Ένα γράμμα προς τον Άγιον Βασίλειον.

Ένα γράμμα διάβασα στον μέγα συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και το αντιγράφω: 

"Γυνή τις χήρα, υπερέχουσα κατά τον πλούτον και την ευγένειαν των άλλων γυναικών της Καισαρείας, υποδουλώσασα εαυτήν εις την γαστριμαργίαν και την ασωτίαν και την εαυτής ψυχήν δια των άλλων σαρκικών παθών καταμολύνασα, κακήν κακώς διεσκόρπισε την περιουσίαν της. Κατόπιν δε, κλονισθείσα επειδή ενεθυμήθη την αιωνίαν κόλασιν, απεφάσισε να μεταβή ίνα εξομολογηθή τας αμαρτίας αυτής ενώπιον του Αγίου. 
(Μέγα και ιερόν και τούτο το μυστήριον της μετανοίας-εξομολογήσεως. "Και εβαπτίζοντο εν τω Ιορδάνη υπό του Ιωάννου εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών". Η εξομολόγησις είναι εξαγόρευσις εκούσιος και ειλικρινής των πεπραγμένων αμαρτημάτων άνευ αιδούς και συστολής, και αυτοκατηγορία μετά συντετριμμένης καρδίας ενώπιον του προσώπου (ιερέα) του υπό της Εκκλησίας τεταγμένου προς άφεσιν αμαρτιών  και προς διόρθωσιν ).

Αλλ΄ο εχθρός της σωτηρίας των ανθρώπων διάβολος έφερεν εις τον λογισμόν αυτής εντροπήν των έργων της και ούτω ημπόδιζε ταύτην να έλθη εις μετάνοιαν, δια της εξομολογήσεως της. Τι λοιπόν εσκέφθη εκείνη; Έγραψεν επί χάρτου πάσας τας αμαρτίας αυτής, τελευταίαν δε πάντων έγραψε μίαν θανάσιμον αμαρτίαν και κατόπιν εσφράγισε το γράμμα καταλλήλως. Ενώ δε ο Άγιος  Βασίλειος μετέβαινεν εις την Εκκλησίαν, έρριψε τούτο προ των ποδών αυτού, μετά δακρύων ειπούσα΄ <<Ελέησόν με, Άγιε του Θεού, εμέ την περισσότερον αμαρτωλήν πάντων των ανθρώπων>>. 

Σταθείς δε ο Άγιος ηρώτησεν αυτήν, τις η αιτία των τόσων δακρύων. Εκείνη τότε απάντησε΄<<Δέσποτα Άγιε, όλας τας αμαρτίας έγραψα εις το γράμμα τούτο και παρακαλώ την αγιωσύνην σου να μη το ανοίξης, αλλά μόνον δια της προσευχής σου να εξαλείψης τας αμαρτίας μου>>. Ο δε Άγιος, λαβών τον χάρτην και αναβλέψας εις τον ουρανόν, προσηυχήθη ούτω' << Ιδικόν Σου έργον είναι, Δέσποτα Άγιε, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, να συγχωρήσης τας αμαρτίας της δούλης Σου ταύτης, διότι συ ως αγαθός και φιλάνθρωπος, εβάστασας τας αμαρτίας των ανθρώπων, αυτός ων αναμάρτητος>>. 

Ταύτα ειπών ο Άγιος εισήλθεν εις την Εκκλησίαν και ήρχισε να τελή την θείαν Λειτουργίαν κρατών το γράμμα. Μετά δε την απόλυσιν προσεκάλεσε την γυναίκα εκείνην, εις την οποίαν παρέδωσε το γράμμα, ειπών΄<< Ήκουσες, γύναι, ότι ουδείς δύναται να συγχωρή αμαρτίας, ειμή μόνον ο Θεός>>; 

Εκείνη δε απήντησεν΄ <<΄Ηκουσα, Δέσποτα Άγιε, και δια τούτο σε παρεκάλεσα να ικετεύσης τον Θεόν υπέρ αφέσεως των αμαρτιών μου>>. Ταύτα ειπούσα η γυνή ήνοιξε τον χάρτην, και ω του θαύματος! εύρεν αυτόν όλως άγραφον, μόνον δε εκείνο το οποίον έγραψεν η γυνή εις το τέλος έμεινε γεγραμμένον. Τούτο ιδούσα η γυνή ωλογοψύχησε και τύψασα το στήθος δια των χειρών, έπεσεν εις τούς πόδας του Αγίου κρατούσα το γράμμα και λέγουσα΄<<Ελέησόν με Άγιε του Θεού του Υψίστου, και ως δια των αγίων σου προσευχών εξηλείφθησαν αι άλλαι μου αμαρτίαι, ούτω δεήθητι εις τον Θεόν να εξαληφθή και αύτη μου η ανομία>>. Ο δε Άγιος, δακρύσας, είπε προς αυτήν΄<<Εγέρθητι, ω γύναι, διότι και εγώ άνθρωπος αμαρτωλός είμαι και έχω και εγώ ανάγκην συγχωρήσεως. Άπελθε εις την έρημον και ζήτησον μέγα τινά ασκητήν ονομαζόμενον Εφραίμ, εκείνος δε, αφού αναπέμψη δέησιν προς τον Θεόν, θέλει εξαλείψει την αμαρτίαν σου>>. 

Λαβούσα λοιπόν η γυνή ως αγαθόν συνοδοιπόρον την ευχήν του Αγίου έφθασεν εις την έρημον και εύρε τον Όσιον Εφραίμ. Προσπεσούσα τότε εις τους πόδας αυτού έρριψε τον χάρτην ειπούσα΄<< Ο Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας Μέγας Βασίλειος με έστειλε προς σέ, ίνα, αφού προσευχηθής εις τον Θεόν, εξαλείψης το θανάσιμον αμάρτημά μου >>. Τούτο ακούσας ο Όσιος Εφραίμ είπεν΄<< όχι, τέκνον, διότι εκείνος όστις παρεκάλεσε τον Θεόν και συνεχωρήθησαν αι πολλαί σου αμαρτίαι, δύναται να παρακαλέση και δια την μίαν. Ύπαγε λοιπόν, τέκνον μου, και μη σταθής, δια να τον προφθάσης ζώντα, διότι, έως ότου επιστρέψης, θέλεις τον εύρει νεκρόν>>. Ως ήκουσεν η γυνή τους λόγους τούτους, έσπευσε δρομαίως, αλλ΄ όταν εισήρχετο εις την Καισάρειαν συνήντησε το λείψανον του Αγίου προπεμπόμενον υπό παντός πλήθους.

Ευθύς τότε ήρχισεν η γυνή  να κλαίη γοερώς λέγουσα΄<<Οίμοι, δούλε του Θεού, δια τούτο με απέστειλες εις την έρημον, ίνα αποθάνης ανενόχλητος; με απέστειλες εις τον Όσιον Εφραίμ και ιδού, επέστρεψα άπρακτος. Να ιδή ο Θεός και να κρίνη μεταξύ εμού και σου, ότι, αν και ηδύνασο να κάμης να συγχωρηθή η ανομία μου, με απέστειλες προς άλλον>>. Ταύτα δε ειπούσα, έρριψε το γράμμα επί της κλίνης του Αγίου, διηγουμένη ενώπιον πάντων την υπόθεσιν. Εις δε κληρικός, λαβών το γράμμα και επιθυμών να γνωρίση οποία ήτο εκείνη η μεγάλη ανομία, εξετύλιξε τούτο, αλλ΄εύρεν όλως διόλου άγραφον. Τότε εβόησε μεγάλη τη φωνή προς την γυναίκα ειπών΄<< Άγραφος είναι όλος σου ο χάρτης, ω γύναι. Τι λοιπόν κοπιάς; Δεν γνωρίζεις την του Θεού φιλανθρωπίαν>>; 

Λαβούσα η γυνή το γράμμα εις τας χείρας της και ιδούσα την ευσπλαγχνίαν του Θεού, ως και την μεγάλην του Αγίου βοήθειαν, ηυχαρίστησε τον Άγιον. Ούτω σωφρόνως και θεαρέστως ζήσασα τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής αυτής, ανεπαύθη εν Κυρίω". 
Τοιαύτη γαρ η του Δεσπότου φιλανθρωπία, ουδένα των προστρεχόντων αποστρεφομένη, αλλά χείρα ορέγει. (Μέγας Βασίλειος).
"Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι".

 "Ως βασίλειον κόσμον της Εκκλησίας Χριστού, τον Βασίλειον πάντες ανευφημήσωμεν, των δογμάτων θησαυρόν τον ανέκλειπτον΄ δια τούτων γαρ αυτός, εξεπαίδευσεν ημάς, Τριάδα σέβειν αγίαν, ηνωμένην μεν τη ουσία, διαιρετήν δε ταις υποστάσεσι". 
"Βασίλειε σοφέ, παρεστώς τη Τριάδι, ικέτευε λαβείν, εν ημέρα της δίκης, ημάς τους υμνούντάς σε, και τιμώντας την μνήμην σου, χάριν, έλεος, και ιλασμόν των πταισμάτων΄ όπως στόματι, δοξάζωμεν και καρδία, τον μόνον φιλάνθρωπον".
"Ω θεία και ιερά της Χριστού Εκκλησίας μέλισσα, Βασίλειε παμμακάριστε! 
"Εις πάσαν τη γην εξήλθεν ο φθόγγος σου, ως δεξαμένην τον λόγον σου΄ δι΄ου θεοπρεπώς εδογμάτισας, την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ιεράτευμα, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος".

Ο προφητάναξ και ψαλμωδός Δαυίδ.

Την προσωπικότητα και την δράση του οσίου προφητάνακτος Δαυίδ, του ψαλμωδού και βασιλέως του Ισραήλ, την γνωρίζομε από το βιβλίο Α΄ Σαμουήλ ή Βασιλειών Α΄της παλαιάς Διαθήκης.

"Δαυίδ" σημαίνει αγαπητός, αρεστός και εκλεκτός του  Θεού.
Ο Κύριος είπε στον Σαμουήλ : << Εγώ δεν κρίνω με ανθρώπινα κριτήρια. Ο άνθρωπος βλέπει τα φαινόμενα, εγώ όμως βλέπω την καρδιά>>.

"Ο Ιεσσαί παρουσίασε εφτά από τους γιους του στο Σαμουήλ. Και ο Σαμουήλ του είπε: << Κανέναν απ΄αυτούς δεν έχει διαλέξει ο Κύριος >>. Μετά τον ρώτησε: << Αυτά είναι όλα τα παιδιά σου;>>
Ο Ιεσσαί απάντησε: << Απομένει ακόμα ο μικρότερος, αλλ΄αυτός βόσκει τα πρόβατα>>.
<<Στείλε και φέρε τον εδώ. Δε θα καθήσουμε στο τραπέζι πριν να ΄ρθει κι΄αυτός εδώ>>.
Ο Ιεσσαί έστειλε κι΄έφερε τον Δαβίδ. Ήταν ξανθός, με σπινθηροβόλο βλέμμα κι΄ωραίο πρόσωπο.
Ο Κύριος είπε στο Σαμουήλ : << Σήκω και χρίσε τον, αυτός είναι>>. Πήρε λοιπόν ο Σαμουήλ το δοχείο με το λάδι και τον έχρισε βασιλιά μπροστά στους αδελφούς του. Τότε ήρθε το Πνεύμα του Κυρίου στον Δαβίδ κι΄από κείνη την ημέρα έμεινε μαζί του.
 
"Μικρός ήμην εν τοις αδελφοίς μου και νεώτερος εν τω οίκω του πατρός μου.

Αι χείρες μου εποίησαν όργανον, και οι δάκτυλοι μου ήρμοσαν ψαλτήριον΄

και τις αναγγελεί τω Κυρίω μου; Αυτός Κύριος, Αυτός εισακούσει.

Αυτός εξαπέστειλε τον άγγελον Αυτού και ήρέ με εκ των προβάτων του πατρός μου και έχρισέ με εν τω ελαίω της χρίσεως Αυτού.   

Οι αδελφοί μου καλοί και μεγάλοι, και ουκ ευδόκησεν εν αυτοίς Κύριος. 

Εξήλθον εις συνάντησιν τω αλλοφύλω, και επικατηράσατό με εν τοις ειδώλοις αυτού΄

εγώ δε σπασάμενος την παρ΄αυτού μάχαιραν, απεκεφάλισα αυτόν και ήρα όνειδος εξ υιών Ισραήλ".

Ούτος ο ψαλμός ιδιόγραφος εις Δαυίδ ότε εμονομάχησε τω Γολιάθ.

Κι΄ όποτε το κακό πνεύμα τον Σαούλ τον τυρρανούσε, ο μελωδός Δαβίδ έπαιζε την άρπα και ψαλμωδούσε  και ο Σαούλ αναπαυόταν και ηρεμούσε.

Τι να πω εγώ για τους ψαλμούς;  ότι είναι θεόπνευστα και ιερά ποιήματα με υψηλά και ιερά νοήματα; Διδάσκουν, καθοδηγούν, παρηγορούν, ενθαρρύνουν, συγκινούν...αγγίζουν τις ανθρώπινες καρδιές.
Τόσα πολλά θα μπορούσα να γράψω για τον καθένα στίχο, για τον καθένα ψαλμό, αλλά ας ακούσομε τι λέει ο Μέγας Βασίλειος, ο μελετητής των ψαλμών και της Αγίας Γραφής.
Ο Μέγας Βασίλειος λέγει περί του βιβλίου των ψαλμών: <<Τι ουκ αν μάθοις εντεύθεν; ου της ανδρείας το μεγαλοπρεπές; ου της δικαιοσύνης το ακριβές; ου σωφροσύνης το σεμνόν; ου το της φρονήσεως τέλειον; ου μετανοίας τρόπον; Ενταύθα ένι θεολογία τελεία΄ πρόρρησις της ενανθρωπήσεως του  Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού ...μυστηρίων αποκάλυψις.
Πάντα ως εν μεγάλω τινί και κοινώ ταμείω, τη βίβλω των ψαλμών τεθησαύρισται!>>.

Θεόπνευστη η Αγία Γραφή (παλαιά και καινή), θεόπνευστοι και οι ψαλμοί του προφητάνακτος Δαυίδ.

