνευστοι και οι ψαλμοί του προφητάνακτος Δαυίδ.

"Σίγησον Ορφεύ΄ ρίψον, Ερμή, την λύραν,
Τρίπους ο Δελφοίς δύνων εις λήθην έτι.
Δαυίδ γαρ ημίν πνεύματος κρούων λύραν,
Τρανοί τα κρυπτά του Θεού μηστηρίων΄
Πληθύν παλαιών ιστορεί τεραστίων΄
Κινεί προς ύμνον του Κτίσαντος την κτίσιν΄
Σώζων άπαντας μυσταγωγεί, και γράφει΄
Αμαρτάνοντας εις επιστροφήν φέρει.
Πολλοίς, συν άλλοις, του Κριτού δηλών κρίσιν,
Σμήχειν διδάσκει ψυχικάς αμαρτάδας."

Ψαλμός Α΄. 
1. Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν.
2. αλλ΄η εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός.
3. και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ον τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται΄ και πάντα, όσα αν ποιή, κατευοδωθήσεται.
 

   

Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών...

Χριστούγεννα!   

"Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία."πλήθος στρατιάς ουρανίων αγγέλων άδουσιν και αινούσιν και τον Θεόν δοξολογούσιν. Ω θεία και ουράνια φωτοχυσία! ω, θείο άκουσμα και αγλάϊσμα η των αγίων αγγέλων θεία υμνωδία!
Χριστός γεννάται, δοξάσατε,  Δόξα Σοι, Κύριε ο Θεός ημών.
Άσατε τω Κυρίω και Θεώ πάσα η οικουμένη γη΄ άσατε τω Θεώ ημών, δι΄ημάς γαρ εγεννήθη Σωτήρ, ος έστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυίδ, δι΄ημάς γαρ τους ανθρώπους εσαρκώθη ο προ αιώνων Υιός, ο  αγιώτατος Λόγος του Πατρός Θεού και Θεός.

 Η γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών... Δόξα Σοι, Κύριε, ο Θεός ημών.

Χαίρονται Άγγελοι στον ουρανό, χαίρεται η Εκκλησία, χαίρονται μεγάλοι και μικροί, χαίρεται η Θεοτόκος Παναγία, χαίρεται ο Χριστός.
"Την εν τω σπηλαίω Βηθλέμ τον Θείον Λόγον τεκούσαν, και εν φάτνη των αλόγων ανακλίνασαν, και την χαράν τω κόσμω κομίσασαν, χαίροντες υμνούμεν".
"Επί Σοι χαίρει κεχαριτωμένη πάσα η κτίσις΄ Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε ναέ και παράδεισε λογικέ, παρθενικό καύχημα, εξ΄ης Θεός εσαρκώθη και παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων  υπάρχων Θεός ημών...

  

Δεύτε, ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός΄  "και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη, διότι ουκ ην αυτοίς τόπος"  ουκ ην το σπήλαιον παλάτιον΄ ουκ  ην το σπήλαιον ανάκτορον. Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εβρεφουργήθη ο Χριστός. 

"Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη  αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη."  (Α΄Τιμοθ. Γ΄, 16). 

Μέγας εί, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου.  

      

Και πολλάκις είπον΄ ότι δύο Διαθήκαι, και δύο παιδίσκαι, και δύο αδελφαί, τον ένα Δεσπότην δορυφορούσι. Κύριος παρά προφήταις καταγγέλεται΄ Χριστός εν Καινή κηρύσσεται". Ι. Χρυσόστομος.

"Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην....(Ματθ. Α΄, 18-22). 

"Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου (Ησαϊου) λέγοντος΄ Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει (εκ Πνεύματος Αγίου) και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο έστι μεθερμηνευόμενον μεθ΄ημών ο Θεός. (Ματθ. Α΄, 22-24).

"Και συναγαγών πάντας τους αρχιερείς και γραμματείς του λαού επυνθάνετο παρ΄αυτών που ο Χριστός γεννάται. 

Οι δε είπον αυτώ΄ εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας΄ ούτω γαρ γέγραπται δια του προφήτου (Μιχαίου). 

