Ο προφητάναξ και ψαλμωδός Δαυίδ.

Την προσωπικότητα και την δράση του οσίου προφητάνακτος Δαυίδ, του ψαλμωδού και βασιλέως του Ισραήλ, την γνωρίζομε από το βιβλίο Α΄ Σαμουήλ ή Βασιλειών Α΄της παλαιάς Διαθήκης.

"Δαυίδ" σημαίνει αγαπητός, αρεστός και εκλεκτός του  Θεού.
Ο Κύριος είπε στον Σαμουήλ : << Εγώ δεν κρίνω με ανθρώπινα κριτήρια. Ο άνθρωπος βλέπει τα φαινόμενα, εγώ όμως βλέπω την καρδιά>>.

"Ο Ιεσσαί παρουσίασε εφτά από τους γιους του στο Σαμουήλ. Και ο Σαμουήλ του είπε: << Κανέναν απ΄αυτούς δεν έχει διαλέξει ο Κύριος >>. Μετά τον ρώτησε: << Αυτά είναι όλα τα παιδιά σου;>>
Ο Ιεσσαί απάντησε: << Απομένει ακόμα ο μικρότερος, αλλ΄αυτός βόσκει τα πρόβατα>>.
<<Στείλε και φέρε τον εδώ. Δε θα καθήσουμε στο τραπέζι πριν να ΄ρθει κι΄αυτός εδώ>>.
Ο Ιεσσαί έστειλε κι΄έφερε τον Δαβίδ. Ήταν ξανθός, με σπινθηροβόλο βλέμμα κι΄ωραίο πρόσωπο.
Ο Κύριος είπε στο Σαμουήλ : << Σήκω και χρίσε τον, αυτός είναι>>. Πήρε λοιπόν ο Σαμουήλ το δοχείο με το λάδι και τον έχρισε βασιλιά μπροστά στους αδελφούς του. Τότε ήρθε το Πνεύμα του Κυρίου στον Δαβίδ κι΄από κείνη την ημέρα έμεινε μαζί του.
 
"Μικρός ήμην εν τοις αδελφοίς μου και νεώτερος εν τω οίκω του πατρός μου.

Αι χείρες μου εποίησαν όργανον, και οι δάκτυλοι μου ήρμοσαν ψαλτήριον΄

και τις αναγγελεί τω Κυρίω μου; Αυτός Κύριος, Αυτός εισακούσει.

Αυτός εξαπέστειλε τον άγγελον Αυτού και ήρέ με εκ των προβάτων του πατρός μου και έχρισέ με εν τω ελαίω της χρίσεως Αυτού.   

Οι αδελφοί μου καλοί και μεγάλοι, και ουκ ευδόκησεν εν αυτοίς Κύριος. 

Εξήλθον εις συνάντησιν τω αλλοφύλω, και επικατηράσατό με εν τοις ειδώλοις αυτού΄

εγώ δε σπασάμενος την παρ΄αυτού μάχαιραν, απεκεφάλισα αυτόν και ήρα όνειδος εξ υιών Ισραήλ".

Ούτος ο ψαλμός ιδιόγραφος εις Δαυίδ ότε εμονομάχησε τω Γολιάθ.

Κι΄ όποτε το κακό πνεύμα τον Σαούλ τον τυρρανούσε, ο μελωδός Δαβίδ έπαιζε την άρπα και ψαλμωδούσε  και ο Σαούλ αναπαυόταν και ηρεμούσε.

Τι να πω εγώ για τους ψαλμούς;  ότι είναι θεόπνευστα και ιερά ποιήματα με υψηλά και ιερά νοήματα; Διδάσκουν, καθοδηγούν, παρηγορούν, ενθαρρύνουν, συγκινούν...αγγίζουν τις ανθρώπινες καρδιές.
Τόσα πολλά θα μπορούσα να γράψω για τον καθένα στίχο, για τον καθένα ψαλμό, αλλά ας ακούσομε τι λέει ο Μέγας Βασίλειος, ο μελετητής των ψαλμών και της Αγίας Γραφής.
Ο Μέγας Βασίλειος λέγει περί του βιβλίου των ψαλμών: <<Τι ουκ αν μάθοις εντεύθεν; ου της ανδρείας το μεγαλοπρεπές; ου της δικαιοσύνης το ακριβές; ου σωφροσύνης το σεμνόν; ου το της φρονήσεως τέλειον; ου μετανοίας τρόπον; Ενταύθα ένι θεολογία τελεία΄ πρόρρησις της ενανθρωπήσεως του  Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού ...μυστηρίων αποκάλυψις.
Πάντα ως εν μεγάλω τινί και κοινώ ταμείω, τη βίβλω των ψαλμών τεθησαύρισται!>>.

Θεόπνευστη η Αγία Γραφή (παλαιά και καινή), θεόπνευστοι και οι ψαλμοί του προφητάνακτος Δαυίδ.

"Σίγησον Ορφεύ΄ ρίψον, Ερμή, την λύραν,
Τρίπους ο Δελφοίς δύνων εις λήθην έτι.
Δαυίδ γαρ ημίν πνεύματος κρούων λύραν,
Τρανοί τα κρυπτά του Θεού μηστηρίων΄
Πληθύν παλαιών ιστορεί τεραστίων΄
Κινεί προς ύμνον του Κτίσαντος την κτίσιν΄
Σώζων άπαντας μυσταγωγεί, και γράφει΄
Αμαρτάνοντας εις επιστροφήν φέρει.
Πολλοίς, συν άλλοις, του Κριτού δηλών κρίσιν,
Σμήχειν διδάσκει ψυχικάς αμαρτάδας."

Ψαλμός Α΄. 
1. Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν.
2. αλλ΄η εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός.
3. και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ον τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται΄ και πάντα, όσα αν ποιή, κατευοδωθήσεται.