Λέγει ο Κύριος του αμπελώνος, ο υπεράνω πάσης αρχής, ο αεί ων, ο προ πάντων των αιώνων υπάρχων Θεός, ο ποιών και συντελών πάντα όσα βούλεται, ο εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών τα σύμπαντα, ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην, την θάλασσα και πάντα τα εν αυτοίς, ο ζωοδότης και φωτοδότης, ο ποιήσας κατ΄εικόνα και ομοίωσιν αυτού άνθρωπον, ο πλάσας άνθρωπον επί της γης, ο εμφυσήσας εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, ο φυτεύσας παράδεισον επί της γης, ο ποιητής, ο κτίσης και ο δημιουργός και ο Βασιλεύς των πάντων, ο Κύριος των ουρανίων δυνάμεων και των πνευμάτων, ορατών τε και αοράτων, ο εν ουρανοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών, ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λετουργούς αυτού πυρός φλόγα, ο έχων εξουσία επί πάσης σαρκός, ο παντοκράτωρ, οικοδεσπότης και παντεπόπτης, ο παντοδύναμος και μεγαλοδύναμος, ο αυτεξούσιος και παντεξούσιος, ο πάνσοφος και παντογνώστης, ο νομοθέτης, δικαιοκρίτης και μισθαποδότης, o πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο τοις πάσι προνοών και ενεργών, η αστείρευτος πηγή και ο χορηγός πάντων των αγαθών, πνευματικών και υλικών, της παιδείας, της σοφίας και πασών των αρετών, της αιωνίου ζωής και των αιωνίων αγαθών, η ανεξάντλητος πηγή της αγαθότητος, της αγιότητος και της μακαριότητος, ο δωρεοδότης, ευεργέτης και παντοδότης, ο αρχιποιμήν ο καλός, ο μεθ΄ημών Θεός, ο Σωτήρ και Λυτρωτής ημών, ο αγαπών, ο ελεών, ο σώζων, ο συγχωρών, ο δικαιών, ο φωτίζων, ο αγιάζων και ευλογών, ο πανοικτίρμων και παντελεήμων, ο πολυέλεος και μακρόθυμος, ο Πατήρ ο στοργικός, ο φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος, ο υπέρτατος, ο ύψιστος και μέγας, ο υπερτέλειος και απειροτέλειος, ο αινετός και ευλογητός, ο πάντιμος, υπερένδοξος και υπερύμνητος, ο υπεράγιος και πανάγιος, ο αθάνατος και αιώνιος Θεός΄
τι ώδε εστήκατε όλην την ημέραν αργοί;
Λέγουσιν αυτώ΄ ότι ουδείς ημάς εμισθώσατο. (γιατί; μήπως ήσαν άσημοι και κατά κόσμον μικροί, κατώτεροι και τελευταίοι, αδιάφοροι και καταφρονεμένοι στα μάτια των ανθρώπων; ).
Λέγει αυτοίς΄ υπάγετε και υμείς εις τον αμπελώνα, και ο εάν η δίκαιον λήψεσθε. (ιδού η θεία κλήσις και η θεία κρίσις).
"Ιδού ο μισθός μου μετ΄εμού και αποδώσω εκάστω κατά τα έργα αυτού".
Συ, Κύριε και Θεέ, ανταμείβεις αυτούς που Σε αγαπούν και Σε υπακούν και τηρούν τας θείας και αγίας εντολάς σου, όσους ποιούν και τελειοποιούν το θείο και άγιο θέλημά Σου.
"πιστεύσει γαρ δει τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστιν και τοις εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται". (Εβρ. 11,6).
Και ο άξιος και πιστός εργάτης της ώρας της ενδεκάτης θα πληρωθεί από τον Κύριο του, θα λάβει και δεν θα χάσει τον άξιο και δίκαιο μισθό του από τον πανάγαθο και πανάγιο, πανδίκαιο, φιλάγαθο και φιλάνθρωπο, παντεπόπτη, δικαιοκρίτη και μισθαποδότη, αξιόπιστο και ζώντα αληθινό Θεό.
"Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς΄ αγιασθήτω το όνομά Σου ΄ελθέτω η βασιλεία Σου΄ γενηθήτω το άγιο θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης..." (Ματθ. 6, 9-13, Λουκά 11,2-4).
Θέλω δε τούτω τω εσχάτω δούναι ως και σοι΄ ή ουκ έξεστί μοι ποιήσαι ο θέλω εν τοις εμοίς, ει ο οφθαλμός σου πονηρός έστιν ότι εγώ αγαθός είμι;
Ούτως έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι΄ πολλοί γαρ είσι κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί. (Ματθ.κεφ. Κ΄).
Αρετή! θεάρεστη και θαυμαστή, αξιαγάπητη και σεβαστή, παρθένος στο σώμα, στην καρδιά, στο νου και στην ψυχή, καθαρή, ολόλαμπρη και αγνή.
Σε ύμνησαν οι ποιητές, σε εγκωμίασαν οι φιλόσοφοι, σε τίμησε η ανθρωπότητα, σε μακάρισαν οι του οσίου βίου ασκητές, οι του ενάρετου βίου αθλητές.
Ω, υπέροχη αρετή! πως να σε φθάσω; με ποια λόγια να σ΄εγκωμιάσω; Ω, αρετή, του ανθρωπίνου βίου, κόπου και μόχθου απόκτημα και του ανθρωπίνου γένους θησαύρισμα. Ω, υπέροχη αρετή, θείο χάρισμα, θείο εύρημα, θείο απόκτημα.
Συ, αρετή, οδηγείς στην πνευματική και ηθική τελειότητα κατά τη θεία εντολή.
Συ θεραπεύεις αυτούς που νοσούν ηθικά και ξανασηκώνεις αυτούς που έπεσαν.
Συ, αρετή, γεμάτη ηθική ανδρεία και μεγαλοψυχία, επαναφέρεις τους κακούς και αμαρτωλούς στην αγάπη του αρχαίου κάλλους, του ωραίου και δικαίου, του καλού και αγαθού.
Συ, μοναδική αρετή, είσαι το σύνολο των θείων χαρισμάτων και των θείων δωρεών, είσαι το πλήρωμα του θείου νόμου και των θείων εντολών. Ω, υπέροχη αρετή, πως να σε φθάσω; με ποια χέρια να σ΄αγγίξω και με ποια λόγια να σ΄ εγκωμιάσω;
Συ, τέλεια και ενάρετη, ελεύθερη και ανάλαφρη αγγελική ψυχή, βαδίζεις σε δρόμο ανηφορικό, σε δρόμο καθαρό, φωτεινό και θεϊκό.
Συ, αληθινή αρετή, αγνή και αγία, ως θυγατέρα Θεού, υπέροχη, ολοκάθαρη, ολόλαμπρη και αμόλυντη, ανεβαίνεις από τη γη στον ουρανό και ανεμπόδιστη φθάνεις μπροστά στο θρόνο του υπέρτατου και υπερτέλειου, του υπεράγαθου και υπεράγιου Θεού. Ούτε η φτώχεια, ούτε οι πειρασμοί, ούτε η αρρώστια μπορούν να βλάψουν την ενάρετη ψυχή. Ο θάνατος δεν έχει τη δύναμη να τη θανατώσει, αλλά ούτε το μνήμα μπορεί να την κλείσει μέσα του και να την εξουσιάσει. Οι ίδιοι οι ουρανοί δεν έχουν τη δύναμη να κλείσουν τις πύλες τους μπροστά στην ενάρετη ψυχή΄ αλλά βλέποντάς την ανοίγουν τις πύλες με χαρά. "Μύριες μυριάδες και χίλιες χιλιάδες Αγγέλων και Αρχαγγέλων, Θρόνων και Κυριοτήτων, Αρχών και Εξουσιών, δεν έχουν τη δύναμη να επιτιμήσουν την ενάρετη ψυχή, αλλά την υποδέχονται με χαρούμενα πρόσωπα, και σηκώνοντάς την στα χέρια τους την οδηγούν μπροστά στο θρόνο της δόξας. Αγάλλεται γι΄αυτήν ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα.
Ω, υπέροχη Αρετή, θυγατέρα του επουράνιου Θεού, πως να σε φθάσω; με ποιά χέρια να σ΄αγγίξω και με ποιό στόμα να σε εγκωμιάσω;
Εσείς, οι άγιοι άγγελοι και οι άγιοι απόστολοι, εσείς οι κλητοί, οι άξιοι και εκλεκτοί, εσείς οι πεφωτισμένοι άνθρωποι του Θεού, διακηρύξετε και γνωρίσετε τις απειροτέλειες αρετές, τα γνωρίσματα και τα ιδιώματα, τα θαυμαστά έργα και τα μεγαλεία του Θεού. Στο εγκώμιο της αρετής έχω γράψει κάποια αποσπάσματα από το κεφάλαιο "περί αρετής" του Αγίου Νεκταρίου και από το κεφάλαιο "περί αρετής "του Οσίου Εφραίμ του Σύρου.
Πρόσθεσα βέβαια και τα δικά μου εγκώμια στην αξιέπαινη αρετή.
Λέγει ο Θεός: εκχεώ από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα και έσονται πάντες διδακτοί Θεού.
"Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιός είμι".
Ο πάνσοφος δημιουργός , o υπεράγαθος, υπεράγιος , υπερτέλειος και φιλάνθρωπος Θεός δεν είναι μόνον ο Πατήρ και ποιητής του ουρανού και της γης, του σύμπαντος κόσμου και του ανθρώπου, αλλά είναι και ο Σωτήρ και ο Λυτρωτής, ο Κύριος και ο Διδάσκαλος, ο παιδαγωγός και ο παιδευτής και ο Δίκαιος Κριτής παντός ανθρώπου. "Hν το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον". Ιωάν. Α΄,9. "Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων΄ εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν΄ και ιδού εγώ μεθ΄υμών είμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος΄αμήν" Ματθ.ΚΗ΄, 18,19,20. "Υμείς φίλοι μού έστε, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν" Ιωάν. ΙΕ΄, 14. "Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνός εστιν ο αγαπών με΄ ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν" Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ΄αυτώ ποιήσομεν". Ιωάν. ΙΔ΄, 21,22,23.
"Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα". Ιωαν, Η΄,51.
Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί των ψαλμών.: Μάθημα που έγινε με βία δεν είναι δυνατόν να παραμείνει, όσα όμως εισέρχονται με ευχαρίστηση και χάρη, κάπως σταθερότερα κατοικούν στις ψυ...
Ο Θεός είναι παντοδύναμος, ενώ ο άνθρωπος είναι αδύναμος.
"περιέσχον με ωδίνες θανάτου, κίνδυνοι άδου εύροσάν με΄ θλίψιν και οδύνην εύρον, και το όνομα Κυρίου επεκαλεσάμην΄ Ω Κύριε και Θεέ μου΄ ρύσαι την ψυχήν μου΄ οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος΄ άγιος και δίκαιος...φιλεύσπλαχνος και πολυέλεος...εξείλετο την ψυχήν μου εκ θανάτου, τους οφθαλμούς μου από δακρύων και τους πόδας μου από ολισθήματος. (Ψαλμός ΡΙΔ΄).
Στις δύσκολες στιγμές της επίγειας και παρούσας ζωής μας αναζητούμε την βοήθεια του παντοκράτορος και παντοδύναμου, του ευήκοου και φιλάνθρωπου Θεού, του Θεού που δύναται να σώσει, του Θεού της αγίας αγάπης, του ελέους και των οικτιρμών.
Αν σε άγνωστο τόπο, σε κίνδυνο και σε ανάγκη, σε λύπη και σε θλίψη βρεθείς τον Κύριο και Θεό να επικαλεσθείς.
Προσευχήθη ο Ιωνάς προς τον Κύριον και Θεόν του από την κοιλία του κήτους και είπεν' "εν τη θλίψει μου εβόησα προς Κύριον τον Θεόν μου και ήκουσε την προσευχή μου. Από την κοιλία του άδου, όπου ευρισκόμουν, Συ, Κύριε, ήκουσες και εδέχθης την εκ βάθους ψυχής και μεγαλόφωνον προσευχή μου.
Ήκουσεν ο Θεός από τα βάθη του ωκεανού και από την κοιλιά του θαλάσσιου κήτους την κραυγή, την δέηση και την προσευχή του Ιωνά.
"Ήκουσεν εκ ναού αγίου αυτού φωνής μου, και η κραυγή μου ενώπιον αυτού εισελεύσεται εις τα ώτα αυτού... εξαπέστειλεν εξ΄ύψους και έλαβέ με, προσελάβετό με εξ υδάτων πολλών. "
(Ψαλμός ΙΖ΄, 17).
Ο Θεός πάντα βλέπει και πάντα ακούει από τα βάθη του ωκεανού έως τα ύψη του ουρανού.
"Ο κατοικών εν βοηθεία του Υψίστου, εν τη σκέπη του Θεού του ουρανού αυλισθήσεται΄ ερεί τω Κυρίω΄ αντιλήπτωρ μου ει και καταφυγή μου, ο Θεός μου, και ελπιώ επ΄ αυτόν, ότι αυτός ρύσεταί σε εκ παγίδος θηρευτών και από λόγου ταραχώδους..." Ψαλμός 90ος.
Η ειρήνη του Θεού είναι υπερκόσμιο δώρο, είναι δώρο του πανάγαθου και πανάγιου Θεού. Η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν είναι θείο χάρισμα, αγαθόν, ιερόν και άγιον δώρημα. "Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθέν εστι καταβαίνον από του Πατρός των φώτων... (Ιακώβου, Α΄, 17). "Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν".
"δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". (Λουκά, Β΄, 14). Κύριε, Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ειρήνην δος ημίν.
"΄Ηλθεν ο Ιησούς και έστη εις το μέσον, και λέγει αυτοίς΄ ειρήνην υμίν".( Ιωάν. Κ΄, 19).
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, την ειρήνη την δική του έδωσε στους Αποστόλους: ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν΄ ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν. (Ιωάννην ΙΔ΄,27).
"Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς λέγων...πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών....εισερχόμενοι δε εις την οικίαν ασπάσασθε αυτήν λέγοντες΄ ειρήνη τω οίκω τούτω".( Ματθ. κεφ. Ι΄).