Η λέξις "προφήτης"  εις την Παλαιά Διαθήκη σημαίνει τον εκ μέρους του Θεού ομιλούντα "τάδε λέγει Κύριος". 

Οι προφήται ήσαν παρά του Θεού κεκελημένοι και ο ίδιος ο Θεός έδιδεν εις αυτούς πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως "εγώ δώσω υμίν στόμα και σοφίαν", όπως είπεν ο Κύριος Ιησούς Χριστός εις τους Αποστόλους. (Λουκά, ΚΑ΄, 14,15).

"Είπε δε αυτοίς΄ ούτοι οι λόγοι ους ελάλησα προς υμάς έτι ων συν υμίν, ότι δει πληρωθήναι πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω Μωϋσέως και προφήταις και ψαλμοίς περί εμού. 

Τότε διήνοιξεν αυτών τον νουν του συνιέναι τας γραφάς, και είπεν αυτοίς ότι ούτω γέγραπται..." (Λουκά ΚΔ΄,44 έως και 53).  

   

Ποιό δώρο μου έφερε ο Ιησούς Χριστός ερχόμενος εις την γη;

"Ποίον ο Ιησούς Χριστός ήλθε φέρων δώρον εμοί; Το Αίμα αυτού ήλθε φέρων δώρον, το Σώμα αυτού ήλθε φέρων δώρον. Και τι παρ΄εμού έλαβε δώρον; Πίστιν.'' Ι. Χρυσόστομος.
Μου έφερε την αγάπη Του΄ μου έδωσε το θείον και πανάγιον και τίμιον Σώμα Του και Αίμα Του εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον. 

"ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα", είπεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. (Ιωαν. Στ΄ 53- 56).

"Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόληται, αλλ΄έχη ζωήν αιώνιον". (Ιωαν. Γ΄, 16).

"από πάσης αδίκου συναλλαγής άπεχε΄ αθώον και δίκαιον ουκ αποκτενείς και ου δικαιώσεις ένοχον και ασεβή, άδικον και κακούργον ένεκεν δώρων, ένεκεν χρημάτων."

Ποιοί υπερασπίζονται τον άδικο, τον κακούργο και τον ένοχο; ποιοί ψευδομαρτυρούν;
Ποιοί λένε ψέματα και διαστρεβλώνουν την αλήθεια; ποιοί πλανεύουν κι΄εξαπατούν;
Ποιοί καταπατούν και αφαιρούν το δίκαιο του αθώου, του φτωχού και του δικαίου ένεκα ματαιοδοξίας, ένεκα δώρων, ένεκα παραδοπιστίας, ένεκα φιλαργυρίας, ένεκα χρημάτων, ένεκα πλεονεξίας, ένεκα αισχροκέρδειας και άδικου πλουτισμού;
Η αδικία κρίνει προς το ατομικό, προς το ίδιον αυτής συμφέρον και όχι προς το δίκαιο και το συμφέρον των πολλών.
Άνθρωπο, φύση και περιβάλλον άπονα κι΄αδίστακτα καταπατούν, ληστεύουν κι΄αισχροκερδούν.
"Τα χρήματα δωροδοκούν και τα όμματα τυφλούν".
"Καλύτερα τα λίγα του δικαίου και φτωχού παρά τα πολλά του άδικου πλουτισμού". 

H παραβίαση του δικαίου προκαλεί το κοινό αίσθημα δικαίου, διεγείρει την αγανάκτηση κι΄εξεγείρει τον δίκαιον προς υπεράσπιση της αλήθειας και του αδικημένου.
Κρίνατε μ΄ ευθυκρισία και απροσωποληψία και αποδώσατε το δίκαιο στον δίκαιο και το άδικο στον άδικο. 