"Σίγησον Ορφεύ΄ ρίψον, Ερμή, την λύραν,
Τρίπους ο Δελφοίς δύνων εις λήθην έτι.
Δαυίδ γαρ ημίν πνεύματος κρούων λύραν,
Τρανοί τα κρυπτά του Θεού μηστηρίων΄
Πληθύν παλαιών ιστορεί τεραστίων΄
Κινεί προς ύμνον του Κτίσαντος την κτίσιν΄
Σώζων άπαντας μυσταγωγεί, και γράφει΄
Αμαρτάνοντας εις επιστροφήν φέρει.
Πολλοίς, συν άλλοις, του Κριτού δηλών κρίσιν,
Σμήχειν διδάσκει ψυχικάς αμαρτάδας."

Ψαλμός Α΄. 
1. Μακάριος ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν.
2. αλλ΄η εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός.
3. και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ον τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται΄ και πάντα, όσα αν ποιή, κατευοδωθήσεται.
 

   

Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών...

Χριστούγεννα!   

"Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία."πλήθος στρατιάς ουρανίων αγγέλων άδουσιν και αινούσιν και τον Θεόν δοξολογούσιν. Ω θεία και ουράνια φωτοχυσία! ω, θείο άκουσμα και αγλάϊσμα η των αγίων αγγέλων θεία υμνωδία!
Χριστός γεννάται, δοξάσατε,  Δόξα Σοι, Κύριε ο Θεός ημών.
Άσατε τω Κυρίω και Θεώ πάσα η οικουμένη γη΄ άσατε τω Θεώ ημών, δι΄ημάς γαρ εγεννήθη Σωτήρ, ος έστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυίδ, δι΄ημάς γαρ τους ανθρώπους εσαρκώθη ο προ αιώνων Υιός, ο  αγιώτατος Λόγος του Πατρός Θεού και Θεός.

 Η γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών... Δόξα Σοι, Κύριε, ο Θεός ημών.

Χαίρονται Άγγελοι στον ουρανό, χαίρεται η Εκκλησία, χαίρονται μεγάλοι και μικροί, χαίρεται η Θεοτόκος Παναγία, χαίρεται ο Χριστός.
"Την εν τω σπηλαίω Βηθλέμ τον Θείον Λόγον τεκούσαν, και εν φάτνη των αλόγων ανακλίνασαν, και την χαράν τω κόσμω κομίσασαν, χαίροντες υμνούμεν".
"Επί Σοι χαίρει κεχαριτωμένη πάσα η κτίσις΄ Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε ναέ και παράδεισε λογικέ, παρθενικό καύχημα, εξ΄ης Θεός εσαρκώθη και παιδίον γέγονεν ο προ αιώνων  υπάρχων Θεός ημών...

  

Δεύτε, ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός΄  "και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη, διότι ουκ ην αυτοίς τόπος"  ουκ ην το σπήλαιον παλάτιον΄ ουκ  ην το σπήλαιον ανάκτορον. Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εβρεφουργήθη ο Χριστός. 

"Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη  αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη."  (Α΄Τιμοθ. Γ΄, 16). 

Μέγας εί, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου.  

      

Και πολλάκις είπον΄ ότι δύο Διαθήκαι, και δύο παιδίσκαι, και δύο αδελφαί, τον ένα Δεσπότην δορυφορούσι. Κύριος παρά προφήταις καταγγέλεται΄ Χριστός εν Καινή κηρύσσεται". Ι. Χρυσόστομος.

"Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ην....(Ματθ. Α΄, 18-22). 

"Τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου (Ησαϊου) λέγοντος΄ Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει (εκ Πνεύματος Αγίου) και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο έστι μεθερμηνευόμενον μεθ΄ημών ο Θεός. (Ματθ. Α΄, 22-24).

"Και συναγαγών πάντας τους αρχιερείς και γραμματείς του λαού επυνθάνετο παρ΄αυτών που ο Χριστός γεννάται. 

Οι δε είπον αυτώ΄ εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας΄ ούτω γαρ γέγραπται δια του προφήτου (Μιχαίου). 

Η λέξις "προφήτης"  εις την Παλαιά Διαθήκη σημαίνει τον εκ μέρους του Θεού ομιλούντα "τάδε λέγει Κύριος". 

Οι προφήται ήσαν παρά του Θεού κεκελημένοι και ο ίδιος ο Θεός έδιδεν εις αυτούς πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως "εγώ δώσω υμίν στόμα και σοφίαν", όπως είπεν ο Κύριος Ιησούς Χριστός εις τους Αποστόλους. (Λουκά, ΚΑ΄, 14,15).

"Είπε δε αυτοίς΄ ούτοι οι λόγοι ους ελάλησα προς υμάς έτι ων συν υμίν, ότι δει πληρωθήναι πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω Μωϋσέως και προφήταις και ψαλμοίς περί εμού. 

Τότε διήνοιξεν αυτών τον νουν του συνιέναι τας γραφάς, και είπεν αυτοίς ότι ούτω γέγραπται..." (Λουκά ΚΔ΄,44 έως και 53).  

   

Ποιό δώρο μου έφερε ο Ιησούς Χριστός ερχόμενος εις την γη;

"Ποίον ο Ιησούς Χριστός ήλθε φέρων δώρον εμοί; Το Αίμα αυτού ήλθε φέρων δώρον, το Σώμα αυτού ήλθε φέρων δώρον. Και τι παρ΄εμού έλαβε δώρον; Πίστιν.'' Ι. Χρυσόστομος.
Μου έφερε την αγάπη Του΄ μου έδωσε το θείον και πανάγιον και τίμιον Σώμα Του και Αίμα Του εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον. 

"ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα", είπεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. (Ιωαν. Στ΄ 53- 56).

"Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόληται, αλλ΄έχη ζωήν αιώνιον". (Ιωαν. Γ΄, 16).

"από πάσης αδίκου συναλλαγής άπεχε΄ αθώον και δίκαιον ουκ αποκτενείς και ου δικαιώσεις ένοχον και ασεβή, άδικον και κακούργον ένεκεν δώρων, ένεκεν χρημάτων."

Ποιοί υπερασπίζονται τον άδικο, τον κακούργο και τον ένοχο; ποιοί ψευδομαρτυρούν;
Ποιοί λένε ψέματα και διαστρεβλώνουν την αλήθεια; ποιοί πλανεύουν κι΄εξαπατούν;
Ποιοί καταπατούν και αφαιρούν το δίκαιο του αθώου, του φτωχού και του δικαίου ένεκα ματαιοδοξίας, ένεκα δώρων, ένεκα παραδοπιστίας, ένεκα φιλαργυρίας, ένεκα χρημάτων, ένεκα πλεονεξίας, ένεκα αισχροκέρδειας και άδικου πλουτισμού;
Η αδικία κρίνει προς το ατομικό, προς το ίδιον αυτής συμφέρον και όχι προς το δίκαιο και το συμφέρον των πολλών.
Άνθρωπο, φύση και περιβάλλον άπονα κι΄αδίστακτα καταπατούν, ληστεύουν κι΄αισχροκερδούν.
"Τα χρήματα δωροδοκούν και τα όμματα τυφλούν".
"Καλύτερα τα λίγα του δικαίου και φτωχού παρά τα πολλά του άδικου πλουτισμού". 

H παραβίαση του δικαίου προκαλεί το κοινό αίσθημα δικαίου, διεγείρει την αγανάκτηση κι΄εξεγείρει τον δίκαιον προς υπεράσπιση της αλήθειας και του αδικημένου.
Κρίνατε μ΄ ευθυκρισία και απροσωποληψία και αποδώσατε το δίκαιο στον δίκαιο και το άδικο στον άδικο. 

Αγωνίσου υπέρ της Δικαιοσύνης, υπέρ του όντως δικαίου, υπέρ της αλήθειας, υπέρ της ελευθερίας.
Είναι δίκαιο άλλοι να λιμοκτονούν και άλλοι να πλεονεκτούν; είναι δίκαιο να αφαιρείς τον μισθό του φτωχού εργάτη; είναι δίκαιο ένεκα δωροδοκίας, χρηματισμού και πλουτισμού το δίκαιο να καταπατούν;
Η Δικαιοσύνη φέρνει στο φως την αλήθεια και αποδίδει στον καθένα ο,τι του αξίζει.
Αναλογίσου, ω άνθρωπε, τη μέλλουσα θεία κρίση  και τη  δίκαιη ανταπόδοση.

Η ανθρώπινη ψυχή, ως η διψώσα έλαφος, επιζητεί την αιώνιον ζωή.

"Διδάσκαλε αγαθέ, τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;

Ο δε Ιησούς είπεν αυτώ΄ τι με λέγεις αγαθόν;  ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός. (η ταπεινότης του Ιησού Χριστού εις το μεγαλείον της!).

Τας εντολάς οίδας΄ μη μοιχεύσεις, μη φονεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτηρήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα. 

Ο δε αποκριθείς είπεν αυτώ΄ διδάσκαλε, ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητος μου. 

Ο δε Ιησούς εμβλέψας αυτώ ηγάπησεν αυτόν και είπεν αυτώ΄ εν σοι υστερεί΄ ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε, όσα έχεις πώλησον και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι, άρας τον σταυρόν σου.

Ο δε στυγνάσας επί τω λόγω απήλθε λυπούμενος΄ ην γαρ έχων κτήματα πολλά.   

Και περιβλεψάμενος ο Ιησούς λέγει τοις μαθηταίς αυτού΄ πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες 

εις την βασιλείαν του Θεού εισελεύσονται!" (Μαρκ. Ι΄,17-24).

Προφήτης Δανιήλ και οι τρείς άγιοι παίδες εν καμίνω.

"Ανεβόησε δε φωνή μεγάλη Σωσάννα και είπεν΄ ο Θεός ο αιώνιος ο των κρυπτών γνώστης, ο ειδώς τα πάντα πριν γενέσεως αυτών, Συ επίστασαι ότι ψευδή μου κατεμαρτύρησαν΄ και ιδού αποθνήσκω μη ποιήσασα μηδέν όσων ούτοι επονηρεύσαντο κατ΄εμού.  Και εισήκουσε Κύριος της φωνής αυτής. Και απαγομένης αυτής απολέσθαι, ο Θεός εξήγειρε το πνεύμα το άγιον παιδαρίου νεωτέρου, ω όνομα Δανιήλ, και εβόησε φωνή μεγάλη΄ αθώος εγώ από του αίματος ταύτης." (Δανιήλ ,42-47).
Δανιήλ. Εβρ. Daniyel. Το όνομα Δανιήλ σημαίνει: " ο Θεός είναι κριτής μου." ,"ο Θεός ο δικαιών με." 

Ο Δανιήλ ήταν προφήτης  και συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης. 

Όσα περί της ζωής και της δράσεως  αυτού γνωρίζομεν, τα αντλούμεν από το ομώνυμον βιβλίον του.
"Και εισήλθε Δανιήλ εις τον οίκον αυτού και τω Ανανία και τω Μισαήλ και τω Αζαρία τοις φίλοις αυτού το ρήμα εγνώρισε΄ και οικτιρμούς εζήτουν παρά του Θεού του ουρανού υπέρ του μυστηρίου τούτου, όπως αν μη απόλωνται Δανιήλ και οι φίλοι αυτού μετά των επιλοίπων σοφών Βαβυλώνος. Τότε τω Δανιήλ εν οράματι της νυκτός το μυστήριον (το όνειρον του βασιλέως και η ερμηνεία του) απεκαλύφθη΄ και ευλόγησε τον Θεόν του ουρανού Δανιήλ και είπεν΄ είη το όνομα Θεού ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος, ότι η σοφία  και η σύνεσις Αυτού έστι΄ και Αυτός αλλοιοί καιρούς και χρόνους, καθιστά βασιλείς και μεθιστά, διδούς σοφίαν τοις σοφοίς και φρόνησιν τοις ειδόσι σύνεσιν΄ Αυτός αποκαλύπτει βαθέα και απόκρυφα, γινώσκων τα εν τω σκότει, και το φως μετ΄Αυτού έστι΄ Σοι ο Θεός των πατέρων μου, εξομολογούμαι και αινώ, ότι σοφίαν και δύναμιν δέδωκάς μοι και νυν εγνώρισάς μοι α ηξιώσαμεν παρά Σου και το όραμα του βασιλέως εγνώρισάς μοι." (Δανιήλ, κεφ. Β΄, 17-24). 

Τιμητική θέσιν δίδει ο προφήτης Ιεζεκιήλ (ιδ΄, 14,20) εις τον Δανιήλ δια την αρετήν και την σοφίαν του και τον επαινεί ως μέγαν κατά Θεόν σοφόν (κη΄, 3).

Εις το Α΄Μακκαβαίων (β΄, 59,60), γίνεται λόγος  περί αυτού και προβάλλεται ως υπόδειγμα πίστεως και απλότητος.

Η προς Εβραίους επιστολή αυτόν υπονοεί, όταν λέγη ότι οι δίκαιοι δια της πίστεως "έφραξαν στόματα λεόντων" (ια΄, 33).    

Ο Προφήτης Δανιήλ φωτιζόμενος από το Πνεύμα του Θεού προείπε και έγραψε με χρονολογική σειρά και με ακρίβεια σπουδαία μελλοντικά γεγονότα, όπως και όντως επραγματοποιήθησαν.
Εξαιρετικά αξιοθαύμαστος και προφανέστατα θεόπνευστος είναι η μετά εβδομήκοντα εβδομάδας ετών, αρχομένων από συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος, μέλλουσα να πραγματοποιηθή εις την Ιερουσαλήμ μοναδική και ανεπανάλειπτος λυτρωτική θυσία δι΄όλην την ανθρωπότητα, η θυσία δηλαδή του Σωτήρος Χριστού.  

Και οι τρείς παίδες μαζί ένωσαν τις φωνές τους και ως εξ΄ενός στόματος ύμνουν και εδόξαζον και ηυλόγουν τον Θεόν εν τη καμίνω λέγοντες: Ευλογητός ει, Κύριε ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετός και υπερυψούμενος εις τους αιώνας...Ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον΄ υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας. (Δανιήλ, κεφ. Γ΄, 27 έως και 67).

 "Ο εν καμίνω πυρός, τους υμνολόγους σώσας Παίδας, ευλογητός ο Θεός, ο των πατέρων ημών"

Ο Ν. Καζαντζάκης γράφει: πήγα με τον φίλο μου στη νότια Κρήτη για την εξόρυξη λιγνίτη, αλλά η επιχείρηση απέτυχε.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Σπουδάζουν, φεύγουν και αλλάζουν.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Πως γίνεται να φεύγουν από την Ελλάδα τα άξια παιδ...: Αγωνίζονται και πρωτεύουν, αγωνιούν, προσεύχονται  και αριστεύουν, την γαλανόλευκη σημαία με τον σταυρό ψηλά στα χέρια τους κρατούν, απ΄τα...

Κυριακή των Αγίων Προπατόρων.

Η πατρίδα τιμά τη μνήμη των ηρώων της, η επιστήμη τιμά τη μνήμη των ηρώων της...
Η Αγία του Χριστού Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Προπατόρων, των Δικαίων και Αγίων Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης.
"Και είπεν  ο Θεός προς Μωϋσήν: Εγώ είμι ο Θεός του πατρός σου, Θεός Αβραάμ, και Θεός Ισαάκ, και Θεός  Ιακώβ΄" (Εξόδου το ανάγνωσμα, 3, 6).

"Και είπεν ο Θεός προς Μωϋσήν: ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ. (Εξόδου το ανάγνωσμα, 3,14).
"Είπεν ο Ιησούς αυτοίς΄ ουκ ανέγνωτε το ρηθέν υμίν υπό του Θεού λέγοντος, Εγώ είμι ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ; ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων΄ πάντες γαρ αυτώ ζώσιν." (Ματθ.ΚΒ΄, 32. Μαρκ.ΙΒ΄, 26, Λουκά, Κ΄, 37,38).
"Είπεν αυτοίς ο Ιησούς΄ αμήν αμήν λέγω υμίν, πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ είμι." (Ιωαν.Η΄, 58).

"Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν." (Ιωαν.Ε΄, 24).
"Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται΄ και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα." ( Ιωαν. ΙΑ΄, 26).
Οι άγιοι προπάτορες, οι δίκαιοι  και οι άγιοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης πίστευαν εις τον ζώντα και μόνον αληθινόν Θεόν τον ποιητήν του ουρανού και της γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.
Προς Εβραίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου:
"Πίστει πλείονα θυσίαν Άβελ παρά Κάϊν προσήνεγκε τω Θεώ.... Πίστει Ενώχ μετετέθη του μη ιδείν θάνατον...Πίστει χρηματισθείς Νώε περί των μηδέπω βλεπομένων, ευλαβηθείς κατεσκεύασε κιβωτόν εις σωτηρίαν του οίκου αυτού....Πίστει καλούμενος Αβραάμ υπήκουσεν εξελθείν εις τον τόπον  ον έμελλε λαμβάνειν εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη  επιστάμενος που έρχεται...Πίστει και αυτή Σάρρα δύναμιν εις καταβολήν σπέρματος έλαβε και παρά καιρόν ηλικίας έτεκεν, επεί πιστόν ηγήσατο τον επαγγειλάμενον..."και συνεχίζει να αναφέρει ηρωϊκά παραδείγματα πίστεως παλαιότερα και μεταγενέστερα.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: " Και πολλάκις είπον, ότι δύο Διαθήκαι, (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), και δύο παιδίσκαι, και δύο αδελφαί τον Ένα Δεσπότην δορυφορούσι. Κύριος παρά προφήταις καταγγέλεται΄ Χριστός εν Καινή κηρύσσεται."

Ύμνοι Χριστουγέννων.

"Και είπεν αυτοίς ο άγγελος΄ μη φοβείσθε΄ ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος έστι Χριστός Κύριος, εν πόλει Δαυϊδ. 

Και τούτο υμίν το σημείον΄ ευρήσετε βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν φάτνη. 

Και εξαίφνης εγένετο συν τω αγγέλω πλήθος στρατιάς ουρανίου αινούντων τον Θεόν και λεγόντων' δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία."  (Λουκά, 10-15). 

"πάσαν συγγραφήν άδικον διάσπα", Ησαϊας, κεφ. 58.

Λέγει Κύριος΄ λύε πάντα σύνδεσμον αδικίας, διάλυε στραγγαλιάς βιαίων συναλλαγμάτων, απόστειλε τεθραυσμένους εν αφέσει και πάσαν συγγραφήν άδικον διάσπα΄ διάθρυπτε  πεινώντι τον άρτόν σου και πτωχούς αστέγους είσαγε εις τον οίκόν σου..." Ησαϊας 58, 6
"πάσαν συγγραφήν άδικον διάσπα", δηλαδή ακύρωσε, σχίσε, κόψε σε κομμάτια κάθε άδικη συγγραφή, κάθε άδικη συμφωνία, κάθε άδικη συναλλαγή που έχει ως σκοπό τον άδικο πλούτο, τον αδικαιολόγητο πλουτισμό΄  τεμάχισε, κόψε σε κομμάτια, διαμοίρασε τον άρτο σου και δώσε σ΄αυτούς που πεινούν...   

  
   

Άλλοι φεύγουνε κι άλλοι έρχονται΄ φεύγουνε τα Ελληνόπουλα κι έρχονται τα προσφυγόπουλα.

Πάροικοι, ξένοι και προσωρινοί είμαστε όλοι σε τούτη εδώ τη χώρα, σε τούτη εδώ τη γη. 
Αλλού ΄ναι η πατρίδα μας, αλλού ΄ναι η πολιτεία μας. 

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ομολογία πίστεως περί της παναγί...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ομολογία πίστεως περί της παναγί...: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ομολογία πίστεως περί της παναγίας και ομοουσίου, ... : "Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου ...

Η Ελληνική Γλώσσα.

"Υπάρχουν στον κόσμο τόσες γλώσσες όσα και τα έθνη των ανθρώπων, και δεν υπάρχει έθνος χωρίς τη γλώσσα του΄ όταν όμως δεν γνωρίζω τη σημασία της γλώσσας, γι΄αυτόν που μου μιλάει εγώ είμαι βάρβαρος΄ το ίδιο κι΄εκείνος για μένα." ( Α΄επιστολή Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους). 
-Απόστολε Παύλε, ομιλείς Ελληνικά;
"Εις έκαστος των Αποστόλων πάσας τας των εθνών ελάλει γλώσσας". (Πράξεις, κεφ.Β΄). "Σταθείς δε ο Παύλος εν μέσω του Αρείου πάγου έφη΄ άνδρες Αθηναίοι... (Πράξεις ΙΖ΄, 22).
Σταθείς: από το αρχαίο ρήμα "ίστημι","ίσταμαι", θέμα: "στη", "στα". Στέκομαι όρθιος. 
Ομόρριζες λέξεις: ιστάμενος, προϊστάμενος, πρωτοστάτης, ενεστώτας, ιστός, σταθερός, σταυρός, ανάστασις, ανάστημα, διάστημα, επιστήμων, status(=κατάσταση, καθεστώς), stand (= στέκομαι), stay=(μένω), station (=στάση), institut(=κανονισμός, ίδρυμα), constitution (=σύνταγμα), constans, Constantinos, Κωνσταντινούπολη, και πολλές άλλες ελληνικές και ξένες λέξεις προερχόμενες από το αρχαίο ελληνικό ρήμα "ίστημι"-"ίσταμαι".
Αν προσθέσω στο κλητό ρήμα "ίστημι", ίσταμαι" όλες τις άκλιτες λέξεις- προθέσεις πόσες λέξεις και πόσες έννοιες έχω;  Άλλη η έννοια του ρήματος "προϊσταμαι" και άλλη η έννοια του ρήματος "υφίσταμαι". Άλλος ο  "προϊστάμενος" και άλλος ο "υφιστάμενος" .
"Μιαν χάριν ζητώ από την αρχιερωσύνην σου, είπεν ο Όσιος Εφραίμ δια του διερμηνέως του προς τον Άγιον Βασίλειον. "Ό,τι επιθυμείς ζήτησον" είπεν ο Άγιος. Επιθυμώ λοιπόν να παρακαλέσης όπως λαλήσω Ελληνιστί, διότι καθόλου δεν γνωρίζω την γλώσσαν ταύτην την ιδικήν σας. Απεκρίθη ο Άγιος: <Υπέρ την δύναμίν μου είναι το αίτημά σου...ας δεηθώμεν του Θεού αμφότεροι και είναι εις Εκείνον δυνατόν να πραγματοποιήση την επιθυμίαν σου>. Ως δε ετελείωσαν την προσευχήν των,  είπεν ο Άγιος Βασίλειος μεγαλοφώνως:  <η χάρις του Παναγίου Πνεύματος έστω μετά σου και λάλησον ελληνιστί>.  Ευθύς δε ως είπε τούτο ο Άγιος, ω του θαύματος! Ηνοίχθη το στόμα του οσίου Εφραίμ και ελάλησεν Ελληνιστί, ως ο Άγιος Βασίλειος και πάντες οι Χριστιανοί." (Μέγας Συναξαριστής). 
  
Η ιδιαιτερότητα της ελληνικής γλώσσας κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη: 
"Κάθε λαός συλλαμβάνει τον κόσμο της πραγματικότητας με έννοιες και τον εκφράζει με σημασίες΄ μετατρέπει τη νόηση σε γλωσσική σήμανση, σε γλώσσα, για να μιλήσει μέσω αυτής για τον κόσμο. Επειδή δε κάθε λαός συγκροτημένος σε εθνική ενότητα, δηλαδή κάθε έθνος, έχει τον δικό του τρόπο να προσεγγίζει, να συλλαμβάνει και να εκφράζει τον κόσμο, συμβαίνει ώστε και κάθε γλώσσα να έχει το δικό της σύστημα σημασιών και τρόπων να τις δηλώνει: τα δικά της σημαινόμενα και σημαίνοντα."
"'Οτι η ελληνική γλώσσα κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις 2.700 γλώσσες του κόσμου αποτελεί απλή εμπειρική διαπίστωση. 'Οσο είναι ορθό ότι, σύμφωνα με τα διδάγματα της γλωσσικής επιστήμης, όλες οι γλώσσες των λαών (οι "φυσικές" ή "εθνικές" λεγόμενες γλώσσες) ως συστήματα επικοινωνίας είναι ισότιμες, άλλο τόσο είναι αληθές ότι ορισμένες γλώσσες που σήκωσαν το βάρος αναπτυγμένων μορφών πολιτισμού του ανθρώπου γνώρισαν μια καλλιέργεια που τις ξεχωρίζει από τις άλλες. Κατεξοχήν καλλιεργημένη γλώσσα είναι η Ελληνική, αφού σμιλεύτηκε επί 30 και πλέον αιώνες στην έκφραση λεπτών εννοιών της φιλοσοφίας και της επιστήμης, αδρών εννοιών του πολιτικού λόγου και των πολιτειακών θεσμών, σύνθετων εννοιών του ευαγγελικού λόγου και της Πατερικής Θεολογίας, καθώς και βαθιών στοχαστικών εννοιών του αρχαίου δράματος, της πεζογραφίας, της ποίησης και της λογοτεχνίας."  
"Δεν είναι, βέβαια, τυχαίο ότι η διεθνής επιστημονική γλώσσα σχημάτισε- και σχηματίζει και σήμερα- τους περισσότερους όρους σε διάφορες περιοχές της επιστήμης (ιατρική, φυσική, φιλολογία, φιλοσοφία, θεολογία, τεχνολογία, κ.α) καταφεύγοντας σε ελληνικές ρίζες, λέξεις ή συστατικά. Μέσα δε από τα μεγάλα κείμενα του ελληνικού στοχασμού, τα κείμενα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Ομήρου, κ.λ.π., μέσα από τα κείμενα του ελληνικά εκφρασμένου Ευαγγελίου, των Πατέρων της Εκκλησίας, της βυζαντινής υμνογραφίας κ.λ.π., οι λέξεις -έννοιες της Ελληνικής πέρασαν στον καθημερινό, ιδίως τον πιο απαιτητικό λόγο των Ευρωπαίων και δι΄ αυτών στις περισσότερες άλλες γλώσσες. "
"Η Ελληνική, στη μετακλασική περίοδο με τον Αλέξανδρο, υπήρξε η πρώτη παγκόσμια γλώσσα, γλώσσα των συναλλαγών πολλών λαών (lingua franca) και συγχρόνως γλώσσα πολιτισμική." 
"Η οικουμενικότητα της Ελληνικής δεν είναι άσχετη προς το κύρος που απέκτησε διεθνώς η Ελληνική ως η γλώσσα της Καινής Διαθήκης, η γλώσσα των μεγάλων Πατέρων της Χριστιανικής Εκκλησίας και, καθόλου λιγότερο, ως η κατ΄εξοχήν γλώσσα της υμνογραφίας και της εκκλησιαστικής λατρείας (Θείας Λειτουργίας του Ιωάννου του Χρυσοστόμου και του Μεγάλου Βασιλείου). Η Ελληνική συνδέεται επίσης με την ελληνική μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης  από τους Εβδομήκοντα για τις ανάγκες των Ιουδαϊκών Κοινοτήτων της Ανατολής που ήταν ελληνόφωνες εκείνη την εποχή." 
"Η καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας ακονίστηκε στο μεγάλο "γλωσσικό αμόνι", στον χώρο της χριστιανικής θεολογίας και φιλολογίας, που όλο και περισσότερο εξελίχθηκε σε κύρια έκφραση του βυζαντινού κόσμου, συνοδευόμενη από άλλες μορφές πνευματικής δραστηριότητας παράλληλα με την εκκλησιαστική ποίηση."

Είπε και έγραψε ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: "Με τα έργα και τη νομοθεσία των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου επικράτησε η ελληνική γλώσσα ως γλώσσα της κυβέρνησης, των γραμμάτων, του εμπορίου και γενικά όλων των υψηλότερων και ευγενέστερων κοινωνικών σχέσεων". 
"Το Ευαγγέλιο χρειαζόταν γλώσσα ικανή να εξηγήσει  και να αναπτύξει τις υψηλές αλήθειες και τις έννοιες της καινούργιας θρησκείας, γλώσσα τέλεια, έντεχνη και φιλολογική, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί κανείς πως θα επιτυγχανόταν η τόσο θαυμαστή επικράτησή της." (Γενικές σκέψεις για τον Ελληνισμό της Ανατολής). 