Οι ειρηνοποιοί είναι φρόνιμοι και ακέραιοι ωσάν αι λευκαί περιστεραί, ωσάν οι άγγελοι Θεού εν ουρανώ. "Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά." (Πρός Ρωμαίους , κεφ. Ι' 15). "επιβλέψω, λέγει ο Κύριος, επί τον ταπεινόν, πράον και ησύχιον και τρέμοντα τους λόγους μου." (Ησ. 66, 2). "'Αρατε τον ζυγόν μου εφ΄υμάς, λέγει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και μάθετε απ΄εμού, ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών΄ ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν έστιν" (Ματθ. ΙΑ΄, 29, 30).
'Οπου η ειρήνη εκεί ο Θεός, η αλήθεια και το φως, η αγαθότητα και η αγιότητα, η αγάπη, η ευσέβεια και η φιλία, η ενότητα και η αδελφότητα, ο σώφρων και καλός λογισμός, η πραότητα και η ταπεινότητα, η μακροθυμία και η εγκράτεια, η αγαθοσύνη, η επιείκεια και η καλοσύνη, η αγαθοεργία, η ελεημοσύνη και η δικαιοσύνη΄ όπου η ειρήνη εκεί και η πίστη Θεού (Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος), η ευλογία Θεού, η αγάπη, η χαρά, η αγαλλίασις και η ευφροσύνη, η ηρεμία, η ησυχία, η ελευθερία και η γαλήνη...
Ο Θεός είναι αγία αγάπη, αγία δικαιοσύνη, αγία ειρήνη.
"Ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού". Ιωάννου Α΄.
"Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκώντων υμάς, όπως γένησθε υιοί του Πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους". (Ματθ. Ε΄, 44). "ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας".( Ιωάν. ΙΖ΄, 21).
Ειρηνοποιός θεωρείται εκείνος ο οποίος με την θεία χάρη ενώνει και συναρμόζει τα διεστώτα μέλη εν αρμονία, φιλία και αγάπη, επεμβαίνει, πείθει, συμβιβάζει και συμφιλιώνει προς άλληλα τα εχθρικώς διακείμενα μέρη, τα αντίδικα, τα αντιμαχόμενα και συγκρουόμενα μέλη, ώστε να αποτελούν μία θεία κοινωνία, μία συμφωνία, μία αρμονία.
Ο ειρηνοποιός ειρηνεύει προς όλους΄ ειρηνεύει προς τον Θεόν, ειρηνεύει εντός του και εκτός του, ειρηνεύει προς τον εαυτόν του, ειρηνεύει προς τον πλησίον του, ειρηνεύει προς όλους τους ανθρώπους και προς αυτούς που τον αγαπούν και προς αυτούς που τον εχθρεύονται και προς αυτούς που τον διώκουν και τον μισούν.
Οι έριδες, οι αντιδικίες και οι διαμάχες, οι πόλεμοι, οι εχθροπραξίες και οι φόνοι μεταξύ των ανθρώπων, των λαών, των κρατών και των εθνών δεν είναι ενεργήματα του Πανάγαθου και Παναγίου Θεού.
"Ου φονεύσεις" είπεν ο Θεός΄ος δ΄αν φονεύση, ένοχος έσται τη κρίσει".
Οι ταραχοποιοί είναι εριστές και ευέξαπτοι, οξύθυμοι και οργίλοι, ατίθασοι και ανυπάκουοι, αλαζόνες, υπερήφανοι και ματαιόδοξοι, αγαπούν την έριδα και την διχόνοια, τις φιλονικίες και τις αντιδικίες, την παράλογη ένταση, τις κραυγές και τις βρισιές, την βία, την βιαιοπραγία και τις ταραχές, τις κακολογίες και τις συκοφαντίες, τις λογομαχίες και τις χειροδικίες, ζουν στο σκοτάδι, σπείρουν ζιζάνια, προκαλούν συγκρούσεις μεταξύ προσώπων, λαών και εθνών και πυροδοτούν τον πόλεμο και τις εχθροπραξίες.
"Οργή και θυμός ανδρός δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται". (Ιακώβου Α΄, 20).
"Eγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού χωρίς λόγο ένοχος έσται τη κρίσει" (Ματθ. Ε΄, 22).
Οι ειρηνοποιοί σέβονται και αγαπούν τον Θεό και όλα τα πλάσματα του, δεν ασελγούν και δεν ασχημονούν, είναι μακρόθυμοι, πράοι και ταπεινοί, ανεξίκακοι και αμνησίκακοι, καταπραϋνουν και παύουν τις ορμές των αλόγων επιθυμιών και αισχρών παθών, δεν αλαζονεύονται και δεν κομπάζουν, δεν ερίζουν και δεν φουσκώνουν, δεν υπερηφανεύονται, δεν οργίζονται και δεν θυμώνουν, δεν μισούν και δεν φθονούν, δεν μνησικακούν και δεν αντιδικούν, συγχωρούν τα παραπτώματα των άλλων, δεν είναι εριστές, ισχυρογνώμονες και εγωιστές, δεν είναι ταραχοποιοί, πονηροί και σκανδαλοποιοί, πολεμοχαρείς και φονείς.
Οι ειρηνοποιοί γαληνεύουν με την αγάπη και με την χάρη του Θεού αυτούς που οργίζονται και αντιδικούν.
Οι ειρηνοποιοί παύουν με την θεία χάρη τις έχθρες, τις αντιδικίες και τις εχθροπραξίες και ευαγγελίζονται την ειρήνην του Θεού την υπερέχουσα πάντα νουν.
Λέγει ο απόστολος Παύλος, ο άγιος απόστολος της αγάπης και της ειρήνης, της φιλίας και της αρμονίας μεταξύ των ανθρώπων , των λαών, των κρατών και των εθνών'
"Να έχετε ειρηνικές και αρμονικές σχέσεις μεταξύ σας και με όλους τους ανθρώπους. Να εύχεσθε και να λέτε πάντοτε καλά λόγια για όλους, και ποτέ να μην καταριέστε. Να χαίρεστε με εκείνους που χαίρονται και να κλαίτε με εκείνους που κλαίνε.. Εάν πεινάει ο εχθρός σου, δώσε του ψωμί. Εάν διψάει δώσε του να πιεί. Να μην αποδίδετε σε κανένα κακό αντί κακού. Να μην αφήνεις να σε νικήσει το κακό, αλλά να νικάς το κακό με το καλό. Να μη ζητάτε, αγαπητοί, να υπερασπίζετε τον εαυτό σας με εκδίκηση, αλλά να αφήνετε ελεύθερο τον τόπο για να ενεργήσει η δίκαιη κρίση του Θεού". Επιστολή αποστόλου Παύλου προς Ρωμαίους, ΙΑ΄, 25, όχι μόνο προς Ρωμαίους, Έλληνας , Εβραίους και Ιουδαίους... αλλά και προς όλους ημάς, προς πάντα τα έθνη, προς πάντα τα κράτη, προς όλη την οικουμένη. "Το δε τέλος πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαχνοι, φιλόφρονες, μη αποδιδόντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, τουναντίον δε ευλογούντες, ειδότες ότι εις τούτο εκλήθητε, ίνα ευλογίαν κληρονομήσητε΄ ο γαρ θέλων ζωήν αγαπάν και ιδείν ημέρας αγαθάς παυσάτω την γλώσσαν αυτού από κακού και χείλη αυτού του μη λαλήσαι δόλον, εκκλινάτω από κακού και πονηρού και ποιησάτω αγαθόν, ζητησάτω ειρήνην και διωξάτω αυτήν΄ ότι οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών...' (Πέτρου Α΄, κεφ. Γ΄).
Οι ειρηνοποιοί αγαπούν το φως και την αλήθεια, μιλούν πάντα την αλήθεια, και η αλήθεια φέρνει την ειρήνη και την δικαιοσύνη.
Οι ειρηνοποιοί είναι δίκαιοι και χρηστοί, πράοι και ταπεινοί, οικτίρμονες και ελεήμονες, αγαπούν την αλήθεια και την θεία δικαιοσύνη που απ΄αυτήν καρποφορείται η ειρήνη. "εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και λειπόμενοι ώσι της εφημέρου τροφής, είπη δε τις αυτοίς εξ΄υμών, υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, μη δώτε δε αυτοίς τα επιτήδεια του σώματος, τι το όφελος"; (Ιακώβου, Β΄, 15,16).
Μακάριοι οι οικτίρμονες και οι ελεήμονες, μακάριοι οι πραείς, οι ταπεινοί και οι ειρηνοποιοί.
Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την βασιλεία, την ειρήνη και την δικαιοσύνη του Θεού επί της γης.
Η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τας καρδίας και τας διανοίας ημών.
Ο Θεός της αγίας αγάπης, της αγίας ειρήνης και της αγίας δικαιοσύνης μετά πάντων ημών΄αμήν.
"Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην". (Γένεσις, κεφ. Α΄).
"Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. πάντα δι΄Αυτού εγένετο, και χωρίς Αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν". (Ιωάννου Α΄, 1,2,3). "Και ο Λόγος (o Kύριος και Θεός και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός) σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν Αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας". (Ιωάννου Α΄, 14).
Εις το όνομα της αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου τριάδος΄ αμήν.
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος΄αμήν.
Υπεραγία, κεχαριτωμένη και υπερευλογημένη Θεοτόκε, σώσον ημάς.
Δικαιοσύνη είναι ο Θεός. "Συ, Κύριε, πάντα οίδας". Εμοί η δικαία κρίσις΄ Εγώ ανταποδώσω' λέγει ο Κύριος και παντογνώστης Θεός. Το δίκαιο του δικαίου θα το αποδώσει ο πανδίκαιος και δικαιοκρίτης Θεός. "Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται". Ματθ. Ε΄, 7.
"Τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών Αυτού΄ δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου' επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επισκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με.
Τότε αποκριθήσονται Αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες΄ Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; πότε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; πότε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή, και ήλθομεν πρός σε;
και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς΄ αμήν λέγω υμίν, εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε". Ματθ. ΚΕ΄, 34-41.
Εορτάζει σήμερον η εκκλησία και τιμά την σεπτή μνήμην των αγίων και ευσεβών τριών ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου). ( ίνα πάντες εν ώσι... Ιωάννην ΙΖ΄, 21).
Τω καιρώ εκείνω είπεν ο Ιησούς : Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας΄ ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. (κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, κεφ. Ε΄, 17).
"Ο Θεός των δυνάμεων, επίστρεψον δη, και επίβλεψον εξ΄ουρανού και ίδε και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην και κατάρτισαι αυτήν, ην εφύτευσεν η δεξιά Σου, και επί υιόν ανθρώπου, ον εκραταίωσας σεαυτώ". (ΟΘ΄,15,16,17 ψαλμός Δαυϊδ του προφητάνακτος και βασιλέως του Ισραήλ).
Τον ψαλμό αυτό τον ακούμε δια στόματος των ευσεβών αρχιερέων εις την εκκλησία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας.
"Ο δε είπεν αυτοίς΄ δια τούτο πας γραμματεύς μαθητευθείς εις την βασιλείαν των ουρανών όμοιός έστιν ανθώπω οικοδεσπότη, όστις εκβάλλει εκ του θησαυρού αυτού καινά και παλαιά. Ματθ.ΙΓ΄, 52).
Λέγει ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: Εγώ είμι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου ο γεωργός έστι... Εγώ είμι η άμπελος, υμείς τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν.
Καθώς ηγάπησέ με ο Πατήρ, καγώ ηγάπησα υμάς΄μείνατε εν τη αγάπη τη εμή. Εάν τας εντολάς μου τηρήσητε, μενείτε εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ τας εντολάς του Πατρός μου τετήρηκα και μένω αυτού εν τη αγάπη. Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη, και η χαρά υμών πληρωθή. Αύτη εστίν η εντολή η εμή, ίνα αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς. (κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, κεφ.ΙΕ΄).
"Εν λιμώνι των Γραφών, καθάπερ μέλισσαι σοφοί, προσιπτάμνοι υμείς, περιεδρέψασθε καλώς, και των ανθέων τα άριστα και το μέλι, πάσι τοις πιστοίς, των διδαγμάτων υμών, προτίθεσθε ομού, εις πανδαισίαν αυτών΄ και δια τούτο άπας γλυκαινόμενος, μετ΄ευφροσύνης ψάλλει ΄πάρεστε πάλιν, και μετά πότμον, τοις υμάς ευφημούσι μακάριοι".
Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί δακρύων.: Ως η εξ ουρανού βροχή τα δάκρυα των αγίων εν τη προσευχή. Και ο Κύριος ως άνθρωπος φανείς επί της γης εδάκρυσεν. (Ιωάννην ΙΑ΄, 35). Δ...
"Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται".( Ματθ. Ε΄, 4).
"Αν θέλεις να πλύνεις το πρόσωπο σου, πλύνε το με δάκρυα και καθάρισέ το με θρήνο, για να λάμψει από δόξα ενώπιον του Θεού και των αγίων Αγγέλων΄ γιατί πρόσωπο που πλύνεται με δάκρυα, είναι ομορφιά άφθαρτη". 'Οσιος Εφραίμ ο Σύρος.
Ως η εξ ουρανού βροχή τα δάκρυα των αγίων εν τη προσευχή.
Και ο Κύριος ως άνθρωπος φανείς επί της γης εδάκρυσεν. (Ιωάννην ΙΑ΄, 35).
Δάκρυα συγκίνησης και κατάνυξης, δάκρυα πόνου και θλίψης, δάκρυα πένθους και λύπης, δάκρυα αποχωρισμού και αποχαιρετισμού, δάκρυα άρνησης, δάκρυα συγνώμης, δάκρυα αναστεναγμού, δάκρυα μετάνοιας, δάκρυα χαράς, δάκρυα που ποτίζουν την άνυδρο γη, δάκρυα που καθαρίζουν τα μάτια και δάκρυα που καθαρίζουν και θεραπεύουν από τις αμαρτίες την ψυχή.
Παντού και πάντοτε ρέουν δάκρυα από τα μάτια των ανθρώπων.
"Εγω γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου΄ διό γρηγορείτε, μνημονεύοντες ότι τριετίαν νύκτα και ημέραν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον". (πράξεις Κ΄, 31).
"Κλαίω μετά κλαιόντων και χαίρω μετά χαιρόντων." Απόστολος Παύλος.