Αγωνίσου υπέρ της Δικαιοσύνης, υπέρ του όντως δικαίου, υπέρ της αλήθειας, υπέρ της ελευθερίας.
Είναι δίκαιο άλλοι να λιμοκτονούν και άλλοι να πλεονεκτούν; είναι δίκαιο να αφαιρείς τον μισθό του φτωχού εργάτη; είναι δίκαιο ένεκα δωροδοκίας, χρηματισμού και πλουτισμού το δίκαιο να καταπατούν;
Η Δικαιοσύνη φέρνει στο φως την αλήθεια και αποδίδει στον καθένα ο,τι του αξίζει.
Αναλογίσου, ω άνθρωπε, τη μέλλουσα θεία κρίση  και τη  δίκαιη ανταπόδοση.

Η ανθρώπινη ψυχή, ως η διψώσα έλαφος, επιζητεί την αιώνιον ζωή.

"Διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;

Ο δε Ιησούς είπεν αυτώ΄ τι με λέγεις αγαθόν;  ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός. (η ταπεινότης του Ιησού Χριστού εις το μεγαλείον της!).

Τας εντολάς οίδας΄ μη μοιχεύσεις, μη φονεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτηρήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα. 

Ο δε αποκριθείς είπεν αυτώ΄ διδάσκαλε, ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητος μου. 

Ο δε Ιησούς εμβλέψας αυτώ ηγάπησεν αυτόν και είπεν αυτώ΄ εν σοι υστερεί΄ ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε, όσα έχεις πώλησον και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι, άρας τον σταυρόν σου.

Ο δε στυγνάσας επί τω λόγω απήλθε λυπούμενος΄ ην γαρ έχων κτήματα πολλά.   

Και περιβλεψάμενος ο Ιησούς λέγει τοις μαθηταίς αυτού΄ πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες 

εις την βασιλείαν του Θεού εισελεύσονται!" (Μαρκ. Ι΄,17-24).

Προφήτης Δανιήλ και οι τρείς άγιοι παίδες εν καμίνω.

"Ανεβόησε δε φωνή μεγάλη Σωσάννα και είπεν΄ ο Θεός ο αιώνιος ο των κρυπτών γνώστης, ο ειδώς τα πάντα πριν γενέσεως αυτών, Συ επίστασαι ότι ψευδή μου κατεμαρτύρησαν΄ και ιδού αποθνήσκω μη ποιήσασα μηδέν όσων ούτοι επονηρεύσαντο κατ΄εμού.  Και εισήκουσε Κύριος της φωνής αυτής. Και απαγομένης αυτής απολέσθαι, ο Θεός εξήγειρε το πνεύμα το άγιον παιδαρίου νεωτέρου, ω όνομα Δανιήλ, και εβόησε φωνή μεγάλη΄ αθώος εγώ από του αίματος ταύτης." (Δανιήλ ,42-47).
Δανιήλ. Εβρ. Daniyel. Το όνομα Δανιήλ σημαίνει: " ο Θεός είναι κριτής μου." ,"ο Θεός ο δικαιών με." 

Ο Δανιήλ ήταν προφήτης  και συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης. 

Όσα περί της ζωής και της δράσεως  αυτού γνωρίζομεν, τα αντλούμεν από το ομώνυμον βιβλίον του.
"Και εισήλθε Δανιήλ εις τον οίκον αυτού και τω Ανανία και τω Μισαήλ και τω Αζαρία τοις φίλοις αυτού το ρήμα εγνώρισε΄ και οικτιρμούς εζήτουν παρά του Θεού του ουρανού υπέρ του μυστηρίου τούτου, όπως αν μη απόλωνται Δανιήλ και οι φίλοι αυτού μετά των επιλοίπων σοφών Βαβυλώνος. Τότε τω Δανιήλ εν οράματι της νυκτός το μυστήριον (το όνειρον του βασιλέως και η ερμηνεία του) απεκαλύφθη΄ και ευλόγησε τον Θεόν του ουρανού Δανιήλ και είπεν΄ είη το όνομα Θεού ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος, ότι η σοφία  και η σύνεσις Αυτού έστι΄ και Αυτός αλλοιοί καιρούς και χρόνους, καθιστά βασιλείς και μεθιστά, διδούς σοφίαν τοις σοφοίς και φρόνησιν τοις ειδόσι σύνεσιν΄ Αυτός αποκαλύπτει βαθέα και απόκρυφα, γινώσκων τα εν τω σκότει, και το φως μετ΄Αυτού έστι΄ Σοι ο Θεός των πατέρων μου, εξομολογούμαι και αινώ, ότι σοφίαν και δύναμιν δέδωκάς μοι και νυν εγνώρισάς μοι α ηξιώσαμεν παρά Σου και το όραμα του βασιλέως εγνώρισάς μοι." (Δανιήλ, κεφ. Β΄, 17-24). 