"Η Α΄Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια ήταν Ελληνική. Όλα τα πρακτικά συντάχθηκαν στα ελληνικά , ιδιαίτερα το άγιο Σύμβολο της Πίστης που ρυθμίστηκε τότε. 
Και πόσο δικαιούμαστε εμείς, που μιλάμε τη γλώσσα του Αλεξάνδρου και του Αθανασίου, να καυχιόμαστε ότι αναπέμπουμε προς τον Ύψιστο την προσευχή εκείνη αναλλοίωτη, απαράλλακτη, με τις ίδιες ακριβώς λέξεις με τις οποίες διατύπωσαν τις πεποιθήσεις τους αυτοί οι μεγάλοι άνδρες της Εκκλησίας και του Έθνους μας ! " (Α΄Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια). Μικρά αποσπάσματα από την ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. 
Είπε και έγραψε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Γίνου ευσπλαγχνικός προς εμέ, Κύριε΄ διότι εάν μεταχειρίζωμαι τας λέξεις αυτάς, δεν το κάνω από απερισκεψίαν, αλλά διότι δεν έχω άλλας καταλληλοτέρας. Δεν περιορίζομαι λοιπόν εις την πτωχικήν έννοιαν των λέξεων, αλλά νοερώς αναβαίνω εις εκείνο το οποίον νοείται δια των λέξεων αυτών". (Περί αρχής, εξουσίας και δόξης).  
Είπε και έγραψε ο Όσιος Σωφρόνιος ( Σαχάρωφ): 
"Οι ΄Ελληνες δια της φιλοσοφίας έφθασαν εις τα υψηλότερα δυνατά όρια αναπτύξεως του ανθρωπίνου πνεύματος και δια της γλώσσης παρουσίασαν την τελειοτέραν δυνατήν μορφήν εκφράσεως του ανθρωπίνου λόγου. Την μορφήν ταύτην της εκφράσεως προσέλαβε και εχρησιμοποίησε κατά Πρόνοιαν Θεού εις την λατρείαν επί δύο χιλιετίας η Εκκλησία του Χριστού.

Η Λειτουργία, ως το κορυφαίον μέσον αναφοράς του ανθρώπου προς τον Θεόν, είναι φυσικόν να έχη ως εκφραστικόν όργανον την κατά το δυνατόν τελειοτέραν γλώσσαν.
Η χρήσις του τελειοτέρου υπάρχοντος γλωσσικού οργάνου  εις τας λατρευτικάς συνάξεις βοηθεί τους πιστούς να διατηρούν την αίσθησιν του Τελείου και συμβάλλει εις την πληρεστέραν δυνατήν κοινωνίαν μετ΄Αυτού.
Η επί τοσούτον χρόνον χρησιμοποιηθείσα και καθαγιασθείσα γλώσσα της Θείας Λειτουργίας, ήτις δύναται να χαρακτηρισθή και ως κατηγόρημα της ορθοδόξου λατρείας, είναι αδύνατον να αντικατασταθή άνευ ουσιώδους βλάβης αυτής ταύτης της λατρείας. 
Δια τους λόγους τούτους είμεθα κατηγορηματικώς πεπεισμένοι ότι είναι αναγκαία η χρήσις της παραδεδομένης Λειτουργικής γλώσσης εν ταις εκκλησιαστικαίς ακολουθίαις΄ ουδόλως υπάρχει ανάγκη αντικαταστάσεως αυτής υπό της γλώσσης της καθ΄ημέραν ζωής, πράγμα όπερ αναποφεύκτως θα καταβιβάση το πνευματικόν επίπεδον και θα προξενήση ούτως ανυπολόγιστον ζημίαν. Είναι άτοποι οι ισχυρισμοί περί του δήθεν ακατανοήτου δια πολλούς συγχρόνους ανθρώπους της παλαιάς εκκλησιαστικής γλώσσης, μάλιστα δε δι΄ανθρώπους εγγραμμάτους και πεπαιδευμένους εισέτι. Δι΄αυτούς η εκμάθησις εντελώς μικρού αριθμού λέξεων, αίτινες δεν είναι εν χρήσει εις την καθ΄ημέραν ζωήν, είναι υπόθεσις ολίγων ωρών." 
Είπε και έγραψε ο Όσιος Πορφύριος:
"Η ελληνική γλώσσα είναι μουσική. Και αυτοί που παλαιά ξέρανε καλά τη γλώσσα, όπως τα έψαλλαν, όπως τα ομιλούσαν, όλα τα νοήματά της ψυχής τους, όπως τα αισθανόταν, τα μετέδιδαν ακριβώς με τους τόνους, τη βαρεία, την οξεία, την περισπωμένη, τη δασεία...
Η ελληνική γλώσσα έχει πολύτιμους θησαυρούς, είναι η γλώσσα που την επλούτισαν οι Έλληνες Πατέρες τόσο ωραία και την ετόρνευσαν΄ έκαναν το κτίσιμό της τόσο τέλεια, σαν να είναι- μια λέξη να πώ- <ισοδομική>.   
Η ελληνική γλώσσα είναι ισοδομική. Τι θα πεί <ισοδομική>; Το ισοδομικόν, όπως εγώ το καταλαβαίνω, έχει σειρά, ομαλότητα, γραμμή. Όλοι οι λίθοι είναι βαλμένοι, όπως πρέπει, όπως και ο Παρθενώνας. Κανείς δεν έχει πιο έξω ή πιό μέσα ή έχει κενό. Έτσι συμβαίνει και με την ισοδομική γλώσσα.
Πώ πώ, τι ωραία γλώσσα!"
Άκουσε την θεία λειτουργία, την εκκλησιαστική υμνογραφία, τον ακάθιστο ύμνο, τους χαιρετισμούς προς την Θεοτόκο και Αειπάρθενο  Παναγία.

Η γλώσσα η ελληνική είναι θεοθέμελη, ισοδομική και διαχρονική.
Είπε και έγραψε ο Άγιος Παύλος, ο Απόστολος των Εθνών:
"Ευχαριστώ τω Θεώ μου πάντων υμών μάλλον γλώσσαις λαλών΄ αλλ΄εν εκκλησία θέλω πέντε λόγους δια του νοός μου λαλήσαι, ίνα και άλλους κατηχήσω ή μυρίους λόγους εν γλώσση".
"Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ή κύμβαλον αλαλάζον." (Α΄Κορινθίους).
Είπε και έγραψε ο Άγιος Απόστολος Ιάκωβος:
"Ει τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ, δυνατός χαλιναγωγήσαι και όλον το σώμα."
"Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία... "
Είπε και έγραψε ο Απόστολος Παύλος:
"...αι γυναίκες εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν΄ ου γαρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν...αισχρόν γαρ έστι γυναιξίν εν εκκλησία λαλείν", αποδεκτός και σεβαστός ο λόγος΄ κι΄εγώ εν τη εκκλησία σιγώ, ακούω και υπακούω και ου λαλώ.  
"Απεκρίθησαν οι υπηρέται΄ ουδέποτε με τόση σοφία, δύναμη και χάρη ελάλησεν (εδίδαξεν) άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος." (Ιωάν. Ζ΄, 46).    

  

H Ελληνική επανάσταση του 1821 μέσα από τη λογοτεχνία. 

Ο Έλληνας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος  στην ιστορία του Ελληνικού έθνους  γράφει: 
"εκτός από την επίσημη ιστορία που προσεγγίζει και αναλύει τα γεγονότα της Επανάστασης του 1821, και άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας ξαναζωντανεύουν τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής και το μέχρι θανάτου αγώνα για την ελευθερία. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων ενάντια στον οθωμανικό ζυγό ενέπνευσε συγγραφείς, ποιητές και ζωγράφους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έτσι πολύτιμη πηγή στην προσέγγιση των ιστορικών γεγονότων της Επανάστασης μπορούν να αποτελέσουν τα δημοτικά τραγούδια, τα απομνημονεύματα των αγωνιστών και κάθε μορφή δημιουργίας που διασώζει διαχρονικά διδάγματα μέσα σε κείμενα μεγαλύτερης ή μικρότερης λογοτεχνικής αξίας". 

  


     

"Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν γην, και τα συστήματα των υδάτων εκάλεσε θαλάσσας".

"Και είδεν ο Θεός ότι καλόν." 

"Δεν θέλει να είπη με αυτό η Αγία Γραφή, λέγει ο Μέγας Βασίλειος, ότι εφάνη ευχάριστος εις τον Θεόν η όψις της θαλάσσης. Διότι ο Δημιουργός δεν βλέπει με οφθαλμούς (σωματικούς) τα κάλλη της κτίσεως, αλλά με την άρρητον σοφίαν Του παρατηρεί τα γινόμενα. (ου βλέπει κατά τα φαινόμενα, αλλά κατά τα γινόμενα΄ ου μόνον κατά την ωραιότητα, αλλά και κατά την χρησιμότητα ). Είναι βεβαίως ευχάριστον θέαμα η λευκή θάλασσα, όταν επικρατή εις αυτήν σταθερά γαλήνη΄ όπως επίσης είναι ευχάριστον και όταν από τας λεπτάς αύρας ελαφρώς κυματίζη και παρουσιάζη  εις τους θεατάς απόχρωσιν, που κλίνη προς το προφυρούν  ή γαλανόν΄ όταν δε κτυπά βιαίως την γειτονικήν ξηράν, αλλά τρόπον τινά την κατασπάζεται με ειρηνικούς εναγκαλισμούς. Το καλόν (της θαλάσσης) ως πρός τον Θεόν κρίνεται  σύμφωνα με τον σκοπόν, δια τον οποίον εδημιουργήθη. Πρώτον μεν, ότι το ύδωρ της θαλάσσης είναι η πηγή όλης της περί την γην υγρασίας. 

Εφάνη λοιπόν καλή η θάλασσα εις το Θεόν και δια την υγρασίαν, η οποία διαποτίζει το βάθος της γης.

Καλή,  και διότι ενώ εις αυτήν εκβάλλουν οι ποταμοί και δέχεται εντός αυτής από κάθε μέρος τα ρεύματά των, μένει εν τούτοις μέσα εις τα όριά της.  Καλή, και διότι είναι αιτία και πηγή των εις τον αέρα υδάτων (υδρατμών), θερμαινομένη μεν από τας ακτίνας του ηλίου, αποβάλλουσα δε το λεπτόν ύδωρ δια των ατμών. Τούτο δε αφού ελκυσθή εις τον προς τα άνω τόπον και αφού ψυχρανθή εντελώς, διότι ευρέθη εις υψηλότερον σημείον της από εδάφους αντανακλάσεως των ακτίνων, και συγχρόνως επειδή η σκιά του νέφους επιτείνει την ψύξιν, γίνεται βροχή και καθιστά εύφορον την γην. Και εις αυτά που λέγω, κανείς δεν απιστεί, όταν σκεφθή τους λέβητας (τα καζάνια δηλαδή), κάτωθεν των οποίων υπάρχει φωτιά, και οι οποίοι, ενώ ήσαν γεμάτοι από ύδωρ, πολλάκις έμειναν αδειανοί, διότι όλον το ύδωρ που έβραζε μετεβλήθη εις ατμόν. 

 Αλλά και δι΄άλλον λόγον εφάνη η θάλασσα καλή εις τον Θεόν΄ διότι η θάλασσα περισφίγγει τας νήσους, παρέχουσα δι΄εαυτής ομού και στολισμόν και ασφάλειαν εις αυτάς΄ ακόμη  δε και διότι τας ηπείρους, αι οποίαι ευρίσκονται εις μεγάλην απ΄αλλήλων απόστασιν, τας συνενώνει δι΄εαυτής και παρέχει εις τους ναυτικούς ελευθέραν επικοινωνίαν. Και πόθεν εγώ δύναμαι να ίδω με ακρίβειαν όλον το κάλλος της θαλάσσης, όσον εφάνη εις τους οφθαλμούς του Ποιητού; ".

"Είπεν ο Κύριος τω Ιώβ΄ ...εθέμην δε τη θαλάσση όρια... Είπα δε τη θαλάσση ΄ μέχρι τούτου ελεύση

και ουχ υπερβήση, αλλ΄εν σεαυτή συντριβήσεται σου τα κύματα." (Ιώβ ΛΗ΄, 10,11).

"όριον έθου, ο ου παρελεύσονται, ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην"

" ...ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε΄πάντα εν σοφία εποίησας, επληρώθη η γη της κτίσεώς σου.

 Αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος, εκεί ερπετά, ων ουκ έστιν αριθμός, ζώα μικρά μετά μεγάλων΄ εκεί πλοία διαπορεύονται..." (ψαλμός 103).

   

Η αθανασία της ψυχής μαρτυρουμένη εκ της επιστημονικής φύσεως του ανθρώπου.

"Ο άνθρωπος γεννάται εραστής της επιστήμης, εραστής του ειδέναι. Τις ούτος ο έρως προς την επιστήμην; τις ούτος ο πόθος του ειδέναι; τίνος επιποθεί και ζητεί την απόλαυσιν; ιδού τα πάντα προ των οφθαλμών αυτού παρίστανται περιβεβλημένα τον χιτώνα της ωραιότητος και κοσμιότητος΄ πόσον ο άνθρωπος ώφειλε να διατελεί ικανοποιημένος! οποία αφθονία αγαθών!  Ναι, τα πάντα εισί δαψιλώς διακεχυμένα, αλλ΄ο άνθρωπος έτι και έτι επιζητεί, ορέγεται του ειδέναι΄ περίεργος όρεξις.

Η ψυχή επιζητεί την σοφίαν του δημιουργού εν τη δημιουργία, ην ζητεί να προσοικειωθή και εισέλθη εις τα βάθη του δημιουργικού πνεύματος΄ ζητεί να γνωρίση τα πάντα και να περιβάλη εν νω τα πάντα, ζητεί να ομοιωθή προς τον Θεόν".

Περί της αθανασίας της ψυχής του Αγίου Νεκταρίου.

  

"Και είπεν ο Θεός: βλαστησάτω η γη βοτάνην χόρτου.

Μαρίνα Ζηδιανάκη:: " Και είπεν ο Θεός΄ βλαστησάτω η γή βοτάνην χόρτου..." (Γένεσις,κεφ. Α).

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Λόγος εις τα εισόδια της υπεραγίας Δεσποίνης ημών ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Λόγος εις τα εισόδια της υπεραγίας Δεσποίνης ημών ...: " Στην αρχή του κηρύγματός μου θα διαβάσω ένα απόσπασμα από την καθολική επιστολή του αγίου  αποστόλου Ιακώβου: << Θρησκεία κα...

Σε προγενέστερη εποχή το πανεπιστήμιο Αθηνών είχε τόση μεγάλη αίγλη σ όλους τους τομείς (φιλοσοφία, νομική, ρητορική, μαθηματικά, αστρονομία, φυσική, κ.λ.π.), ώστε να θεωρείται μεταξύ των πρώτων και σπουδαίων πανεπιστημίων του κόσμου.

"Και είπεν ο Θεός΄ βλαστησάτω η γη βοτάνην χόρτου..."

Μεταναστεύουν με την ελπίδα για μια καλύτερη πατρίδα.

Ω, άπονη πατρίδα, ω, γλυκιά ελπίδα.

Δικαίως και ορθώς και απροσωπολήπτως η Δικαιοσύνη κρίνει και αποφασίζει προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου ΄όπου δει επιεικής και όπου δει αυστηρή.

Ο ιερός Χρυσόστομος στην ερμηνεία του 142ου ψαλμού αναφέρει τα εξής:

"Δικαιοσύνην ενταύθα την φιλανθρωπίαν του Θεού λέγει.

παρά μεν γαρ τοις ανθρώποις το δίκαιον αποστέρηται του ελέους, παρά δε τω Θεώ ουχ ούτως, αλλά αναμέμικται τω δικαίω και έλεος, και τοσούτον, ως και αυτήν την δικαιοσύνην φιλανθρωπίαν καλείσθαι".
"Έλεον θέλω και ου θυσίαν", λέγει ο υπεράγιος και πανάγιος, ο υπερτέλειος, υπεράγαθος και πανάγαθος, ο πανοικτίρμων και παντελεήμων, ο πολυέλεος και μακρόθυμος, ο φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος Θεός... ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν  και πάντα τα εν αυτοίς, ο δυνάμενος σώσαι και απολέσαι.
Δύναται ο Θεός απολέσαι τον κόσμον;  ναι΄ τα πάντα δύναται ο Θεός.
"Ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ΄ ίνα σώσω το κόσμον". (Ιωαν. ΙΒ΄, 47).
"Ο Υιός του Θεού ουκ ήλθε ψυχάς ανθρώπων απολέσαι, αλλά σώσαι".  (Λουκά Θ΄, 56).
"Ο Θεός αγάπη εστίν".
     

"Γνώθι σαυτόν" συμβουλεύει ο Άγιος Νεκτάριος.

                                        Τα της πίστεως νάματα, κατορθώματα και ιάματα. 

"Γνώθι σαυτόν" μας συμβουλεύει ο Άγιος Νεκτάριος. 

Η επίγνωση του εαυτού μας είναι η πρώτιστη στον άνθρωπο υποχρέωση.

Ο αγνοών εαυτόν αγνοεί και τον Θεό.

Καθώς μελετούσα το υπέροχο συγγραφικό έργο του Αγίου Νεκταρίου ένοιωθα την παρουσία του και τη συντροφιά του, μιλούσε στην ψυχή μου και άγγιζε την καρδιά μου. Τον αγαπώ και τον τιμώ τον Άγιο Νεκτάριο.

"Εθαυμάστωσε ο Κύριος του αγίους Αυτού. " 

 Ο Θεός των αγίων πατέρων ημών, ο ευλογητός και  ενδοξαζόμενος, εν βουλή Αγίων σου, Συ υπάρχεις αληθώς, ο δοξάσας αξίως την μνήμην αυτών. 

     

 

(Η Εξομολόγησις πιστού) του Αγίου Νεκταρίου.

"Θεός εμοί δόξα και πλούτος και καύχημα. Θεός το γλυκύτατον και ήδιστον υπέρ παν πράγμα. Θεός το μελέτημα και εντρύφημα. Θεού πνοής η ψυχή μου δημιούργημα. Θεού πλάσμα το σώμα μου. Θεού ειμί όλως εικών. Θεού θεία χάριτι γένος. Θεόθεν μοι το είναι, το κινείσθαι΄θεόθεν το αναπνέειν, θεόθεν το φθέγγεσθαι έλαβον. Θεώ καθ΄εκάστην το πνεύμα παρατίθημι. Θεώ τας ευχάς μου, όσαι ώραι, προσάγω. Θεώ ζω και δουλεύω και πάρειμι. Θεόν τον μέγαν και ισχυρόν και ζώντα, πάροχον και συλλήπτορα και τελειωτήν των καλών ευμοιρώ. Θεόν επόπτην, ων και νοώ και λέγω και πράττω και πλουτώ. Θεόν κριτήν φοβερόν των εν εμοί πεπραγμένων εκδέχομαι. Θεόν ίλεων και συγγνώμονα έχω. Θεόν μακρόθυμον και πολυέλεον ομολογώ. Θεόν σωτήρα και λυτρωτήν μου και Κύριον ανακηρύττω. Θεόν αρχήν των πάντων γινώσκω. Θεόν δοτήρα των αγαθών οίδα. Θεόν προνοητήν και επόπτην επίσταμαι. Θεόν πάνσοφον και παντογνώστην, τον γινώσκοντα τα τε μέλλοντα και τα παρόντα και τα παρελθόντα επιγινώσκω. Θεόν αγαθόν και άγιον και δίκαιον και αληθινόν υμνώ και δοξάζω και ευλογώ και υπερυψώ. Θεόν φιλάνθρωπον προσκυνώ και λατρεύω. Θεώ πιστεύω. Επί Θεόν ελπίζω και την ελπίδα της σωτηρίας μου ανατίθημι. Θεόν την πηγήν της αγάπης αγαπώ και επιποθώ. Πρός τον Θεόν η ψυχή μου σπένδεται. Πρός τον Θεόν η διάνοιά μου ανυψουμένη επαναπαύεται. Τον Θεόν η καρδία μου επιποθεί. Ένα Θεόν τρισήλιον, την τρισυπόστατον θεότητα, ομολογώ΄ μίαν Θεότητα άναρχον, αϊδιον, απλήν, υπερούσιον, αμέριστον κηρύττω΄ την αυτήν Μονάδα και Τριάδα΄ όλην Μονάδα την αυτήν, και όλην Τριάδα την αυτήν΄ Μονάδα όλην κατ΄ουσίαν την αυτήν, και Τριάδα όλην κατά τας υποστάσεις την αυτήν πιστεύω και ομολογώ΄ διότι μία Θεότης ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις η της ομοουσίου Τριάδος΄ διότι μία και η αυτή φύσις και ουσία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Ταύτα ομολογώ και πιστεύω και κηρύττω και φθέγγομαι." 

   

Εικών ανδρός πνευματικού.

"Πνευματικός ανήρ έστιν ο κατά την αρετήν τέλειος, ο υπερβάς τους της φύσεως νόμους και μηδέν ανθρώπινον φρονών. Πνευματικός ανήρ ο υπό του Πνεύματος αγόμενος και ουκέτι αυτός ζων αλλά έχων ζώντα εν αυτώ τον Χριστόν. Πνευματικός έστιν ο την αίγλην του Αγίου Πνεύματος εισδεξάμενος και παρ΄αυτού τον νουν φωτιζόμενος. Πνευματικούς ο Παύλος προσηγόρευσε τους ένοικον έχοντας το θείον Πνεύμα, τους πνευματικοίς κεκοσμημένους χαρίσμασι και ανωτέρω χωρήσαντας ου μόνον της φύσεως, αλλά και την των λόγων ακολουθίαν δια των λογισμών υπερβεβηκότας. Ο πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ΄ουδενός ανακρίνεται. Ο πνευματικός πάντα οίδεν, ότι νουν Χριστού έχει΄ οίδα και τα ώδε, ότι πρόσκαιρα΄ και τα εκεί, ότι μόνιμα και αθάνατα΄ και τα αυτού, ότι σωτηρίας τεύξεται΄και τα των απίστων, ότι κολασθήσονται.

Ο πνευματικός έχει γνώσιν της αληθείας, διότι λαβών παρά Θεού πνεύμα γνώσεως προς το δύνασθαι ωφελείν τους εντυχάνοντας αυτώ, ωφελεί τους μεν τη παρακολουθήσει του παραδείγματος, τους δε τη εξομοιώσει προτρεπόμενος, τους δε και προστάξει παιδεύων και διδάσκων. Ο πνευματικός πρώτον γινώσκει αυτός τα πνευματικά, δεύτερον επιτελεί ακριβώς και τρίτον δύναται θεοπρεπώς να παραδώση τα παρά τη αληθεία κεκρυμμένα. Ο πνευματικός ανήρ έχει παρρησίαν προς τον Θεόν και ο αν αιτήσεται παρ΄αυτού λαμβάνει. Ο πνευματικός εγένετο καθ΄ομοίωσιν Θεού."

 Περί αγιωσύνης.
"Αγιωσύνη! θεία προσηγορία, θεία ενέργεια΄ το όνομά σου δηλοί τον υπό του Θεού ηγιασμένον, τον σώφρονα και καθαρόν, τον παντός ρύπου και παντός πάθους ελεύθερον. Αγιωσύνη, υψηλή κλίσις, τελειότητος δηλωτική, αρετής απάσης σημαντική....
Εν Αθήναις εν τη Ριζαρείω Σχολή τη ενάτη Σεπτεμβρίου 1904.

Ο Μητροπολίτης Πενταπόλεως Νεκτάριος.

"Το πνεύμα δεν είναι ύλη, δεν είναι έκκρισις εγκεφάλου, αλλά ιδιαίτερον δημιούργημα του Θεού τελεσθέν, όπως εικονίζη επί γης την εικόνα του δημιουργού και ζη αιωνίως εν τω κόσμω των πνευμάτων. Ναι, ο άνθρωπος επλάσθη δια την αθανασίαν. Ο άνθρωπος δεν επλάσθη, ίνα χαθή, αλλ΄ ίνα γίνη κοινωνός της του Θεου αγαθότητος και μακαριότητος. Ο άνθρωπος έχει ψυχήν αθάνατον. "
Εν Αθήναις τη 23 Αυγούστου 1901.
Προς Θεόν ευχέτης
Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος.
Απόσπασμα από το συγγραφικό έργο "Μελέτη περί της αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων" του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.

"ΩΔΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΝ ΜΑΡΙΑΝ.

                   Ωδή πρώτη.

 Ανυμνών μεγαλύνω Σε άχραντε 

 την το γένος υμών μεγαλύνασαν.

 Δυσωπών δυσωπώ Σε Πανύμνητε,

 την αεί τον υιόν δυσωπήσασαν.

Ευλογών μακαρίζω Σε, Δέσποινα,

ην πιστών γενεαί μακαρίζουσιν.

Αναμέλπω την χάριν σου, Άνασσα,

ην αγγέλων χοροί μεγαλύνουσιν.

Αδιάφθορε νύμφη ανύμφευτε,

ικετεύω, τον νουν μου χαρίτωσον.

Απειρόγαμε κόρη ακήρατε,

δυσωπώ Σε τας κόρας μου φώτισον.

Θεομήτορ Μαρία θεόνυμφε, 

τας οδούς μου κατεύθυνον, δέομαι.

Μητροπάρθενε, Δέσποινα άσπιλε,

κινδυνεύοντα Συ διαφύλαττε.

Από το Θεοτοκάριο του Αγίου Νεκταρίου.

"Η τύχη δεν οδηγεί λελογισμένως, ουδ΄ αφικνείται εις λελογισμένον τέλος".

Η τύχη είναι ασταθής και ακανόνιστος.     

Τα της τύχης έργα δεν δύνανται να έχωσι σκοπόν ωρισμένον, σταθερόν και αμετάβλητον. 

Η μελέτη της ιστορίας των εθνών αποκαλύπτει ανώτερόν τινα σκοπόν κείμενον υπεράνω της δράσεως και ενεργείας των εθνών.

Πρόνοιά τις υψηλή και αγαθή συνέχει και διευθετεί τα πάντα.

Η θεία πρόνοια προσεκάλεσε τα τέκνα του Σημ και του Ιάφεθ, όπως συνεργασθώσιν υπέρ της ανθρωπότητος.

Η θεία πρόνοια ωδήγησε τους Έλληνας εις Ιεροσόλυμα, όπως επικοινωνήσωσιν οι δύο λαοί.
Oι μεν Έλληνες ως φιλόσοφοι, οι δε Ιουδαίοι ως θεόπνευστοι.
Οι προφήται των Ιουδαίων προανήγγειλαν την μέλλουσαν ταύτην επικοινωνίαν. Ο Δανιήλ ιστόρησεν αυτήν, ο δε νέος Ιησούς του Ναυή, ο Μέγας Αλέξανδρος, είδε τον Ααρών υποδεχόμενον αυτόν νικητήν.
Ο περιβληθείς  τον ελληνικόν χιτώνα Χριστιανισμός, ο δια της ελληνικής γλώσσης και σοφίας σαγηνεύσας τον κόσμον, ο τας υποθήκας και τα ψιλά διδάγματα εν τοις συγγράμμασιν αυτού ταμιεύσας και δι΄ιερών  και οικουμενικών συνόδων τα της πίστεως και  λατρείας κανονίσας, είναι ικανή της αληθείας απόδειξις.
Η ιστορία πλέον μαρτυρεί την πρόνοιαν του Θεού.
Ο χριστιανισμός ην έργον της πρόνοιας του Θεού.
Ιουδαϊκό, Ελληνικό και Ρωμαϊκό έθνος συνεργάσθησαν εις το έργον του μυστηρίου της θείας οικονομίας της αναγεννήσεως του ανθρωπίνου γένους.

Ο προφητάναξ και ψαλμωδός Δαυίδ έκθαμβος επερωτά τον Θεόν: Τι έστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού ή υιός ανθρώπου ότι επισκέπτη αυτόν;

Ο Θεός προνοεί δια τον άνθρωπον, διότι ούτος προώρισται τελειούμενος να ζήση και πέραν του τάφου.

Μικρό απόσπασμα από το συγγραφικό έργο "περί της αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων" του Αγίου Νεκταρίου.
"΄Εγραψε δε και τίτλον ο Πιλάτος και έθηκεν επί του σταυρού΄ ην δε γεγραμμένον "Ιησούς ο Ναζωραίος ο βασιλεύς των Ιουδαίων."και ην γεγραμμένον Εβραϊστί, Ελληνιστί, Ρωμαϊστί. (Ιωαν. ΙΘ΄, 19).
Ο απόστολος των εθνών Παύλος  γράφει προς Γαλάτας:
"εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις".
"όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ΄ πάντες γαρ υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ, και κατ΄επαγγελίαν κληρονόμοι.
  

Μαρίνα Ζηδιανάκη: (Περί κοσμογονίας). "Φωνή Θεού φύσεώς εστι ποιητι...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: (Περί κοσμογονίας). "Φωνή Θεού φύσεώς εστι ποιητι...: (Περί κοσμογονίας,  Γένεσις, κεφ.Α΄). "Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος, και ακατασκεύαστος, και ...

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης λέγει για τη Δικαιοσύνη:

"Ο Θεός που είναι και δικαιοσύνη, μοιράζει στον καθένα κατά την αξία του΄ παρέχει το σωστό μέτρο, το κάλλος, την ευταξία και την ομορφιά, και ακόμη όλα όσα διανέμει και με τάξη ξεχωρίζει για τον καθένα, γιατί ο ίδιος είναι αίτιος κάθε ανεξάρτητης ενέργειας".

Μικρό απόσπασμα από το συγγραφικό έργο "Γνώθι σαυτόν" (περί δικαιοσύνης και αλήθειας) του Αγίου Νεκταρίου.

"Στις ημέρες των νηστειών καταλαγιάζουν οι σαρκικές επιθυμίες και ηδονές και ανθίζουν οι προσευχές και οι πνευματικές αρετές".

Μαρίνα Ζηδιανάκη: ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙ...: 'Αξιόν έστιν, ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των ...

Η ευθύνη του εκάστοτε κυβερνήτη.

Είναι δίκαιο να πληρώσει ολόκληρο το πλήρωμα του πλοίου ή του αεροσκάφους τον κακό χειρισμό ή την απροσεξία του καπετάνιου και κυβερνήτη;  όχι βέβαια΄ κι΄όμως έχει συμβεί σ΄ένα ναυάγιο πλοίου ή σε μια πτώση αεροπλάνου, είτε από κάποια παράλειψη, απρονοησία και απροσεξία, είτε από κακό και αδέξιο χειρισμό του κυβερνήτη, είτε από κάποια άλλη ανεξερεύνητη αιτία, να χαθεί μέρος του πληρώματος ή και ολόκληρο το πλήρωμα.
Ευθύνω=  κατευθύνω- ισιώνω. Ευθυντής, διευθυντής...
Ευθυντής: ο κατευθύνων. (Ιδού και τα πλοία, τηλικαύτα όντα και υπό σκληρών ανέμων ελαυνόμενα, μετάγονται υπό ελαχίστου πηδαλίου όπου αν η ορμή του ευθύνοντος βούληται. (Ιακωβ. Γ΄).
Ο υπεύθυνος δεν είναι ποτέ ανεύθυνος.
Οι θέσεις ευθύνης υπέχουν ευθύνας΄ εγώ, εσύ, αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί, γονείς, διδάσκαλοι, ομιλητές, καθηγητές, διευθυντές, επιστήμονες, πειραματιστές, ερευνητές, προϊστάμενοι και διαχειριστές, πρωθυπουργοί και υπουργοί, καπετάνιοι και οδηγοί, κυβερνήτες και  βασιλείς... οι πάντες υπέχουν ευθύνας.
Εφ΄όσον ο κυβερνήτης του πλοίου ή του αεροσκάφους είναι καθ΄όλα άξιος και άμεμπτος, γενναίος και ικανός, εφ΄όσον χαίρει μεγάλης εκτίμησης και εμπιστοσύνης, σεβασμού και αγάπης και οι επιβάτες είναι ασφαλείς. 

'Εκαστος εφ΄ω προωρίσθη και εφ΄ω εκλήθη, έκαστος εφ΄ω εδιδάχθη και επαξίως ετάχθη.

Oι εκάστοτε ιθύνοντες, οι κατέχοντες δημόσια αξιώματα και θέσεις ευθύνης, οφείλουν πάντα να επαγρυπνούν, να έχουν σωματική επάρκεια και πνευματική διαύγεια, καλή προαίρεση και διάθεση, να βλέπουν καθαρά και να έχουν ευθυκρισία, τα πάντα να ελέγχουν και να επιστατούν, να είναι νηφάλιοι, εύστροφοι, ευφυείς και εύστοχοι, πεπαιδευμένοι και πεφωτισμένοι, μορφωμένοι και κατηρτισμένοι, επιδέξιοι επί τω έργω και ικανοί, ακούραστοι κι΄εργατικοί, προορατικοί και διορατικοί, καθ΄όλα έμπιστοι, αφιλοχρήματοι, ανιδιοτελείς και αφιλόκερδοι, αξιόπιστοι και αψεγάδιαστοι, ακέραιοι και αδιάβλητοι, ευσυνείδητοι και έντιμοι, συνετοί και ηθικοί, με άμεμπτη συμπεριφορά, ήθος και διαγωγή, σώφρονες, προσεκτικοί και υποδειγματικοί.
Οι θέσεις αρμοδιότητος, αξιώματος και καθήκοντος απαιτούν ακεραιότητα και αξιοπιστία, εντιμότητα και ευσυνειδησία και υψηλό αίσθημα προσωπικής ευθύνης.
Οι υπεύθυνοι δεν είναι ποτέ ανεύθυνοι, αλλά οφείλουν να προσέχουν και να φροντίζουν καλώς για όσα είναι αρμόδιοι και υπεύθυνοι.
Ανάλογος προς τις γνώσεις και τα χαρίσματα, τις θέσεις και τα αξιώματα που έχει ο καθένα μας, είναι και η ευθύνη του.
"Σ΄όποιον δόθηκαν λίγα, θα του ζητηθούν λίγα΄ σ΄όποιον δόθηκαν πολλά, θα του ζητηθούν πολλά΄ σ΄όποιον δόθηκαν περισσότερα, θα του ζητηθούν περισσότερα."
Με αίσθημα ευθύνης 
Μαρίνα Ζηδιανάκη.

(Περί κοσμογονίας). "Φωνή Θεού φύσεώς εστι ποιητική". λέγει ο Μέγα Βασίλειος εις το συγγραφικό του έργο "η εξαήμερος θεία δημιουργία".

(Περί κοσμογονίας,  Γένεσις, κεφ.Α΄).
"Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος, και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου, και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος".
"Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω φως΄ και εγένετο φως΄ και είδεν ο Θεός το φως, ότι καλόν΄ και διεχώρισεν ο Θεός το φως, ότι καλόν΄ και διεχώρισεν ο Θεός αναμέσον του φωτός και αναμέσον του σκότους. και εκάλεσεν ο Θεός το φως "ημέραν" και το σκότος εκάλεσε "νύκτα". και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία".
"Και είπεν ο Θεός΄ γενηθήτω στερέωμα εν μέσω του ύδατος, και έστω διαχωρίζον ανά μέσον  ύδατος και ύδατος, και εγένετο ούτως. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα΄ και διεχώρισεν ο Θεός ανά μέσον του ύδατος, ο ην υποκάτω του στερεώματος, και αναμέσον  του ύδατος του επάνω του στερεώματος . Και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα "ουρανόν . Και είδεν ο Θεός, ότι καλόν, και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα δευτέρα. 
"Και είπεν ο Θεός΄ συναχθήτω το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις συναγωγήν μίαν, και οφθήτω η ξηρά. Και εγένετο ούτως΄ και συνήχθη το ύδωρ το υποκάτω του ουρανού εις τας συναγωγάς αυτών, και ώφθη η ξηρά. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γην, και τα συστήματα των υδάτων εκάλεσε θαλάσσας. Και είδεν ο Θεός, ότι καλόν". (Γένεσις, Α΄, 9,10.).
"Και είπεν ο Θεός΄ βλαστησάτω η γη...και εγένετο ούτως". ( Γένεσις, Α΄, 11).
Κι΄ένα μικρό παιδάκι, που δεν ήξερε ακόμα να διαβάζει, βλέποντας την απέραντη γαλανόλευκη θάλασσα, την θεοθέμελη και κοσμημένη,  την πολυποίκιλη, την ανθοφόρα και καρποφόρα γη, τον απέραντο και πολύαστρο ουρανό, την πανσέληνο και τον ήλιο τον φωτεινό, τον σύμπαντα κόσμο και τον σύμπαντα άνθρωπο με δέος αναφωνεί΄ Παντοδύναμε, πάνσοφε και μεγαλοδύναμε Θεέ! τα έκανες όλα με τόση μεγάλη σοφία! πόσο όμορφα και πόσο  θαυμαστά είναι όλα τα έργα σου!  
Αληθώς έτσι είπε΄ ποιός του το είπε να το πει έτσι; 
Εμείς οι "μεγάλοι" διαβάζομε και επαναλαμβάνομε από τον 103, στιχ. 24  ψαλμό του Δαυίδ και λέμε : "ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε΄ πάντα εν σοφία εποίησας...
Και το παιδάκι εξέφρασε τον θαυμασμό του, κατά τον ίδιο τρόπο, με απλά λόγια. 
"Παντοδύναμε, πάνσοφε και μεγαλοδύναμε Θεέ! τα έκανες όλα με τόση μεγάλη σοφία! πόσο όμορφα και πόσο θαυμαστά είναι όλα τα έργα σου!".   

"Οι επιθυμίες μου".

Θέμα έκθεσης σε μαθητές Δημοτικού Σχολείου: " Οι επιθυμίες μου".
Από το τετράδιο της μικρής μαθήτριας (Ε΄τάξης) αντιγράφω την έκθεση με θέμα "οι επιθυμίες μου".
"Σίγουρα όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές επιθυμίες που είτε εκπληρώνονται είτε όχι.
Έτσι κι΄εγώ έχω μια επιθυμία που με λίγη καλή θέληση θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα΄
και αν γινόταν πραγματικότητα, τότε όλα θα ήταν πιο όμορφα και όλοι στον κόσμο θα ζούσαν καλύτερα.
Αυτή, λοιπόν, η επιθυμία μου, που σίγουρα την έχουν όλοι, είναι να υπάρχει αγάπη και ειρήνη σ΄όλο τον κόσμο. Να μην υπάρχουν όπλα και να μην γίνονται πόλεμοι.
Αν μπορούσα θα΄κανα ο,τι περνούσε από το χέρι μου για να σταματήσουν οι πόλεμοι, η δυστυχία και η φτώχεια και να υπάρχει μόνο αγάπη και ειρήνη".
Τρίτη-10- Νοεμβρίου 1998.

Ποιός οδηγεί το χέρι και γράφει; ο νους, η σκέψη; η διάνοια; η καρδιά; ή κάποια άλλη αόρατη πνευματική δύναμη;

"Οράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων".
Ας μην πολυλογούμε.
Λίγα λόγια και απλά, εγκάρδια, πηγαία και καλά΄ αγνές, καλές και αγαθές επιθυμίες΄ ως μια εγκάρδια παράκληση και προσευχή απ΄τα μικρά και ανεξίκακα παιδιά.

Με αγάπη
Μαρίνα Ζηδιανάκη.

 

"ου γαρ έστι κρυπτόν ο ου φανερόν γενήσεται, ουδέ απόκρυφον ο ου γνωσθήσεται και εις φανερόν έλθη." (Λουκά Η΄, 17). Αληθινός ο Λόγος του Θεού.

Ο Αυτός (ο ίδιος ) Θεός εν τη παλαιά και εν τη καινή Διαθήκη.
"Η σοφία, η σύνεσις και η δύναμις Αυτού έστι".
"Αυτός δίδει σοφίαν τοις σοφοίς και φρόνησιν τοις συνετοίς."
"Αυτός αποκαλύπτει βαθέα και απόκρυφα, γινώσκων τα εν τω σκότει, και το φως μετ΄Αυτού έστι."
(Δανιήλ, κεφ. Β΄, παρ.22).
"Εγώ δώσω υμίν στόμα και σοφίαν", λέγει ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
" Κύριε, Συ πάντα οίδας... ", λέγει ο Πέτρος προς τον Κύριον. ( Ιωάν.ΚΑ΄,17).

"Η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται".

Περπερεύομαι (εκ του πέρπερος= ματαιόδοξος).  Περπερεύομαι= καυχώμαι, κομπάζω, επαίρομαι, αλαζονεύομαι, γίνομαι υπέρμετρα υπερήφανος, έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, εξυψώνω τον εαυτό μου, περιαυτολογώ, γίνομαι υπεροπτικός, συμπεριφέρομαι εγωιστικά, επιδεικτικά και αλαζονικά στους συνανθρώπους μου, υποτιμώ και περιφρονώ τους άλλους.
"Η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί...", λέγει ο Απόστολος Παύλος στον ύμνο της αγίας αγάπης. (Α΄Κορινθ, ΙΓ΄)
Όσα βραβεία και επαίνους, τίτλους και πτυχία, μετάλλια και κατορθώματα, θέσεις και αξιώματα, όσα πλούτη κι΄αν έχεις να μην περπερεύσαι και να μην αλαζονεύεσαι΄ γίνου απλός και σεμνός, ταπεινόφρων και ταπεινός, προσιτός, καταδεχτικός και αγαπητός, χρήσιμος και ωφέλιμος στους άλλους΄ και συ που δεν έχεις επαίνους και πρωτεία να μην ζηλεύεις και να μην φθονείς αυτόν που δίκαια και επάξια τα έχει.
Ο άξιος και ο ικανός, ο ευφυής, ο καλός και ο επιμελής μαθητής  ας επαινείται και ας βραβεύεται΄ αλλά να μην υπεραίρεται, να μην φυσιούται και να μην περπερεύεται.
Αν είσαι μεγάλος και έχεις μεγαλειότητα, γίνου μικρός και έχε ταπεινότητα.
"Ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται".
Προϊστάμενον σε κατέστησαν; μη επαίρου.

Ο σοφός Σειράχ λέγει ότι η υπερηφάνεια είναι μισητή ενώπιον Θεού και ανθρώπων και ότι ο εγωιστής, ο υπερήφανος και ασεβής θα διαπράξη πολλάς αδικίας.
Η πρώτη αιτία της απομακρύνσεως του ανθρώπου από τον Κύριον και Δημιουργόν Θεόν είναι ο εγωισμός και η υπερηφάνεια. Η καρδιά του υπερήφανου  έχει απομακρυνθεί από τον δημιουργό του.
Επειδή δε η αρχή και η πηγή κάθε αμαρτίας είναι ο εγωισμός, εκείνος ο οποίος κρατεί τον εγωισμό του και κυριαρχείται από αυτόν είναι βδελυρός.  (Σοφία Σειράχ, κεφ.΄Θ΄).
"Eν οίδα΄ ότι ουδέν οίδα". "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι".
Εγώ, εγώ που όλα τα κατέχω, εγώ, εγώ που ξέρω και ετούτο και εκείνο, εγώ, εγώ που φοράω και ετούτο και εκείνο, εγώ, εγώ που κάνω και ετούτο και εκείνο έλεγε αλαζονικά και επιδεικτικά και περιαυτολογούσε ο φαρισαίος υποκριτής ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων, ενώ ο τελώνης σε μια γωνιά, κρυμμένος από τα μάτια των ανθρώπων έκλαιγε και αναστέναζε και μέσα του έλεγε "Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ".
Ο  Κύριος  και Θεός δεν κρίνει κατά τα φαινόμενα.
"Ο Κύριος και Θεός αντιτάσσεται εναντίον των υπερηφάνων και υποκριτών, εις δε τους ταπεινούς δίδει την ευμένεια, την χάρη του και την προστασία του". (Παροιμίαι Σολωμόντος (Γ΄, 34).
Ο Άγιος Πορφύριος (περί της αγωγής των παιδιών) λέγει ότι τίποτε δεν κάνουμε κι΄εμείς και τα παιδιά χωρίς την ταπείνωση. Τα παιδιά με τους συνεχείς επαίνους δεν οικοδομούνται. Γίνονται εγωιστές και κενόδοξοι. Θέλει προσοχή, όταν επαινείτε και ενθαρρύνετε τα παιδιά. Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε: Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι πρώτος, εσύ είσαι σπουδαίος... δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί΄ να το μάθετε να κάνει  προσευχή και να του λέτε: <<Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου για να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την χάριν Του. Τούτο δω είναι το τέλειο. Σε όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε την βοήθεια του Θεού. Οι γονείς ευθύνονται πρώτοι για την αποτυχία των παιδιών στη ζωή και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μετά. Τα επαινούν διαρκώς και αδιακρίτως, τους λένε εγωιστικά λόγια, προχωρούν ίσως στα γράμματα, αλλά τι το όφελος; στη ζωή θα βγούν εγωιστές, και όχι χριστιανοί. 

Ω αγία ταπείνωση!

"Ω Θεοτόκε, αγνή και αειπάρθενε Παναγία΄
απέλασον την οίησιν, την υπερηφανίαν,
τον τύφον, την φυσίωσιν και την αλαζονείαν,
την ύβριν, το αγέρωχον, την υψηλοφροσύνην,
γλώσσαν μεγαλορρήμονα, ισχυρογνωμοσύνην".  

 Από το Θεοτοκάριον του Αγίου Νεκταρίου.
"Να βλέπομε τον Θεό στο πρόσωπο των παιδιών και να δώσουμε την αγάπη του Θεού στα παιδιά".
Ω ταπεινές, αθώες, αγγελικές και άκακες παιδικές ψυχές, μικρές και μεγάλες ψυχές ας έχετε την αγάπη, την ευλογία και την προστασία του Χριστού.

Εάν καλώς λέγω και πράττω, τότε καλώς και είμαι ελεύθερος΄ εάν κακώς λέγω, κακώς ποιώ και πράττω, τότε γίνομαι δούλος της αμαρτίας και είμαι ανελεύθερος.

Εγκώμιον του σοφού Σειράχ προς τον προφήτη Ηλία τον εγείραντα νεκρόν εκ θανάτου.

Ω Ηλία, πόσον εδοξάσθης με τα πύρινα, τα φλογερά και προφητικά λόγια σου, με τον θερμό ζήλο σου και με τα θαυματουργικά έργα σου! ο λόγος σου ως λαμπάς εκαίετο.
Συ κατήγαγες εξ ουρανού πυρ.  Και τις άνθρωπος δύναται να καυχηθεί ότι είναι όμοιος με σε; 

Συ προσευχήθης εις τον μόνον αληθινόν  και ζώντα Θεό του μη βρέξαι, και ουκ έβρεξεν επί της γης έτη τρία και μήνας έξ. Και πάλιν προσευχήθης  και ο ουρανός υετόν έδωκε και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής.  

Συ με τον λόγο του Κυρίου και  υψίστου Θεού έγειρες νεκρόν από τον θάνατο.
( Εν τη αναστάσει του παιδός της Σιδωνίας ο προφήτης Ηλίας εύχεται τω Θεώ λέγων:  Κύριος ο Θεός μου, επιστραφήτω δη η ψυχή του παιδαρίου τούτου εις αυτόν. Και εγένετο ούτως... και επεστράφη η ψυχή του παιδαρίου προς έγκατον αυτού και έζησεν. Γ΄Βασιλ.ΙΖ΄17-24).  

Συ ήκουσες από τον Θεόν εις το όρος Σινά συγκλονιστικούς ελέγχους και φοβερές αποκαλύψεις και εις την κορυφήν του όρους Χωρήβ δικαίας καταδικαστικάς αποφάσεις του Δικαιοκρίτου Θεού. 

Συ έχρισας βασιλείς εκδικητάς, και προφήτας διαδόχους έπειτα από σε. 

Συ ανελήφθης εις λαίλαπα πυρός με πύρινον άρμα και πυρίνους ίππους.

Συ έχεις καταγραφεί και προορισθεί από τον Θεό να ελέγξεις εις τους έσχατους καιρούς τους ασεβείς, να κοπάσεις την θεία οργή, να επιστρέψεις την καρδιά των πατέρων προς τα τέκνα και να αποκαταστήσεις τις  δώδεκα φυλές του Ιακώβ.

Μακάριοι είναι εκείνοι οι οποίοι σε είδαν, οι στολισμένοι με την αγία αγάπη του αληθινού Θεού, και ημείς ασφαλώς και βεβαίως θα ζήσωμεν τότε, όταν εν τη δευτέρα παρουσία εμφανισθής.
"και ώφθη αυτοίς Ηλίας συν Μωϋσεί,  και ήσαν συλλαλούντες τω Ιησού".  (Μάρκ. Θ΄, 4).
"Ο ένσαρκος άγγελος των προφητών η κρηπίς, ο δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας Χριστού, Ηλίας ο ένδοξος, άνωθεν καταπέμψας Ελισσαίω την χάριν νόσους αποδιώκει, και λεπρούς καθαρίζει΄ διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα".

"Είπε δε προς τον Ζαχαρίαν ο Άγγελος΄ μη φοβού, Ζαχαρία΄ διότι ησηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην  και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τη γεννήσει αυτού χαρήσονται. έσται γαρ μέγας ενώπιον του Κυρίου, και οίνον και άλλα μεθυστικά ποτά ου μη πίη, και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ της κοιλίας μητρός αυτού, και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών. και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού, επιστρέψαι καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον" (Λουκά , Α΄, 13-18).
Έλεγε δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός  προς τους όχλους περί Ιωάννου του προδρόμου και βαπτιστού ΄ τι εξεληλύθατε εις την έρημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; αλλά τι εξεληλύθατε ιδείν; άνθρωπον εν μαλακοίς ιματίοις ημφιεσμένον;  ιδού οι εν ιματισμώ ενδόξω και τρυφή υπάρχοντες εν τοις βασιλείοις εισίν. αλλά τι εξεληλύθατε ιδείν; προφήτην; ναι λέγω υμίν, και περισσότερον προφήτου΄ ούτός εστι περί ου γέγραπται, (υπό του προφήτου Μαλαχίου) ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου. Λέγω γαρ υμίν, μείζων εν γεννητοίς γυναικών προφήτης Ιωάννου του βαπτιστού ουδείς έστιν΄ ο δε μικρότερος εν τη βασιλεία του Θεού μείζων αυτού έστι. (Λουκά, Ζ΄,  24-29).
"Και επηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες΄τι ουν οι γραμματείς λέγουσιν ότι Ηλίαν δει ελθείν πρώτον; ο δε Ιησούς αποκριθείς είπεν αυτοίς΄ Ηλίας μεν έρχεται πρώτον και αποκαταστήσει πάντα΄ λέγω δε υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθε, και ουκ επέγνωσαν αυτόν, αλλ΄εποίησαν εν αυτώ όσα ηθέλησαν΄ ούτω και ο υιός του ανθρώπου μέλλει πάσχειν υπ΄αυτών. Τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου του βαπτιστού είπεν αυτοίς".(Ματθ. ΙΖ΄, 10,11,12, 13).
"Κύριε, θέλεις είπωμεν πυρ καταβήναι από του ουρανού, και αναλώσαι αυτούς, ως και Ηλίας εποίησε; στραφείς δε επετίμησεν αυτοίς και είπεν΄ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΥΚ ΗΛΘΕ ΨΥΧΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΟΛΕΣΑΙ, ΑΛΛΑ ΣΩΣΑΙ.
   

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Σπουδάζουν, φεύγουν και αλλάζουν.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Σπουδάζουν, φεύγουν και αλλάζουν. Αγωνίζονται και  προοδεύουν, αγωνιούν, προσεύχονται  και αριστεύουν, την γαλανόλευκη σημαία με τον σταυρό στα χέρια τους ψηλά κρατούν, απ΄τα...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ειρηνοποιός....

 Ο ειρηνοποιός....: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ειρηνοποιός.... : Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ειρηνοποιός.... : Μαρίνα Ζηδ...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν".

Μαρίνα Ζηδιανάκη: "νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν".: Πρόσωπον νιπτόμενον δάκρυσι, κάλλος εστίν αμάραντον. Ειπέ μοι, τι νίπτεις το πρόσωπόν σου ύδατι; ίνα τω πλησίον σου αρέσης;  πρόσωπον νι...

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί της αθανασίας της ψυχής.

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Περί της αθανασίας της ψυχής.: "Και είπεν ο Θεός΄ ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέραν και καθ΄ομοίωσιν (φανέρωσις της Αγίας Τριάδος) και αρχέτωσαν των ιχθύων της...

Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω΄ ου γαρ έστιν εξουσία ει μη από Θεού΄ αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν. Επιστολή Αποστόλου Παύλου προς Ρωμαίους , κεφ. ΙΓ, 1.

"Αύτη εστίν η εντολή η εμή΄ αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς. Μεγαλυτέραν αγάπην προς τους φίλους κανείς δεν έχει από αυτήν, ήτοι από το να δώση την ζωήν του  χάριν των φίλων του΄ υμείς φίλοι μού έστε, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν".  (Ιωαν. ΙΕ΄,12, 13, 14). Αγαπητή, αποδεχτή  και σεβαστή η του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού θεία εντολή και διδαχή.  Ο Θεός αγάπη εστίν.
"μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους".
Η αγάπη στον πλησίον ου λογίζεται το κακόν, ουκ ασχημονεί, ου παροξύνεται,  ουκ εργάζεται το κακόν.
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί,  ου περπερεύται, ου φυσιούται...η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
Η υπακοή, η πειθαρχία και η υποταγή στον θείο λόγο και στην θεία φωνή, στους νόμους και στον Νομοθέτη, στην εξουσία, στο σύνταγμα και στην πατρίδα, η ευσέβεια προς τα θεία και τα ανθρώπινα είναι μεγάλη αρετή.
"Νόμον  καταργούμεν δια της πίστεως; μη γένοιτο, αλλά νόμον ιστώμεν"΄ "πλήρωμα γαρ του νόμου η αγάπη". 

"απόδοτε ουν πάσι τας οφειλάς, τω τον φόρον τον φόρον, τω το τέλος το τέλος, τω τον φόβον τον φόβον, τω την τιμήν την τιμήν", λέγει ο Απόστολος των εθνών. (επιστ. Παύλου προς Ρωμαίους, ΙΓ΄, 1-10).  

"Απόδοτε ουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ". (Ματθ.κεφ. ΚΒ΄, 21).

"πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε." (Α΄Πέτρου, κεφ.Β΄,  17)..
Η αλλήλων αγάπη, η ευσέβεια και η ταπείνωση, η πειθαρχία και η υπακοή είναι δύναμη μεγάλη.

'Όσο μεγαλοφυής, όσο μεγάλος, όσο πλούσιος κι΄αν είσαι, όσα προτερήματα κι΄αν έχεις, τόσο να ταπεινώνεις τον εαυτόν σου και να τον θεωρείς μικρότερο και κατώτερο απ΄όλους και ενώπιον του πανσόφου Θεού να θεωρείς τον εαυτόν σου μωρό, πνευματικά πτωχό και θα βρείς από τον Κύριο, πανάγαθο και φιλάνθρωπο Θεό χάρη.
Ποιός δεν θεωρεί τον εαυτόν του μικρό και αδύναμο, μωρό και πνευματικά πτωχό, μπροστά στον παντοδύναμο και πάνσοφο Θεό; γιγνώσκοντες την οικείαν αδυναμίαν και πτωχείαν την του Θεού επικαλούμεθα δύναμιν και βοήθεια. Αυτός γαρ ο Θεός είπεν "χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν". (Ιωάν. ΙΕ΄, 5).
"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, μακάριοι οι πραείς, οι ησύχιοι και οι ταπεινοί...μακάριοι και οι ειρηνοποιοί".
"πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται" λέγει ο Κύριος.  

"Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίσωσι χάριν".( Ιακώβου, κεφ. Δ΄, 6).

"ταπεινώθητε ενώπιον του Κυρίου και Θεού, και υψώσει υμάς". (Ιακώβου, κεφ. Δ΄, 10).
"...καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς". (Λουκά, Α΄,52,53).
Όσα γράφω δεν τα γράφω για σας, αλλά τα γράφω και για μένα΄ τα γράφω για να τα θυμούμαι΄
Με σεβασμού, ταπεινώσεως και αγάπης.
Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Σπουδάζουν, φεύγουν και αλλάζουν.

-Σπούδασα Ελληνικά, γενικά και ειδικά, πήρα πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό, έκανα και τη θητεία μου στο Στρατό και τώρα άνεργος και φτωχός μια θέση εργασίας αναζητώ.

-Πάντοτε έλεγες:"όπου γης και πατρίς","δεν έχει σύνορα για μένα η πατρίδα","ανδρών επιφανών πάσα υφήλιος πατρίς." 
Και μετανάστευσες ωσάν τα χελιδόνια σε άλλη, σε άλλη χώρα.    

-Μητέρα, μη κλαις που φεύγω μακριά σου΄ πάλι θα ΄ρθω κοντά σου και θα χαρεί η καρδιά σου. 
------------------------------------------- 

Πολλοί νέοι και νέες σπουδάζουν και στην πορεία αλλάζουν.

-Γιατί να γίνω δικηγόρος-νομικός; για να βλέπω να φιλοδικούνε, να λένε ψέματα και ν΄αντιδικούνε;  δεν μ΄αρέσει το επάγγελμα αυτό.

Αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω θα σπούδαζα δασκάλα΄ να 'μαι μαζί με τα παιδιά που πολύ τ΄αγαπώ. Χριστούγεννα και Πάσχα διακοπές, αργίες και εθνικές γιορτές, διαλείμματα λιακάδας στου σχολείου τις αυλές. 
Αχ, γιατί να μη γινόμουνα εγώ σ΄ένα μικρό νησί δασκάλα! πολύ τη νοσταλγώ την πατρίδα μας Ελλάδα!
Τι όμορφα τα καλοκαίρια,
η θάλασσα και τ΄ακρογιάλια
στην ηλιόλουστη Ελλάδα!
--------------------------------------------------
Δίκαια, δίκαια, δίκαια.
Θέλω να υπερασπιστώ τα δικαιώματα των πολιτών, το δίκαιο των αδικημένων και των ταλαιπωρημένων, το δίκαιο των ανέργων, των φτωχών και των εργαζομένων, το δίκαιο των ανελεύθερων, των δούλων και των καταπιεσμένων, το δίκαιο της πολιτείας και το δίκαιο των πολιτών, το δίκαιο των Ελλήνων, των Ευρωπαίων και των Εθνών, το δίκαιο του περιβάλλοντος και το δίκαιο της θάλασσας, το κράτος του δικαίου και τους χρυσούς κανόνες του δικαίου.

Δίκαιο δημόσιο και δίκαιο ιδιωτικό, δίκαιο συνταγματικό και δίκαιο διοικητικό, δίκαιο θετικό και δίκαιο φυσικό, δίκαιο ετερόνομο και δίκαιο αυτόνομο, δίκαιο ευρωπαϊκό και δίκαιο διεθνές...,διπλώματα, μεταπτυχιακά, συγγράμματα και διδακτορικά...
Το δίκαιο του δικαίου μένει εις τον αιώνα.
Μαρίνα Ζηδιανάκη.       

Η Μεγάλη Δωρεά.

Δωρεά:  Η ανιδιοτελής, η χωρίς χρημάτων παροχή ευγενών υπηρεσιών, ευεργεσιών και αγαθών, η εκούσια αφιλοκερδής προσφορά.
Δίδωμι/δίδω/δίνω. (θέμα: "do", "δω"). Δοτήρ, δωρεά, δώρο, δόσις, δώρημα, (χάρισμα), δωροδότης, Θεοδότης, ζωοδότης, φωτοδότης...., δωρεοδόχος... "και έδωκε δόματα- χαρίσματα τοις ανθρώποις".
"Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν έστι καταβαίνον από του πατρός  των φώτων..." (Ιακώβου,κεφ. Α΄, στιχ17).
Η μετάδοσις των θείων δωρεών, των πνευματικών χαρισμάτων και θείων αρετών άνωθεν έστι΄εκ του ζώντος και αληθινού Θεού.
 "Μακάριόν έστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν" . "ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός".Απόστολος Παύλος.

Λέγει ο  Κύριος προς τους αποστόλους :  Σας δίδω εξουσία και δύναμη  να θεραπεύετε ασθενείς, να καθαρίζετε λεπρούς, να ανασταίνετε νεκρούς, να εκβάλλετε δαιμόνια. Δωρεάν ελάβατε την χάριν αυτήν της θαυματουργίας, δωρεάν και χωρίς να λαμβάνετε χρήματα δώσατέ την και σεις.

Μην αποκτήσετε χρυσά, ούτε αργυρά, ούτε χαλκά νομίσματα ... (Ματθ.,κεφ.I΄).
"Υπόδειγμα γαρ δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν και υμείς ποιήτε".

"Είπε δε ο Πέτρος εις τον χωλόν και παραλελυμένον ζητιάνον : αργύριον και χρυσίον ουχ υπάρχει μοι΄ ο δε έχω τούτό σοι δίδωμι΄ εν τω ονόματι Ιησού Χριστού του Ναζωραίου έγειρε και περιπάτει΄ και πιάσας αυτόν της δεξιάς χειρός ήγειρε΄". Πράξεις, Κεφ Γ΄.
"επί αρρώστους χείρας επιθήσουσι, και καλώς έξουσιν". (Μαρκ., ΙΣΤ΄, στιχ. 18).
Και πολλούς ασθενείς με ανίατα ψυχικά και σωματικά νοσήματα εθεράπευον οι άγιοι απόστολοι χωρίς χρήματα, χωρίς χρυσά και αργυρά και χαλκά νομίσματα.
Δωροδοκία: Η μεταξύ προσώπων οικονομική- χρηματική δοσοληψία. Η προσφορά και η αποδοχή χρημάτων ή άλλων ανταλλαγμάτων για την εξαγορά της Θείας  δωρεάς και της Θείας χάριτος .

"Ιδών δε ο Σίμων o μάγος ότι δια της επιθέσεως των χειρών των αποστόλων δίδοται το Πνεύμα το Άγιον, προσήνεγκεν αυτοίς χρήματα λέγων΄ δότε καμοί την εξουσίαν ταύτην, ίνα ω εάν επιθώ τας χείρας λαμβάνει Πνεύμα Άγιον ΄

"Πέτρος δε είπε προς αυτόν΄ το αργύριόν σου συν σοι είη εις απώλειαν, ότι την δωρεάν του Θεού ενόμισας δια χρημάτων κτάσθαι΄ ουκ έστι σοι μερίς ουδέ κλήρος εν τω λόγω τούτω΄ η γαρ καρδία σου ουκ έστιν ευθεία ενώπιον του Θεού". (Πράξεις, κεφ.  Η΄,18-22).

  

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ειρηνοποιός....

Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ειρηνοποιός....: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ειρηνοποιός. : Μαρίνα Ζηδιανάκη: Ο ειρηνοποιός. : "Ειρήνη υμίν". Ο ειρηνοποιός εν αγαλλιάσε...

Kυριακή των αγίων πάντων.

Λέγει ο Κύριος και Θεός: << Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιος είμι>>. (Λευιτ. ια΄14 και Α΄Πέτρου α΄, 16).
Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος αθάνατος, ευλόγησον, αγίασον και σώσον ημάς.
<<Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ ημών ο εν τοις ουρανοίς τέλειός έστι.>> (Ματθ. ε΄, 48).
"Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς΄ αγιασθήτω το όνομά σου΄ ελθέτω η βασιλεία σου΄ γενηθήτω το άγιο θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης΄..."
Αγίους και τελείους και αξίους της αγιότητος  και τελειότητος Αυτού θέλει ο Θεός τους ανθρώπους επί της γης.
Λέγει ο Κύριος και Θεός ημών, Ιησούς  Χριστός: "Ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ΄ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς". (Ματθ. Ζ΄,21).
Άγιος, Δίκαιος και Τέλειος ο Θεός ημών, ότι αλήθειαν, φως και δικαιοσύνην, καθαράν καρδίαν και ακακίαν, ευσπλαγχνίαν και ελεημοσύνην, παρθενίαν, μετάνοιαν και αναμαρτησίαν, ευσέβειαν και ευφροσύνην, ειρήνην και αγαθοσύνην, αρετήν και χρηστότητα, συγχώρησιν και αδελφότητα, αγάπην, πραότητα και ταπεινότητα, σωτηρίαν, τελειότητα και αγιότητα, ηγάπησεν.
Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός.
"...ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ Άγιε, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι συ με απέστειλας. 

και εγώ την δόξαν ην δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν έσμεν. 

Εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, ίνα ώσι τετελειωμένοι εις εν, και ίνα γινώσκη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας. Πάτερ Άγιε, ους δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ΄εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με προ καταβολής κόσμου".( Ιωάν. κεφ. ΙΖ΄).
"Ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, ίνα αυτήν αγιάση..."  (Επιστολή Παύλου πρός Εφεσίους, κεφ.Ε΄, 25, 26,27).
Άγιος, Άγιος,΄Αγιος, θαυμαστός και αινετός, υπερύμνητος  και ευλογητός, ο Κύριος και Θεός ημών.
Πάντες οι άγιοι, οι υπό του Αγίου, Δικαίου και Τελείου Θεού καταξιωμένοι και δεδικαιωμένοι, τετελειωμένοι, ηγαπημένοι και ευλογημένοι, δεδοξασμένοι,  ηγιασμένοι και πεφωτισμένοι και εν τω κόσμω απεσταλμένοι, πρεσβεύετε υπέρ της σωτηρίας των ψυχών ημών.
Παναγία Τριάς, ελέησον και σώσον ημάς.
"Δικαίων και αγίων ψυχαί εν χειρί  Θεού ζώντος... " (Σοφία Σολομώντος).
"Θεός δε ουκ έστι νεκρών, αλλά ζώντων΄ πάντες γαρ εν αυτώ  ζώσιν". (Λουκά. κεφ.Κ΄,38).
Μακάριοι οι κλητοί και οι πιστοί, οι οσίως βιώσαντες, οι τα θεάρεστα ποιήσαντες και τον Θεόν ευαρεστήσαντες΄ μακάριοι  οι εκλεκτοί και οι αγαπητοί του Αγίου Θεού΄ μακάριοι οι κληρονόμοι της βασιλείας του Αγίου Θεού΄ μακάριοι πάντες οι άγιοι του Αγίου Θεού.
Τι να είπω και τι να γράψω εγώ η ανάξια για τους αγίους του Θεού; ο παντογνώστης και καρδιογνώστης και δικαιοκρίτης, ο πάνσοφος και αλάνθαστος, ο υπεράγαθος και πανάγιος Θεός εύρεν αυτούς εκλεκτούς και αξίους εαυτού.
Ο  Μέγας και Ύψιστος, ο Άγιος και δίκαιος, ο πάνσοφος, ο αναμάρτητος και αλάνθαστος, ο οικτίρμων και ελεήμων, ο μακρόθυμος και πολυέλεος Θεός, ιλάσθητί μοι τη αμαρτωλή. Ελέησόν με ο Θεός΄ ελέησόν με Κύριε, ίδε την υπακοήν μου και την ταπείνωσιν μου.
Οι άγιοι λένε ότι όσο ταπεινώνεται η ψυχή, τόσο πιο πολύ δέχεται τη θεία χάρη και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
"Είπε και η Θεοτόκος Παναγία : Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμά μου επί τω Θεώ τω σωτήρί μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού". (Λουκά, κεφ. Α΄, 46,47,48).
"Ο δε Κύριος είπεν: "ο μικρότερος εν πάσιν υμίν υπάρχων, ούτος έστι μέγας". (Λουκά, κεφ. Η΄, 46-48).
Ο Μέγας Βασίλειος λέγει: Μακάριος αυτός που απέκτησε την αρετή της ταπεινοφροσύνης και, παρότι αξίζει, δεν υπερηφανεύεται.
Ο δε Χρυσόστομος συμπληρώνει: Αυτό είναι ταπεινοφροσύνη: αυτός που από τα κατορθώματά του στέκει υψηλά, αλλά μέσα στον νου του ταπεινώνει τον εαυτό του.
"Όσο μεγάλος είσαι, τόσο περισσότερο να ταπεινώνεις τον εαυτό σου και θα βρείς χάρη από τον Κύριο". Σοφία Σειράχ.
Ο Άγιος Νεκάριος λέγει: Μεγάλη αρετή η ταπεινοφροσύνη΄ γερό και σταθερό θεμέλιο όλων των αρετών.
" Ο Κύριος αντιτάσσεται στους περήφανους και δίνει χάρη στους ταπεινούς".
Προσευχαί και δεήσεις αγίων και δικαίων εισακούονται υπό του Θεού. Ο Άγιος Θεός, ο ποιήσας τον ουρανόν και την γην και πάντα τα εν αυτοίς,  ο ποιήσας  τον άνθρωπον κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν Αυτού, ου βλέπει; ουχ ακούει; ου γιγνώσκει;  Σύ, Κύριε και Θεέ καρδιογνώστα, πάντα οίδας και γιγνώσκεις.
Πάντες οι άγιοι του Θεού μετά της Θεοτόκου Παναγίας ποιήσατε πρεσβείαν υπέρ εμού της αμαρτωλής.
Τι στενή η πύλη ! και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν!  ναι, στενή, πολύ στενή, λεπτή και φωτεινή΄
ως μια λεπτή, φωτεινή γραμμή. Ο χωρών χωρήτω και ο άγιος αγιασθήτω.
Μαρίνα Ζηδιανάκη.

Είναι εφικτή η αθανασία;

Αθάνατος. Ετυμολογία της λέξεως: α- στερητικό +θάνατος. Ο νικήσας τον θάνατον, αυτός που δεν υποπίπτει εις θάνατον, ο υπέρχρονος, ο προαιώνιος και αιώνιος, ο αεί Ών,  ο αιωνίως ζων, ο μόνος αναμάρτητος και πανάγαθος, ο υπερτέλειος και υπεράγιος, ο μόνος έχων αθανασίαν, ο αιώνιος και αθάνατος Θεός.
Η ανθρώπινη ψυχή, ως έλαφος διψώσα, επιποθεί την σωτηρία και αναζητεί την τελειότητα και την μακαριότητα, την αιώνια ζωή και την  αθανασία.
"Γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής. Ο νικών ου μη αδικηθή εκ του δευτέρου θανάτου". Αποκάλυψις.
Ο Θεός αποκαλύπτει εις τον άνθρωπον ότι έχει ψυχήν αθάνατον.
"Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων".
"Ιδού μυστήριον υμίν λέγω΄ πάντες μεν ου  κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα, εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι΄ σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι, και ημείς οι ζώντες αλλαγησόμεθα΄ δει γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτον ενδύσασθαι αθανασίαν, όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδύσηται αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσηται αθανασίαν, τότε γενήσεται ο λόγος ο γεγραμμένος  υπό του προφήτου Ησαϊου: κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος.
που σου, θάνατε, το κέντρον; που σου άδη το νίκος; το δε κέντρον του θανάτου η αμαρτία".
(Α΄ επιστολή Παύλου προς Κορινθίους, κεφ. ΙΕ΄,στιχ,. 51-55).
"Τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστίν".

Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος αθάνατος ελέησον και σώσον ημάς.