Κλαίνε οι αδύνατοι γιατί τους καταπιέζουν οι δυνατοί, κλαίνε οι αδικημένοι και οι συντετριμμένοι, οι ανήμποροι και οι ασθενείς, κλαίνε οι πενθούντες, οι πένητες και οι πτωχοί, οι χήρες και τα ορφανά, κλαίνε και οι μετανοούντες αμαρτωλοί.
"Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται". (Ματθ. Ε΄, 4).
"Οι σπείροντες εν δάκρυσιν εν αγαλλιάσει θεριούσι. πορευόμενοι επορεύοντο και έκλαιον βάλλοντες τα σπέρματα αυτών΄ ερχόμενοι δε ήξουσιν εν αγαλλιάσει αίροντες τα δράγματα αυτών. (125ος ψαλμός).
"διεξόδους υδάτων κατέδυσαν οι οφθαλμοί μου, επεί ουκ εφύλαξα τον άγιον νόμον Σου, Πανάγιε Κύριε και Πανδίκαιε Θεέ". (118ος ψαλμός).
"αμαρτήματα τίς συνήσει";
"Δώρησαί μου, Κύριε και Θεέ, του οράν τα εμά πταίσματα".
Όλα τα δάκρυα τα γνωρίζει ο παντογνώστης, ο ελεήμων και καρδιογνώστης Θεός.
Υπάρχουν δάκρυα και δάκρυα.
Και ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς.
Υπάρχουν δάκρυα που προέρχονται από την άρνηση και την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό, από τη συναίσθηση της αμαρτωλότητας και της αναξιότητας του ανθρώπου ενώπιον του Θεού, είναι τα δάκρυα της αληθινής μετάνοιας΄ αυτά τα δάκρυα είναι ευάρεστα στο Θεό.
Υπάρχουν δάκρυα των φαινομένων πραγμάτων, και αυτά είναι πικρά και μάταια.
Υπάρχουν δάκρυα ότε ουκ έστιν ο καιρός της μετανοίας, ένθα ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων, και ταύτά εισι πικρά και ανωφελή.
Υπάρχουν και δάκρυα υψηλοτέρου βαθμού, όπως λέγει ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας στο κεφάλαιο "περί δακρύων".
Υπάρχουν δάκρυα εν καιρώ της μετανοίας, όταν επιποθή η ψυχή των αιωνίων αγαθών, και ταύτά είσι γλυκέα και ωφέλιμα.
Υπάρχουν δάκρυα παρακλήσεως, προσευχής και κατανύξεως όπως λέγει ο άγιος Πορφύριος.
"εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου, λούσω καθ΄εκάστην νύκτα την κλίνην μου, εν δάκρυσί μου την στρωμνήν μου βρέξω...απόστητε απ΄εμού πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν, ότι ησήκουσε Κύριος της φωνής του κλαυθμού μου΄ ήκουσε Κύριος της δεήσεώς μου, Κύριος την προσευχήν μου προσεδέξατο. (ΣΤ΄ψαλμός Δαυϊδ).
"Ουχ υπερείδες, Κύριε, δάκρυα και μετάνοια του αχρείου και αμαρτωλού δούλου Σου".
Είναι τα δάκρυα των αγίων.΄Αγιοι στούς οποίους ο Θεός έχει δώσει την χάρη των δακρύων.
Eίναι τα δάκρυα της θείας πίστεως και της κατανύξεως΄ είναι τα δάκρυα της δεήσεως, της προσευχής και της παρακλήσεως΄ είναι τα δάκρυα της αγίας αγάπης και της συγχωρήσεως΄ είναι τα δάκρυα της αναγεννήσεως.
Τα δάκρυα αυτά δεν αναλύονται σε επιστημονικά εργαστήρια και από ψυχολόγους΄ τα δάκρυα αυτά τα χαρίζει και τα γνωρίζει μόνον ο φιλεύσπλαχνος και πανοικτίρμων, ο πανάγαθος και πανάγιος και φιλάνθρωπος Θεός.
Μακάριοι όσοι γεύθηκαν αυτό το είδος των δακρύων.
Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.
"Και ιδού γυνή εν τη πόλει ήτις ην αμαρτωλός, και επιγνούσα ότι ανάκειται εν τη οικία του Φαρισαίου, κομίσασα αλάβαστρον μύρου και στάσα οπίσω παρά τους πόδας αυτού κλαίουσα, ήρξατο βρέχειν τους πόδας Αυτού ταις δάκρυσι...(Λουκά, Ζ΄, 37-50).
"Κύριε, δώρησαί μου του οράν τα εμά πταίσματα".
Λέγει ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος:
"Τις δώη τη κεφαλή μου ύδωρ και τοις οφθαλμοίς μου πηγήν δακρύων, και φαιδρόν πρόσωπον προς τους έξω, και κλαύσομαι τας αμαρτίας μου ημέρας και νυκτός; Είπον τω γέλωτι: πόρρω γενού απ΄εμού΄ και τοις δάκρυσιν: έλθετε προς εμέ, ότι πολλή η αμαρτία μου ενώπιον Κυρίου σφόρδα, και ουκ έστιν αριθμός τοις παραπτώμασί μου".
"Ο κατελθών Κύριος εκ του κόλπου του Πατρός, και γενόμενος ημίν οδός σωτηρίας, περί της μετανοίας ημάς διδάσκει δια της μακαρίας και θείας Αυτού φωνής λέγων΄ ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν΄ ουκ έχουσιν χρείαν οι υγιαίνοντες ιατρού, αλλ΄οι κακώς έχοντες. Εάν σύνοιδας σεαυτώ ότι έχεις ένθοδεν τραύματα λογισμών και πράξεων, διατί συ αμελείς των κρυπτών σου τραυμάτων; τι φοβή τον ιατρόν; ουκ έστιν σκληρόκαρδος και απότομος΄ ουκ έστιν άσπλαχνος και ανελεήμων΄ ου χράται τω σιδήρω, ούτε πάλιν φαρμάκω αυστηρώ και καυστικώ΄ μόνω λόγω ιάται. Εάν βούλη προσελθείν, πλήρης αγαθών έστι και πλήρης ευσπλαχνίας. Δια σε παραγέγονεν εκ του κόλπου του Πατρός΄ δια σε εσαρκώθη΄ δια σε ήρε τας αμαρτίας εν τω σταυρώ, δια σε εθυσιάσθη, δια σε εσταυρώθη΄ δια σε αναστήθη.
Πρόσελθε, αμαρτωλέ΄ ιάθητι ευχερώς΄ απόρριψον από σου το βάρος των αμαρτιών΄ δέησιν προσένεγκε και δάκρυα επίθες εις την σηπεδόνα. Ούτος γαρ ο ιατρός ουράνιος, φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος, αφιλοχρήματος και αφιλάργυρος΄ αγαθών ων δάκρυσι και στεναγμοίς ιάται το τραύμα. Πρόσελθε, αμαρτωλέ, τω αγαθώ ιατρώ, προσφέρων τα δάκρυα, το κάλλιστον φάρμακον".
"Ω δύναμις δακρύων, έως τίνος έφθασας ; Εις αυτόν τον ουρανόν εν παρρησία πολλή εισέρχη ακωλύτως.
Ω δύναμις δακρύων, ότι τάξεις Αγγέλων συν πάσαις δυνάμεσιν αγάλλονται πάντοτε εις την σην παρρησίαν.
Ω δύναμις δακρύων, πως ισχύεις, εάν θέλης, έμπροσθεν του αγίου και του υψηλού θρόνου του αχράντου Δεσπότου παρίστασθαι εν χαρά;
Ω δύναμις δακρύων, πως εν ριπή οφθαλμού ανάγη εις ουρανόν ιπταμένη, και τα σα αιτήματα λαμβάνεις παρά Θεού; Συναντά σοι γαρ ιλαρώς βαστάζων συγχώρησιν.
Δώρισαι ουν, Δέσποτα Κύριε, Ιησού Χριστέ, εμοί τω αναξίω και αμαρτωλώ δάκρυα καθ΄εκάστην, και ισχύν ίνα πηγή δακρύων μετά της γλυκύτητος βρύουσα δια παντός φωτισθή μου η καρδία εν προσευχή καθαρά, όπως αν εξαλειφθή το μέγα γραμμάτιον εν δάκρυσιν ολίγοις, και κατασβεσθή εκεί δι΄ολίγου κλαυθμού το πυρ το καιόμενον".
Απολυτίκιον Οσίου Εφραίμ: Ταις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας΄ και τοις εκ βάθους στεναγμοίς εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας΄ και γέγονας φωστήρ, τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασιν, Εφραίμ, πατήρ ημών όσιε΄ πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Λέγει ο Εφραίμ ο Σύρος: Μοναχέ, εξήλθες του κελλίου σου προς διακονίαν; τήρει τας αισθήσεις, ίνα μη συνάξης σεαυτώ πολέμους και ταραχάς διαλογισμών ".
Εις μνήμην της εορτής του Οσίου Εφραίμ του Σύρου αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα από τον συναξαριστή της εκκλησίας.
" Εισελθών ο όσιος Εφραίμ εις την πόλιν έμεινεν ολίγας ημέρας εις τινα οικίαν΄ εκεί πλησίον ήτο μια γυνή αναίσχυντος και άσεμνος, άπιστος και αθεόφοβος της οποίας το παράθυρον έβλεπεν εις το του Οσίου. Ενώ δε μία ημέραν ο Όσιος έβραζε μαγείρεμα, ήνοιξεν εκείνη το παράθυρον λέγουσα: <Αββά, ευλόγησον>.
Ούτος δε της απάντησε με ταπεινή φωνή: <Ο Κύριος να σε ευλογήση>. Τότε εκείνη εγέλασε άσεμνα λέγουσα: <Σου λείπει τίποτε φαγητό να σου δώσω;> Λέγει ο Όσιος : <Τρεις λίθοι λείπουσι και ολίγος πηλός να κλείσωμεν αυτήν την θυρίδα, να μη μου δώσεις πλέον ενόχλησιν>. Τότε η αναίσχυντος δεν εντράπη και είπεν εις τον όσιον: < Εγώ σε εχαιρέτησα εύσπλαχνα, διότι έχω πόθον να κοιμηθώ μαζί σου και συ υπερηφανεύθης ευθύς και μου λέγεις να φράξω την είσοδον;> Αυτά και έτερα όμοια του έλεγε, διότι ο πειρασμός παρεκίνησε την άσεμνο γυνή να πειράξη τον σεμνό, τον νηφάλιο και σώφρονα και πιστό δούλο του αγίου Θεού. Αλλ΄όσον εκείνη τον παρεκίνει με σατανικά λόγια εις σαρκικόν και άπρεπον έρωτα, τόσον αυτός πάλιν της απεκρίνετο με ψυχωφελή και σωτήρια λόγια.
Τέλος πάντων, βλέπων ο όσιος την αναισχυντίαν της, είπε ταύτα: <Εάν ορέγεσαι να κοιμηθώμεν μαζί, ας υπάγωμεν όπου θέλω εγώ>. Εκείνη δε, νομίζουσα ότι είχε κελλίον τι απόκρυφον και ήθελε να κάμη εκεί την αμαρτίαν, δια να μην τον ίδη κανείς, εχάρη και του λέγει: < Ας υπάγωμεν όπου βούλεσαι>. Ο δε είπεν εις αυτήν: < Εις το μέσον της πόλεως θέλω υπάγωμεν>. Η δε απεκρίθη: <Και δεν εντρέπεσαι τους ανθρώπους , οι οποίοι θα μας εμπαίζωσι;>
Τότε ο όσιος αφού την έφερε εκεί που ήθελε και δια των ιδίων αυτής όπλων επολέμησεν αυτήν απεκρίνατο: < Τους ανθρώπους εντρέπεσαι και τον Θεόν δεν φοβείσαι, όστις βλέπει όλας τας πράξεις μας, είτε εις το φανερόν, είτε εις το απόκρυφον γίνονται και μας δίδει δεινήν τιμωρίαν και αιώνιον κόλασιν, δια την ολίγην αυτήν απόλαυσιν, όπου λαμβάνομεν αμαρτάνοντες;> Αυτά και άλλα πολλά έλεγεν ο όσιος του αγίου Θεού συνεργήσαντος΄ και τόσον φόβον επήρεν εις την ψυχήν της από τα λόγια του, ώστε μετενόησεν εξ΄όλης της καρδίας της δι΄όλα τα αμαρτήματα της και προσπίπτουσα μετά δακρύων εις τους πόδας του, εζήτει να της συγχωρέσει την άλογον επιθυμίαν και ακόλαστον γνώμην, την οποίαν είχεν εις εκείνον πρότερον και να την διδάξη πως να πορεύεται και να την οδηγήσει εις τόπον σωτήριον. Ο δε όσιος προθύμως εδέχθη την μετάνοιαν αυτής και νουθετήσας αυτήν να μη επιστρέψη πλέον εις τα πρότερα, αλλά να πορεύεται εν ειρήνη Θεού, εγκρατευομένη παντός ανοσίου λογισμού και ανοσίας πράξεως. Αύτη δε επολιτεύθη το υπόλοιπον της ζωής της θεάρεστα, μετά σωφροσύνης και αγιοσώνης".
"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών". (Ματθ.Ε΄, 3, Λουκά, ΣΤ΄, 20). "Εγγύς ο Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει". ( ΛΓ΄, 19 Ψαλμός Δαυϊδ). "Κύριε, εγώ χρείαν έχω υπό Σου βαπτισθήναι, και Συ έρχη πρός με; είπεν ο Ιωάννης ο πρόδρομος και βαπτιστής προς τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν". (Ματθ. Γ΄, 14). "Κύριε, Συ μου νίπτεις τους πόδας; είπεν ο Πέτρος προς τον Κύριον".( Ιωάννην ΙΓ΄, 6). "Ει ουν εγώ ένιψα υμών τους πόδας, ο Κύριος και ο διδάσκαλος, και υμείς οφείλετε αλλήλων νίπτειν τους πόδας. Υπόδειγμα γαρ δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιήτε. "Oς δ΄αν ποιήση και διδάξη ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών" Ματθ.Ε΄,19 "Ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς είπεν΄ οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών΄ ουχ ούτως έσται εν υμίν, αλλ΄ος εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος, και ος εάν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος΄ ώσπερ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών". (Ματθ. Κ΄, 25-29). Αμήν αμήν λέγω υμίν, ουκ έστιν δούλος μείζων του Κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος μείζων του πέμψαντος αυτόν". (Ιωάννην ΙΓ΄, 3-17). "πεσών δε ο Κορνήλιος επί τους πόδας του Πέτρου προσεκύνησεν αυτόν΄. Ο δε Πέτρος αυτόν ήγειρε λέγων΄ ανάστηθι΄ καγώ αυτός άνθρωπός είμι". Πράξεις, κεφ Ι΄, 25, 26. "Ταπεινοφροσύνη δε αληθής τούτό έστιν, όταν τις μέγας ων, ταπεινεί εαυτόν". "Ο μικρότερος εν πάσιν υμίν υπάρχων, ούτος έστι μέγας." (Λουκά, Θ΄, 48). "αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών΄ όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτός έστιν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών" Ματθ. ΙΗ΄, 3. "Οράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων των πιστευόντων ". Κύριε, τις όμοιός σοι; Μέγας ει, Κύριε Ιησού Χριστέ και παντοκράτορα Θεέ, πανάγαθα και πανθαύμαστα, πάνσοφα και άπειρα, τα θεία και άγια έργα Σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των μεγαλείων και των θαυμασίων Σου, της απείρου αγαθότητος και αγιότητος Σου, της απείρου δυνάμεως και της αρρήτου δόξης Σου.
"Αληθής δε ταπεινόφρων ουχ ο μηδεμίαν έχων αξίαν προς έπαρσιν, αλλ΄ ο αρετάς έχων και μεγάλα φρονείν δυνάμενος, μη επαιρόμενος δε επί ταύτας, αλλ΄εξ επιγνώσεως εαυτού ταπεινοφρονών, ούτος αληθής ταπεινόφρων". Άγιος Νεκτάριος. "Και έπεσα έμπροσθεν των ποδών αυτού προσκυνήσαι αυτώ΄ και λέγει μοι΄όρα μη΄ σύνδουλός σου είμι και των αδελφών σου των εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού΄ τω Θεώ προσκύνησον΄ η γαρ μαρτυρία του Ιησού έστι το πνεύμα της προφητείας". Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφ.ΙΘ΄,10. "Ο έχων υψηλόν, ταπεινόν δε το φρόνημα, ούτος έστι μακάριος. Ο ταπεινός ουδέποτε πίπτει΄ διότι πόθεν κινδυνεύει να πέση, υποκάτω πάντων θείς εαυτόν;" Άγιος Μακάριος. "ει γαρ δοκεί τις είναί τι μηδέν ων, εαυτόν φρεναπατά". Απ. Παύλος προς Γαλάτας, ΣΤ΄, 3. "Τι δε έστιν υψηλοφροσύνη; όμοιον έστι το επαίρεσθαι , ως το ονειδίσαι Θεόν επί τοις ιδίοις κατορθώμασι. Καθάπερ γαρ εις τα ανθρώπινα, εάν τις δω δόμα τω πλησίον, άρξηται δε υπεραίρεσθαι κατ΄αυτού, αι μεν χάριτες τούτου εκχυθήσονται και την φιλία διαλύσει του πλησίον. Όθεν βδελυκτός έστιν ο τοιούτος΄ διο και ο Κύριος και δεσπότης της ημετέρας ζωής, ξένους ημάς τούτου του ολεθρίου πάθους ποιήσαι βουλόμενος, εδίδαξεν ειπών΄ όταν πάντα τα διατεταγμένα υμίν ποιήσητε, λέγετε, ότι δούλοι αχρείοι εσμέν". Λόγος προς καθαίρεσιν της υπερηφανίας του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. "μακάριόν έστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν". Ο ταπεινόφρων δεν έχει μεγάλη ιδέα δια τον εαυτόν του, δεν υπερυψώνει τον εαυτόν του, δεν θεωρεί τον εαυτόν του υπέρτερο των άλλων, δεν υπεραίρεται και δεν φυσιούται κατά του πλησίον, δεν επιδεικνύει τον εαυτόν του και τα προτερήματα του, δεν καυχάται δια τα δόματα, δια την ελεημοσύνην και δια τα κατορθώματα του, δεν ζητεί ανταπόδομα, σκέπτεται, ομιλεί, συμπεριφέρεται και ενεργεί ταπεινά, απλά και σεμνά. "πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται". Λουκά ΙΔ΄, 11. "Μη υπερφρονείν παρ΄ο δει φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν". Απόστολος Παύλος. "Ακάθαρτος παρά Κυρίω πας υψηλοκάρδιος". Παροιμ. 16, 5. Εν γαρ τη υπερηφανία κατοικεί ο ειπών΄ τη ισχύι ποιήσω και τη σοφία της συνέσεως αφελώ όρια εθνών, και την ισχύν αυτών προνομεύσω΄ και σείσω πόλεις κατοικουμένας, και την οικουμένην όλην καταλήψομαι τη χειρί μου ως νοσσιάν, και ως καταλελειμμένα ωά αρώ΄ και ουκ έστιν ος διαφεύξεταί με ή αντείπη μοι. Ησαϊας 10, 13-16. Και πάλιν΄συ δε είπας εν τη διανοία σου΄εις τον ουρανόν αναβήσομαι, επάνω των άστρων του ουρανού θήσω τον θρόνον μου, καθίσω εν όρει υψηλώ, επί τα όρη τα υψηλά τα προς βορράν αναβήσομαι επάνω των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω΄ νυνί δε εις άδου καταβήσει, και εις τα θεμέλια της γης. Ησαϊας 14, 13-15. "'Οσω μέγας εί, τοσούτω ταπείνου σεαυτόν, και έναντι Κυρίου ευρήσεις χάριν". Σοφία Σειράχ.
"Μακάριος ο την αρετήν κεκτημένος της ταπεινοφροσύνης, και τω αξιώματι μη επαιρόμενος". Μ. Βασίλειος. "Η ταπεινοφροσύνη στολίζει την ψυχή με σωφροσύνη".
"Τις η κεφαλή της αρετής; η ταπεινοφροσύνη! " Ι . Χρυσόστομος. "Ουκ έστι δούλος μείζων του Κυρίου Αυτού". Ιωάν. ΙΕ΄, 20. Ταπείνου εαυτόν΄ ταπείνου εαυτόν ενώπιον του Θεού. Ω, αγία ταπείνωσις! ω αγία χαρά και αγαλλίασις! "ουκ έστι δούλος μείζων του Κυρίου Αυτού". Ω, αγία ταπείνωσις! "Εγώ δε είμι γη και σποδός", έλεγε ο Αβραάμ στον Θεό. Επίβλεψον, Κύριε, εξ΄ουρανού... Τάδε λέγει ο Κύριος του σύμπαντος, του ουρανού και της γης και πάσης σαρκός, ο μόνος Αληθινός, ο Ύψιστος και Υπέρτατος, ο Παντοκράτωρ και Άγιος Θεός, ο εν υψηλοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών: επί τίνα επιβλέψω; επί τον ταπεινόν, πράον και ησύχιον, επί τον τρέμοντα, υπακούοντα και τηρούντα τους λόγους μου. (Ησαϊσας 66,2). "Και το έλεος Αυτού εις γενεάς γενεών τοις φοβουμένοις Αυτόν". "ταπεινώθητε ενώπιον του Κυρίου και υψώσει υμάς". "Υποτάγητε ουν τω Θεώ, αντίστητε τω διαβόλω και φεύξεται αφ΄υμών". (Αγίου Ιακώβου Δ΄, 7, 10). "Ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώσει εν καιρώ". (Α' Πετρ. 5). "Kαι είπεν αυτοίς: υμείς έστε οι δικαιούντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων, ο δε Θεός γινώσκει τας καρδίας υμών΄ ότι το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού". Λουκά ΙΣΤ΄, 15. "Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ". Λουκά, ΙΗ΄, 13. "πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται΄ ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται". (Λουκά, ΙΔ΄, 11). "Συ, Κύριε και Θεέ, λαόν ταπεινόν σώσεις και οφθαλμούς υπερηφάνων ταπεινώσεις." (ΙΖ΄, 18 ψαλμός Δαυϊδ). "επετίμησας υπερήφανοις, Κύριε, ότι εξέκλινον των εντολών Σου... υπερήφανοι παρηνόμουν έως σφόδρα, από δε του νόμου Σου, Κύριε, ουκ εξέκλινα"΄ (ΡΙΗ΄ψαλμός Δαυϊδ). "Είδον τον ασεβή υπερυψούμενον και επαιρόμενον... και παρήλθον, και ιδού ουκ ην, και εζήτησα αυτόν, και ουχ ευρέθη ο τόπος αυτού." ΛΣΤ΄,35 ψαλμός Δαυϊδ). "Εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύριος..."(ΡΛΕ΄ψαλμός Δαυϊδ). "Κύριε, ουχ υψώθη η καρδία μου, ουδέ εμετεωρίσθησαν οι οφθαλμοί μου, ουδέ επορεύθην εν μεγάλοις, ουδέ εν θαυμασίοις υπέρ εμέ". (Ψαλμός ΡΛ΄). "Εγώ δε είμι σκώληξ και ουκ άνθρωπος". (ΚΑ΄,7 ψαλμός Δαυϊδ). "Προς Σε, Κύριε, εκέκραξα, πρόσχες προς την δέησιν μου, ότι εταπεινώθην σφόδρα". "εταπεινώθην και έσωσέ με". "Εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι σώσει". (ΛΓ΄, 19 ψαλμός. "Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεος Σου". (Ψαλμοί Δαυϊδ). "Ποιός είμαι εγώ, Κύριε μου και Θεέ, και ποιά η οικογένειά μου, ώστε να με δοξάσεις τόσο πολύ;" (Βασιλέων Β΄, 7). Και ο Μωϋσής ηγούμενος του λαού και συνόμιλος γενόμενος του Θεού και την δόξαν Κυρίου θεασάμενος , ουχ υψώθη τη καρδία, ουκ ημέλησε της ταπεινοφροσύνης. Όθεν και η αγία Γραφή μαρτυρεί λέγουσα΄ και ο άνθρωπος Μωυσής πράος σφόδρα παρά πάντας τους ανθρώπους επί της γης.. Ματαία πάσα άσκησις, πάσα εγκράτεια, πάσα υποταγή, πάσα δόσις, πάσα ακτημοσύνη και πάσα πολυμάθεια, ταπεινοφροσύνης εστερημένης. Πολύτροπον δε και πολύμορφον έστι τούτο το ακάθαρτο πνεύμα. Τι ουν απατώμεν εαυτούς επαιρόμενοι κατ΄ αλλήλων, ως επίδοξοι κατά κόσμον τους μετριωτέρους εξουθενώντες; " 'Οσιος Εφραίμ ο Σύρος. Μέγα δώρον η ταπεινοφροσύνη' μεγάλη δόξα, μεγάλη προκοπή και τιμή τοις κεκτημένοις αυτήν". Άγιος Εφραίμ ο Σύρος. Και η ελαία όσο κλίνει τους κλάδους της προς τα κάτω τόσο περισσότερο καρποφορεί. "Ο ων εκ της γης εκ της γης έστι και εκ της γης λαλεί΄ ο εκ του ουρανού ερχόμενος επάνω πάντων εστί". Ιωάν. Γ΄, 31. "Εν εκείνω τω καιρώ αποκριθείς ο Ιησούς είπεν΄ εξομολογούμαι Σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις". Ματθ. ΙΑ΄, 25. Κύριε, τις μεταξύ ημών πρώτος; "Εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών". "Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη...(Α' Κορινθ.1, 27-29). " Ο Κύριος και Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν". Αγία Γραφή. "πάσα φάραγξ πληρωθήσεται και παν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται". Λουκά, Γ΄, 5. "Και είπε Μαριάμ΄ Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τω Θεώ τω σωτήρί μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης Αυτού... Εποίησε κράτος εν βραχίονι Αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους, διανοία καρδίας αυτών΄ καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς ". Λουκά , Α΄,47-55. Λέγει ο Κύριος: μάθετε απ΄εμού, ότι πράος είμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών΄ ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν έστιν. (Ματθαίου ΙΑ΄, 28, 29, 30). Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι΄και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν.
Μετά ταπεινώσεως και ταπεινοφροσύνης.
Μαρίνα Ζηδιανάκη.
"O Θεός ημών Αγάπη εστί". Ιωάννου Α΄.
"Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων εστί".
"Οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλεος..." (ΡΒ΄ψαλμός Δαυϊδ).
O μακρόθυμος είναι μεγαλόψυχος και φιλεύσπλαχνος, υπομονετικός και καρτερικός, επιεικής και συγχωρητικός, ελεήμων, φιλόθεος, φιλάνθρωπος και αφιλάργυρος, ανεξίκακος και αμνησίκακος, ταπεινός, πράος και ιλαρός, συμπονετικός, αγαπά πάντας, ελεεί τους πταίοντας και οικτίρει τους αμαρτάνοντας΄ αφίησι τα χρέη και τα οφειλήματα των άλλων, ανέχεται και υπομένει τα ανθρώπινα λάθη, τας αδυναμίας και τας αδικίας των άλλων, είναι εγκρατής και ευπρεπής, δεν οργίζεται, (οργή γαρ ανδρός δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται), δεν αντιδικεί, δεν χειροδικεί και δεν ασχημονεί, κυριαρχεί του θυμού και της οργής, κατευνάζει τας ορμάς της καρδίας του, των ακόρεστων και αλόγων επιθυμιών και παθών του.
Μακάριος ο μακρόθυμος.
"Εκείνος που αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη' εκείνος που αγαπάει δε ζηλοφθονεί΄ εκείνος που αγαπάει δεν είναι εγωϊστής, δεν αλαζονεύεται, δεν κομπάζει, δεν υπερηφανεύεται΄ είναι ευπρεπής, δεν είναι οξύθυμος, δεν ασχημονεί, δεν λογίζεται το κακό, ξεχνάει το κακό που του έχουν κάνει...πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει πάντα υπομένει". ( Α΄ Κορ. ΙΓ΄, 4-13.επιστολή Απστ. Παύλου).
"ανέλεος η κρίσις τω μη ποιήσαντι έλεος".
"Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει μ΄ένα βασιλιά, που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό οι δούλοι του. Μόλις άρχισε να κάνει το λογαριασμό, του φέρανε κάποιον που όφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν μπορούσε να τα επιστρέψει, ο κύριός του διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο, τη γυναίκα του, τα παιδιά του κι΄όλα τα υπάρχοντα του και να του δώσουν το ποσό από την πώληση.
Ο δούλος τότε έπεσε στα πόδια του, τον προσκυνούσε κι έλεγε: δείξε μου μακροθυμία και θα σου δώσω όλα τα χρέη μου πίσω. Τον λυπήθηκε λοιπόν ο κυριός του εκείνον τον δούλο και τον άφησε να φύγει΄ του χάρισε μάλιστα και το χρέος.
Βγαίνοντας έξω ο ίδιος δούλος, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του όφειλε μόνο εκατό δηνάρια΄ τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει λέγοντάς του: <<εξόφλησέ μου αυτά που μου χρωστάς>>.Ο σύνδουλός του τότε έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε: δείξε μου μακροθυμία, και θα σου τα ξεπληρώσω. Εκείνος όμως δε δεχόταν, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να ξεπληρώσει ό,τι του χρωστούσε. Όταν το είδαν αυτό οι σύνδουλοι του, λυπήθηκαν πάρα πολύ, και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν. Τότε ο κύριος τον κάλεσε και του λέει: κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρακάλεσες΄ δεν έπρεπε κι΄εσύ να σπλαχνιστείς τον σύνδουλό σου, όπως κι΄εγώ σπλαχνίστηκα εσένα;
Και οργισθείς τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όσα του χρωστούσε.
Έτσι θα κάνει και σ΄εσάς, ο ουράνιος Πατέρας μου, είπεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αν ο καθένας σας δε συγχωρεί τα παραπτώματα του αδελφού του μ΄όλη του την καρδιά". (Ματθ. ΙΗ΄, 23-25).
"Εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο Πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών". (Ματθ. ΣΤ΄ 15).
Τα παραπτώματα που βλέπω στους άλλους ανθρώπους τα έχω και εγώ΄ εάν εγώ ο άνθρωπος ο αμαρτωλός παρακαλώ τον μόνον αναμάρτητο και αγαθό, φιλεύσπλαχνο και φιλάνθρωπο Θεό να δώσει άφεσιν των πολλών μου αμαρτιών και να με συγχωρήσει, πως να μη συγχωρώ τα λίγα παραπτώματα των αδελφών;
"Εμοί η δικαία κρίσις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος".
"Ο Πατήρ ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ".
"Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς....άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών...΄ (Ματθ. ΣΤ΄).
"Ο δε Ιησούς έλεγε΄ Πάτερ, άφες αυτοίς΄ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". (Λουκά, ΚΓ΄, 34).
"Ο Κύριος πριν θεραπεύσει τους δύο τυφλούς, οι οποίοι τον παρακαλούσαν, τους ρώτησε΄ πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; λέγουσιν Αυτώ΄Ναι, Κύριε. Τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών λέγων΄ κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν΄ και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί. (Ματθ. Θ΄28-30).
Κάθε φορά πριν θεραπεύσει κάποιον ο Χριστός ρωτούσε τον άνθρωπο αν πιστεύει. Και μόνο αν εκείνος πίστευε, έκανε το θαύμα.
Το Ευαγγέλιο λέει ότι στην ιδιαίτερη πατρίδα του στην Ναζαρέτ, ο Χριστός δεν μπορούσε να κάνει θαύματα, γιατί οι κάτοικοι εκεί τον γνώριζαν από μικρό παιδί και δεν τον πίστευαν. ( και ουκ εποίησεν εκεί δυνάμεις πολλάς δια την απιστίαν αυτών).
Και απορούσε δια την απιστίαν αυτών΄ ο δε είπεν αυτοίς: "ουκ έστι προφήτης άτιμος ει μη εν τη πατρίδι αυτού και εν τη οικία αυτού. (Ματθ. ΙΓ΄, 57,58).
Βλέπετε λοιπόν ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να λάβει κανείς την χάρη και να απαλλαχθεί από την ασθένεια ήταν η πίστη. Γιατί; Γιατί κάθε φορά που γίνεται θαύμα ενεργεί το Άγιο Πνεύμα και το να λάβει κανείς το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται καρδιά ανοιχτή και ανοιχτή την κάνει η πίστη.
Όπως για τη λήψη των ραδιοκυμάτων χρειάζεται οπωσδήποτε η κεραία, το ίδιο και για τη λήψη της θείας χάριτος χρειάζεται προσευχή, καθαρή και γεμάτη πίστη καρδιά. Τότε το Άγιο Πνεύμα μιλάει στον άνθρωπο και τελείται μεγάλο μυστήριο.
Πως γίνεται αυτή η επικοινωνία; Αν από την πλευρά του ανθρώπου δεν υπάρχει θέληση και ικανότητα να δεχθεί το Άγιο Πνεύμα, τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Σε κανέναν ο Κύριος δεν επιβάλλει την θεία χάρη Του. Ο Κύριος ζητάει την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη και μόνο τότε δίνει τη θεία χάρη του, όταν η καρδιά του ανθρώπου, με την πίστη, ανοίγεται μπροστά του. Αυτό το πράγμα είναι μυστήριο΄ αυτό γινόταν κάθε φορά που ο Χριστός έκανε θαύματα.
Μιά φορά ο Χριστός περπατούσε μέσα στο πλήθος και Τον ακολουθούσε μιά γυναίκα που δώδεκα χρόνια υπέφερε από αιμορραγία. Στην καρδιά της αυτή έλεγε΄ Εάν μόνον άψωμαι του ιματίου Αυτού, σωθήσομαι. (Ματθ. Θ΄21). Χωρίς να πεί τίποτα αλλά με καρδιά ανοιχτή στον Θεό, άγγιξε την άκρη του ενδύματός Του. Και αμέσως σταμάτησε ο Χριστός και ρώτησε΄ Τις μου ήψατο των ιματίων; κατάπληκτοι οι μαθητές Του είπαν΄ όχλοι συνέχουσί σε και αποθλίβουσι, και λέγεις τις ο αψάμενός μου; ήψατό μου τις ΄ εγώ γαρ έγνων δύναμιν εξελθούσαν απ΄εμού, τους απάντησε ο Χριστός.
Βλέπετε ο Κύριος αισθάνθηκε πως βγήκε απ΄Αυτόν δύναμη. Και αυτό γινόταν κάθε φορά που ο Χριστός έκανε θαύματα. Αυτή η θεία δύναμη θεράπευε τους ανθρώπους. Όταν έγινε καλά αυτή η γυναίκα, ο Κύριος είπε΄ θάρσει, θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε. (Λουκά 8, 48).
"Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις, απεκρίθη ο Κύριος εις την Χαναναία΄ και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης. (Ματθ.ΙΕ΄, 28).
"Κύριε, ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθης΄ αλλά μόνον ειπέ λόγω, και ιαθήσεται ο παις μου" είπεν ο εκατόνταρχος εις την Ιησού Χριστό΄ και θαύμασε ο Χριστός την απάντηση του και είπε στους άλλους΄ ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον. Επειδή πίστευε ο εκατόνταρχος χάρισε ο Χριστός υγεία στον δούλο του. Τόσο μεγάλη είναι η σημασία της πίστεως.
Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται (Μαρκ. 16, 16).
Και τι είναι πίστη; Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων. (επιστολή Παύλου προς Εβραίους, 11, 1).
Η πίστη λοιπόν είναι η βεβαιότητα ότι πράγματι υπάρχουν αυτά που δεν βλέπουμε. Είναι η <ελπιζομένων υπόστασις>, η πεποίθηση, η βεβαιότητα δηλαδή ότι θα γίνουν πραγματικότητα αυτά που ελπίζουμε, αυτά που προσδοκούμε.
Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει ότι τα πνευματικά μυστήρια τα οποία είναι πάνω από την γνώση και τα οποία δεν αντιλαμβάνονται ούτε οι δικές μας αισθήσεις, ούτε η γνωστική δύναμη της διάνοιας, ο Θεός μας έδωσε την πίστη.
Ένα παράδειγμα της δυνατής και ακλόνητης πίστης είναι και ο πολύαθλος Ιώβ.
Εκτός από τον κόσμο που υπόκειται στις δικές μας πέντε αισθήσεις και το ορατό αυτό σύμπαν, υπάρχει απέραντος αόρατος κόσμος, που είναι πολύ πιό μεγάλος. Και τον κόσμο αυτό δεν μπορούμε να τον προσεγγίσουμε με τις πέντε αισθήσεις, ούτε με τα μηχανικά οπτικά μέσα και τα τηλεσκόπια. Άν όμως είναι απρόσιτος στις σωματικές μας αισθήσεις, μπορούμε να λέμε ότι αυτός δεν υπάρχει; Μπορούμε όλο τον κόσμο να τον περιορίσουμε μόνο σ΄αυτό που βλέπουν τα μάτια μας;
Ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας να αμφιβάλλει για την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου και με όλη την καρδιά να πιστεύουμε ότι πάνω απ΄όλο τον κόσμο, ορατό και αόρατο, είναι ο Κύριος και Θεός, ο Κτίστης και Ποιητής, ο Δημιουργός και Προνοητής, ο Παντοκράτωρ και Κυβερνήτης των πάντων.
Μερικοί άθεοι επιστήμονες περιφρονούν την θρησκεία. Λένε πως δεν πρέπει να συζητάμε για κάτι που δεν μπορούμε να ερευνήσουμε και ότι ανόητοι είναι αυτοί που μιλάνε για άλλη ζωή και για άλλον αόρατο κόσμο.
Εφόσον όμως αρνούνται την πίστη, μπορούν να πουν ότι στην επιστήμη, με την οποία ερευνούν και εξετάζουν την φύση και τον ορατό αυτό κόσμο, προχωρούν χωρίς πίστη; μπορούν να πουν ότι η πίστη αφορά μόνο του θρησκευόμενους; Όχι, δεν μπορούν να πουν αυτό, γιατί και στην επιστήμη, στην λογική εξέταση των πραγμάτων του κόσμου, αναπόφευκτα επιτρέπουν την πίστη. Έχουν δική τους πίστη, όχι θρησκευτική, αλλά είναι πίστη, γιατί πιστεύουν πολλά που πρακτικά δεν μπορούν να τα αποδείξουν. Και πάντα, σε όλες τις περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, σημαντική θέση στην επιστήμη είχε η επιστημονική πίστη.
Μέχρι πρόσφατα κανείς από τους επιστήμονες δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τα άτομα, τα οποία απαρτίζουν την ύλη, μπορούν να διαμεριστούν σε πιο μικρά στοιχεία. Υπήρχε μια καθολική πίστη σε όλο τον επιστημονικό κόσμο ότι το άτομο είναι ένα ακατάτμητο στοιχείο. Όμως η επιστημονική πίστη τους ξεγελάστηκε πριν 40-50 χρόνια, επειδή η ανακάλυψη της ραδιενέργειας έδειξε σε όλους ότι τα άτομα διασπώνται. Τέτοια ναυάγια της επιστημονικής θεωρίας και πίστεως υπήρχαν πολλά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μετά όταν αποδείχθηκε ότι τα άτομα διαμερίζονται, εμφανίστηκε η πίστη στα ηλεκτρόνια, τα οποία θεωρήθηκαν τώρα η μικρότερη αδιάσπαστη ποσότητα ύλης.
Τώρα όλος ο επιστημονικός κόσμος πιστεύει στο ηλεκτρόνιο.
Θέλω όμως να ρωτήσω΄ έχει δει κανείς απ΄αυτούς το ηλεκτρόνιο; Όχι κανείς. Μήπως κανείς το ψηλάφησε; πάλι, κανείς. Κάποιος το ζύγισε; Όχι. Τότε γιατί το πιστεύουν; Μου απαντούν΄ το πιστεύουμε γιατί βλέπουμε τις εκδηλώσεις του. Συμφωνώ γιατί ξέρω την αξία της γνώσης του αοράτου από τις εκδηλώσεις του. Αν εσείς πιστεύετε στο ηλεκτρόνιο χωρίς να το βλέπετε, τότε με ποιό δικαίωμα λέτε ότι η πίστη μας στον Θεό, που και κανείς δεν Τον είδε, είναι παράλογη;
Θα σας πω ότι και εμείς γνωρίζουμε τον Θεό από τις ενέργειές Του. Από τις εκδηλώσεις της δύναμής Του. Από το πως Αυτός ενεργεί στην καρδιά μας, από την θεία χάρη που αισθανόμαστε. Μόνο με την ταπείνωση και την προσευχή, την καθαρή καρδιά και την πίστη μπορεί να δει κανείς τον Θεό".
Λόγοι και ομιλίες του Αγίου Λουκά, αναργύρου ιατρού, αρχιεπισκόπου Κριμαίας.
"Η συνύπαρξη Θρησκείας και Επιστήμης είναι συμφιλιωτική και δημιουργική. Δεν υφίσταται σύγκρουση και αντιπαράθεση. Η επιστήμη χρησιμοποιώντας την παρατήρηση και το πείραμα προχωρεί σε μια διαδικασία κατανόησης των συστατικών, αλληλεπιδράσεων και της δομής της οργανικής και ανόργανης ύλης στο μέτρο του εκάστοτε εφικτού.
Η Θρησκεία αποκαλύπτει τα μυστήρια του Θεού ( τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού) και συντελεί να φθάσει ο Άνθρωπος στη θέωση. Η επιστήμη ερευνά τα κτίσματα του κόσμου τούτου, η Θρησκεία κάμνει λόγο για τον Κτίστη. Η επιστήμη ερευνά το πως του κόσμου. Η Θρησκεία το ποιός και το γιατί. Η επιστήμη παρατηρεί με μεθοδολογία την σύνθεση και την μεταβολή του σύμπαντος. Η Θρησκεία αγιάζει τον κόσμο δια της Θείας χάριτος. Η πίστη συνοδοιπορεί με την επιστήμη. Όσο δε βαθύτερα ερευνά ο αληθινός επιστήμονας το μυστήριο της ζωής και του σύμπαντος κόσμου, τα γονίδια και τα σωματίδια, τα μικρά και τα μεγάλα, τα ορατά και τα αόρατα τόσο περισσότερο διαπιστώνει την δική του μικρότητα από την μια πλευρά και την παρουσία και μεγαλωσύνη του Θεού από την άλλη.
Ο αληθινός επιστήμονας αναγνωρίζει πράγματι την ύπαρξη της Θείας δυνάμεως και πανσοφίας, της Θείας αγαθότητος και προνοίας για τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Ως εμεγαλύνθη τα Έργα Σου, Κύριε, τα πάντα εν σοφία εποίησας.
Το μόνο, που επισημαίνει η χριστιανική σκέψη, είναι οι κίνδυνοι που κρύβονται πίσω από μερικά επιστημονικά πειράματα και επιτεύγματα όταν υπεισέρχεται το στοιχείο της άλογης εκμετάλλευσης σε βάρος άλλου ανθρώπου ή της απληστίας, ή της φιλαργυρίας, ή της κακής χρήσεως της κτίσεως.
"Και έθεσε ο Θεός τον άνθρωπο στον Παράδεισο, λέγοντας του: Εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν". (Γεν.β΄.15 ).
Όπως και άλλοτε, έτσι και σήμερα, υπάρχουν στον επιστημονικό χώρο πολλοί πιστοί και ευλαβείς χριστιανοί θεράποντες της επιστήμης, οι οποίοι ομολογούν ότι η πίστη έγινε η πέτρα, στην οποία στηρίχθηκαν, για να επιτελέσουν το επιστημονικό τους έργο και ιερό καθήκον.
Ο Άγιος Παντελεήμων και ανάργυρος ιατρός αυτό μας δείχνει με την εορτή της μνήμης του.
Απόσπασμα από τον λόγο του σεβαστού και αξιότιμου αρχιμανδρίτου και ιεροκήρυκος του καθεδρικού Ναού Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαθανασίου.
Νέον άγιον, του Παρακλήτου, σε ανέδειξεν, Λουκάν η χάρις, εν καιροίς διωγμών τε και θλίψεων΄ νόσους μεν ως ιατρός εθεράπευσας, και τας ψυχάς ως ποιμήν καθοδήγησας΄ πάτερ τίμιε, εγγάμων τύπος και μοναστών, πρέσβευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Απολυτίκιον, ήχος γ΄. Θείας Πίστεως.
Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός.
Από το βιβλίο "Λόγοι και ομιλίες του Αγίου Λουκά Κριμαίας".
" Άγιος ει, Πάτερ Παντοκράτορ, Βασιλεύ των αιώνων, Δημιουργέ των απάντων, ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων και πάσης αγιωσύνης Κύριος και δοτήρ΄ άγιος και ο μονογενής Σου Λόγος και Υιός, ο Κύριος ημών Ιησούς, δι΄ου τα πάντα εποίησας΄ άγιον δε και το Πνεύμά Σου το πανάγιον, το ερευνών τα πάντα και τα βάθη Σου, του Θεού και Πατρός.
Πανάγιος ει, παντοδύναμε, πανάγαθε και φιλάνθρωπε Θεέ, ο ποιήσας από γης άνθρωπον κατ΄εικόνα Σην και ομοίωσιν και χαρισάμενος αυτώ την του παραδείσου απόλαυσιν΄ παραβάντα δε την εντολήν Σου και εκπεσόντα, τούτον ου παρείδες, ουδέ εγκατέλιπες, φιλεύσπλαχνε, φιλάνθρωπε και φιλάγαθε Θεέ, αλλ΄επαίδευσας αυτόν ως εύσπλαχνος Πατήρ, εκάλεσας αυτόν δια νόμου, επαιδαγώγησας αυτόν δια των προφητών, ύστερον δε αυτόν τον μονογενή Σου Υιόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, εξαπέστειλας εις τον κόσμον, ίνα Αυτός ελθών την Σην ανανεώση και ανεγείρη εικόνα΄ ος κατελθών εκ των ουρανών και σαρκωθείς εκ Πνεύματος αγίου και Μαρίας της αειπαρθένου και Θεοτόκου Παναγίας, συναναστραφείς τε τοις ανθρώποις, ο μόνος αναμάρτητος φανείς επί της γης, πάντα ωκονόμησε προς σωτηρίαν του γένους ημών. Μέλλων δε τον εκούσιον και ζωοποιόν δια σταυρού θάνατον ο αναμάρτητος υπέρ ημών των αμαρτωλών καταδέχεσθαι υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας".
Α
Γ
ΑΓ Ι ΟΣ
O
Σ
"Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών Αυτού αναγγέλλει το στερέωμα".
"Τω ποιήσαντι φώτα μεγάλα μόνω, τον ήλιον εις τας αρχάς της ημέρας, και την σελήνην εις τας αρχάς της νυκτός... Ψαλμοί Δαυϊδ.
"Η δημιουργία άπασα φωνήν αφιείσα την θείαν εξαγγέλλει δημιουργικήν σοφία." 'Αγιος Νεκτάριος.
"Εξομολογησάσθωσάν Σοι, Κύριε, πάντα τα έργα Σου, και οι όσιοί Σου ευλογησάτωσάν Σε."
Ψαλμός Δαυϊδ.
Η εξομολόγησις του Αγίου Νεκταρίου.
"Θεός εμοί δόξα και πλούτος και καύχημα. Θεός το γλυκύτατον και ήδιστον υπέρ παν πράγμα. Θεός το μελέτημα και εντρύφημα. Θεού πνοής η ψυχή μου δημιούργημα. Θεού πλάσμα το σώμά μου. Θεού ειμί όλως εικών. Θεού θεία χάριτι γένος. Θεόθεν μοι το είναι, το κινείσθαι΄ θεόθεν το αναπνέειν, θεόθεν το φθέγγεσθαι έλαβον. Θεώ καθ΄εκάστην το πνεύμα παρατίθημι. Θεώ τας ευχάς μου προσάγω. Θεώ ζω και δουλεύω και πάρειμι. Θεόν τον μέγαν και ισχυρόν και ζώντα πάροχον και συλλήπτορα και τελειωτήν των καλών ευμοιρώ. Θεόν επόπτην, ων και νοώ και λέγω και πράττω και πλουτώ. Θεόν κριτήν φοβερόν των εμοί πεπραγμένων εκδέχομαι. Θεόν έλεων και συγγνώμονα έχω. Θεόν μακρόθυμον και πολυέλεον ομολογώ. Θεόν σωτήρα και λυτρωτήν μου και Κύριον ανακηρύττω. Θεόν αρχήν των πάντων γινώσκω. Θεόν δοτήρα των αγαθών οίδα. Θεόν προνοητήν και επόπτην επίσταμαι. Θεόν πάνσοφον και παντογνώστην, τον γινώσκοντα τα τε μέλλοντα και τα παρόντα και τα παρελθόντα επιγινώσκω. Θεόν αγαθόν και άγιον και δίκαιον και αληθινόν υμνώ και δοξάζω και ευλογώ και υπερυψώ. Θεόν φιλάνθρωπον προσκυνώ και λατρεύω. Θεώ πιστεύω. Επί Θεόν ελπίζω και την ελπίδα της σωτηρίας μου ανατίθημι. Θεόν την πηγήν της αγάπης αγαπώ και επιποθώ. Πρός τον Θεόν η ψυχή μου σπένδεται. Προς τον Θεόν η διάνοιά μου ανυψουμένη επαναπαύεται. Τον Θεόν η καρδία μου επιποθεί.΄Ενα Θεόν τρισήλιον, την τρισυπόστατον θεότητα, ομολογώ΄ μίαν Θεότητα άναρχον, αϊδιον, απλήν, υπερούσιον, αμέριστον κηρύττω΄ την αυτήν Μονάδα και Τριάδα΄ όλην Μονάδα την αυτήν, και όλην Τριάδα την αυτήν. Μονάδα όλην κατ΄ουσίαν την αυτήν, και Τριάδα όλην κατά τας υποστάσεις την αυτήν πιστεύω και ομολογώ΄ διότι μία Θεότης ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις η της ομοουσίου Τριάδος΄ διότι μία και η αυτή φύσις και ουσία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Ταύτα ομολογώ και πιστεύω και κηρύττω και φθέγγομαι".
Εθαυμάστωσε Κύριος τους οσίους Αυτού.
"χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν, είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς και αποστόλοις. Ιω.ΙΕ΄,5.
Περί της δυνάμεως και ενεργείας της εις Χριστόν πίστεως του Αγίου Νεκταρίου.
"Πίστις! θείον δώρον, καρπός της θείας αποκαλύψεως, γνώσις μυστηρίων, σοφία ουράνιος, διδάσκαλος των θείων αληθειών, κλίμαξ ουρανού και γης, σύνδεσμος Θεού και ανθρώπων, θείας φιλίας και αγάπης τεκμήριον, ουρανίων αγαθών μεταδόσεως έκφρασις!
Η δύναμις σου αληθώς θεία, ως θείον δώρον, η δε ενέργειά σου άπειρος, ίσην προς την θείαν βούλησιν, ότι θεία δυνάμει ενεργεί, όσα και να νοηθώσιν αδύνατον υπό των ανθρώπων.
Συ ως φως φωτίζεις τους εσκοτισμένους την διάνοιαν. Συ ποδηγετείς τους ζητούντας εν ταις Γραφαίς την αλήθειαν, και καθίστασαι οδηγός ασφαλής προς γνώσιν. Συ διαθερμαίνεις δι΄έρωτος θείου τας καρδίας και ανάπτεις εν αυταίς την θείαν αγάπην. Συ τίκτεις την αληθή ελπίδα, μυστικώς ελέγχουσα και φανερούσα των ελπιζομένων την υπόστασιν. Συ χαρίζεσαι αυτοίς τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Συ εμπιπλάς τους πιστούς Πνεύματος σοφίας, πνεύματος συνέσεως, πνεύματος γνώσεως και αληθείας, πνεύματος βουλής και ισχύος, πνεύματος φόβου Θεού. Συ δαψιλεύεις τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Συ πληροίς την καρδίαν του πιστού αγάπης, χαράς, ειρήνης μακροθυμίας, χρηστότητος, αγαθωσύνης, πραότητος και εγκράτειας. Η δύναμις σου διαπλάττει τον υπό της αμαρτίας διαφθαρέντα άνθρωπον, επαναφέρει εις το αρχαίο κάλλος και αναδεικνύει αυτόν εικόνα Θεού. Η ενέργεια σου, ως θεία δύναμη κινουμένη, πείθει τον νουν υπείκειν σοι, την δε καρδίαν πληροφορεί περί της αληθείας των υπό σου αποκαλυπτομένων αληθειών. Το θείον σου φως εκχείται περί τον πιστόν και διαφωτίζει τον νουν αυτού του συνιέναι τας Γραφάς. Συ διανοίγεις τους οφθαλμούς της διανοίας, και Συ πλήττεις τας χορδάς της καρδίας προς λατρείαν του θείου, προς άπαυστον υμνωδίαν του θείου. Συ διδάσκεις πειθαρχείν Θεώ. Συ τα των αγίων προφητών εκδιδάσκεις κατανοείν νοήματα. Συ των Αγίων Αποστόλων συνιέναι τα ρήματα φωτίζεις. Συ την τελείαν επαγγέλεσαι ηθικήν και αρετήν. Συ αποκαλύπτεις τη θεία δυνάμει σου και ενεργεία και τοις απίστοις τον θείον σου χαρακτήρα. Συ είλκυσας τα έθνη εις σωτηρίαν. Συ κατέκτησας τον κόσμον άπαντα. Συ το τρόπαιον του Τιμίου Σταυρού εν μέσω γης έστησας. Συ υπετάγησαν βασιλείς. Προς σε άρχοντες και ποιμένες λαών έδραμον. Συ τους φιλοσόφους ασόφους απέδειξας. Συ τους πτωχούς τω πνεύματι σοφούς και ρήτορας πολυφθόγγους ανέδειξας. Συ κηρυχθείσα τω κόσμω τον κόσμον διεφώτισας. Συ καταλαβούσα τα έθνη αυτά ηγίασας. Συ τον αρχαίον γηράσαντα τη αμαρτία κόσμον νέον ανέδειξας δια της θείας σου δυνάμεως. Συ τους σκληρούς νόμους κατήργησας. Συ την δικαιοσύνην ανεστήλωσας. Συ τους πολέμους κατεδίκασας. Συ την ειρήνην τω κόσμω εβράβευσας.
Συ την ισότητα επήγαγες. Συ την αληθή εχαρίσω ελευθερίαν, Συ το κράτος του Διαβόλου κατήργησας. Συ την βασιλείαν των Ουρανών επί γης εγκατέστησας. Συ την πικράν λύπην από του κόσμου εφυγάδευσας. Συ την χαράν την άφατον τω κόσμω δαψιλώς εχαρίσω. Σε όθεν επαξίως τιμώμεν. Σε εν ταις καρδίαις ημών περιέπομεν και Σε έχοντες, θαρρούντες ελπίζομεν τυχείν της βασιλείας του Θεού και των αιωνίων αγαθών. Αμήν.
"ους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσεν, ους δε εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε".
"τις εγκαλέσει κατά εκλεκτών Θεού; Θεός ο δικαιών." είπεν ο απόστολος Παύλος.
"Κύριε, Σύ πάντα οίδας", είπεν ο απόστολος Πέτρος. (Ιωάννην ΚΑ΄17).
Θεός ο αγαπών, Θεός ο αγιάζων, Θεός ο δικαιών.
Ελάμπρυνε, ηγίασε και εθαυμάστωσε ο Κύριος και Θεός τους πιστούς και εκλεκτούς και οσίους Αυτού.
"Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά πάντα τα έργα Σου...
Ω άνθρωπε του Θεού, Συ περπάτησες ως άγγελος Θεού εις την γη΄
τα υποδήματα σου τα ζήτησες από τον ουρανό΄ από τον φιλάνθρωπο Θεό΄
΄ από τον Κύριο Ιησού Χριστό και από τον Πατέρα μας Θεό.
Ω άγιε Νεκτάριε, τα βήματα σου ο Κύριος τα ποδηγετεί.
Αμήν αμήν λέγω υμίν, απ΄άρτι όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον Υιόν του ανθρώπου ( Ιωάννην, Α΄, 52), είπεν ο μονογενής Υιός και Λόγος του Πατρός Θεού, ο Κύριος ημών και Θεός Ιησούς Χριστός, ο ων εις τον κόλπον του Πατρός, ο προ αιώνων, ο προ καταβολής κόσμου και ανθρώπων υπάρχων Θεός, ο εκ Πνεύματος Αγίου και αειπαρθένου Μαρίας και Θεοτόκου Παναγίας τεχθείς.
"Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας, η όνομα Ναζαρέτ, προς παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ω όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυίδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ. και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε΄ χαίρε, κεχαριτωμένη΄ ο Κύριος μετά Σου΄ ευλογημένη Συ εν γυναιξίν...
και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή΄ Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι΄ διο και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού". Λουκά, Α΄ 26-35.
Ουκ έτεκεν η εν τω σώματι και εν τω πνεύματι αγία Θεοτόκος άνθρωπον θεωθέντα, αλλ΄έτεκεν Υιόν Θεού, τέλειον άνθρωπον και τέλειον Θεόν, τον Κύριον και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστόν, εκ Πνεύματος Αγίου σαρκωθέντα, δι΄ο και μόνη εκ πασών των γυναικών κεχαριτωμένη και υπερευλογημένη Μαρία και αειπάρθενος Θεοτόκος Παναγία ονομάζεται.
"Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν Αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας." Ιωάννην , Α΄, 14.
"Και ιδού άγγελος Κυρίου επέστη αυτοίς και δόξαν Κυρίου περιέλαμψεν αυτούς ".
"και εξαίφνης εγένετο συν τω αγγέλω πλήθος στρατιάς ουρανίου αινούντων τον Θεόν και λεγόντων ΄ δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". Λουκά, Β΄, 13,14.
Οι άγγελοι αγαπούν, αινούν, υμνούν και δοξολογούν τον Θεόν (Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα), αποστέλλονται εκ Θεού και εξ΄ουρανού εις την γην και εις τους ανθρώπους, φυλάσσουν αγίους τόπους και ανθρώπους, ακούν, συνιούν και τηρούν τας αγίας εντολάς του επουρανίου και αληθινού Θεού, υπακούν και ποιούν τα άγια θελήματα, κελεύσματα και προστάγματα Αυτού, ακούραστοι και ακοίμητοι, δύναμιν εκ δυνάμεως Θεού λαβόντες, διακονούν, υπηρετούν και ποιούν το άγιο θέλημα Αυτού.
Οι άγγελοι αγαπούν τον Θεόν αγαπούν και τους ανθρώπους΄ τηρούν την θείαν εντολήν "Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου και τον πλησίον σου ως σευατόν" .
Εάν με αγαπάς, ω Πέτρε, περισσότερον απ΄αυτούς, ποίμαινε και βόσκε τα πρόβατά μου. (Ιωάν. ΚΑ΄,15-18.).
Οι άγγελοι του Θεού, ως αγαθά πνεύματα, είναι ειρηνοποιοί, παρθένοι και αγνοί, είναι φιλόθεοι και φιλάνθρωποι, δεν αμαρτάνουν, δεν λογίζονται το κακόν, δεν κακίζουν, δεν μισούν, δεν ασχημονούν, δεν βλάπτουν κανένα, δεν αδικούν και δεν αντιδικούν, δεν οργίζονται και δεν παροξύνονται, δεν φονεύουν, δεν βλασφημούν, δεν ψευδομαρτυρούν και δεν συκοφαντούν, φιλόξενοι και φιλόστοργοι, βοηθούν, παρηγορούν και ευεργετούν πτωχούς και αδυνάτους, δεν υπερηφανεύονται, είναι ταπεινοί και ακτήμονες, "χαίρονται επί ενι αμαρτωλώ μετανοούντι", γνωρίζουν τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού,θησαυρίζουν αιωνίους θησαυρούς εν ουρανώ και πλουτίζουν εν Θεώ .
Οι άγγελοι εν ουρανώ χαίρονται και αγάλλονται εν Θεώ.
Τις δύναται να απαριθμήσει τα άστρα του ουρανού; στρατιαί αγγέλων και αρχαγγέλων εις την υπηρεσία του Θεού.
Πως αποκαλεί ο Κύριος τους αγγέλους Αυτού εις την παραβολήν του σπορέως;
"οι δε θερισταί άγγελοί είσιν"."αποστελεί ο υιός του ανθρώπου τους αγγέλους Αυτού, και συλλέξουσιν εκ της βασιλείας Αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους ποιούντας την ανομίαν..." "εξελεύσονται οι άγγελοι και αφοριούσι τους πονηρούς εν μέσου των δικαίων " .(Ματθ. ΙΓ΄).
Και εν τη παλαιά και εν τη καινή διαθήκη γίνεται αναφορά των αγίων αγγέλων και αρχαγγέλων του Θεού.
Γέμει η αγία γραφή επουρανίων, θείων και αγίων λόγων, υδάτων και πνευμάτων, αρχαγγέλων και αγγέλων, αγίων ταγμάτων και υποδειγμάτων.
Άγγελοι του Θεού ανεβαίνουν και κατεβαίνουν εις την κλίμακα του οράματος του πατριάρχου Ιακώβ. ( Γένεσις ,28).
Ο Κύριος εξαπέστειλε τον αρχάγγελον Αυτού εξ ΄ουρανού.
"Εγώ είμι ο αρχηγός των στρατευμάτων του Κυρίου", είπεν ο αρχάγγελος Μιχαήλ εις τον Ιησού του Ναυή.
"Ο Κύριος εξαπέστειλε τον άγγελον Αυτού και ήρέ με εκ των προβάτων του πατρός μου και έχρισέ με εν τω ελαίω της χρίσεως Αυτού." Ψαλμός Δαυϊδ.
"Ιδού άγγελος Κυρίου εις τον Δανιήλ".
"ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εστώς εκ δεξιών του θυσιαστηρίου του θυμιάματος" Λουκά, Α΄, 11.
"ιδού άγγελος Κυρίου κατ΄όναρ εφάνη τω Ιωσήφ". Ματθ. Α΄, 20.
"Ο Θεός των αγγέλων εστί ποιητής και Δημιουργός, εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών αυτούς, και κατ΄οικείαν εικόνα κτίσας αυτούς. Δια του Λόγου εκτίσθησαν πάντες οι άγγελοι και υπό του Αγίου Πνεύματος δια του αγιασμού ετελειώθησαν, κατ΄αναλογίαν της αξίας και της τάξεως του φωτισμού και της χάριτος μετέχοντες. Πάντων δε ποιητής και προνοητής και συνοχεύς ο Θεός έστιν, ο μόνος άκτιστος, ο εν Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι υμνούμενός τε και δοξαζόμενος. Iκανοί, πρόθυμοι και έτοιμοι προς την εκπλήρωσιν του θείου θελήματος, πανταχού ταχέως ευρισκόμενοι, ένθα αν η θεία κελεύση επίνευσις, τάχει φύσεως, και φυλάττοντες τα μέρη της γης, και εθνών και τόπων προϊστάμενοι, καθώς υπό του δημιουργού ετάχθησαν. Ότε είσιν εν τω ουρανώ, ουκ είσιν εν τη γη, και εις την γην υπό του Θεού αποστελλόμενοι ουκ εναπομένουσιν εν τω ουρανώ " Απόσμασμα περί αγγέλων του Ιωάννη Δαμασκηνού.
Ο Κύριος εξαπέστειλε τον άγγελον Αυτού εξ ουρανού....
"Και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτώ ΄ εγω είμι Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον του Θεού, και απεστάλην λαλήσαι προς σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα"Λουκά, Α΄, 19.
"ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελον μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου". Ματθ. ΙΑ΄, 10.
"Και ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν αυτώ". Ματθ. Δ΄, 11.
"Παρθενία το των αγγέλων πολίτευμα, το πάσης ασωμάτου φύσεως ιδίωμα".
"ούτοί εισιν οι μετά γυναικών ουκ εμολύνθησαν΄ παρθένοι γαρ είσιν.
ούτοί εισιν οι ακολουθούντες τω αρνίω όπου αν υπάγη". Αποκάλυψις Ιωάννου , ΙΔ΄, 4.
Οι άγγελοι του Θεού βλέπουσιν όσα ημείς ου δυνάμεθα ιδείν.
Είπεν αυτοίς ο Ιησούς: Οράτε μη καταφρονήσετε ενός των μικρών τούτων΄ λέγω γαρ υμίν ότι οι άγγελοι αυτών εν ουρανοίς δια παντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Ματθ. ΙΗ, 10.
"Και ιδού σεισμός εγένετο μέγας΄ άγγελος γαρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού προσελθών απεκύλισεν τον λίθον από της θύρας και εκάθητο επάνω αυτού. ην δε η ιδέα αυτού ως αστραπή και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών... αποκριθείς δε ο άγγελος είπε ταις γυναιξί΄ μη φοβείσθε υμείς΄ οίδα γαρ ότι Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε΄ ουκ έστιν ώδε΄ ηγέρθη γαρ καθώς είπε. δεύτε ίδετε τον τόπον όπου έκειτο ο Κύριος". (Ματθ. ΚΗ΄, 2-6). "Εν δε τη αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε εκγαμίζονται, αλλ΄ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ είσι". "Και ως ατενίζοντες ήσαν εις τον ουρανόν πορευομένου Αυτού, και ιδού άνδρες δύο παρειστήκεισαν αυτοίς εν εσθήτι λευκή, οι και είπον΄ άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ΄υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε Αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν". Πράξεις, κεφ. Α΄, 10,11. Επιστολή Παύλου προς Εβραίους, κεφ. Α' 4-14.
"τοσούτω κρείττων γενόμενος ο Υιός των αγγέλων, όσω διαφερώτερον παρ΄αυτοίς κεκληρονόμηκεν όνομα.
τίνι γαρ είπέ ποτε των αγγέλων ΄υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγένηκά σε ; και πάλιν΄εγώ έσομαι αυτώ εις πατέρα, και αυτός έσται μοι εις υιόν;
όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει΄ και προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες οι άγγελοι του Θεού.
και προς μεν τους αγγέλους λέγει΄ ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.
προς δε τον υιόν΄ ο θρόνος σου, ο Θεός, εις τον αιώνα του αιώνος΄ράβδος ευθύτητος η ράβδος της βασιλείας σου.
ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν' δια τούτο έχρισέ σε ο Θεός, ο Θεός σου έλαιον αγαλλιάσεως παρά τους μετόχους σου.
και΄ συ κατ΄αρχάς, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σού είσιν οι ουρανοί΄
προς τίνα δε των αγγέλων είρηκέ ποτε΄ κάθου εκ δεξιών μου έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου;
ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν";
"και Κύριος ο Θεός των πνευμάτων των προφητών απέστειλεν τον άγγελον αυτού δείξαι τοις δούλοις αυτού α δει γενέσθαι εν τάχει". Αποκάλυψις, ΚΒ΄, 6. "Το μυστήριον των επτά αστέρων ων είδες επί της δεξιάς μου, και τας επτά λυχνίας τας χρυσάς, οι επτά αστέρες άγγελοι των επτά εκκλησιών είσι, και αι λυχνίαι αι επτά επτά εκκλησίαι εισίν" Αποκάλυψις Ιωάννου ,κεφ. Α΄, 20.
"Καγώ Ιωάννης ο ακούων και βλέπων ταύτα, και ότε ήκουσα και έβλεψα, έπεσα προσκυνήσαι έμπροσθεν των ποδών του αγγέλου του δεικνύοντος μοι ταύτα. και λέγει μοι΄ όρα μη΄ σύνδουλος σού είμι και των αδελφών σου των προφητών και των τηρούντων τους λόγους του βιβλίου τούτου΄ τω Θεώ προσκύνησον". Αποκάλυψις Ιωάννου. κεφ. ΚΒ΄, 8, 9.
Τω Θεώ προσκύνησον, είπεν ο άγγελος του Κυρίου και Θεού.
Ω, άγιε άγγελε του Θεού! μεγάλη η θεία χάρις σου, η θεία αποστολή και υψηλό το αξίωμα σου! μεγάλη και θαυμαστή η θεία πίστις και η ταπείνωσις σου έμπροσθεν του υψίστου, επουρανίου και παναγίου Θεού.
Τις ως ο Θεός ημών; είπεν ο άγγελος του Θεού΄ ταπείνου σεαυτόν έναντι του Κυρίου΄ ουκ έστι δούλος μείζων του Κυρίου αυτού.
Ο Κύριος και Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν. "Και πάντες οι άγγελοι ειστήκεσαν κύκλω του θρόνου και των πρεσβυτέρων και των τεσσάρων ζώων και έπεσαν ενώπιον του θρόνου επί τα πρόσωπα αυτών και προσεκύνησαν τω Θεώ λέγοντες΄ αμήν ΄ η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς τω Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων΄αμήν.
Μακάριοι πάντες οι άγιοι άγγελοι του Θεού οι ακούοντες, οι τηρούντες και οι φυλάσσοντες τον Άγιον Λόγον του Θεού και οι ποιούντες το Άγιον θέλημα Αυτού΄ αμήν.
Δέσποτα Παντοκράτορ, Βασιλεύ επουράνιε, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού και Θεέ, Πάτερ,Υιέ και Άγιο Πνεύμα, πάνσοφε, παντοδύναμε ποιητή του ουρανού και της γης, της θαλάσσης και πάντων των εν αυτοίς, ορατών τε πάντων και αοράτων, ο κτίσας τα πάντα, ο εκ του μη όντος εις το είναι παραγαγών και συνέχων τα σύμπαντα, Κύριε των επουρανίων και ασωμάτων δυνάμεων, Κύριε των δυνάμεων και των πνευμάτων, πανάγιε, πανάγαθε και φιλάνθρωπε Θεέ, ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν, η αιώνιος ζωή και το φως, ο φωτίζων τα σύμπαντα και τον σύμπαντα άνθρωπον, ο ανατέλλων τον ήλιον επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχων επί δικαίους και αδίκους, ο διδούς σοφίαν, σύνεσιν και ευλογίαν, ο ευαγγελισμός, ο φωτισμός και ο αγιασμός, ο τους πάντας αγαπών, ο θέλων τους πάντας σωθήναι, ο πανοικτίρμων και παντελεήμων, ο μακρόθυμος και πολυέλεος, ο φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος, ο εν υψηλοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών, ο τα άδηλα και τα κρύφια φωτίζων, ο τα πάντα γιγνώσκων, ο καρδιογνώστης και παντογνώστης, ο νεφρούς και καρδίας ερευνών, ο τους μετανοούντας αμαρτωλούς συγχωρών, ο Δίκαιος Κριτής, ο μέλλων αποδούναι εκάστω ως το έργον έσται αυτού, ο ποιών κρίμα πάσι τοις αδικουμένοις, ο δικαιών, ο ελεών, ο ευλογών, ο αγιάζων και σώζων, ο ποιμήν ο καλός, ο σωτήρ, ο αντιλήπτωρ και βοηθός, ο μόνος αληθινός Θεός, ο αεί ων, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θαυμάσια ποιών, ο εις τους αιώνας των αιώνων Μέγας, Ύψιστος, Άγιος, Δίκαιος και θαυμαστός, αιώνιος, αθάνατος, δεδοξασμένος, αινετός και ευλογητός, η αιτία πάντων των καλών και αγαθών, πηγή και ο δοτήρ των αιωνίων αγαθών, ρύσαι ημάς από παντός πειρασμού, πονηρού πνεύματος και πράγματος, από πάσης διαβολικής ενεργείας και πονηράς επιθυμίας και δος ημίν πνεύμα άγιον και αγαθόν, άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών. Αμήν.
Ενώπιον της Μεγαλοσύνης, της Δικαιοσύνης και της Αγιοσώνης του Θεού και πάντων των αγίων αγγέλων Αυτού, συναισθανόμενη την εμή ταπεινότητα, την αναξιότητα και την αμαρτωλότητα, μετά ιερού φόβου και τρόμου, μετά συντετριμμένης καρδίας και μετά δακρύων μετανοίας, ως ο τελώνης του Ευαγγελίου, νοερώς και σιωπηλώς κράζω προς τον Θεόν: Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.
"Όπως υπάρχουν εννέα τάγματα αγίων αγγέλων, τα ανώτερα τάγματα, τα σεραφείμ, τα χερουβείμ, οι αρχές, οι εξουσίες, οι θρόνοι, οι κυριότητες και κατώτερα οι αρχάγγελοι και οι άγγελοι, το ίδιο και στην στρατιά των πονηρών πνευμάτων υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα τάγματα, υπάρχουν αρχές και εξουσίες. Τα ανώτερα δαιμονικά τάγματα πολεμάνε τους πιό σταθερούς, τους πιό πιστούς υπηρέτες του Χριστού, τους αγίους και τους δικαίους. Πολύς δύσκολος για τους δαίμονες είναι ο αγώνας αυτός, διότι με τον όνομα, με τον σταυρό, με το σώμα και το αίμα του Χριστού αποκρούουν οι άγιοι όλες τις επιθέσεις του. Υπάρχουν και οι δαίμονες που έχουν λιγότερη δύναμη, οι οποίοι αδιάλειπτα πολεμούν εμάς τους αδύναμους χριστιανούς. Η πάλη εναντίον τους είναι πολύ δύσκολη, επειδή η διάνοια αυτών των αγγέλων του σκότους και του κακού, των υπηρετών του σατανά είναι ασύγκριτα ανώτερη από τη δική μας΄ όλο το χρόνο τους τον αφιερώνουν στο πως να αποπλανήσουν και να αφανίσουν τους ανθρώπους του Θεού. Υπάρχουν και κατώτεροι δαίμονες. Το έργο που κάνουν αυτοί δεν είναι και τόσο δύσκολο, επειδή αυτοί ασχολούνται στο να ωθούν ακόμα πιό πολύ στο σκότος και στην απώλεια εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι αγάπησαν το σκότος πιό πολύ από το φως και το ψεύδος παρά την αλήθεια.
Από που να αντλήσουμε την δύναμη για την πάλη αυτή; την απάντηση σ΄αυτή την ερώτηση την δίνει ο απόστολος Παύλος΄ ακούστε τον : << Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος Αυτού, ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου΄ (Εφ. ΣΤ΄,10-11).
Να θυμάστε πάντα ότι με τις δικές μας δυνάμεις δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τα πονηρά πνεύματα. Να θυμάστε ότι όλη την ελπίδα μας πρέπει να την στηρίζουμε στον Κύριος μας Ιησού Χριστό, στον Οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος μαζί με τον συνάναρχο αυτού Πατέρα και το Πανάγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν".
Απόσπασμα περί της πάλης με τα πονηρά πνεύματα του Αγίου Λουκά Κριμαίας.
"Πάτερ ους δέδωκας μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ΄αυτών απώλετο ειμή ο υιός της απωλείας, ίνα η γραφή πληρωθή". (Ιωάννην ΙΖ'11) .
Απολυτίκιο Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.
"Των ουρανίων στρατιών αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταις υμών δεήσεσι τειχίσητε ημάς, σκέπη των πτερύγων της αύλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας εκτενώς και βοώντας΄ εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως ταξιάρχαι των άνω δυνάμεων".
Σιγησάτω πάσα σάρξ βροτεία και στήτω μετά φόβου Θεού...ψάλλει ο χορός των ψαλτών εν τη αγία του Χριστού εκκλησία.
Ετυμολογία.<αρχ.συνείδησις΄εκ του ρήματος σύνοιδα (συν+οίδα), (απαρέμφ. συν-ειδ-έναι) "γνωρίζω καλά".
Η σύμφυτος εσωτερική γνώσις. Η έμφυτος ικανότης του ανθρώπου να ενεργεί σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες, να διακρίνει το καλό από το κακό, το ανήθικο από το ηθικό, να έχει επίγνωση των συνεπειών των λόγων του, των πράξεων και των έργων του.
"Συνείδησις είναι η είδησις, η γνώσις του θεϊκού-ηθικού νόμου, ην έχει η ψυχή διακρίνουσα τας πράξεις εις αγαθάς και κακάς και αδεκάστως κρίνουσα το ποιόν αυτών και κατακρίνουσα μεν τας κακάς, εγκρίνουσα δε τας αγαθάς.
Την συνείδησν η ψυχή έχει έμφυτον΄ έχει δηλονότι η ψυχή έμφυτον δύναμιν του ειδέναι τι δίκαιον, τι άδικον΄ τι αγαθόν, τι κακόν΄ τι αληθές, τι ψευδές...
Την έμφυτον ταύτην δύναμιν έλαβε παρά Θεού προς γνώσιν του θείου θελήματος και συνταύτισιν του θελήματος αυτής προς το θείον θέλημα.
Ο σκοπός του θείου τούτου δωρήματος αναδεικνύει αυτό νόμον ηθικόν απαράβατον και αιώνιον απαιτούντα τελείαν ευπείθειαν και υποταγήν. Εν τη τελεία υποταγή εις τον ηθικόν νόμον του ανθρώπου ευρίσκεται η ηθική ελευθερία του ανθρώπου, η πρόοδος και η τελείωσις αυτού.
Η αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Θεός ενέγραψεν εν τη καρδία του ανθρώπου τον νόμον τον ηθικόν, όπως γινώσκη το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον και ποιή αυτό.
Η συνείδησις ως εκ του χαρακτήρος αυτής δύναται να θεωρηθή ως στάθμη ηθική και ως κανών ή γνώμων προς ον να δοκιμάζωμεν το ποιόν των πράξεών μας.
Ο Μάξιμος ο ομολογητής λέγει ότι η συνείδησις είναι λόγος Θεού, και έστιν αλάνθαστος κριτής.
Το συνειδός, λέγει ο Χρυσόστομος, πολλής πληροί της ευφροσύνης, και τοσαύτην ένδον τίθησι την ηδονήν, όσην ουδείς δυνήσεται παραστήσαι λόγος.
Τι γαρ σοι δοκεί των εν τω παρόντι βίω είναι ηδύ; τράπεζα πολυτελής; σώματος υγεία και ηδονή; δόξα και πλούτος; ουδέν ήδιον συνειδότος αγαθού.
Η πεφωτισμένη διάνοια, η υπό της προσοχής πάντοτε συνοδευομένη φωτίζει το συνειδός και διαφυλάττει αυτό ατάραχον .
Ο το πεφωτισμένον έχων συνειδός είναι μακάριος διότι η χάρις του παναγίου Πνεύματος εσκήνωσεν εν αυτώ".
Απόσπασμα από το συγγραφικό έργο "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ" του Αγίου Νεκταρίου.
"παραπτώματα τίς συνήσει"; ΙΗ' ψαλμός Δαυϊδ.
"..την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία ενώπιόν μου έστι διαπαντός". Ν΄(50) ψαλμός Δαυϊδ.
"..και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον Σου πας ζων". ΡΜΒ΄ (142) ψαλμός Δαυϊδ.
"O Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ". Λουκά ΙΗ΄, 13.
Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη.
"Λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως΄ εκ γαρ των λόγων σου δικαιωθήση και εκ των λόγων σου καταδικασθήση". Ματθ. ΙΒ΄, 36.
"H γλώσσα μικρόν μέλος εστί και μεγαλαυχεί.
Ιδού ολίγον πυρ ηλίκην ύλην ανάπτει!
Πάσα φύσις θηρίων τε και πετεινών ερπετών τε και εναλίων δαμάζεται και δεδάμασται τη φύσει τη ανθρωπίνη, την δε γλώσσαν ουδείς δύναται ανθρώπων δαμάσαι΄" Αγίου Ιακώβου , κεφ. Γ΄.
"Ο μαθών σιγάν, ούτος και λαλείν έμαθε".
"Η σιγή είναι μήτηρ της προσοχής, κρίκος της πύλης του ουρανού, κλείς του παραδείσου". (Ιωάν. της Κλίμακος).
Ω αγία σιγή!
"Εκ της πολυλογίας ουκ εφεύξεται η αμαρτία".
"Ο φυλάσσων το εαυτού στόμα διατηρεί έξω θλίψεως την εαυτού ψυχήν".
"Ο σιγηρός και νοήμων τιμής αξιωθήσεται".
" Έστιν λαλών και ουκ έστιν ωραίος και έστι τις σιγών και ευρισκόμενος σοφός". (Σειράχ).
"Φθέγγου μεν εάν τι κρείσσον σιωπής έχεις, αγάπα δε ησυχίαν, ένθα κρείσσον λόγου το σιωπάν".
"Το σιωπάν ου μόνον άδιψον, αλλά και άλυπον, και ανώδυνον΄ σιωπήσας μεν ουδείς μετενόησε, λαλήσαντες δε παμπληθείς".
"Το κρατείν γλώσσης και γέροντι και νέω τιμήν φέρειν".
"Το αγαθόν πνεύμα εκφεύγει την φλυαρίαν και την πολυλογίαν".
"Ου συγχωρεθήσεται η κατά του αγίου Πνεύματος βλασφημία".
"εκ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί".
"Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού εκβάλλει αγαθά, και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλλει πονηρά".Ματθ. ΙΒ΄,35.
Εκ των λόγων του στόματός σου κρινώ σε άνθρωπε.
"παύσαι από οργής και εγκατέλιπε θυμόν..." (36ος Ψαλμός τω Δαυϊδ).
"Η πραότητα είναι ηρεμία ψυχής αγαθής, που αγαπάει τον Θεό και τον πλησίον της.
Η πραότητα είναι θαυμαστή αρετή, που ευχαριστεί αυτούς που θωρούν την εικόνα της.
Η ημερότητα του χαρακτήρα της, απλωμένη σε όλο το ήθος της, τη στολίζει με χάρη σαν καλλονή και προκαλεί ευχαρίστηση σε όσους την ατενίζουν.
Η πραότητα είναι θεόσταλτο αγαθό, πλούτος ανεκτίμητος, όνομα θεϊκό, ουράνιο χάρισμα, κλίμακα που ανεβάζει τον άνθρωπο στον ουρανό.
Η πραότητα καθιστά τον άνθρωπο εικόνα του πράου Ιησού, ο οποίος θερμαίνει την καρδιά του. "Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. άρατε τον ζυγόν μου εφ΄υμάς και μάθετε απ΄εμού, ότι πράός είμι και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών. ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν έστιν". (Ματθ. ΙΑ΄, 28,29,30). "ουκ ερίσει ουδέ κραυγάσει, ουδέ ακούσει τις εν ταις πλατείαις την φωνήν Αυτού". (Ματθ. ΙΒ΄, 19).
Η πραότητα συνοδεύεται από την ταπεινοφροσύνη, την ανεξικακία και την υπομονή.
Ο πράος είναι ειρηνικός, ευμενής και φιλικός προς όλους και φέρεται με επιείκεια σ΄αυτούς που αμαρτάνουν.
Ο πράος δεν ειρωνεύεται, δεν κοροϊδεύει, δεν βρίζει, ούτε βλασφημά, αλλά με αγάπη επανορθώνει αυτούς που έφταιξαν. Ούτε μάχεται, ούτε φιλονικεί, αλλά συζητάει ήρεμα με όλους. Ο λόγος του κυλάει γλυκός από το στόμα του.
Ο πράος είναι διδακτικός και ανεξίκακος, νουθετώντας με πραότητα αυτούς που του αντιτίθενται.
Ως πνευματικός άνθρωπος καταρτίζει με πνεύμα πραότητας αυτόν που έπεσε σε κάποιο παράπτωμα.
Λέγει ο Κύριος και Θεός: " επί τίνα επιβλέψω, αλλ΄επί τον πράον και ησύχιον.." .(Ησαϊας).
Στον ταπεινό και πράο θα επιβλέψει ο Κύριος΄ θα τον καθοδηγήσει στις αποφάσεις του, θα τον διδάξει στον τρόπο της ζωής του.
"Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην". (Ματθ. Ε΄, 5). "Οι δε πραείς κληρονομήσουσι γην και κατατρυφήσουσιν επί πλήθει ειρήνης". (36ος Ψαλμός τω Δαυϊδ).
Οι πραείς θα κληρονομήσουν τη γη.
Ο πράος, με πολλή ταπεινοφροσύνη, πραότητα και μακροθυμία, ανέχεται με αγάπη τον αδελφό του. Σαν εκλεκτός και αγαπημένος του Θεού, έχοντας καρδιά ευσπλαχνίας, ντυμένος με χρηστότητα και ταπεινοφροσύνη, φέρεται προς όλους με πνεύμα πραότητας.
Μακάριος αυτός που απέκτησε την αρετή της πραότητας, γιατί φέρει την εικόνα του Χριστού, του οποίου έγινε αληθινός μαθητής".
"Από το γνώθι σ΄αυτόν " του Αγίου Νεκταρίου.
Αναρτήσεις