Τιμητική θέσιν δίδει ο προφήτης Ιεζεκιήλ (ιδ΄, 14,20) εις τον Δανιήλ δια την αρετήν και την σοφίαν του και τον επαινεί ως μέγαν κατά Θεόν σοφόν (κη΄, 3).

Εις το Α΄Μακκαβαίων (β΄, 59,60), γίνεται λόγος  περί αυτού και προβάλλεται ως υπόδειγμα πίστεως και απλότητος.

Η προς Εβραίους επιστολή αυτόν υπονοεί, όταν λέγη ότι οι δίκαιοι δια της πίστεως "έφραξαν στόματα λεόντων" (ια΄, 33).    

Ο Προφήτης Δανιήλ φωτιζόμενος από το Πνεύμα του Θεού προείπε και έγραψε με χρονολογική σειρά και με ακρίβεια σπουδαία μελλοντικά γεγονότα, όπως και όντως επραγματοποιήθησαν.
Εξαιρετικά αξιοθαύμαστος και προφανέστατα θεόπνευστος είναι η μετά εβδομήκοντα εβδομάδας ετών, αρχομένων από συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος, μέλλουσα να πραγματοποιηθή εις την Ιερουσαλήμ μοναδική και ανεπανάλειπτος λυτρωτική θυσία δι΄όλην την ανθρωπότητα, η θυσία δηλαδή του Σωτήρος Χριστού.  

Και οι τρείς παίδες μαζί ένωσαν τις φωνές τους και ως εξ΄ενός στόματος ύμνουν και εδόξαζον και ηυλόγουν τον Θεόν εν τη καμίνω λέγοντες: Ευλογητός ει, Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετός και υπερυψούμενος εις τους αιώνας...Ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον΄ υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. (Δανιήλ, κεφ. Γ΄, 27 έως και 67).

 "Ο εν καμίνω πυρός, τους υμνολόγους σώσας Παίδας, ευλογητός ο Θεός, ο των πατέρων ημών"

Ο Ν. Καζαντζάκης γράφει: πήγα με τον φίλο μου στη νότια Κρήτη για την εξόρυξη λιγνίτη, αλλά η επιχείρηση απέτυχε.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Σπουδάζουν, φεύγουν και αλλάζουν.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Πως γίνεται να φεύγουν από την Ελλάδα τα άξια παιδ...: Αγωνίζονται και πρωτεύουν, αγωνιούν, προσεύχονται  και αριστεύουν, την γαλανόλευκη σημαία με τον σταυρό ψηλά στα χέρια τους κρατούν, απ΄τα...

Κυριακή των Αγίων Προπατόρων.

Η πατρίδα τιμά τη μνήμη των ηρώων της, η επιστήμη τιμά τη μνήμη των ηρώων της...
Η Αγία του Χριστού Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Προπατόρων, των Δικαίων και Αγίων Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης.
"Και είπεν  ο Θεός προς Μωϋσήν: Εγώ είμι ο Θεός του πατρός σου, Θεός Αβραάμ, και Θεός Ισαάκ, και Θεός  Ιακώβ΄" (Εξόδου το ανάγνωσμα, 3, 6).

"Και είπεν ο Θεός προς Μωϋσήν: ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ. (Εξόδου το ανάγνωσμα, 3,14).
"Είπεν ο Ιησούς αυτοίς΄ ουκ ανέγνωτε το ρηθέν υμίν υπό του Θεού λέγοντος, Εγώ είμι ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ; ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων΄ πάντες γαρ αυτώ ζώσιν." (Ματθ.ΚΒ΄, 32. Μαρκ.ΙΒ΄, 26, Λουκά, Κ΄, 37,38).
"Είπεν αυτοίς ο Ιησούς΄ αμήν αμήν λέγω υμίν, πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ είμι." (Ιωαν.Η΄, 58).

"Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν." (Ιωαν.Ε΄, 24).
"Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται΄ και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα." ( Ιωαν. ΙΑ΄, 26).
Οι άγιοι προπάτορες, οι δίκαιοι  και οι άγιοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης πίστευαν εις τον ζώντα και μόνον αληθινόν Θεόν τον ποιητήν του ουρανού και της γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.
Προς Εβραίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου:
"Πίστει πλείονα θυσίαν Άβελ παρά Κάϊν προσήνεγκε τω Θεώ.... Πίστει Ενώχ μετετέθη του μη ιδείν θάνατον...Πίστει χρηματισθείς Νώε περί των μηδέπω βλεπομένων, ευλαβηθείς κατεσκεύασε κιβωτόν εις σωτηρίαν του οίκου αυτού....Πίστει καλούμενος Αβραάμ υπήκουσεν εξελθείν εις τον τόπον  ον έμελλε λαμβάνειν εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη  επιστάμενος που έρχεται...Πίστει και αυτή Σάρρα δύναμιν εις καταβολήν σπέρματος έλαβε και παρά καιρόν ηλικίας έτεκεν, επεί πιστόν ηγήσατο τον επαγγειλάμενον..."και συνεχίζει να αναφέρει ηρωϊκά παραδείγματα πίστεως παλαιότερα και μεταγενέστερα.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: " Και πολλάκις είπον, ότι δύο Διαθήκαι, (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), και δύο παιδίσκαι, και δύο αδελφαί τον Ένα Δεσπότην δορυφορούσι. Κύριος παρά προφήταις καταγγέλεται΄ Χριστός εν Καινή κηρύσσεται."

Ύμνοι Χριστουγέννων.

"Και είπεν αυτοίς ο άγγελος΄ μη φοβείσθε΄ ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος έστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυϊδ. 

Και τούτο υμίν το σημείον΄ ευρήσετε βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν φάτνη. 

Και εξαίφνης εγένετο συν τω αγγέλω πλήθος στρατιάς ουρανίου αινούντων τον Θεόν και λεγόντων' δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία."  (Λουκά, 10-15). 

"πάσαν συγγραφήν άδικον διάσπα", Ησαϊας, κεφ. 58.

Λέγει Κύριος΄ λύε πάντα σύνδεσμον αδικίας, διάλυε στραγγαλιάς βιαίων συναλλαγμάτων, απόστειλε τεθραυσμένους εν αφέσει και πάσαν συγγραφήν άδικον διάσπα΄ διάθρυπτε  πεινώντι τον άρτόν σου και πτωχούς αστέγους είσαγε εις τον οίκόν σου..." Ησαϊας 58, 6
"πάσαν συγγραφήν άδικον διάσπα", δηλαδή ακύρωσε, σχίσε, κόψε σε κομμάτια κάθε άδικη συγγραφή, κάθε άδικη συμφωνία, κάθε άδικη συναλλαγή που έχει ως σκοπό τον άδικο πλούτο, τον αδικαιολόγητο πλουτισμό΄  τεμάχισε, κόψε σε κομμάτια, διαμοίρασε τον άρτο σου και δώσε σ΄αυτούς που πεινούν...   

  
   

Άλλοι φεύγουνε κι άλλοι έρχονται΄ φεύγουνε τα Ελληνόπουλα κι έρχονται τα προσφυγόπουλα.

Πάροικοι, ξένοι και προσωρινοί είμαστε όλοι σε τούτη εδώ τη χώρα, σε τούτη εδώ τη γη. 
Αλλού ΄ναι η πατρίδα μας, αλλού ΄ναι η πολιτεία μας. 

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ομολογία πίστεως περί της παναγί...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ομολογία πίστεως περί της παναγί...: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ομολογία πίστεως περί της παναγίας και ομοουσίου, ... : "Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου ...